No. 5803 Donderdag 22 September 1904. 29ste Jaargang QagBlaè voor cföooró- on BERICHT. Toekomstdroomen. BIT B5SE1H. Stdten-GeDeiaal BUREAU St, J an s 8 tra at Haarlem. VEROORDEELD. De Troonrede BUITENLAND Engeland. Italië. ABONNEMENT8PBIJ 8 Per 3 maanden voor Haarlem^f 1,20 Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post ->•••• 1,50 Voor het buitenland 2,90 Afzonderlijke nummers 0,03 Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen. Hoofd re da eten r-D irecteur W. KÜPPERS. AGITE MA NON AGITATE. PBIJS DEB ADVBBTBNTIEN. Van 16 regels 50 Cents Elke regel meer 7l/f Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie k Contant. Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Génerale Publicité, JStrangère G.L. DA BE 8f Co JOHN., F. JONES SneeParia 31ii« Faubourg Montmanre Nu de lange avonden zoo zoetjes aan weer aanbreken, de werkzaamhe len op veld en ak ker, zoowel de genoegens van het buitenleven ten einde spoeden en de huiselijke haard opnieuw wor.lt opgezocht, veroorloven wjj ons de aandacht te vestigen op de NIEUWE HAABIiEMSCHE COUBANT en het ZON DAGSBLAD. Deze bladen hooren in een Katholiek gezin thuis. De NIEUWE HAABLBMSCHE COUBANT geeft zaakrijk geschreven hoofdar tikelen,politieke beschouwingen,vlugge bekend making van de gebeurtenissen in Binnen- en Buitenland, markt- en beursberichten, feuilleton en alles wat eenigszins kan strek ken een dagblad actueele waarde te geven. De Eedactie waakt er voor, dat de lectuur van de NIEUWE HAABLEM303E OOÜ- BANT, onder eiken vorm van dien aard is, dat hat blad met gerust heid op de huistafel van elk gezin eene plaats kan innemen, zonder te kort te doen aan de besprekingen van den dag. Zij, die zich met ingang van 1 Oc tober aboiineeren, ontvangen tot dien dag de Courant gratis. Een Fransch wjjsgeer zei onlangs, dat de mensch slechts leeft van de herinne ringen aan het verleden e<j van zjjne verwachtiugan voor de toekomst. Io waarheid, die beide njjn de eeni- ge spjjze en de eeaige lafenis voor on zen honger en dorst naar geluk. De oude Grieken dachten van de vlin- defs, die van bloem tot bloem vliegen, dat ze met niets anders zich voedden, dan met de geur en de schoonheid der bloe men. Maar wjj, menschen, we doen het niet anders, wjj ook, wjj fladderen op gtes- tesvleugelen van de bloemen der herin nering, naar de bloemen der toekomst, van dezen terug wser naar genen. Wat is het «au», wat bet heden? Het moment, waaraan de mensch al- tjjd ontsnappen wil, hetzjj door in ge dachten nogmaals het zoet te willen smaken van wat verleden is, hetzjj door 't onbegrensde rjjk der droomen in te Btaren, bouwende zjjn luchtkasteelen, zoo schoon en zoo schit'ere d bjj wil. Naar de toekomst vooral grjjpt gretig ons verlangen. De kleine, nanweljjks gekomen tot de jaren des onde-scheids, wil groot, wil volwassen zjjn. De opkomende jeugd, in studie of handwerks-oefenschool, droomt zich den FEUILLETON 1. De openbare behandeling der strafzaken was ten einde. Het gerechtshof had zich terugge trokken toen was het vonnis uitgesproken; het luide drie jaren zware kerkerstraf. Drie jaren een eeuwigheid voor hem, die ze moest doorleven steeds de ketenen der gevangenschap na zich sleepend, hethoofdvol sombere gedachten, in het hart een wer ld van vertwijfeling, van haat ea verachting je gens de menschen .en een gloeiend verlangen naar vrouw en kinderen, ter wille van wie hij een misdadiger was geworden. Die m n daar, op de bank der beschul digden hjj had de kas van zjjn chef be stolen. Het was een som, die zijn chef met zijn vrienden dikwjjls in een enkelen nacht verspeeld, verbrast en verkwist had, een som, die men lachend en verachtelijk weg wierp. Maar toen deze arme kassier op den ncod- lottigen inval kwam, de hand te slaan aan de kas van zjjn patroon, om thuis eenige le niging te brengen in den nood, toen had men gevierden dokter of advocaat, den man van gezag en aanzien, dan et varen baas of meester in het vak. Nanweljjks zjjn op de loopbaan van 't leven de eertts etappen gezet, of nieuwe verlangens vervangen de oude. Zie, nu gaat 't hett-t wnrlrn en de boomgaarden pr jjkeu met huu schat van schoons vruchten. Maar alreeds deuken we weer aan de heerljjk gezellige lange winteravonden met hun pres tig verloop in gezelschap van vriend of courant of boek. En als de sneeuw dan valt, dan zuch ten we naar de rozen, en als de rozen bloeien, dan vrage we naar de warme dagen met hun lang-lichte a«ouden. Zoo is het gesteld met het hart van den mensch, sinds dat de wereld de we reld is. Op alle pleiuen van steden en dorpen, Older hat rumoer der volksmenigte of in de eenzaamheid dar velden meent men stemmen te hooren, die smeeker, die be delen om het geluk niet onmiddellgk, niet dadeljjk, niet op het oogenblik zelf, maar hopen op den dag van morgen. Op de toekomst hoopt een iederdat toovert hem een zaligen glimlach om de lippen, en 't is zoo echt menscbe'jjk, dat de volksmond voor den dag van morgeD van geen zorgen wil spreken. Want, als geen enkele aanduiding is gegeven die onze verwachting deed stg- geu of dalen, dan denkt men zich de toekomst nimmer als een woestan na jaarsstorm, dia guur verwoestend langs hof en veld komt jagen, maar als zm- neschjja ea bloemengeur en vogelen zang. Ia de toekomstDie woorden zjja ocze stat, en onze steun. Da zal mjjn zaak b'oueo, dan zullen mijn kinderen groot zjjo en hun ouders tot geluk, dan zal mjja carrière zooveel te beter worden, dan, ja dan zoo dacht men. Maar de toekomst wa* geen vriendin, doch eene vgandia; zjj bracht, geen bloei in de zaakzjj wierp een doodskleed over de kleine schat*.eo uws harten, zjj wie-p u on^aag. Men zou dau wenechen dat de toe komst nimmer heden was geworden, want dan zal de herdenking vau onze toe komstdroomen pjjnljjk schrjjuen in 't zwaar beproefde hart. (M O.) Bjj de opening der beide Kamers van de Staten-Generaal sprak H. M. de Ko ningin gisteren de volgende Troonrede uit h-m onmiddellijk ontslagen en overgeleverd aan de justitie. Hjj was een gemeene dief, een boosdoener. Als gebroken naar lichaam en ziel stond hjj daar naast zjjn verdediger, wien hjj thans de rechter' and de eerlocze rechterhand toestak. De veidediger was nog een zeer jong man met geestig, fijn besnedeB gelaat en schit terende, donkere oogen, Hjj had met bedeling gesproken, uit innige overtuiginghet was een schitterende pleitrede -maar hjj had voor de aangeklaagde de vrjjspraak der gezworenen niet kunnen verkrjigen. Te vergeefs had hjj gewezen op den vroe- geren onberi=p jljjken levenswandel en het on besproken, gedrag van dezen m n, te vergeefs schetste hij in aangrijpende bewoordingen het levenslot van den beschuldigde eeu tafereel in donkere kleuren geteekend, nauwelijks do >r een enkele gouden zonnestraal]'te verhelderd, O, men was getroffen door deze woorden, men sloeg een blik in de wereld vol jammer en ellende, vol ettjjd en zorgen maar de gerechtigheid eis?hte voldoening. Het koude wetboek sprak Hier is de misdaad, daar de s'raf. En daarna had men Elans Arnold wegge leid. Toen de gevangenbewaarder zich had verwij - derd, toen bij koud en onverschillig de zware deur in het slot wierp, en des gevangene in de donkere cel alleen liet, kwam er een dof, gorgelend gekreun van Arnolds lippen. De eerste oogenblikken stond hij haar a'sof alle leven in hem was gedood; alleen in zjjn e Mijne Heercn //Wederom ben Ik in Uw midden versche nen om, ditmaal voor het eerst in deie oud- Grafeljjke zaai, de gewone zitting der Staten- Generaal te openen. //Het is Mij aangenaam te kunnen verklaren, dat de betrekkingen van Nederland met de buitenlandsche Mogendheden van den meest vriendschappelijken aard bleven. //Het door Mij betreurde uitbreken van den oorlog in Oost-Azië noopte Mij voor Neder land en voor zijne Koloniën en bezittingen in andere werelddeelen eene verklaring van neu traliteit uit te vaardigen. //Zee- en Landmacht gingen voort zich, zoo hier te lande als over zee, op loffelijke wijze van haren plicht te kwijten. Het corps bur- gerljjke ambtenaren gaf door nauwgezetheid en jjver in den dienst bij voortduring reden tot tevredenheid. //Met ingenomenheid werd door Mij onlangs een gedenksteen onthuld ter herinnering aan de thans voltrokken scheiding tusscben Maas en Waal, een waterstaatswerk, waarvan voor de welvaart van Noordbrabant en Gelderland gunstige verwachtingen gekoesterd worden. //In weerwil van de groote droogte die de zen zomer kenmerkte, geett de toestand van land- en tuinbouw genoegzame reden tot vol doening. Niet in elk opzicht bevredigend zijn de uitkomsten van handel en scheepvaart. Die der nij verheid stellen bij meer dan één bedrijf, als gevolg van Ibuitenlandsche mededinging, rechtmatige verwachtingen teleur. //De verdere bevestiging van hetgeen tot dusver in Noovd-Sumatra verkregen _werd, maakte opnieuw niet onbelangrijke vorderin gen. Krachtiger optreden in de Gajoe- en Al- laslanden kon met het oog hierop niet uit blijven. Dat hierbij ook ongewapenden ten offer vielen, wordt, al was het niet te voor komen, door Mij betreurd, i //Te bevolking van Java verkeert, dank zij de betere gesteldheid van haar hoofdbedrijf, I in iets minder gedrukten toestandMaatrege- i len ter verhooging van haar oeconomische kracht blijven niettemin noodzakelijk. De stand der Indische financiën eischt neveis groote behoedzaamheid bij het doen der uilgaven, verruiming der inkomsten. //De steeds klimmende eischen aan 's Rjjks schatkist gesteld, zoader daaraan gëevenredig- de steiging der inkomsten, maken het ten plicht, elke niet dringend noo tzakelijke uit gave te verdragen en op aanvulling der mid delen bedacht te zijn. //Reeds de behandeling van de welsontwer- pen die bij de Staten-Generaal aanhangig zijn, zal in deze zitting meer dan gewone in spanning vorderen. Opnieuw zal een voorstel tot wijziging en aanvulling van de wet op het Hooger Onderwijs bij U inkomen. Onder scheidene ten vorigen jare aangekondigde voorstellen van wet zullen U woldra bereiken. Een wetsontwerp ter verzekering tegen inva liditeit en ouderdom zal daaraan worden toe- oogen gloeide en brandde een angstwekkend vuur. Hij zuchtte diep en zwaa', alsof een akelige droom hem kwelde. Toen lachte hij als een waanzinnige. Van nu af zou hij in langen, langen tijd niet veel meer zien dan deze verschrikkelijke muren, het stompzinnige, ruwe gelaat van zjjn bewaarder en med gevangenen. Doch zjjn vrouw zou hjj niet zien, ea even min zjjn beide schuldelooze kinderen, thans de kinderen van een misdadiger. En zoo lang deze kinderen leven, zal dat hun ten vloek zjjn en blijven. Een zacht geluid uit de gang, buitan zjjn cel, schrikte hem op uit zjjne mijmeringen. Nu sleepte hij zich naar zjjn armzalig nacht leger, en daar zouk hjj op de knieën neder, terwjjl hjj het hoofd liet rusten op de gekruiste armen. Geen geluid kwam er thans over zijn stijf gesloten lippen, maar wilde gedachten, vol vertwijfeling, bestormden zjjn gemartelde ziel, de wanhoop drukte hem ter neder, zijn hart werd verscheurd door e n ondwingbaar heim wee naar zjjn verloren levensgeluk. God in dtn hemel, wat had hij geilaanl Grenzelooze vertwijfeling, de bitterste nood hadden Erans Arnold de misdaad in de armen gevoerd. En zoo zat hij thans in zjjn enge cel de zon was onderg gaan, zwarte schaduwen sche nen door het kleine venster te sluip n en als wachters zich te vestigen in de donkere hoe ken van zjjn somber verbljjf, tussehen welks gevoegd. Bovendien zal aan de invoering van de Kinderwetten en van de Militaire straf-en tuchtwetten de laatste hand zjjn te leggen. Eene wijziging zoo van de regeling der Naam- looze Vennootschappen als van de Leerplicht wet is in bewerking. //Neemt de taak der Staten-Generaal, Mijne Heeren, gaandeweg breeder afmeting aan, Ik bljjf voor de vervulling van die steeds meer omvattende taak vertro uwen op Uwe voortva rendheid en op Uwe toewijding aan de be langen van bet Vaderland. //Moge de Almachtige God Zijn zegen op Uwe werkzaamheden doen rusten. alk verklaar de gewone zitting der Staten- Generaal te zjjn geopend.// Na het uitspreken dezer Rade her haalden de leden driemaal«Leve de Ko ningin! Leva de Koningin-Moeder! Lave de Prins-Gemaal.» Het Yorstelgk gezelschap verliet daar na de vergaderzaal, uitgeleid door de daartoe benoemde Commissie, waarna de terugtocht naar het Palais werd aanvaard. Er was een ontzettende menigte men schen op de bean in de straten, die de Koninklgke stoet ging, en geestdriftvolle toejuichingen werden den Vorstinnen en den Piins, algemeen bemind bjj bet Ne- derlandsche volk, gebracht. kille muren hij drie lange jaren zou worden ingesloten, indien althans de dood niet kwam om hem te bevrjjden en weg te voeren naar een verre en onbekende wereld. De dood I Ja, die zou voor hem een ver losser zjjn. Maar voor de zijnen? O, ook voor hen zou zjjn dood een weldaad zjjn. Want hij was immers onteerd voor zjjn gansche leven. Vol vertwijfeling hief de man de armen ten hemel, als in stormachtig verlangen, dat zijn laatste wensch mocht worden vervuld. Doch plotseling scheen een beeld voor hem te verrjjzenhet was de tcDgere, slanke gestal te zjjner vrouw. En om haar heen zag hjj zjjn kinderen. Kon er voor die arme schepselen ooit nog eenig geluk op aarde bloeien? Arnold stond op De eerste en geweldigste storm der v;r- twjjfeling had uitgewoeden werd opgevolgd door schijnbare kalmte en berusting. Uitgepit naar lichaam en ziel, strekte hjj zich uit op zjjne harde legerstede en sloot de oogen. Toen naderde stil en onhoorbaar de engel van den slaap; legde zacht de hand op het heete voorhoofd van den gevangene en fluis terde hem woorden van troost, van berus ting en bemoediging toe, en sprak hem van den eeuwigen Goi, van een God der zacht moedigheid, der liefde en barmhartigheid. Op hetzelfde uur, toen Frans Arnold, ramp zalig en verlaten, insluimerde, toen zjjn vrouw Nieuws brengt de Troourede ditmaal niet. Bekjjken we toch eens goed de voornaamste paragraaf, die n. 1. waarin van den komenden arbeid der Staten- Generaal wordt gesproken, dan bljjkt daaruit, dat eenvoudig in dit vierde zit tingsjaar zal worden afgemaakt wat de vorige drie nalieten. Het wetsontwerp ter verzekering tegen invaliditeit en ouder dom is al meermalen aangekondigd, maar zal dan loch nu zeker komen. De beide «wgzigingen», welke «in bewerking» zga, en wel die van de regeling der Naam- looze Vennootschappen en van de Leer plichtwet, zullen wel pas in een volgende via/jarige periode t it afdoening geraken. Dat er een nieuwe Hooger-Onderwgs-wet zon komen, was te voorzien. Maar deze zal de Kamers niet lang opbonden, wgl zjj een ongewgzigde tweede editie zal bljjken te zjjn. Ea voor 't overige is alles franje. Dat we met de Indische en Nederlandsctie gelden zuinig mosten zijn, wist9n we, evenals dat we «op aanvulling der mid delen» bedacht moeten zijn. De Tarief- wet is niet voor de aardigheid ingediend! De zoogenaimie Afcjeh-paragraat zegt ook geen nieuws, al mag niet zoader belang geacht worden de zinsnede: «Dat ook ongewapenden ten offer vieleD, wordt, al was het niet te voorkomen, door Mg betreurd Dit ziet natnurlgk op de vrou wen en kinderen, welke de Gajoè'rs aan hun tioepen vooruit plegen te zenden, om zichzelf te dekkennatnurlgk zjjn dan die ongelnkkigen de eerste slacht offers. De mededeelingen over handel en njj- verheid, tuinbouw en scheepvaart, amb tenaren en militairen kunnen we voor kennisgeving aannemen evenals die om trent de Buitenlandsche Mogendheden. Iets nienws was ditmaal het memoreeren der scheiding van Maas en Waal, En nn willen we maar hopen, dat de Slnitingsrede van veel arbaid zal kannen gewagen, zjj het dan ook ten koste van «meer dan gewone inspanning.» Ces Messieurs. De opvoering van dit schandelgk anti-godsdienstig teo- neelstnk van den JVanschen acbrjjver A n n e c e y, is in eenige steden verbo den geworden, door het krachtdadig ver zet der Katholieken. Daarmede is de 's Gravenhaagsche ver slaggever van het «Handelsblad» het niet eens, hem komt het intijds optreden dei- Katholieken en het verbieden van de op voering door een burgemeester, ongepast voor. Hg vraagtMaar wie ter wereld heeft zich naar een schouwburg te begevenals het hem niet Inst Mat andere woorden: men behoeft het stuk niet te gaan zien en dan laat hjj er op volgen: zonden de Katholieken er heen gegaan zjjn, dan zoudtn zjj hunae ergernis geheel aan zich zeiven hebben te wjjten. Was er rumoer ontstaan, dan hadden zjj, die het maakten moeten worden verwgderd. Volgens den correspondent heeft een burgemeester een veel te groote macht met art. 188 der gemeentewet. Hg kan niet instemmen met het verbod van het tooneelstuk «Ces Messieurs» en had ge- wil f, dat althans eerst de uitwerking van eene opvoering had behooren te zgn af gewacht en dat dan allereerst de rustver- storende elementen hadden moeten zgn verwgderd als de rust was verstooid. Wij zgn het niet eens met den corres pondent van het «Handelsblad» dat op de planken alle vuil mag neergewor- pin. 't Is naar onze meening een ern stige plicht van eiken burgemeester, het kwaad zoo mige'jjkte voorkomen. Op de Glasgow- and South-Western Railway is Zaterdagavond nabjj Glas gow de troin uit Kilmarnock in botsing gekomen met eeu hem achter op komen de locomotief met het gevolg dat de laatste drie wagens omvergeworpen wer den. Eenige oogenblikken daarna kwam dezelfde trein in botsing met een trein uit Barrhead, die gelukkig gewaarschuwd was en bg gevol niet snel resd.Onmiddel- ljjk werd om ambulances geseind daar 20 personen gewond waren. Van de pas sagiers van den trein uit Barrhead werd niemand gewond. Eveneens bieren de machinisten en stokers van den trein uit Kilmarnock en de losse locomotief onge deerd. De werkstakingen in tal van steden en kinderen aan de wanhoop ten prooi, in hun donker kamertje zaten op dat zelfde unr was in de zaal van een der voornaamste res taurants van Weenen een vrooljjk gezelschap bjjeen. Kostbare gerechten bedekten de tafel, de wjjn stroomde meer dan overvloedig, men hoorde tal van grappen en geestigheden van meer of minder verdacht allooi. Hm, als ik mij niet vergis, dan heeft men heden uw voormaligen kassier voor drie jaren vrjj logies en verpleging toegew gd 1 Wat een domme kerel toch eigenlijk, die Ar nold. Zoo'n onnoozele paar honderd gulden. Hij had dieper moe'en grjjpen en weg er mee, naar Amerika. Uw kas had zoo'n greep best kunnen ver dragen, Helldorf. Eigenlijk is het ook een domheid van u— waarom hebt gjj den armen duivel maarniet laten loopen. Helldorf maakte een toornig gebaar. Hjj seboof zjjn glas van zich af. Esn domheid? klonk het ruwf Waarljjk, ik zou die paar kreuzers niet gemist heb ben, daar hebt gjj geljjk in, Fübow, vervolgde hjj, luit schaterend, maar ik wilde eeu voor beeld stellen. Wordt vereolgd j

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1904 | | pagina 1