No. 5363
Dinsdag
1903,
28s(e Jaargang
fDaa6laó voor <oftooró- en SCuió-dColland.
Kracht in lijden.
is óe erfgenaam
BUITKtfLAJSrD.
BUREAU St. Jansatraat. Haarlem
f 1,20
1,50
2,90
0,03
Italië.
Portuga'.
Amerika.
Frankrijk.
Duitschlaod.
De Macedonische quaestie.
ABONNEMENTSPRIJS.
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post
7oor het buitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
PHIJS DBB AD VEETEN 1IEW.
Van 16 regels50 Cents
Elke regel meer7Vi
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
AGITE MA NON AGITATE
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Génerale PublicitéEtrangire
G.L. DAUBEfy Co JOHN., t. JONES SuccParis 31W* Faubourg Montmartrs
Een vader stond aan het sterfbed van
zjjn vierjarig dochtertje, zjjn eenigst kind.
Het leed schrikkelijke pijnen een inge
wandsziekte had deze jonge gezondheid,
voor korten tjjd nog frisch en schoon,
als een bloem die voor 't eerst haar
kelkbladen opent in ochtend zonneschijn;
had deze jonge gezondheid vernield.
Hoop was er niet meer.
De geneesheer had het niet meer dur
ven verbloemen, dezen toestand. Ieder ge
voelde, ieder zeg het voor zfln oogen
dat het einde niet ver meer kon wezen.
Zoo benauwd en zoo kort die adem
haling, zoo gillend dat geschreeuw van
het lieve stemmetje, zoo bleek nu weer,
dan blauw op eens het kleins gezicht.
En 't oogenblik kwam: een kreet die
hart en ziel doorboorde, het lieve kind
was engeltje geworden, was heengereisd
naar het land van eeuwig-bloeiende bloe
men, waar de vreugde het nooit ontno
men kan worden en de vrede eeuwig
duren zal.
Maar die \aler.
Eerst had bjj in stille smart met
bleek gelaat en starende oogen naar het
wiegje van de kleine ljjderes gekeken.
Ook bij gevoelde het dat hier geen
menscheuhand meer hulp kon bieden
toch kwam geen bede over zijn lippen.
Integendeel toen het breken van de
oogjes en het neervallen van de kleine
ledematen, toen de doodskleur de wan
gen had geverfd, daar balde zich zjjn
vuist en dreigend ten hemel vloekte hjj
het uit: Daar ban geen God wonen daar
boven, geen rechtvaardige God, die een
onnoozel, een onschuldig kind zoo lijden
doet.
Een rilling doorvoer de aanwezigen
bij het hooren van die woorden, maar
wie was meer te beklagen, bet arme
kind dat onder zooveel pijnen bezweek
en voor dit korte aardsch bestaan een
eeuwig Paradjjs mocht koopen, of de man
die daar stond in den bloei zijner jaren,
in de kracht zjjner gezondheid, maar op
heffend de hand tegen zjjn God, en voor
al geeD troost vindend in zjjn waarljjk
felle smarten.
Voorzeker, een mes dat diep wordt
ingestoken in uw hart, dat rondgedraaid
wordt in de wonde het kan zoo n pjju
niet doen als de dood van een dierbaar
klein wezentje, dat de vreugde en het
geluk uitmaakte van zjjn vader en moe
der, dat de zonnestraal in hnn woning
was.
Maar zoo goed bjj dit ljjden als bjj
FEUILLETON.
elk an der verdrietzoo goed bij sterf
gevallen van allen die ons dierbaar zijn;
als we staaa aan hun sponde en het
stervend oog, de verstijvende tong ons
het vaarwel toeroept tot in de eeuwig
heid; zoo goed ook bjj andere rampen
die ons treflen kunnen; bjj het «slacht
offer worden» van lasteraars, wjj hebben
toch altjjd en immer te bedenken, dat
een Albeschikker het ons toedeelt, die
nimmer plaagt uit lust tct plagen; het
ons toedeelt tot ons welzijn.
Daar komen zooveel dagen voor iu het
aan dagen zoo arme leven des menschen,
daar verschjjnen zooveel momenten, dat
duide'jjk bljjkt de onbetrouwbaarheid van
al dit aardsche gewemel.
Waarom zullen wij ons dan niet rich
ten op het eeuwig vertrouwbare daar
boven
Daar komen zooveel dagen, zooveel
momenten dat ons de vergankeljjkneid
geleerd wordt.
Elk dor blad, dat voort wordt gezweept
langs den weg door den herfstwind,
elke bloem die verdort en afvalt, z« zeg
gen ons dat wij hier geen bljjveode woon
plaats hebben.
Waarom zullen we dan niet vasthou
den aan hetgeen de tjjd nitt doet ver
gaan, aan de onwankelbare rotsen der
eeuwigheid
Maar dat kunnen berusten in de toe-
deeling van vreugde en leed, welke Gods
vaderhand ons schenkt, dat hoopvol ver
trouwen, dat onwrikbaar steunen, is een
belooning slechts genoten door wie de
voorwaarden eraan verbonden ook ver
vullen.
Dat wil zeggen die hun doen en laten
regelen naar den voorgeschreven watre-
gel Godsdie Hem als hun meester ge
hoorzamen en daatom ook berusten in
zjjn Vaderlijke bescherming, die daarom
bij Hem ook troost vinden en kracht in
al het ljjdeu, wat hen kan treffen.
ii.
Vervolg.)
Die arme burgemeestersvrouw, 'k wed
dat ze al aan de bruidsjaponnen voor de
meisjes bezig is 1
Welnu, haar dierbare dochters kunnen
die bruidsjaponnen uitstekend gebruiken bjj
onzen intocht op Niedeck. Trek nu maar
eerst andere handschoenen aan, de locomotief
fluit en in Lindheim moeten wjj overstappen.
Schemering lag over het prachTge slot Nie
deck met de torens en transen, begroeid met
klimop en mos.
Als het paleis der „schoone slaapster// lag
het daar, in diepe, diepe rust, heel op den
top der berg, tusschen weelderig diep, don
kergroen. De laatste bloedroode zonnestralen
verlichtten de vensters met een warmen goud
gloed en hulden het oude kasteel in boven-
aardtchen glans.
Eenzaam zwjjgend, voor bet kleine venster
tje der koetsierswoning zat graaf W illibald.
Vandaar u t had men een heerlijk verge
zicht over het mooie dal met het schilder
achtig tusschen bosschen verscholen stadje
Angerwies en den zilver glinsterenden stroom
die als een smal lint zich slingerde door het
j Koning Edward van Engeland zal
den 27«ttn April te Rome aankomen
en in het paleis van het Quirinaal ap
partementen betrekken. De kamers door
koningin Margaretha bewoond, wor
den door koning Edward in gereed
heid gebracht. Z. M. z.l daags na aan
komst mek koniBg Victor-Emmanuel
eene vlootrevue te Napels gaan bjj wonen.
Den 29sten April zal een gala-voorstel
ling plaats hebben en den 30sten zal
koning Edward de stad verlaten.
j landschap. Nergens had men zoo'n mooi ge
zicht, ook niet op den Burcht, als van uit
I het venstar der koelsierswoning en de een
zame graaf van Niedeck vroeg er weinig naar,
of men hem gek noemde, dat hij dit lieve
plekje verkoos boven de eenzame, sombere,
hooge zalen in het slot.
j Ook thans zat hjj daar in zijn ouden lede
ren leunstoel en staarde naar buiten, waar de
avond vredig zijn vleugelen over alles uit
spreidde.
Zwart tegen de grijze lucht staken de kraaien
af, die krassend hun nesten zochten, Kalm,
vrede ademend was het gebimbam der ange
lus kleppend uit de verte, uit het dal, en
als een symbool van het leven, vlogen nu en
dan pijlsnel voorbjj om dadelijk in de duis
ternis te verdwijnen, de licht-n, groen, geel
of rood eener locomotief.
Hij liet het hoofd in de hand rusten en
bleef slaren, o, hjj beminde de schemering,
doch deze hem niet; die uren tusschen licht
en duister pijnigden hem het meest
Dan voelde hjj het weer over zich komen,
zooals hjj dat nu reeds zoovele jaren had ge
voeld, iets kouds en ijzigs, het vreeseljjke ge
voel van alleen zijn, heel alleen in een ruwe,
harde wereld, die niet begrjjpt en geen moeite
doet om te begrijpen, een karakter als het
zijne.
Gelukt Ha, een droombeeld, ten minste
voor hem Ja, er was eens een tijd geweest
dat hij ook geluk had gekend. Eéns, heel,
heel lang geleden. In zijn kindsheid
die nu ver, ver achter hem lag.
De Koning van Engeland hoeft te Lis
sabon het corps diplomatique ontvangen
in het paleis Necessidades en vervolgens
de delegaties uit de beile Kamers der
Cortes, die hem adressen aanboden. Ko
ning E d «v a r d antwoordde, dat bjj nog
eens weer de beroemde linie van Tor-
res-Vedras beschouwd had, waar de ver
bonden Portugeesche en Eugtlsche legers
zij aan zij streden voor de verdediging
van het Portugeesche vaderland. Geluk
kig, vo5gde do Koning er bjj, is deze
stand van zaken volkomen veranderd
de beide naties onderhouden de vriend-
sc'iappeljjkste betrekkingen met huu
vroegeren vijand. Ei het verboni, dat
reeds vele eeuwen oud is, en datngt van
hernieuwd en bevestig! werd, kan slechts
str. kken tot vreedzame ontwikkeling van
de beide lauden en van hunne kolouies,
TVn slotte zeide de Koning,dat bij ge
roerd was door de ontvangst van alle
klassen der bevolking.
De stad is prachtig geïllumineerd; op
de Taag werden vuurwerken ontstoken.
Het is bijna onmogelijk door de men-
schentnassa heen te komen
President Roosevelt, sprekende
over de Trusts, zeide, dat hetgeen hjj
vroeger inzake deze groote geldcombina-
ties, zich ter bereiking voor oogen ge
steld had, than s wet geworden was, en
dat deze wet ongetwjjfeld in al haar
kracht ten uitvoer gelegd zou worden,
zonder wettig gedreven zaken te hindereo,
doch ook zonder die corporaties te spa
ren, welke zich aan onwettige praktjj-
ken schuldig maakten.
Het was evenwel onmogeljjk verder te
gaan en een eindeloos drjjven om een
radicale trastveruietigende wetgeving of
om een taiief-hervorming wa3 tot nie s
goed.
Aan den voorspoed der trnsts zou al
leen een einde gemaakt kannen worden
door een einde te maken aan d n voor
spoed van het land, en die prjjs zoude
ongetwjjield te groot zijn.
Het eenige alternatiet bestond in het
geen door het laatste congres gedaan
was, d.w.z. niet te trachten de trusts te
vernietigen maar hun werking te rege
len.
Ta Parjjs wordt bet gerucht bevestigd
dat de verhouding van den President der
Republiek, dea heer L o u b e t, met den
minister Combes, te wenschen over
laat. De oorzaak moet gelegen zjjn in
de benoeming der Bisschoppen en over
de toepassing der wet tegen de kloosters.
De Voce dtlla Verita, neemt Com
bes eens onderhanden en vraagt: waar
toe al die drogredenen en onhebbeljjkhe-
den tegen de Kerk? Hoopt men het Va-
ticaau vrees aai te jag«n?D*i zal jj lel -
del blijken. Rome blijft vasthouden aan
zijn wjjs besluit on zjjn tegenstanders
niet het minste voorwendsel te verschaf-
Toen had. hij de schemering ook lief, zoo
liet als nu, doch toen werd zijn verlangen
bevredigd door een groote liefde door een
moeder, die het leelijke hoofd tusschen haar
fijne, witte handjes nam en kuste. O, wat een
geluk bezat zij toen! Nuf Nu voelde hij een
haat, een wrok tegen de menschen, de wereld
en het lot 1
Was God dan goedertieien P O, waarom,
waarom ontnam Hij hem dan het eenige, dat
hij lief had op deze wereld, eerst de i vader',
toen de moeder en stortte Hij den knaap in
namelooze ellende
Ja, toen was het begonnen. Van Niedeck
weggesleurd, had men hem naar het huis van
zjjn oom en voogd gebracht om met neef
Rudiger opgevoed te worden. Rudiger O,
dat bij deu naam nooit gehoord hadDie
naam was de vloek ijner jeugd.
Nu nog in gedachten wringt de graaf kramp
achtig de handen, bij de gedachte aan het
leed, hem door zijn nee! aangedaan.
Daar plotseling hoort hij achter zich de
deur openen en met langzamen, sleependen
tred, treedt een oude, gebogen figuur nader,
in livrei gekleed en vat post achter den
stoel van den graaf.
Willibald wendt verschrikt het hoofd om.
Wat is er Kuhnert?
De oude antwoordde met, alleen een geluid
onts apte als van iemand, die met moeite
slechts de tranen kan inhouden.
Kuhnertklinkt het weer angstig,
Kuhnert I
De onde zinkt op een stoel neer, tranen,
fen en nooit toe te geven, als de waar
achtige en onvervreemdbare rechten en
belangen van de Kerk op het spel staan.
Heeft de heer C om b e s er op gerekend,
den heiligen Stoel uit te tarten en een
strjjd aan te binden als voorwendsel tot
een breuk, waarvoor hjj de verantwoor
ding op het Vaticaan zou kannen schui
ven Ook daarin bedriegt hjj zich. De
Kerk is er niet toe b stemd, het spel
van hare tegenetaaders te spelen, en zjj
zal hem geen voorwendsel tot een breuk
verschaffen.»
Turkije.
Onder een escorte van twee Turksche
oorlogsschepen zullen de Duitsche Prinsen
heden met het Duitseha oor'ogsschip
Loreley te Dolmabagtsje aankomen waar
zjj aan land zullen gaan.
Zij zullen hun intrek nemen in Me-
rassim Kiosk om daarna door den Sultan
te worden ontvangen, 's Avonds zal een
galadiner ten paleize plaats hebben.
Dinsdag worden Konstantinopel en
omstreken bekeken. Thee ten paleize en
's avonds galamaal in bet Duitsche ge
zantschap. Woensdag weer toeren door
en buiten de stad's avonds huiselijk
diner in Jildiz Kiosk. DonderdagAf-
scheidsaudientie bij den SultaD, rit naar
Dolmabagtsje, lunch waaraan Abdoel
Hamid waarschijnlijk ook deelneemt, en
's middags vertrek.
De reis van keizer W i 1 h e 1 m naar
Kopenhagen heeft ten doel de vriend
schap van Denemarken met Duitschland
te versterken. De Duitsche Keizer streeft,
gedachtig aan het «les amis da mes
amis naar Denemarken's vriend
schap eerst heeft Denemarken's kroon
prins een bezoek gebracht aan Berljjn
daarna komt de Duitsche Keizer in hoogst
eigen persoor, het bezoek beantwooiden
en «last not least» vernemen wjj ran
een verloving tusschen Duitschland's
kroonprins en de kleindochter van De-
nomarki n's koning
De Bond van Duitsche handelsrei
zigers en bedienden hee t te Leipzig
een bondsvergadering gehouden, die door
380 afgevaardigden werd bjjgewoond.
Uit het verslag vernam men dat de Bond
bijna 2 millioen mark kapitaal bezit over
een batig saldo van 13,000 mark op 1
Jan. 1903 de beschikking had, 3330 le
den aan plaatsen heett geholpen en ver
der in ruime mate voor pensioenen,
ziekten- en begrafenisgeld, rechtsbijstand
enz. het ft gezorgd.
Sp&nje.
Te Madrid is de oproerige vaan weer
omboog geheven. Er h eerscht een groote
agitatie onder de goddeloos opgevoede
jeugd, onder de studenten die de stad
doortrekken, lnidkeels roependeLeve
de republiek, weg met de katholieken
De winkels zjjn gesloten. Tegen het
paleis bewoond door den Voorzitter van
groote tranen biggelen lams de gerimpelde
wangen
Mijn arme, arme meester
Spreek Kuhnert 1 is er een onge
luk gebeurdP
O, meer dan dat, een verraad De oude
klemde de tanden opeen en schudde onstui
mig het hoo'd.
Almachtige God spreek
Graaf Rudiger.
Hij Wat, wat is het
O, mijnheer de graaf, 't is een der groot
ste schurken.
De graaf richt zich op, zijn oog schoot
vonken
S preek
Gij moet weg, hier vandaan, mijnheer
de graaf, anders
Anders brengt men mij weg daar
boven naar de kapel en dan vergif
of een dolksteek 1
Neen, dat niet, niet naar de kapel,
maar naar een. gekkenhuis
Een gillend lachen, door de wandeu weer!
kaatst, klonk in het kleine kamertj».
In een gekkenhuisBravo, Rudiger
Dat plan doet den duivel zelf eer aan 1
Hij liep bleek als een doode eenige malen
de kamer op en neer, bleef toen voor Kuh
nert staan, en de handen op diens schouder
leggend zei hij Komaan, oude getrouwe,
I vertel mij maar eens alles wat gij gehoord
i hebt.
Graaf Willibald schoof zijn stoel bij en
klamde, als tot steun, de handen om de arm-
den ministeraad, werden steenen gewor
pen. De gendarmes dreigen met schieten.
Silvela wordt in Madrid uitgevloten. 3000
Studenten en werklieden steenigden do
politie, waarop een gerecht ontstond.
Velen werden gewond door de talrjjke
revolverschoten, welke afgevuurd worden.
De toestand ia Macedonië wordt met
den dag ernstiger niettegenstaande het
den Sultan van Turkjje ernstig gemeend
schjjnt, dat de door Oostenrjjk-Hongarjje
en Rusland gewenschte hervormingen ten
spoedigste zullen worden ingevoerd.
De hervormingen stuiten echter vooral
in Albanië op grooten tegenstand.
De werkzaamheden der consuls zjjn
onvoldoende, daar zjj eenerzjjds van den
wil der ambassadeurs afuangen en ander
zijds wegens verschillende beweegredenen
de Turksche autoriteiten niet genoeg
kunnen imponeeren. Desniettemin ver
dient Hilmi Pacha het volste ver
trouwen, omdat hjj een energiek en be
leidvol man is,
Op bevel van den Sultan van Tarkjje
is een commissie van vjjf personen, onder
wie drie Albaneesche ambtenaren, naar
Aibmië vertrokken om aan de bevol
king de bedoeling van den Sultan dai-
deljjk te maken en dus de kalmte in de
gemoederen te herstellen. Men bet wjj feit
echter of de commissie wel gehoor zal
vinden.
De Russische consul heeft vergeefs ge
tracht de Albaneesche hoof jen te bewe
gen om de oproerige beweging te etuiten.
Er wordt weer een zeer moorddadig ge
vecht gemeld. Zeven honderd Albanee-
zen zouden gesneuveld en gekwetst zjjn.
De Turksche militaire bevelhebber moet
drie battsr jjen geschut opgesteld hebben.
De opstandelingen hebben de brug over
de Augista laten springen, waar ook de
tunnel in de nabjjheid gelegen erg is
beschadigd, zoo is ook de spoorburg bjj
Drama verwoest waardoor het verkeer is
gestremd.
Het gevecht te Karbintzi, in het
dorp Istip van de Turken tegen een 24-
tal opstandelingen onder aanvoering van
twee Bulgaarsehe reserve officieren, ein
digde met den dood van alle opstande
lingen.
Nadat de Turken het dorp omsingeld
hadden begon het gevecht tegen de bende
die in een sterk gebouw aanstalten had
den gemaakt, om zich te verdedigen. De
opstandelingen opende 't eerst het vnor.
toen plaatste de Turksche commandant
bjj wjjze van voorzorgsmaatregel, een
aantal Bulgaarsehe boeren voor zjjn man
schappen en ging op het huis af, hun
toeschreeuwende zich over te geven. Een
van de Bulgaarsch officisren gelastte toen
de Bulgaaische boeren op zjj te gaan,
wat dezen deden, en toen vuurden de
Bulgaren, tot tweemaal toe, op de Tur
ken. Verscheidene Turken sneuvelden.
De Turksche froepen stormden toen op
de boeren af en staken ben allen over
hoop.
leuningen. Kuhnert stond op en veegde zich
het klamme zweet van het voorhoofd.
Ach mijnheer de graaf, 't is zoo treurig,
zoo heel erg slecht en dat van iemands eigem
bloed.nog wel een eigen neef 1
De heer van Niedeck lachte bitter en de
oude man vervolgde
Hij is bier gekomm en heeft met zijn
vrouw tien dagen in «de Stad Hamburg»
gelogeerd en daar hebben die met list en
omkooperij de menschen* opgezet, 't Is of de
duivel nu onder de Angerwiesers losgebroken
is. Meu zegt nu, dat onze beste go de meester
de stad in v et ongeluk heeft gestort. Ze zeggen
dat u gek zjjt, en opgesloten moet worden,
en dat de kamerheer Rudiger alleen het recht
heeft op Niedeck te wonen Natuurljjk heeft hij
hun dat alles ingeblazen, 't Is ongelooflijk zoo
a's zjj daar geleefd hebben. Zij aten in de
gelagkamer, en 't was ,,jij en jou// tegen
iedereen en mevro»w de gravin is zelf bij
Jan en alleman visities gaan maken.
Mevrouw Melanie P visites gemaakt in
A ngerwies die trotsche vrouw I Zij d ie zelfs
haar geljjken niet groette, nadat zij er in
geslaagd was e n graaf te trouwen, zjj maakte
visies in Angerwies P
Wordt vervslgi)