No. 5361
Zaterdag 4 April 1903,
28ste Jaargang
ïïagBlaó voor iSfiooró* on SCuió-tJCollanó.
U leest immers
Onderhoudende lectuur vuur
de Huiskamer.
Medelijden,
HET
52ÏÏio is óe erfgenaam
BiJITMNLMü.
BUREAU St. Jansstr&at. Haarlem
Wat een geluk dat dat mensch geen
flauw vermoeden heelt van wat hier alzoo
gaande is, zei 'e de graaf op een toon van
groote tevredenheid. Haar gebrek aan taalken
nis is een heerlijk remtoestel voor alle mo e-
Ouitsohland.
Op Von Bismarck's geboortedag
zyn e n groot aantal kransen neergelegd
bjj het gedenkteeken voor het paleis van
deD Rjjksdag. Op het voetstuk, onder het
relief dat voorstelt hoe de Germania den
Dnitschen Michiel wakker maakt, werd
een krans met zwart wit-rood lint ge
hecht, waarop de opdracht«Aan den
schepper van het Duitsche Rjjkden
grooten k nselier vau onzen ouden hel-
denkeizer.»
Italië.
De Macedonische quaestie.
Kerkvervolging in Frankrijk.
Wordt vervolgd)
ABONNEMENTSPRIJS.
Per 3 maanden voor Haarlemf 1,20
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,50
7 oor het buitenland 2.90
Afzonderlijke nummers0,03
Dit blad verschjjnt dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
PRIJS DER AD VERTEN! IEN.
Van 16 regels50 Cent»
Elke regel meer7 Vb
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
AGITE MA NON A31TATE
Hoofdagenten voor liet Buitenland: Compagnie Génerale PubliciteEtrangère
G.L. DA LlBE 4' Co JOHN., F. JONES SuccParis 31ita Faubourg Montmartre
Zondagsblad
De inhoud van deze week is zeer ac
tueel KRUISLEGENDEN, is de titel
van een voor de nu komende Goede Week
gekozen stoffe.
Voorts: humoristische en luimige
stukjes, varia's, landbouw-en kunstnieuws.
Het Feuilleton is steeds nieuw en interes
sant.
Abonnementsprijs voor abonné's op dit
Blad 25 Cents per kwa taal in ds stad en
35 Cents franco per post.
Laat ons in dezen tjjd van opwinding
en spanning, ook eens 't oor leenen aan
een onderwerp van kalme strekking van
de goede zjjde van den mensch.
De vonk van het goddelijke, die gloort
in elke menschenzieltevens de draad
van gemeenschap, waardoor alle men-
schenlevens op aaide zjja aaneengescha
keld. Medelijden, medegevoel, sympathie,
de woorden drukken alle volmaakt
hetzelfde uit, de heerljjke gave ons als
kompas op de levensreis medegegeven.
Men stelle zich toch niet voor, dat
onze verbindingen ontstpan zjju uit een
werking der gedachte, die op zeker
oogenblik werd gericht op de wensche*
ljjkheid vau wederzjjdsche hulp ter be
vordering van afzonderlijke belangen. Er
is, vóór de menscben begonnen zich met
elkanders lief en leed te bemoeien en
zich die bemoeiing ie laten welgevallen,
geen vergadering over belegd, geen ver-
eenigiug voor opgerichthet betoog werd
niet geleverd en van anderen kant bestre
den, dat er tal van bezwaren zjjn, die
kunnen worden opgeheven, als wjj er ge
zamenlijk de handen aan slaan. Alle
omschrijvingen en toepassingen van het
medegevoel zjjn later door het verstand
uitgedacht, evenals mende werking eener
bron versterkt door regeling en leiding;
maar de levende frissche waterstroom
welt op uit de diepte, waar geen inge
nieurs-bekwaamheid kan doordringen.
Medelijden onderstelt een iudiuk van
leed, veroorzaakt door hetgeen een aoder
FEUILLETON
8.
Vervolg.)
lijk gebabbel.
Ja, daarin hebt gij gelijk antwoordde
zjjne vrouw, terwijl zij voor den spiegel staande
haar eigen schitterende verschijning ironisch
glimlachend bekeek, tot zij eindelijk in eeu
spottend luid gelach uitbarstte.
De graafdie allerelegantst gekleed, met
ridderorden en medailles versierd, de kamer
op en neer liep, bleef stilstaan.
Zijt ge niet wijs Wat moet dat nu be
duiden
Vi-rgee' mij, Rudiger, maar 't schijnt mjj
zoo ontzettend dwaas toe.
Wat, als ik u vragen mag f
Dat we ons zoo fabelachtig veel moeite
geven om ons hier, in dit afschuwelijk kraaien
nest, zoo op te dirken 1 't Is haast jammer
van mjjn slrep.
Doen we h> t dan voor ons plezier f vroeg
de graaf schouder phalend. Ik dacht dat ge
genoeg wist waar 't om te doen was
ondergaat; het daarmede o ereenstein-
mende woord «deernis» geeft te kennen,
dat ou8 persoonljjk nts deert, hetwelk in
stoffeljjfeen zia geheel buiten ons ligt.
Dat leed, het werpt een schaduw over
ons geluk, het veroorzaakt van eigen
ramp nog dieper besef. Hier is niet het
gevo 1 van de tegenstelling, dat gewekt
wordt door het verschil in toestand tus-
schen deD Ijjdende en ons, wian dat lij
den gespaard werd, een gevoel, zich
lucht gevende in zelfverheffing of in
dankbaarheid. Neen, het is een werkelijk
ljjden, etn aandoening van smart, iets
dat wjj zouden willen ontgaan indien 't
ons mogeljjk ware.
Maar dat kau niet. Wjj zjjn nu een
maal menschen, wien al 't men6cheljjke
eigen is. In hoe nauwer betrekking eenig
ander menscheljjk wezen tot ons staati
des te dieper is de indruk, die zjjn leed
bij ons teweeg brengt. Eu de voorstel
ling in de kunst, van eenig grievend
lljjden, veroorzaakt eeu soortgeljjk gevotl,
zoodra het zich aanpakt aan de weike-
Ijjkheid. De smart van Niobe, nadat zjj,
de eenmaal fiere moeder, al haar kinde
ren achtereenvolgens had z'ei sneven,
door woord of beeld gemaald, tr^ft ons
diep, omdat ouderljjk ljjden bjj het ver
lies van kinderen ons zjo goed bekend
isin den kring om ons been oi tlokt
elk offer van een jong menschenleveu
ons geljjke klacht. Misschien ligt er iets
in vau den zin van het oude woord
Heden gjj, morgen ikde angst voor
de onbestend gheid «ai eigen geluk boe
zemt mede zekere meewarigheid in als
wjj het bjj anderen geschokt zien. Doch
dat is niet het eenig>; zelfs wanneer on-
z^n naaste een verlies treft, dat ons niet
kan te btuit vallen o udat wjj in andere
omstandigheden veikeeren, dan nog is
de aanb'ik van zjjn ljjden alleen vol
doende, om in ons geqioed de snaren
van het medegevoel aan het trillen te
doen brengen. Als daar een bedroefde
weduwe nederzit aan de stervmsponde
van haar echtgenoot, voelt ook een on
gehuwde vrouw wat die scheidiug voor
immer beteekent, al ontbreekt haar de
ondervinding om den aard van het leed
juist te bepalen. Het is ook geeu quaes-
tie van taxeereu er komen geen ma
ten of gewichten bjj te pas.
Doch het medeljjden is vaak slechts
weinig vruchtbaar.
Geheel onvruchtbaar dat m^gen
wjj nooit zeggen. Zelfs de denkbeeldige
smart d e de kunst voor ons aauschou-
weljjk maakt werkt ie's u't, verzacht
Dat weet ik ook, zeide zij eensklaps
weder ernstig geworden, ik wil er dan ook
gaarne alles aan opofferen, als we ons doil
maar bereiken. De kans s aat gunstig, en ik
denk wel, dat we vanavond zullen overwinnen.
Ik smeek u, bljj vooral ernstig, Melanie,
bjj al de kluchten die wjj vanavond zullen
beleven. Verbeeld u maar dat ge een geoos-
tumeerd bal bezoekt ouderwetsche, archi-bur
gerlijke toiletten zijn voorgeschreven.
Met een zucht stond hij op, bood haarden
arm, en trad op de deur toe
Als met een tooverslag verstomde het leven
in de balzaal toen vader Simmel buiten adem
in de deur verscheen en allen fluisterend toe
riep daar komen ze daar komen ze
En daar waren ze
De burgemeester ging, door alle voornaam
ste ingezetenen der s'ad gevolgd, onder ontel
bare bui ingen, de een al dieper dan de andere
de binnenkomenden tegemoet. En het grafelijk
paar wist bij al hunne beminnelijkheid, teve s
zooveel voornaamheid ten toon te versprei ten,
dat het den heeren en dames van Angerwies
te moede was als stonden zij ten minste voor
eenmaal in hun leven op een vorsteljjken
parketvloer buigende voor echte majesteiten.
)'e graat drukte den burgemeester de hand.
VVilt u zoo goed zijn uwe vrouw aan ons
voor te stellen, en ons met andere dames in
kennis te brengen.
De advocaat had zich, als een echt man
van de wereld, onmiddelijk als kamerheer aan
de zijde der gravin gesteld. Zij groette hem
met een vriendelijk lachje, en drukte hem
ons gemoed, maakt het maer ontzanke-
Ijjk voor het leedgevoel, door werkeljjk
ljjlen teweeggebracht. Een vaste regel
is dat niet. Keizer Nero startte tranen
bjj de opvoering der Grieksche tragédie,
op hetzelfde oogenblik dat hij pjjuigiu-
gen voor de slachtoffers zjjner wreedheid
voorbereidde. Maar Nero i ai zelf het
deerniswaardig product eener zedeljj-e
verwording. Gewone menschen onder
vinden wel degeljjk den in Hoed der kunst
op hun gevoel jegens anderen.
Hat is nog maar een gedeelte vrucht
baarheid. Het inedeljjleu, de edele he
melgave, moet zich uitdrukker, zich
openbaren in woord en in daad. Het
woord moet diordringe.i tot het hart
des bedroefden en getuigenis geven dat
hjj niet alleen boft te dragen wat hem
op de schouders is gestapeld dat er
nog anderen zjjn die door dezen last ge
drukt worden, dat zjjn smart gedeeld
wordt. Noem het gesn verfjjnden vorm
van het egoisme, waardoor wjj een ge
voel van verlichting meenen te ontwa-
e bis wij bemerken dat een ander ook
zjjn deel van leed heeft; het is de ver
wantschap der zielen, de aaneenschake
ling der harten, die zich hier uitspreekt
Haar taal, is niet altjjd de wélover-wo-
gen volzin, noch de welgemeende aan-
spoiing tot berusting in Hoogeren Wil:
een train of een handdrnk vertolkt een
overeenstemming van eandoeuingen die
als dorr een aanraking van het godde-
ljjke d-n geist verhtft en de krachten
opwekt.
Het medeljjden moet vruchten opleve
ren, honlerdvoudig; dan plant het zich
vooit, van hart tot hart, dan brengt het
bezieling in wjj lei kring. Eén daad be
vat de kiem van een eindelooze reeks
van andere daden; één handeling, uit
medeljjden verricht, is als de te goeder
plöa'se nedergedaalde korrel van den
zaaier, die u't ging om te zaaien.
Want, er is veel leed dat verholpen
kan worden, nevens het vele p.ndere,
welks leniging buiten het bereik van
menscheljjk kunnen ligt. Het eerste is
een ziak van willen. Het gevoel moeter
eerst zjjn, maar dat is si rnhts een heel
klein begin, de flauwe rimpeling van
den waterspiegel, waardoor het schip geen
schrede verder komt.
Het voorwerp van ons medeljjden heeft
recht op ons ingrjjpen, evenals wjj recht
hebben van hem te eischen, dat hjj ons
helpt om zichzelven verder leed te be
sparen. Is bjj daartoe niet geneigd, is
zjjn wilskracht zoo slap, dat hij zich
maar laat nederzakken in de ellende,
zoo vertrouwelijk de hand, dat Barning van
trotseh dreigde te bersten, en de omstanders
aankeek als wilde hjj zeggen Dat ben ik
Toen begon de tournee.
Als verblind staarde oud en jong op de
fabelachtige schoone verschijning der gravin
die als een Fata Morgara, schitterend in bij
kans bovenaardsche pr ebt, over den blanken
vloer zich voortbewoog.
Ja, die was toch nog anders gekapt dan
het den doch'ers van den burgemeester, niette
genstaande hare naaperij, gelukt was.
Het scheen een ieder een onoplosbaar pro
bleem t.e, hoe iemand zijn haar zóo kon doen
golven, krullen en opeenstapelen. Het fabcl-
achtigste van alles was een breed, gouden
diadeem, in wier midden een brillanten ster
flonker e.
Zoo zagen dus dn diamanten er uit waar
van Heine zingt,Mein Liebchen, was willst
du noch mehr In En deze fonkelende sleenen
schitterden niet alleen in het haar, neen, ook
aan hals, b.rst en armen glinsterden zij. On-
geloofeljjk! Onbegrijpelijk! Dan moest het in
komen toch wel millioenen bedragen, wan
neer men zulke kostbaarheden zoo maar ren
telocs in de kast liet liggen!
Zacht ritselend ruischte de perzikbloesem-
kleurige pluche sle p, als een g'insterende
stroom, achter de vorstelijke gestalte aan, en
de heeren die haar volgden bevonden zich,
vooral in het begin, telkens in het grootste
gevaar, links en rechts daarover te struike
len. Zij leerden zich echter spoedig in deze
hof omgeving te schikken, en hielden zich op
totdat iemand hem er met geweld voor
eeu oogenblik uit ophgscht, ja
dan
Dan is hij nog veel meer te beklagen.
Er zijn geen omstandigheden te vin
den, waaronder wj zeggen kunnen
Hier houdt alle medeljjden op. Het iade
afspiegeling van het One'ndige.
Gisteren is te Milaan na eene verga
dering van protest tegen de gevangen
neming van G t z, een troep, onder het
zingen vau socialistische liederen, naar
het Russissische consulaat getogen. Daar
riep menWeg met het Czarendom 1
Een steen werd t.gen bet wapenschild
geworpen. De vlaggestok werd afgerukt
en gebroken. Eeu commissaris van po
litie werd gekwets". Verscheiden men
schen werden in hechtenis genomen, maar
later weer weer losgelaten.
Z. H. L e o XIII is bezig aan een
encycliek, welke alle mannen- en vron-
wenorden verbiedt zich met ujjverheid
onledig te hiuden. Zjjn wjj goed inge
licht, dan zou het de bedoeling zjjn van
den H. Vader, dat oek geesteljjke ge
stichten zich hebben te oithoulen van
particuliere nijverheids ondernemingen.
Op den Russischen consul te Mitro-
vitsa is een mooriaa islag gepeegd.
Toen de consul, de heer Stsjerbina
met een ljjfwacht, 's avonds om halfzes
zjjn huis verliit trad een Al banee ch
soldaat, een Zokere Ibrahim, hem te
gemoet en schoot ouder den schjju van
te gro ten, zjjn geweer op hem af. Hjj
verwondde den consul in de linkerzjj ie hjj
schoot vervolgeus op de kawassen (Ijjf-
wachteu). maar werd inm ddels zelf door
deden consul begeleidenle soldaten ver
wond.
Ibrahim beweert, dat hjj op St sj er-
fa i n a heeft geschoten om de verwoudiDg
van een zjjner verwanten op den avond
te voren te wreken.
De milifa:re bevelhebber liet den ao. -
sul dadeljjk met een dokter naar het
consnltaa'. terugbra igsn
H i 1 m i-p a s j a, de Turksche inspec
teur voor de hervormingen, betuigde te
legrafisch zjju deelneming.
Volgens de meening der d klers is
de consul buiten gevaar.
respectabelen afstand van die pracht en p aal,
Ze heeft ook rose kou en en schoenen
aan I fluisterden de dames bijkans ademloos
van ver azing elkaar in het oor.
En de handschoenen heel tot over de
elleboog I
En de voorbaan is geheel met goud
doorwerkt
Nu slaat ze haar waaie.' open'.Vlien-
tje, kijk toch eens, heelemaal van rose struis
veeren
Nu kan ik me precies voorstellen hoe
de koningin er uitziet
De vrouw van den Burgemeester maakte
een diepe réverénce, daarop greep zij rechts
en links en achterwaarts om zich heen, en
trok de van verlegenheid vuurroode dochters
te voorschijn.
Mevrouw Melanie keek als verb'u't, ook
haar wangen werden rood. Zij bracht den
waaier tot bijkans voor de oogen en hoestte
zoo hevig en onbedaarlijk, dat de vrouw van
den burgemeester haar bijna, alle respect ver
getende, op den rug had geklopt Eindelijk
bedaarde het hoesten, de gravin lachte aan
minnig en reikte de jonge meisjes de hand,
intusschen mama een compliment makend
door te zeggen: Wat hebt u mooie lieve doch
ters, mevrouw
Mevrouw was in den 'evenden hemel.
Voor iedereen hauden de graaf en de gravin
een vriendelijk woord, en toen op een wenk
Van den graaf, eindelijk met dansen een aan
vang gemaakt werd, bood hjj de vrouw van
den burgemeester zeer galant den arm, terwijl
Het fanatisme tegen deChristenen neemt
toe. In de stad Prilep heersebt eene pa
niek onder de inwoners; de winkels en
scholen zjjn gesloten, de christenen be
reiden zich voor om naar Monastir de
wjjk te nemen, daar velen van hen de
laatste week door Mohamedanen zjjn ver
moord of verwond.
Door de voorzichtigheid van den
machinist bleef de Orientexprestrein, die
van Parjjs naar Gonstantinopel gaat, door
de vernieling van de spoorwegbrug bjj
Mnstapha gespaard. Na middernacht, kort
voor dat de trein het Turksche grens
station Mustapha Pacha zou verlateD,
hoorde de machinist van verre eene doffe
ontploffing. Hjj liet de locomotief van
den trein afkoppelen, welke te Mustapha
achterbleef en stoomde daarna alleen onge
veer 10 kilometer verder in de richting van
Adrianopel. Voordat hjj bjj de 12 meter
lange, over een riviertje voerende spoor
brug aankwam, had er eene ontploffing
plaats, waarbjj de met dynamiet onder
minde brug in de lucht vloog.
Het plan der oproerlingen scbjjnt ge
weest te zjjn om een trein van de Orient-
expres, die meestal voorname Europeesche
reizigers vervoert, in de lucht te laten
springen waarschjjnljjk om ook de rei
zigers te berooven.
Naar aanleiding van het besluit der
meerderheid van de Fransche Kamerle
den, dat den paters Korthu izers niet
vergund werd in hun kloosters te bljj-
ven, hebben de zusters dezer orde, die
dieDst doen in het hospitaal van Siiut-
Laurent-du-Pout deze inrichting ver'aten
Toen de prefect dit vernam heeft die
dadeljjk aan de zustsrs laten weten, dat
als zjj op die manier aftrokken, dit voor
de congregatie waartoe zjj behoorden,
stellig niet gunstig zou zjjn. De prefect
heeft den minister van binneulandsche
zaken met deze gebeurtenis in kennis
gesteld, en deze heeft toen aanstonds de
Karthuizers met het weigerachtig bosluit
van de Kamer in kennis gesteld. Oa-
derwjjl gaf de minister van justitie aan
het openbaar ministerie bjj de rechtbank
te Grenoble last bjj de rechtbank over
eenkomstig het voorschrift van artikel 18
van de wet van 1 Juli 1901 de benoeming
te vragen van een bewindvoerder om den
boedel der Karthuizers te beredderen.
Deze bewindvoerder ban nu zorg dragen
dat de dienst in het hospitaal van Saint-
Laurent-du-Pont verzekerd bljjft, daar
volgens de bepaling der wet het onder
houd van de armen in hospitalen tot aan
do voltooiing der liquidatie beschouwd zal
wo den als bevoorrechte boedelkosten.
De rechibank te Grenoble heeft een me
neer Lecouturier tot bewindvoer
der benoemd. Deze benoeming brengt
mee dat er niets meer buiten het kloos
ter mag worden gebracht. Da Karthui
zers waren al begonnen de werktuigen
hunner stokerjj naar het buitenland ts
verzenden.
De bewindvoerder heeft niet alleen het
hoofdverbljjf der Karthuizers te beredde-
de gravin met een bevallig lachje baar hand
op den arm van den b urge me ster legde.
En zoo begon de groote polonaise.
Ze dansen waarlijk mede 1
Gees drift vervulde aller borst. Zelfs de
muzikanten bliezen er zoo geestdriftig oploe,
dat de gravin soms als van pjjn ineenkromp.
De advocaat trilde van genot De gravm
danste de wals met hem, terwjjl de andere
heeren al'e andere dansende paren ter zijde
deden gaan, zoowel uit eerbied, als uit vrees
dat er een ongeluk met dien langen sleep
zou gebeuren, d e, door de gravin, tot ieders
verbazing, zelfs miet onder het dansen werd
opgenomen.
Het dansen werd voortgezet, en terwjjl het
diamant geflonker van mevrouw Melanie aller
hart en ziel in de danszaal, in gloed zette,
had de graaf in een aangrenzend vertrek, te
midden zijner vereerders plaats genomen om
over allerlei ernstige onderwerpen te beraad-
flagen.
Komt u veel, ook als huisvriend, bjj
mijn neet WiUibal! op slot Niedeck? vroeg
hij met innemende K .rtelykheid aan den dok
ter, dien hij verzocht had naast hem plaats
te nemen.
Neen toch niet, mijnheer de graaf, ant
woordde de dokter met z urzoet gezicht, ik
ken den graat uw ueef, helaas slechts zeer
oppervlakkig.
