Is. Saterdag 18 Aug. 1906.
No. 6376. 31ste Jaargang.
Dagblad voor Noord- en Zuid-Holland.
)rt
liefde en plicht.
ES
Usschen Hoop
en Vreeze.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
877-
ABONNEMENTSPRIJS
fL20
inraipl Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post K['2
'EL Afzonderlijke nummers1,$^® '%/V^"'"
,Vïra)N- E^#ÈESTDAGEN.
Per 3 maanden voor Haarlem
I)1T BLAD VERSCHIJNT DAGELIJKS, BEHAL^
AN.
^fJREAUX
IJILEN.^--
St. JANSSTRAAT 1, Telefoon No. 1426. - HAARLEM.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regels0.60, (oontant)
Elke regel meer
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
DIENSTAANBIEDINGEN 25 CENT PER ADVERTENTIE k CONTANT.
0.Ö0
„0.10
Hoofdagenten voor kat Buitenland*. Compagnie Générale de Publioitó Strang4re
G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Suee., Paria, 81bia Faubourg Montmarh».
pal.
Ri
ld
en
:n.
IV.
Gezwegen beeft Zijne Heiligheid,
%ng zwijgen mogelijk was. Nu
Ht het Pauselijk woord geklonken,
&&r en beslist. En dat woord is
!""'eest een vonnis over de geniepige
openlijke aanranding van de
ehten der Kerkeen vonnis
'er wetsbepalingen, die soms on-
huldig in schijn, alle er op bere
nd
waren, om de Roomsche Kerk
de gevaarlijkste wijze te belagen
hare hiërarchie als anderszins.
Bedekt hadden de scribenten der
egeering reeds te kennen gegeven,
11 de Paus zij ne stem niet zou durven
"'heffen tegen de Wet, om de hoogst
'batige gevolgen, welke zijn spreken
ehben zou; van de andere zijde
ad het Gouvernement door be-
'È-nde nieuwsagentschappen we-
e'dkundig gemaakt, hoedanige
''aatregelen van weerwraak het
e'nen zou, indien de H. Stoel on-
a'iks alles zich vermeten mocht om
wet te veroordeelen.
Rome heeft gesproken, zonder
k'ht te geven op al die mensche-
jke berekeningetjes, enkel en alleen
attend op de hooge belangen, die
e inzet kunnen genoemd van
wze worsteling tusschen de Kerk
11 Rrankrijkenharebelagers. Zullen
e Pransche Katholieken, gehoor ge-
e"d aan de dringende vermaningen
bs Pausen, zich scharen om hunne
hsschoppen, die, de hoop der kerk-
"Hers beschamend, het dreigend
''hisma tot eene hersenschim maak-
t,Jl en, gelijk kardinaal Lecot zeide,
'Weroordeelen, wat de Paus veroor-
poeld heeft?"
Laten wij het hopen.
iDe Temps", door onze liberale
[Aden altoos met het lieve woor-
'eke „gematigd" of „bezadigd"
'etiteld, heet 's Pausen uitspraak be
treurenswaardig en komt reeds met
'A narnen van Denys Cochin en
ffeniand Brunetière, die de kerke
lijke vereenigingen wèl erkend
rilden zien.
Is -dat een geniepige toeleg van
A „bezadigd, gematigde", maar voor
Katholicisme altoos geniepig-
Ajandige Temps, om mannen als
A beide genoemden, in het kamp
Argenen te lokken, die zich het
'echt aanmatigen, om te oordeelen
;vat, al dan niet goed is voor de
Kerk?
2oo Denys Cochin en Brunetière
anderen in de eerste plaats Ka
tholieken zijn, zullen zij zich beijve-
*eQ om aan 's Pausen oproep ge
hoor te geven, en zich neerleggen
„Wie een boek schrijft, eene Pers
bezit, beschikt over eene grenzelooze
'"acht."
(Ernest Hello.)
hij de gevallen beslissing, al strookt
die niet met hunne wenschen en
verlangens. Verdienen zij deneere
naam van Katholieken niet, wat
waarde heeft dan hunne meening
voor ons
Gelukt het den vijanden van het
Katholicisme andermaal verdeeld
heid te zaaien onder onze geloofs-
genooten, dan bestaat er alle reden
tot vreezen.
Immers juist hunne verdeeldheid
heeft de Fransche Katholieken in
die mate verzwakt, dat zij, milli-
oenen tegen de duizenden hunner
verdrukkers, telkens onder het juk
door moesten. De „trembleurs", de
schaapachtigen, die vreesden zich
aan koud water te branden, had
den altoos de woorden op de lip
pen „De wet wil het zoo!" Dura
lex, sed lex
Zoo kwamen achtereenvolgens de
wet op de echtscheiding, op de
goederen der Kerkfabriekenzoo
werden school en hospitaal verwe
reldlijkt, de seminaristen naar de
kazerne gezonden, de kloosterlin
gen beroofd en verdreven.
En 't was altoos de wet. Maar eene
wet, gemaakt door eene meerder
heid van onvrije fanatici.
Thans heeft de Paus gesproken,
veroordeelend eene wet, goddeloos
en slecht in hare strekking zoowel
als in haar ganschen opzet.
Gemakkelijk zal 't onzen geloofs-
genooten vallen, om den H. Vader
te gehoorzamen, indien zij slechts
eensgezind zijn. Nu reeds sidderen
hunne vijandenhunne kreten van
woede getuigen evenzeer als hunne
bedreigingen, dat het woord van
Christus' Stedehouder op den j uisten
tijd gesproken werd, en het krijgs
plan van den godsdiensthaat ver
ijdeld heeft.
Kruidenierszielen als de „Matm
mogen tot op een centiem nauw
keurig berekenen, of de Kerk 250
a 300 millioen francs verliezen zal
door deze veroordeeling der Wet,
Petrus' opvolger zou niet wezen,
Die hij is, indien zijn gedrag, zijne
houding ook in dezen niet de toe
passing bracht van de verheven les
„Zoek eerst het Rijk Gods en Zijne
Gerechtigheid en het overige zal U
toegeworpen worden."
Verblijdende teekenen mogen ge
noemd, dat al de Katholieke Fran
sche bladen zich verheugen over
de beslissingen des H. Vaders, dat
de halfslachtigen hunne benauwd
heid niet verbergen kunnen en de
slechte Pers zich gedrongen ziet, om
open spel te spelen.
Als straks de geheime tactiek, de
sluwe plannen der Loge geheel ont
maskerd zijn, zullen allen zien, welk
gevaar de Kerk in Frankrijk be
dreigde en waarom „de eenvoudige"
Pi us X als de grootste onder zijne
voorgangers zijn „V ij mogen en
Wij kunnen niet!" deed klinken.
Staatkundig Overzicht.
Moord en doodslag zijn tusschen
Grieken en Bulgaren thans aan de orde
van den dag. Nu eeus trekt eene bende
Grieken de grenzen over, om hunnen
moordlust bot te vieren, dan weder
zijn liet Bulgaren, die uit weerwraak
al wat Grieksch is om hals brengen.
Door den Fransclien gezant te Kon-
stantinopel daartoe uitgenoodigd, zul
len de vertegenwoordigers der groote
mogendheden de Turksche en de Bul-
gaarsche regeeringen er op wijzen, dat
liet Berlijnsche tractaat geëerbiedigd
moet worden en aan de onlusten te
gen de Grieken in Bulgarije paal en
perk moet gesteld.
Uit eene andere bron wordt gemeld,
dat Oostenrijk reeds te Sofia en te
Pliilippopel liet mogelijke heeft ge
daan, om de betrokken regeering aan
het verstand te brengen, dat een be
schaafde Staat niet optreedt tegen
vreemdelingen als thans in Bulgarije
tegen de Grieken geschiedt.
lederen dag komen nieuwe vluchte
lingen te Konstantinopel aan.
De toestand wordt voor de Grieken
in Bulgarije bepaald onhoudbaar. Vele
gezinnen gaan de Servische grens over
om zich te vrijwaren tegen den moord
lust en de wreedheden der Bulgaren.
Te Anchialos heeten een veertigtal
Grieken, gearresteerd, onder welke
een Bisschop Wassilios en nog vijf
andere geestelijken.
Hun wordt ten laste gelegd, dat
zij de Grieken tegen de Bulgaren heb
ben opgehitst.
De geheele bevolking van Athene
nam deel aan eene nationale rouwbe-
tooging dezer dagen.
Zwijgend trok de menigte door de
straten, waar alJe winkels gesloten
waren.
Opschriften werden meegedragen,
waarop te lezen stond „wegens den
nationalen rouw."
In de provinciesteden van Bulgarije
hebben opnieuw anti'-Grieksche be
toogingen plaats gehad, die zonder
bijzondere ongevallen verloopen zijn.
Alle Grieksche huizen worden door
troepen bewaakt.
Te Staminaka en Karnabad hebben
Bulgaren de Grieksche kerken bezet,
nadat ze door de Grieken ontruimd
waren. Voor de pan-Bulgaarsche ver
gadering. die morgen te Philippopel
gehouden zal worden, zijn uitgebreide
militaire maatregelen genomen. Niet
temin hebben vele Grieksche families
uit de stad de vlucht genomen. Alle
Grieksche winkels en magazijnen zijn
gesloten.
Laten wij hopen, dat het gemeen
schappelijk optreden der gezanten uit
werk e, dat er spoedig aan deze menscli-
onteerende moorderijen een einde ko-
me.
DUITSCHLAND.
Koning Eduard is vertrokken, gelijk
hij gekomen is: met eene hartelijke
omhelzing. Bij hot „au revoir", tot
wederziens, toen de trein zich in be
weging zette, drukten de vorstelijke
personen elkaar nogmaals hartelijk de
hand.
Over het algemeen is de Duitsche
pers even voldaan over het bezoek als
de Engelsche. In beide landen hoopt
men, dat de wereldvrede nu weer
grooter waarborgen hebben zal.
De Hamburger Neueste Nachrichten be
treurt het, dat er geen klein redevoe-
rinkje gehouden is. Heeft de Keizer,
beducht van zijn mond voorbij te
praten, zich „het zwijgen is goud" her
innerd
Voor het overige kunnen wij niets
anders zeggen, dan wat wij gisteren
reeds schreven: eerst later zal blijken,
of dit bezoek iets meer was dan eene
beleefdheid, en of de verstandhouding
tusschen Engeland en Duitschland er
beter op worden zal. Ilct laatste dur
ven wij op goede gronden betwijfelen.
Wij vermeldden reeds, dat minister
Podbienski van den Keizer de uitnoo-
diging ontvangen zou hebben, om zijn
ontslag te nemen.
Nader wordt daaromtrent gemeld,
dat die uitnoodiging in verband zou
staan met de Koloniale schandalen
der firma Tippelskirch en Go, met
welke firma, die zoowel voer bij de
Duitsche Kolonisatie, hij betrekkingen
onderhield.
Minister Podbienski heeft de Lolcal
Anzeiger gemachtigd te verklaren, „dat
hem 'tot op dit oogenblik nog niets
van een uitnoodiging om af te treden
bekend is, en dat hij ook nog geen
ontslagaanvrage heelt ingediend".
RUSLAND.
Een telegram aan de Loss. Ztg.
uit Warschau meldt Woensdag
nacht hebben soldaten in de Joden
wijken gruwelijk huisgehouden. Zij
doodden en verwondden tal van voor
bijgangers. Vele straten werden voor
het verkeer gesloten en de huizen
doorzocht. Te Wloclawck werden eer
gisteravond vijf politiebeambten ge
dood. Te Radom werd een bom in
het politiebureau geworpen. Hier viel
een doode,ter wijl velen werden gewond.
Te Plock werden zeven politiebeamb
ten gedood. De soldaten vuurden op
het volk. Ook hier vielen dooden en
gewonden. Tal van inhechtenisnemin
gen hadden plaats.
Er zouden niet minder dan 240 per
sonen gedood of zwaar gekwetst zijn.
Omtrent de aanleiding tot de on
lusten te Warschau wordt aan de Foss.
Ztg. nog geschreven, dat de revolu
tionairen Woensdag uit woede over
de gevangenneming van honderdveertig
fabrieksarbeiders, op verschillende
plaatsen in de stad aanvallen deden
op de politie en de militaire patrouil
les. De reeks van aanvallen wérd
begonnen door een jongen man, die in
de voorstad Praga een soldaat en een
politiebeambte doodschoot en daarop
in een winkel vluchtte. Een der sol
daten, die hem vervolgde loste in den
winkel een schot, waardoor hy de
winkelierster doodde. Met een tweede
schot wondde hij den vluchteling, die
daarop naar het militaire ziekenhuis
werd overgebracht. In de Solnastraat
werd een agent gedood, in de Maar-
schal kstftiat vielen drie politiebeamb
ten en twee soldaten, en zoo ging het
voort. Natuurlijk bleven de troepen
het antwoord niet schuldig en op
verschillende plaatsen vuurden zij
maar in den blinde op de menigte
los. Het aantal der hierbij gedooden
kan zelfs niet bij benadering worden
opgegeven. Onophoudelijk werden lij
ken van op straat gedoode menschen
naar het lijkenhuis gebracht. Vele
gewonden hielden zich schuil, omdat
de soldaten eiken gewonde, dien zij
meester konden worden, gevangen
namen.
Uit het zomerkamp werden nieuwe
troepen te hulp geroepen. Sterke af-
deelingen van 20 tot 50 man, te paard
en te voet trokken door de straten en
hielden alle voorbijgangers aan, om
te onderzoeken of deze ook wapens
bij zich hadden. De stemming in de
stad is zeer gedrukt. De straten in de
Joodsche wijk zijn geheel verlaten;
want de patrouilleerende soldaten
slaan ieder voorbijganger met de ge-
weerkolven neer. Des middags werden
twee bommen geworpen door een ven
ster van een der politiebureaux.
AMERIKA.
Nieuwe Aardbevingen
Een rampspoedig jaar hebben wij
1906 al eens genoemd. Uit Chili en
Argentinië komen thans telegrafische
berichten, welke nieuwe rampen aan
kondigen, aardbevingen, in die streken
veelvuldig voorkomend.
Valparaiso (in het Nederl. „Paradijs
dal"), hoofdstad van de provincie van
dienzelfden naam, is op een na de
voornaamste stad van Chilihet kan
de eerste zee- en handelsplaats van
Zuid-Amerika's westkust worden ge
noemd.
Daar waren de schokken het hevigst
en werden zij onmiddellijk gevolgd
door uitelaanden brand op meerdere
punten. Hoe 't er eigenlijk geschapen
staat, is tot op dit oogenblik niet met
zekerheid te zeggen.
De laatste telegrammen van dezen
nacht zijn zeer tegenstrijdig. In het
eene wordt de verwoesting der geheele
stad, het verlies Van veel menschen -
levens aangegeven, het andere noemt
die berichten overdreven. Wel zijn de
aardbevingen ernstig geweest, staan
de zaken stil en zijn vele gebouwen
verwoest, maar menschenlevens zou
den niet te betreuren zijn.
In 1820 telde Valparaiso nog slechts
6000 inwoners, thans telt het er ruim
135.000. De bewoners leven van han
del en industrie. Wij laten voor onze
lezers de voornaamste aardbevingen, die
de laatste eeuwen de aarde teisterden
even volgen
Lima, 28 October 1746Lissabon, 1
November 1755, die zich van Groen
land tot Afrika, ja tot Amerika uit
strekte, zoodat de gelijktijdig daar
door geschokte oppervlakte ongeveer
een dertiende deel van het geheele
aardoppervlak bedroegCalabrië, 5
Februari 1783Ecuador, 4 Februari
1797aan den Mississipi, benedens-
strooms van St. Louis, 13 Juni 1811;
Caracas, 26 Maart 1812Valparaiso
en Chili 19 November 1822; op Ter-
ceira, 12 Juni 1841op Guadeloupe,
8 Februari 1843; op Soembawa, 15
April 1842 en op Haïti, 7 Mei 1842;
te Cuinana, 15 Juli 1853te San Sal
vador (Midden-Amerikaj in den nacht
van 16 op 17 April 1854te Brussa,
28 Februari en 18 April 1855in
Wallis 25 Juli 1855te Jeddo (Japan),
12 November 1855; voorts in de om
streken van Napels (Atena, Padula,
Poltu); sedert 16 December 1857, te
Korinthe, 12 Februari 1858; in Mexi
co/19 Juni 1858; in Quito, 22 Maart
1859; te Mendoza, 28 Maart 1861; in
Ecuador en Peru, midden Augustus
1868; in Kalifornië, 21 October 1868;
in Belluno, 8 Augustus 1873; op
Ischia, 28 Juli 1883; aan de Riviera,
23 Februari 1887; westelijk van Tokio
(Japan), van 28 October tot 15 No
vember 1892; op Luzon, den 16en
Maart 1892op Zante, in Augustus
1892 tot Januari 1893; in Thebe, 22
en 23 Mei 1893in Lokris, 20 April
en volgende dagen van het jaar 1894;
in Japan, 28 April en 20 Juni 1894;
in Konstantinopel (het middelpunt
lag waarschijnlijk in de Zee van
Marmora) en aan de Oostzijde van
de Etna, in den zomer van 1894; in Ar
gentinië, 27 October 1894; in Zuidwest-
Duitschland, 13 Januari 1895 en 22
Januari 1896; in Midden-Silezië, 11
Juni 1895; bij Florence, 18 Mei 1895;
bij Laibach, 14 en 15 April 1895 en
15 Juli 1897in het Missisipibekken,
31 October 1895; op het IJsland van
van 26 op 27 Augustus, en van 5 op
6 September 1896; in Ecuador, 3 Mei
1896; in Chili, 13 Mei en volgende
dagen van het jaar 1896; in Japan,
31 Augustus 1896; in Zuid-Australië,
12 en 13 Mei 1897op Mindanao, 8
October 1897in Mexico en Noord-
Borneo in den nazomer van 1897; in
Indië, 12 Juni 1897Californië, 30
Maart 1898; in Venezula, 29 October
1900; enz. Voor den allerlaatsten tijd
komen hier nog bij de aardbevingen
op Formosa, van den Vesuvius, en in
San Francisco. Men kan wel beweren,
dat eiken dag ergens op aard een
aardbeving plaats heeft.
Van het Loo.
Ten Paleize is aangekomen de Op-
per-Stalmeester Baron Bentinck.
De Directeur van Hr. Ms. Kabinet
Jhr. Vegelin van Claerbergen is weder
naar den Haag vertrokken. In zijne
plaats is op het Loo aangekomen Ba
ron de Vos van Steen wijk.
Gistermiddag hebben, niettegen
staande het minder gunstig weder,
de Koninginnen wederom een rijtoer
gemaakt, ook door het dorp Apel
doorn.
Uit de Hofwereld.
Naar de Zeeuw verneemt, zal H. M.
de Koningin-Moeder, in de maand
September a.s. de tentoonstelling van
oud goud en zilverwerk te Middel
burg bezoeken.
De minister van Buitenlandsche
Zaken is gisteren naar het Loo ver-
vertrokken, ter audiëntie bij H. M. de
Koningin.
Raad van State.
Openbare vergadering van den Raad
van State, Afd. vo«r de geschillen van
bestuur, op Woensdag 22 Augustus
a.s., des voormiddagsj te elf uren.
FEUILLETON.
40.
Hij had zich niet vergist en ver
schafte zich voor 20.000 mark een
"Medeplichtige, die hem van den hin-
'Krlijken man ontsloeg, met andere
"voorden: de advocaat is medeplichtig.
Hoe zou men ook anders zijn hou-
'ng op den morgen na den moord
Verklaren? Hem werd meegedeeld dat
s'en verdacht uitziend man een wissel
?an 20.000 mark op zijn naam ter
'etaling aanbood maar hij beval ter-
Hond dat geld uit te keeren, daar hij
"Vel wist dat Sclineidewin geen gunsti-
ken indruk Icon malcen. Ons bezoek
h;u zij neut verwonderde hem volstrekt
Miet, hij was er op voorbereid en
speelde een inderdaad meesterlijk ver
jonnen komedie. Hij beken ie, in die
Veronderstelling, dat men dan geen
Verder onderzoek zou doen. Met uw
overgroot wantrouwen, mijn beste
commissaris, heeft hij bepaald geen
rekening gehouden? voegde Bock er
met een glimlach bij.
Maar waarom bekende hij dan?
vroeg Wachtel, die te vergeefs den
indruk, die de woorden van den rech
ter van instructie op hem maakte,
zocht te niet te doen.
Maar dat is toch zeer eenvoudig,
ging Bock op overtuigenden toon voort.
Wilser wilde zijn medeplichtige tijd
en gelegenheid geven om te vluchten
en zich in veiligheid te brengen. De
berekening van den advocaat was als
volgt: hij wacht 14 dagen, hoogstens
3 weken en trekt dan zijn bekentenis
weer in. Daarbij noemt hij den waren
moordenaar en daar hij diens woning
en alles wat er in den nacht van den
moord gebeurd is, nauwkeurig kent,
moet men aan zijn woorden wel ge
loof hechten. Men doet onderzoek, een
huiszoeking in de Visscherstraat 4
brengt de voorwerpen aan het licht,
die gij thans in de matras hebt ge
vonden beste Wachtel en er be
hoort niet veel scherpzinnigheid toe
om dit duidelijk te begrijpen, de ad
vocaat Wilser komt als een lam zoo
onschuldig in de maatschappij terug,
ontvangt de gelukwenschen van zijn
vrienden en kennissen, de couranten
verheerlijken hem als een martelaar,
zijn practijk verdubbelt en de justitie
heeft er liet nakijken van, want de
ware moordenaar zit reeds lang in
Amerika, waar hij een vroolijk leventje
heelt van het bloedgeld.
Bock had met het vuur der over
tuiging gesproken en keek de aanwe
zigen thans triomfeerend aan.
Langen tijd stond de commissaris
peinzend met de hand aan het voor
hoofd. Hij kon de inzichten van den
rechter van instructie niet weerleggen
en tocli zeide liem een inwendige stem,
dat diens veronderstellingen verkeerd
waren. Neen, neeu en nogmaals neen,
de zoon van zulk'een moeder, de ver
loofde van een zoo lieftallig meisje
kan niet schuldig zijn aan die bloe
dige daad.
Alleen op die wijze kan men de
opvallende aanwezigheid van de door
u in de woning van Schneidewin ge
vonden voorwerpen verklaren, ging
de rechter van insructie op een toon
van gewicht voort. De kerel zou an
ders zoo dom niet geweest zijn voor
werpen bij hem te houden, die hem
vroeg of laat zouden verraden. Neen,
zij moeten gevonden worden, dat was
zoo tusschen de twee medeplichtigen
afgesproken, maar eerst, zooals ik
zeide, na verloop van eenige weken,
wanneer de eigenlijke moordenaar in
het land der vrijheid een veilige schuil
plaats gevonden en het zich daar recht
gemakkelijk gemaakt had.
Daaromtrent kan men toch een
andere opvatting hebben, voerde de
commissaris hiertegen in. De moorde
naar heeft volgens mijn inzicht niet
geweten, hoe hij zich veilig van deze
bewijzen zijner schuld zou ontdoen.
Ik geloof niet, dat de moord lang te
voren beraamd is, integendeel, ik stel
mij de toedracht aldus voor; Wilser
was door Schneidewin bij zijn vader
ontboden. Die twee waren overeenge
komen, den advocaat door bedreigin
gen een groote som geld af te persen
en die som zouden zij met elkaar
deelen. Misschien maakte Arthur Wil
ser moeielijkheden, wellicht begrepen
de twee schelmen, dat de rechtsge
leerde zich niet voor een tweede maal
zou laten plunderen, mogelijk heeft
hij zich met een dergelijke bedreiging
uitgelaten dat zou verklaren hoe
de hond, die zag, dat hij een drei
gende houding tegenover zijn meester
aannam, hem aangevallen en in de
hand gebeten heeft hoe dan ook,
in elk geval heeft Schneidewin, die
in de alkoof verborgen was, geboord,
dat Arthur Wilser niet voornemens
was zich verder te laten plukken. Tpen
is het vreeselijk besluit eerst bij hem
opgekomen. Waarom zou hij den ouden
Wilser in bet bezit laten van de som,
die door den wissel van zijn zoon
werd vertegenwoordigd Wat was een
voudiger, dan den argeloozen oude
van kant te maken? De verdenking
zou toch op niemand dan op den
jongen advocaat vallen, terwijl hij,
Schneidewin, don volgenden morgen
bijtijds het geld aan de Nationale
Bank zou gaan ontvangen en het dan
met niemand zou behoeven te deelen.
Zoo gezegd, zoo gedaan. Snel besloten
greep Schneidewin het scheermes dat
voor de hand lag en naderde op de
teenen zijn argeloos slachtoffer, dat nog
vol hebzuchtige verrukking het kost
bare stukje papier zat te bekijken. Een
krachtige snede en alles was gedaan.
De hond kwam verwonderd naderbij.
Schneidewin besloot deze ofschoon
stomme getuige van zijn gruweldaad
eveneens te dooden. Hij riep het dier,
dat hem zeer gedwee was, in de alkoof
en doodde het ook door een enkele
snede met het vlijmscherpe scheermes.
Toen nam de misdadiger koelbloedig
zijn maatregelen om alle verdenking
op den onschuldige te werpen. In juiste
berekening wierp hij het lijk, dat nog
aan de tafel zat, op den grond en, goed
bekend met de eieaijirdigheiin van
den verslagene, schreef hij de bloedige
letters links daarvan op, waarna hij
ook de linkerhand van zijn slachtoffer
met bloed bemorste, opdat het de schijn
zou hebben, als had de stervende met
een laatste krachtsinspanning den
naam van zijn moordenaar met zijn
eigen bloed opgeteekend en daarna
verwijderde zich de misdadiger. Het
viel hem gemakkelijk het huis onop
gemerkt te verlaten, daar hij een huis
sleutel had, waarvan hij zich vroeger
reeds, met of zonder voorkennis van
den bewoner, had meester gemaakt.
Natuurlijk ging hij regelrecht naar huis
en daar hij donkere kleeding droeg, be
hoefde hij niet te vreezen, dat de bloed
vlekken op zijn broek hem in den avond
zouden verraden Wordt vervolgd).
AIN TIEN PR 4 j
flGITE
AGITATE.
