No. 5368
Maandag 13 April 1903,
28ste Jaargang
K
WagBlaó voor e3floor6- en Stiió-eXolland.
Paschen.
*2Vie is óe erfgenaam
U ITjBNL and
~B 1 N N K N L A N D.
BUREAU St. Jansstraat. Haarlem
feuilleton.
Italië.
Oostenrijk-Hongarije.
Amerika.
Turkije.
Engeland.
«II
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
f 1,20
1,50
2,90
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post
Voor het buitenland
Afzonderlijke nummers-
Dit blad verschijnt dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
PBIJS DEB ADVEBTEN IEN.
Van 16 regels&0 Cents
Elke regel meer7%
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
AGUE MA NON AQITATE
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Génerale PubliciteEtrangère
G.L. DAL BE Sr Co JOHN., F. J O At ES Sues- Paris 31 bis Faubourg Montmartre.
Zalig Paschen 1 roepen wg onzen lezers
toe Wjj doen dat te meer nu na dagen
van onrust het recht heeft getriomfeerd
over lengen en bedrog, nu wjj opzien
naar Hem, die verrezen is om het mensch-
dom te getuigen van zjjn Godheid, waar
in alle heil gezocht moet worden en te
vinden is.
Nadat de moord op Golgotha was
gepleegd, gingen vrome vrouwen bp het
krieken van den dag het stoffelijk over
schot van den Heiland balsemen.
Reeds steeg aan den horizon de dag-
vorstirne vol majesteit omhoog, badend
in een zee van goudglans heel de pracht
van het Oostersche landschap.
De palmen wuifdeD hun groote blaren
de bloemen staken zich reikhalzend om
hoog naar het leven-brengeud daglicht.
De dauwdroppelen weerkaatsten als
aan duizend zpden geslepen diamanten de
zonnestralen; de voglen kwinkeleerden
hun loflied op dea Scheppers grootheid,
op des Scheppers goedheid.
Heel de natuur was als iu eene stem
ming van plechtigste majesteit, heel de
natuur zong een zang van vreugde.
De mensch alleen niet.
Kon het ook anders
Had hp niet in verwaten hoogmoed
aan Gods Heilige de hand geslagen
Had hp niet ondank gebracht voor al
le weldaden, welke de Messias bp zijn
rondgang door het land veispreidde, over
al en met kwistige hand? Had hp ein-
delpk niet aan dienzelfden Messias da
hand geslagen, Zpu bloed over zich en
zjjne kindei en afroepend, den Heer mat
de grootste schande overladen, dan Hem
aan het schandhout geblonken, als den
ellendigste, den boosaardig-ta der slaven?
Heel 't volk, dat kort te voren met pal
men Hem het welkom toeriep, dat zjjn
kleederen op dea grond had uitgespreid,
had nu immers om zjjn dood geroepen,
als ean zinneloos verscheurend dier op
buit belust.
En behalve eenige weinige getrouweD,
die menschelpk zwak als ze waren, dit
nog niet eeD8 verklaren durfden, allen
waren den Heiland afgevallen.
Die gedachten moeten het kleine ge
zelschap hebben beziggehouden, dat zich
op den eersten dag der week, die na den
Godsraoord volgde, uit Jeruzalem op weg
begaf naar Nicodemus' tuin. IJiings (n
in stilte ging bet voort: slech's in den
geest verzuchtend, dat dit hun vrome
werk gelukken mocht.
16
Vervolg.)
En heer op zijn goed was hij tn zijn rech
ten handhaven zou hij ook, En de middelen
om de A ngerwiesers voor hun verraad te
straften bad hij ruimschoots Neen Willibald
was niet krankzinnig, 't Was ecu van die
naturen, die te diep zijn om op het eerste
gezicht, na een kennismaking, zelfs te door
gronden en die ook niet willen openleggen
hun heele ziel voor iedereen. Hq had zijn
jeugd alleen geleeld, alleen zijn karakter ge
vormd, zooals de t estanden het meebrach
ten, alleen geledeD, gedroomd en gevreesd.
Zjjn jeugd was geweekt een lange, sombere
weg met hier en daar een zwarte plek, een
plek van zwart-lijden, diep en alleen, steeds
maar alleen. Dat had hem gemaakt excen
triek I
Nu :at hjj daar reeds avond aan avond,
weken lang en zon.
Ja, dat, dat moest hjj doen, Ha wraak,
vendetta dat zou worden zijn levensdoel.
Wraakl En om zich te wreken zou hij trou
wen en met een vrouw die zestien kwartieren
had. Ha Rudiger was uw plan goed, het mij
ne is beter 1 Een zoon Dat moest er van
komen maar die vrouw, die zestien kwartie-
Eq aan 't doel gekomen daar rees
reeds eene onoverkomelijke moeiljjkheid:
wie zou hen, zwakke vrouwen, helpen
den zwareu steen afkantelen, die den
toegaDg sloot der grafspelonk
Ze zagen er naar op hem»!de
steen wa3 afgewenteld.
Ze treden binnen..wat doet hen zoo
ontsteld terugwijken wat moet dat plot
seling verbleekt gelaat
Is dat gezichtsbedrog Wie zit daar
Wie spreekt daar
Een jongeling in kleederen wit als de
sueeuw, met een aangezicht siralerd als
de zon, zit aan 't hoofdeinde der plaats
waar de Christus gelegen had.
«Vrees niet klinkt zjjn g°ruststel-
lend maar tevens als tot blijde jubelgal
men dwingend woord «vrees nietJezus
zoekt gp, den Nazaren r, den Gekruiste.
Hjj is verrezn, hjj is niet meer hier,
ziet, daar had men hem nedergelegd
Maar gaat en zegt het den leerlingen
en Petrus, dat Hjj u voorgaat naar Ga-
lilea, dat gij Hem daar zult zien, geljjk
Hjj u gezegd heeft.»
O treffend verhaal van het Evangelie,
van de in dat opzicht vooral ook bljjde
Boodschap
«O gjj Engelenscharen uit den hemel,
vereenigt U in jubelzangenChristus
heeft de ketenen van den duisteren dood
verbroken, Hg heeft zich zelf bevrjjd uit
den nacht van het graf.
Tevergeefs had men een zegol gedrukt
op de sluiting van den kelder, tever
geefs heeft een bende soldaten er de
wacht gehouden: uit eigen kracht keerde
Hjj iu 't leven terug.
Aan 't schandhout des kruises ja, daar
had Hij zich door het verblinde volk de ver
nederende woorden toe laten voegen
kom af van het kruis, opdat we geloo-
ven, dat Gij Gods zoon zjjt
Maar meer dan dit deed Hjj, door uit
het graf tot het livau terug te keeren.
Gjj boomeu eo planten, gjj eerste len
tebloemen jubelt het uitf dat uw Schep
per verrezen is.
Gij kleine gevederde zangers, heft aan
in eeu samens'.etnmen uw «Gloria!»
Gjj beekjes en bergstroomeD, gjj ri
vieren, gjj bergen en dalen, laat ruischen
en klinken en weerklinken uw lied, dat
Hjj den dood verwon.
Gjj hooge hemelen, gjj eeuwig daar
heen zwaaiende duizende sterren, gjj maan
en zon, zingt een zang van eere aan den
Allerhoogste
Vogelen des hemels, en dieren des
velds en visschen des waters, 't is uw
Koning, 't is uw Schepper, 't is uw le
ren waar vond hij ze 1 Een bleek-wit gleed
langs zijn gelaat. Was er zoo'n vrouw? Hij
sprong op en als in een droom liep hij naar
de bibliotheek.
Langzaam, zenuwachtig las hij ze over en
ov r die bladzijden in d n Almanach de
Gotha, doch wat die zeide wist hij reeds
voor hem was er slechts éene vrouw Johanna
Ven Nordlingen-Gummersbach.
Maar Johanna reed in een wagentje, reeds
jaren lang of 't nog zoo zijn zou
Johanna Johanna 1 De eenige maar in
een wagentje en een gebroken heupMis
schien kon het toch wel een zoon 1 zijn
zoon zijn erfgenaam Ja hij moest trouwen
en er waren wel vrouwen die met erger dan
een gebroken heup nog een kind het leven
hadden gegeven. Ja het moetZal hij Johan
na schrijven. Neenhij zal tot haar gaan,
zelf. en aanzoek doen
De koffers werden voor de tweede maal
gepakt.
vens Onderhouder, wiens feest te vieren
valt, feest van opstand ng.
Eü 't trage menschenhart
Ja, daar zjjn er nog die hun Heer en
God durven lasteren, daar zjjn er nog
die even als in de dagen toen de Gods-
moord werd gepleegd, volharden iu de
boosheid, die Gods almacht ontkennen en
zich wentelen in de ongerechtigheden tot
eigen verderf, die don satan dienen in
plaats van hun Schepper, den algoede en
almachtigen God.
Zjj echter die van goeden wille zjjn,
jubeleu met de H. Kerk, na h t ljjden
en sterven jvan den Christus overwogen
te hebben: want Paschen ;s de dag, die
de Heer heeft gemaakt tot eön dag van
heilige vreugde! Belgden wjj den Chris
tus, Hjj, de Heer oi ze God is goed, Zjjne
bat mhartigheid kent geen grenzen.
In htibge opgetogenheid vieren wjj
dan het Paaschfeest. Put en wjj in innige
en stemmige feestvreugde de zalvende
troost en opbeuring u t de waarheid dat
Christus 'verrijzenis ook de onze waarborgt.
Een zalig Paaschfeest, wenschen wij
Aan al onze lezeressen en lezers van gan-
sehtr harte toe.
Toen graaf Willibald alleen in een coupe
eerste klasse zst. en de hem voorbijvliegende
boomen en landschappen hem zeiden hoe
bliksemsnel hij de reaidenti naderde, toen over
viel hem eensklaps weer een d.odelijke angst
en verlegenheid. Het was of hem de keer
werd toegesehroefd zoo vaak hij aan het hu
welijksaanzoek dacht. Hij staarde bleek en
ontdaan op zijn spiksplinternieuwe handschoe
nen en zijn ademhaling had meer van kreu
nen en steunen.
Te Rome makeu de werkstakers nog
al herrie, er zjjn een 100 tal rustver
stoorders gevangen genomen die messen
en steeuen iu huu zakken haddeu.
Op het Corso Vitlorie hebben de sta
kers een tram aangevallen en omver ge
worpen, de cavalerie maakte toen een
charge op de bende en dreef ze uiteen.
De trams rjjden ouder militair geleide.
Op last der Oveiheid zjjn de kerken
gesloten zoodat het bezoek op Goehn
Vrjjdag, dat door duizenden en duizeu
den pleegt ts geschieden, niet kon plaats
hebben.
De Romeinscha pers laakt da staking
als lichtzinnig en zelfs het socialistische
centrale orgaan is van meening, dat de
vooruitgang van «het proletariaat» er
twintig jaar door achterop is geraakt.
Keizer Fians Jozef heeft verge
zeld van elf aartshertogerr, overeenkom
stig het aloul gebruik, op den Hofburg
te Weenen de voeten gewas.-chen yan 12
grijsaards, de oudste was 92 jaar,
Toen de Keizerin nog leefde, verricht
te deze met de Aartsh ertoginnen hetzelf
de werk van dienende liefde aan 12 oude
vrouwen, die evenals de mannen, met
een rjjk geschenk huiswaarts keerden.
Ook aan andere Katholieke Hoveu
is h8t gebruik in eere, maar toch het
meest aan het Oostenrjjkscb.
Te Buda-Pe t doet zich het geval
voor dat bjj de staking van het tramver
keer voor de plaatsen der ontslagen sio-
kers, de toevloed van so'licitanten zoo
groot is, dat de hulp der poiitie moest
worden ingeroepen.
President Roosevelt, die een rond
reis maakt door de Ysreenigde Staten,
wordt vergezeld en streng bewaakt door
geheime agenten van politie.
Te Chicago moet een complot be
staan tegen het leven van den razen-
den President gesmeed door negen anar
chisten uit die stad, van welke zes Pool-
sche Israëlieten.
Zijkere Brown is te New-York ge
vangen genomen wegens het uiten van
bedreigingen t*gen het leven van presi
dent Roosevelt.
Da Duit-iche Kroonprins en zjjn Broe
der die ten visite zjjn bjj den Sultan te
Konstantinopel, ontvingen van hun gast
heer een prachtig versierde revolver ten
geschenke en voor hunnen vader een
fraai bewerkte sabel.
Gisteren maakten zjj een rit om de
muren vaa de stad.
De Porte heeft nieuwe protesten van
Servië ontvangen tegen de woelige hou
ding der Albaneeteu aan de grens. Het
protest is door Rusland gesteund.
De gewonde Russische Consul te Mdro-
vitza, de heer Sehterbina is aan de
gevolgen der verwonding overleden.
De Standard ontvangt uit Gibraltar
het beiicht nit gezaghebbende bron, dat
de toestand in Morokko ongunstig is
voor den S ,ltan. Zjjn oom A r a f a trok
naar de Algi rsche grens; s dert is niets
meer vau hem gehoord. Zjjn oom A m-
r a u i poogde de Riff-kabylen tot de
partjj van den Sultan over te halen, doch
dit mislukte. De miuister van oorlog,
Menebni, behaalde een voordeeltje op
den Pretendent doch litt dit ongebruikt
De Sultan beselt den ernst van den toe
stand niet en meent, dat de opstand on-
befeekenend is.
Aan de Standard wordt uit Jobanne -
burg gemeld, dat Lord Mil n er twee
maanden vacantie naar Engeland nem°n
zal in Aigajtas en September. Hg
ziet er zeer afgemat en slecht uit.
Toch was de oorzaak van zijn angst thans
een geheel andere dan vroeger. Als hij zich
vroeger in de plaats stelde van een ainzoek-
dotnd jongmensch, dan brak het angstzweet
hem uit bij de gedachte. Wat zoudt gij zeg
gen? Hoe zoudt ge uw aanzoek inkleedcn
Wat zoudt ge beginnen als zij eens ja zei,
en zich ten overvloede nog in uw armen
wierp. En daar hij zóo zeer voor eeu mogelijk
ja vreesde was hij er nooit toe gekomen zulk
een veel insluitende vraag tot iemand ter
wereld te richten.
Heden was echter het geval omgekeerd.
Ditmaal beefde grad Willibald van angst, dat
hij een mogelijk neen ten antwoord zou krij
gen. Thans sidderde hij niet meer terug voor
een huwelijksa nzoek, hij wist nu heel goed
wat hij zeggen zou, mair de vrees voor een
mogelijie afwijzing deed hem k'apperiandeu.
Hij verging van an st dat Johanna hem een
blauwtje zou laten loopen. Johanna was jaren
lang lijdende geweest, misschien had dit haar
verbitterd en menschenschuw gemaakt, waar
door zij zich geheel van de wereld terugge
trokken had. En zelfs al was zij geen non
geworden, zij had toch zeker wel van het
vrt-eselijk proces gehoord, tusschen hem,
den krankzinnig verklaarde en Rudiger,
Welk meisje zou moed genoeg hebben,
iemand tot man te nemen, die den naam heeft
van krankzinnig te zijn En behalve dat
zou Johanna ooit liefde kunnen gevoe
len voor zulk een leelijk schepsel als hij
was P
Graaf Willibald drukte de handen tegen de
Revolutionnair geweld geknakt. Zoodra
Oudegeest en Petter, de helden
der werkstaking, die met hun Comité van
Verweer het laud iu rep in roer hebben
gebracht, die hebben getracht bet revo
lutionnair geweld op den troon te plaat
sen, die niets verzuimden om onrust te
stoken ten koste van de vernieling van
handel en ngverheid, die zich niet heb
ben ontzien om hun volgelingen aan ar
moede en ellende prgs te gev*n, die on
rustig werden toen door het lood der sol
daden een paar dooden vielen, zich toen
tot de Directies der Spoorwegen gingen
wenden, moesten de woelgeesten erken
nen dat Re slag verloren was. Maar die
Directies wezen de volksmisleiders af.
De onverlaten meenden geheelde maat
schappij te kunnen bevelen, en zg kon
den niets anders dan de lichtzinnigen,
die zich met handen en voeten gebonden
hadden, bevelen als slaven te gehoorzamen
om den arbeid te staken.
Zjj hebben rïasco gemaakt, die helden
van het opruiend woord en wel op zoo'n
manier, dat na zeker d s oogen der mis
leiden moet'n opengaan, om zich te ont
trekken aan dm knellenden band van
het lidmaatschap eener Vereeniging die
deu werkman zjjn vrgheid ontneemt en
aan den willekeur van een paar heethoofden
overlevert.
Ia grenzeloozen overmoed proclameer
de hat Comité van Verweer de algemeene
werkstakimg voor alle bedrgven en dat
nog wel ter wille van een politiek doel.
Hat algemeen belang werd met voeten
ge'reden en talrijke slachtoffers zjjn ge
maakt, die op de eerste plaa's aan zie
zeiven maar ook niet minder aan de op
ruiers en volksbedriegers huu ongeluk
thans te wgtec hebben. Hebben de woel
geesten jj.en gelukzo "kers door kwade
praktgken ons laud iu het buitenland in
miscrediet gebracht, handel en industrie
voor een deel naar elders verplaatst en
daardoor tal van werklieden het brood ont
nomen, dau staat daar tegenover dat het
Nederlandsche volk ook heelt getoond
pal te staan om den toou tegenover een
revolutionaire bende, die niets dan ver
warring stichten iu haar vaandel heeft
geschreven.
De werkstakers hebben een les gehad,
d e zg zich ten nutte kunnen maken om
te bedanken voor het lidmaatschap van
vereenigingen die hun steenen geven voor
brood, twist en tweedracht st;cht3n ten
koste vanjjden_ond«/rgacg van ons Volks
bestaan.
1 De strijd is nog niet gedaan. Na het
Comité van Verweer geen kans meer heeft
gezien de algeaieene werkstaking te doen
slagen, komt uit Amsterdam de tjjdfng,
dat de houding van dat Comité door de
anarchisten is afgekeurd en zg zich aan
het hoofd van de bedrogen arbeiders heb
ben geplaatst. De algemeene s'aking,
reeds begraven, wordt nu door het wan
gedrocht der 8amenieving wat nieuwen
adem ingeblazen. De leiders der werk
staking zgu op zjjde gegaan, zg hadden
hun laatsteu troef uitgespeeld en nu,
nu heeft plotseling het anarchistisch ele
ment zich naar voren gedrongen om onze
werklieden te bevelen wat zij dosn en
laten moeten.
Wjj noemen dit feit Diet anders
dan een laatste stuiptrekking van de
revolutionnaire benden en hst bewjjs hoe
de werklieden die het werk staken zich
kloppende slapen en sloot duizelig de oogen.
Een siddering voer hem bij al die gedachten
door deleden. Haastig staat hij op, en bekijkt
zich in het kleine spiegelije, dat boven
de fluweelen banken is aangebracht,^
Groote goden! wat is h j leelijk. N ig no it
is hem dit zoo opgevallen als juist nu, Maar
graaf Willibald vergeet dat hij op dit oogen-
blik in een door angst en spanning venvro -
gen gelaat ziet. Kermend zinkt hij in de kussens
ter g.
Neen, zjj neemt mij toch niet I roept hij
luidkeels klagend, en wanhoop fluis'ert hem
in: Keer terug, dwaas die gij zijtl Ga u niet
eerst blameeren.
Zou hij terugkeeren Neen, duizendmaal
neen, Terugkeeren kon hij altijd nog doen—
later, als «lies voor hem voor altijd verloren
is
O! als zj hem eens aannam? Hoe zou hij
haar voor dat offer danken en beloonen. Als
een godheid zou hij haar aanbidden, als een
slaat zou h j haar dienen, Me' liefde zou hij
haar overladen, met liefde, goud en schat
ten.
Een schel gefluit, lange signaa'geluiden
men hee't de residentie bereikt 1
De graaf Von Nie Leek schrikt op. Al het
bloed dringt hem naar zijn hart. Nog eens
overvalt hem die ont ettende, hem geheel
verlammende angst. Zou hij nog terugkee
ren?
Als in een droom neemt hij zijn koffertje
en staart, zonder iets te zien, naar'•et drukke
gewoel op het perron. Daar wordt de deur
der coupé opengegooid, Kuhnert ttaat met
een van blijdschap* stralend gezicht voor hem
en neemt de bagage in ontvangst.
Nadenkend ziet hij den trouwen knecht
aan.
Waarom zijt gij zoo vroolijk gestemd,
Kuhnert vroeg hij.
Deze reis brengt ons geluk, uwe hoog
heid lachte de o ide geheimzinnig. Oude
Leeu heeft mij gisteren de kaart gelegd.
Onzin zeide de heer Von Niedeck half
knorrig. Hebben de kaarten van Leentje al
meer de waarheid voorspeld
Altijd, mijnheer de graaf altijd, daar
kan men een eed op doen. Waarheen wenscht
u te gaan, uwe hoogheid?
Weer naar //hotel d' Angleterreant
woordde Willibald met een diepen zucht.
Vooruit dan maar.
Het oude gedeelte der residentiestad be
stond niet uit nauwe, door rook be wangerde
straten, maar uit dat soort aan kleinsteedsche
straatjes, die juist het kenmerk van voorname
ouderwet9chheid dragen.
Wordt vervolgd)