Woensdag 18 Juli 1906. No. 6352. 31ste Jaargang. Dagblad voor Noord- en Zuid-Holland. BUITENLAND. BINNENLAND. LIEFDE EN PLICHT. ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Haarlem 1.20 Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post„1.65 Afzonderlijke nummers 0.05 DIT BLAD VERSCHIJNT DAGELIJKS, BEHALVE ZON- EN FEESTDAGEN. BUREAUX: St. JANSSTRAAT 1, hoek Nieuwe Gracht - HAARLEM. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 16 regels0.60, (contant) 0.50 Elke regel meer0.10 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. DIENSTAANBIEDINGEN 25 CENT PER ADVERTENTIE a CONTANT. Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Paris, 31bis Faubourg Montmartre. Staatkundig Overzicht. Pruisen heeft eene nieuwe Onder wijswet gekregen. Ofschoon zij geens zins aan al de eischen voldoet, aan al de gewettigde verlangens der Katholie ken tegemoet komt, mogen onze ge- loofsgenooten daar zich gelukwenschen, met hetgeen zij wisten te verkrijgen. In hot koninkrijk Pruisen redeneeren de mannen, die heeten op te trekken onder de banier, welke „Vooruitgang" in haar plooien te lezen biedt, gelijk ten onzent en elders over de neutrale school. Deze is hun troetelkind. Zoodra er dus sprake was van de nieuwe wet, maakten radicalen en so cialisten zich als één man op, om voor hun lieveling te strijden. De nationaal- liberalen kwamen in de achterhoede. Zoo wij te hunnen opzichte de volle waarheid willen schrijven, dienen wij hieraan toe te voegen, dat de Nat. liberalen als hun ideaal beschouwden niet direct de neutrale school, maar de neutrale school, waaraan op vast gestelde uren door de geestelijkheid der respectieve Kerkelijke gezindten godsdienstonderwijs gegeven wordt. De Katholieken en de Conservatie ven hadden bij voorkeur de godsdien stige school. Op vele plaatsen echter is het onmogelijk om voor kinderen van Katholieken en andersdenkenden bij zondere scholen te bouwen. Conservatieven en nationaal-libera- leri wierpen het op een accoord, deden over en weer concessies en werden het eens. De Katholieken stonden geheefbui ten deze besprekingen. Zooveel te grooter eer voor hen, dat zij zoodanig wisten te manoeuvreeren, dat de wet ondanks alles betrekkkelijk zeer goed mag genoemd. De openbare school toch is er on der dit opzicht beter op geworden, dat hetgodsdienstonderwijs daar thans niet meer afhangt van een ministe rieel besluit, maar bepaald wordt bij de wet. Wat meer is, de bijzondere school, die hooge uitzondering was, ook zij is bij de wet erkend. Geven we nog enkele bepalingen als bewijs voor onze bewering, dat de wet betrekkelijk zeer goed mag ge- heeten. Wanneer op een school het aantal katholieke of protestantsche kinde ren gestegen is tot 60 op het platte land, tot 120 in eene stad, dan heb ben die kinderen recht op een bijzon dere school van hunne gezindte. Verder schrijft de wet voor, dat het aantal Katholieke onderwijzers ge- ëvenredigd moet zijn aan het getal Katholieke kinderen, die de openbare school bezoeken. Het weren van Ka tholiek onderwijs-personeel is dus eene onmogelijkheid geworden. Vroeger kwamen de kosten voor het ondewijs ten laste der gemeenten: de nieuwe wet zegt subsidie toe en regelt tevens de positie van den onderwij zer. Onder vele oppziehten mag zij oen reuzenstap in de goede richting genoemd worden en een overwinning "Voor het Katholieke Pruisen. Een negatief bewijs hiervoor levert he N. R. Courant van gisteren, waar zij schrijft: „Studt, de Pruisische minister van onderwijs, die zijne onvermoeide po gingen om het onderwijs in kerkelijke banden te slaan met de aanneming van zijn wet bekroond en zijne opne ming in de hooge orde van den Zwar ten Adelaar beloond heeft gezien, viert hoogtij." En een weinig verder: „Het wordt eiken dag duidelijker, in welken geest de nieuwe onderwijswet is ontworpen en doorgezet." De wet in Frankrijk is veel beter, niet waar N. R. Ct.? Daar immers kan men met den leekedichter roepen „Wat zijn we liberaal!" ITALIË. De verkiezing voor de Kamer te Catana heeft het gewonschte verloop gehad. De overwinning is gebleven aan monarchisten en Katholieken, die, aangespoord door hun Kardinaal- Aartsbisschop Zondag 1.1. den socialist den schop gaven en den heer Car- nazza in zijne plaats kozen. De laatste had eene meerderheid van 300 stemmen. Voor de socialisten, die te Catana geruimen tijd heer en meester waren, en daarvan gebruikmaakten, om de Katholieken op allerlei manieren te tergen en te kwetsen, is het eene ge voelige nederlaag. FRANKRIJK. Op de gebruikelijke wijze heeft men te Parijs den 14den Juli, den nationa- len feestdag gevierd. Als voornaamste gebeurtenissen van dien dag worden vermeld De wapen schouwing te Longchamps, die als gewoonlijk eene groote menigte trok en om 8 uur 's morgens een aanvang nam Fallierès, president der Republiek, woonde haar bij, Om half elf was hij weer op het Elysée terug. De Ligues des Patriotes bracht den ge- bruikelijken krans aan het beeld van Straatsburg op de Concordeplaats, ter wijl jonge Koningsgezinden zich dezen dag verplicht rekenden bij het ruiter standbeeld van Koning Hendrik IV op den Pont Neuf een krans neer te leggen en „Leve de Koningte roe pen. De komst der politie deed de betoogers uit elkaar stuiven. Dan meldt men nog dat in een der straten nabij het Elysée een bom gevonden zou zijn. De geestdrift voor de Republiek spreekt zich niet meer uit op den llden Juli. Heeft Frankrijk genoeg van Marianne Na al hetgeen zij op het geweten heeft, nu zij zich tot slavin der Loge vernederde, zou ons dat geenszins verwonderen. Overigens is het hartroerend, hoe president en ministers er op uit zijn, om het leger een pluim op den hoed te steken bij iedere gelegenheid, wel ke zich aanbiedt. Barthou en Bour geois, Fallières en Etienne pogen het elkaar af te winnen in loftuigingen op het „dierbaar leger". Spotvogels zullen die plotseling ont waakte liefde misschien hieraan toe schrijven, dat Dreyfus escadron-chef, Piquart generaal geworden is, na eene dubbele promotie, die zonder weerga is in de jaarboeken van het leger. NOORD-AMERIKA. De toebereidselen ter ontvangst van William J. Bryan, bij zijn terugkomst uit Europa tegen het laatst van Augus tus, bewijzen dat een buitengewoon groote betooging den democratischen leider te wachten staat. In Madison Square Garden zal een groote receptie gehouden worden, en bovendien is men voornemens Bryan mee te ne men in een optocht over Broadway, en de 6e Avenue om hem den volke te vertoonen. Bryan's verklaring over de politiek en zij neigen plannen kwamen laat ge noeg, maar ze hebben nu in Amerika veel beroering gebracht. Twee veld tochten voor het presidentschap heett hij reeds ondernomen als kampioen voor de vrije aanmunting van zilver. Thans schijnt hij dat beginsel verla ten te hebben een beginsel dat de voornaamste oorzaak is geweest van zijn nederlaag, in beide gevallen. Wel houdt hij vol, dat hij nog bimetallist is, dat zijn principes niet gewijzigd zijn, maar dat ?oo zegt een corres pondent is wat iedereen zegt, die een politieken draai neemt. Volgens Bryan is de toestand van de'geldmarkt overal ter wereld thans geheel en al gewij zigd tengevolge van de ontzaglijke vermeerdering der goudopbrengst. Vrije aanmunting van zilver, op den grondslag van 15 tot 1, of op welken anderen grondslag ook, zou dus niet langer noodig zijn .om den handel aan een ruimen voorraad te helpen. Nu zullen de „goud-democraten" (onder wie eenige van de grootste trust-magnaten) Bryan wel stcur.cn, wat zij teliever doen zullen wegens de houding welke de meeste republi keinen, met Roosevelt aan 't hoofd, laatstelijk tegen de trusts aangenomen hebben. ENGELAND. De Regeering te Londen zat niet minder verlegen met het aangekon digde bezoek der vloot aan de Rus sische havens dan die van Sint Peters burg. Naar thans blijkt, heeft de laatste er handig iets op gevonden, om het voorgenomen bezoek tot genoegen der beide Staten te kunnen afzeggen. Namens den minister van Buitenl. Zaken, Sir Edward Grey, verklaarde Runciman gisteren in het Parlement De Russische regeering heeft ons te kennen gegeven, dat bij den nieu wen staatkundigen toestand van Rus land de aanwezigheid van vreemde schepen in de Russische havens aan leiding zou kunnen geven tot beroe ringen in verband met den binnen- landschen toestand. Om die reden is besloten den kruistocht, zooals die was ontworpen, niet te laten plaats hebben. De regeering betreurt het zeer, dat het bezoek moet worden uitgesteld, vooral omdat een nieuwe regeling van het program moeielijkheden zou op leveren. Daarom is besloten den ge- heelen voorgenomen kruistocht in de Oostzee te doen vervallen, de bezoe ken aan andere havens daaronder be grepen. Het socialisme geeft altoos voor, dat godsdienst iets persoonlijks is, iets, waarmee de partij zich niet inlaat. In alle landen echter ervaart, men dat de practijk bij de heeren hemelsbreed van deze theorie verschilt. Dat bleek te Londen ook weer velleden Zondag middag. Een 3000 socialisten en trade- Unionisten (hun verwante arbeiders partij) hielden in Trafalgar-Square eene betooging ten gunste van de ongodsdienstige school. Daarbij was het anti-clericalisme vooral aan het woord. Op een der vaandels kon men den bekenden uitroep van Gambetta lezen: „Het Clericalisme is de vijand Al de sprekers poogden liet elkaar af te winnen in heftigheden tegen den godsdienst en doldriftig werd vooral een der redenaars toegejuicht, die verklaarde, dat het oogenblik gekomen was, om priesters en predikanten uit de school te werpen. Een der aangenomen voorstellen eischt van den Staat: dat hij de zorg van het onderwijs geheel op zich neme, kostelooze geneeskundige hulp voor de schoolgaande kinderen, de lichame lijke en geestelijke opvoeding, tech nisch en middelbaar onderwijs voor allen, zonder uitzondering. Gelukkig dat de socialistische aap zóó dikwijls het puntje van zijn staart toont, dat alleen vrijwillig blinden zich laten bedriegen. RUSLAND. De Petersburgsclie correspondent van de Times seinde gister: Zonder verwachtingen te willen opwekken, die wellicht niet vervuld zouden wor- dch, dwingen de -gebeurtenissen mij toch, te verklaren, dat do vorming van een nieuw ministerie uit de con- stitutioneele democraten nog slechts een kwestie van uren is, zoo zelfs de zaak niet reeds beklonken is op het oogenblik, dat ik sein. Dit resultaat moest verwacht wor den, na de mislukking der wanhopige pogingen van het kabinet-Goremykin om de macht terug te krijgen met den steun van den Rijksraad. De ge beurtenissen hebben zich ontwikkeld met een snelheid, die in de geschiede nis der Russische politiek niet zeld zaam is. De correspondent vertelt dan van een spoedeischende vergadering, die het bestuur van de constitutioneel- democratische partij gisterenmorgen gehouden heeft, en waarbij Moeromt- sef, Nabokof, Roditsjef, Winawer en anderen tegenwoordig waren. Het doel dezer bijeenkomst is geheim gehouden. De Standard geeft intusschen deze lezing van het geval, dat men te Petershof nog altijd geen tegemoet komingen wil doen aan de constitu- tioneel-democraten, en dat men daar nog hoopt, Tsjipof, Heyden of andere gematigden, de opdracht tot vorming van een nieuw ministerie te kunnen toevertrouwen. Intusschen duren de aanslagen voort. In een park te Petersburg heeft een goed gekleed jonkman, voor deoogen van veel wandelaars, generaal-majoor Koslof met drie revolverschoten ge dood. De moordenaar, die door het publiek vervolgd werd, schoot al vluchtende nog een paar malen zijn wapen af, maar werd toen ingerekend. Koslof had niets met de politiek te doen, maar omdat hij zeer veel ge lijkt op generaal Trepof, neemt men aan, dat hij het slachtoffer geworden is van een vergissing, en dat de aan slag op Trepof gemunt was. Matoetsjinki, een bekend advocaat, is Zaterdag te Warschau op straat doodgeschoten. De moordenaar is ontsnapt. En hoe vertrouwbaar de troepen zijn en hoe goed de geest is, die on der hen heerscht, bewijze het vol gende - Te Moskou is een bijeenkomst ge houden door 87 kozakken, die alle deelen der garnizoenen te Moskou en in het district vertegenwoordigden. Men nam o. a. een motie aan, waarin bijeenroeping eener constitueerende vergadering verlangd werd. De Beurscourant bevat een lang verslag van een vergadering van cava leristen bij Gatsjina. Een officier hield daar een revolutionaire redevoering, die met geestdrift werd toegejuicht. In een te Tambof verschijnend blad worden de volgende bijzonderheden medegedeeld over de muiterij van het garnizoen aldaar: Acht cavaleristen onder bevel van een officier moesten drie gearresteerde militairen van het zevende regiment cavalerie naar de gevangenis brengen. Onderweg verklaarden cje manschap pen, dat zij niet verder wilden gaan. Een van de gearresteerden riep: Als men ons naar de gevangenis brengt, gaat de zaak der vrijheid ten gronde! De officier wendde zich tot de nabijzijnde wacht van_het regiment Borissoglebsk, met het verzoek, den gearresteerde weg te brengen, maar kreeg een weigering, zoodat hem niets overbleef dan naar de kazerne terug te keeren. Het commando deed des gelijks. Toen de derde divisie daar van hoorde, marcheerde zij in volle wapenrusting uit, om de gearresteer den te helpen. Men hield nu een bijeenkomst in de open lucht. En halve sotnia kozakken en een eskadron van het Nisjin-regiment kre gen bevel, van leer te trekken en de vergadering uiteen te jagen. Het 7e regiment beantwoordde dit bevel met te schieten. Het eskadron ging op de vlucht met achterlating van acht doode paarden en van eenige gewon den. Toen een officier bevel gaf te vuren, werd hij door zijn eigen man schapen (van het regiment Borisso glebsk) neergeschotenniettemin scho ten de muiters ook op deze soldaten. De kozakken schijnen een lijdelijke houding aangenomen te hebben. Uit Petersburg wordt gemeld, dat Sjipof, die deel uitmaakt van de rechterzijde der Doema gedurende twee uur op audiëntie geweest is bij den Tsaar, die hem de vorming van een nieuw Kabinet opgedragen zou hebben. Sjipof weigerde, naar het heet, en ried den Tsaar aan. dat hij zich wen den zou tot de Constitutioneel demo cratische partij. Ook zou hij den Tsaar eerbiedig onder het oog gebracht hebben, dat dralen in deze aangelegenheid zeer ge vaarlijk was en de oplossing van de ministerieele crisis onverwijld diende te geschieden. Tot opvolger van Tsjoeknin als be velhebber van de Zwarte-Zeevloot is benoemd vice-admiraal Wiren, bekend uit het beleg van Port Arthur. De brutale diefstal, Woensdag 1.1. in de admiraliteit gepleegd, heeft de heele stad in opschudding gebracht. Het admiraaliteitsgebouw ligt midden in de stad bij het begin van Nefski, naast het Winterpaleis. Het geval vindt slechts zijne weerga in den overal op de bank in Moskou, en ook nu heeft men een meewarig hoofd schudden over voor de politie, en een onwillekeurig toegeven, dat het han dige kerels zijn die dieven, die op zulke wijze zich de revolutionare stem ming ten nutte weten te maken. Van daag loopen er geruchten, dat de ambtenaar, die met 't overbrengen van het geld belast was, in de zaak betrokken is. Een paar aanhoudingen hebben tot dusverre tot niets geletd. Volgens een particulier bericht uit Grondo zou in de buurt van Bjelostok de Siberische pest uitgebroken zijn. Officieele Berichten. Bij Kon. Besl. is aan S. Cambier van Nooten, op zijn daartoe gedaan verzoek, met ingang van 16 dezer, eervol ontslag verleend als notaris te Baarn. Bij Kon. Besl. van 13 dezer is: lo. bevorderd tot commandeur in de or de van den Nederlandschen Leeuw mr. W. F. van Leeuwen, burgemees ter van Amsterdam, eere-voorzitter van de Algemeene Rembrandt-com- missie20. bevorderd tot groot-officier in de orde van Oranje-Nassau: dr. W. Bode, directeur-generaal der Konink lijke Musea, te Berlijn zijn 30. be noemd in de orde van Oranje-Nassau: tot commandeurE. Michel, te Pa rijs dr. A. Bredius, directeur van het Koninklijk Kabinet van schilde rijen te 's-Gravenhagemr. H. P. G. Quack, voorzitter van de Algemeene Rembrandt-commissie, te Amsterdam tot officier: jhr. mr. J. F. Backer, secretaris van de Algemeene Rem brandt-commissie, te AmsterdamK. J. L. Alberdingk Thijm, letterkundige, te Baarn is4°. bevorderd tot offi- cier in de orde van Oranje-Nassau, M. A. J. Bauer, kunstschilder, te Haar lem; 5°. benoemd tot ridder in de orde van Oranje-Nassau, Anton Averkamp, toonkunstenaar, te Amsterdam; en 6°. toegekend de eere-medaille der or de van Oranje-Nassau, in goud, aan J. van Tetterode, opzichter van de Rijksmuseumsgebouwen te Amster dam. Arbeiders te San Francisco In aansluiting aan vorige berich ten brengt de minister van buiten- „Door ernstige en strenge waar schuwingen moeten de geloovigen tot. waakzaamheid aangespoord en tot gods dienstige voorzichtigheid bij de keuze hunner lectuur. (Wijlen Leo XIII.) i' FEUILLETON. 13. Geheel anders was het met den han- 'Elsraad. Deze stond in het eerste ??genblik als door schrik verlamd. Het bericht, dat hij bjj monde van ffievrouw Wilser vernam, kwam hem z°o onwaarschijnlijk voor, dat hij j^nige minuten noodig had, voordat UJ het eenigszins begrijpen kon. De verloofde van zijn aangebeden rechter een moordenaar/ Gisteravond, Rust op hetzelfde uur dat zij hem in uin gezelligen kring te vergeefs ge acht hadden, had hij zich schuldig kenaaakt aan een vreeselijke, verfoeie- ,bke misdaad, had hij zijn handen bezoedeld met het bloed van zijn evenmensch Maar ook Warnstorf geloofde in het erst, dat hier slechts een noodlottige easing kon bestaan, dat de on- uhl vau den verdachte spoedig be- ^ezen zou worden. Hij wilde terstond naar den hem persoonlijk bekenden president van het gerechtshof rijden om van dezen ophelderingen te vragen en hem om krachtdadigen bijstand te verzoeken. De mededeeling echter, die mevrouw Auguste hem met bevende stem, dik wijls door snikken afgebroken, deed, dat Arthur op grond van zijn eigen bekentenis was gevangen genomen, deed Warnstorf van dit voornemen afzien. Als vernietigd zonk de fiere man, die zijn leven lang zijn eer vlekkeloos had weten te bewaren, op den dichtst- bijstaanden stoel neder. Nu was in derdaad alles gedaan en hij zelf, zoo wel als zijn dochter, voor de wereld met schande en smaad beladen. De verloofde van zijn dochter had het zelf bekend, dat hij lafhartig en ver raderlijk zijn naaste had vermoord. Langen tijd vermocht de zwaar ge troffen man geen woord te uiten en zijn gelaat werd eensklaps zoo vuur rood, dat de beide zelf zoo diep ter neergedrukte vrouwen zich haastten hem ter hulp te snellen, uit vrees dat hem een beroerte zou treffen. Eindelijk kreeg Warnstorf het spraakvermogen terug. Tegelijk echter welde er een vree selijke toomelooze woede in hem op. De zoo fijn beschaafde, anders zoo beminnelijke man, gaf zijn toorn lucht door een stroom van bittere, ver gramde bewoordingen, die minuten achtereen aanhield. Hij luisterde niet naar de verzoenende woorden der beide vrouwen, die hem te vergeefs tot kalmte trachtten te brengen, in tegendeel, elk woord scheen hem nog meer te prikkelen. Hij uitte de scherpste verwijten tegen Arthur en beklaagde zich over het ongeluk, dat hem, die zijn leven lang de eer van zijn naam hoog ge houden had en op wiens verleden niet de geringste smet kleefde, in zulk een nauwe verbintenis had gebracht met een moordenaar, die zijn zwarte ziel maar al te goed voor de wereld had weten te verbergen. Door de bekentenis, die Arthur bij zijn arrestatie had afgelegd, twijfelde hij geen oogenblik aan zijn schuld, maar hield die voor zonneklaar be wezen. Maar mijn zoon is onschuldig! riep ten slotte de ongelukkige moeder uit, gekrenkt door de verwijten, die tegen haar zoon gedaan werden. Het is niet edelmoedig, mijn kind eerloos te noemen, nu hij zich niet verdedigen kan. Van u had- ik dat het allerminst verwacht, mijnheer Warnstorf. Maar dit maakte hem nog des te heftiger. Wie maakt hem eerloos! bul derde hij. Door zijn bekentenis heeft hij alle aanspraken op eer verloren. En weder klonken er beschuldi gingen en verwenschingen van zijn lippen. Wanneer de naaste/vrienden van mijn zoon den staf over hem breken, ofschoon geheel zijn vlekkeloos ver leden hun bekend is, wat moet dan de buitenwereld niet doen I riep me vrouw Wilser opgewonden uit. Ik hoopte bij u steun en troost te vinden, in plaats daarvan hebt gij slechts^ver wij ton en klachten, en al wilt gij mij al niet sparen, hebt dan voor 't minst medelijden met uw arm kind; zie hoe zij weent en snikt, zij gelooft Arthur niet schuldig. Neen en nogmaals neen! riep Hilda thans uit, terwijl zij opstond vair den stoel, waarop zij zooëven nog machteloos had zitten schreien, en al mocht iedereen Arthur ook vloeken, ik ken zijn edel, fier karakter, hij is niet in staat tot een onrechtvaardig heid, laat staan tot een misdaad. Ik zie niet van mijn verloofde af en niets zal mij het geloof in hem ontnemen. Edel, lief kindriep de be droefde vrouw uit, terwijl zij het meisje vol geestdrift aan haar hart drukte. Warnstorf liep opgewonden in het vertrek heen en weer, terwijl hij een misnoegden blik op zijn kind wierp, die de partij voor Arthur tegen hem, haar vader durfde op te nemen. Gij spreekt tegen uw verstand! zeide hij minachtend. Hebt gij dan niet gehoord dat hij zijn schuld vrij willig heeft bekend? Maar Hilda weerstond moedig den gramstorigen blik van haar vader. En al zou Arthur ook met dui zend eeden bezweren, dat hij de schul dige is, dan geloof ik het nog niet, voerde zij er terstond tegen in. Ik weet, dat .hij tot zulk een onwaardige daad niet bekwaam is. Och wat, er kunnen omstan digheden komen, waarin het schijn baar standvastigste karakter aan het wankelen wordt gebracht, hernam Warnstorf. Maar nooit zal de dag komen, dat de schuld van Arthur bij mij in gang vindt, zeide Hilda met zelfbe- wustzijn. Zij trad op haar vader toe en greep hem vleiend bij den arm. Papa, gij spreekt nog onder den eersten indruk, zeide zij zachtzinnig.. Gij zult wel tot andere gedachten ko men en de onmogelijkheid inzien, dat mijn edele Arthur zulk een afschuw wekkende daad begaan kan hebben. Gij zult met mij samenwerken om hem te redden; dat is eerst de ware liefde, elkaar in het ongeluk trouw te blijven en gij, zelf een edel, recht-' schapen mensch, zult Arthur in zijn ongeluk noch uw achting, noch uw j toegenegenheid onthouden. Warnstorf stond in tweestrijd; ook zijn goed hart kwam er tegen op Arthur schuldig te gelooven, maai j aan den anderen kant kon hij zich j dan die bekentenis niet verklaren. (Wordt vervolgd.) NIEUWE MSCHlCODRANT AGITE ma HON AGITATE.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1906 | | pagina 1