No. 5633
Maandag 29 Februari 904
28ste Jaargang
QagSlaó voor cföooró- en SLuiè-éLollanó
Amsterdamsche Brief.
Truitjes Huwelijk.
BUREAU St, Jansstraat. Haarlem.
BUITENLAND.
Spanje.
Rusland.
Frankrijk.
Engeland.
Portugal.
abonnementsprijs:
Per 3 maanden voor Haarlem
f 1,20
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,50
Voor het buitenland 2,90
Afzonderlijke nummers0,03
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
Hoofd re dacteur-Directeur W. KÜPPERS.
PBIJS DEB ADVEBTBNTIEN.
Van 16 regels50 Cents
Elke regel meer7i/9 r
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
AöITE MA NON AGITATE.
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Génerale PubliciteEtraugèri
G.L. DA.Ü BE Sf Co J O HN., F. JONES SuceParts 31 bis Faubourg Montmartre.
26 Februari 1904.
«Alle dagen een draadje,is een hemds
mouw in het jaar,» zegt een oud-hol-
laodsch spreekwoord en een waar woord
is het. Wie nu maar den tjjd heelt om
een jaar lang op zjjn hemdsmouw te
wachten, kan met dat «alle dagen een
draadje» tevreden zjjn. In onzen tjjd echter
van haastigen spoed is men er niet erg
van gediend. Alles moet vlug in zjjn
werk gaan en wie niet vlug klaar is,
komt met de nachtschuit.Vroeger bouw
de men een huis in zes maanden en dan
zeide men, dat bet vlug van de hand was
gegaan thans doet men het in zes weken
en klaagt men er over, dat het zoo lang
duurt. Maar vroeger stond het dan ook
honderden jaren, thans is het al aan het
versljjten na evenveel maanden en het
gebeurt zelfs wel, dat het al inzakt, eer
het heelemaal klaar is. Geen spreekwoord,
dat thans minder in de mode is dan
«haastige spoed, zelden goed»Er is ech
ter éene zaak in ons goede Amsterdam,
waaraan men geen te groote haast kan
verwjjten en dat is de aanleg van onze
electrische trams. Daarmede haast men
zich werkelgk niet te zeer. Men gaat
daarbjj zeer bedaard te werk en toch
neemt die kalmte niet weg, dat er onspoed
is bjj de in-gebruikname.
Vooral de Zondagen schjjnen de uitge
kozen dagen voor het nieuwe vervoermid
del om zich een weinig oproerig te too-
nen en hier of daar eens mee te doen aan
de meest moderne der maatschappelijke
kwalen: de staking. Oi de trams oproerig
waren geworden door de gedwongen sta
ding der diamantbewerkers, ik weet het
niet, maar Zondag-avond ten zes uur on
geveer kon men in de Sarphatiestiaat een
lange ijj van tramwagens zien staan, een
zestiental, halt aan de eene, hall aan de
andere zjjde der welbekende Hooge Sluis
paarden- en electrische trams, broederljjk
dooreen, die kalm bet oogenblik afwacht
ten, waarop een algemeen «vooruit maar
weer,» zoude weerklinken, maar op welk
woord zjj kalmpjes bjjna een uur bleven
wachten.
Zoo'n gedwongen rust geelt wel een
aardig denkbeeld van het drukke verkeer,
dat er langs een enkele Ijjn in een groote
stad plaats vindt, evenals gister middag bet
gewoel langs de Stadhouderskade een
kjjkje gaf op het groote aantal menschen,
die door de uitsluiting bjj de diamautajj-
verheid voor een tjjdlang buiten werk en
buiten verdiensten zjjn gesteld en die van
FEUILLETON,
Vei-volg.)
87
Denk daar niet meer aan, troostte hjj
haar. Al het booze is achter on? gebleven.
Hi r hebben wij het huisrecht en dulden
slechts orde en vriendelqkheid.
Ja, zeide zij onder hare tranen lachend.
Gjj hebt gelijk, wat gaat ons de wereld bui
ten aan
Z-j stonden bij elkander voor zijne .schrijf
tafel daar prijkte eene fraaie vaas met heer
lijke lentebloemen. Wat een heerlijke geur
van viooltjes, fluisterde zij en haalde diep
adem
Er lag een visitekaartje tusschen de bloe
men inbeiden staken gelijktijdig de hand
daarnaar uit en zij lazen
//De beste wenschen met uw huwelijk zendt
C. Wolk?1, agent.//
Hoe kent gij dezen man Hoe komt hij
er bij vroegen hare oogen.
Maar hij wierp de kaart onverschillig op de
tafel en kuste haar op het vo< ihoofd.
VIII.
Het is kostelgk met zijn geluk de lente
uit het goboaw Veloi zich langs de Stad
houderskade druk pratend en gesticulee-
rend huiswaarts begaven.
«Zal het lang duren met de uitslui
ting ?»waagde ik te vragen aan een der
diamantslijpers, die er nog al kalm uit
zag en op txijj den indruk maakte vau
een bezadigd man.
«Ik hoop vau niet», was zijn antwoord,
can ik denk het ook niet. De juweliers
hebben al te zeer ongelijk dezen keer en
de publieke opinie is al te beslist op
onze zjjde.
«Ziet n, mjjnbeer, wjj zjjn er wel eens
wat losjes overheen gegaan somtjjds met
het staken, maar tegenwoordig ziet bet
er zoo rooskleurig niet uit bjj de dia
mantslijperij, dat wjj zonder al te sterken
dwang aanleiding zouden geven tot eene
staking, maar dit keer zjjn de juweliers
de schuld van alles, omdat zjj bij eene
tjjdeljjke staking van den arbeid weinig
of uists te verliezen hebben, en de gele
genheid gunstig oordeelden om ons te
dwingen tot toegeven in de kwestie van
het leerlingen stelsel en tot het aannemen
van maatregelen, die op den duur ons,
werklieden, in al te slechte couditiën zou
den brengen. Van toegeven kan dan ook
van onzen kant thans geen sprake zjjn,
want wjj zjjn er allen van overtuigd, dat
aet recht aan onze zijde in. Ook het pu
bliek is het met ous eens en voor de pu
blieke opinie zal de Juweliers-Vereeniging
wel moeten zwichten denkt u ook niet
«Ik weet het niet, mjjn beste heer,» gaf
ik ten antwoord, «ik ben te weinigop de
hoogte van het vak om goed te kunnen
beoordeelen, in hoe vorre de heeren juwe
liers buiten hun goed recht gaan. al heb
ook ik uit een en ander den indruk gekre-
geD, dat deze werkstaking niet geljjk
vroeger wel eens, aan overdreven en
onmogeljjk in te willigen eischen der
werklieden te wijlen is, maar mij veel
meer is voorgekomen als een terugslag
op vroeger op touw gezette werkstakin
gen.
<'t Is echter te hopen, dat de zaak
spoedig geschikt wordf, zoo'n kleine acht
duizend menschen zonder werk en zonder
verdiensten, en dat nu er toch al overal
zoo'n gedrukte stemming heerscht en het
in vele vakken alles behalve vlot gaat,
het is werkelijk geeu zaak om er licht
vaardig over heen te stappen.»
Er kwamen meer personen bp en ik
had weinig zin in een kringetje ingesloten
te worden. Uit deu toon en uit de uit
drukking van het gelaat der mjj omrin
genden bleek mj) echter duidelgk,dat zjj
tegemoet te gaan. Het eene blad na het andere
botte uit aan de boomen in den Riendorfer
tuin, 't was of er een groene sluier over het
woud was uitgespreid en overal bloeiden de
viooltjes, in heel Truitjes gebied kon men
deze geurige, blauwe kinderen der lente vin-
deD. Als het gezang van een leeuwerik klonk
de stem van de jonge vrouw door het oude
h u is, en als Frans, bruin van de zon an het
veld terugkeerde, wapperde boven uit de
blinkende ramen een witte zakdoek, en kwam
hij het erf op, dan wapperde hij van de bo
venste trede der trap in hare hand.
Zijt gjj daar,, lieveling, sprak zjj dan op
innigen toon. En dan de wandelingen door
het woud, de avonden wanneer hg voorlas, en
dan de inrichting van het hnis.
Hoe heerlgk was het, samen te beraadsla
gen, uit te kiezen en te koopen, en hoe ver
heugden zij zich samen, als beiden hetzelfde
gedacht hadden
Zoo werd langzaam aan het huis versierd,
behangers en ambachtslieden werkten daarin,
alleen tante Roza's kamer bleef onaangeroerd
en het vertrouwelijk kamertje van den huis
heer, waarin zij hunne schoonste weken door
gebracht hadden.
En nu was alles in orde, zoo huiseljjk, zoo
prettig zag het er uit, maar zonder eenige pracht
of praal. De lage kamers waren niet geschikt
om er eene tentoonstelling van kostbare, uit
gesneden meubelen te houden daarom had
den zjj samen maar zeer eenvoudige zaken
uitgekozen.
Als wjj later een nieuw woonhuis hou-
niet in een vrooljjke opgewondenheid ver
keerden en uit hunne gehe6le houding
sprak meer vastberadenheid en onder
werping, dan uitdagend verzet, dat ik bjj
vroegere gelegenheden wel eens had op
gemerkt.
Het is waarljjk te hopen, dat een wel
gemeend overleg spoedig een einde maakt
aan de staking,want ruim gevulde kas
sen zjjn er niet, bjj velen zal spoedig ge
brek aan de deur kloppen en wat er ook
moge gebeurd zjjn en hoe overmoedig de
werklieden wel eens tegen hun patroons
optreden en opgetreden zjju, toch hebben
wjj, zonder ons partjj te stellen, medeljjden
met zoo velen, die er onder zijn, welke,
onschuldig, aan ontbering en gebrek wor
den overgeleverd.
Naar aanleiding van het zich plotseling
wapenen van Spanje meent men dat er
een geheim verdrag bestaat tnsschen Ma
drid en Londen, waardoor Engeland van
Spanje militaire maatregelen zou kunnen
eischen.
j Men herinnert zich, dat in Juli 1902
de Engelsche Minister vau Buitenlandsche
i Zaken in het Parlement verklaarde, dat
er tusschen Engeland en Spanje geen
quaesties meer te regelen waren. Toen
j reeds werd gezegd, dat de Mogendheden
i contracten gesloten hadden. Dezegeruch-
i ten kwamen weder sterker op deu voor
grond toen bjj de reis van Alfonso
XIII naar Lissabon Engelsche oorlogs
schepen daar heen gingen om den Spaan-
schen monarch te begroeten.
Nu heet het, dat in het tegenwoordig
Ministerie van Buitenlandsche Zaken Btuk-
ken aanwezig zjjn, die aan het bestaan van
zulk een verdrag geen twjjtel overlaten.
Engeland moet Spanje te vriend houden
met het o 'g op de Balearen met zjjn drie
eilanden Minorka, Mojorkaen Ibiza.
Als een vjjandelgke macht ze bezet,
kunnen vandaar uit de kusten van Lan-
guedoc en Provence, de eilanden Eilea en
Corsika, zoowel als de kusten der Fran-
sche bezittingen in Afrika bedreigd wor
den.
Het bezit der Balearen zou das voor
Engeland als een nieuw steunpunt voor
zjjn Middellandsche Zee-eskader vau bij
zondere waarde zijn en een uitmun
tende voltooiing van zjjn door Malta en
Gibraltar in dej Middellandsche Zee ge
vormde militaire stelling.
Sedert eenigen tjjd schrjjft men aan
de «Vossische» kruist een Engelsch
eskader in den omtrek der Balearen en
beweegt z cb daar met dezelfde vrjjheid
alsof het zich in Engelsche wateren be
vond. De Engelsche oorlogsschepen voe
ren daar, alsof het Engelsch-Spaansch
verbond een vaststaand feit was, alle zee
wen, Truitje, zeide hjj en zij knikte. Eerst
de zaken Frans, het bevalt ons immers zoo
goed in deze lieve kamers.
De tuin zaal was in eene eetkamer herscha-
pen; daarnaast een salon met donkere tapijten
en zachte «loerkleeden aan den wand, in de
lengte het huwelijksgeschenk van oom Hein- j
rich, twee groote schildergen in olieverf
een landschap,- dat schitterde in den glans 1
der gouden zon, en eene zeekust bij storm-
weer. Achter groene, weelderige bladplanten 1
prjjkte een schoon wit Hermesbeeld. Overal
sofa's, stoelen en leuningstoelen on waar er
m ar eenige gelegenheid voor was, bevond
zich eene volle schaal met bloemen.
Boven, naast de kamer van den heer des
huizes, was die van de jonge vrouw inge
richt, daar stond nu het portret van haar i
vader achter de naaitafel hij het raa .i. L'e
deur, die de vertrekken verbond, stond open,en
bonte fraai gestreepte gordijnen, die ver terug
geslagen waren, lietèn Truitje van hare plaats
aau het raam juist de schrijftafel zien, waar- j
voor hjj zat te arbeiden. En uit het raam
kon haar oog over den groenenden tuin en de
met bosch bedekte bei gen wijden, al verder
en verder tot daar, waar de Broeken zjjn
kruin in de wolken verhief.
De jonge vrouw had alle kasten ingeruimd
in de keuken was het laatste stukje gereed-
schap aan de haken opgehangen en blonk en
glinsterde in de binnenvallende zonnestra'en
of het enkel goud was. j
In de eetkamer stonden bussen en potten
netjes op een rjj, en met een gelukkig lachje 1
manoeuvres uit en op de eilanden wor
den zelfs militaire oefeningen gehouden.
De Spaansche Gezant te Weenen spreekt
de geruchten ómtrent een verbond met
Engeland tegen. Wanneer Spanje mili
taire maatregelen neemt, dan hangen die
slechts in zooverre met den oorlog samen,
dat men voor alle mogeljjhe gebeurtenis
sen de garnizoenen op de Balearen en de
Canarische eilanden versterken wil. En
tevens speelt daarbjj de Marokkaansche
quaestie een rol. Aan complicaties, als
gevolgen van den strijd in Oost-Azië, be
hoeft niet gedacht te worden.
Zonderling noemen wj: de verklaring
van dezen Gezant, terwjjl de Spaansche
Minister-president een diep stil zwggen
over het doel der militaire maatregelen
in acht neemt.
Eenige vooruitstrevende Rassan voor
spellen nu reeds, dat de vracht van
Rusland's overwinning op Japan moet
zjjn :«Ruslaod meester in Oost-Azië. Al
leen Japan is de mededinger vau Rus
land, niet Engeland of Amerika. Japan
moet ophouden een militaire Mogendheid
te zjjn. De Japanners moeten uit Korea
verdreven worden, de havens van dat
schiereiland dienen bezet en Kioe Sioe
moet in bezit genomen, teneinde Japan
te bewaken en te verhoeden, dat het een
permanent gevaar voor den vrede in het
verre Oosten vormeZiedaar een
echt staaltje van Russisch chauvinisme,
dat gelukkig nog niet deu boventoon
heeft.
De Fransche Republiek komt bp het
uitbreken van een Europeeschen oorlog
in een mceieljjk geval. De heer Lanes-
8 a n wjjst er op wat gebeuren kan in-
dien Frankrjjk in oorlog komt met En
geland.
De Fransche havens in de Noordzee
en in de Middellandsche Zee geblokkeerd
een leger van Malta geland in Tunis en
Algiers, waarvan de verdediging moeiljjk
zou zgn geweest, de onverdedigde en on
verdedigbare Fransche kolonies geljjktjj-
dig aangevallen door Britsche eskaders,
ia een woord, «een oorlog met Enge
land zou gevolgd zgn door snelle en diep
te betreuren rampen»
De L a n e s sa n zegt, dat het pjjnljjk is
j op deze dingen te wjjzen, maar dat hg
het zgn plicht acht Frankrjjk ts waar
schuwen voor een conflict, dat men wel
ziet beginnen, maar waarvan het einde
en de afloop niet te overzien zgn.
Wg gelooven,[dat de heer DeL a n e s sa n
we! een weinig door een zwarten bril
kg kt, als hjj meent, dat, dat alles zoo
maar Engeland gelukken zou.
De Londensche Standard heeft weer
een echt Japansch-gezind bericht, o. a.
dat JapaD besloten heeft den oorlog flink
draaide zij den sleutel in het slot om en deed
hem in het fonkelnieuwe mandje aan haren
arm.
Kom, Frans, zeide zij dan, nadat hg
deze heerlijkheid bad moeten bewonderen, nu
willen wij nog eens door alle kamers gaan.
Er zijn er niet veel, Truitje, lachte hg,
O, genoeg voor ons, Frans, wij hebben
er niet meer noodig.
En zij gingen door de tuinkamer en ver
heugden zich over het schoone buffet en over
de lamp van. blinkend, massief koper, die bo
ven de groote eettafel hing. Zjj gingen in het
salon en verheugden zich weder over de schil
dergen, die de zon zoo schoon verlichtte, en
dan bleven zjj staan, keken elkander aan en
drukten elkander innig de hand.
Dat is alles, zoo ik het gaarne heb,
Frans, zeide zjj, eenvoudig en degelgk, niets'
valsch, niets nagemaakts. Ik haat den schijn,
alles moet echt zjjn, zoo echt en waar als
mg'ne liefde en uw hart, gij groote, lievejman.
En in het huishouden is nu alles com
pleet, vervolgde zij en nam een veertje v»n
het tapijt op, t is niet meer te herkennen,
het is wijd en zijd. in den omtrek het schoon
ste kleine landgoed. En kjjk eens, Frans, dat
alles heeft nog lang zooveel niet gekost als
Jenny's uitzet en huwelijksreis.
Zij waren in de openstaande zaaldeur ge
treden eu de jonge man keek met schitte
rende oogen over den tuin heen en naar de
woningen der werklieden, waarvan de verval
len daken hersteld waren met blauwe pannen
die nu glinsterden in den zonneschijn.
en snel te voeren, om de ellende van den
oorlog zooveel mogelgk te beperken.
Iedere Japanner beseft de waarde van
het verbond met Engeland, en de zede-
ljjke steun en sympathie van Engeland
en andere Mogendheden zullen Japan on
dersteunen in den aanstaanden strijd. Ja
pan begeert geen grondgebied, het wenscht,
alleen de voortdurende bedreiging van
zgn rust en vrjjheid in Oost-Azië op te
heffen en den vrede te bestendigen voor
de toekomst.
Ook de Daily Mail deelt mede, dat de
Russische bezetting van Hoen-Tsjoen bjj
het naderen der Japanners op de vlucht
'8 gegaan. De Japanners rukken naar
Girin op. Daar heerscht een paniek on
der het volk.
De kozakken patrouilleeren ten westen
van de Liao, waar men vreest dat zjj
met Chineesche troepen slaags zullen
raken. Men zegt dat de Russen hun bu
reaux uit Wladiwostok nasr Chabarotsk
hebben overgebracht.
De Engelsche nieuwtjes komen ons
minstens onbetrouwbaar voor.
Verder deelt het blad mede, dat een
40-tal Engelsche en Amerikaansche cor
respondenten wachten te Tokio op ver
gunning om de krijgsverrichtingen te
velde te volgen. Wat een schat van
nieuws zullen wjj van dr heldendaden
der Japanners nog vernemen
Het verbond mat Engeland legt Por
tugal zware verplichtingen op, nu dit
land zich moet gereed maken bjj het
uitbreken van een Europeeschen oorlog
Engeland te steunen.
Met alle snelheid wordt een nieuwe
bewapening van het leger ingevoerd. Een
legerkorps van 15.000 man is gemobili
seerd, de havees van Fayal, Lissabon en
Lagos, die als steunpunten voor de En
gelsche vloot zouden kunnen dienen, wor
den versterkt.
Een vertegenwoordiger van het huis
K r u p p, de Duitsche reserve-officier der
artillerie Von Metzen, onderwjjst de
Portugeesche artillerie-officieren in Villa
Nova^ de Gaya in de behandeling van
het nieuwste veldgeschut, en ijverig wordt
gepoogd de Portugeesche artillerie ten
spoedigste van deze kanonuen te voor
zien. Zoodra de voorbereidingen zjju af-
geloopen, zal Portugal in staat zgn een
legertje van 100,000 mau, in korten tjjd
op de been te brengen.
Da Portugeesche marine is onbeteeke-
neud. Zjj heelt slechts twee goede oor
logsschepen, de gepantserde kruiser Car
los 1 en de kanonneerboot Patria. De
overige oorlogsschepen zijn van weinig
nut in een zeestrijd.
Portugal moet zicb uuz voor den strijd
ter zee aan de hulp van Engeland toe
vertrouwen.
Maar iedereen hoopt, dat het niet noo
dig wezen zal.
Gij hebt geljjk. Truitje, het is een pret
tig gezicht, wg' willen, hier dikwjjls gaan zit
ten. En overmorgen begiu ik met den bouw
vau de nieuwe schuur, ze moet klaar zjjn als
de eerste rogge binnengebraeht wordt.
®a' Tyoelï ZÜ plagend, denkt gjj nog
a tijd zoo als acht dagen na ons huwelgk,
t oen wij voor den eersten keer dit onderwerp
aanroerden en gij kinderachtig genoeg waart,
om volstrekt niets te willen nemen van dat
gene, wat u van Gods en rechtswege toekomt
En gij nog liever de koeien in den stal en
de menschen op bed liet nat rezenen
Neen, zeide hij, nu niet meer, Truitje.
Waarom, stijf hoofd
Omdat wij elkander liefhebben, onbe-
schrjjteljjk lief.
Dat bjjwoord is niet noodig, berisp
te zij.
Gelooft gij niet, dat men onbeschrijfljjk
kan liefhebben vroeg hjj schertsend.
Het klinkt als een sprookje.
dij begon nu hartelijk te lachen en leidde
haar naar de warande.
Onze woonplaats, zside hjj, kom laat ons
door den tuin gaan en eene wandeling in bet
bosch maken.
Wordt vervolgd.)
