- 58 -
geboden facilitéit gebruik wenschte te maken, trad
ik in 't gelid en mijn naam kwam op 't lijstje.
Toen was 't de 27e en mooi weêr. Maar den
28n motte 't, den 29n regende 't, den 30n goot
't. Den ln was 't centjesdag, en de wolken speel
den zondvloedje. M'n geweten knaagde met z'n
scherpe tandjes 't woord .lichtzinnige" in m'n ge
dachten (dat's beeldspraak, wat?) en toen de
chef me de duiten uittelde, vroeg ik hem, mijn
naam maar van 't lijstje te'schrappen.
.Bedenk je nu wel, doorgehaald blijft doorge
haald".
„Och meneer, 'tis toch geen weêr."
„Neewat niet is, kan nog worden. Den 6n
kan 't wel prachtig zijn."
„Jawel meneer, maar 'k wou toch maar liever
nietde volgende maand moet 'k toch ook rond
komen, en wat je opmaakt, is weg...."
„Hm, niet doen.... Maar wat zul je dan doen
de heele vacantie?"
„O, dat loopt wel los. Wat wandelen, watlezen..."
„Nö, zooals je wilt; doorhalen dus maar?"
„AlstublieftKrats'n Vinnige inktstreep door
m'n naam geen voorschot.
Den 2n goot 't, den 3n regende 't, den 4n motte 't,
den 5n, den laatsten kantoordag, werd 't droog. Al
de collega's aan 't hoera schreeuwen. Ze hadden
alles klaar voor hun reis, werkten weinig, kletsten
veel over Brussel en Keulen en Valkenburg. Ik
hield m'n mond. In 't begin lachte ik hen uit: „Je
zult wat lol hebben met zoo'n Novembertje."
Later hield 'k m'n mondtoen 't weer opknapte
namen de mij d'r tusschen: „Huiskonijntje! Moet
je romannetjes lezen? Wat zul je je schoenen ook
slijten, hè? Je mocht eens 'n spoorwegongeluk
krijgen 1" Met z'n zessen tegen mij alleen! Ik was
de eenige, die werkte; met 'n gezicht als 'n
.oorwurm. Ezel dat 'kwas! Om 'n paar buitjesda-
gen m'n vakantie vergooien! Drommels, de boog
kon toch ook niet altijd gespannen blijven? Waar
had je dan vakantie voor? Maar nu was de kans
verkeken. Thuis zitten bakken kon 'k, op m'n
huurkast, en spot-briefkaarten bekijken van m'n
wèl-reizende vrienden
Daar kwam de chef binnen; spoorboekje in
z'n linker jaszak 1 'k Werd hoe langer hoe nijdi
ger. Hij was heel joviaal, redeneerde met de lui
over hun reisplannen.... dat ze 't er maar eens
goed van moesten nemen, de vakantie was er
voor,.... dat 't weer zich toch wel taai zou houden,
nu 't uitgesputterd was....
Den heelen kring ging-ie rond. Zou hij mij ook
aanschieten misschien vragen, of 'k nog op m'n
besluit terug wou komen?
Daar had je 'm, 'k keek op m'n pen, voelde
dat hij me aanzag, maar hij liep voorbij, en~de
anderen zaten alweer in spoorboekjes te snuffelen,
of op 't lest nog wat Duitsche zinnen in hun her
sens te pompen....
'k Wou ze wel stompen, 'k Geloof dat 'k 'n keer
of tien van kleur verschoot, als 'n reclame-letter
vóór 'n winkel in de Kalverstraat...
Toen werd 'k weer kalm. En na 'n half uurtje
kwam 'ter uit: „Zeg, kerels, kan jullie me niet
ieder vijf pop leenen?"
Dat was natuurlijk de muggen gelokt. Hoeveel
spottende moppigheden ik niet slikken moest, 'k
weet 't niet. 't Begon met quasi-ernstige antwoor
den, en 't eindigde met 'n collecte, die 16 heele
en 2 halve centen opbracht. Maar tot slot van re
kening waren 't toch de kwaadsten niet. 't Werd
nu heusch ernstmaar er was er niet één, die
me helpen kon. Zij hadden natuurlijk hun plannen
zóó gemaakt, dat 'teene eindje precies aan 't an
dere reikte;.... had 'k 't eerder gevraagd maar
nü onmogelijk! Waarom ging ik niet naar den
baas? 'k Dankte ze vriendelijk. Had hij niet ge
zegd: „doorgehaald blijft doorgehaald!" Was-ie
me niet als 'n mof voorbijgeloopen?
's Middags rende ik de heele stad rond om
geld. 'k Was eerst bij m'n vriend Jan geweest,
maar die moest zelf op reis. Piet had 'n zieke
vrouw, die veel geld verslond (wat 'k in andere
omstandigheden wel 'n interessant verschijnsel zou
gevonden hebben). Ik Sjokte van 't kastje naar den
muur, ving echter overal bot, geen schijven. Was
'k hier één, daar twee dagen eerder gekomen
met genoegen; maar nü, met den besten wil van de
wereld ging 't niet. 't Leek wel of er twee dagen te
voren 'n soort van geld-versmeltende wind door 't
land was gevaren. En onderwijl, als om me te tergen,
werd 't weer maar hoe langer hoe mooier. Nog maar
ergens anders geprobeerd. Als eiken keer had 'k
'n idéé, 't bij hem vast wel te zullen krijgen; als
telkens waren juist twee dagen geleden de schij
ven z'n deur uit gevlogen, 'k Raakte nu zoetjes
aan uitgepraat. Allen mogelijken en onmogelijkcn
kennissen had 'k gevraagd, telkens met spijt na
dat ik het gedaan had, met 'n idéé op 't laatst,
alsof 'k al werkelijk van iedereen geleend had, nu
tot over m'n ooren in de schuld zat en strakjes
ingerekend zou worden of-zoo. Driekwart gek
kwam 'k thuis, en ik kroop dadelijk in bed.
Den volgenden morgen ontwaakte ik in een
reisdroom. 'n Schril locomotief-gegil snerpte m'n
kamer binnen.
Maar m'n portemonnaie was leeg.
Toen m'n hospita 't ontbijt boven bracht, in
formeerde ze, heel belangstellend, met haar taaie
kleverige stem: „Of ik nu toch maar niet eens
'n kort poosje op reis zou gaan, nu't weer toch zoo
zoetjes aan 'n klein beetje begon op te zomeren." Ik
maakte d'r aan 't schrikken, zoo barsch antwoordde
ik: „Och ja, morgen!" Was 't maar waar! dacht
'k even later, 'k Keek eens naar buiten, 't Prach
tigste weer van de wereld. Net ging m'n kantoor
buurman voorbij, 'n reistasch in 'n vuist. Potshon
derdduizend koffieboonen! Maar m'n portemonnaie
was leeg.
'k Stormde de straat op. Ik moest geld hebben!
'n Telegram naar 'n neef in St Jakobi-parochie:
„Stuur me 40 pop, Kees." Antwoord na 'n eeuwig
uur: „'k Heb ze niet, Klaas." Met m'n horloge
(goud 'n erfstuk) naar Oom Jan. Twaalf gulden
bood-ie me! „Loop naar de maan!" en 'k smakte
de deur dicht.
Toen naar den chef, 'k Moest alles geprobeerd
hebben. „Mijnheer, kunt u me ook f30 leenen?"
'k Was niet eens meer in staat 'n voorrede af te
draaien. „Jawel! Waarom heb je 't gisteren niet
gevraagd? Ik dacht 't wel, maar 'k kon 't je
slecht wèèr aanbieden! Asjeblieft 1 Wanneer ga je,
morgen? Amuseer je!"
'k Wou de straat nu wel overdansen! Natuur
lijk regelrecht naar 't station gestapt en 'n klein
rondreisje genomen. Naar huis, 'n beetje rommel
inpakken. Zingen en fluiten En vriendelijk
tegen de hospita't Had moeite gekost maar
zooveel te beter zou 't smaken. Van den 2en tot
De aankomst van Mgr C. J. Meeuwissen te Suriname. De „Prins der Nederlanden" arriveert
aan de reede van Paramaribo. Mgr staat op het dek.
5chi;ibet:5iL.
De aankomst van Mor C. J. Meeuwissen te Suriname. Mgr verlaat de hoofdkerk.
