NIEUWE
Bagêlaó voor <ffiooró- en
Uit Den Haag.
No. 5174.
Vrijdag 22 Augustus 1902.
27ste Jaargang
©e gevolgen van een
misóaaó.
BUlTEjyiLAJMD.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 8 maarden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p.
Voor het buitenland
Aiaónderljjke nummer». i
Dit blad verschjjnt
Aagelijki, behalve Zon- en Feestdagen.
BDEBiU: St Janstraat Haarlem.
f 1,10
1,40
«2.80
«04)8
PRIJS der;advertentibn
AQITE MA NON AGITATE.
Van 16 regels50 Cents.
Elke regel meer7ifa
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen25 Centsper(advertentiea Contant
Redacteu r-U4i t g> v e r, W. K P P E R S.
De Zuid-Afrikaansche Grootheden pas-
seeren hier de revueom van Kruger
en het Driemanschap, met wien het publiek
al lang op goeden voet is, niet te spreken,
kwamen hier binnen korten tpd aan pre
sident S t e ij n, te zwak om zich eea eer
volle ontvangst te kannen laten welge
vallen, Lucas M e ij e r, naar Europa
gekomen om er te sterven, en nn de drie
generaalsde onvindbare De We t, de
edelmoedige De la Rep, die immers
Methuen losliet, en deinsgeljjksroem
ruchtige Botha.
Wat was dat een drukte bp de ontvangst
van dit drietal. Aan het station, waar een
gedrang heerschte alsof er geen politie
was, zoodat de Generaals slechts voetje voor
voetje de wachtkamer konden bereiken, ben
ik niet geweest, maar wel voor het «Hotel
den Ouden Doelen» het voornaamste
Hotel van de Residentie: op een paar
dubbeltjes komt het er blijkbaar bp de
heeren niet aan. Op mpn gemak heb ik
hen daar kunnen gadeslaan: de jeugdig
uitziende Botha, met zpn knevel en
puntbaardje, de oudere De la Rep met
zpn langen, donkeren baard, en D e W e t
met zpn leuk-geestig gezicht. Hun rptuig
arriveerde n.l. lang voor die der overige
reisgeuooten, welke door het gedrang da
nig waren opgehouden. De Generaals
bleven toen net zoolang op den stoep van
het Hotel staan, tot hun gezelschap arri-
veerde een buitenkansje alzoo voor het
overtalrpke publiek, dat aldoor juichte. De
Boerenhelden, forscbe gestalten, wien zwar
te jas en hoogen hoed best kleedde, keken
lachend in 't rond en zagen verrast op,
toen ergens in den breeden kring het
Transvaalsch volkslied werd aangeheven
en krachtig gezongen.
Toen de overige rijtuigen aangekomen
en hartelpke begroetingen 'hadden plaats
gehad, traden wat nogmaals een bui-
feuilleton.
98
(Vervolg).
Toen zij hem weerzag in die eenzaamheid,
in de stilte, waarin zij verkeerde, sprong haar
hart van blijdschap op.
Ik, die u bemin 1 riep de graaf uit, ik,
die niet kan leven, ver van u verwijderd, ik,
die onafgebroken aan u denk, dag en nacht, ik
die sederj wij van elkaar gescheiden zijn slechts
droom van het onschatbaar verblindend geluk,
u weer te zien.
Hij had zich voor haar op de knieën gewor
pen, zijn hoed viel af, waardoor zijn schoone,
ravenzwarte haren in den windfladder den, ter
wijl zijn oogen van liefde fonkelden,
Zij wankelde van ontroering, een ontroering
zoo machtig dat zij al het overige er door ver
gat-
Ik bid u, mompelde zij.
Maar hoe of zij er zich ook tegen verzette,
zij was gelukkig, zij was er trotsch op, bemind
te worden, zoo bemind, en door hem.
Haar handen weerden hem af, maar haar
oogen moedigden hem aan.
tenkansje was voor de kpkers de Ge
neraals een tiental passen naar voren, om
groetend te buigen, aldus dankend voor
de gebrachte ovatie. Want een hartelpke
ovatie was het.
Ik zal hier geen verdere bijzonderheden
vertellen van het bezoek der Generaals.
Yan hun bezoeken aan de Pro-Boer-ten-
toonstelling,aan K r u g e r en aan S t e ij n,
hun tochten naar Brussel cd Amsterdam,
reeds alles is bekend. Maar er moet mij
iets anders van 't hart.
Ziet, wij Nederlanders, zpn nu al drie
jaren gewoon de Engelschen uit te maken
voor al wat leelpk is een liefhebberp,
geboren wel uit rechtmatige verbolgenheid,
maar waaraan toch vaak op onchristelijke
wpze den vrpen teugel werd gevierd. Het
uitstel van de kroning deed ons bpna ge
noegen, voor den zieken Koning hadden
wp ternauwernood een woord van mede-
doogen, terwpl 't nieuwtje van Cham
berlain's verwonding een «goed zoo»
ons op de lippen bracht. De Engelschen,
die ons land bezochtten, keken wij met
npdige blikken aan en hatelijkheden aan
't adres der Britten deden opgeld.
Natuurlijk verwachtten wp niet anders,
of de Boeren zouden ons in afkeer voor
de goudzuchtige, hardvochtige Engelschen
nog overtreffen: geen Boer zou een Brit
de hand willen drukken. En wat zien wp
nu? Lucas Meyer heeft zich getafeld
met Chamberlain, terwpl de drie bs-
roemde Generaals zelfs gemoedelijk om
gingen met Kitchener, den man der
verbrande hoeven en der vrouwenkampen.
Weliswaar bedankten zp voor het bpwonen
der Engelsche vlootrevue, maar bp den
Koning maakten zp toch hun opwachting.
Ik kan me best voorstellen, dat dit ver
zoenend optreden der Generaals dezen of
genen vreemd is gevallen, te oordeelen
ten minste naar de algemeene toejuiching
welke in de pers vernomen werd ten op
zichte van het aan president Steijntoe-
geschreven voornemen, geen voet op Engel-
Ik smeek u, vertrek, zeide zij, gij zult
mij in het verderf storten men mocht eens ko
men, ons overvallen.
Neen, zeide hij, wij zijn alleen, geheel al
leen. Ik was op alles bedacht, heb al mijn
maatregelen genomen en zal niet van hi er gaan
voordat gij mij een woord van hoop hebt toe
gesproken.
Een woord van hoop herhaalde beman
de als in een droom,
Voordat gij mij gezegd hebt, dat gij
mij mijn vermetelheid vergeelt, dat gij niet ver
stoord zijt over mij.
Gij zijt zoo schoon.
Zoo schoon
Nog nooit heb ik een vrouw gezim die
zoo bevallig was. Te Parjjs zoudt gij schitteren
als een ster, die alles in haar omgeving ver
duistert.
Zij hoorde hem aan, met meer welgevallen,
dan zij wilde laten blijken.
Zijn woorden klonken haar als muziek in de
ooren, als de hartstochtelijke, wegslepende to
nen van een Spaansche serenade. l)e duivel
spande haar strikken door haar ijdelheid te
prikkelen.
Was zij dan werkelijk zoo schoon f
Maar waarom sloot zjj zich dan op in die
eenzaamheid, afgezonderd van de wereld, met
haar glans en haar vermaken
De gelukzoeker ging voort
De kostbaarste diamanten glinsteren min
der dan nw hemelsblauwe oogen. Geheel nw
gelaat, uw mond, uw blanke tint, uw haar.
Zij viel hem in de rede
schen bodem te willen zetten. Dat was
een handelwpze naar ons hart en zoo
hadden wij graag alle Boeren zien te werk
gaan. Ze moesten van Koning E d ward
en heel zijn omgeving niets willen weten
Nogmaals: eenige teleurstelling bp de
heetgebakerde aati-Engelschen is dan ook
wel verklaarbaar. Maar laten we niet zooi
vlug en overpld oordeelen I Laten we niets
afkeuren in de Boerenleiders zonder hun
beweegredenen te kennen. Eu we ken
nen deze zeker nietwe weten niet wat
er schuilt achter hun, laten we zeggen
diplomatieke meegaandheid Er zpn nog
dingen, die de leiders niet mogen vertel
len, dingen, waarvan wellicht het wel en
wee der Boeren in meerdere of mindere
mate afhangt. Of zeide generaal Botha
niet in zpn dankwoord aan het Haagsche
spoorstation«Moge spoedig de tijd aan
breken om te kunnen zeggen wat wp te
zeggen hebben» En is niet reeds geble
ken, dat Lucas Meyer's lunchen bp
Chamberlain ten doel had, eenige
gunstige beschikkingen te verwerven, niet
voor zich zelf maar voor anderen een
schoon doel, dat schipbreuk leed, wat mis
schien des Generaals verscheiden verhaast
heeft.
't Wil mjj alzoo voorkomen, dat het den
Boerenleiders zelf tegen de borst moet
stuiten, dan Engelschen staatslieden niet
ongszouten de waarheid te kunnen zeg
gen, hen niet den rug te mogen toedraai
en in stede van hen de hand te drukken.
Er zpn ongetwijfeld gewichtige belangen,
welke hen daartoe nopen, belangen, die
wp eens kennen zullen. Want Botha
zeide ooklater in geschrift wellicht te
zullen zeggen, wat hp nu nog moest ver
zwijgen.
Spreken wp in afwachting daarvan
geen oordeel uit over het gedrag der lei
ders, die waarlpk al ljjden zp dan
geen krimp leed genoeg hebben over den
ondergang van hun natie, van hun volk.
Dit leed drukt Kruger zelfs zoo zwaar,
Ik smeek u nogmaals.
Zij wilde zich verwijderen.
Hij greep haar hand, drukte die tegen zjjn
hart en fluisterde als in vervoering
Ik ben zoo gelukkig u weer te zien, het
is zulk een vreugde voor mjj
Zij kon zich niet langer verdedigen. Zij wan
kelde. Een ongekend geluk overstelpte haar, zij
zag niets dan zyn vurige zwarte oogen, die
haar bekoorden en betooverden.
Zjj was doodsbleek geworden en sidderde
over haar geheele lichaam. Nooit was de ge
dachte bjj haar opgekomen de haren te verla
ten om dien man te volgen, en toch schrikte
die gedachte haar niet af, toch scheen het haar
niet iets monsterachtigs, iets onmogelijks toe.
Hij was daar, dicht bjj haar, zij hoorde het ge
luid van zijn stem, zij zag zijn blik op haar
gevestigd, en dat deed haar het verstand ver
liezen, maakte haar waanzinnig, dat jjdele
hart zonder God en godsdienst.
Er werd een strijd in haar binnenste gevoerd,
een vreeseljjke strijd. Het denkbeeld aan de
vlucht had in haar hart wortel geschoten en
zou weldra vruchten drageD.
Zoo dacht de graaf er ook over toen hjj heen-
hing en haar in diep gepeins achterliet.
Eindelek, ,op den vierden dag, zag zij hem
weer. Hij kwam, beweerde hij, om afscheid van
haar te nemen. Nadat hij gezien had, met
welk een koelheid zjj zijn voorstel had opge
nomen, had hjj begrepen dat hjj van Fernande
niets te hopen had en daarom ging hij heen
en kwam haar vaarwel zeggen.
Eemande werd doodsbleek.
dat deze Grjjsaard zedelpk gebroken moet
zpn. Geen krachtig initiatief is van hem
meer te verwachten gelaten draagt hp
zpn zwaar lot, vertrouwend op den God
der eeuwen, voor wien de gebeurtenissen
dezer voorbijgaande tjjden slechts kleine
schakels zpn in der werelden loop.
Zal ik na deze besprekingen van de
groote zaak der Boeren nog aankomen
met de kleine dingen der Haagsche gebenr-
tenissen en belangen Het zon te veel af
steken. Tot een volgenden brief daarom.
Frankrijk.
Het laatste schelmstuk, het sluiten der
laatste zusterschool in de Fransche Repu
bliek, is voltrokken.
In Bretanje heeft de bevolking zich
krachtdadig verzet, zp is echter niet tot
het uiterste gegaan.
Combes, de geweldenaar, heeft zpn
werk verricht. De Bretonsche Boeren heb
ben weerstand geboden zooveel zp kon
den, doch, al hadden zp hnn bloed ver
goten, hun verzet zon nutteloos geweest
zpn, zp zouden onder de rnwe macht der
wapens verpletterd zpn geworden, geljjk
de Boeren in Zuid-Afnka, die ook voor
recht en vrpheid streden,en verpletterd wer
den onder de overmacht der Eugelsche
troepen en de gruwelen van een barbaar-
schen oorlog.
Het schelmstuk is voltrokken en de ka
tholieke bevolking van Frankrijk boet thans
hare al te lange onverschilligheid in zake
den godsdienst.
De geestelijkheid in Frankrjjk ziet thans
in, dat de langzamen en gemakzuchtigen
hun tjjd hebben laten voorbijgaan, dat om
den strjjd vol te houden, gewerkt moet
worden en men niet mag rnsten, maar
onverschrokken arbeid vereischt wordt tot
handhaving van wet en recht.
Busland.
In het private vertrek van den Czaar
is op diens tafel een brief gevonden, waar
in het besluit der Russische socialisten
staat, dat zp den Czaar om het leven zul
len brengen.
Deze kamer is voor niemand toeganke-
Gjj vertrekt
Ja.
Waarheen P
Hij maakte een mismoedig gebaar, waarmee
hjj te kennen wilde geven, dat hij elders deH
dood zon gaan zoeken.
Zij klemde zich wanhopig aan hem vast.
Ik wil niet dat gjj sterren zult I riep
zij uit.
Maar ook niet dat ik zal levenwant gij
bemint mij niet en dat maakt mjj krankzin
nig. IJdele praatzucht, waardoor zoo menige
vrouw in een valstrik gelokt wordt.
Maar ik bemin u!
Ziet ge het dan niet
Wanneer ge mjj bemindet, zoudt gjj er
in toestemmen mjj te volgen.
Zij aarzelde niet langer.
Voordat zjj hem gezien had, streed zjj nog,
in zijn tegenwoordigheid, was haar weerstands
vermogen geheel vernietigd.
Wanneer het eens waar was, dat hjj den dood
ging zoeken, dat hjj in het verderf was gestort
door haar, dat hij haar voor altijd vaarwel
kwam zeggen I
Een plotseling opgevat besluit was in haar
blik te lezen.
Zij zeide
Welnu, ja, ik zH u volgen, wat er ook
moge gebeuren, wat het mjj ook zal kosten.
Hij uitte een kreet van vreugde en zegepraal.
Eindelijk.
(Wordt vervolgd)
HAARLSISflIfMRAJT.
Gjj
