NIEUWE
ïïagBlaó voor QSooró' en Suió-eXollanó.
Uit Den Haag,
No. 5181.
Zaterdag 30 Augustus 1902.
2?ste Jaargang
2)e gevolgen van een
misdaad
Bü IT EN LAND
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem f 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenland 2.80
Afzonderlijke nummersi i 0,02
Dit blad verschijnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BUBliü: St Janstraat Haarlems
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIBN
Van 1—6 regels50 Cents.
Elke regel meer 7^ s
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie k Contant
Redacteu r-U itgever, W. KüPPERS. J
Dat is nu eensniet meegevallen. De een
of andere liberale «men» had weer wat
uitgevonden, waarmede stemming kon wor
den gemaakt tegen de Regeering. Minister
K u y p e r had n. 1. het aantal jongelui, dat
kosteloos op de Rjjks Hoogere Burgerscho
len wordt toegelaten aanzienlijk beperkt.
Zonder naar de overwegingen van Z. Exc.
te informeeren, schreef genoemde «men»
een berichtje aan Nieuwe\Rotterdammer en
Handelsblad tegelijk, waarin over die han
delwijze van den Minister, zoozeer afstekend
bij de vrijgevigheid van Borgesius, bar
geklaagd werd.
Ziezoo, dacht «men,» dat zal inslaan Nu
zullen de «kleine luyden,» die gaarne hun
kinderen de H. B. S. laten bezoeken, in
zien, dat ze 't van de liberalen moeten
hebben, want Dr. Euyper laat hen op
zwart zaad zitten.
't Berichtje rolde al aardig door de pers,
maar is nu plotseling in zgn vaart gestuit
door het gezond verstand, dat de zaak
nuchter deed bekjjken, Reeds hadden een
paar ministerieels bladen de handel wjjze
van den Minister bepleit als strookende
met het belang der geweigerde jongelui;
rpftftr die kranten waren natuurljjk ver
dacht bjj «men» en consorten.Dit is evenwel
niet het geval met De Nieuwe Courant
die zioh zoowaar schaart bij de verdedi
gers van den Premier. Vooreerst vertrouwt
dit orgaan het nieuwtje niet, want het
zegt«zoo het bericht.waarheid bevat
En indien dit zoo is, aldus gaat de Nieu
we voort, dan is er nog alleen reden tot
oritiek, voor 't geval ruime toelating van
kostelooze jongelui mogelijk is in verband
met «de beschikbare ruimte en de beschik
bare leerkrachten.» Maar zelfs en nu
komt het mooie van het betoog maar
zelfs al bestaat deze reden tot critiek,
dan tóch redeneert de N. Crt.
dan tóch zouden wjj het geen radeel acbtsr,
indien de ministerieele praktijk weder meer in
FEUILLETON.
105.
{Vervolg).
Hg moest vechten, en hg zou het ook doen,
hg zou zich dapper verdedigen, en daarna zou
men tot een verklaring komen.
Hij was zoo verlangend te weten met wien
en waarvoor hg streed, dat de toebereidselen
hem eindeloos toeschenen, ofschoon er de groot
ste spoed mee werd gemaakt.
Eindelgk plaatste men de beide tegenstan
ders tegenover elkaar en gaf hun den degen
in de hand.
Vervolgens werd door den oudsten getuige
het gebruikelijke bevel gegeven
Voorwaarts I
He twee mannen vielen elkaar aan met fon
kelende oogen, twee menschen, die een paar uur
geleden nog niet eens van elkaar wisten, dat
zij bestonden.
Jacqnes Chateauroux schermde regelmatig,
sierlijk, geheel volgens de regrlen der kunst,
maar Marchand ging woest te werk. Hg deed
heltige uitvallen en tot tweemaal toe zou Jacques,
wanneer hij niet in tjjds gepareerd had, door
het staal vanzjjn vgand in het hart getroffen zgn.
overeenstemming werd gebracht met de over-
wegirgan, welke ten grondslag lagen aan de
regeling van 1892n.l., dat slechts onvermo
gende jongelui van //buitergewoDen aanleg»
kottsloos worden toegelatar. Dat de zonen der
onvermogenden van regeerir gswege als h.t ware
naar de Rjjks hoogtr„ burgerscholen worlea ge
lokt, achten wjj in het belang noch san her,noch
van de wetkliedenkksse, noch vao|bet land Voor
de werkeljjk uitmuntenden onder hen mag die
school niet wegens jgeldeljjke b;z varen geslo
ten blgvenmaar de middelmatigen of Ü3ver
nog de //gemiddelden// zal z>j niet geschikter
maken voorden strijd om het bestaan. Indien
dan ook de plannen van Or. Kuyper be
treffende de verbetering van het vak- en am-
bachtsondeiwjj) beantwoorden aan de verwach.
tiogen, door 's ministers persoonlijk onderroek
in den vreemde en door de uit zjjn mond vtrnomen
uitlatingen opgewek', dan zal donr hun invoe
ring zeker grooter dienst bewezen worden aan
de ontwikkeling en de weerbasrmaking san
ons volk tegen soeiale gevaren, dan door het
openstellen der burgerschoo'.deuren voor eiken
zoon van onvermogende oudere, die een passe-
bel toelating* -examen heeft afgelegd.
Men zal mjj dit lange citaat vergelen,
want het is kloeke taal, welke de voor
barige «men» van N. R. U. en Hbld.
in den zak kan stekentaal, waaraan ik
niets heb toe te voegen dan ditmoge
het nu toch eens uit zjjn met die spelde-
prikken-politiek der liberalen. Bjj gebrek
aan feilen van het Ministerie, vallen ze op
allerlei kleinigheden. En al geschiedt dit
nog zoo onhandig, geljjk nu weder het
geval was, toch bljjft er bjj het groote
publiek wat van hangen, vooral ook wjjl
de tegenspraak lang niet altijd zoo gre
tig wordt opgenomen als de oorspronke-
ljjke onjuistheid.
Laten de liberalen met hnn critiek wach
ten op de daden van het Ministerie. En
dan behoeven zjj niet zoo lang meer ge
duld te oefenen. De volgende week toch
gaat de Regeeringsmachine weer aau 't
malen, eerstens voor 't gereed maken der
Beroep8wet.
Van deze Wet gesproken, evenmin als
Zoo snel en heftig waren de aanvallen van
Marchand., dal Jacques bjjna den tijd niet had
zelf een uitval te doen en zich slechts tot ver
dedigen kon bepalen. Zijn degen trilde in de
hand, zoo hevig kwam het wapen met dat van
de tegenpa tg in aanraking.
Voor de getuigen was de uitslag van den
strijd niet twijfelachtig meer. Marchand scheen
spieren van staal te hebben. Hij was volstrekt
niet vermoeid, zij i ademhaling was niet snel
ler dan gewoonlijk en geen enkel spoor van
opgewondenheid was er op zijn str«k gelaat te
lezen.
Jacques Chateauroux daarentegen was reeds
vuurrood en buiten adem, zijn boist hijgde, hij
voelde dat hij uitgeput raakte, wilde de be
slissing van den strijd verhaasten en zonder
er aan te denken zich te dekken, zonder de ge
volgen van zijn onvoorzichtigheid te berekenen,
deed hij eensklaps een woesten uit/al. Zonder
te wijken sloeg Marchand den degen van Jac
ques Chateauroux met zooveel kracht af, dat deze
wankelde, toen maakte de schurk gebruik van
een seconde, dat de zoon van Maximilien niet
op zijn hoede was, stootte heftig oe en deed
zgn degen pijlsnel in de borst vau Jacques
dringen.
Het jongemensch uitte een kreet van smart,
tegelijkertijd klonk er een angstkreet van de
getuigen, een bloedstroom kwam te voorschijn
en Jaeques viel op het gras neer.
Men vreesde dat hij dood was.
Ieder snelde toe, zijn eigen getuigen zoowel
als die van de tegenpartij, die eveneens zijn
kameraden waren. Een oogenblik heerschte er
de N. Haarl. Cl., waarin ik immers een
afkeuring las van de «getrapte verkiezin
gen» voor de Raden van Beroep, kan
de Nederlander zich met dit stelsel van
samenstelling dier raden vereenigen. Het
blad is zelfs bevreesd of het in de prac»
tijk wel goed zal gaan en verheugt er
zich over, dat ten minste Gedeputeerde
Staten bij slot van rekening de benoeming
moeten doen. Op deze manier kan de
heele geschiedenis, ook wanneer de ver
kiezingen in 't honderd loopen, toch op
hoar pootjes terecht komen.
't Zal anders wel een taaie disenssie
worden over die Beroepswet, waarvoor,
naar ik verneem, velerlei amendementen
}n de maak zgn. Als er dan maar niet
van die onbekookte dingen voor den dag
komen als bij de behandeling der jongste
leger wetten. We zullen er maar 't beste
van hopen.
In afwachting zgn we hier druk bezig
met kiezen. De R. E. Eiesvereeniging in
het tweede district heeft ten aanzien der
Earner-vacature-C onrad een merkwaar
dig besluit genomen. Hoewel in het Twee
de district een massa Roomschen wonen
zoodat er alle aanleiding was voor het
stellen van een Eatholieken candidaat,
heeft de Yereeniging hier toch van afge
zien ten einde het succes bg de stem
bus te verhoogen stelde zjj een anti-revc-
lntionnair, het Statenlid jhr. mr. W. Th
Gevers Deynoot. De overige anti
liberalen zullen wellicht wat raar opge
keken hebben, toen hen op die manier
een man uit hun midden werd voorge
steld, maar zg zullen natuurljjk eindigen,
met hem insgelgks te candideeren, willen
zjj tenminste de verkiezing geen gevaar
doen loopen.
En dit wenschen zij niet, dat spreekt
van zelf, vooral niet, wjjl zjj de Eatholie
ken weer noodig zullen hebben bg de Sta-
ten-verkiezing voor de racature-Co a r a d.
Laat ik evenwel over die verkiezings
zaken niet te lang redeneereo, want het
een onbesehrjjfeljjke verwarring. Men liep naar
links en naar rechts, zonder te weten wat men
doen zou of wat men zocht. Een der leerlin
gen, die voor officier van gezondheid studeer
de, belastte zioh met het onderzosken van den
gewonde, en men verwachtte zgn uitspraak met
angstig beklemd hart.
Eindelijk deed het jongemensch die uit
spraak.
Hij is niet dood.
Dat was een verlichting, een herademing.
Op hetzelfde oogenblik opende Jaeques de
oogen.
Zijn blik dwaalde zoekend om zich heen. De
jonge man bekommeide zich niet om zijn wond,
maar des te meer om zijn tegenstander.
Hij mompelde
En de man
Men zag rond.
Marchand was er niet meer.
Z,n verdwijning kwam iedereen vreemd
voor om er niet meer van te zeggen, maar
niemand zoozeer als Jaeques, die uitriep
Loopt hem nal Haalt hem in 1 Ik moet het
weten.
Men snelde het bosch in, maar Marchand
werd niet gevonden, waarna meH zich alleen
met den gewonde bezig hield, die op een bran
card naar de school teruggebracht werd.
Terwijl dit voorviel waren Anseline eu Ri-
gob rt reeds verscheidene dagen te Etampes,
waar zij de toebereidselen maakten tot den
nieuwen aanslag.
Zjj hadden hun intrek genomen in het hotel
is bepaald geen verkwikkelijk onderwerp
vooral niet, wjjl iedere gemeente op haar
beurt zoo iets heeft door te maken.
Wat evenwel geen enkele gemeente met
Den Haag gemeen heeft is de fameuss
quaestie-Zorgvliet. Voor een paar maan
den moest de Raad hals over kop beslis
sen of hg het vorstelijk landgoed aan den
Scheveningschen weg met een grooten lap
duingrond voor 41/, millioen wilde koopen
of niet. Merci, zei de Vroedschap. En ziet,
nu wordt dat buitengoed weer aangebo
den en wel door particulieren, die het.van
den Groothertog in commissie schjjnen te
hebben. De prgs is nu weer 4'/, millioen,
maar inmiddels hebben die particulieren
't beste stuk duingrond voor zich zelf we
ten te bedingen. Me dankt, hierom alleea
moest de gemeente maar weer merci
zeggen. Al is 't dringend noodig, dat
Zorgvliet niet in handen valle van bouw
ondernemers, maar zgn parkkarakter be
houden blgve, wjj moeten ons toch niet
de wet laten voorschrijven. En 't wil me
zoo voorkomen, dat we het aanbod met
een gerust hart van de hand kunnen wjj-
zen. Particulieren zullen, met bet oog op
de WoniDgwet en een lastig servituut, dat
de bebouwing vooreerst belet, 't sommetje
van 4'/i millioen niet spoedig in dien
grond steken, terwgl de Groothertog het
buitengoed toch gaarne kwjjt wil. Wie
weet, of de vorstelgke eigenaar den prjje
niet een beetje laat zakken.
Dultsohl&nd.
Te Bremen is overleden de Daitsche
journalist staatsman en letterkundige O t-
t o Gil d e m e i st e r.
De Overledene is in 1823 geboren en kwam
op 21 jarigen leeftgd aan de redactie van
de Wezer Zeitung. Hg streedt en bleef zich
daarbg steeds geljjk voor Duitschlands een
heid voor een nationale en liberale staat
kunde. Reeds zes jaren na zgn optreden
werd hem de hoofd-redactie der Wezer
de Gouden Leeuw, waar zij zich uitgaven voor
reizigers in granen, die hun tgd doorbrachten,
naar zg beweerden, met de boeren ia den om
trek te bezoeken, maar in werkeljjkheid bleven
zij steeds in den omtrek der villa, die door
Gabriel Vernon en zgn vrouw bewoond werd.
Zij wisten, dat daar een kind waz geboren,
een kind dat door de onders werd aangebe
den en eveneens door den grootvader. Ook had
den zjj het kind gezien, een engeltje met
schoone blauwe oogen, blond haar, slapend in
de armen der min.
Hoe zich er meester van te maken
Dat zou misschien niet zoo gemakkeljjk zjjn.
De kleine werd goed bewaakt. Rigobert had
gezien dat men het overdag in een boschje
van den tuin liet slapen. Men zou misschien
ongemerkt in het park kunnen sluipen en ge
bruik maken van een oogenblik, dat het kind
alleen was. Dit plan kwam Anseline wel gevaar-
ljjk voor, maar hoe hij ook zocht en nadacht, hjj
kon niets beters verzinnen, en eindigde met
het goed te keuren. Nu bleef er niets meer over
dan het ten uitvoer te brengen.
Dat was niet gemakkeljjk, want de min liet
het kind niet alleen, en wanneer de min zich
bij toeval eens verwjjderde, dan snelde de moe
der toe, bleef bjj het kind, verslond het met
haar blik en kuste het zacht en voorzichtig
om het niet in den slaap te storen.
Wordt vervolgd)
HÜRLIME (111 RUT.
niND
