Donderdag II Juli 1907.
Dagblad voor Noord- en Zuid-Holland.
Stemt morgen in
i op J. H. VISSER (alléén)!
Stemt morgen in District III op A. GRAVESTEIN en J. LEUPEN!
Margareta's Zending.
No. 6630 32ste jaargang.
Ons laatste woord.
BUITENLAND.
De Middenstand in onze gemeente
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor do overige plaatsen in Nederland franco per post.
Afzonderlijke nummers
1.20
1.65
0.05
DIT blad verschijnt dagelijks, behalve zon- en feestdagen.
BUREAUX: GEDEMPTE OUDE GRACHT No. 120. - HAARLEM.
PRIJS DER ADVERTENTIÊN
Van 1—6 regels0.60, (contant) 0.50
Elke regel meer
Groote letters worden berekend naar paatsrdimte.
DIENSTAANBIEDINGEN 25 CENT PER ADVERTENTIE CONTANT
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère
G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Pans, 31bis Faubourg Montmartre.
Hoofdredactie en Directie der
„N. HAARL. COURANT".
V(ij hebben, door het uur van ver
schijnen onzer Courant, geen gelegen-
£eid onzen lezers weer toe te spre
ien vóórdat de stembus morgenavond
gesloten wordt.
In zake de herstemmingen voor den
Baad is dit dus ons laatste woord ter
opwekking.
Wien de Katholieken van Haarlem
inoefen stemmen, wanneer ze trouwe
strijders willen zijn voor de goede
zaak en plichtgetrouwe soldaten van
ons christelijk-politiek leger in den
lande, dat behoeven we nu niet meer
te vertellennóg eens te gaan zeggen
dat in District I op Visser-alléén en in
District III op Gravestein en Leupen
moet worden gestemd, 't zou heel en
al overbodig zijn.
Maar wèl mag in dit laatste woord
hog eens ernstig er op gewezen worden,
daarom onze Roomsehe kiezers zóó,
6n niet anders, hebben te stemmen.
Willen wij, Katholieke staatsburgers,
°ns rechtmatig deel opvorderen in de
regeering van stad, provincie en land,
~T" willen wij de oude ellendige tradi-
tle Van Holland voorgoed vernietigen,
^olgens welke over de katholitieke
burgers steeds zonder hen werd gere
geerd, willen wij ons billijk aan
deel hebben in het bestuur der stad
en is het beheer der belastingpennin
gen, die dan toch ook voor een groot
el door ons, katholieken, worden
°Pgebracht, dan moeten wij begin
nen met belangstelling te koesteren
voor, en daadwerkelijk mee te leven
met de zaken van openbaar belang.
Dan moeten we ons steeds toonen
burgers van de daad en gebruiken de
rechten die wij als zoodanig hebben
Maar die ook gebruiken op de goede
manier om er wat mede gedaan te
krijgen.
En dat iseendrachtig en georga
niseerd 1
Onze tijd staat in het teeken van
vereeniging, en nimmer kwam het
oude „eendracht alleen geeft macht"
zoo scherpgeteekend overal uit als
juist in onze dagen.
Tegenover onze tegenstanders, die
eendrachtig samenwerken, moet staan
de eenheid onzer katholieke staatspar
tij, één naar het voorbeeld onzer H.
kerk, die hare éénheid juist als een
die grootste kenteekenen van hare
waarheid belijdt.
Eendrachtig en georganiseerd treden
de katholieken op onder het vaandel
der R. K. Kiesvereeniging. Daarom
moeten de besluiten der kiesver
eeniging unaniem gevolgd en hare
adviezen trouw geëerbiedigd 1 Voor de
stemming van morgen is dat advies,
naar men weet, neergelegd in de op
wekking die, naar we hopen, nu zon-
zonder een enkele uitzondering door
alle kiezers zal worden gevolgdstemt
in District I op den heer VISSER (al
léén en in District III op de heeren
A. GRAVESTEIN, en S. LEUPEN.
Algemeen Overzicht.
De beurs gaat hard achteruit, de
berichten van schokkende strekking
zijn niet van de lucht, de jobstij
dingen volgen elkaar op: wer
kelijk, de vrees voor oorlog tusschen
Japan en de Vereenigde Staten is
geen ijdele vrees!
In Japan en in Amerika zelf ver
zekeren de diplomaten, dat er
eigenlijk niets aan bet handje is,
waarlijk niets!
Maardat is vóór eiken oorlog
het geval geweest, dat is altijd
gezegd, en aan die verzekeringen
behoeft niet meer waarde gehecht
te worden dus aan andere diplo
maten-gezegden
Nu zijn er echter tegenover die
sussende verklaringen van diplo
maten andere berichten.
Ook aan deze behoeft nu wel niet
geloofd worden als aan 'n dogma,
maar uit de omstandigheden waar
onder ze worden medegedeeld, en
uit andere dingen valt wel eens af
te leiden, dat hier mannen aan het
woord zijn, wier uitlatingen minstens
genomen groote belangstelling moe
ten wekken.
We meenen daaronder te moeten
rekenen de inlichtingen, die een
groote Engelscbe krant, de „Daily
Telegraph", in 's Gravenbage heelt
weten te verzamelen over den toe
stand tusschen de Vereenigde Staten
en Japan.
Dit blad vertelt namelijk, dat
zijn correspondent in den Haag
erop uit is geweest, om wat te hoo-
ren over deze kwestie, onder de
massa diplomaten die op het oogen-
blik in onze residentie samen zijn.
De correspondent heeft namelijk
aan een diplomaat die met hem
bevriend is verzocht, inlichtingen
en indrukken voor hem te ver
zamelen op de Vredesconferentie
en in diplomatieke kringen in den
Haag met betrekking tot den te-
genwoordigen stand van het geschil
tusschen Noord-Amerika en Japan,
dat die kringen bezighoudt en ver
ontrust.
De correspondent vernam nu het
volgende, dat als 't geheel waar is,
er werkelijk onrustbarend uitziet:
De betrekkingen van Japan met
de V. St. zijn werkelijk gespannen,
hetgeen aan de internationale pers
niet bekend is, omdat de Ameri-
kaansche en Japansche regeeringen
den waren staat van zaken ver
bergen.
De Amerikaansche regeering blijft
aan Japan zeggen dat zij niet bij
machte is, zich met de inwendige
aangelegenheden van Californië
te bemoeien, waarop Japan ant
woordt dat dit een onregelmatige-
toestand is, waarmee het geen ge
noegen kan nemen, daar Japan,
indien de Amerikaansche regeering
er onbekwaam toe is, zijne inter
nationale rechten in Californië zal
moeten waarborgen, door zelf maat
regelen te nemen om die te be
schermen. Sedert 20 Juni staan
Japan en Amerika op dit standpunt
en de crisis wordt s'.eeds scherper.
Daarbij komt dat Japan het op
treden van de Ver. Staten thans
als dubbelzinnig beschouwt, omdat
Noord-Amerika zich in stilte krach
tig wapent, ofschoon de nota's aan
Japan vrede ademen en verzekeren
dat een breuk ondenkbaar is.
Japan geeft thans onvoorwaarde
lijk te verstaan dat het zijn beleid
van voor den oorlog met Rusland
tegenover de V. S. zal moeten her
halen en binnenkort een ultimatum
zal stellen, aangezien de toestand
zoo niet kan voortduren....
Japan erkent dat de Amerikaan
sche regeering veel doet om den
volkshartstocht te breidelen en een
verstoring van den vrede te belet
ten, maar niet genoeg
Dat alles lijkt werkelijk buiten
gemeen ernstig!
De vriend van den correspondent
voegde er nu wel ter verzachting
aan toe, dat het bovenstaande niet
den indruk moet geven dat de di
plomaten van Japan en de V. S.
in den Haag den stand van zaken
hopeloos achten.
Zij vertrouwen integendeel, zegt
hij, dat Washington en Tokio erin
zullen slagen, om een bevredigende
regeling te vinden; maar de niet
diplomatische Japanners in den
Haag zien de zaken donker in.
Volgens hen zijn er in Japan
velen die de vraag aldus stellen
„Tusschen ons en de Vereenigde
Staten kunnen de hangende moei
lijkheden voor het oogenblik ge
schikt worden, maar het is zeker
dat zij zullen terugkeeren, indien
wij ons niet heelemaal uit de Ver
eenigde Staten terugtrekken. Wij
moeten niet alleen aan het tegen
woordige oogenblik maar ook aan
de toekomst denken."
En als dat zoo is, kunnen wij er
met reden bijvoegen, dat ook wij
den staat van zaken, niet erg gunstig
inzien, en moeten bektnnen dat er
veel kans is op een oorlog, die heel
merkwaardiger wijs alweer vlak op
een Vredesconferentie zal volgen...
alsof Japan (dat ook den Russisch
Japanschen oorlog uitlokte) dei-
wereld wil laten weten, dat zijn tijd
om aan beperking van wapensuit
rusting en wat al niet te doen, nog
nut is gekomen!
Werielijk, 't „gele gevaai" komt
nader
Over de „geheime vereeniging"
die naar het heet een beweging
tegen de Pauselijke verbodsbepa
lingen over 't lezen van slechte
boeken zou willen op touw zetten,
lezen we in Duitsche bladen, die
blijkbaar de bewegiDg gunstig ge
zind zijn, dat de grondbeginselen
van den Bond zijn1. aanhankelijk
heid aan het kerkelijk gezag en
aan den H. Stoel, doch slechts in
die zaken die door het geweten als
objectief en noodzakelijk worden
erkend; 2. onthouding van elke
gemeenschap met het „hervormd
katholicisme"; 3. in theologische
kwesties zou de raad moeten worden
ingewonnen van bezadigde en erva
ren theologen4. onvoorwaardelijke
onderwerping aan de beslissing van
den H. Stoel.
Deze van katholiek standpunt
zeer zonderlinge en tegenstrijdige
beginselverklaring is er blijkbaar
op berekend de Katholieken gerust
te stellen en... zand in de oogente
strooien.
Intusschenmen zal te Rome
wel weten, hoe met deze „beweging"
te handelen.
Menschen, die zoo hard roepen
dat ze het gezag van den H. Stoel
in alles willen erkennen, behalve..
in zaken, die zijzelf daarvan gaarne
willen afscheiden, verdienen in ieders
oog nu juist niet 't volste vertrou
wen op hun gehoorzaamheid en
Katholiciteit
Korte berichten.
De Saksische regeering bereidt een
wetsontwerp voor tegen het bederf
van landsmooi door reclameborden.
Dat is ook hier hard noodig 1
Het bericht dat koning Alfonsmet
de koningin van Spanje in het najaar
bezoeken zal brengen aan de hoven
te Den Haag, Londen en Weenen,
neemt vasten vorm aan.
De Berlijnsche „Post" verzekert dat
von Bülow in September Aerenthal's
bezoek aan Berlijn te Weenen gaat
beantwoorden.
'n Fraai nieuwtje uit Montenegro:
Bij gebrek aan een voor de regeering
bruikbare meerderheid in de Skoepsj-
tina ontbonden. Dat was iets voor el
ders :„bij gebrek aan een bruikbare meer
derheid". onze regeering zou 't pre
cies eender kunnen zeggen!
De „Volksraad" van de Kaapkoloni
heeft een motie aangenomen, waari
de Kaapsche Regeering wordt ver
zocht aan de andere Afrikaansche ko
loniën een bepaald Federatie-voorste
te doen. De eerste stap naar een Ver
eenigd-Zuid Afrika?...
Haarlem is een stad van luxe
zegt men wel eens.
Een stad van uitgaan, van vreem
delingenverkeer, van zomerdrukte
We gelooven het graag!
Maar wat hangt daaraan nood
zakelijkerwijze vast?
Dat Haarlem ook heeft een uit
gebreide, krachtige, overal-ver
spreide Middenstand.
Waar luxe heerscht, daar zijnd
leveranciers en de winkeliers nie
alleen graag erbij, maar ze zijn ei
ook noodig!
En waar vreemdelingenverkeei
is, daar moet d e Middenstand zorge
voor de ontvangst, het onderhou
en de behoeften van al die vreem
delingen, in de zomerdrukte vooral
als de stroom van bezoekers una
het Kennemerlandsche schoon koml
aangerold.
De Middenstand van Haarlem is
dus niet niet alleen die van ee
goedbevolkte stad als de onze
maar hij omvat ook de velen, die
moeten leven van wat Haarlem
vóór heeft bij andere steden van
dezelfde grootte.
'tls billijk, dat een zoo talrijk
en tevens voor de welvaart en de
vooruitgang onzer stad zoo nuttig
en noodige klasse, in het stadsbe
stuur naar behooren wordt ver
tegenwoordigd
Immers, de belangen onzer Mid
denstanders zijn vaak geheel eigen
aardige belangen, die door een
ander niet of niet voldoende knn
nen worden begrepen en op d
juiste waarde geschat.
En daarenboven het is bekend
genoeg, dat juist de Middenstand
in elke gemeente de meeste finan-
ciëele lasten heeft, de grootste bij
drage dus levert aan de kas van
het algemeen.
feuilleton.
Vrij naar het Fransch.
M. DU CAMPFRANC.
Door Jos. SMITS Az.
Tusschenbeide mengden zich als van-
Zelf celtische woorden en uitdrukkin
gen in hun gesprek en die klanken,
^elke zij in hunne jeugd gestameld
kadden, deden hun ol zoo goed aan
ket hart.
Op dat oogenblik deed het orkest
ket oude anygos hooren, dat melan
choliek lied, zoo aantrekkelijk voor
ieder kind van Bretagne.
„Hoort," juichte Denise, „niets ont-
kreekt aan onze illusie... hoort, zelfs
ket geliefkoosde deuntje van den Bre
ien komt ons in onze eenzaamheid
Verrassen!"
Alle drie bewaarden een diep stil
zwijgen.
„Wat is ze toch zoet de herinnering
aan het oord zijner jeugd!" merkte
Margareta op.
En in dat kleine salon, vol witte
leliën en geurige viooltjes, droomden
drie kinderen van Bretagne zich voor
eenige oogenblikken terug op de ge
liefkoosde plekken, waar zij den zalig-
sten lijd des levens hadden doorge
darteld.
„Ja, wel zoet is de herinnering aan
net Eden der kindsheid!" herhaalden
Henri en Denise als uit één mond.
De cotillon nam een aanvang.
Demse trok Henri de Kernevez mee
in het vroolijk en dartel gewoel en
en mevrouw du Tressan, teruggetrok
ken in een hoekje der salon, sloeg
met nieuwsgierige blikken den gol-
venden vloed van walsers gade.
Barones Brumely, in bevallige en
statieuse houding op een rijk gebeeld-
houwden fauteuil gezeten, hield een
keurig bewerkt balkaartje in hare hand.
De kapitein du Tressan presenteerde
zich op zijn beurt, om de Creoolsche
tot een dans uit te noodigen.
De barones blikte hem eenige oogen
blikken aan, rees vervolgens, met een
vriendelijk lachje om de lippen, van
haar zetel op en legde hare hand op
de schouders van Margareta's echt
genoot.
Aller blikken waren op haar ge
vestigd; de commandant was in ver
rukking.
Eensklaps ondervond Margareta een
snijdende, ondraaglijke, nog nooit ge
voelde smart. Een onuitstaanbaar ge
voel prangde haar gemoed en de avond
kroop voor haar voorbij in sombere
droefgeestigheid.
Thuis teruggekeerd, las George op
het gelaat zijner vrouw, op dat gelaat,
hetwelk geen veinzen kende, de ver
warring eener droefheid, waarvan hij
de oorzaak maar niet kon achterhalen.
„Ben je vermoeid?" vroeg hij.
Margareta greep zijne hand.
„O, indien ge eens wist, wat ik ge
leden hebschreeuwde haar hart,
maar hare lippen bleven stom.
In lijden en droefheid was Marga
reta altoos in zich zelve gekeerd; het
lijden, zoo in heur er,gen boezem als
opgesloten, verscheurde haar het hart,
maar geen klacht kwam er over haar
lippen.
„Er is toch wel weer iets?" hernam
George en een soort van angst trilde
in zijne stem.
„Zeg me eens," fiuisterda Margareta
hem zacht in de ooren, danst mevrouw
Brumely zoo uitstekend?"
„Ja, uitstekend," antwoordde hij nog
geheel onder den indruk van den laat-
sten dans, „met haar zou men den
ganschon nacht door kunnen dansen,
zonder zich te vermoeien."
Margareta zette groote oogen op en
blikte haar echtvriend vragend aan,
maar heur bleeke gelaatstint verried
hevige ontsteltenis.
„Is zij beminnelijk?" vroeg ze schuch
ter en met trillende stem.
„Luister eens, lieve," zeide George,
„ik zeg u niet dat model getrouw te
copiëeren; gij hebt uitstekende hoe
danigheden, welke de barones niet be
zit, maar geloof me, een klein weinigje
coquetterie schaadt nietgij zijt
al te ernstig, mijn lieve
Hij wilde voortgaan, toen onwille
keurig zijn blik viel op Margareta's
ontsteld gelaat en hij plotseling de
oorzaak van heur lijden besefte. „O
gij," zeide hij, terwijl hij zijne vrouw
hartelijk omhelsde, „gij zijt de goed
heid, rechtschapenheid en toewijding
in persoon 1
„Vrees niets, lieve, altoos zal ik de
echte parel van de valsche, het zuiver
goud van het klatergoud weten te
onderscheiden."
De oogen van de jonge vrouw straal
den van geluk.
Intusschen had dit bal mevrouw
du Tressan de gedragslijn aangegeven,
welke zij voor de toekomst te volgen
had. Haar man had de wereld lief;
zij moest zich dus niet in hare wo
ning opsluiten. Hij was vroolijk en
opgeruimd van aardzij zou haar wel
wat droomerige natuur weten te be-
heerschen en zich opgeruimd voordoen.
In één woord, zij zou slecht één doel
kennen, het geluk van Georg alleen.
En van dien dag af bracht Marga
reta een een waarlijk groot en zwaar
offer op het altaar der echtelijke liefde,
een offer dat haar zwaren strijd kostte,
tien jaren lang, maar dat eindelijk
met een diepe smart ook de heling
bracht, die tevens was: bet geluk!
HOOFDSTUK IV.
Maurits, de eerstgeborene, maar on
gelukkige knaap, het eenig zoontje
van George en Margareta, lag met
hoog-roode wangetjes in zijn wiegje.
Was het de koortsblijdschap,
of wellicht de laatste gloed, welken
de naderende dood naar de wangen
jaagt van degenen, die weldra de aarde
gaan verlaten?
Mauris verbeidde de komst van
Jesus, den eeuwigen Vredevorst.
Zijn moeder lag naast de lijdens
sponde van haar kind op hare knieën.
Onafgewend waren hare blikken op
hem gevestigd; de arme vrouw door
stond een feilen doodsstrijd in haar
hart, en toch durfde zij geen klacht
uitenzóó straalde Maurit's gelaat van
loutere, zalige hemelweelde.
Daar trad de priester door de wijd
geopende deur de kamer binnen.
Zij, die den priester gevolgd waren,
knielden rondom de lijdenssponde van
den kleinen Maurits neder. Het was
George, met sporen van diepe en gren-
zenlooze smart op het gelaat, dan de
oude heer van Kermeur, en de andere
bloedverwanten.
Doodsche stilte heerschte in het ver
trek.
„Dat het lichaam van onzen Heer
uwe ziel beware ten eeuwigen leve!"
zeide de priester.
George, op zijne knieën neergezon
ken, aanschouwde bevende van ont
roering en stom van bewondering zijn
zoon, door hemelvreugde als van ge
daante veranderd; die doodsverach
ting en dat verlangen naar den Hemel
was voor hem bij een neg zoo jeug
digen knaap onbegrijpelijk!
„O mocht ook ik kunnen gelooven,"
fluisterde hij binnensmonds, „gelooven
als mijn arm kind!"
Eensklaps opende Maurits zijne
oogen, en, met een glimlach om de
lippen, gaf hij een teeken, dat ze hem
een voor een zouden naderen.
Eindelijk was de beurt aan George
en Margareta. Onuitsprekelijke teeder-
heid straalde hun uit Maurits blikken
tegemoet.
„O! u," fluisterde hij, „u bemin ik
meer dan wien ook ter wereld." En
terwijl hij hunne bevende handen har
telijk drukte, zeide hij op opbeuren
den toon: „Weent toch niet; van den
Hemel uit zal ik u immers altoos zien
daar zal ik uwe komst verbeiden, déar
u beiden zien opklimmen langs den
weg, die ter eeuwige zaligheid voert.
De arme, troostelooze moeder vestig
de bij het vernemen dezer woorden
hare blikken een oogenblik op heur
echtgenoot.
{Slot volgt.)
NIEUWE
HAARLEMSCHE CODRANT
SQITE MA HON AGITATE.
De NIEUWE HAARLEMSCHE COU-
KANT pan heden zal, op den uoorauond
üan de Herstemmingen uoor den Raad,
zeer uelen bereiken, die wij tot nog toe
n °nder onzen gewonen lezerskring
mochten rekenen.
Die allen uragen we, onze Courant met
aandacht te lezen.
Vooreerst om bij de herstemming de
all |6 Z3a'< *e c'oen ze9ey'eren> waartoe
|,cht een lezing uan onze artikeltjes
e,!moge bijdragen.
Maar dan ook, om te weten dat er in
"aarlem bestaat een KATHOLIEKE krant,
?'e wij ons beijueren zoo goed mogelijk
te maken, èn uit journalistiek oogpunt,
®n als plaatselijk nieuwsblad uoor onze
Katholieke geloofsgenooten!
Moge dit uoldoende zijn, om ons den
steun te uerzekeren uan zeer uelen, wier
nnlp in de redactioneele en aduertentie-
°'°mmen wij zoo gaarne wenschen en
°°k dringend noodig hebben!
TIEN JAEEN LATER.