Woensdag 18 Juli 1906.
No. 6352. 31ste Jaargang.
Dagblad voor Noord- en Zuid-Holland.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
LIEFDE EN PLICHT.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem 1.20
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post„1.65
Afzonderlijke nummers 0.05
DIT BLAD VERSCHIJNT DAGELIJKS, BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN.
BUREAUX: St. JANSSTRAAT 1, hoek Nieuwe Gracht - HAARLEM.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regels0.60, (contant) 0.50
Elke regel meer0.10
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
DIENSTAANBIEDINGEN 25 CENT PER ADVERTENTIE a CONTANT.
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère
G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Paris, 31bis Faubourg Montmartre.
Staatkundig Overzicht.
Pruisen heeft eene nieuwe Onder
wijswet gekregen. Ofschoon zij geens
zins aan al de eischen voldoet, aan al
de gewettigde verlangens der Katholie
ken tegemoet komt, mogen onze ge-
loofsgenooten daar zich gelukwenschen,
met hetgeen zij wisten te verkrijgen.
In hot koninkrijk Pruisen redeneeren
de mannen, die heeten op te trekken
onder de banier, welke „Vooruitgang"
in haar plooien te lezen biedt, gelijk
ten onzent en elders over de neutrale
school. Deze is hun troetelkind.
Zoodra er dus sprake was van de
nieuwe wet, maakten radicalen en so
cialisten zich als één man op, om voor
hun lieveling te strijden. De nationaal-
liberalen kwamen in de achterhoede.
Zoo wij te hunnen opzichte de volle
waarheid willen schrijven, dienen
wij hieraan toe te voegen, dat de Nat.
liberalen als hun ideaal beschouwden
niet direct de neutrale school, maar
de neutrale school, waaraan op vast
gestelde uren door de geestelijkheid
der respectieve Kerkelijke gezindten
godsdienstonderwijs gegeven wordt.
De Katholieken en de Conservatie
ven hadden bij voorkeur de godsdien
stige school. Op vele plaatsen echter
is het onmogelijk om voor kinderen van
Katholieken en andersdenkenden bij
zondere scholen te bouwen.
Conservatieven en nationaal-libera-
leri wierpen het op een accoord, deden
over en weer concessies en werden
het eens.
De Katholieken stonden geheefbui
ten deze besprekingen. Zooveel te
grooter eer voor hen, dat zij zoodanig
wisten te manoeuvreeren, dat de wet
ondanks alles betrekkkelijk zeer goed
mag genoemd.
De openbare school toch is er on
der dit opzicht beter op geworden,
dat hetgodsdienstonderwijs daar thans
niet meer afhangt van een ministe
rieel besluit, maar bepaald wordt bij
de wet.
Wat meer is, de bijzondere school,
die hooge uitzondering was, ook zij
is bij de wet erkend.
Geven we nog enkele bepalingen als
bewijs voor onze bewering, dat de
wet betrekkelijk zeer goed mag ge-
heeten.
Wanneer op een school het aantal
katholieke of protestantsche kinde
ren gestegen is tot 60 op het platte
land, tot 120 in eene stad, dan heb
ben die kinderen recht op een bijzon
dere school van hunne gezindte.
Verder schrijft de wet voor, dat
het aantal Katholieke onderwijzers ge-
ëvenredigd moet zijn aan het getal
Katholieke kinderen, die de openbare
school bezoeken. Het weren van Ka
tholiek onderwijs-personeel is dus eene
onmogelijkheid geworden.
Vroeger kwamen de kosten voor het
ondewijs ten laste der gemeenten: de
nieuwe wet zegt subsidie toe en regelt
tevens de positie van den onderwij
zer. Onder vele oppziehten mag zij
oen reuzenstap in de goede richting
genoemd worden en een overwinning
"Voor het Katholieke Pruisen.
Een negatief bewijs hiervoor levert
he N. R. Courant van gisteren, waar
zij schrijft:
„Studt, de Pruisische minister van
onderwijs, die zijne onvermoeide po
gingen om het onderwijs in kerkelijke
banden te slaan met de aanneming
van zijn wet bekroond en zijne opne
ming in de hooge orde van den Zwar
ten Adelaar beloond heeft gezien,
viert hoogtij."
En een weinig verder:
„Het wordt eiken dag duidelijker, in
welken geest de nieuwe onderwijswet
is ontworpen en doorgezet."
De wet in Frankrijk is veel beter,
niet waar N. R. Ct.? Daar immers
kan men met den leekedichter roepen
„Wat zijn we liberaal!"
ITALIË.
De verkiezing voor de Kamer te
Catana heeft het gewonschte verloop
gehad. De overwinning is gebleven
aan monarchisten en Katholieken, die,
aangespoord door hun Kardinaal-
Aartsbisschop Zondag 1.1. den socialist
den schop gaven en den heer Car-
nazza in zijne plaats kozen.
De laatste had eene meerderheid van
300 stemmen.
Voor de socialisten, die te Catana
geruimen tijd heer en meester waren,
en daarvan gebruikmaakten, om de
Katholieken op allerlei manieren te
tergen en te kwetsen, is het eene ge
voelige nederlaag.
FRANKRIJK.
Op de gebruikelijke wijze heeft men
te Parijs den 14den Juli, den nationa-
len feestdag gevierd.
Als voornaamste gebeurtenissen van
dien dag worden vermeld De wapen
schouwing te Longchamps, die als
gewoonlijk eene groote menigte trok
en om 8 uur 's morgens een aanvang
nam
Fallierès, president der Republiek,
woonde haar bij, Om half elf was
hij weer op het Elysée terug. De
Ligues des Patriotes bracht den ge-
bruikelijken krans aan het beeld van
Straatsburg op de Concordeplaats, ter
wijl jonge Koningsgezinden zich dezen
dag verplicht rekenden bij het ruiter
standbeeld van Koning Hendrik IV
op den Pont Neuf een krans neer te
leggen en „Leve de Koningte roe
pen. De komst der politie deed de
betoogers uit elkaar stuiven. Dan
meldt men nog dat in een der straten
nabij het Elysée een bom gevonden
zou zijn.
De geestdrift voor de Republiek
spreekt zich niet meer uit op den
llden Juli. Heeft Frankrijk genoeg van
Marianne Na al hetgeen zij op het
geweten heeft, nu zij zich tot slavin
der Loge vernederde, zou ons dat
geenszins verwonderen.
Overigens is het hartroerend, hoe
president en ministers er op uit zijn,
om het leger een pluim op den hoed
te steken bij iedere gelegenheid, wel
ke zich aanbiedt. Barthou en Bour
geois, Fallières en Etienne pogen het
elkaar af te winnen in loftuigingen
op het „dierbaar leger".
Spotvogels zullen die plotseling ont
waakte liefde misschien hieraan toe
schrijven, dat Dreyfus escadron-chef,
Piquart generaal geworden is, na
eene dubbele promotie, die zonder
weerga is in de jaarboeken van het
leger.
NOORD-AMERIKA.
De toebereidselen ter ontvangst van
William J. Bryan, bij zijn terugkomst
uit Europa tegen het laatst van Augus
tus, bewijzen dat een buitengewoon
groote betooging den democratischen
leider te wachten staat. In Madison
Square Garden zal een groote receptie
gehouden worden, en bovendien is
men voornemens Bryan mee te ne
men in een optocht over Broadway,
en de 6e Avenue om hem den volke
te vertoonen.
Bryan's verklaring over de politiek
en zij neigen plannen kwamen laat ge
noeg, maar ze hebben nu in Amerika
veel beroering gebracht. Twee veld
tochten voor het presidentschap heett
hij reeds ondernomen als kampioen
voor de vrije aanmunting van zilver.
Thans schijnt hij dat beginsel verla
ten te hebben een beginsel dat de
voornaamste oorzaak is geweest van
zijn nederlaag, in beide gevallen. Wel
houdt hij vol, dat hij nog bimetallist
is, dat zijn principes niet gewijzigd
zijn, maar dat ?oo zegt een corres
pondent is wat iedereen zegt, die een
politieken draai neemt. Volgens Bryan
is de toestand van de'geldmarkt overal
ter wereld thans geheel en al gewij
zigd tengevolge van de ontzaglijke
vermeerdering der goudopbrengst.
Vrije aanmunting van zilver, op den
grondslag van 15 tot 1, of op welken
anderen grondslag ook, zou dus niet
langer noodig zijn .om den handel aan
een ruimen voorraad te helpen.
Nu zullen de „goud-democraten"
(onder wie eenige van de grootste
trust-magnaten) Bryan wel stcur.cn,
wat zij teliever doen zullen wegens
de houding welke de meeste republi
keinen, met Roosevelt aan 't hoofd,
laatstelijk tegen de trusts aangenomen
hebben.
ENGELAND.
De Regeering te Londen zat niet
minder verlegen met het aangekon
digde bezoek der vloot aan de Rus
sische havens dan die van Sint Peters
burg.
Naar thans blijkt, heeft de laatste
er handig iets op gevonden, om het
voorgenomen bezoek tot genoegen der
beide Staten te kunnen afzeggen.
Namens den minister van Buitenl.
Zaken, Sir Edward Grey, verklaarde
Runciman gisteren in het Parlement
De Russische regeering heeft ons
te kennen gegeven, dat bij den nieu
wen staatkundigen toestand van Rus
land de aanwezigheid van vreemde
schepen in de Russische havens aan
leiding zou kunnen geven tot beroe
ringen in verband met den binnen-
landschen toestand. Om die reden is
besloten den kruistocht, zooals die
was ontworpen, niet te laten plaats
hebben.
De regeering betreurt het zeer, dat
het bezoek moet worden uitgesteld,
vooral omdat een nieuwe regeling van
het program moeielijkheden zou op
leveren. Daarom is besloten den ge-
heelen voorgenomen kruistocht in de
Oostzee te doen vervallen, de bezoe
ken aan andere havens daaronder be
grepen.
Het socialisme geeft altoos voor,
dat godsdienst iets persoonlijks is, iets,
waarmee de partij zich niet inlaat.
In alle landen echter ervaart, men dat
de practijk bij de heeren hemelsbreed
van deze theorie verschilt. Dat bleek
te Londen ook weer velleden Zondag
middag. Een 3000 socialisten en trade-
Unionisten (hun verwante arbeiders
partij) hielden in Trafalgar-Square
eene betooging ten gunste van de
ongodsdienstige school. Daarbij was
het anti-clericalisme vooral aan het
woord. Op een der vaandels kon men
den bekenden uitroep van Gambetta
lezen: „Het Clericalisme is de vijand
Al de sprekers poogden liet elkaar af
te winnen in heftigheden tegen den
godsdienst en doldriftig werd vooral
een der redenaars toegejuicht, die
verklaarde, dat het oogenblik gekomen
was, om priesters en predikanten uit
de school te werpen.
Een der aangenomen voorstellen
eischt van den Staat: dat hij de zorg
van het onderwijs geheel op zich neme,
kostelooze geneeskundige hulp voor
de schoolgaande kinderen, de lichame
lijke en geestelijke opvoeding, tech
nisch en middelbaar onderwijs voor
allen, zonder uitzondering. Gelukkig
dat de socialistische aap zóó dikwijls
het puntje van zijn staart toont, dat
alleen vrijwillig blinden zich laten
bedriegen.
RUSLAND.
De Petersburgsclie correspondent
van de Times seinde gister: Zonder
verwachtingen te willen opwekken,
die wellicht niet vervuld zouden wor-
dch, dwingen de -gebeurtenissen mij
toch, te verklaren, dat do vorming
van een nieuw ministerie uit de con-
stitutioneele democraten nog slechts
een kwestie van uren is, zoo zelfs de
zaak niet reeds beklonken is op het
oogenblik, dat ik sein.
Dit resultaat moest verwacht wor
den, na de mislukking der wanhopige
pogingen van het kabinet-Goremykin
om de macht terug te krijgen met
den steun van den Rijksraad. De ge
beurtenissen hebben zich ontwikkeld
met een snelheid, die in de geschiede
nis der Russische politiek niet zeld
zaam is.
De correspondent vertelt dan van
een spoedeischende vergadering, die
het bestuur van de constitutioneel-
democratische partij gisterenmorgen
gehouden heeft, en waarbij Moeromt-
sef, Nabokof, Roditsjef, Winawer en
anderen tegenwoordig waren. Het doel
dezer bijeenkomst is geheim gehouden.
De Standard geeft intusschen deze
lezing van het geval, dat men te
Petershof nog altijd geen tegemoet
komingen wil doen aan de constitu-
tioneel-democraten, en dat men daar
nog hoopt, Tsjipof, Heyden of andere
gematigden, de opdracht tot vorming
van een nieuw ministerie te kunnen
toevertrouwen.
Intusschen duren de aanslagen voort.
In een park te Petersburg heeft een
goed gekleed jonkman, voor deoogen
van veel wandelaars, generaal-majoor
Koslof met drie revolverschoten ge
dood. De moordenaar, die door het
publiek vervolgd werd, schoot al
vluchtende nog een paar malen zijn
wapen af, maar werd toen ingerekend.
Koslof had niets met de politiek te
doen, maar omdat hij zeer veel ge
lijkt op generaal Trepof, neemt men
aan, dat hij het slachtoffer geworden
is van een vergissing, en dat de aan
slag op Trepof gemunt was.
Matoetsjinki, een bekend advocaat,
is Zaterdag te Warschau op straat
doodgeschoten. De moordenaar is
ontsnapt.
En hoe vertrouwbaar de troepen
zijn en hoe goed de geest is, die on
der hen heerscht, bewijze het vol
gende -
Te Moskou is een bijeenkomst ge
houden door 87 kozakken, die alle
deelen der garnizoenen te Moskou en
in het district vertegenwoordigden.
Men nam o. a. een motie aan, waarin
bijeenroeping eener constitueerende
vergadering verlangd werd.
De Beurscourant bevat een lang
verslag van een vergadering van cava
leristen bij Gatsjina. Een officier hield
daar een revolutionaire redevoering,
die met geestdrift werd toegejuicht.
In een te Tambof verschijnend blad
worden de volgende bijzonderheden
medegedeeld over de muiterij van
het garnizoen aldaar:
Acht cavaleristen onder bevel van
een officier moesten drie gearresteerde
militairen van het zevende regiment
cavalerie naar de gevangenis brengen.
Onderweg verklaarden cje manschap
pen, dat zij niet verder wilden gaan.
Een van de gearresteerden riep:
Als men ons naar de gevangenis
brengt, gaat de zaak der vrijheid ten
gronde! De officier wendde zich tot
de nabijzijnde wacht van_het regiment
Borissoglebsk, met het verzoek, den
gearresteerde weg te brengen, maar
kreeg een weigering, zoodat hem niets
overbleef dan naar de kazerne terug
te keeren. Het commando deed des
gelijks. Toen de derde divisie daar
van hoorde, marcheerde zij in volle
wapenrusting uit, om de gearresteer
den te helpen. Men hield nu een
bijeenkomst in de open lucht.
En halve sotnia kozakken en een
eskadron van het Nisjin-regiment kre
gen bevel, van leer te trekken en de
vergadering uiteen te jagen. Het 7e
regiment beantwoordde dit bevel met
te schieten. Het eskadron ging op de
vlucht met achterlating van acht
doode paarden en van eenige gewon
den. Toen een officier bevel gaf te
vuren, werd hij door zijn eigen man
schapen (van het regiment Borisso
glebsk) neergeschotenniettemin scho
ten de muiters ook op deze soldaten.
De kozakken schijnen een lijdelijke
houding aangenomen te hebben.
Uit Petersburg wordt gemeld, dat
Sjipof, die deel uitmaakt van de
rechterzijde der Doema gedurende
twee uur op audiëntie geweest is bij
den Tsaar, die hem de vorming van
een nieuw Kabinet opgedragen zou
hebben.
Sjipof weigerde, naar het heet, en
ried den Tsaar aan. dat hij zich wen
den zou tot de Constitutioneel demo
cratische partij.
Ook zou hij den Tsaar eerbiedig
onder het oog gebracht hebben, dat
dralen in deze aangelegenheid zeer ge
vaarlijk was en de oplossing van de
ministerieele crisis onverwijld diende
te geschieden.
Tot opvolger van Tsjoeknin als be
velhebber van de Zwarte-Zeevloot is
benoemd vice-admiraal Wiren, bekend
uit het beleg van Port Arthur.
De brutale diefstal, Woensdag 1.1.
in de admiraliteit gepleegd, heeft de
heele stad in opschudding gebracht.
Het admiraaliteitsgebouw ligt midden
in de stad bij het begin van Nefski,
naast het Winterpaleis. Het geval
vindt slechts zijne weerga in den
overal op de bank in Moskou, en ook
nu heeft men een meewarig hoofd
schudden over voor de politie, en een
onwillekeurig toegeven, dat het han
dige kerels zijn die dieven, die op
zulke wijze zich de revolutionare stem
ming ten nutte weten te maken. Van
daag loopen er geruchten, dat de
ambtenaar, die met 't overbrengen
van het geld belast was, in de zaak
betrokken is. Een paar aanhoudingen
hebben tot dusverre tot niets geletd.
Volgens een particulier bericht uit
Grondo zou in de buurt van Bjelostok
de Siberische pest uitgebroken zijn.
Officieele Berichten.
Bij Kon. Besl. is aan S. Cambier
van Nooten, op zijn daartoe gedaan
verzoek, met ingang van 16 dezer,
eervol ontslag verleend als notaris te
Baarn.
Bij Kon. Besl. van 13 dezer is: lo.
bevorderd tot commandeur in de or
de van den Nederlandschen Leeuw
mr. W. F. van Leeuwen, burgemees
ter van Amsterdam, eere-voorzitter
van de Algemeene Rembrandt-com-
missie20. bevorderd tot groot-officier
in de orde van Oranje-Nassau: dr. W.
Bode, directeur-generaal der Konink
lijke Musea, te Berlijn zijn 30. be
noemd in de orde van Oranje-Nassau:
tot commandeurE. Michel, te Pa
rijs dr. A. Bredius, directeur van
het Koninklijk Kabinet van schilde
rijen te 's-Gravenhagemr. H. P. G.
Quack, voorzitter van de Algemeene
Rembrandt-commissie, te Amsterdam
tot officier: jhr. mr. J. F. Backer,
secretaris van de Algemeene Rem
brandt-commissie, te AmsterdamK.
J. L. Alberdingk Thijm, letterkundige,
te Baarn is4°. bevorderd tot offi-
cier in de orde van Oranje-Nassau,
M. A. J. Bauer, kunstschilder, te Haar
lem; 5°. benoemd tot ridder in de orde
van Oranje-Nassau, Anton Averkamp,
toonkunstenaar, te Amsterdam; en
6°. toegekend de eere-medaille der or
de van Oranje-Nassau, in goud, aan
J. van Tetterode, opzichter van de
Rijksmuseumsgebouwen te Amster
dam.
Arbeiders te San Francisco
In aansluiting aan vorige berich
ten brengt de minister van buiten-
„Door ernstige en strenge waar
schuwingen moeten de geloovigen tot.
waakzaamheid aangespoord en tot gods
dienstige voorzichtigheid bij de keuze
hunner lectuur.
(Wijlen Leo XIII.) i'
FEUILLETON.
13.
Geheel anders was het met den han-
'Elsraad. Deze stond in het eerste
??genblik als door schrik verlamd.
Het bericht, dat hij bjj monde van
ffievrouw Wilser vernam, kwam hem
z°o onwaarschijnlijk voor, dat hij
j^nige minuten noodig had, voordat
UJ het eenigszins begrijpen kon.
De verloofde van zijn aangebeden
rechter een moordenaar/ Gisteravond,
Rust op hetzelfde uur dat zij hem in
uin gezelligen kring te vergeefs ge
acht hadden, had hij zich schuldig
kenaaakt aan een vreeselijke, verfoeie-
,bke misdaad, had hij zijn handen
bezoedeld met het bloed van zijn
evenmensch
Maar ook Warnstorf geloofde in het
erst, dat hier slechts een noodlottige
easing kon bestaan, dat de on-
uhl vau den verdachte spoedig be-
^ezen zou worden.
Hij wilde terstond naar den hem
persoonlijk bekenden president van
het gerechtshof rijden om van dezen
ophelderingen te vragen en hem om
krachtdadigen bijstand te verzoeken.
De mededeeling echter, die mevrouw
Auguste hem met bevende stem, dik
wijls door snikken afgebroken, deed,
dat Arthur op grond van zijn eigen
bekentenis was gevangen genomen,
deed Warnstorf van dit voornemen
afzien.
Als vernietigd zonk de fiere man,
die zijn leven lang zijn eer vlekkeloos
had weten te bewaren, op den dichtst-
bijstaanden stoel neder. Nu was in
derdaad alles gedaan en hij zelf, zoo
wel als zijn dochter, voor de wereld
met schande en smaad beladen. De
verloofde van zijn dochter had het
zelf bekend, dat hij lafhartig en ver
raderlijk zijn naaste had vermoord.
Langen tijd vermocht de zwaar ge
troffen man geen woord te uiten en
zijn gelaat werd eensklaps zoo vuur
rood, dat de beide zelf zoo diep ter
neergedrukte vrouwen zich haastten
hem ter hulp te snellen, uit vrees
dat hem een beroerte zou treffen.
Eindelijk kreeg Warnstorf het
spraakvermogen terug.
Tegelijk echter welde er een vree
selijke toomelooze woede in hem op.
De zoo fijn beschaafde, anders zoo
beminnelijke man, gaf zijn toorn lucht
door een stroom van bittere, ver
gramde bewoordingen, die minuten
achtereen aanhield. Hij luisterde niet
naar de verzoenende woorden der
beide vrouwen, die hem te vergeefs
tot kalmte trachtten te brengen, in
tegendeel, elk woord scheen hem nog
meer te prikkelen.
Hij uitte de scherpste verwijten
tegen Arthur en beklaagde zich over
het ongeluk, dat hem, die zijn leven
lang de eer van zijn naam hoog ge
houden had en op wiens verleden
niet de geringste smet kleefde, in zulk
een nauwe verbintenis had gebracht
met een moordenaar, die zijn zwarte
ziel maar al te goed voor de wereld
had weten te verbergen.
Door de bekentenis, die Arthur bij
zijn arrestatie had afgelegd, twijfelde
hij geen oogenblik aan zijn schuld,
maar hield die voor zonneklaar be
wezen.
Maar mijn zoon is onschuldig!
riep ten slotte de ongelukkige moeder
uit, gekrenkt door de verwijten, die
tegen haar zoon gedaan werden. Het
is niet edelmoedig, mijn kind eerloos
te noemen, nu hij zich niet verdedigen
kan. Van u had- ik dat het allerminst
verwacht, mijnheer Warnstorf.
Maar dit maakte hem nog des te
heftiger.
Wie maakt hem eerloos! bul
derde hij. Door zijn bekentenis heeft
hij alle aanspraken op eer verloren.
En weder klonken er beschuldi
gingen en verwenschingen van zijn
lippen.
Wanneer de naaste/vrienden van
mijn zoon den staf over hem breken,
ofschoon geheel zijn vlekkeloos ver
leden hun bekend is, wat moet dan
de buitenwereld niet doen I riep me
vrouw Wilser opgewonden uit. Ik
hoopte bij u steun en troost te vinden,
in plaats daarvan hebt gij slechts^ver
wij ton en klachten, en al wilt gij mij
al niet sparen, hebt dan voor 't minst
medelijden met uw arm kind; zie hoe
zij weent en snikt, zij gelooft Arthur
niet schuldig.
Neen en nogmaals neen! riep
Hilda thans uit, terwijl zij opstond
vair den stoel, waarop zij zooëven nog
machteloos had zitten schreien, en al
mocht iedereen Arthur ook vloeken,
ik ken zijn edel, fier karakter, hij is
niet in staat tot een onrechtvaardig
heid, laat staan tot een misdaad. Ik
zie niet van mijn verloofde af en niets
zal mij het geloof in hem ontnemen.
Edel, lief kindriep de be
droefde vrouw uit, terwijl zij het
meisje vol geestdrift aan haar hart
drukte.
Warnstorf liep opgewonden in het
vertrek heen en weer, terwijl hij een
misnoegden blik op zijn kind wierp,
die de partij voor Arthur tegen hem,
haar vader durfde op te nemen.
Gij spreekt tegen uw verstand!
zeide hij minachtend. Hebt gij dan
niet gehoord dat hij zijn schuld vrij
willig heeft bekend?
Maar Hilda weerstond moedig den
gramstorigen blik van haar vader.
En al zou Arthur ook met dui
zend eeden bezweren, dat hij de schul
dige is, dan geloof ik het nog niet,
voerde zij er terstond tegen in. Ik
weet, dat .hij tot zulk een onwaardige
daad niet bekwaam is.
Och wat, er kunnen omstan
digheden komen, waarin het schijn
baar standvastigste karakter aan het
wankelen wordt gebracht, hernam
Warnstorf.
Maar nooit zal de dag komen,
dat de schuld van Arthur bij mij in
gang vindt, zeide Hilda met zelfbe-
wustzijn.
Zij trad op haar vader toe en greep
hem vleiend bij den arm.
Papa, gij spreekt nog onder den
eersten indruk, zeide zij zachtzinnig..
Gij zult wel tot andere gedachten ko
men en de onmogelijkheid inzien, dat
mijn edele Arthur zulk een afschuw
wekkende daad begaan kan hebben.
Gij zult met mij samenwerken om
hem te redden; dat is eerst de ware
liefde, elkaar in het ongeluk trouw
te blijven en gij, zelf een edel, recht-'
schapen mensch, zult Arthur in zijn
ongeluk noch uw achting, noch uw j
toegenegenheid onthouden.
Warnstorf stond in tweestrijd; ook
zijn goed hart kwam er tegen op
Arthur schuldig te gelooven, maai j
aan den anderen kant kon hij zich j
dan die bekentenis niet verklaren.
(Wordt vervolgd.)
NIEUWE
MSCHlCODRANT
AGITE ma HON AGITATE.