No. 5368 Maandag 13 April 1903, 28ste Jaargang K WagBlaó voor e3floor6- en Stiió-eXolland. Paschen. *2Vie is óe erfgenaam U ITjBNL and ~B 1 N N K N L A N D. BUREAU St. Jansstraat. Haarlem feuilleton. Italië. Oostenrijk-Hongarije. Amerika. Turkije. Engeland. «II ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Haarlem f 1,20 1,50 2,90 Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post Voor het buitenland Afzonderlijke nummers- Dit blad verschijnt dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen. Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS. PBIJS DEB ADVEBTEN IEN. Van 16 regels&0 Cents Elke regel meer7% Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. AGUE MA NON AQITATE Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Génerale PubliciteEtrangère G.L. DAL BE Sr Co JOHN., F. J O At ES Sues- Paris 31 bis Faubourg Montmartre. Zalig Paschen 1 roepen wg onzen lezers toe Wjj doen dat te meer nu na dagen van onrust het recht heeft getriomfeerd over lengen en bedrog, nu wjj opzien naar Hem, die verrezen is om het mensch- dom te getuigen van zjjn Godheid, waar in alle heil gezocht moet worden en te vinden is. Nadat de moord op Golgotha was gepleegd, gingen vrome vrouwen bp het krieken van den dag het stoffelijk over schot van den Heiland balsemen. Reeds steeg aan den horizon de dag- vorstirne vol majesteit omhoog, badend in een zee van goudglans heel de pracht van het Oostersche landschap. De palmen wuifdeD hun groote blaren de bloemen staken zich reikhalzend om hoog naar het leven-brengeud daglicht. De dauwdroppelen weerkaatsten als aan duizend zpden geslepen diamanten de zonnestralen; de voglen kwinkeleerden hun loflied op dea Scheppers grootheid, op des Scheppers goedheid. Heel de natuur was als iu eene stem ming van plechtigste majesteit, heel de natuur zong een zang van vreugde. De mensch alleen niet. Kon het ook anders Had hp niet in verwaten hoogmoed aan Gods Heilige de hand geslagen Had hp niet ondank gebracht voor al le weldaden, welke de Messias bp zijn rondgang door het land veispreidde, over al en met kwistige hand? Had hp ein- delpk niet aan dienzelfden Messias da hand geslagen, Zpu bloed over zich en zjjne kindei en afroepend, den Heer mat de grootste schande overladen, dan Hem aan het schandhout geblonken, als den ellendigste, den boosaardig-ta der slaven? Heel 't volk, dat kort te voren met pal men Hem het welkom toeriep, dat zjjn kleederen op dea grond had uitgespreid, had nu immers om zjjn dood geroepen, als ean zinneloos verscheurend dier op buit belust. En behalve eenige weinige getrouweD, die menschelpk zwak als ze waren, dit nog niet eeD8 verklaren durfden, allen waren den Heiland afgevallen. Die gedachten moeten het kleine ge zelschap hebben beziggehouden, dat zich op den eersten dag der week, die na den Godsraoord volgde, uit Jeruzalem op weg begaf naar Nicodemus' tuin. IJiings (n in stilte ging bet voort: slech's in den geest verzuchtend, dat dit hun vrome werk gelukken mocht. 16 Vervolg.) En heer op zijn goed was hij tn zijn rech ten handhaven zou hij ook, En de middelen om de A ngerwiesers voor hun verraad te straften bad hij ruimschoots Neen Willibald was niet krankzinnig, 't Was ecu van die naturen, die te diep zijn om op het eerste gezicht, na een kennismaking, zelfs te door gronden en die ook niet willen openleggen hun heele ziel voor iedereen. Hq had zijn jeugd alleen geleeld, alleen zijn karakter ge vormd, zooals de t estanden het meebrach ten, alleen geledeD, gedroomd en gevreesd. Zjjn jeugd was geweekt een lange, sombere weg met hier en daar een zwarte plek, een plek van zwart-lijden, diep en alleen, steeds maar alleen. Dat had hem gemaakt excen triek I Nu :at hjj daar reeds avond aan avond, weken lang en zon. Ja, dat, dat moest hjj doen, Ha wraak, vendetta dat zou worden zijn levensdoel. Wraakl En om zich te wreken zou hij trou wen en met een vrouw die zestien kwartieren had. Ha Rudiger was uw plan goed, het mij ne is beter 1 Een zoon Dat moest er van komen maar die vrouw, die zestien kwartie- Eq aan 't doel gekomen daar rees reeds eene onoverkomelijke moeiljjkheid: wie zou hen, zwakke vrouwen, helpen den zwareu steen afkantelen, die den toegaDg sloot der grafspelonk Ze zagen er naar op hem»!de steen wa3 afgewenteld. Ze treden binnen..wat doet hen zoo ontsteld terugwijken wat moet dat plot seling verbleekt gelaat Is dat gezichtsbedrog Wie zit daar Wie spreekt daar Een jongeling in kleederen wit als de sueeuw, met een aangezicht siralerd als de zon, zit aan 't hoofdeinde der plaats waar de Christus gelegen had. «Vrees niet klinkt zjjn g°ruststel- lend maar tevens als tot blijde jubelgal men dwingend woord «vrees nietJezus zoekt gp, den Nazaren r, den Gekruiste. Hjj is verrezn, hjj is niet meer hier, ziet, daar had men hem nedergelegd Maar gaat en zegt het den leerlingen en Petrus, dat Hjj u voorgaat naar Ga- lilea, dat gij Hem daar zult zien, geljjk Hjj u gezegd heeft.» O treffend verhaal van het Evangelie, van de in dat opzicht vooral ook bljjde Boodschap «O gjj Engelenscharen uit den hemel, vereenigt U in jubelzangenChristus heeft de ketenen van den duisteren dood verbroken, Hg heeft zich zelf bevrjjd uit den nacht van het graf. Tevergeefs had men een zegol gedrukt op de sluiting van den kelder, tever geefs heeft een bende soldaten er de wacht gehouden: uit eigen kracht keerde Hjj iu 't leven terug. Aan 't schandhout des kruises ja, daar had Hij zich door het verblinde volk de ver nederende woorden toe laten voegen kom af van het kruis, opdat we geloo- ven, dat Gij Gods zoon zjjt Maar meer dan dit deed Hjj, door uit het graf tot het livau terug te keeren. Gjj boomeu eo planten, gjj eerste len tebloemen jubelt het uitf dat uw Schep per verrezen is. Gij kleine gevederde zangers, heft aan in eeu samens'.etnmen uw «Gloria!» Gjj beekjes en bergstroomeD, gjj ri vieren, gjj bergen en dalen, laat ruischen en klinken en weerklinken uw lied, dat Hjj den dood verwon. Gjj hooge hemelen, gjj eeuwig daar heen zwaaiende duizende sterren, gjj maan en zon, zingt een zang van eere aan den Allerhoogste Vogelen des hemels, en dieren des velds en visschen des waters, 't is uw Koning, 't is uw Schepper, 't is uw le ren waar vond hij ze 1 Een bleek-wit gleed langs zijn gelaat. Was er zoo'n vrouw? Hij sprong op en als in een droom liep hij naar de bibliotheek. Langzaam, zenuwachtig las hij ze over en ov r die bladzijden in d n Almanach de Gotha, doch wat die zeide wist hij reeds voor hem was er slechts éene vrouw Johanna Ven Nordlingen-Gummersbach. Maar Johanna reed in een wagentje, reeds jaren lang of 't nog zoo zijn zou Johanna Johanna 1 De eenige maar in een wagentje en een gebroken heupMis schien kon het toch wel een zoon 1 zijn zoon zijn erfgenaam Ja hij moest trouwen en er waren wel vrouwen die met erger dan een gebroken heup nog een kind het leven hadden gegeven. Ja het moetZal hij Johan na schrijven. Neenhij zal tot haar gaan, zelf. en aanzoek doen De koffers werden voor de tweede maal gepakt. vens Onderhouder, wiens feest te vieren valt, feest van opstand ng. Eü 't trage menschenhart Ja, daar zjjn er nog die hun Heer en God durven lasteren, daar zjjn er nog die even als in de dagen toen de Gods- moord werd gepleegd, volharden iu de boosheid, die Gods almacht ontkennen en zich wentelen in de ongerechtigheden tot eigen verderf, die don satan dienen in plaats van hun Schepper, den algoede en almachtigen God. Zjj echter die van goeden wille zjjn, jubeleu met de H. Kerk, na h t ljjden en sterven jvan den Christus overwogen te hebben: want Paschen ;s de dag, die de Heer heeft gemaakt tot eön dag van heilige vreugde! Belgden wjj den Chris tus, Hjj, de Heer oi ze God is goed, Zjjne bat mhartigheid kent geen grenzen. In htibge opgetogenheid vieren wjj dan het Paaschfeest. Put en wjj in innige en stemmige feestvreugde de zalvende troost en opbeuring u t de waarheid dat Christus 'verrijzenis ook de onze waarborgt. Een zalig Paaschfeest, wenschen wij Aan al onze lezeressen en lezers van gan- sehtr harte toe. Toen graaf Willibald alleen in een coupe eerste klasse zst. en de hem voorbijvliegende boomen en landschappen hem zeiden hoe bliksemsnel hij de reaidenti naderde, toen over viel hem eensklaps weer een d.odelijke angst en verlegenheid. Het was of hem de keer werd toegesehroefd zoo vaak hij aan het hu welijksaanzoek dacht. Hij staarde bleek en ontdaan op zijn spiksplinternieuwe handschoe nen en zijn ademhaling had meer van kreu nen en steunen. Te Rome makeu de werkstakers nog al herrie, er zjjn een 100 tal rustver stoorders gevangen genomen die messen en steeuen iu huu zakken haddeu. Op het Corso Vitlorie hebben de sta kers een tram aangevallen en omver ge worpen, de cavalerie maakte toen een charge op de bende en dreef ze uiteen. De trams rjjden ouder militair geleide. Op last der Oveiheid zjjn de kerken gesloten zoodat het bezoek op Goehn Vrjjdag, dat door duizenden en duizeu den pleegt ts geschieden, niet kon plaats hebben. De Romeinscha pers laakt da staking als lichtzinnig en zelfs het socialistische centrale orgaan is van meening, dat de vooruitgang van «het proletariaat» er twintig jaar door achterop is geraakt. Keizer Fians Jozef heeft verge zeld van elf aartshertogerr, overeenkom stig het aloul gebruik, op den Hofburg te Weenen de voeten gewas.-chen yan 12 grijsaards, de oudste was 92 jaar, Toen de Keizerin nog leefde, verricht te deze met de Aartsh ertoginnen hetzelf de werk van dienende liefde aan 12 oude vrouwen, die evenals de mannen, met een rjjk geschenk huiswaarts keerden. Ook aan andere Katholieke Hoveu is h8t gebruik in eere, maar toch het meest aan het Oostenrjjkscb. Te Buda-Pe t doet zich het geval voor dat bjj de staking van het tramver keer voor de plaatsen der ontslagen sio- kers, de toevloed van so'licitanten zoo groot is, dat de hulp der poiitie moest worden ingeroepen. President Roosevelt, die een rond reis maakt door de Ysreenigde Staten, wordt vergezeld en streng bewaakt door geheime agenten van politie. Te Chicago moet een complot be staan tegen het leven van den razen- den President gesmeed door negen anar chisten uit die stad, van welke zes Pool- sche Israëlieten. Zijkere Brown is te New-York ge vangen genomen wegens het uiten van bedreigingen t*gen het leven van presi dent Roosevelt. Da Duit-iche Kroonprins en zjjn Broe der die ten visite zjjn bjj den Sultan te Konstantinopel, ontvingen van hun gast heer een prachtig versierde revolver ten geschenke en voor hunnen vader een fraai bewerkte sabel. Gisteren maakten zjj een rit om de muren vaa de stad. De Porte heeft nieuwe protesten van Servië ontvangen tegen de woelige hou ding der Albaneeteu aan de grens. Het protest is door Rusland gesteund. De gewonde Russische Consul te Mdro- vitza, de heer Sehterbina is aan de gevolgen der verwonding overleden. De Standard ontvangt uit Gibraltar het beiicht nit gezaghebbende bron, dat de toestand in Morokko ongunstig is voor den S ,ltan. Zjjn oom A r a f a trok naar de Algi rsche grens; s dert is niets meer vau hem gehoord. Zjjn oom A m- r a u i poogde de Riff-kabylen tot de partjj van den Sultan over te halen, doch dit mislukte. De miuister van oorlog, Menebni, behaalde een voordeeltje op den Pretendent doch litt dit ongebruikt De Sultan beselt den ernst van den toe stand niet en meent, dat de opstand on- befeekenend is. Aan de Standard wordt uit Jobanne - burg gemeld, dat Lord Mil n er twee maanden vacantie naar Engeland nem°n zal in Aigajtas en September. Hg ziet er zeer afgemat en slecht uit. Toch was de oorzaak van zijn angst thans een geheel andere dan vroeger. Als hij zich vroeger in de plaats stelde van een ainzoek- dotnd jongmensch, dan brak het angstzweet hem uit bij de gedachte. Wat zoudt gij zeg gen? Hoe zoudt ge uw aanzoek inkleedcn Wat zoudt ge beginnen als zij eens ja zei, en zich ten overvloede nog in uw armen wierp. En daar hij zóo zeer voor eeu mogelijk ja vreesde was hij er nooit toe gekomen zulk een veel insluitende vraag tot iemand ter wereld te richten. Heden was echter het geval omgekeerd. Ditmaal beefde grad Willibald van angst, dat hij een mogelijk neen ten antwoord zou krij gen. Thans sidderde hij niet meer terug voor een huwelijksa nzoek, hij wist nu heel goed wat hij zeggen zou, mair de vrees voor een mogelijie afwijzing deed hem k'apperiandeu. Hij verging van an st dat Johanna hem een blauwtje zou laten loopen. Johanna was jaren lang lijdende geweest, misschien had dit haar verbitterd en menschenschuw gemaakt, waar door zij zich geheel van de wereld terugge trokken had. En zelfs al was zij geen non geworden, zij had toch zeker wel van het vrt-eselijk proces gehoord, tusschen hem, den krankzinnig verklaarde en Rudiger, Welk meisje zou moed genoeg hebben, iemand tot man te nemen, die den naam heeft van krankzinnig te zijn En behalve dat zou Johanna ooit liefde kunnen gevoe len voor zulk een leelijk schepsel als hij was P Graaf Willibald drukte de handen tegen de Revolutionnair geweld geknakt. Zoodra Oudegeest en Petter, de helden der werkstaking, die met hun Comité van Verweer het laud iu rep in roer hebben gebracht, die hebben getracht bet revo lutionnair geweld op den troon te plaat sen, die niets verzuimden om onrust te stoken ten koste van de vernieling van handel en ngverheid, die zich niet heb ben ontzien om hun volgelingen aan ar moede en ellende prgs te gev*n, die on rustig werden toen door het lood der sol daden een paar dooden vielen, zich toen tot de Directies der Spoorwegen gingen wenden, moesten de woelgeesten erken nen dat Re slag verloren was. Maar die Directies wezen de volksmisleiders af. De onverlaten meenden geheelde maat schappij te kunnen bevelen, en zg kon den niets anders dan de lichtzinnigen, die zich met handen en voeten gebonden hadden, bevelen als slaven te gehoorzamen om den arbeid te staken. Zjj hebben rïasco gemaakt, die helden van het opruiend woord en wel op zoo'n manier, dat na zeker d s oogen der mis leiden moet'n opengaan, om zich te ont trekken aan dm knellenden band van het lidmaatschap eener Vereeniging die deu werkman zjjn vrgheid ontneemt en aan den willekeur van een paar heethoofden overlevert. Ia grenzeloozen overmoed proclameer de hat Comité van Verweer de algemeene werkstakimg voor alle bedrgven en dat nog wel ter wille van een politiek doel. Hat algemeen belang werd met voeten ge'reden en talrijke slachtoffers zjjn ge maakt, die op de eerste plaa's aan zie zeiven maar ook niet minder aan de op ruiers en volksbedriegers huu ongeluk thans te wgtec hebben. Hebben de woel geesten jj.en gelukzo "kers door kwade praktgken ons laud iu het buitenland in miscrediet gebracht, handel en industrie voor een deel naar elders verplaatst en daardoor tal van werklieden het brood ont nomen, dau staat daar tegenover dat het Nederlandsche volk ook heelt getoond pal te staan om den toou tegenover een revolutionaire bende, die niets dan ver warring stichten iu haar vaandel heeft geschreven. De werkstakers hebben een les gehad, d e zg zich ten nutte kunnen maken om te bedanken voor het lidmaatschap van vereenigingen die hun steenen geven voor brood, twist en tweedracht st;cht3n ten koste vanjjden_ond«/rgacg van ons Volks bestaan. 1 De strijd is nog niet gedaan. Na het Comité van Verweer geen kans meer heeft gezien de algeaieene werkstaking te doen slagen, komt uit Amsterdam de tjjdfng, dat de houding van dat Comité door de anarchisten is afgekeurd en zg zich aan het hoofd van de bedrogen arbeiders heb ben geplaatst. De algemeene s'aking, reeds begraven, wordt nu door het wan gedrocht der 8amenieving wat nieuwen adem ingeblazen. De leiders der werk staking zgu op zjjde gegaan, zg hadden hun laatsteu troef uitgespeeld en nu, nu heeft plotseling het anarchistisch ele ment zich naar voren gedrongen om onze werklieden te bevelen wat zij dosn en laten moeten. Wjj noemen dit feit Diet anders dan een laatste stuiptrekking van de revolutionnaire benden en hst bewjjs hoe de werklieden die het werk staken zich kloppende slapen en sloot duizelig de oogen. Een siddering voer hem bij al die gedachten door deleden. Haastig staat hij op, en bekijkt zich in het kleine spiegelije, dat boven de fluweelen banken is aangebracht,^ Groote goden! wat is h j leelijk. N ig no it is hem dit zoo opgevallen als juist nu, Maar graaf Willibald vergeet dat hij op dit oogen- blik in een door angst en spanning venvro - gen gelaat ziet. Kermend zinkt hij in de kussens ter g. Neen, zjj neemt mij toch niet I roept hij luidkeels klagend, en wanhoop fluis'ert hem in: Keer terug, dwaas die gij zijtl Ga u niet eerst blameeren. Zou hij terugkeeren Neen, duizendmaal neen, Terugkeeren kon hij altijd nog doen— later, als «lies voor hem voor altijd verloren is O! als zj hem eens aannam? Hoe zou hij haar voor dat offer danken en beloonen. Als een godheid zou hij haar aanbidden, als een slaat zou h j haar dienen, Me' liefde zou hij haar overladen, met liefde, goud en schat ten. Een schel gefluit, lange signaa'geluiden men hee't de residentie bereikt 1 De graaf Von Nie Leek schrikt op. Al het bloed dringt hem naar zijn hart. Nog eens overvalt hem die ont ettende, hem geheel verlammende angst. Zou hij nog terugkee ren? Als in een droom neemt hij zijn koffertje en staart, zonder iets te zien, naar'•et drukke gewoel op het perron. Daar wordt de deur der coupé opengegooid, Kuhnert ttaat met een van blijdschap* stralend gezicht voor hem en neemt de bagage in ontvangst. Nadenkend ziet hij den trouwen knecht aan. Waarom zijt gij zoo vroolijk gestemd, Kuhnert vroeg hij. Deze reis brengt ons geluk, uwe hoog heid lachte de o ide geheimzinnig. Oude Leeu heeft mij gisteren de kaart gelegd. Onzin zeide de heer Von Niedeck half knorrig. Hebben de kaarten van Leentje al meer de waarheid voorspeld Altijd, mijnheer de graaf altijd, daar kan men een eed op doen. Waarheen wenscht u te gaan, uwe hoogheid? Weer naar //hotel d' Angleterreant woordde Willibald met een diepen zucht. Vooruit dan maar. Het oude gedeelte der residentiestad be stond niet uit nauwe, door rook be wangerde straten, maar uit dat soort aan kleinsteedsche straatjes, die juist het kenmerk van voorname ouderwet9chheid dragen. Wordt vervolgd)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1903 | | pagina 1