NIEUWE
ïïagBlaó voor <31 ooró- en Suid-<JCollanó.
Amsterdamsche Brieven.
No. 5139.
Vrijdag 11 Juli 1902.
2?ste Jaargang
©e gevolgen van een
misóaaó.
bUITJDJNLAJND.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden tooi Haarlem i i 1,10
Voor ie OTerige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenland 2.80
Aiaonderljjke nummer». .1 «0.08
Dit blad verschijnt
iegelijk*, behalve Zon- en Feestdagen;
BUBSiü: Sti Janstraat Haarlem
AGITE MA NON AGITATE
PRIJS DER ADVERTENTIHN
Van 16 regels 50 Cents.
Elke regel meerf. 7%
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant
Redacteu r-U itgever, W. K PjP E R S.
9 Juli 1902.
Aan alles komt een einde. Ook aan
den strijd tot regeling van den Genees
kundigen Dienst. Deze zaak heeft einde
lek haar beslag gekregen en wel naar den
zin van Burgetr eester en Wethouders en
naar den zin van de Commissie van
Advies. De talrijke amendementen en voor
stellen van den heer Den Hertog wer
den met één motie van de baan gescho
ven. Nu zal het der gemeente wel weer
aardig wat kosten, maar als de ge
neeskundige dienst nu maar goed gere
geld is, dan a la bonne heure. Goede
waar kost goed geld, en een goede genees
kundige dienst is op de eerste plaats
in het belang van de armen en min
vermogenden. Dus die uitgave niet
betreurd. In het geldelijk belaDg der
gegoede en zéér gegoede standen wordt
dikwjjls heel wat meer geld uitgege
ven. Zoo bijv. het onderhoud van zeer dure
middelbare en hoogere scholen, met kost
bare inrichtingen, dure leeraren, en ook
kostelijke lagere scholen met bgna zoo
veel onderwijzers als leerlingen en dan
naar verhouding veel te lage schoolgel
den. Edoch zoo gaande weg komt in
dien toestand ook verbetering. Het scheelt
al heel wat tegen voor een twintig of vijf
tien jaren. Langzamerhand worden de men-
schen en ook de gemeentebesturen wjjzer.
De tweede tramlijn in onze goede stad
wordt thans ook door electrische trams be
reden, ik bedoel de ljjn Raadhuisstraat,
Rozengracht, enz. Daardoor is de Dam
van ten minste één stel tramwagens be
vrijd. Natuurlijk stond de eerste dagen het
publiek weer te kijken, alsof het nog nooit
een electrische tram had gezien, of er nim
mermeer een te zien zou krijgen. Maar zoo
is nu eens het Amsterdamsche publiek.
Nog nergens heb ik het volk zoo zeer ge
neigd gezien om voor elk wissewasje te
hoop te loopen en blijven staan kgken.
feuilleton.
58.)
{Vervolg).
Wanneer zij niet dood zijn, moeten zij
zich hier verbergen, zeide hij, en om hen nu
de verdere vlucht onmogelijk te maken, zullen
wij de boot vernietigen, en moeten, daar hier
niets groeit, van honger omkomen.
De drie mannen zagen elkaar aan.
Zij waren sprakeloos van schrik.
Hun bloed verstijfde in hun aderen.
Rigobert deed een beweging om naar buiteH
te snellen, maar Judas Marfori hield hem met
ijzeren vuist terug.
Wat wilt ge doen, vroeg hij.
Roepen dat wij hier zijn, antwoordde hij.
Sapristi, ik geen lust om hen te laten
vertrekken en hierachter te blijven. Er woont
op het geheele eiland geen bakker of geen
slager.
Zwjjg, beval vader Judas op een toon
die geen weerspraak duldde.
Wilt ge u dus niet overgeven?
Nooit 1
Nooit 1 herhaalde Anseline op somberen
toon.
Laat mg dan alleen gaan. Ik zal zeggen
dat gij dood zijt.
Natuurljjk heeft die electrische tram ia
de eerste dagen zich nog wat onhebbelijk
gedragen, een rijtuig werd onderst boven
gereden, zelfs een postwagen werd als een
tol over de straat gedraaid, enfin, van
die uien uitgehaald, zooals zoo'n jonge
broekjes zich wel eens veroorloven. Maar
die electrischazal wel gauw tot kalmte ko
men.
Met de uitroeiing der publieke slechte
huizen schijnt het nu dan toch ernstig
gemeend. Reeds zijn er een viertal door
de politie gesloten en wordt deze sluiting
streng gehandhaafd. Niemand kan er meer
in. Kon men de dames nu ook maar
beletten er uit te komen, dan zouden zij
den strijd gauw moeten opgeven. Wjj
zullen eens zien, hoe ver men het met
deze nieuwe verordening van het sluiten
der huizen brengen zal. In elk geval, de
ernstige poging is lofwaardig. En ern
stige pogingen mogen er wel eens ge
daan worden om de heele en half publieke
en ook de geheime onzedelijkheid en
prostitutie in Amsterdam te bestreden.
Want, helaas, in dit opzicht geeft Am
sterdam geen prijzenswaardig voorbeeld.
Dat de genomen maatregel echter niet
zonder gevolg is, bljjkt hieruit, dat reeds
in een paar huizen de bewoners den strjjd
tegen den politiemaatregel opgaven en
verdwenen.
De examenkoorts heeft weder geheel
Nederland aangegrepen. Wjj leven weer
in de dagen, dat de eene helft der Neder
landers de andere helft examineert.. Jon
gens in kieltjes, de grammaire in de eene,
de knikkers in de andere hand, meisjes
het springtouw zwaaiend en tegeljjk glu
rend in een algebra-boek, maar ook man
nen met snor en baard en dames in den
vollen bloei barer ontwikkeling, allen
spoeden heen naar de ruime lokalen,
waarin het toch zoo benauwd wordt, om
zich ts laten wegen en het vonnis te
hooren, dat maar al te dikwijls weerklinkt:
«gewogen en e licht bevonden.» Toela-
Wanneer ge nog een woord spreekt, dreig
de vader Judas, wanneer ge een schrede ver
der gaat, verworg ik je.
Zijn magere, beenderige, jjzersterke vingers
grepen Rigobert reeds naar de keel.
Deze slaakte een onderdrukten kreet en rukte
zich los.
Hela, hela!
Zwijg dan, zeide vader Judas en liet hem
los.
Och, 't doet er ook niet toe, dood is
dood, zeide Rigobert in kalme berusting en
aanstonds kwam zijn vroolijke luim terug.
Wrannecr die lastige bezoekers weg zijn, gaan
wjj op jacht. Een ding is jammer, dat wij geen
geweren en geen kruit hebben, maar toch jagen
wij als baronnen. Wie weet hoe hartelijk we
ons nog hier zullen vermaken.
Hij week terug in de schaduw en hield
zich stil.
Daarboven hoorden zij loopen. De mannen,
die ter hunner vervolging waren uitgezonden,
keerden ontmoedigd naar hun boot terug.
Zij hadden niets gevonden.
Zij zullen wel dood zijn, zooals die andere,
zeiden zij onder elkaar.
De bevtlhebbende onderofficier gaf het tee-
ken tot het vertrek.
Alle hoop op redding was vernietigd.
Men hoorde de bijlslagen waarmee de boot
der vluchtelingen gesloopt werd en het was
dezen, als werd hun doodkist dichtgespijkerd.
Toch hieven zij kalm en moedig. Daarna hoor
den zij het gekletter der degens en geweren
tegen de rotsen, de sloep werd afgeduwd, d
tings-overgangs- en eindexamens
aan Hoogere Burgerscholen, Gymnasiums,
teekenscholen, muziekscholen, ambachts
scholen, kweekscholen voor dit en voor
dat, examens voor telegrafie, post en te
lefoon examens voor onderwijzers en
hoofdonderwijzers, voor leeraren in
allerlei vakken, voor apothekers, hoefsme
den, tandartsen en ik en weet niet wat
En terwijl iedereen roept om vereenvou
diging van die examens, worden zij voort
durend moeiljjker en meer eischend. De
jeugd studeert niet meer, bereidt zich niet
meer voor voor het eene of andere vak,
maar studeert voor een examen. De on
derwijzers zjjn geworden «préparateurs»
voor het examen.
Een gewoon natuurmensch, uit Zuid-
Afrika of elders gekomen, die daar in Gods
wjjde natuur heelt geplant en gewerkt en
geest genoeg bezit om iets van dat dri
ven en koortsig jagen naar diploma van
welken aard ook te begrijpen, trekt de
schouders op en denkt«bij ons zjjn de
menschen toch veel verstandiger.» Zou hg
misschien geen geljjk hebben
Engeland.
De wond die minister Chamberlain,
door voorover te vallen in zgn handsom
cabtoen hg naar Westminster reed om
den ministerraad te presideeren, aan zgn
hoofd kreeg, is zeer ernstig. De wonde is
ongeveer drie duim lang en zoo diep dat
het voorhoofdbeen bloot ligt, het been is
niet beschadigd.
De wonde is toegenaaid en volledige
rust is volstrekt noodig.
De onveiligheid in de straten van
Londen neemt met den dag toe. Het ge
tal straataanrandingen om te rooven ver
menigvuldigt, hetgeen soms gepaard gaat
met verwondingen en doodslag. Slechts
zelden slaagde de politie er in den schul
dige te vinden.
Het ofler dezer «roughs» wordt in den
regel door een welgemikten slag van ach
teren neergeveld en dan beroofd eer een
riemen plasten in het water en daarop werd
alles stil.
Langzamerhand kwamen de drie mannen
uit hun spelonk te voorschijn, zij klommen op
de rotsen en zagen nog heel in de verte de
witte zeilen van den kotter die aan den hori
zon verdwenen.
Alles was gedaan. Diepe doodsche stilte
heerschte om de drie ongelnkkigen, zij zagen
niets meer dan lucht en water en waren meer
dan ooit van de wereld afgezonderd.
TWEEDE DEEL.
Na het tooneel, dat wij hebben bijgewoond
had Claire als een vluchtelinge Chartres verla
ten, daar zij zich verbeeldde dat de geheele
stad haar geschiedenis kende, wist dat zij niet
aUeen de vrouw van een dief, maar bovendien
nog de dochter van een galeiboef was en haar
daarom met den vinger nawees.
Zij ging onder al die schande gebnkt, durfde
de oogen met opslaan, durfde niet om zich
heen zien, gevoelde zich eenzaam en van allen
verlaten. De man dien zij had lielgehad, was
geblesen een ellendeling, een dief te zijn en
de man, aan wien zij het bestaan verschuldigd
was, en dien zij sedert lange jaren dood waande,
vertoefde op het bagno. O 1 zij was dieper ge
zonken dan ooit.
Haar echtgenoot, de vader van haar kind
zou zij nooit weeizien, hetgeen zij trouwens ook
niet wilde. Zij had hem bemind, maar sedert hij
haar onwaardig was geworden, sedert hij haar
verlaten had, hat zij elke gedachte aan hem
uit haar hart gerukt.
politie-agent ter plaatse is of het publiek
moed gekregen heeft om het in kleine
benden optredende gespuis aan te vallen.
Lord Chamberlain moet door
bloedverlies zeer zwak zgn geworden. De
66-jarige minister wordt behandeld door
den eersten geneesheer van het Charing
Cross-hospitaalDr. Charles G i b b s,
die bevreesd is voor een ontsteking.
Behalve door zgn zoon en secretaris
wordt Chamberlain door zgn vronw
bezocht.
Het bulletin luidt: Absolute rust en
voorloopig in het ziekenhuis blgven.
De Prins van Wales laat meermalen
informeeren hoe Chamberlain het
maakt. Ook de Koning en Koningin heb
ben Lord Furquhar hun leedwezen laten
betuigen met het ongeval den minister over
komen.
Spanje.
Te Madrid hebben de socialisten feest
gevierd. Hun vereeniging, 600 leden sterk,
bood Zondag den Voorzitter een feest
maal aan.
Toen echter de pret een aanvang zou
nemen, drongen meer dan 1400 niet uit-
genoodigde werklieden de feestzaal bin
nen, zg vroegen plaats aan tafel en daar
zg geen plaats kregen, vernielden zg alles
wat op de gedekte tafels stond. Er bleef
geen stuk heel in de socialistische feest
zaal.
Een vreeselgke storm is over het ge
heele land losgebroken. De schade aan
gericht door onweer en storm is groot.
Vooral de berichten uit Chantada zgn treu
rig; de hagel viel daar een meter hoog,
en de steenen hadden dikwgls de grootte
van kippeneieren. Velden, boerdergen,
woonhuizen werden vernield, het vee werd
gedood, en honderden gezinnen zgn in el
lende gedompeld.
Ook in de provincie Orense en Ponte-
vedra is de schade aanzienlgk.
België.
In de stad Seraing staat alles op stel
ten. De socialisten zgn er meester gewor
den op net stadhuis, de bevolkingliet zich
begoochelen en is nu ontnuchterd door het
belastingbiljet.
De belastingbetalende burgers, die de
socialisten gekozen hebben tot Raadsleden
De man, die voor haar steeds een vriend,
een beschermer was geweest, mocht zjj niet
weerzien, want dan zou zij zjjn en haar eigen
eer bezoedelen. Zij zou hem ook niet meer
durven naderen nu zjj haar afkomst kende.
01 zij was nu wel alleen, wel arm, wel
rampzalig. De geheele wereld wierp den steen
op haar. Zjj moest vertrekken, zeer spoedig
vertrekken, en ver, ver van hier, naar Parjjs.
Zij kende slechts Chartres en Parjjs en Parijs
lag voor haar aan het andere einde der wereld.
Daar zou zjj zich verbergen, onder dat eeuwig
durend menschengewoel dat er van 's morgens
vroeg tot diep in den nacht de straten vulde,
daar zou zjj eenzaam verborgen, vergeten leven
en niemand zou er haar afkomst, haar naam
zelfs kennen.
Maar waarvan zou zij leven?
Waarmee zou zjj haar kind voeden, als het
geboren was
Zjj zou werken met moed en jjver.
Maar als men haar eens geen werk wilde
geven, daar men niet wist wie zjj was of van
waar zjj kwam? Wanneer men haar eens overal
wegjoeg en alle deuren zich voor haar
sloten
Bjj die gedachte ging haar een rilling door
de leden, welden er tranen in haar oogen op.
Nooit was zjj zoo treurig geweest, had zjj
zich zoo ongelukkig gevoeld. Hoe gaarne had
zij willen sterven.
{Wordt wrwlgd.)
HÜMEHSmopROT.
