NIEUWE
®ag6laó voor iSïSooró* on SCuió-tJCollanó.
Iets over de politiek in
Nederland,
No. 51»9,
Zaterdag 20 September 1902.
2?ste Jaargang
gevolgen van een
misóaaó.
BUITENLAND
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenland 2.80
Afzonderlijke nummers. «0.03
Dit blad verschijnt
AagelyJu, behalve Zon- en Feestdagen.
BÏÏBB1U: Bt Janstraat Haarlem;
AGITE MA HON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIES
Van 1—6 regels50 Cents.
Elke regel meer7bi
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant
Redacteu r-U itgever, W. EüPPERS.
Toen in district IX te Amsterdam de
candidaten voor de Tweede Kamer zich bij
het stemgerechtigde publiek aanbevalen,
deed de heer Piers on dat met de ver
klaring, dat hij oppositie zou voeren tegen
het Ministeriede heer Gerritsen zou
die oppositie veel beslister doen en des heeren
Tfoelstra's oppositie zou beider oppo
sitie iu felheid enz. verre achter zich laten.
Van de drie schakeeringen der niet-minis-
teriëelen was dus oppositie en niets dan
oppositie tegen het Ministerie schering
en inBlag. Van samenwerking voor zoover
dit mogelijk is, was dus geen sprake.
En toch zou men meenen te mogen aan
nemen, dat elk lid der Vertegenwoordiging
tot die samenwerking in 's lands belang
verplicht is.
Niet oppositie diende op den voorgrond
te staan, maar medewerking tot op het
oogenblik, waarop de Regeering naar de
overtuiging van den Volksvertegenwoor
diger, niet meer in het belang der lands
werkzaam is. Niet de voorgestelde wets
ontwerpen a tout prix, afkeuren maar ze
verbeteren en medewerken om ze tot stand
te brengen, waar ze niet principieel tegen
de overtuiging des afgevaardigden en
volgens zjjne meening tegen 's lands be
langen indruischen.
Zeker, oppositie dient er te zijn, eene
gezonde, eerljjke oppositie, die opbouwen,
niet afbreken beoogt. Laten wij hopeD, dat
de drie mededingers bovengenoemd, wer
kelijk eene dergelijke oppositie bedoe'den.
Toch, we zeiden het reeds in een vorig
artikel, zoo haast de liberalen gesterkt door
de vrijzinnig-democraten, radicalen en so
cialisten, den kans schoon zien, zullen zjj
niet nalaten een einde te maken aan het
tgdperk van betrekkelgke kalmte, waarin
wjj ons op dit oogenblik op politiek ge
bied schijnen te bevinden en zullen zij
feuilleton.
(Vervolg).
183.
Maar Bector was niet voornemens bij dej
vader openlijk aanzoek om haar hand te doen,
want hij wist te goed dat hij afgewezen zou
worden. Eerst moest hij het meisje veroveren
en dan zou hij den vader wel tot toestemmen
dwingen. Hij had zich van haar stilzwijgend
heid, zoo niet van haar geheele medewerking
reeds verzekerd. Dat was reeds een groote stap
voorwaarts en wanneer hij het meisje zou kun
nen naderen, dan twijfelde hjj niet, of hij zou
haar geheel voor zich i nemen en zeei spoedig.
Dat is de oude geschiedenis met meisjes, die
te streng bewaakt worden.
Maar hoe tot haar te gerak n
Met die gedachte hield Hector de Mauvrat
zich van dit oogenblik af uitsluitend bezig.
Het huwelijk met een meisje, jong, schoon en
rein als een engel en bovendien schatrijk, was
voor den vervallen, levensmoedeo, geruïneerden
Parijzenaar een te glansrijk, te verblindend
vooruitzicht dan dat hij niet alles, het onmoge
lijkste zelfs zou beproeven om het totstand
trachten het Ministerie een échec te bezor
gen, des noocU te doen vallen. Zoo héél
gemakkeljjk zal dat niet gaan, maar men
zal toch zjjn best doen bet in de oogen
van het volk en van de kiezers zoowat in
miscrediet te brengen, het vertrouwen der
burgers in zijne regeerders te verzwakken
en aan het wankelen te brengen.
Die kans kan hun op verschillende manie
ren geboden worden en wel, vooreerst door
verdeeldheid der ministerieele partgen.
Eene dergelgke verdeeldheid immers gaf
den doodsteek aan het Ministerie-M a c-
k a y en ontstond door het onvoorzichtig
indienen eeuer wet, die bij een der ver
bonden partgen op onoverkomenlgke prin-
cipieele bezwaren stuitte. Wjj verwachten
van den tegenwoordigen Premier eene
dergelgke onvoorzichtigheid niet ^trouwens
de omstandigheden leiden er ook niet toe,
al liggen er zeer zeker ook voetangels
en klemmen op den weg van het samen
gaan en al vertrouwen de liberalen er ook
wel eenigszins op, dat den een of anderen
dag er eene breuk komt.
Het kan echter ook gebeuren, dat de
laksheid van de vrienden van het Minis
terie oorzaak wordt, dat de liberalen eene
kans krggen het Ministerie een bak te
zetten. Men herinnere zich slechts het ge
beurde met het aangevraagde oorlogsschip,
en het voortdurend afwezig zjjn van vele
leden der rechterzijde. De zekerheid eener
vrjj groote meerderheid maakt onbezorgd
en zou wel eens leelijke parten kunnen
spelen, maar bovendien geeft zg den in
druk, dat de rechterzijde het niet zoo heel
ernstig meent met de Volksvertegenwoor
diging en dat bare leden geen helder besef
hebben van plichtsbetrachting in dat op
zicht. Kan men deze meening ingang doen
vinden bjj de kiezers, dan kan het niet
anders of dat moet een zeer onvoordeeli-
gen invloed uitoefenen op het aantal stem
men, by eene volgende gelegenheid op hen
uitgebracht.
Ook het Ministerie zelf kan door gebrek
te brengen. Hij zou luisterrijker dan ooit in
Parijs terugkeeren, met een jonge vrouw a an
den arm, die door alien bewonderd zou wor
den, die ieder hem zoo benijden, want die
kleine Bretansche moest beeldschoon zijn, Welk
een succes, welk een zegepraalMen ziet, dat
de lefde van Hector niet even zuiver, even
belangloos was als die van Joënnic. Zijn i elang
en eigenliefde waren even machtig als zijn
liefde zelf, maar dat werkte slechts mee om
die liefde, den wensch om te slagen nog ster
ker te maken.
Hij moest dus slagen tot eiken prijs, het
moest. Kr bleef Bector de Mauvrat geen an
dere uitkomst over.
Van de landzijde af het kasteel binnen dringeD,
daaraan viel niet te denken, want de oude knecht
bewaakte de voordeur en over den tuinmuur te
klimmen was ook niet raadzaam, want daarach
ter hoorde wen de honden brommen en blaf
fen. De zeekant was dus de eenige, waarlangs
men dit sombere verblijf kon bereiken, wan
neer men er ten minste in slaagde den lood
rechten, hoogen rotswand te beklimmen, waar
op het gebouwd was. Hector had vroeger vee!
aan gymnastiek gedaan, hij was een der le
nigste leden eener turnvereeniging geweest.
Wanneer hij er in kon slagen boven op de
rots een touw vast te maken dat verborgen
zou worden door de planten, die tegen den
rotswand groeien, dan zou hij gemakkelijk ge
noeg naar boven kunnen klimmen, te meer
daar hij zijn krachten had herwonnen.
Daar zou hij oüder het venster van het
meisje zijn, hij zou eindelijk haar gelaat
aan werkzaamheid of door werkzaamheid
in eene verkeerde richting aanleiding ge
ven, dat de liberale pers er in slaagt het
vertrouwen der kiezers te schokkenvan
die kiezers, die het Ministerie ophet kus
sen brachten en die véél van deze Minis
ters verwachten die met reden hebben te
verwachten, dat in eene andere richting dan
vroeger, koers worde gehouden. De bril
jante overwinning bg de stembus in 1901
is op den keper beschouwd zoo buitenge
woon briljant niet en heeft heel veel weg
gehad van eene verrassing. Onder de over
winnaars waren er wel, die van de over
winning niet al te veel begrepen en in
menig district hangt dan ook de meerder
heid aan een zijden draad. Die meerder
heid te heroveren bij het einde der vier
jarige periode, daarheen gaat natuurlijk al
het werken en streven der partgen der
linkerzjjde. Om dat doel te bereiken moeten
zg het verloren vertrouwen der kiezers
herwinnen en hun wantrouwen zoeken in
te boezemen in de tegenwoordige Regee-
ring. Zg zullen zich daartoe volstrekt niet
ontzien, van elke fout of van elke ver
meende font der Regeering en der meer
derheid gebruik te maken, die breed uit
te meten, ze als een gevaar voor het land
voor te stellen elke tekortkoming zal
in schrille kleuren aan het volk worden
bekend gemaakt, men zal waarschuwen,
bidden, voorspellen en om het vaderland
voor ondergang te bewaren, zich zeiven
als redders in den nood aanbieden.
Niets kan dan ook voor de tegenwoor
dige meerderheid gevaarlijker zijn, dan,
vertrouwende op de betrekkelgke kalmte
die er thans heerscht, onbezorgd de toe
komst te gemoet te gaan en geen voor
zorgen te nemen, <'t kan verkeeren,» zeide
B r e e r o o, en wie weet, hoe spoedig het
verkeert. De oorlogskans is wisselvallig en
wisselvallig is ook de publieke opinie. Wie
had in 1897 dnrven voorspellen, wat in
1901 zoude gebeuren, maar wie ook zal
met eenig gegrond vertrouwen durven
eens kunnen zien, zij zouden elkaar van
kun liefde, van hun plannen kunnen spre
ken Dat moest hij doen, een ander middel
bestond er niet. Hector kocht een lang, sterk
touw, en op zekeren Zondag, terwijl het meisje
en haar rader naar de kerk waren, klom hij,
op gevaar ff den hals te breken, langs den stij
len rotswand omhoog met het touw bij zich,
maakte dat, toen hij eenmaal behouden boven
was gekomen, stevig aan een rotspunt vaet en
wierp het eind naar beneden, waar het door
het mos en de hooge planten geheel verborgen
werd
Het touw viel in de kleine baai, met fijn
zand onder aan de rots, waar Hector zich vroe
ger bij eb liet heenbrengen en waar hij zoo
veel uren had zitten droomen Thans droomde
hij niet meer, hij handelde. Dienzelfden nacht
zou hij tot het kasteel opklimmen, zou Joënnic
spreken en haar in de schoone oogen zien.
Wat had hij al niet doorleefd sedert zijn ver
trek uit Parijs. Hij herkende zich zelf niet
meer in zijn rol van verlielden romanheld, van
hartstochtelijke Borneo, dien hij dacht dat al
leen in di opera bestond.
Terwijl hij het touw vastmaakte, dat moest
dienen om zijn beminde te naderen, vroeg hij
zich af of hij het wel was, of hij wel bij zijn
zinnen was en niet plotseling tot zijn jongens
jaren was teruggekeerd
Neen, zijn hart, dat altijd gesloten was ge
bleven, verjongde in deze vrije natuur, ond r
deze zuivere, blauwe lucht. Bjj leidde een ge
heel ander leven dan hjj tot dusvtrre had ge
daan, hij kreeg ander bloed in de aderen, hjj
staat maken op de bestendiging van de
uitspraak der stembus van 1901, indien
niet waakzaamheid, voorzichtigheid en
werkzaamheid hand aan hand gaan, op
dat de band tusschen de verbondene
deelen der rechterzijde steeds hechter, het
vertrouwen der kiezers voortdurend meer
gerechtvaardigd worde.
Dultsohland.
Keizer Wilhelm heeft aan den stad
houder of gouverneur van Elzas-Lotha-
ringen gelast, om alle religiensen, zoowel
vrouwen als mannen, die uit Frankrgk
worden verjaagd, de toelating te verleenen
om zich aldaar te vestigen. Reeds 19 Con
gregaties hebben van het goedgunstig be
sluit van den Duitschen Keizer gebroik
gemaakt.
De moeder van admiraal Koester
ontving heden een telegram uitCuxhaven
van den Keizerwaarin deze mededeelt,
dat hij de orde van den Zwarten Adelaar
aan Koester heeft verleend, wegens
buitengewone verdiensten, en waarin de
Keizer de moeder met zulk een zoon en
het vaderland met zulk een man geluk
wenscht.
Busland.
Na afloop der Russische manoeuvres
heeft de Czaar op het oefeningsterrein bjj
Koerksk een ontbjjt aangericht, waar
aan met Z.M. de Grootvorsten, alsmede p.m.
4000 officieren deelnamen.
De Czaar dronk op de gezondheid der
troepen, die aan de groote manoeuvres
hadden deelgenomen.
Frankrijk.
Er wordt veel gelachen over de navol
gende grap: Men had op de deur der
vrijmetselaarsloge te Parjjs twee zegels
gehangen, geljjk aan die op de deuren
der gesloten religieuse scholen zgn ge
plaatst.
Deze grap is waarlijk een fjjne bespot
ting tegen den verzegelaar C o m b e s. Hg
zal de Broeders wel met rust laten.
De Fransche bladen noemen zekeren
Herman Ta a le n b e r g, die in 1865 te
Parijs kwam en daar wegens het roepen
had gevreesd van verveling te zullen sterven
en nog nooit was het leren hem zoo schoon
en afwisselend voorgekomen. Vroeger had hjj,
om zich te verstrooien, allerlei dolle en woes
te vermaken noodig, nachten hjj spel en wjjn
doorgebracht en sedert acht dagen hield het
denkbeeld, dat koord aan de rots vast te ma
ken, zijn geheelen geest bezig. Er was dus nog
een ander leven dan dat te Parjjs, men kon
z:ch dus ook nog ergens anders gelukkig ge
voelen dan op de boulevards.
Het was de eerste maal sedert Hector de
Mauvrat te Préfailles was, dat Joënnic Kerni
dee hem niet in de kerk had gezien.
Was hij vertrokken?
Had hjj re»ds gewanhoopt alvorens iets te
ODd ernemen
Het hart van het meisje kromp ineen. Al
het licht, wat dat briefje over haar Jeven had
verspreid, was uitgedoofd, het was thans don
ker om haar heen, donkerder dan het ooit ge
weest was; Gedurende den geheelen kerkdienst
bleef het arme kind angBtig, schrikte zij op
van elk geluid, zag zjj telkens om als er een
nieuwe geloovige binnentrad. Zjj hoopte aldoor
hem te zullen zien en aldoor werd haar hoop
teleurgesteld. Was alle hoop dan vervlogen?
Zou zjj liefde en vrijheid slechts van verre
hebben mogen aanschouwen om het terstond
weer te zien verdwijnen Tranen kwamen het
arme meisje in de oogen en zjj voelde zich
doodsbedroefd.
(Wordt vervolgd
HURHMSCHÏI III RIVI.
TVRTT.Q TVRT» A TWIST) TTMffiFTHWr
