Donderdag II Juli 1907. Dagblad voor Noord- en Zuid-Holland. Stemt morgen in i op J. H. VISSER (alléén)! Stemt morgen in District III op A. GRAVESTEIN en J. LEUPEN! Margareta's Zending. No. 6630 32ste jaargang. Ons laatste woord. BUITENLAND. De Middenstand in onze gemeente ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Haarlem Voor do overige plaatsen in Nederland franco per post. Afzonderlijke nummers 1.20 1.65 0.05 DIT blad verschijnt dagelijks, behalve zon- en feestdagen. BUREAUX: GEDEMPTE OUDE GRACHT No. 120. - HAARLEM. PRIJS DER ADVERTENTIÊN Van 1—6 regels0.60, (contant) 0.50 Elke regel meer Groote letters worden berekend naar paatsrdimte. DIENSTAANBIEDINGEN 25 CENT PER ADVERTENTIE CONTANT Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Pans, 31bis Faubourg Montmartre. Hoofdredactie en Directie der „N. HAARL. COURANT". V(ij hebben, door het uur van ver schijnen onzer Courant, geen gelegen- £eid onzen lezers weer toe te spre ien vóórdat de stembus morgenavond gesloten wordt. In zake de herstemmingen voor den Baad is dit dus ons laatste woord ter opwekking. Wien de Katholieken van Haarlem inoefen stemmen, wanneer ze trouwe strijders willen zijn voor de goede zaak en plichtgetrouwe soldaten van ons christelijk-politiek leger in den lande, dat behoeven we nu niet meer te vertellennóg eens te gaan zeggen dat in District I op Visser-alléén en in District III op Gravestein en Leupen moet worden gestemd, 't zou heel en al overbodig zijn. Maar wèl mag in dit laatste woord hog eens ernstig er op gewezen worden, daarom onze Roomsehe kiezers zóó, 6n niet anders, hebben te stemmen. Willen wij, Katholieke staatsburgers, °ns rechtmatig deel opvorderen in de regeering van stad, provincie en land, ~T" willen wij de oude ellendige tradi- tle Van Holland voorgoed vernietigen, ^olgens welke over de katholitieke burgers steeds zonder hen werd gere geerd, willen wij ons billijk aan deel hebben in het bestuur der stad en is het beheer der belastingpennin gen, die dan toch ook voor een groot el door ons, katholieken, worden °Pgebracht, dan moeten wij begin nen met belangstelling te koesteren voor, en daadwerkelijk mee te leven met de zaken van openbaar belang. Dan moeten we ons steeds toonen burgers van de daad en gebruiken de rechten die wij als zoodanig hebben Maar die ook gebruiken op de goede manier om er wat mede gedaan te krijgen. En dat iseendrachtig en georga niseerd 1 Onze tijd staat in het teeken van vereeniging, en nimmer kwam het oude „eendracht alleen geeft macht" zoo scherpgeteekend overal uit als juist in onze dagen. Tegenover onze tegenstanders, die eendrachtig samenwerken, moet staan de eenheid onzer katholieke staatspar tij, één naar het voorbeeld onzer H. kerk, die hare éénheid juist als een die grootste kenteekenen van hare waarheid belijdt. Eendrachtig en georganiseerd treden de katholieken op onder het vaandel der R. K. Kiesvereeniging. Daarom moeten de besluiten der kiesver eeniging unaniem gevolgd en hare adviezen trouw geëerbiedigd 1 Voor de stemming van morgen is dat advies, naar men weet, neergelegd in de op wekking die, naar we hopen, nu zon- zonder een enkele uitzondering door alle kiezers zal worden gevolgdstemt in District I op den heer VISSER (al léén en in District III op de heeren A. GRAVESTEIN, en S. LEUPEN. Algemeen Overzicht. De beurs gaat hard achteruit, de berichten van schokkende strekking zijn niet van de lucht, de jobstij dingen volgen elkaar op: wer kelijk, de vrees voor oorlog tusschen Japan en de Vereenigde Staten is geen ijdele vrees! In Japan en in Amerika zelf ver zekeren de diplomaten, dat er eigenlijk niets aan bet handje is, waarlijk niets! Maardat is vóór eiken oorlog het geval geweest, dat is altijd gezegd, en aan die verzekeringen behoeft niet meer waarde gehecht te worden dus aan andere diplo maten-gezegden Nu zijn er echter tegenover die sussende verklaringen van diplo maten andere berichten. Ook aan deze behoeft nu wel niet geloofd worden als aan 'n dogma, maar uit de omstandigheden waar onder ze worden medegedeeld, en uit andere dingen valt wel eens af te leiden, dat hier mannen aan het woord zijn, wier uitlatingen minstens genomen groote belangstelling moe ten wekken. We meenen daaronder te moeten rekenen de inlichtingen, die een groote Engelscbe krant, de „Daily Telegraph", in 's Gravenbage heelt weten te verzamelen over den toe stand tusschen de Vereenigde Staten en Japan. Dit blad vertelt namelijk, dat zijn correspondent in den Haag erop uit is geweest, om wat te hoo- ren over deze kwestie, onder de massa diplomaten die op het oogen- blik in onze residentie samen zijn. De correspondent heeft namelijk aan een diplomaat die met hem bevriend is verzocht, inlichtingen en indrukken voor hem te ver zamelen op de Vredesconferentie en in diplomatieke kringen in den Haag met betrekking tot den te- genwoordigen stand van het geschil tusschen Noord-Amerika en Japan, dat die kringen bezighoudt en ver ontrust. De correspondent vernam nu het volgende, dat als 't geheel waar is, er werkelijk onrustbarend uitziet: De betrekkingen van Japan met de V. St. zijn werkelijk gespannen, hetgeen aan de internationale pers niet bekend is, omdat de Ameri- kaansche en Japansche regeeringen den waren staat van zaken ver bergen. De Amerikaansche regeering blijft aan Japan zeggen dat zij niet bij machte is, zich met de inwendige aangelegenheden van Californië te bemoeien, waarop Japan ant woordt dat dit een onregelmatige- toestand is, waarmee het geen ge noegen kan nemen, daar Japan, indien de Amerikaansche regeering er onbekwaam toe is, zijne inter nationale rechten in Californië zal moeten waarborgen, door zelf maat regelen te nemen om die te be schermen. Sedert 20 Juni staan Japan en Amerika op dit standpunt en de crisis wordt s'.eeds scherper. Daarbij komt dat Japan het op treden van de Ver. Staten thans als dubbelzinnig beschouwt, omdat Noord-Amerika zich in stilte krach tig wapent, ofschoon de nota's aan Japan vrede ademen en verzekeren dat een breuk ondenkbaar is. Japan geeft thans onvoorwaarde lijk te verstaan dat het zijn beleid van voor den oorlog met Rusland tegenover de V. S. zal moeten her halen en binnenkort een ultimatum zal stellen, aangezien de toestand zoo niet kan voortduren.... Japan erkent dat de Amerikaan sche regeering veel doet om den volkshartstocht te breidelen en een verstoring van den vrede te belet ten, maar niet genoeg Dat alles lijkt werkelijk buiten gemeen ernstig! De vriend van den correspondent voegde er nu wel ter verzachting aan toe, dat het bovenstaande niet den indruk moet geven dat de di plomaten van Japan en de V. S. in den Haag den stand van zaken hopeloos achten. Zij vertrouwen integendeel, zegt hij, dat Washington en Tokio erin zullen slagen, om een bevredigende regeling te vinden; maar de niet diplomatische Japanners in den Haag zien de zaken donker in. Volgens hen zijn er in Japan velen die de vraag aldus stellen „Tusschen ons en de Vereenigde Staten kunnen de hangende moei lijkheden voor het oogenblik ge schikt worden, maar het is zeker dat zij zullen terugkeeren, indien wij ons niet heelemaal uit de Ver eenigde Staten terugtrekken. Wij moeten niet alleen aan het tegen woordige oogenblik maar ook aan de toekomst denken." En als dat zoo is, kunnen wij er met reden bijvoegen, dat ook wij den staat van zaken, niet erg gunstig inzien, en moeten bektnnen dat er veel kans is op een oorlog, die heel merkwaardiger wijs alweer vlak op een Vredesconferentie zal volgen... alsof Japan (dat ook den Russisch Japanschen oorlog uitlokte) dei- wereld wil laten weten, dat zijn tijd om aan beperking van wapensuit rusting en wat al niet te doen, nog nut is gekomen! Werielijk, 't „gele gevaai" komt nader Over de „geheime vereeniging" die naar het heet een beweging tegen de Pauselijke verbodsbepa lingen over 't lezen van slechte boeken zou willen op touw zetten, lezen we in Duitsche bladen, die blijkbaar de bewegiDg gunstig ge zind zijn, dat de grondbeginselen van den Bond zijn1. aanhankelijk heid aan het kerkelijk gezag en aan den H. Stoel, doch slechts in die zaken die door het geweten als objectief en noodzakelijk worden erkend; 2. onthouding van elke gemeenschap met het „hervormd katholicisme"; 3. in theologische kwesties zou de raad moeten worden ingewonnen van bezadigde en erva ren theologen4. onvoorwaardelijke onderwerping aan de beslissing van den H. Stoel. Deze van katholiek standpunt zeer zonderlinge en tegenstrijdige beginselverklaring is er blijkbaar op berekend de Katholieken gerust te stellen en... zand in de oogente strooien. Intusschenmen zal te Rome wel weten, hoe met deze „beweging" te handelen. Menschen, die zoo hard roepen dat ze het gezag van den H. Stoel in alles willen erkennen, behalve.. in zaken, die zijzelf daarvan gaarne willen afscheiden, verdienen in ieders oog nu juist niet 't volste vertrou wen op hun gehoorzaamheid en Katholiciteit Korte berichten. De Saksische regeering bereidt een wetsontwerp voor tegen het bederf van landsmooi door reclameborden. Dat is ook hier hard noodig 1 Het bericht dat koning Alfonsmet de koningin van Spanje in het najaar bezoeken zal brengen aan de hoven te Den Haag, Londen en Weenen, neemt vasten vorm aan. De Berlijnsche „Post" verzekert dat von Bülow in September Aerenthal's bezoek aan Berlijn te Weenen gaat beantwoorden. 'n Fraai nieuwtje uit Montenegro: Bij gebrek aan een voor de regeering bruikbare meerderheid in de Skoepsj- tina ontbonden. Dat was iets voor el ders :„bij gebrek aan een bruikbare meer derheid". onze regeering zou 't pre cies eender kunnen zeggen! De „Volksraad" van de Kaapkoloni heeft een motie aangenomen, waari de Kaapsche Regeering wordt ver zocht aan de andere Afrikaansche ko loniën een bepaald Federatie-voorste te doen. De eerste stap naar een Ver eenigd-Zuid Afrika?... Haarlem is een stad van luxe zegt men wel eens. Een stad van uitgaan, van vreem delingenverkeer, van zomerdrukte We gelooven het graag! Maar wat hangt daaraan nood zakelijkerwijze vast? Dat Haarlem ook heeft een uit gebreide, krachtige, overal-ver spreide Middenstand. Waar luxe heerscht, daar zijnd leveranciers en de winkeliers nie alleen graag erbij, maar ze zijn ei ook noodig! En waar vreemdelingenverkeei is, daar moet d e Middenstand zorge voor de ontvangst, het onderhou en de behoeften van al die vreem delingen, in de zomerdrukte vooral als de stroom van bezoekers una het Kennemerlandsche schoon koml aangerold. De Middenstand van Haarlem is dus niet niet alleen die van ee goedbevolkte stad als de onze maar hij omvat ook de velen, die moeten leven van wat Haarlem vóór heeft bij andere steden van dezelfde grootte. 'tls billijk, dat een zoo talrijk en tevens voor de welvaart en de vooruitgang onzer stad zoo nuttig en noodige klasse, in het stadsbe stuur naar behooren wordt ver tegenwoordigd Immers, de belangen onzer Mid denstanders zijn vaak geheel eigen aardige belangen, die door een ander niet of niet voldoende knn nen worden begrepen en op d juiste waarde geschat. En daarenboven het is bekend genoeg, dat juist de Middenstand in elke gemeente de meeste finan- ciëele lasten heeft, de grootste bij drage dus levert aan de kas van het algemeen. feuilleton. Vrij naar het Fransch. M. DU CAMPFRANC. Door Jos. SMITS Az. Tusschenbeide mengden zich als van- Zelf celtische woorden en uitdrukkin gen in hun gesprek en die klanken, ^elke zij in hunne jeugd gestameld kadden, deden hun ol zoo goed aan ket hart. Op dat oogenblik deed het orkest ket oude anygos hooren, dat melan choliek lied, zoo aantrekkelijk voor ieder kind van Bretagne. „Hoort," juichte Denise, „niets ont- kreekt aan onze illusie... hoort, zelfs ket geliefkoosde deuntje van den Bre ien komt ons in onze eenzaamheid Verrassen!" Alle drie bewaarden een diep stil zwijgen. „Wat is ze toch zoet de herinnering aan het oord zijner jeugd!" merkte Margareta op. En in dat kleine salon, vol witte leliën en geurige viooltjes, droomden drie kinderen van Bretagne zich voor eenige oogenblikken terug op de ge liefkoosde plekken, waar zij den zalig- sten lijd des levens hadden doorge darteld. „Ja, wel zoet is de herinnering aan net Eden der kindsheid!" herhaalden Henri en Denise als uit één mond. De cotillon nam een aanvang. Demse trok Henri de Kernevez mee in het vroolijk en dartel gewoel en en mevrouw du Tressan, teruggetrok ken in een hoekje der salon, sloeg met nieuwsgierige blikken den gol- venden vloed van walsers gade. Barones Brumely, in bevallige en statieuse houding op een rijk gebeeld- houwden fauteuil gezeten, hield een keurig bewerkt balkaartje in hare hand. De kapitein du Tressan presenteerde zich op zijn beurt, om de Creoolsche tot een dans uit te noodigen. De barones blikte hem eenige oogen blikken aan, rees vervolgens, met een vriendelijk lachje om de lippen, van haar zetel op en legde hare hand op de schouders van Margareta's echt genoot. Aller blikken waren op haar ge vestigd; de commandant was in ver rukking. Eensklaps ondervond Margareta een snijdende, ondraaglijke, nog nooit ge voelde smart. Een onuitstaanbaar ge voel prangde haar gemoed en de avond kroop voor haar voorbij in sombere droefgeestigheid. Thuis teruggekeerd, las George op het gelaat zijner vrouw, op dat gelaat, hetwelk geen veinzen kende, de ver warring eener droefheid, waarvan hij de oorzaak maar niet kon achterhalen. „Ben je vermoeid?" vroeg hij. Margareta greep zijne hand. „O, indien ge eens wist, wat ik ge leden hebschreeuwde haar hart, maar hare lippen bleven stom. In lijden en droefheid was Marga reta altoos in zich zelve gekeerd; het lijden, zoo in heur er,gen boezem als opgesloten, verscheurde haar het hart, maar geen klacht kwam er over haar lippen. „Er is toch wel weer iets?" hernam George en een soort van angst trilde in zijne stem. „Zeg me eens," fiuisterda Margareta hem zacht in de ooren, danst mevrouw Brumely zoo uitstekend?" „Ja, uitstekend," antwoordde hij nog geheel onder den indruk van den laat- sten dans, „met haar zou men den ganschon nacht door kunnen dansen, zonder zich te vermoeien." Margareta zette groote oogen op en blikte haar echtvriend vragend aan, maar heur bleeke gelaatstint verried hevige ontsteltenis. „Is zij beminnelijk?" vroeg ze schuch ter en met trillende stem. „Luister eens, lieve," zeide George, „ik zeg u niet dat model getrouw te copiëeren; gij hebt uitstekende hoe danigheden, welke de barones niet be zit, maar geloof me, een klein weinigje coquetterie schaadt nietgij zijt al te ernstig, mijn lieve Hij wilde voortgaan, toen onwille keurig zijn blik viel op Margareta's ontsteld gelaat en hij plotseling de oorzaak van heur lijden besefte. „O gij," zeide hij, terwijl hij zijne vrouw hartelijk omhelsde, „gij zijt de goed heid, rechtschapenheid en toewijding in persoon 1 „Vrees niets, lieve, altoos zal ik de echte parel van de valsche, het zuiver goud van het klatergoud weten te onderscheiden." De oogen van de jonge vrouw straal den van geluk. Intusschen had dit bal mevrouw du Tressan de gedragslijn aangegeven, welke zij voor de toekomst te volgen had. Haar man had de wereld lief; zij moest zich dus niet in hare wo ning opsluiten. Hij was vroolijk en opgeruimd van aardzij zou haar wel wat droomerige natuur weten te be- heerschen en zich opgeruimd voordoen. In één woord, zij zou slecht één doel kennen, het geluk van Georg alleen. En van dien dag af bracht Marga reta een een waarlijk groot en zwaar offer op het altaar der echtelijke liefde, een offer dat haar zwaren strijd kostte, tien jaren lang, maar dat eindelijk met een diepe smart ook de heling bracht, die tevens was: bet geluk! HOOFDSTUK IV. Maurits, de eerstgeborene, maar on gelukkige knaap, het eenig zoontje van George en Margareta, lag met hoog-roode wangetjes in zijn wiegje. Was het de koortsblijdschap, of wellicht de laatste gloed, welken de naderende dood naar de wangen jaagt van degenen, die weldra de aarde gaan verlaten? Mauris verbeidde de komst van Jesus, den eeuwigen Vredevorst. Zijn moeder lag naast de lijdens sponde van haar kind op hare knieën. Onafgewend waren hare blikken op hem gevestigd; de arme vrouw door stond een feilen doodsstrijd in haar hart, en toch durfde zij geen klacht uitenzóó straalde Maurit's gelaat van loutere, zalige hemelweelde. Daar trad de priester door de wijd geopende deur de kamer binnen. Zij, die den priester gevolgd waren, knielden rondom de lijdenssponde van den kleinen Maurits neder. Het was George, met sporen van diepe en gren- zenlooze smart op het gelaat, dan de oude heer van Kermeur, en de andere bloedverwanten. Doodsche stilte heerschte in het ver trek. „Dat het lichaam van onzen Heer uwe ziel beware ten eeuwigen leve!" zeide de priester. George, op zijne knieën neergezon ken, aanschouwde bevende van ont roering en stom van bewondering zijn zoon, door hemelvreugde als van ge daante veranderd; die doodsverach ting en dat verlangen naar den Hemel was voor hem bij een neg zoo jeug digen knaap onbegrijpelijk! „O mocht ook ik kunnen gelooven," fluisterde hij binnensmonds, „gelooven als mijn arm kind!" Eensklaps opende Maurits zijne oogen, en, met een glimlach om de lippen, gaf hij een teeken, dat ze hem een voor een zouden naderen. Eindelijk was de beurt aan George en Margareta. Onuitsprekelijke teeder- heid straalde hun uit Maurits blikken tegemoet. „O! u," fluisterde hij, „u bemin ik meer dan wien ook ter wereld." En terwijl hij hunne bevende handen har telijk drukte, zeide hij op opbeuren den toon: „Weent toch niet; van den Hemel uit zal ik u immers altoos zien daar zal ik uwe komst verbeiden, déar u beiden zien opklimmen langs den weg, die ter eeuwige zaligheid voert. De arme, troostelooze moeder vestig de bij het vernemen dezer woorden hare blikken een oogenblik op heur echtgenoot. {Slot volgt.) NIEUWE HAARLEMSCHE CODRANT SQITE MA HON AGITATE. De NIEUWE HAARLEMSCHE COU- KANT pan heden zal, op den uoorauond üan de Herstemmingen uoor den Raad, zeer uelen bereiken, die wij tot nog toe n °nder onzen gewonen lezerskring mochten rekenen. Die allen uragen we, onze Courant met aandacht te lezen. Vooreerst om bij de herstemming de all |6 Z3a'< *e c'oen ze9ey'eren> waartoe |,cht een lezing uan onze artikeltjes e,!moge bijdragen. Maar dan ook, om te weten dat er in "aarlem bestaat een KATHOLIEKE krant, ?'e wij ons beijueren zoo goed mogelijk te maken, èn uit journalistiek oogpunt, ®n als plaatselijk nieuwsblad uoor onze Katholieke geloofsgenooten! Moge dit uoldoende zijn, om ons den steun te uerzekeren uan zeer uelen, wier nnlp in de redactioneele en aduertentie- °'°mmen wij zoo gaarne wenschen en °°k dringend noodig hebben! TIEN JAEEN LATER.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1907 | | pagina 1