DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
VoorRechtenVrijheid!
Kinderhuisvest 31-33, Haarlem
Automobielenhaat.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
WOENSDAG 28 AUGUSTUS 1907.
No. 6670, 32*® Jaargan
Bureaux van Redactie en Administratie:
Interc. Telefoonnummer 1426.
Bloernendaal,
Sinds de lange reeks van onge
lukken,die talloozen zijn overkomen,
sinds de lijst van dooden en ge
wonden, die eiken daggrooter wordt,
offers allen van den snelheidswaan-
zin der huidige automobilisten, is
er een beweging gaande geworden
onder ons volk, die slechts een
vonkje noodig heeft om op te laaien
in brandenden gloed.
Een beweging tegen de automo
biel,den wegenmoorder, de stofplaag,
den kinderdooder, den dorpen-ont-
volker....
De automobielenhaat zit er in bij
ons volk, en dag aan dag groeit
hij aan, dag aan dag wordt hij
grooter, wortelt hij dieper.
De jongste uiting ervan is de
wording van een vereeniging „ter
beveiliging van onze wegen", en 't
is te hopen dat deze vereeniging
erin slaagt om veld te winnen, het
volk aan zich te binden en zoo
sterk mogelijk te worden, om daar
door paal en perk te stellen aan
den werkelijk onduldbaar geworden
overlast van het heaendaagsche
automobilisme.
Immers, deze vereeniging wordt
nog geleid door kalme hersenen,
berust op kalme beginselen, wenscht
het auto-verkeer te verbeteren, niet
het tegen te gaan, wenscht het ge
zonde toerisme te bevorderen, niet
de auto te bannen van den weg.
Tegen de snelheid van den auto
gaat deze actie, niet tegen de auto
zelve.
Daarom is te hopen dat deze
vereeniging slaagt. Zoo niet, dan
vreezen wij dat de automobielenhaat
die leeft in ons volk zal uitbarsten
bij de een of andere gelegenheid,
en tot erge gevolgen zal leiden 1
Die automobielenhaat, die werke
lijk bestaat, is een niet te onder
schatten gevaar.
Vraag het maar eens op 't platte
land, hoe de auto er gehaat wordt!
Vraag het eens aan hen, die wonen
langs de groote wegen, hoe ze de
auto verwenschen, hoe ze dreigen
tegen de automobilisten, hoe ?e 't
monster van den weg wel met alle
middelen zouden willen verbannen
uit het verkeer.
Vraag het eens aan de rustige
wandelaars, aan de vrouwen, aan
de huisvaders en huismoeders, aan
de bezitters van pluimvee, hoe het
moordvoertuig wordt gehaat door
allen, hoe ze opschrikken als dat
treiterende boorngetoet wordt ge
hoord, hoe ze zich afwenden als de
stinkende benzinelucht wordt uitge-
puft en de schadelijke stofwolken
opdwarrelen achter den vliegenden
auto
Vraag het vooral aan die velen
en ze worden heel talrijk zoo
langzamerhanddie hun vrouw
of kind of familielid hebben verlo
ren door de woeste auto, die niets
spaart
Als al die haat eens tot een uit
barsting komt!
Als al die bedreigingen, geuit
tegen de „poenen", die met non
chalante zelfoverschatting uit hun
hoog rijtuig op het publiek neer
zien in hun snelle vaart, eens werden
vervuld
L' histoirse repète: de
geschiedenis van vroeger komt al
tijd weer terug!
Een goede eeuw geleden was het
Monsieur de Markies, die met zijn
rijtuig door de dorpen reed van zijn
lijfeigenen, er een overreed, en boos
was op z'n koetsier, die even durfde
ophouden voor zoo'n gevalletje.
Maar Monsieur de Markies
wie kent dat meesterlijk type niet
uit een van Dickens mooiste wer
ken viel als offer van de wraak
zucht dergenen, wier familielid en
dorpsgenoot hij koelbloedig had ge
dood met zijn rijtuig.
En nü is het de rijkgeworden
tabaksplantsr, de fortuinlijke effec-
tensjachelaar, de speculant en de
geldprotz, die in z'n zelfbewegend,
met schelle kleuren beschilderd,luid-
toeterend rijtuig vol minachting
voor dat domme, loopende publiek
midden door de massa voortsnelt,
over de lijken heen vaak van velen,
die als offers vielen aan den meest-
moderneu verkeers-moloch
Om natuurlijk! van de
goeden niet te na te spreken, om
de echte gen tl emen uit te zon
deren, voor wie de auto is een ver
voermiddel en niet meer.
Daar zijn gelukkig nog vele ver
standige automobilisten, niet-snel-
heids-jagers, en zoo kan niet gespro
ken worden van een algemeenen
regel.
Maar tochran de tien automo-
listen die ge ziet, zijn er wel zes
die den auto-haat bewust of onbe
wust door hun sairisgêne, hun
poenig optreden, hun' "overdreven
snelheid en parvenu-gedoe levend-
houden,aanwakkeren, vaak tot daden
doen overgaan
Drfar is beroep gedaan, telkens
en telkens, op' de auto-bezitters zelf,
om zich te matigen.
Doch tevergeefs!
De stofplaag, het dolzinnig in
woeste vaart rennen over weg en
straat, wordt met den dag erger.
Het wordt hoe langer zoo meer
duidelijk, dat er maar één middel
is tegen die dolle snelheidsmanie
en dit woeste, niets ontziende ge
jaagd dat steden en dorpen onveilig
maakt en honderden slachtoffers in
den dood sleept.
En dat isstrenger optreden tegen
de auto-maniakken, gevangenisstraf
toedeelen bij hun vergrijpen tegen
de wet!
En daarnevensde automobielen
vooraien van toestellen die de snel
heid automatisch niet hooger dan
een vastgesteld maximum doen zijn.
Zulke instrumenten bestaan al. En
als de menschen niet wijzer zijn,
dan moeten de voertuigen-zelf zóó
zijn ingericht dat ze niet door domme
menschen misbruikt kunnen worden!
Alleen op deze wijze is er paal
en perk te stellen aan de plaag
onzer wegende snelheidsrenners
per auto.
De automobilisten zullen het zich
zelf te wijten hebben wanneer eer
lang op deze wijze hun „sport", die
een manie is geworden, wordt beteu
geld met harde hand
Algemeen Overzicht.
Z. H. de Paus heeft ook in Oc
tober alle bedevaarten naar Rome
afgezegd.
De toestand in Italië is blijkbaar
nog allesbehalve zuiver, al zijn de
anticlericalen wat geschrokken van
den aanslag op den kardinaal-staats
secretaris Merry del Val.
En op hel Vaticaan ziet men dan
ook de toekomst duister in, zoo de
regeering niet krasse maatregelen
neemt tegen het gepeupel, dat een
maal los is gekomen door de leu
genachtige ophitsingen der vrijmet
selarij en anticlericale drijvers, en
nu zijn gang gaat.
Intusschen komtmetdendag méér
uit, dat de aantijgingen tegen de
Katholieke scholen en gestichten
zoo leugenachtig mogelijk zijn ge
weest
De onderprefect van Savone, van
wiens ergerlijke handelwijze tegen
over de Salesianen te Varazza wij
indertijd uitvoerig verteld hebben,
is door de regeering, die tenslotte
al niet anders kan onder den druk
der verontwaardiging van alle ka
tholieken en welgezinden, naar een
uithoek des lands overgeplaatst.
Men zegt dat hij ook gestraft zal
worden.
En Z. H. zal zélf aan do Sale
sianen door een pauselijk schrijven
een betuiging geven van zijn vol
doening en achting, en hun werk
openlijk prijzen.
Nu we toch bezig zijn over Rome
te schrijven, mag hier tevens ge
meld worden dat binnenkort ver
wacht wordt een Apostolische Breve
aan de geheele wereld, ten aan
kondiging van het jubeljaar des
Opperpriesters. Bij deze gelegen
heid zal een jubilé worden ingesteld
voor de katholieken van de gansche
wereld. De breve van Paus Pius
zal de regelen bevatten om de af
laten te verdienen, welke gelijk zul
len zijn aan die van de z.g. „heilige
jaren."
In Würzbu-g wordt deze week
de 54e Duitsche Katholiekendag
gehouden, wederom een indruk
wekkende wapenschouwing van het
machtige, door zijn kracht en zijn
eenheid zoo heerlijke Katholieke
volk van Duitschland.
Het aantal deelnemers is er wat
geringer dan op de vorige Katho
liekendagen, maar de geestdrift is
er niet minder verheffend, en de
geest van geloof en eenheid die
deze reuzenhijeenkomsteu immer
maakt tot brandpunten vau Katho
lieke actie en overtuiging, lieerscht
er blij en fier en machtig
Er zijn dan ook meer dan 10.000
deelnemers in Würzburg.
De eersten dag is vooral de werk
liedenkwestie besproken, en is de
nauwe betrekking die er bestaat
tusschen de Katholieke Kerk en
sociale hervormingen goed aange
toond. Vooral Z. D. H. Dr. von
Schlör, de bisschop van Würzburg,
sprak in dien geest.
Den tweeden dag is een schrij ven
van Z. H. de Paus voorgelezen dat
's Pauses hooge instemming met
den Katholiekendag en de Duitsche
Katholieke actie te kennen gaf.
We hebben gisteren wat verteld
over den inval der Turken in
Perzië.
Er zijn nog meer berichten ge
komen dienaangaande, en dus komen
we er nog eens op terug.
't Lijkt waarachtig, of er een
nieuwe „Perzische kwestie" staat
geboren te worden, een derde editie
van Macedonië en Marokko, waar
aan de mogendheden hun kracht
beproeven kunnen
Althans, alle vertoogen te Kon-
stantinopel hebben tot dusverre
niets geholpen de Turken dringen
kalmpjes op. Reeds hebben ze for
meel slag geleverd met de Perzen
een Perzische generaal en eenige
andere officieren zijn door hen ge
vangen g .-nomen en vermoord.
Voorts moorden ze heele dorpen
uit en stellen ze als raven
Maar dat doen de Perzische sol
daten, die uitgestuurd zijn tegen de
Turken, al net zoo goed als deze
Wat er van komen moet is niet
zoo ineens te zeggen, maar één ding
schijnt zeker dat de Perzische on
afhankelijkheid op haar nadagen
loopt.
En de Europeesche Mogendheden
zitten op den loer om 't vetste
brokje ervan te hebben
Een telegram van heden ochtend
intusschen deelt mede, dat de Per
zische gezant te Konstantinopel van
de Porte de belofte verkreeg, dat
de Turksche troepen zouden worden
teruggetrokken.
De ondervinding leert, dat belof
ten van de Porte vaak niet in ver
vulling gaan.
Ook lijkt het onwaa schijnlijk,
dat de Porte haar aanspraken in
het gebied van Urmia zou opgeven,
zonder eenige concessies van Perzië
te verlangen.
Ofschoon ook uit de nota-wisseling
tusschen Konstantinopel, St. Peters
burg en Londen niet gebleken is,
dat Turkije rechten op Urmia be
weert te hebben, staat toch vast,
dat de eischen der Porte van ouden
datum zijn; en eischen van dien
aard plegen eerst na lang tegen
stribbelen in Konstantinopel te
worden opgegeven
Nu nog een en ander over Ma
rokko.
Men is nieuwsgierig wat de.Sultan
no. '2, Moeial Hafid, doen zal.
Optrekken tegen Casablanca, en
den oorlog heiligen verklaren
Maar dan is hij er zeker van,
dat Europa met zijn optreden geen
genoegen zal nemen en hem nim
mer zal erkennen!
Want de Sultan te Fez moge
zijn hoe hij wil, hij is dan toch
een der partijen van de fameuze
Acte van Algeciras! En die acte is
de basis van alle handelingen der
mogendheden.
Doch als Moelai Hafid niet tegen
de Europeanen optrekt, is er weer
hard kans dat hij den steun der
stammen, die oorlog willen, verliest!
De man staat dus voor een moeilijk
parket.
De correspondent van de „Koln.
Ztg." heeft gisteren dan ook al een
brief uit Saffir gekregen, volgens
welken boden daar het bericht
hebben gebracht dat Moelai Hafid
van plan is, met een leger op Ca
sablanca aan te rukken.
Op het oogenblik is hij doende
buiten Marrakesj een kamp op te
slaan.
De nieuwe tegen sultan krijgt al
rijke geschenken van de inboorlin
gen.
Voor de uitbreiding van de be
weging in het Zuiden hangt veel
af van de houding van den mach
tigen Kaïd Aisa van Saffir en het
achter gelegen land, die altijd een
steun voor den Sultan geweest is.
Een andere brief meldt det de
Frauschen aan Kaïd Aisa hulp te
gen Moelai Hafid hebben aanj
boden.
Wat het dus worden zal, W(
niemand.
De Europeanen hebben gister
al Fez verlaten en „men hoop
dat ze veilig aan de kust zuil
komen.
Nieuwtjes in drie regels.
H. M. de Koningin en de manoeuvre
H. M. de Koningin zal waarschij
lijk gedurende één dag de groo
manoeuvres van de vierde divis
op de Veluwe bezoeken.
Mr. M. H. 's Jakob, f
In den ouderdom van bijna
jaar is te Amsterdam overleden m
M. H. 's Jacob, oud-vice-preside:
van het Gerechtshof aldaar.
Torpedo- en kanonneerbooten te
Delfzijl.
Het aan een Fransche bron on
leende bericht omtrent een vooi
nemen van den Minster van Marir
tot credietaanvraag voor het voor
durend stationneeren van torped(
en kanonneerbooten te Delfzij
tegenover de voordurende verste;
king van de haven te Emden, blijk
van alle grond ontbloot te ziin.
Onze Zoetwatervisscherij.
De Nederlandsche heidemaa
schappij heeft voor haar algemeen
vergadering te 's-Gravenhage o
19, 20 en 21 September een belang
rijke agenda, vooral met betrekkin;
tot de visscherij.
De eerste dag, Donderdag 19 Sep
tember e. k., des voormiddags t
10 uur, in een der zalen van lie
Koninklijk Zoölogisch Botaniscl
Genootschap, zal geheel aan de zoet
watervisscherij gewijd zijn. Tal vai
belangrijke voorstellen, zoowel ii
het belang van den liefhebber vis
scher als van den beroepsvisscher
Zoo zijn van negen afdeelinget
verschillende voorstellen ingekomer
waarin het hoofdbestuur der Neder
landsche Heidemaatschappij uitge
noodigd wordt, om bij de regeering
op verschillende noodzakelijke be
palingen in de nieuwe wet op d«
visscherij en aan te dringen.
FEUILLETON.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Haarlem fl.20
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 130
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,65
Afzonderlijke nummers0-05
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1—6 regels(contant) f0.50
Elke regel meer0-10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie A contant.
't Geval met de benoeming van den
Bloemendaalscben Secretaris staat
nog wat anders, en nog wat ingewik
kelder dan we Maandag al schreven!
Het blijkt ons, dat een der Katholieke
Raadsleden den candidaat der niet-
Katholieken stemde: de meerderheid
ran een Bloemendaalschen Raad is
namelijk wel Katholiek (het stem-
menaantal staat G tegen 5), maar in
dit geval zou de niet-Katholieke can
didaat er toch gekomen zijn, juist
doordat een der Katholieken zijn eigen
wegging!
Voor dit raadslid kan de keuze hij
een volgende stemming, dunkt ons,
nu in 't geheel niet meer twijfelachtig
zijn 1
De redenen van billijkheid en goede
trouw, die wegen voor den geheelen
Raad na de zonderlingeniet-benoeming
van den heer Bergman, moeten dubbel
wegen voor dit raadslid, dat nu de
meening van zijn geloofsgenooten en
communis opinio van de ge-
heele gemeente kent!
Er werken nu al 3500 vreemden
de Antwerpsche havens. Het confl
wordt steeds grooter.
De Antwerpensche staking schij
op zijn eind te loopen. Er is gisteravoi
besloten aan 't werk te gaan.
Koning Eduard is van plan eerla
een bezoek te brengen aan den Cza:
zoo heet 't uit Mariënbad.
't Spaansche koningspaar komt
September te Weenen. Ook te Par
wordt een officieel bezoek verwacl
Koning Eduard heeft de wet tot tc
staan van huwelijken met de zuster v
de overleden echtgenoote bekrachtig
De Amerikaansche slagvloot ve
trekt 15 December naar den Stilf
Oceaan. Roosevelt zet zijn zin door I
(Speciaal voor dit blad bewerkt
BOEIENDE ROMAN
tuit. den jongsten Poolschen vrijheidsstrijd
Naar het Düitsch van
GERD. VON OSTEN.
fi)
Maar wat een bekoorlijkheid zelfs in
deze trage, haast onwillige bewegingen
van 't lichaam, in die trekken waaruit
■/.CiO weinig leven sprakZij zou waarlij k
betooverend zijn geweest, als zij leven-
lustiger, vroolijker was, als die diepe
oogeu schitterden en er uit de uitdruk
king van haar gelaat inwendige warmte
en prikkeling sprak.
Die geheele donkere verschijning had
iets vreemdsoortigs, ja iets bevreemdends
in deze omgeving.
Niettemin haar wezen en kleeding
schenen hem bekend toe. Waar had hij
ooit zoo'n meisje gezien?
„Een allerliefst kind, iedere beweging
onberispelijk waarlijk betooverend,"
fluisterde hij den staatsraad in het oor.
„Dat draaien van het sierlijke kopje, ter
wijl zij heur haar van de wangen afschudt!
Ik vind het zoo jammer, dat. het haar
niet zoo erg hier schijnt te bevallen.
De rouwsluier, die haar eeniger mate
omhult, staat haar wel is waar kostelijk;
maar nog heerlijker zou het toch zeke1'
zijn, als een lachje om haar fijne lipjes
speelde. Ik feliciteer u met zoo'n dochter."
„Leokadia is alleen een pleegkind van
me, zij rouwt inderdaad nog om haar
vader, ofschoon hij reeds twee jaar dood
is. Zij ging ook niet graag met mij mee.
Ik mocht haar evenwel niet achterlaten
bij hare familie, daar mij 't voogdijschap
over de erfdochter van 't Wesolewskische
Huis door 't Gouvernement was opgedra
gen, Begrijpt U
Zeker begreep hij het! Maar dat jonge
meisje voor een dochter van den goeden
staatsraad te houden!
Toen hij aan haar voorgesteld werd,
had hij zeker niet goed op haar naam
gelet en hem zoo misverstaan. Zoo kon
hij zich ten minste de vergissing verkla
ren; maar hij had immers dikwijls ge
noeg die romvkleeding gezien, daarenbo
ven zooveel dames leeren kennen, dat
hij er zich op beroemde de nationaliteit
eener vreemde dame bij den eersten aan
blik te kunnen aanduiden. En Leokadia
was de mooiste type harer natie. De
kleeding moest blijkbaar een demonstratie
zijn jegens de heerschende natie, voor
wier overmacht de kleine moest buigen:
zij werd immer interessanter voor hem.
Nu kon bij ook haar bi k doorgronden,
waarmee zij hem aankeek, als hij haar
toesprakhij gevoelde haar afkeer, ja
zelfs haar verachting.
Hij dacht, dat hij die afkeer wel zou
overwinnen't leek hem pikant zulk een
atlceer en tegenstand, en rassenhaat
te overwinnen.
Leokadia leunde aan het venster, keek
evenwel maar niet naar binnen, maar
door de tegenover haar bevindende deur
in de voorzaal.
Daar stond bewcegloos, een beeldzuil
gelijk, een soldaat. De onbeweeglijkheid,
dat strakke gezicht en die straffe blik
deden hem nog meer op een standbeeld
gelijken.
Maar daaraan dacht het pleegkind van
den Staadsraad niet.
Zij dacht daarbij aan een van die ge
wone Russische soldatenlichtingen -die
haar eens, toen zij als het ware oog
getuige ervan was, tot vertwijfeling ge
bracht had.
De aoldatemvervingen geschieden in
den regel als volgt:
's Nachts omsingelen dan gewapende krij
gers de huizen, waarin zich dienstplich
tigen bevinden.
Gelijk een rooverbende dringen zij de
vreedzame woningen1* der uit den slaap
opgeschrikte bewoners binnen, niet min
der gevaarlijk dan werkelijke roovers.
Soms ook, wanneer de bewoners tot ver
twijfeling gebracht, hen tegenstand boden
was de ontmoeting allerverschrikkelijkst
Ja, dikwijls boden zij een bloedig verzet, die
tot landverdedigers uitverkorenen en hun
ne onderhoorigen doch altijd tever
geefs tegen de overmacht. Daarom geven
de meesten zich ook zonder strijd over.
De moeders en zusters, vrouwen en kin
deren, ofwel de grijze vader wiens eenige
steun en troost misschien de jonge man
is, liggen handenwringend op de knieën;
zij smeeken in jammertonen, die zelfs de
wolven in de bosschen zouden kunnen
verteederen, hun dierbaren niet voort te
slepen in de naamlooze ellende, waarheen
de soldatendienst daar voert.
Dat hartverscheurende geweeklaag ech
ter is niet minder tevergeefs dan die
waanzinnige tegenstand. Kolvenstooten
drijven de familie terug, die van den ge
liefde afscheid nemen wil verlorenen»
naar menschelijk oordeelen voorzien ver
lorenen! Kolvenstooten drijven derekruten
over don drempel van 't vaderlijk huis,
uit 't vaderland in den dienst van den
Czaar, in den edelen krijgsmansstand, en
reclamen over deze wederrechtelijke vrij-
heidsberoovingen zijn gewoonlijk ver-
geefsch. „God is groot en de keizer
machtig!"
Maar niet allen worden vaak gevan
gen bij de nachtelijke vangst.
De meest kloeken en voorzichtigen, die
op zoo'n overval bedacht waren, reeds
sinds weken en maanden, brengen dan
eiken nacht in 't kreupelhout der naburige
wouden door, misschien ook in een vei
lige schuilplaats bij goede vrienden, ofwel
zij zijn over de grenzen getrokken, als
deze zich gelukkigerwijze dichtbij bevin
den. Maar al is de schuilplaats ook nog
zoo veilig, of al levert de naburige Re
geering de vluchtelingen ook niet uit,
de Russische regeering zelve zorgt wel
dat zij terugkeeren om zich zelf uit te
leveren.
Hoevelen zullen het op den duur kun
nen verdragen, dat voor hen gedurig
hun oude vader of hun broer, die voor
zijn familie den kost moet verdienen, als
gijzelaar in de gevangenis gehouden wordt,
dat hij de afschuwelijkste mishandelingen
moet lijden, zoo hij niet wil zeggen
waar de vluchteling zicli ophoudt of wel
verborgen wordt gehouden?
'Zoo geeft zich dan de een na den
ander zich over, vermoeid van het
ronddwalen gelijk het opgejaagde wild.
Met de familie van den door de re
geering benoemden voogd op haar land
goed vertoevend, was de jonge erf
gename vaak: door 't weegeklaag in de hut
ten van 't dorp uit den zoeten slaap harer
kiudschheid opgeschrikt. Zij had een
reeks van jaren in de stad doorgebracht,
haar vader was niet geweest, wat men
een „patriot" noemt, maar een rustig on
derdaan der regeering, erkennende de over
heid, die krachtens Goddelijke macht
over hem gesteld was.
De heele verkeerskring der kinderen
leende zich er toe, haar o®k zoo ver
standig te stemmen.
Maar in éen zoo'n nacht, bij de jammer
klachten van het volk, en den morgen
daarop, toen zij de juist ingekwar
tierde manschappen zag en sprak, toen
werd uit het zorgelooze kind een offer
vaardige Poolsche vrouw geboren, de
fanatieke dochter van liaar onderdrukte
vaderland. Wat instinctmatig bij iederen
afstammeling van het Sarmatenvoik g«
voeld wordt, was hier tot het volle be
wustzijn gekomen, zonder dat dit door
oudermacht of voorbeeld verkregen was,
De breuk tusschen de beide stamver
wante volkeren had zich in de omgeving
van den goeden staadsraad herhaald. De
aanblik van een soldatenrok herinnerde
Leokadia steeds weer aan dat oogenblik, al
hadde zij het in 't algemeen ooit kun
nen vergeten. Hoeveel nood en ontbe
ring, hoeveel leed en vernedering hing
aan zoo'n groven rok, die wel bijna nooit
afgelegd werdZóu die man daarginds zijn
ellende ook gevoelen?
Hij was geen nieuweling. Menig jaar
reeds moest hij deze slavernij verdragen
hebben, dat bewees zijn gebruinde tint;
hij was zeker over de 30 jaar oud. Steeds
moest Leokadia haar oog weer op hem
vestigen.
De soldaten die Leokadia tot dusver
had gezien, waren ruwe Russen, onge
likte beeren. Maar deze was heel anders:
het was een man!
Weer keek zij naar den hoog-opgerich-
ten soldaat, die niets zag van hetgeen
er in zijn nabijheid gebeurde, die vèr
voor zich uittuurde, alsof hij in de verte
iets lichts zag dagen, dat zijn hart geluk
kig maakte.
•De graaf volgde den blik van het meisje.
Ja, wezenlijk, precies een steenen
beeld, vind u ook niet?,...
Het jonge meisje was nog op dien leef
tijd, dat instinctmatige afkeer zich geen
band laat omleggen door de maatschappe
lijke convenances, en zoo keerde zij
den graaf trotsch den rug toe en ging
naar een ander raam.
De graaf keek op zijn neus, en zeide
bij zichzelf: Ik heb haar teveel als een
kind behandeld: zij is een dame geworden
en is een beetje wispelturig 1
Maar hij vergiste zich.
Want Leokadia dacht niet aan wispel
turigheidzij dacht alleen aan die stoeren
krijgsman en zijn vreemden blik die niets
zag! Kenmerkte die hetzelfde gevoel als
hart voelde: de groote droefheid om het
verdrukte vaderland was de jonge man
niet de personificatie van haar verschop
te en ellendige Poolsche vaderland
Het zoontje van den Staatsraad werd
op dat oogenblik door de kinderjuffrouw
naar bed gebracht. Het knaapje zag er
niet goed uit, het kuchte on hoestte.
En op het hooren daarvan lichtte de
soldaat het hoofd op en zeide halfluid
Het kind is ziekDat is de croup.,..
Wordt vervolgd).
