No. 5445
Zaterdag 18 Juli 1903,
28ste Jaargang
HbagBlaó voor <3tooró~ en $£ui&-étiollanó.
aoite ma non agitate
Koningin Wilhelmina en
Prins Hendrik in Limburg.
dïïagèa tfiufilanó,
BUREAU St, JansBtr&at. Haarlem.
II1WE HHKLEHSIHE (DIKtVT
ABONNEMENTSPRIJS.
Per 3 maanden voor Haarlem f 1^20
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,50
Voor het buitenland 2,90
Afzonderlijke nummers0,03
Dit blad verschijnt dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen.
Hoofdredacteu r-D i r e c t e u r W. KÜPPERS.
PBIJS DEB ADVEBTENTIEN.
Van 1—6 regels50 Cents
Elke regel meer7%
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Onder heetljjk weder rolde de konink
lijke treiu over de Limburgsche spoor
baan naar Maastricht. Langs den weg
staarde de bevolking met groote belang
stelling en bljjdschap den trein na, want
Hare Majesteit de Koningin en PriusHetf-
d r i k bezochten de hoofdstad der pro
vincie. In bigde verwachting rolde de
trein met H.M. de Koningin het station
te Maastricht binnen. Z.K. Prins Hen
drik was uit Aken reeds aangekomen
en stond in gezelschap van den Commis
saris der Koningin zjjn Gade te wach
ten. Daar stond de trein stil, onmiddellijk
snelde de Prins naar de Koningin, hielp
haar uitstijgen en kuste haar recht harte
lijk. De begroeting dtr autoriteiten met
jhr. Mr. R u y s d e Beerenbrouck
aan het hoofd, was kort, daarna werl de
eerewacht geïnspecteerd. Daarbjj liep de
Prins eerst rtchts van deKoninginen terug-
keerend links, om Hare Majesteit hetd chtst
langs den troep te laten passeeren, met
een buiging voor het salueerende vaan
del.
De Koningin ziet er flink uit en in
haar gracieuee verschijning was weer
de opgewekte veerkracht van vroeger.
H.M. droeg een kleed van lichte chan
geant zjjde en bertbegegarneerd met wit
ten kant en een snoer van paarlen. Op
het blonde haar, dat even langsde slapen
golit, kleurde harmonieus een zeegroene
toque met een aigrette van dezeltde kleur
en een chou van roze. De parasol was
eveneens van teergroene zjj, afgezet met
een weelde van witte kanten. Prins Hen
drik was gekleed in de uniform van
Schout-bjj-nacht, Na de inspectie werden
toen bouquetten door mevrouw L o h m an
en mevrouw De Ranitz aaugeboden,
waarbij de jonge dames een dierlijke ré
vérence maakten. En terwjjl verv, Igens
in het salon de ^autoriteiten aan Hare
Majesteit voorgesteld werden, druk:e de
Prins de dames en heeren van het gevolg
de hand.
Heel gauw verscheen het echtpaar toen
buiten het Btation en de schitterenne stoet
werd gevormd om het koninkljjk rjjtuig
met den rooden bok heen, ia Daumont
bespannen, die statiekoets die als een
reuzenkorf vol bloemen was bjj aankomst
aan het gouveinementshotel, door de
tallooze garven, die onderweg de Konin
gin waren aangeboden. Maar wat nog
FEUILLETON,
32.
Vervolg).
Hij dacht er heelemaal niet aan, dat liet
atelier op dit oogenblik gesloten zou zijn
en dat zjjn kloppen door niemand gehoord
werd. Hjj was er dan ook volstrekt niet
verbaasd over, dat men de deur voor hem
openmaakte.
Het atelier was helder verlicht. Midden
van het plafond hing eene gladde gasbuis
naar beneden, waar aan beide armen eene
groote gasvlam brandde als in een fabrieVs-
werkplaats. De vloer was nog nat van het
water, dat er over uitgegoten was, om ze
schoon te maken. De punten van het kleed
waren op de rustbank geslagen en daarboven
op had Kathi het Moorsche tafeltje gezet, dat
nu met de pooten omboog stond. De beide
ramen zagen ongezellig op deze onbewoonbare
ruimte neder
Kathi, met de schort opgebonden en een
bezem in de linkerhand, vroeg verbaasd
wat mijnbeer wilde. De man in den grooten
kraagmantel en de donkere oogen onder den
breeden rand van den hoed kwam haar be
kend voor.
Wees zoo goed, mejuffrouw Ruhland te
wel 't feesteljjkste gaf aan den stoet, was
dat de eerewacht van de schutterij zich
achter aansloot met het vaandel en de
kapel, die vroflgke marschen door de
volle straten schaterde, en dat alle ver
eenigingen van langs den weg deze file
verlengden, die als een donkere s'room
van de hooge Maasbrug kwam aangolven
door de feeststad, die in prachtig feest-
kleedjj zich had getooid.
Uit de omgeving van Maastricht waren
talloozen toegestroomd. De bewone rs van
ZuidLimburghaddenzooveel zjj konden hun
prachtige landstreek met zjjn bergen, bos-
scheu en vruchtbare akkers verlaten, want
de landskiaderen uit het Zuiden, waren
naar Maastricht gekomen om 'sLands
Vorstinne met haar doorluchtigea Gemaal
te zien en toe te juichen.
Maastricht viert feest! Overal wapperen
vlaggen en wimpels langs de gevels, groen
en slingers over en langsde straten, balcons
zjjn gedrapeerd en met bloemen ver
sierd, in winkelkasten prjjkten de borst
beelden van het koninkljjk echtpaar. Op
schriften met «Welkom» of «Leve» zijn
aangebracht. Aan het station pijjkt een
hooge eerepoort met wapens en festoe
nen.
De stoet bewoog zich door de straten
van Maastricht naar het Gouvernements
gebouw, herschapen in een hotel, het
koninkljjk Echtpaar waardig. Langs den
weg een en al gejuich en gejubel. Hoog
in de lucht beierden de klokken een gal
mend welkom. Yoor en achter den vor-
steljjken stoet reed een escorte der veld
artillerie.
Heel vaak moest de stoet halt houden,
wjjl de Koningin een bloemenhulde had
te aanvaarden, want haast geen school
of geen vereeniging was er, die niet
gaarne zulk een hulde bracht. Zoo hadden
de werklieden derglaefsbriek. «De Sphinx»
dec oudste onder de mannen en de oudste
onder de vrouwen menschen die meer
dan vjjfcig jaar werkten in de glas- en
aardewerk-afdeelingen opgedragen de
Koningin bloemen aan te bieden. Zeer
onder den indruk van de plechtigheid
kweten zich de oudjes van hun eervolle
taakminzaam zegde de Koningin hun
dank. Ook «Momus» bood bloemen aan,
bjjzonderljjk namens de afdeeling armen
zorg dezer sociëteit.
V Was vier uur ongereer tosn het
koninkljjk rjjtuig, onder bloemen haast
bedolven, het Gouvermments-Hotal be
reikte, waar namens de familie Ruys de
Beerenbrouck het vorsteljjk echtpaar wt-
vragen, of ik baar bier eenige oogenblikken
sproten kan, zeide hij.
Hier Wordt schoon gemaakt, verklaarde
Kathi, de juffrouw is voor.
Verzoek da.i mejuffrouw Ruhland, zoo
goed te zijn, even hierheen te komen, ver
zocht hij.
Kathi had hem intusschen herkend en ging
naar voren.
Hij bleef eenige minuten alleenHij
dacht er niet over, hoe hij beg nnen zou,
wat hij zeggen wilde, daartoe gevoelde hij
zich niet in staat. De onvermijdelijke zeker
heid, dat hij spreken moest, verlamde zjjne
geestkracht, de;d hem alle omwegen voor
komen als buiten de mogelijkheid liggend.
Om hetgeen voor hem lag, langzaam van
terzijde te bereiken, lag zoo weinig in zijnen
aard, dat niet eens de gedachte in hem op
kwam, dat deze mededeeling op den man af
brutaal kon sohgnen.
Daar hjj in zjjn binnenste reeds zoo lang
bezig geweest was met hetgeen hjj nu zeggen
moest, kwam h t niet eens in hem op
medeljjden te gevoelen met Magda's toe
stand.
Zij kwam binnen. Bené voelde, dat zjjn
hart geweldig begon te kloppen hjj had
gedacht den toestand kalm onder de oogen
te zien.
Op eenigen afstand van hem bleef zjj
staan. Harer bewegingen was zjj niet be
wust. Zjj werd door hetzelfde instinct ge
dreven, als het wild, dat het gevaar be
speurt.
dsr mst blojmen werd welkom geheeten
Dadeljjk begaven zich de Koningin en
de Prins op hef balkon van het hotel,
dat uitziet op het niet zeer groote, ge
deeltelik door tuinen, andeideels door
het jjkkaatoor en particuliere huizen be
grensde hotel. De daar wachtende menig
te begroette de hooge bezoekers met da
verende hoera's. Majestateljjk klonk nog
steeds het klokgelui uit den St. Jan en
den St. Sarvaas. Na met buigingeu en
handgewuif voor het huldebetoon te heb
ben dank gezegd, begaf de Koningin zich
naar hare vertrekken die op de bel-étage
van het hotel gelegen ,zjjn.
De menigte, vrooljjk en in de feest
stemming reeds, verspreidde zich, doch
slechts voor korten tjjd, daar het con
cert van de Kerk rader Bergkapelle en
andere muziekgezelschappen al spoedig
weer de drukte op het Vrjjthof concen
treerde.
Talrjjke muziekkorpsen wisselden el
kander at tn speelden vrooljjke liederen,
waaronder 't «Wien Neerlandsch Bloed»
en 't «Wilhelmus» werden toegejuicht
door de menigte getooid met oranje; 't
was er gezellig op Let Vrjjhof en in de
aangrenzende straten.
Inmiddels was in het Gouvernements-
hofel het Staten-diner aangevangen. Daar
vereenigden zich aan den rgk gedekten
met bloemen versierdeu disch in de lang
werpige Statenzaal, met de kostbare Go
belins, hat Koninklijk Paar met zjjn ge
volg, de Commissaris der Koningin met
zjjne huisgenooten, de directeur van het
Kabinet vud H. M. de Koningin, jhr.
Ye gelin van Claeibergen, deeomman-
dant in de 3e divisiel, generaal-majoor
Campbell, en eindelijk de leden der
Provinciale Staten met den griffier. Aan
dit diner verscheen H. M. de Koningin
in grijs-blauw avondtoilet, versierd met
edelgesteenten, het hoofd gekroond door
een da leem. Z. K. H. prins Hendrik
was in generaalsunito.m. Tjjdens het aan
zitten aan den maaltijd richtte de com
missaris der Koningin, jhr, mr. G. L. M
F. R u y s de Beerenbr ouck zich tot H.
M. de Koningin in de volgende bewoor
dingen
Mevrouw
Met groote dankbaarheid werd Uwe Ma
jesteit heden begroet door de Limburgsche
bevolking, die thans voorde tweedemaal de
hooge eer he.ft Uwe Majesteit binnen de
grenzen der provincie Limburg te mogen
ontvangen.
In 1895 was Uwe Majesteit daarbjj ver
gezeld van Hare Majesteit de Koningin-
Moeder, die wij toen tegeljjk met Uwe Ma-
Hij ging naar haar toe en nam hare beide
handen.
Het schelle licht viel van ter zgde op Magda
en op hem, eR gaf zulk eeDe scherpe slag
schaduw, dat zij beiden dachten wat is zjj
bleek... vat is hij bleek!
Gjj gevoelt, dtt ik in eene bij?#adere
aangelegenheid kom, Magda begon hg,
Ja, antwoordde zij met onvaste stem. Hjj
zweeg een oogenblik. Het was h:m zoo zon
derling te moedehij vond niet zoo dadelijk
woorden voor dat, wat hij zeggen wilde. Het
was, of hij niet geregeld denken kon. Met
moeite bezon hjj zich.
Hebt gij mijn weg blijven alleen aan
mjjn arbeid toegeschreven vroeg hj verder.
En weder antwoordde zijJa
Het kwam op een blij moedigen toon van
verzekering over hare lippen en hare oogen
begonnen levendig te schitteren. Hij mccht
niet denken, dat zjj gevoelig en wantrou
wend was. Dit vrooljjke //ja" greep hem in
de ziel.
Magda, lieve, goede Magda, er is nog
wat anders dat mij weg deed bljjven. In
mjjn leven is iets nieuws, iets onverwachts
gekomen een roes ik kan het u niet be
schrijven, hoe het ontstond en opwies hoe
het over mij gekomen is, zonder dat ik het
wilde en ongeroepen, sprak hjj.
Kr kwam eene angstige uitdrukking in
hare oogen.
Ziet gij, vervolgde hjj, terwjjl hij woord
voor woord uit de keel wrong, ik heb niet
gedaicht, dat het mogelijk zon zijn, dat bjj
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Génerale PuUicitèEtrangb'e
G.L. DA UBE 4" Co JOHN., F. J ONES Succ. Paris Slbis Faubourg Montmartre
jesteit mochten toejuichen en hoogstderzel-
ver dubbele hoedanigheid van Uwer Majes*
teits moeder en Regentesvan het Koninkrijk
en aan wie het geheele Nederlandsche volk
met innige liefde gehecht bljjft.
Ihans begroeten wjj aan Uwer Majes teits
zijde in Zijne Koninklijke Hoogheid den
Prins der Nederlanden een bemind ge
maal, dien wjj in dezelfde liefde begrjjpen.
welke wij aan Uwe Majesteit toedragen.
Zelf Limburger van geboorte en van hart,
weet ik beter dan menig ander wat in het
gemoed der Limburgsche bevolking omgaat.
Paarom kan ik ook thans luide getuigen
en de gewesteljjke vertegenwoordiging, wel
ke de eer heeft Uwe Majesteit op dit oogen
blik te omringen, zal het volmondig be-
amtn dat, niettegenstaande de snelheid,
waarmede de gebeurtenissen in het leven
der volkeren elkander opvolgen en daarin
op zoo menig gebied verandering brengen,
in die verloopen acht jaren de trouw en
aanhankelijkheid, welke de Limburgeohe
bevolking voor Uwe Majesteit en-voor hen,
die haar dierbaar zijn bezielen, niet zijn
verminderd, maar integendeel met den dag
zjj'n toegenomen.
Omdat Limburg zich gelukkig gevoelt
deel uit te maken van Nederland, waar
te midden van al de beroeringen van den
tegenwoordigen jjjd, rust en vrede heer-
schen, en onder Uwer Majesteits wijze
Begeering de vrjjheid en de rechten van
allen zonder onderscheid zjjn gewaarborgd,
daarom stjjgt ook thans uit het van dank
baarheid voor Uwe Majesteit overvloeiend
hart dier bevolking, gewoon bjj al haar
denken en handelen het oog te richten tot
den Gever van alle goed, eene vurige bede
tot den Allerhoogste, opdat het Hem moge
behagen over Uwe Majesteit en Uwen
doorlnchtigen Gemaal zjjne rjjkste zegenin
gen uit te storten, Uwer Majesteits Huis
en het Nederlandsche Volk-ten heil.
Ik eindig met den oprechten wensch
Lang Leve de Konisgin en de Prins
der Nederlanden.
H. M. de Koningin antwoordde hierop
het volgende
Mijnheer de Commissaris
Ik ben U zeer. erkenteljjk voor de woor
den, welke U mjj heeft toegesproken. Het
is voor mjj een groot genoegen wederom
in de hoofdstad van Limburg te vertoe
ven, waarvan ik zulke sohoone en onrer-
geteljjke herinneringen mocht medenemen.
Ook heden heb ik de oudubbefzinnigste
bewijzen van gehechtheid aan den Prins en
mjj mogen ontvangen en ik kanU niet zeg
gen hoe dankbaar ik ben voor al de bljj-
ken van liefde en trouw, welke de bevol
king ons geeft.
mjjn heilig, verheven gevoel voor u, nog
een ander gevoel gekomen is, waardoor
eene andere vrouw macht kreeg tusschen ons
te treden.
Magda zag hem aan, zij opende de lippen
een weinig, haar hart dreigde stil te staap,
zij wankelde.
Hij b'elp haar op den nasstbjjzijden stoel
Hjj verwachtte, dat zjj spreken zqh, want
zjj opende den mond, maar er kwam geen
geluid over hare lippen. En met groote oogen,
waarin een uitdrukking van schrik lag, staarde
zij hem onafgebroken aan.
Zoo verliepen er eenige seconden.
Zoo,houdt gij meer van een andere
vroeg Magda met heesche stem.
Ik weet niet,... of het de rechte, de ware
genegenheid is, wat ik gevoel. Maar ik leef
in een roes Hjj liep zoo driftig heen en weer,
dat de gasvlammen door zijne bewegingen
begonnen te flikkeren.
Hjj bleef eensklaps voor Magda staan.
En daarom, Magda daarom kan Sk
mjj aan u gegeven woord niet houden, en
daarom sta ik hier voor u en smeek
//Vergeef mjj, als gij kunt. Ik zou mosten
zeggen "Vergeef den schuldige. Maar ik
wil niet liegen ik heb geen gevoel
alsof er schuld op mjj ligt. Komt dat
misschien later P Óf ben ik niet schuldig P
Ik weet alleen maar, dat ik niet-anders han
delen- kan.
Magda keek voor zich, hare «wangen wapen
doodsbleek
Dns nu is alles uit uit uit,
Bjj mjj is de overtuiging opnieuw be
vestigd, dat de harten in Limburg warm
kloppen voor mjj en mjjn Huis -en de band
welke de geschiedenis tusschen Limburg en
mjjn Stamhuis gevlochten heeft, nog nau
wer is toegehaald.
Getrouw aan de traditie mijnT vaderen,
die steeds zoo warm voelden voor hetonde
Hertogdom Limburg, volg ik immer met
de grootste belangstelling al het wederva
ren dezer provincie, al hetgeen hier ge
werkt en gewrocht wordt op zoo velerlei
geb:ed, en wegen deze belangen zwaar op
mjj.
Met groote voldoening aanschouw ik
Limburg's welvaart, waarvan de schoone
boomgaarden en rjjpende korenvelden, de
belangrijke veestapel en de nijverheid, waar
van de nieuw te ontginnen kolenmijnen,
welke de beloften aan rijkdom en wel
vaart in den schoot verborgen Konden, mij
zooveel getuigen zijn.
Het is mij een behoefte uiting te geven
aan de wenschen, we'ke ik koester voor
de welvaart van Limburg door dezen
dronk te wijden aan den toenemenden voor
spoed en het geluk van dit schoóne ge
west.
Het was omstreeks 9 uur toen de
fakkeloptocht zich in beweging zette en
(de Koningin met den Prins op het bal-
icon verschenen. De Koningin was bloots
hoofds met een hetmeLjjnen sortie om
de schouders. De optooht defileerde, lang8
het Gourernements-Hotel.
Het was een prachtige optocht. Muziek
voorop en daaromheen rosse fakkels,
vaandels, banieren en transparanten, be
sturen in officieel toilet -en vereenigingen
namen erin grootegetaie aan deel. Toen
Ide menigte op 't balcon de Koningin en
(den Prins in 't oog kregen, wier figuren
Ihel verlicht waren door de illuminatie
ivan het Goavernementsgebouw, was .aan
het hoedeogewuif en hoerageroep geen
leinde. Alle deelnemers aan den fakkelop
tocht droegen lampions, vrooljjk lichtten de
kleurige bollen, die zich bewogen bfl el-
ken stap van den drager. Niet miuder dan
45. vereenigingen namen aan den optooht
deel. De kettingganger met verlichte
rijwielen, de beroemde Zangrereeniging
«Maastrichter Staar». De leden ervan,
allen voorzien van roodgloeiende sterren,
juichten wakker de vorateljjke bezoekers
toe en hieven toen, stilstaande onder
het'balcon, een feestzang aan, waarvan
de woorden ongetwjjfeld dikwijls ge
juicht, maar zeker niet dikwijls zoogoed
gezongen werden als thans. Ze Juidden
«Hoera, hoera! Zg leven lang! Hiep
hiep, hoera!» Deze eigenaardige hulde
werd door de Koniqgin en den Prins
sprak zij toonloos en streek 'net dc ylakke
hand door de lucht, alsof daar iets stond, dat
weggevaagd meest worden.
Uit gebaar verscheurde hem het hart. Hij
knielde naast Magda neer.
Hij zag hoe ze langs hare wangtu neerdrup-
pelden en de lang bedwongen tranen die «in-
dolijk lucht gaven aan hare smart,
Mag Ja, stamelde hjj met verstikte stem,
lieve, dierbare Magda
Ik heb u zoo lief gehad, sprak zjj
langzaam.
Dan riehtte zjj zich op. Hjj koek angstig
in haar verstoord gelaat.
Engjj zult nu —eene anderohuwen
eeide zjj. Eu—al spoedig
Dat weet ik niet. Ik geloofik moest
toch eerst met u gesproken hebben. O
God!
Op dit oogenblik voelde hjj eerst recht
duideljjt, hoe grenzsnloos liet dit hart hem
had, En oene groote smart trilde door zijne
ziel.
Wie is het? vroeg gjjvorder, zoo een
tonig als een stervende, die geene .Kracht
meer heelt.
Gjj zult het -later booren. Kwel u
toch zoo niet, verzocht hg. Zjjne oegen waren
rvochtjg.
Ik weet, wie het is, zaide- zjj en eene
koortsachtige rilliqg voer haar door de leden.
Zjj knikte zwjjgeod, zjjzag den lachenden
mond met de vlek in de tandenrü voor zich.
Onverdraaglijkonverdraaglijk
fVordt vervolgd.)
9
