Vrijdag 5 Oct. 1906. No. 6417. 31ste Jaargang Dagblad voor Noord- en Zuid-Holland. te Delft. BUITENLAND. De familie Fromentier. Week-abonnementen a 10 cent per week. ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Haarlem .v Voor de overige plaatsen in Nederland franco Afzonderlijke nummers DIT BLAD VERSCHIJNT DAGELIJKS, BEI 1-20 1.65 „0.05 BUREAUX: St. JANSSTRAAT 1, Interc. TelpNo. 1426. - HAARLEM •FEESTDAGEN. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 16 regels0.60, (contant) 0.50 Elke regel meer0.10 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. DIENSTAANBIEDINGEN 25 CENT PER ADVERTENTIE a CONTANT. Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Pubücité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Paris, 31bis Faubourg Montmarter Ter kennismaking zenden wij aan niet-geabonneerden nog eenigen tijd GRATIS onze Courant, hopende op die manier in al de Katholieke gezinnen van Haarlem en omliggende Gemeenten weldra eene blijvende plaatste veroveren. De „Nieuwe Haarlemsche Courant" is het eenige plaatselijk KATHOLIEK Dagblad, het eenige dus, dat veilig in ieder Katholiek huisgezin gelezen kan worden. Naast Hoofdartikelen over allerlei actueele onderwerpen, boeiende Feuil letons, plaatselijke, binnen- en buiten- landsche en speciaal Katholieke Nieuws tijdingen uit alle landen en wereldstre ken, brengt het zijnen Lezers op ZAT ER- DAGAVOND de OFFICIEELE KERK- L1JST voor Haarlem en omliggende Gemeenten, die GEEN ander plaatselijk blad geven kan. Agenda voor Zaterdag. R. K. Volksbond (Smedestraat .23) zitting Spaarbank „St. Antonius van Padua"Spaarkas „St. Nicolaas" (Win terprovisie) Opening der Bibliotheek. O verveen. R. K,YVolksbond. Zitting Spaarkas „St. Nicolaas" (Winterpro visie.) De Kroon (Café-zaal) Weener Da mes-Kapel. Da Kroon (Schouwburgzaal) Bios coopvoorstellingen. (Vervolg en Slot). Toen de namiddag-zitting, om 8 uur aanving, was het zonnetje van de partij; een breede stralenbundel gleecï door een der vensters over een gedeelte der estrade en het po dium, waar mr. Regout weldra ver scheen. Had Dr. Vlaming de aandacht ge boeid bij het ontwikkelen zijner motie, eerst en vooral door de „deege deeglijkheid" van zijn betoog, de kracht zijner argumenten, altoos raak, klemmend en toch altoos waar dig eveneens, mr. Regout had ook ras het oor van het aanwezig publiek gewonnen. Met heldere stem, levendige arm beweging, met iets Zuidelijk-beweeg- lijks in geheel zijn optreden en doen, besprak hij het groote vraagstuk der coöperatie van den middenstand. Geen dorre, droge argumenten, maar eene, wij schreven bijna eene „hupsche" voordracht was 't, hoewel dat hupsche geen schade deed aan den ernst van het pleidooi. Wanneer men reeds uren geluis terd heeft, wordt de aandacht ras vermoeid en eerie saaie middagzit ting is daarom zuiver verloren tijd. Die klip der saai- e:i taaiheid wist mr. Regout met veel zeemanschap te ontzeilen. „Voor den arbeidersstand is reeks veel gedaan, veel tot stand gebracht, zeide spreker. Hoe is dab bereidt? Voornamelijk door de krachtige or ganisatie, die een waarborg is voor de toekomst. Wat is er echter voor den Midden stand gedaan Waar blijven de middenstanders Aan pioniers heeft het hun niet ontbroken, en gaarne brengt spreker hulde aan de mannen uit eigen kamp. Aan Mr. Aalberse, die de eerste geweest is, welke met de behande ling van het vraagstuk over oneer lijke concurrentie de aandacht wak ker riep. Aan Dr. Nou wens, den geestelij ken adviseur en de ziel der Noord- Brabantsche Hanze. (Beiden woon den den Katholiekendag bij. Red.) Ook anderen hadden meegewerkt en behoorden tot de baanbrekers. De akker lag hier desondanks nog braakde middenstand bleef tot nu met de handen in den schoot gevouwen zitten, en scheen zelf niet eens te weten, of zich vereenigen al dan niet goed mocht heeten en gewenscht. De niiddensf and is niet voldoende gewapend voor den strijd, dien hij te voeren heeft. Allerlei euvelen worden niet weggenomen. Men verkoopt op crediet, alsof er nooit gewaarschuwd was tegen die ramp voor de neringdoenden, men heeft zelfs geen flauw begrip van boekhouden. Hier bracht spr. zeer ter snede het geval met de Leu- vensche bakkers in herinnering, mannen onder wie er bij onder zoek op de honderd en zooveel slechts drie waren, die een beetje aan boekhouden deden. Telkens met rake, zakelijke voor beelden lichtte spr. zijn betoog toe en beproefde hij 't idee ingang te doen vinden Indien de midden stand wil blijven bestaan, dat hij zich vereenige, dat hij zich orga- mseere en werke. Dat is eene levensvoorwaarde, eene zeer drin gende. Zonder overdrijving echter, zeide spreker, moet coöperatie betracht, want en hier lachte de zaal har telijk met hem mee als men hoort van onderwijzers, die eene coöperatieve vereeniging oprichten om fietsen te koopen en te repa- reeren, dan Wij gelooven gaarne, dat de wensch, door mr. Regout geuit, dat heden door dezen katholiekendag flinke stoot gegeven mocht een worden aan de beweging onder de middenstanders, geen ijdele wensch geweest is. De voorzitter mr. Thijssen gaf nu lezing van het even te voren uit Rome ontvangen telegram, eerst in het Franseh, daarna in 't Hol- landscli. „De H. Vader zegent de Katho lieken van het diocees Haarlem in vereeniging met hun Bisschop thans te Delft vergaderd, en dankt hen voor hunne hulde en kinderlijke toewijding." Gelijk te verwachten viel, volgde op die voorlezing een lang aange houden applaus. Onder degenen, die amendemen ten ingediend hadden, moet genoemd de heer V. d. Sleen, die vooral daarom een zwaar hoofd in de gansche beweging had, wijl de voormannen er van 't zelf oneens zijn onder elkaar. Hij duchtte eveneens voor een „Communistische Staat," die wel eens uit zulk eene beweging geboren kon worden. Mr. Regout toonde het ijdele dezer laatste vrees aan, en wees er o. m. op, dat als de Staat absoluut de hand wilde leggen op het een of ander, hij dit even goed kon doen op het alleenstaande als op het vereenigde. Met een citaat uit Père Di- don's „Jésus Christ" etc, waarbij de fraaie aanhaling door het fraaie accent des sprekers tot haar volle recht kwam, zette mr. Regout de kroon op zijn hoogst actueele en zeer merkwaardige rede, aan welke meerdere malen een warm applaus ten deel mocht vallen. Mr. Thijssen kweet zich nu „van den aangenamen plicht, den inlei ders hartelijk dank te zeggen, en den wensch uit te spreken, dat hun woord inderdaad een fiinken stoot geven moge in de goede richting, aan de hooge belangen, welke hier ter sprake gekomen zijn. Daarna verhief Z. D. IT. Mgr. Gallier zich van zijn zetel en sprak, eenvoudig, hartelijk en duidelijk verstaanbaar ongeveer het vol gende „Op het einde van dezen werk- zamen dag kan ik niet anders dan mijne tevredenheid betuigen over zijn verloop. Het is mij zeer aangenaam, dat de intellectueele vooruitgang on der ons bevorderd worde. Vindicamus haereditatem patrum nostrorum, laten wij strijden voor het erfdeel onzer vaderen, die leuze werd reeds meer dan 50 jaar ge leden onder ons aangeheven. Dat erfdeel is een groot intel lectueel erfdeel. In verstand staan wij niet achter bij anderenhet onze wordt bo vendien verlicht door de groote gave des Geloofs." Hier onderbrak een onbedaarlijk applaus Monseigneur's woorden. „In vervulling mogen gaan," ver volgde Mgr., „de wenschen lieden geuit. Dat de middenstand zich vereenige en zelf onderzoeke, wat er gedaan moet worden Een dergelijken wensch hebben wij te Alkmaar geuit (Katholieken dag van 1902) voor de Patronaten, die nu zoo talrijk bloeien in mijn Bisdom. Mogen de vereenigingen van den Middenstand nog meer bloeien dan de Patronaten. Ten slotte nog een woord over eene verplichting tengevolge van eene belofte. Dezer dagen heeft het Nederl. Episcopaat aan het Fransche een schrijven gezonden, waarin beloofd werd, dat veel voor de Kerk in Frankrijk gebeden zou worden. Ik verzoek u daarom allen Bidt veel, maar spiegelt u ook aan het geen daar geschiedt. Laat hier niet ontstaan, door onze schuld, wat daar zulke noodlottige gevolgen had, en wat men door waak- en werkzaamheid had kunnen voor komen." Andermaal daverend applaus, waarna Mr. Thijssen opnieuw het woord nam en zeide „Na dit applaus heb ik maar één woord meer te zeggen. Dat ap plaus, het klappen dier duizenden handen bewijzen beter dan alle woorden, dat de aanwezigen hun Bisschop zeer liefhebben en hoog achten. En gij, M. H. i de meesten uwer gaan de stad verlaten, maar geen uwer zal heengaan met de gedach te Een verloren dag I Overweegt, M. H., het hier gesprokene, maar handelt dan ook. Vertelt, wat gij hier gehoord hebt en slaat de han den in elkaar!" De zegen van Z. D. Hoogw. Mgr. Callier sloot de vergadering. De eerste Katholiekendag van het Bisdom Haarlem was ten einde. Terwijl het stille Delft nieuwsgierig aan deur en raam stond, de hon derden geestelijken en leeken be en nakijkend, die naar het station togen of wel zich voor het diner de beenen uit de plooi liepen, ging er door de straten vlak bij den Stads-doelen als het gezoem van een reuzen-bijenzwerm, steeg er een wolkzuil ten hemel in de gang en op het pleintje bij de vergaderzaal, een rookkolom van havana's en niet-havana's, van geurige 21/2 cents en duurdere soorten. Men had zich zoolang moeten spenen van het dierbaar Hollandsch „toeback-suy- ghen". En nu mag ik wel even klappen, dat ik b.v. enkele personen opge merkt heb, die, in vergeeflijk zelf bedrog tijdens de vergadering zaten te mommelen en te trekken nu en dan aan eene sigaa, wier assche sinds lang koud was.| En het diner? OchHeere! 't Is waar, de mensch leeft niet van brood alleenMaar schoone redevoeringen vermogen de maag wel een tijdje tot zwijgen te brengen, weldra echter eischtzij hare rechten, ondervindend, dat Cicero en Demosthenes en hun ne leerlingen „in den wezenlijken zin des woords" toch het substanti- eele van een goeden maaltijd niet kunnen vervangen. „Te Alkmaar was het veel beter!"Die „klage" heb ik nog al eens opgevangen. En zóó benauwd zaten we, dat ik met den goeden Rector,dien ik het voorrecht liad aan mijn rechterzij te zien, een accoordje moest aangaan, dat we ieder op zijne beurt happen zouden tegelijk dat doen, veroorloofde de ruimte ons niet. „Toch zaten we wel gezellig," denkt •misschien menig onzer. Een barbaar zou ik wezen, indien ik het aangenaam gezelschap naast en over me, in zijne eer tastte door niet volmondig hetzelfde te verklaren. Dat neemt echter niet weg, dat het er erg benauwd was, en Doch laat ik niet als een mopperaar door zulke kleinigheden den indruk bederven van eeu grooten, een sehoo- nen, een vruchtbaren dagEen dag, die ten zegen gedijen moge van Haarlem's Diocees, van Haarlem's KatholiekenDat zij het loon voor allen, die met zooveel moeite en opoffering, met zooveel noeste werk zaamheid en toewijding dezen „feest dag voor het bisdom Haarlem" organiseerden en op de gelukkigste wijze deden slagen! Onder een triestigen regenhemel, grauw en grijs, werd de vergadering geopend. Een vroolijk zonnetje ver guldde podium en estrade, toen zij ten einde liep. Zoo werd hier in moeizamen ar beid de taak begonnen. Mogen zij, die, wel niet in tr anen, maar toch met groote zorg, met groote inspanning het zaad uitwierpen, straks onder Gods zegen vol vreugde een rijken oogst binnenhalen AMERIKA. Door het ministerie van Oorlog is generaal Frederik Funston, die zich thans te Havana bevindt, tot bevel hebber aangewezen van de troepen welke naar Cuba vertrekken. De heer Magoon, een der beide can- didaten voor het gouverneurschap ter vervanging van den heer Taft, is nu definitief benoemd. Gelijk wij gisteren reeds melden Avas hij tot nu gouverneur van het Panama-Kanaalgehied. Naar verluidt hoopt president Roo sevelt, dat de nieuAve verkiezingen een vaste Regeering aan Cuba zullen schenken. Het eerste gedeelte der Amerikaan- sche bezettingstroepen wordt heden op Cuba verwacht. Bijna al de overige expedietie-troe» pen zijn onderweg naar Newport-News. De heer Taft heeft verklaard, dat Cuba onafhankelijk blijven zal. Een honderdvijftigtal studenten trokken door de straten van Havana roepende „Weg met de Amerikanen." ITALIË. De Hertog van Genua, oom des Konings, die het bevel over de vloot zal voeren bij de ophanden zijnde manoeuvres in de Adriatische Zee heeft Woensdag 1.1. een langdurig onderhoud gehad met den heer Mi- rabello, Minister van Marine. Er wordt zeer veel waarde gehecht aan deze vlootoefeningen en te Ta rente maakt men alles met koortsige haast daarvoor gereed. Aan de marine-officieren is door den Minister van Marine eene dag orde toegezonden, waarin hij o. a. zegt, dat de oefeningen van dit jaar de proefsteen zullen zijn van hunne bekwaamheid. Den lOden dezer maand zullen de oefeningen beginnen. Naar ver zekerd wordt zal de Koaing bij het laatste gedeelte tegenwoordig zijn. DUITSCHLAND. De politie te Posen heeft beslag gelegd op meerdere duizenden exem plaren van eene proclamatie, gericht aan de Poolsche ouders. Naar de bla den melden, wordt in die proclamatie aan de ouders bevolen, op straffe van anders voor renegaten door te gaan, om hunnen kinderen ten strengste te verbieden in het Duitsch te antwoorden op de Katechismusvra- gen. Verder noodigt het stuk de Pool sche bevolking van Posen uit, om den 17 October alle scholen ie boy cotten. De politie neemt de noodige maatregelen om alle wanordelijkhe den op dien datum te voorkomen of te beteugelen. Geen toenadering, geen verzoe ning Dat kunnen wij zeggen over de Brunswijkscke troonopvolging, na lezing van het volgende tele gram van gisteren. Bij schrijven uit Homburg van der Höhe, dd. gisteren, heeft de rijkskan selier aan 't staatsministerie in Bruns- wijk medegedeeld, dat het besluit van den Bondsraad van 2 Juli 1885, waarbij de Hertog van Cum berland van de regeering van Bruns- wijk is uitgesloten, als geldig moet worden beschouwd, zoolang het niet door een nieuw besluit van den Bondsraad is ingetrokken of veran derd. De rijkskanselier verklaart zich niet in staat, tot zulk een be sluit mede te werken. Als Pruisisch minister van buiten- landsche zaken antwoordde Bülow, dat de staatsregeering behoorde te weigeren steun te verleenen aan eventueel pogen om opheffing of wijziging van het Bondsraadsbesluit FEUILLETON. 38. Men verliet nu het atelier. Evenals bij het binnenkomen week Aliette ter zijde om in het voorbijgaan den afgod niet te raken, en zij zuchtte: Waarom toch, mijnheer Livron, hebt gij bij zooAreel schoons dit af schuwelijk monster hier geplaatst? Dit? herhaalde de jonge man. Dat is het zeldzaamste, wat ik bezit; een Hindoesche god, gestolen uit een paagde in Voor-Indië. De Hindoes zijn een geleerd Volksprak Luc op fluisterenden toon. Aliette hoorde hem niet. Zij hoorde hem niet, zij had haast, om in hare kamer bij haar bed tusschen het beeld Van hare eerste Communie en het por tret harer moeder het kleine schilde rijtje op te hangen, dat Frangois Livron haar gegeven had. VIL Een bezoek aan de boerderij Ron- ceray schrikte mevrouw Maloutre thans niet meer af. Een recept, dat zij pas van haar huisdokter ontvan gen had, schreef haar voor om veel lichaamsbeweging te nemen, en elk oogenblik zag men haar onder het een of ander voorwendsel aan hare lieve Aliette een bezoek brengen, Avaar- door hare komst genoeg gerechtvaar digd Avas. Laat eens hoor^p, lieve kleine, welk nieuws is er, vroeg zij dan op schijnbaar onverschilligen toon. Er was nooit iets nieuws op de boerderij Ronceray en dan voegde me vrouw Maloutre er nog onverschilli ger bij En hoe gaat het met uav buur man Met den besten wil van de wereld had Aliette op deze vraag geen ant- Avoord kunnen geven. De handelingen van den nieuwen buurman leverden geen stof voor praatjes, en als hij langzamerhand mee deelnam aan het leven op de boerderij, dan geschiedde dat op zoo'n bescheiden manier, dan plaatste hij zich zoo weinig op den voorgrond, dat men het nauwelijks merkte en dat niemand er zich over beklagen kon. Hij verstoorde geene enkele ge woonte, veroorzaakte volstrekt geen last, liet zich zelfs weinig zien, maar men gevoelde toch, dat hij er was, en zijne aanwezigheid bracht een soort nieuw leven. Eiken morgen, als Aliette hare blin den opende, viel haar eerste blik op net paviljoen. Zij wist, dat de jonge man al lang op was. Somtijds zag zij hem van verre, als hij ging of kwam. Altijd was zijn gang licht en vlug, zelfs als hij zijne jacht laarzen aanhad, zijne kleeding elegant, zijne houding fier. Zij schepte er be hagen in, om, goed achter haar gor dijn verborgen, hem te bespieden, een paar malen had zij meenen te bemer ken, dat hij den pas een weinig ver traagde, en het hoofd ophief, toen hij onder haar raam voorbij ging. Maar zij had zich zeker vergist; ook zou zij deze belachelijke gedach ten aan niemand hebben durven ver tellen, evenmin als een ander denk beeld, dat haar door den geest ging en nog belachelijker was dan het eerste. Eenige dagen na hun bezoek aan het atelier Avas eene ossekar van het station af gekomen naar de boerderij en bracht met groote kosten en moeiten eene piano over, die van Nevers ver zonden Avas. Eene piano op de boerderij Ron ceray Dat is gekkenwerk! had mijn heer Fromentier uitgeroepen. Moet ik dan ook niet af en toe wat muziek maken? had Frangois Livron bedaard geantwoordEn zich tot Aliette wendend, voegde hij er zachter bijomdat gij er veel van houdt! Blozende had zij de oogen neerge slagen; zij werd verlegen, uit vrees, van aan deze dwaasheid mede schuld te hebben, door hare verrukking eenige dagen geleden, maar toch in den grond van haar hart getroffen en Avel vol daan weer een nieuw element van verstrooiing en genoegen in haar leven te zien verschijnen. Met bezorgdheid had zij naar de plaatsing van dit nieuwe meubelstuk gekeken, Avat eene lieele zaak was! Mijnheer Fromentier Luc, Florine en de knechten der boerderij, allen hadden een handje geholpen. Toen de piano eindelijk in een hoek van het atelier een plaats gekregen had, \Aras men er om heen gaan staan om ze te bewonderen. Het was een mooi stuk, glad als gepolijst zilver en ook heel goed, hoewel Frangois Livron, toen hij ze probeerde, een minachtend gezicht zette. Wanneer de kunstenaar speelde, was het, of een vol orkest zich deed hoo- ren, waarin men de tonen der harp, het geluid der viool, de bas, de alt en de fluit kon onderscheiden. Eerst was het vreemd geweest op de boerderij Ronceray deze onbekende muziek te hooren. Langzamerhand had men er zich aan gewend. De waak hond die de eerste dagen vooral rond liep met den neus in den wind en een klagend gebrul uitstiet, zoodra hij de klanken der piano hoorde, kwam nu voor de deur van het paviljoen liggen en luisterde er met bedaardheid, mis schien wel met pleizier naar. Mijnheer Fromentier die voor zijn nieuwen buurman in alle opzichten zeer welwillend was, zeide: Speel zooveel als gij Avilt. Het hindert ons niet. Men kan het nauwe lijks hooren binnen, de muren zijn dik genoeg De dikheid der muren was niet het eenige, waardoor mij heer Fromentiers trommel\Tlies beschermd werd. Al jaren geleden was hij aan het linkeroor doof geworden en nu begon het rechter den dienst ook te weigeren. De oude man wilde dat niet weten. Hij zeide, dat Aliette te gauw sprak, Luc te veel bromde en eene verande ring in het systeem der rails het ge luid van den spoortrein zachter maakte, zoodat men het nauwelijk meer hoo ren kon. Vermoeid van zijn werk buiten op zijne velden ging hij vroeg ter rust en merkte nauwelijks, dat de kunste naar bij voorkeur den avond koos voor zijne muziekuitvoeringen. Hij speelde vaak tot tien of elf uur. In de heilige stilte van den avond klonken de tonen der piano voller en beter, leek de muziek zuiverder, zoet- vloeiender en indrukwekkender. Aliette bleef soms zeer lang in haar klein ledikant liggen luisteren. Wordt vervolgd Ti S"M AINTIENDR AGITE MA HOM AGITATE.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1906 | | pagina 1