DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Voor Recht en Vrijheid!
BERICHT.
BERICHT.
BUITENLAND.
Kinderhuisvest 31-33, Haarlem
BINNENLAND.
DINSDAG 17 SEPTEMBER 1907.
No. 6687, 32ste Jaargang.
Bureaux van Redactie en Administratie:
Interc. Telefoonnummer 1426.
Zij, die zich met 1 October
uoor minstens drie maanden
op de NIEUWE HAARLEM-
SCHE COURANT abonneeren,
ontuangen de tot 1 October
uerschijnende nummers gratis.
Abonnementen uiorden aan
genomen aan ons kantoor
Kinderhuisuest 31-33, en bij
de agenten en loopers der
Courant.
Door plotselinge ongesteldheid
van een onzer loopers is in eèn ge
deelte der stad de bezorging onzer
Courant Maandagavond niet geheel
nauwkeurig geweest. Den abonnés,
die wellicht geen Courant ontvan
gen hebben, verzoeken wij beleefd
ons dit te willen opgeven.
Ook in het algemeen houden wij
er ons voor aanbevolen, dat klach
ten omtrent onregelmatige bezor
ging, zoowel in als buiten Haarlem,
ons terstond worden meegedeeld.
DE DIRECTEUR.
Algemeen Overzicht.
Het schijnt, dat een „liberaal"
noodzakerlijkerwijs tegen het behoud
van de doodstraf wezen moet!
Althans, in alle liberale, anti-
clericale en andere bladen van dat
slag vinden we lange correspon
denties, artikelen en entrefilets, om
te berichten dat president Fallières
Icch maar groot gelijk had, toen hij
dezer dagen den ellendigen moor
denaar Soleilland, die in Darijs
een twaalfjarig meisje onder de
meest afschuwelijke omstandigheden
vermoord heeft, gratie verleende
van de guillotine.
In Frankrijk bestaat in naam nog
de doodstraf. Maar steeds werd
„gratie" geschonken, de misdadiger
gaat dan naar Cayenne of Fransch-
Guiana.
Dit geval van Soleillard was nu
echter de norm voor de toekomst.
Want zelden of nooit was een
moord zóó beestachtig en koel
bloedig gepleegd, viel er zóó heele-
maal geen reden tot eenige ver
zachtende omstandigheid te beden
ken, was de doodstraf zóó verdiend
Maar de liberule en anticlericale
heeren, die er niet tegen opzien de
arme kloosterzusters uit hun eigen
dommen te zetten, de priesters en
de kerk te berooven van de hun
geschonken goederen, voelen zoo
veel voor het uitvaagsel der maat
schappij, dat in Parijs de straten
onveilig maakt, en kind noch vrouw
spaart
Die ongelukkige boosdoeners zijn
immers een soort van zielszieken:
de stakkers kunnen 't niet helpen
dat ze zoo boos doen En hoe erger
de misdaad is die bedreven is, des
te meer kans dat men den man of
de vrouw die ze bedreef voor niet
heelemaal toerekenbaar verklaart
In Frankrijk is het wel je goede
leventje voor de boeven!
Dat weten die heeren en dames
blijkbaar óók wel, want het getal
groote misdaden neemt er op schrik
wekkende wijze toe
Om dan op Soleilland terug te
komenpresident Fallières heeft
dezen boef óók al gratie ver
leend, niet omdat er verzachtende
omstandigheden waren, maar omdat
de president (zooals hij liet bekend
maken) in principe voor de af
schaffing der doodstraf is!
Dat is dus eenvoudig een eigen
maniertje, om de doodstraf die bij
de wet is bepaald, af te schaffen I
En nu is het merkwaardig, dat
alles wat „liberaal" is of zoo heeten
wil, de heele anticlericale bende
voorop, dat besluit om den boos
wicht Soleilland gratie te verleenen
hartelijk toejuicht
Met eenige verwondering zelfs
constateeren onze Hollandsche libe
rale organen, dat een liberaal blad
als de Temps" zich niet voor de
afschaffing der doodstraf verklaart,
maar dat met nog eenige omzich
tigheid alleen tusschen de regels
door laat lezen.
Waarschijnlijk zit de „Temps"
te veel in de buurt van die schan
delijkheden die de doodstraf wel
noodzakelijk maken, om zoo grif
als onze liberale heeren te kunnen
constateeren, dat de doodstraf een
„barbaarsch overblijfsel uit de Mid
deleeuwen" is!
Die „Temps" die overigens de
doodstraf hard afkeurt, zegt dan
tocb nog, dat in Frankrijk dekfeite
lijk zwaarste straf van het oogen-
blik, de verbanning, door de boos
wichten meer en meer als een soort
pleizierreis beschouwd wordt.
De „Temps" zegt verder o.a.
woordelijk: het zou een sombere
grap zijn de doodstraf te besparen
aan de moordenaars en haar veel-
vuldiger te maken voor de eerlijke
lieden
De conclusie der „Temps" is ech
ter: als ge de doodstraf afschaft,
geef dan een strenge straf (b. v.
levenslang cel) ervoor in de plaats.
Mooie theoriën.
De practici praten echter heel
anders
Zoo b. v. een Parijsclie commis
saris van politie, Touny, die aan een
verslaggever zeide, in verband met
het ook door hem betreurde besluit
van Fallières, dat de vermetelheid
der boosdoeners te wijten is ten
eerste aan dat soort sentimentaliteit,
dat sedert verscheidene jaren heerscht
ten opzichte van de laagste lagen
van de maatschappij. Men neemt
in dezelfde sociale teederheid de
ongelukkige arbeiders en het uit-
schoffop
En deze practicus giug dan ver-
dor: Voeg dan aan wetten van ver
giffenis, van opschorting, aan de
voorwaardelijke invrijheidstelling,
aan de strafverminderingen dit toe,
dat de gevangenissen comfortabel
zijn en van goede lucht voorzien,
dat men er uitermate goed-behan
deld wordb dat het menu er goed
is en het werken naar verkiezing
en niet verplicht, dan zult ge de
voornaamste gronden hebben waar
op de vermetelheid der jeugdige
boosdoeners berust. Zij zijn niet
bang voor de straf!
O. i. zeer terecht zeide deze prac
tische man nog, dat het noodig zal
zijn, enkel voor de beroepsboosdoe
ners de stokslagen en lichamelijke
straffen voor teschrijven; en op zijn
allerminst zal het noodig zijn, dat
men in de gevangenis den misda
diger geen enkele zachtheid bewijze,
dat men hem niet aangenaam zijn
gemak geve, "maar dat hijgedwon
gen worde het noodige te verdienen
door langen en zwaren arbeid.
„Datis ten slotte, en helaas, het
lot van tal van eerlijke werlui,"
zeide de heer Touny snijdend-juist
Tegenover het het ziekelijke theo
retische medelijden van de liberale
heeren, is deze scherpe lormuleering
van een practicus wel der vermel
ding waardig I
Intusschen is door Fallières' be
slissing de doodstraf nu in Frankrijk
feitelijk afgeschaft. Een wet in het
parlement zal vermoedelijk spoedig
volgen, en de zaak ook wettelijk uit
maken.
En het Apachendom en de bent
der misdadigers zal juichen!
De Marokkaanse lie kwestie
sch'et niet hard op in de laatste
dagen.
Maar er schijnt kans te wc zen op
eenige pacificatie, als men de
Fransche bladen nog gelooven.
Nu, in 't belang van Frankrijk
zelf, of liever van zijn regeering, is
het te hopen.
Want Clemenceau zal het in de
Kamer, als die weer bijeenkomt,
hard te verantwoorden hebben
Het voorstel om de Kamer eerder
bijeen teroepen dan den gewonen
tijd, heeft bij tal van afgevaardigden
steun gevonden.
Maar de regeering acht het beslist
onnoodig. Clemenceau heeft ver
klaard, dat de Kamer niet zal
worden bijeengeroepen voor den
bepuald tijd, 15 of 22 October
't Is begrijpelijk, want het zal
er spannenToch zegt Clemenceau
van de Marokkaansche zaken maar
niet, hij vertelde dat hjj vooral zijn
best zou doen om de begrooting voor
het einde van het jaar in Kamer en
Senaat te doen aannemen, om riet
weder met voorloopige twaalfden
te behoeven te werken.
Het zou zijn trots zijn, zeide hij
een normalen toestand in de par
lementaire werkzaamheden in te
voeren, maar naast deze wensch
zal het ook wel zijne bedoeling zijn
bij de begrooting de extrauitgaven
voor de expeditie naar Marokko te
laten goedkeuren.
Yoorloopig wenscht niemand zich
over de kosten van die' expeditie
uit te laten maar men verwacht
dat zij niet zullen meevallen
De Canadeesche beweging
tegen Japan houdt aan.
De regeering, en vooral die van
het moederland, tracht wel den boel
te sussen, maar dat schijnt niet goed
te gelukken
Althans allerlei teekenen zijn er
van complicaties.
Zoo zou vandaag het Canadeesche
arbeiderscongres te Winnipeg bij
eenkomen.
De kwestie van den gelen arbeid
in Britseh-Columbia zal daar grondig
besproken worden. Verscheidene
afgevaardigden hebten van hun
organisatie opdracht gekregen voor
stellen tegen het gebruik van gele
arbeiders in Canada ter tafel te
brengen.
Eenige afgevaardigden zullen
zelfs een algemeene staking over
geheel Canada voorstellen om te
bewijzen, dat alle arbeiders zich
solidair verklaren met de rustver
stoorders op Vancouver! De arbei
ders willen daardoor bewijzen, dat
de gebeurtenissen op Vancouver niet
van plaatselijken maar van nationa-
'en aard zijn. Ze willen aantoonen,
dat alle arbeiders onvoorwaardelijk
tegen het gele gevaar protesteeren.
Mocht het congres dergelijke be
sluiten aarnemen, en dit is zeer
waarschijnlijk, dan zullen de regee
ringen van Canada en Engeland
zich tegenover Japan in een zeer
moeielijke positie be* inden En dat
kan dan nog heel wat last geven!
Nieuwtjes in drie regels.
Vorstelijk Echtpaar naar Schwerin.
Men meldt uit Schwerin aan de
N. R. Ct.
De Koningin en Prins Hendrik
worden einde September voor eeni-
gen tijd op Dobbin verwacht.
Hofberichten.
De Koningin geeft aanstaanden
Vrijdag een soirée ter eere van de
leden der Vredesconferentie en
hunne dames.
De Koningin-Moeder is voorne
mens in den loop dezer week de
Mauve-tentoonstelling te Laren te
bezoeken.
Kamerverkiezing Schiedam.
Volgens e Moker" is door de
afdeelingen Viaardingen en Schie
dam tot candidaat voor dezen
Kamerzetel aangewezen dr. J. van
Leeuwen.
Kamer-piccolo.
't Personeel der Tweede Kamer
is verrijkt met een piccoloeen
ventje in groene uniform met daar-
bijbehoorende pet met goud galon
Hij kan het druk genoeg krijgen
bij den wirwar van boodschappen,
welke tijdens de zitting door 't ge
bouw plegen te vliegen.
Audiënties.
De gewone audiënties van de
ministers van financiën en marine
zullen Donderdaggen Vrijdag a.s.
niet plaats vinden.
Vaandel weg. Bij de terug
komst uit de legerplaats bij Zeist,
kwam men bij i et 4e Regiment
Infanterie te Leiden tot de ontdek
king, dat het vaandel van den
vlaggestok was verdwenen, vermoe
delijk is het gestolen.
Gemengde Berichten.
Mishandeling. In de derde
klasse wachtkamer van het Hol
landsche Spoorstation te 's Hage
heeft in den nacht van Zaterdag
op Zondag een geval van mishan
deling met doodelijken afloop plaats
gehad. Twee personen, een los werk
man aan het station en een groen-
telosser hebben twist gekregen en
de dader, de los werkman, heeft
daarbij zijn slachtoffer een klap
met een stok gegeven, zoodat deze
kort daarop overleed.
Omtrent de bijzonderheden van
dit misdrijf kan worden medege
deeld, dat de verslagene den andere
moet hebben gesard, toen deze zich
op een der banken in de wachtka
mer te slapen wilde leggen.
De dader, daarop in drift out-
stoken, heeft een bezem gegrepen
en met de steel daarvan den ander
een schijnbaar onbeteekeüend wondje
aan het hoofd toegebracht. Na de
wonde te hebben uitgewassen, heeft
deze laatste zich eveneens te slapen
gelegd in de wachtkamer. Toen
men hem wilde wekken, bleek hij
overleden.
De dader is een man van 45 jaar.
Door den drankl Een zes
tienjarige knaap liep Zondagavond
beschonken door Winschoten. Hij
kwam in aanraking met de stoom
tram, die over zijn beeneu reed.
De jongen is gistermorgen naar
Groningen vervoerd.
Insluiping. Zaterdagavond
werd aan de Zuidblaak te Rotterdam
op heeterdaad betrapt de 23 jarige
zeeman W. F. B., woonachtig te
Amsterdam, die zich door middel
van insluiping bij de kleermakers
K. en v. d. R., aan de Zuidblaak
30 had meester gemaakt van 8
coupons lakenstoffen. Hij werd ach
terhaald en spoedig gegrepen.
Overreden. Zaterdagavond
is door den sneltrein van 8 uur
op de grens van Tongelré en Nuenen
een meisje van 8 jaar overreden
en gedood.
Uit den toboggan. De
kermis in Den Bosch heeft weer
bijna een menschenleven gekost.
Zekere v. d. L. beklom Zaterdag
nacht de toboggan van J. Kundels,
die hier tegen het stadhuis op 't ker
misterrein f,is opgesteld. De man
scheen niet normaal te zijn, ten
gevolge van 't gebruik van drank.
Hij viel uit het bovenste topje
der hooge toboggan en werd be
neden bewusteloos opgenomen. De
inmiddels ontboden geneesheer ge
lastte overbrenging van liet slacht
offer naar het Ziekenhuis. Hij had
zware wonden aan het hoofd en is
ook inwendig ernstig gekneusd.
Russisch grondgebied.
Weinigen zal het bekend zijn, schrijft
men uit Bergen aan de „Alkm. Ct."
dat de grond, waarop het Russisch
gedenkteeken in deze gemeente is
geplaatst, eigendom is van het
keizerrijk Rusland. Van dezen
grond wordt jaarlijks f0.15 grond
belasting betaald. De Russische
gezant te 's-Gravenliage, de heer
Tcharykow, moet Zondag j.l. bij
het bezoek aan Bergen, lachende
gezegd hebben, dat hij dit bedrag
maar uit zijn eigen zak betaalde.
Onder de tram. Op de
Garst te Winschoten geraakte de
28 jarige Dirk Daman, een zoon
van een arbeider uit de Engelsche
Laan aldaar," onder de stoomtram.
Het linker benede.ibeen brak, ook
het hoofd werd zeer verwond.
Vreeselijk verminkt werd hij op
genomen en door den heer Olm,
arts, verbonden.
De toestand is gevaarlijk.
Lastig ps^ard! Te Oud
FEUILLETON.
einde.
NEME MLEMSCHE COMMIT
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Haarlem fl.20
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 130
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.65
Afzonderlijke nummers0.05
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 1—6 regelsf0.60 (contant) 10.50
Elke regel meer„0.10
Groote -letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie A contant.
De Antwerpsclie reeders hebben weer
een voorstel tot vergelijk afgewezen.
De verantwoordelijkheid rust op hen!
Nu wordt uit Kopenhagen bericht dat
de ramp van 't Russisch keizerlijk jacht
töcli een aanslag is geweest 1
In Durban (Zuid-Afrika) vreest men
voor een nieuwen groote Zoeloeopstand.
Leelijk nieuws voor Engeland!
Raisoeli eischt honderdduizend
pond sterling schadevergoeding voor
't vrijlaten van Mac Lean.
De groote spoorwegstaking in En
geland, waarvan we vroeger al schreven
wordt einde October verwacht.
Gisteren is te Essen het congres der
Duitsche socialisten geopend. Veel ge
schetter,en den eersten dag al gekibbel.
De nieuwe Encycliek van Z. H. den
Paus over dejmoderne dwalingen is gis
teren te Rome verschenen.
Uit Forbach, 'tElzasser mijndistrict
wordt weer van een mijngas-ontploffing
gemeld. 12 arbeiders zijn gedood.
(Speciaal voor (lit blad bewerkt).
BOEIENDE ROMAN
uit den jongsten Poolschen vrijheidsstrijd.
Naar het Duitsch van
GERD. VON OSTEN.
20)
En tochLangzamerhand herkende hij
haar weer, ook al zag ze er dan vervallen
en zoo diep ellendig uit. Groot en don kei-
waven have oogen weliswaav nog, maar
rustig en onschuldig neen, chlt niet
meer! Het volslagen gebrek aan hooger
leven, de stempel der onwetendheid en
van het ingedommeld bewustzijn, die op
haar golaat lag, hadden haar gemaakt
tot een innerlijk en uiterlijk stompzinnig
wezen, dat alleen in deze oogenblikken
haar domme onbeschaamdheid voor een
oogenblik liet varen. Zelfs de vertwijfe
ling, waaraan ze ten prooi was, deed dien
trek van stompzinnigheid niet geiieel
verdwijnen.
Anka ging voort met snikken.
„En u, heer Roman," fluisterde ze, „u
heb ik verradenIJ he'o ik overgeleverd
in de handen mver vijanden!"
En toch, niet dat hij gevangen was,
scheen haar voor dit oogenblik het vree-
selijkst. Maar dat hij door hilar, door ha;lr
schuld en verraad te gronde moest gaan,
-dit was te erg
En al trachtte zij zich te troosten met
tie gedachte„Vroeger of later zou het
toch gebeurd zijn," dat vermocht haar
niet tot bedaren te brengen.
En toch zij moést hem vertellen,
hoe het gebeurd was al zonk ze dan
ook van schaamte bijna door den grond,
slechts de bekentenis van haar schuld
kon haar verlichten.
Roman hoorde haar zwijgend aan.
Daarna zat hij langen tijd met het hoofd
in de handen, aan de bitterste gedachten
ten prooi.
De Russen waren onder-tusschen opge
broken.
„Ik vergeef u van ganscher harte wat
ge mij voor leed hebt aangedaan," sprak
Siemawski eindelijk. „Anderen hebben
meer schuld dan gij, en wee degenen,
die b tot het verraad hebben aangespoord.
Ik vergeef u, maar heb thans ook
berouw en verzoen u met uwen God!"
Zij had zijn voeten omklemd, liet deze
echter plotseling los en sprong op. De
anderen, ja, die waren van alles de schuld,
vooral Thaddeus. Maar ze zouden niet
ongestraft blijven! AL was ze dan ook
slecht met de openbare aangelegenheden
bekend, ze wist toch wel, hoe men het
geheim comité een bericht in handen
kon spelen!
De soldaten gaven zich niet de moeite,
de lijken der opstandelingen te begraven.
Anka moest hen door het moeras gelei
den, maar iedere stap voorwaarts was
haar thans een marteling. Roman werd
meegevoerd en hield zich thans zonder
moeite staande: zelfs de vermoeienis en
de pijn der wonde gevoelde hij nauwe
lijks.
Hij wist, wat hem te wachten stond,
hij had het reeds geweten, toen hij de
keizerlijke uniform uittrok. Maar hij had
niet anders gekund. Had hij dan tegen
zijn landslieden en tegen zijn eigen vader
land moeten strijden? Of had hij zijn
ontslag moeten nemen en naar het bui
tenland gaan, hij, een man in de
kracht van zijn leven! Was hij ook on
tevreden geweest over het uitbreken van
den opstand nu het er eenmaal toe
lag, was zijn plaats dan toch bij zijne
broeders, en zelfs in dezen vreeselijken
nacht voelde hij zich Pool, genoeg om
ondanks de geleden ellende der neder
laag geen spijt te hebben, dat hij in
dienst van zijn vaderland getreden was.
Zelfs de hopeloosheid van den opstand,
zooals de zaak nu stond, kon hem daar
toe niet brengen.
In het eerstvolgende dorp vroeg de
bevelvoerende officier een rijtuig. Anka
bleef achter en sukkelde het hoofd in
haar voorschoot, om den man niet te
zien -wegvoeren, dien zij verraden had.
In den brandewijn zocht de ongelukkige
haar troost en begaf zich toen haastig
op weg naar Wilna.
Midden in den nacht kwam Roman in
de hoofdplaats van het district aan. Uit
geput door de vermoeienissen en ge
moedsbewegingen van den dag, sliep hij
in, zoodra hij op het gevangenbed lag,
en hij sliep nog, toen de Russische sol
daten kwamen om hem voor zijn rechters
te voeren. Die diepe, gezonde slaap had
hem heel zijn geestelijke en lichamelijke
sterkte teruggegeven.
Terstond na zijn gevangenneming was
er naar Wilna geseind en het antwoord
was reeds ingekomen„Terstond vonnis
vellen en uitvoeren!" Het vonnissen was
slechts een vorm zijn misdrijf was
duidelijk genoeg. Hij kon zich niet ver
dedigen en beproefde het ook niet eens:
wat zou het gebaat hebben, tegenover
deze Russen, zich op het gevoel van vader
landsliefde te beroepen!
Bij het voorlezen van het vonnis ech
ter verbleekte hij.
„De galg?" riep hij met bevende stem
uit. „Kan dat niet in doodschieten ver
anderd worden
En het harde antwoord luidde„Neen".
Welk een vooroordeel eigenlijk, deeene
wijze van terechtstelling schandelijker te
achten dan de andere! En toch, al was
hij zich bewust, die onteerende straf niet
verdiend te hebben, het ware hem
veel waard geweest, op een andere wijze
zijn vonnis te ondergaan
Daar staat de veroordeelde aan den
voet van de ladder. Hoe geheel anders
had hij zich het einde zijner aardsclie
loopbaan gedroomd! Waarom is hij niet
op het slagveld den eervollen dood des
krijgsmans gestorven 1 Waarom was de
wonde niet doodelijk? Dat mag de
christen niet vragen, maar in nederige
onderwerping moet hij aannemen, wat
God hem overzendt. Maar ach, het men-
schenhart is zoo zwak en met zoovele
banden aan het stof verbonden!
Daarginds in de verte stuwt de Wilia
haar zilveren golven voort. Zij schijnt
hem het graf van alle liefde en leven,
van alle hoop op bevrijding zijns vader
lands uit de Russische slavernij.
Maar hij heeft geen tijd meer voor zulke
gedachten. Slechts het heil zijner
ziel mag hem nog bezighouden.
De priester vraagt hem nog eenmaal
of hij allen, allen vergiftenis geschonken
heeft. En ja, hij heeft allen vergeven,
die aan zijn dood schuldig zijn, zelfs de
ongelukkige Anka.
De scherprechter is met zijn toebereid
selen gereed.
„Als u klaar is!" vraagt hij den man,
die gaat sterven.
Nederknielend verricht Roman zijn
laatste gebed, waarin hij vooral ook Leo-
kadia gedenkt. En nu is alles uit. Slechts
éen gedachte leeft nog in zijn ziel, en
van de koude, verhleekende lippen klinkt
die laatste kreet, zoo warm en innig als
stond de zaak des opstands met haar
vurigsten strijder te verliezen: „Oyczyzna!"
Laten wij het gordijn vallen, totdat
het treurspel ten einde is!
En toch, nog een afscheidsblikHeeft
de stervende hem gehoord, dien alles
doordringenden smartkreet van Leoka-lia.
toen zij zag, dat zo te laat gekomen wns?
Ze had afscheid van hem willen nemen,
hem nog eeu laatste maal willen zien.
voor hij ging sterven, en nu barm
hartige God! is dat zijn schoon edel ge
laat! Maarzij schrik ter toch even zoo weinig
voor terug als de eerste christenen ooi-
de gemartelde en verminkte lichamen
hunner vrienden.
Zwijgend woont ze zijn begrafenis bij.
Woorden, zuchten, tranen ze wilden
zelfs niet komen ter uiting en verlich
ting van zülk een smart. Als zij eindelijk
opstaat, valt haar blik op haar kleeding,
en ze verwondert zich, dat ze nog niet
in rouwgewaad is, nu toch haar vader
land één groot huis van tranen geworden
is. Hij had haar verzocht, de zwarte klee-
ding af te leggen, maar nu belet haar
niets meer ze om hem zeil' te dragen.
De geheele wereld toch schijnt haar als
in een rouwfloers gehuld, en de stralende
morgenzon is als een wreede besjotting
van zooveel ellende en rouw.
Ze verwondert zich, dat ze haar ver
stand nog niet verliest. Maar dan had
den immers wel zeer velen het moeten
verliezen! Was zij dan de eenige, die zulk
een wreed lot onderging? Hoe menig
ander bloeiend leven was immers tot den
dood door kogel of strop verwezen, was
afgesneden op slagveld of gerechtsplaat
sen, hoeveel anderen kwijnden nog in
onderaardsche gevangenissen of in de
woestenijen van Siberië!
En dan al de andere ellende nogWas
zwart niet de eenige kleur, die men thans
om d n wille van het vaderland dragen
kon
De regeering intusschen staat dit voor
recht alleen toe aan hen, die echtge
noot of bloedverwanten verloren hebben
Leokadia wordt dan ook voor de recht
bank gedaagd. Welwillend vraagt haar de
rechter, of ze misichien rouw draajt om
een bloedverwant, cm Thaddeus Limano-
wicz, die op bevel der zoogenaamd natio-
nale Poolsche legeering aan een boom
was opgeknoopt. -
„Om dien verrader? Neen!" klinkt het
trotsche antwoord.
„Om wien dan Ge hebt toch geen na
dere bloedverwanten?"
„Ik draag rouw om Roman Sieniawski,
maar ook over de andere martelaren en
het arme vaderland zelf."
Natuurlijk wordt ze tot een geldboei.-
veroordeeld. Haar vrienden, kortgeleden
nog rijk, bevinden zich thans zelf in de
bitterste ellende. Haar vroegere voogd,
staatsraad Paul Jakimowitsch, is naar een
der uiteinden des rijks verplaatst, om dat
hij te weekhartig was en te veel deelne
ming toonde over de opstandelingen.
En toch werd de geldboete voor ham-
betaald Zij wist niet, dat vorstin Anastasia
het gedaan had, en liet baatte eigenlij k
ook weinig.
Want liet dragen der rouwkleeding
was Leokadia zulk een behoefte, dat zij
ze niet kon afleggen.
Bij herhaling van het „misdrijf" echter 1
wordt de straf verdubbeld en ingeval var
niet betaling vervangen door gevangenis
straf ende knoet.
Laten wij het gordijn vallen.
Leokadia zoekt troost, waar alleen war.
troost te vinden is: in den Godsdienst
