NIEUWE
2)ag6laö voor cttooró- on Suid-dCollanó.
De R. K. Kamerclub.
No. 5114
Donderdag 12 Juni 1902.
27ste Jaargang,
2)0 gevolgen van een
misóaaè.
ö-ÜITJSNLaAIJ).
Pet 3 maanden tooi Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland h. p. p»
Voor het buitenland
Aisoaderlgke nummer». I j
Dit blad versehpnt
dagelijks, behalve Zon- ea Feestdagen)
B U B H A TT Bti Janstraat Si Haarlem
/1.10
«1,40
2,80
c0.08
Van 16 regels 50 Gents
Elke regel meer7'/j»
Groot» letters worden berekend naar plaatsruimte^
Dienstaanbiedingen 25 Cents per adverten ie h Contant
Redaetenr-Uitgever, W. KfiPPER8.
't Zal ongetwijfeld de R. K. Laden der
Tweede Kamer niet aangenaam geweest
zpn, dat er ruchtbaarheid gegeven werd
aan de roering, welke in hun club bleek
te zjjn ontstaan, daar de heer P asstoors
«om gewichtige redenen» ontslag meende
te moeten nemen als lid dier club.
Het is geen wonder, dat het bericht
dier ontslagname groot opzien verwekte
in den lande. Men had sinds de open
baarmaking van het «Program» der R.
K. Kamerleden en van de welbekende
«aanvulling» op dit Staatsstuk nog zoo
weinig van de R. K. Kamerclub gehoord
behoudens dan het adres aan Z. H.
de Paus, wat intusschen, hoezeer dit stuk
ook te roemen valle, buiten de werkzaam
heid der club als zoodanig valt.
Men wist, uit spaarzame berichten, dat
de club wel eens vergaderde, een bestuur
koos en haar nieuwe leden installeerde,
maar overigens was haar optreden in ge
heimzinnig waas gehuld een waas, dat
de actie der clubleden in de Kamer nau-
welyks vermocht te verhelderen. In die
actie toch viel lang niet altijd die wel-
voorbsreide eenheid en weloverwogen be
slistheid te bemeiken, welke de vrucht
kan zjjn eener van te voren gehouden
partjj-vergadering.
Wat alzoo de club verrichtte, werd den
volke niet bekend. Men vertrouwde na
tuurlek, dat de 25 Katholieken eendiach-
tig de aanhangige onderwerpen bespraken,
dat zg een geiragslgn stelden of trachtten
te stellen, dat zë om kort te gaan, hun
gezamenlyk optreden voorbereidden.
Men dacht zoo en was in kalm ver
trouwende afwachting, tot daar opeens
dat alarmeerende bericht kwam een der
leden wil uittreden «om gewichtige re-
denen.»
Ziedaar ruim baan geopend voor de
gissingen. Welke mogen die redenen zijn
Natuurlek viel niet te verwachten, dat
feuilleton.
Vervolg.)
33
Dochter van een dwangarbeider!
Dochter van een galeiboef!
Het was haar alsof die vreeselijke, onheil-
speHende woorden overal waar zij den blik
heenwendde, geschreven zag. Zij wilde weten
aan welke misdaad haar vader zich had schul
dig gemaakt. Had hij gestolen? Gedood mis
schien
Nooit had zij over hem hooren spreken. Het
was alsof men tot dusver zijn bestaan verbor
gen had gehouden. Zij begreep nu wel waar
om. Mijnbeer Chateauroux was zoo fijngevoelig
geweest en dat verhoogde nog haar dankbaar
heid jegens hem. Maar zou zij haar beschermer
ooit weerzien Zij durfde het niet te hopen.
Zjjn vrouw zou het hem beletten, hem streng
bewaken.
Zjj wrong zich de handen in wanhoop en
loosde een diepen zucht.
O riep zij uit, hoe gaarne wenschte ik te
sterven.
De portierster schudde het hoofd
de club gestel d als zg wilde van haar
gewone zwëgzaamheid afweken die
redenen nu al zou blootleggen, waar im
mers de «quaestie-P asstoors» nog een
punt van beraadslaging in haar midden
moest uitmaken. Maar des te dieper ging
men al redeneerend op de quaestie door.
En zoo kwam De Maasbode wgzend op
het feit, dat in den laatsten tpd de «Ka
tholieken (in de Kamer) niet anders deden
dan of zwegen öf weinig activiteit betoo-
nen,» een feit, door ieder op te merken en
dan ook bereids in de pers gesignaleerd,
tot deze conclusie
«P asstoors is van een actief, werk
dadig karakter, jaren en jaren heeft hg
gezwoegd en gewerkt aan eene volksor
ganisatie, die hg groot heeft gemaakt,
en we kunnen 't ons opperbest begrëpen,
dat deze man, na anderhalf jaar in de
club te hebben gezeten en niets ge
zien, ten slotte zich afwendt van eene or
ganisatie, die wel ietwat geschikt is om
nieuwelingen een dolce far niente teleeren.»
Er is alle redenen om aan te nemen
dat De Maasbode hier de plank niet ver
mis slaat, 't Moet inderdaad voor een man,
die de kracht der vereeniging kent, op
den duur niet zgn uit ta houden, van een
vereeniging geen kracht te zien uitgaan. En
wanneer hë dan beproeft, hierin verbete
ring te brengen, doet hg ongetwëfeld een
werk, dat geheel ligt in de lën van zën
openbaar optreden sinds vele jaren. Zën
ontslagname zal ongetwëfeld niet P a s s-
to o rs eerste stap geweest zën in de richting,
die leidde naar het tegeno vergestelde van een
«dolce far niente», een zoet nietsdoen.
Een vereeniging toch versterkt men niet
door uittreden, teczg dat dit uittreden het
eenige middel blgkt, om tot reorganisatie
te komen. Dit alles weet de heer Pas
stoors zeer goed; zgn optreden in den
«N. R. K. V.» heeft dit steeds bewezen.
En bë is er niet de man naar, ontrouw
te worden aan zgn verleden.
Intusscheo, waar officieel nog n ets be-
Trek het u toch zoo niet aan mevrouw,
trachtte zij haar Ie troosten, sterven is altijd
het laatste wat men doen kan.
Claire stond op en liep gejaagd de kamer
op en neer. Zij durfde zich niet meer te ver-
toonen.
Zij verbeeldde zich dat geheel Chartres haar
geschiedenis, haar afkomst kende en aan haar
schande geloofde. Zij vreesde op straat met d n
vinger te zullen worden nagewezen.
Er werd geklopt.
Het was de eigenares van het huis, die haar
kwam zeggen, dat, na het schandaal dat er
dien morgen had plaats gehad, zij haar niet
langer in haar huis wPde laten wonen. Zij
wilde de rust en den goeden naam van haar huis
niet verloren doen gaar.
Claire haalde onverschillig de schouders op.
't Is goed, sprak zij, ik zal vertrekken.
Zij dacht er reeds aan Chartres te verlaten,
nu was zij het vast besloten.
Mevrouw zal mij verplichten, zoo spoedig
mogelijk te vertrekken, zeide de vrouw.
Nog heden, gaf de dochter van Anseline
Monnier ten antwoord.
?ij verzocht de portierster een uitdrager te
gaan halen, verkocht haar geheele huisraad,
pakte haar kleederen en linnengoed in en maakte
zich zoo gereed tot de reis. Zij had nog een
weinig geld, dit gevoegd bij de opbrengst van
haar meubilair was wel voldoende voor de reis
en om te leven tot zij werk gevonden zou
hebben. Zij besloot zich in een stille buurt
van Parijs te gaan verbergen, daar vergeten en
onbekend van haar handenarbeid te leven
kend is en waar de club de zaak blgk-
baur niet onbesproken laat, kunnen wg geen
vaste conclusiën trekken. Men zë zelfs
voorzichtig met gevolgtrekkingen en doe
het allerminst voorkomen, alsof de
«quaestis-Passtoors» de eenheid der Katho
lieke partij in gevaar zou brengen. Onze
partë in de Kamer toch en de clab zgn
er tweewë kunnen ons zeer goed voor
stellen, dat geRjk vroeger trouwens wel
het geval is geweest niet alle R. K.
Kamerleden lid van de club zën. Zulks
zal aan de kracht der pattë evenmin af
breuk doen als het tegenwoordig naar bui
ten optreden der club, die allen vereenigt.
Maar is die club degelëk in haar orga
nisatie en werkwëzejadan is 't wel
wenschelëk, alle Roomschen er in bëeen
te vinden.
In al wachting van de volledige inlich
tingen welke de clubleden aan hun kie
zers niet zullen onthouden, blëven wë met
De Maasbode van meening, «dat het niet
aanlokkelëk kan zën» van een college,
dat «weinig doet en dan nog niet een
drachtig» deel uit te maken. «En degene,
die den moed heeft er openlëk voor te
bedanken en daarmêa eindelëk de koe
eens bg de horens te vatten, hë bewëst,
wel verre van de Katholieke eenheid in
gevaar te bfengen, de Kath. partg een
dienst.»
't Ware zeer zeker beter geweest, in
dien de huidige roering in de Katholieke
club» niet naar buiten ware gebleken
waartoe toch kan agitatie in deze nuttig
zën. Maar nu eenmaal de zaak rucht
baar geworden is, trede zë ook in 't volle
licht der openbaarheid.
België.
Koning L e o p o I d heeft een stukgrond
gekocht tus8chen Ostende en Middelkerke
om er een kapel te laten bouwen. De Ko
ning wil een kunststuk doen verrëzen naar
het model der kapel van het kasteel van
Chantil'y.
en zich geheel aan haar kind te wijden.
Zjj moest Chartres verlaten waar ieder haar
verachtte, haar, de dochter van een galeiboef,
de vrouw van een dief. Voor allen die haar
gekend hadden, moest zij verdwenen, dood zijn,
zij zou haar spoor verbergen met de behendig
heid en de list van een achtervolgd hert.
Deze gedachte hield haar staande
maakte haar sterk. Haar leven had een doel
haar kind. Aan hem alleen zou zij denken.
Zij ging naar het station. Weldra vertrok er
een trein en toen zij in den waggon zat, was
het haar a!sof zij van een zwaren last bevrijd
was. Zij gevoelde zich lichter, vrijer, toen zjj
de huizen van Chartres zag verdwijnen.
Eirmin bleef twee maanden te Parijs maar
hoeveel moeite hij zich ook gaf om Claire op
te sporen, het was vruchteloos.
Ontmoedigd kwam hij op Gerlmdière terug.
Er was op dat oogenblik weer een weinig
kalmte in het gezin Chateauroux gekomen.
Eernande wist, dat Claire van Chartres vertrok
ken was; Max ging niet meer uit, jaagde zelfs
niet meer en wachtte vol oDgeduld op tjjding
van Eirmin.
Toen hij zijn bediende zag terugkeeren over
viel hem een diepe wanhoop Aap het neer
slachtig gelaat van zijn vertrouweling zag hij
reeds, dat deze slechte berichten meebracht
W ij was alleen thuis Eernande was met haar
dochter gaan wandelen.
Niets? vroeg hij.
Niets, mijn heer,ik heb het opgegeven.
Maar zij moet toch te Parijs zijn.
Frankrijk.
De nieuwe President der Ftansche Re
publiek, de heer Combes, was aanvan-
këlëk besteqid om priester te worden en
heeft zelfs de toga gedragen. Hg studeerde
later in de geneeskunde en vestigde zich
na volbrachte studie te Pors. Als burge
meester der stad werd hë onder het gou
vernement van maarschalk MacMahon
van zën ambt ontzet.
Zgn candidatuur voor de Fransche Ka
mer mislukte, in 1883 werd hg echter
tot Senator gekozen. Combes heeft zich
steeds als een hardnekkig papenvreter doen
kennen.
R o u v i e r de minister van finan
ciën, is geboren in 1842, Hg maakt van
de Kamer deel sedert 1876 en is reeds
verscheidene malen minister geweest.
De nieuwe minister van marine
P e 11 et an, is te Pargs geboren in 1846.
In 18 81 werd hë tot afgevaardigde gekozen
en in de Kamer hield hg zich vooral be
zig met de kwesties der marine en der
openbare werken.
V a 11 minister van justitie is
57 jaar oudhg is senator der Marne.
Vroeger maakte hij ieel van den Kamer
en hë ia in 1898 onder-staatssecretaris
van binnenlandsche zaken geweest in het
ministerie Br i s so n,dat slechts vgf maan
den geleefd heeft.
C h a u m i minister van openbaar
onderwgs, is senator van Lot-en-Garonne.
Hij is geboren in 1849 en advocaat bg
de balie van Agen hë is burgemeester
dier stad.
De minister der koloniënDon-
mergu e, geboren in 1863, is rechter in
Cochin, China en Algerië geweest. Hg
maakt deel van de Kamer sedert 1893.
Hg heeft eene zekere vermaardheid ver
worven met in de Kamer de stierengevech
ten te verdedigen.
Maruéjouls, minister van open
bare werken, geboren in 1837, maakt se
dert 1889 deel van de Kamer en is mi
nister van handel geweest in het kabinet
B r i s s o n.
Troaillot, de nieuwe minister van
handel, is vroeger minister der koloniën
geweest. Hg is geboren in 1851. Hg is
advocaat en werd in 1889 tot afgevaar
digde gekozen. Hg was verslaggever over
de hatelëke wet tegen de kloosters en de
Dat geloof ik ook wel, maar ik heb haar
oveial gezocht, de nauwkeurigste nasporingen
gedaan, overal inlichtingen gevraagd doch moei
te tevergeefs.
Max liet moedeloos het hoofd hangen.
Die ongelukkige, mompelde hij, wat zou
er van haar geworden zijn
Hij wist dat zij weinig geld had, wat zou
zij dus moeten beginnen
Wanneer zij eens dood was, gestorven van
wanhoop en ellende P
Dan had hjj haar dood op zijn geweten, zijn
zwakheid, zijn gebrek aan wilskracht tegenover
zijn vrouw had dat ongeluk veroorzaakt.
Zijn haren rezen te berge vau schrik wanneer
hij aan Anseline dacht.
Diens straftijd liep ten einde.
Misschien was hij reeds gestorven.
Maar misschien zou hjj ook terugkeeren en
hoe zou Max zich dan tegenover hem verant
woorden
Eernande was wel eenigszins verwonderd,
Eirmin op Ger bandiere terug te zien, maar
haar echtgenoot zeide haar dat de bediende,
na te vergeefs naai een andere betrekking ge
zocht te hebben, tot hem terug was gekeerd en
vergiffenis had gevraagd, waarop Max hem
weer in dienst genomen had
Eernande scheen dit te gelooven en maakte
er geen aanmerking op.
Na al het gebenrde was het leven voor
Max Chateauroux ondragelijk geworden.
Wordt vervolgd,)
HlAKiniSf iiniUKUT.
ABONNEMENTSPRIJS.
TJXNDlUf
PBIJ8 DBB ADVEBTBHTIBH)
A»ITF MA HOS A GUT ATB.
