NIEUWE
&ag6laó voor tSfëooró* on &uió*iXollanó.
De Sluitingszitting.
No. 5196.
Woensdag 17 September 1902.
27ste Jaargang
©0 gevolgen van een
misóaaè.
BOITJSSLANl)
- tvdttc! rvTJiD a nTTTPDinpwnrrïnnr
ABONNEMENTSPRIJS
Per 8 maanden voor Haarlem f 1,10
Voor de orerige plaatsen in Nederland fr, p. p. 1,40
Voor het buitenland 2.80
Aixomderljjke nummer*. «0,08
Dit blad verschjjnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen*
BIT BB AU: St Janstraat Haarlem)
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER'ADVERTENTIEN
Van 16 regels50 Cents.
Elke regel meer7vi
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant
Redacteu r-U itgever, W. KüPPERS.
Het ceremonieel, waarmede jaarljjks de
zitting der Staten-Generaal wordt gesloten,
grenst toch eigenlijk aan het belachelijke.
In naam der Koningin rijdt dan een der
Ministers thans de Premier, Dr. K u y-
p e r met officieele praal en militair
vertoon van het Paleis in 't Noordeinde
naar de vergaderzaal der Tweede Kamer,
om daar te vinden hoogstens 20 le
den van de 150, welke de beide Kamers
tellen. Zelfs Zaterdag, toen voor de begra
fenis van Minister VanAschvanWjjck
vele afgevaardigden in de Residentie wa
ren gebleven, werd genoemd miniem aan
tal toch niet overschreden wel een
bewijs, hoe weinig belangrijk en van hoe
weinig gewicht de plechtigheid is. 't Is
eigenljjk toch beneden de waardigheid van
een vertegenwoordiger der Koningin, om
daar bjjna voor stoelen en banken te moe
ten praten. Zou het niet beter zjjn, de
ganscbe plechtigheid te vervangen door
een eenvoudig Koninklijk Besluit, in de
Staatscourant af te kondigen en waarbjjt
onder dankbetuiging aan de Slaten-Gene-
raal voor den verrichten arbeidde zitting
gesloten werd verklaard
Behalve een officieel gala-vertoon, waar
van de constitutioneele beteekenis, welke
het bezit, en de weinige waarde, die men
er aan hecht, zoo weinig met elkaar over
eenstemmen, zouden we dan ook missen
de Sluitingsrede. Nu,'dat verlies zou
niet groot zjjn een overzicht, van 't geen
in 't afgeloopén jaar werd verricht, is
waarljjk geen zaak, die zoo noodig is, dat
we daarvoor de sluitingszitting moeten
bestendigen.
Hoe 't zij, tot afschaffing zien we 't
vooreerst toch nog niet bomen, te minder
wjjl de Minister-president allesbehalve on
ze beschouwingen zal deelen. Speciaal Za
terdag-middag moet Z. Exc. de sluitings
vergadering een hoogst welkome gelegen-
feüilleton.
120.
{Vervolg).
Hector was zeer vroeg opgestaan, had zich
met de uiterste zorg gekleed, en verwachtte in
spanning het klokgelui, dat de vromen ter
kerke zou "roepen. Hij had de punten van zijn
knevel met was omgekruld, een roos in zijn
knoopsgat gestoken en zeker had men te Pré-
failles, zelfs in het badseizoen, nog zulk een
sierlijk heer niet gezien.
Zijn bleekheid en de matte glans zijner oogen
maakten hem bepaald opmerkelijk, zijn han
den en voeten waren bijzonder kiein, zijn blik
was vermetel, spottend, zonder eenige zacht
heid, de blik van een avonturier. Men gevoel
de dat de man met dien blik zich door niets
liet weerhouden, dat hij voorwaarts ging, het
koste wat het wil, en de vrouwen, vooral de
meisjes, houden van dien overmoedigen, zege
vierenden blik.
De kerkklok begon te luiden. Van alle kan
ten kwamen de bewoners in Zondags gewaad,
de mannen met hun nieuwe, veelkleurige bui
zen, de vrouwen met hun zwarte mutsen, naar
de kleine kapel, op den top van een heuvel
heid gevonden hebben, om op ongezochte
wijze in polemiek te treden met de
bladeD, die hebben durven beweren, dat
er in dit eerste zittingjaar onder het nieu
we Kabinet weinig is tot stand gebracht.
Niet alleen dat de Minister de ljjst van
afgedane ontwerpen zoo groot mogeljjk
had gemaakt, zoodat zelfs, wat nog niet
was geschied, de Begrootingen erin ver
meld werdeD, zij het in verband met «ge
wichtige maatregelen», ving de rede aan
met eene veelbeteekenende zinsnede, welke
stellig als een 'antwoord op de zoo even
bedoelde pers-aanvallen is te beschou
wen. «Hoezeer het nieuw opgetreden Ka
binet,» zoo las Dr. K u y p e r met nadruk
voor, «de indiening van de belangrjjke
wetsontwerpen, die in uitzicht zijn gesteld,
nog slechts kon voorbereiden, en zich bjj
die voorbereiding in geen geringe mate
belemmerd zag door de nomvangrjjken ar
beid, vereischt voor de invoering van de
Militiewet, van de Gezondheidswet, van de
Woningwet, van de Ongevallenwet en van
andere wetten, is nochtans ook in dit
zittingjaar niet geringe inspanning van de
Staten-Generaal gevorderd.»
Op deze alinea volgde de gebruikelijke
opsomming, waarin zelfs de onteigenings-
wetjes voor spoor- en tramwegen niet
ontbraken evenmin als de uitbreiding der
bevoegdheid van de waterschapsbesturen
en nog enkele van die al weinig «inspan
ning» vragende zaken. Maar de inleidende
verklaring, welke wij overnamen, was even
raak als nieuw, dat moet gezegd zijn. Zjj
was e6n krachtig antwoord op de onge
motiveerde aanvallen der liberale pers.
We zeggen ongemotiveerd, want er is
inderdaad in dit eerste jaar der nieuwe
parlementaire periode betrekkelijk veel af
gedaan, zij het dan ook, dat de «zes mi
litaire wetsontwerpen», waarvan de Slui
tingsrede gewaagt, feitelijk een erfenis
waren van het vorige kabinet. Indien
de wetgevende arbeid, welke het Minis
terie jaarlijks aan de Staten-Generaal zal
gebouwd, die geheel begroeid was met hoog'
puntig zeegewas, hard als staal, met den blau
wen weerschijn er van.
Hector de Mauvrat ging voorop onder de
getrouwen, tamelijk verlegen met zijn figuur en
over de aan te nemen houding, want in geen
vijftien jaar had hij een voet in de kerk gezet,
daar hij uit principe, nooit naar begrafenissen
ging en nog minder naar huwelijksinzegenin
gen die hij van de twee plechtigheden nog de
treurigste vond.
Hij was verwonderd over zichzelf, dat hij
hier was, onder het vrome volk, dat neerkniel
de en bad, terwijl bij bleef staan met onbe
weeglijke lippen, den blik strak geve'stigd op
den ingang, dien hij geen minuut uit het oog
verloor. Een brandende nieuwsgierigheid had
zich van hem meester gemaakt, hij wilde het
meisje zien, waarvan men hem gesproken had,
hij wilde den zonderlingen man zien, die haar
bewaker of haar cipier was. Deze geheele ge
schiedenis, die iets uit vroegere eeuwen had,
prikkelde zijn nieuwsgierigheid in de .hoogste
mate.
Wat hoopte hij
"Wat wilde hij
Hij wist het zelf niet, waarschijnlijk niets.
Hij had geen doel, een wensch, een tijdver
drijf van een ledigganger.
Het denkbeeld aan een mogelijk huwelijk
was nog niet bij hem opgekomen.
Wie zou hem tot echtgenoot willen heb
ben, in welke familie zou hij worden opgeno
men
Hij gehuwd
opdragen, met dien van het eerste jaar
gelijken tred houdt, zal het gansche land
na afloop der parlementaire vier jaren te
vreden kunnen zijn over de auantiteit van
't werk, in den «nationalen tijd» verricht.
Over den aard en de qualiteit van dat
werk zal natuurlijk verschil van meening
blijven bestaao, maar reden tot verwjjt
over een te-kort zal niet aanwezig zjjn.
Op den dag, waarop dit schrjjven on
der de oogen onzer lezers verschjjnt, heeft
de Troonrede aangegeven, wat in 't thans
aangevangen tweede parlementaire jaar
van de Regeering te wachten is. Gaf de
koninkljjke rede van verleden jaar 't pro
gram voor de gansehe wetgevende periode,
thans werd een korteren, maar meer om
lijnden weg afgebakend. We zullen na
tuurlijk weldra gelegenheid hebben, daar
nader op terug te komen.
Engeland.
De Daily Mail verneemt uit Sydney dat
in verschillende wetgevende lichamen der
Staten voorstellen zijn ingediend, strek
kende tot ontbinding van de Common -
wealth. De Minister van binnenlandsche
zaken der Federatie, sirWillia mLyne
erkende in den loop eener redevoering, dat
er ontevredenheid heerscht; bij gaf toe dat
de Staatsmachine der federatie log en
moeilijk werkt, niet aan het doel beant
woordt, te gecompliceerd en te kostbaar
is.
De tienduizenden, die de oprichting der
federatie steunden bij het referendum, zijn
tot dezelfde overtuiging gekomen.
De Standard en de Daily Telegraph
ontvangen bjjna gelijkluidende telegram
men uit Brussel meldende, dat dr. K u y-
per zjjn best doet de Boerengeneraals
over te halen om Kruger en de an
dere onverzoenljjken, benevens de anti-
Britsche uitingen in de dagbladpers te
désavouveeren.
Een hoofdartikel in de Daily Mail
verdedigt het vaststellen van een hoogeren
prjjs voor de mjjnconcessies in Zuid-Afri-
ka en de voortduring van het dynamiet-
monopolie.
Eer zou hij de zee zien opdrogen en den
hemel vallen. Hij zou de eerste geweest zijn
om over dat denkbeeld te lachen en er den
spot mee te drijven, wanneer het bij een ander
opkwam. Neen, hij wilde alleen maar eens
zien, maar het uur was al voorbij en er ver
toonde zich niemand. Zou zij niet komen
Op hetzelfde oogenblik dat hij dit begon te
vreezen, werd er eenige beweging aan den in
gang der kerk vernomen.
Een man verscheen, kort, vierkant, zwaar ge
bouwd, met slapvilten hoed op en in een bruin
pak gekleed, met ruwe trekken en korte, dikke
vingers, hetgeen Hectorduidelijk waarnam, toen
hij zijn hoed afzette en terstond achter hem een
slanke gestalte, weergaloos bevallig, in donker
gewaad gekleed, het gelaat gesluierd, alleen zag
men eenige krullende lokken, die tegen de don
kere^ stof als goud afstaken.
Zij waren het.
Hector had onwillekeurig een schrede naar
voren gedaan en zich op den weg geplaatst,
dien zij moesten volgen.
Zij naderden.
Van het gelaat der jonge dame zag men niets
dan de oogen, die zedig neergeslagen waren
maar die opzagen bij de ontmoeting met Hec
tor en van verwondering fonkelden bij het zien
van dien fijn gekleeden, welgemanierden jon
gen man, dien zij nog niet had ontdekt.
Vreemd! Het hart vandenParijzenaar begon
sneller te kloppen, hij gevoelde zien klein en
onnoozel bedeesd als een sehooljongen in te
genwoordigheid van dit meisje, wier trekken
hij nog niet had gezien en als door een on-
Driehonderd Engelsche soldaten heb
ben op verzoek van den Sultan het vor
stendom Kelartan bezet, het grootste en
rjjkste van Siam. Deze bezetting veroor
zaakt groote oproering in Siam, want men
vreest dat het protectoraat van Engeland
zich zal uitstrekken over het geheele
schiereiland.
Amerika.
De Timês verneemt uit New-York, dat
in een conferentie der leiders van de
New Yorksche Republikeinsche conventie
besloten is Roosevelt's candidatuur
voor het presidentschap te steunen. Dit
versterkt Roosevelt's kansen belang-
rjjk.
Rusland.
Op bevel van den Czaar werden eenige
dorpshoofden uit de gouvernementen Knrsk,
Pultawa, Charkof, Tzsehermernigof, Oxel
en Woronesch in het huis van den Gou
verneur van Kursk bjjeengeroepen.
De Czaar hield een toespraak, waarin
hjj herinnerde aan het plunderen der groo
te plaatsen door de boeren, die hun ver
diende straf kregen. De Czaar herinnerde
aan de woorden door zjjn vader tot de
dorpshoofden gesproken bjj diens kroning:
luister naar de adels-maarschalken en
hecht geen geloof aan dwaze geruchten.
Ten slotte zeide de Czaar, dat de dorps
hoofden aan de andere lieden konden
mededeelen, dat hjj hunne werkeljjke be
hoeften niet uit het oog zon verliezen.
Vecezaela.
Volgens telegrafisch bezicht uit Wil
lemstad hebben de Venezolaansche opstan
delingen Rio Cbico ingenomen en
rukken zjj nu naar La Guayra op. Don-
dernacht verrasten zjj Los Tequesvan
de regeeringstroepen sneuvelden daarbjj
60 man, terwjjl 109 man gewond wer
den.
Zuid-AIrika.
De droes onder de paarden en vee is
hevig geworden. De gemeenteljjke veearts
gelooft, dat er twee of drie jaar noodig
zal wezen om de ziekte in Transvaal
eruit te krggen. Hjj vreest, dat de ziekte
in dit land vasten voet heeft gekregen,
de boeren verarmen en den landbouw
hinderen zal.
weerstaanbare macht aangetrokken, plaatste hij
zich achter haar en toen zjj neerknielde en
ziel vooroverboog om te bidden, ontdekten
zijn oogen een hals, wit als sneeuw, waarlangs
het gouden haar in glanzende golven neerviel.
Geen twijfel meer, dat meisje was schoon en
bewonderenswaardig. Die hals alleen was in
staat iemand in vervoering te brengen. Nog
nooit had Hector zulk een blankheid, zulke
heerlijke vormen gezien en ook de gestalte ver
ried bevalligheid, ondanks de wijde plooien
van den donkeren mantel.
Was het de omgeving, eene landelijke om
geving vol reine onschuld die dit te weeg
bracht Was het een zonderlinge geestestoestand?
Hoe dan ook, hij gevoelde dat hij een ge
heel ander mensch werd en hij zocht zelfs de
vreemde ontroering niet te bedwingen, die zich
van hem meester maakte en waarover hij op
den boulevard zeker zou hebbsn gelachen.
Werd hij verliefd, zou hij zich terstond la-
t n meeslepen, door de bevalligheid die uit
ging van een wier gelaat hij zelfs nog niet ge
zien had?
Het was niet mogelijk, hij droomde, zijn ver
beelding was getroffen door hetgeen hij van
haar en haar vader had vernomen en daarom
was hjj zoo. Hjj poogde die gedachten van zich
af te zetten, zich te herstellen, vergeefsche
moeite. Het visioen verliet hem niet meer en
tot den volgenden Zondag zou hij slechts leven
in de hoop het weer te zien.
{Wordt vervolgd)
HÜRLWHE mm
3LIEND
