DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
GEBROKEN TROTS.
Kwartjes-
flduertentiën.
Kinderhuisvest 31-33, Haarlem
BUITENLAND.
BINNENLAND.
VRIJDAG 20 SEPTEMBER 1907.
No. 6690, 32st0 Jaargang.
Bureaux van Redactie en Administratie:
'Interc. Telefoonnummer 1426.
met eeu dagelijkschen politie-tocht
v/ lang3 de grenzen van de piket-
posten die op 12 kilometer afstands
van Casablanca overal in een kring
zijn uitgezet en die tot zoover de
Marokkanen van de stad verwijderd
houden.
Kleine Aduertentiën, niet
grooter dan 5 regels
(uraag en aanbod, dienst
aanbiedingen) morden in
de „Nieuiue Haarlemsche
Courant" geplaatst a 25
cis. per geheele aduer-
tentie. Bij driemaal plaat
sing slechts 50 Cents.
DezeAduertentiën kunnen
alleen morden aangeno
men tot dien prijs tegen
contante betaling.
Algemeen Overzicht.
F r a n k r ij k e u D u i t s c h 1 a n d
onderhaudeleu over Marokko.
Zoo vertellen de Eugelsche bladen
al zijn die nu juist niet van de
allervcrtrouwhaarste op dat punt
als liet nieuwste nieuws.
Men zegt, dat de beide mogend-
beden aan het zoeken zijn om
eeu formuleering te vinden, die het
conflict dat tusschen hen bestaat
over Marokko, op te heffen.
En het voornaamste punt, waar
over men al tot overeenstemming
zou zijn gekomen, zou ziju dat aan
Duitschland een streek zou zijn toe
gestaan van invloed, een „sfeer"
waar Duitschland meester over zijn
zou, zooals ook in China verschil
lende mogendheden groote land
streken in bezit houden.
Als dat waar is, dan is de heele
actie van Algeciras, die tot dusverre
den grondslag van alle handelingen
der Europeanen was, daarmede in
eens haar kracht kwijt en zou de
de eerste stap naar een internatio
nalisatie, een verdeeling onder de
mogendheden van het Sferifiaansche
rijk, gedaan zijn.
Iniusschen zal dan toch ook En-
s geland wel een en ander hebben
aan te merken, dunkt ons, om van
Spanje dat zooveel belangen heeft
in Marokko, nu maar niet te spre
ke,u.
liet bericht der Eugelsche cou
ranten dien derhalve metalle reserve
■te worden aanvaardwij voor ous
kunnen aan een dergelijk optreden
van Duitschland niet zoo grif ge-
1ooven
Wat de actie van den Franschen
generaal Drude aangaattot giste
ren toe heeft hij zich, na zijn
laatsten welgelukten aanval op het
kamp van Taddert, vergenoegd
Verder nieuws is er zoogoed als
niet. Dat Moelai Slafid in Marakesj
als tegen de Europeanen optreedt,
zooals Reuter vanmorgen seint, heeft
nog bevestiging noodig!
De Pausolijke Encycliek
over de modernistische dwalingen,
waarover wij herhaaldelijk hebben
geschreven en waarvan wij den
hoofdinhoud eergisteren onder deze
rubriek zoo uitvoerig als ons moge
lijk was en wij dienstig oordeelden
hebben medegedeeld, die hoogst-
belangrijke Encycliek maakt natuur
lijk de pennen vaardig van alle
couranten in binnen en buitenland.
Het merkwaardigste is, dat de
modernisten, die in de Encycliek
op zoo uitvoerige en besliste wijze
zijn bestreden en die door het uit
drukkelijke vonnis van den Opper
herder der Kerk zijn getroffen, door
heel de anticlericale en ongeloovige
pers van Frankrijk en Italië worden
in de hoogte gestoken
Het beste bewijs, dat de veroor
deeling van den Paus op den goeden
tijd is verschenen en dat zij doel
heeft getroffen!
Al een paar keer hebben we in
de drieregelberichtjès en onder an
dere rubrieken wat verteld van de
aanstaande, althans dreigende sta
king der Engelse lie spoorweg
beambten, die nu in October
wordt verwacht.
We vinden hier tijd en gelegen
heid om er eeu wat meer te zeggen.
De aanleiding tot dat conflict,
dat uitgebroed is iu dat naar men
verwacht, spoedig tot een heftigen
brand zal oplaaien, zijn allerlei
eischen om verbetering van positie,
die op het spoorwegmannen-congres
in Birmingham in November 1906
zijn geformuleerd.
De vereeniging die zich voor de
actie heeft gespannen, telt een
220.000 aangeslotenen van de
580.000 spoorwegmannen, die Enge
land heeft. Het gemiddelde loon
van de mindere werklieden is onge
veer een pond sterling per week, en
de werkuren zijn niet meer dan
12 uur achtereen voor hen die het
lichtste werk hebben. De eischen
der arbeiders zijn 8-urigen arbeid
voor de machinite en treinbeambten,
signaal- en wissel wachters, en 10-
urigen arbeid voor alle auderen als
maximum. Voorts eischen zij, dat
de rust nooit minder dan 9 uur zal
mogen duren, dat dus geen arbei-
beider aan het werk zal worden
geroepen, wanneer hij dien tijd niet
heeft gerust.
Onder de anderen eischen is nog,
dat bij elke conferentie van het
werkvolk met de Directie der maat
schappijen steeds een bestuurder
vau de Vakvereetiiging tegenwoor
dig zal zijn.
De maatschappijen willen dezen
laatste eiscb in het geheel niet
inwilligen, en ook vele andere achten
zij te hoog.
Of intu schend .-te verwachten staking
een zoo geweldigen indruk maken
7a' als de werklieden der vereeni
ging wel willen en denken, valt
ernstig te betwijfelen. Want het
aantal werkeloozen is ontzagelijk
groot in Engeland, ook van de
mannen in die vakken welke met
vrucht de stakers zouden kunnen
vervangen. En daarenboven is de
Machinisten vereeniging het op vele
punten niet eens met de groote
vereeniging aller spoorwegmarnen,
zoodat althans de machinisten, de
moeilijkst vervangbare spoorweg
employé's, lang niet allen in staking
zullen komen.
Alles bij elkaar genomen schijnt
het dan ook, dat de zooveel be
sproken staking lang niet zoo heftig
zal uitbreken, als velen wel ver
wacht en gevreesd hebben.
Nieuwtjes in drie regels.
De koninklijke familie op reis.
H.M. was gisteren gekleed in een
geheel wit naj aarskostuum met
manteltje. Zij was vergezeld door
twee hofdames: den staatsraad gep.
vice-admiraal Ten Bosch, adjudant
i. b. d.; kolonel baron van Tuyll
van Seroosxerken, en luit. t. z, le
kl. jhr. Vön Müklen, adjudanten.
En tot het gevolg van den Prins
behoorden de gep. vice-admiraal
Ellis; 's Prinsen adjudant luit. t. z.
baron Van Asbeck, beiden deel
uitmakende van de Staatscommissie
voornoemd, waarvan de overige leden
mede in een extra-trein plaats na
men om zoodoende gelijktijdig met.
Z. K. H. den voorzitter, in IJ mui
den aanwezig te zijn.
In de buffetkamer van het Ko
ninklijke salonrijtuig was het och-
tendontbijt gedekt, hetwelk de
Vorstelijke familie met gevolg
gedurende den rit gebruikte.
H. M. de Koningin-Moeder, die
gisteren-voor middag omstreeks H'/g
uur uit Soestdijk in de residentie
aankwam, begaf zich van het Staats
spoorstation onmiddellijk naar het
gebouw van „Pulchri Studio" in
het Voorhout, ter bezichtiging der
tentoonstelling van de Iloli. Tee
kenmaatschappij.
Voor het bezoek aan de landbouw
tentoonstelling stapte H. M. ten
Paleize in het Noordeinde af, al
waar Zij het dejeuner gebruikte.
De Koninklijke familie zal tot
omstreeks het einde van de maand
in de residentie verblijven en dus
niet meer voor het vertrek naar
Dobbin, dat op 26 of 27 September
gesteldis, op Het Looterugkeeren.
De Koningin bij de Kustnianoeuvres.
Tegen 11 uur gisterochtend kwa
men de oorlogsschepen op Scheve-
ningen in liet gezicht, op een
waarvan, ul. de „Piet Hein", H.M.
de Koningin zich aan boord bevond.
ne vloot bestond uit evengemeld
pantserschip, de „Noord-Brabant"
die er naast stoomde, en een drietal
torpedobooten, die volgden. Een
particuliere boot ging op eenigen
afstand ter zijde.
Langs den strandboulevard en op
het wandelhoofd, vooral op het
platform aan het einde van de pier,
stond een groote menigte. Statig
naderden de slanke witte zeekastee-
len, welker lichte kleur sterk afstjk
tegen de zwarte torpedovaartuigen,
Jie het zilte nat doorkliefden.
Van de bogen en palen der wau-
delpier wapperden de vlaggen en de
seinpaal was geheel gepavoiseerd.
Van daar werd met de groote Hol-
landsche vlag gesalueerd, welke
groet beantwoord werd uit den mast
van het Koninginneschip, herken
baar aan de standaardvlag in den
top.
Op eenigen afstand van het wan
delhoofd werden de torpedobootea
vooruit gezonden tot het verrichten
/an dieptepeilingen. Toen deze
verkenners hiervan waren terugge
keerd, naderden de twee oorlogs
schepen en voeren tot dicht bij de
pier voorbij, maar noch met het
gewapende, noch met het bloote
oog kon men de Koningin zien.
Kort voorbij het wandelhoofd
gingen een pleizierboot en eenige
visschersvaartuigen het Koninklijk
schip tegemoet, dat tegen twaalf uur
langzaam uit het gezicht verdween.
Aan boord was H. M. nog verge
zeld door generaal graaf Du Mon-
ceau, chef van het Militaire Huis.
De divisie-commandant, gen.-maj.
de Meester, leider der manoeuvres,
bevond zich gedurende den zeetocht
op de „Noord-Brabant", gelijk mede
de chef van de kustwacht en van
de draadlooze telegraphie. De vuur
toren en de groote gebouwen langs
de kust hadden mede de driekleur
geheschen.
De Prins op de Tentoonstelling
Zooals door ons gisteren reeds
werd gemeld, bracht Z. K. H. Prins
Hendrik een bezoek aan de Int.
Tentoonstelling van Ambachts
werktuigen te Amsterdam. Z. K.
H., per automobiel van IJmuiden
in de stad aangekomen, gebruikte
de lunch ten huize vau den heer
R. P. J. Tutein Nolthenius, en werd
te kwart over twee in de tuin
vestibule van het Paleis voor Volks
vlijt welkom geheeten door den
heer A. van Rossum, voorzitter van
het hoofdbestuur van Nijverheid.
Deze deed daarbij uitkomen het
speciaal doel der tentoonstelling en
betuigde zijn erkentelijkheid, dat
Z. K. H. daarin aanleiding had
gevonden van zijn belangstelling
te doen blijken, gelijk vóór hem de
Koningin-Moeder reeds heeft ge
daan.
De Prins werd daarop rondgeleid
door den heer Tutein Nolthenius
en nam verschillende inzendingen
met belangstelling in oogenschouw.
In de Belgische afdeeling had de
ontvangst plaats door de heeren
K. van der Cruysen en Coreman.
Kamerverkiezing <e Franeker.
Bij de verkiezing van een lid van
de Tweede Kamer der Staten-
Generaal, vacature P. L. Tak, zijn
candidaat gesteld de heeren W.
P. G. Helsdingen, (soc.-dem.), te
ArnhemJ. van der Molen Tz.,
fanti-rev.) te Leeuwardenen dr.
A. van Raalte, (vrijz.-dem.) te
Dordrecht.
De Schiedamsche Kamerzetel.
Door de Chr. partijen zal gecan-
dideerd worden jhr. de Geer.
De Chr. Democratische kiesver-
eeniging te Vlaardingen sloot zich
aan bij de Chr. Dem. partij. De heer
A. P. Staalman uit Den Helder
werd gecandideerd.
Te Overschie werd door de libe
ralen de heer J. H. Versteeg, oud
burgemeester van Schiedam, ge
candideerd.
Uit de Staatscourant.
Benoem 1 tot burgemeester van
Vlijmen G. van der Ven, tot secretaris
van Hameien en Veldhuizen A.
Blankenstein.
Eervol ontslagen wegens lichaams
gebreken uit den militairen dienst
de militie Ie luit. K. J. de Haas,
van het zesde reg. inf.
Gesteld ter beschikking van den
Gouv.-Generaal van Ned. Ind. J.
Vermeer, ter benoeming als veearts
bij den burgerlijken veeartsenijkun-
kuudigen dienst in Indië.
Benoemd tot directeur van liet
post- en telegraafkantoor te Ren-
kum M. van de Pol, thans te
Breukelen.
Niet officieel. Weder in dienst
gesteld bij het 11e reg. infanterie
de le luit. op non-act. J. J. Hooge
boom.
De Commandant van het veldleger.
Bij Kon. besluit van 16 dezer is,
met ingang van 1 October, benoemd
tot commandant van het veldleger'
de adjudant in buitengewone dienst
van Hare Majesteit de Koningin,
de luitenant generaal A. Kool, chef
van den generalen staf, en zulks
onder eervolle onheffing uit zijn
tegenwoordige functie.
Reorganisatie der Zevenbergsche
Kiesvereeniging.
Men weet het, in 1905 heeft een
felle strijd gewoed in 't district Ze
venbergen.
En daarna klonk het alomRe
organiseert de Centrale R. K. Kies-
vereenigiDg I
Eindelijk, in 1907, in het najaar
van 1907, komen dan van dereor
ganisatie-commissieeens eenige voor
stellen.
Volgens het thans goedgekeurde
ontwerp zal de Centrale Kiesvereen.
bestaan uit parochiale afdeelingen.
Elke parochiale afdeeling kiest uit
haar midden o.a. eeu voorzitter en
secretaris, welke afdeelingsfunctio-
narissen gezamenlijk het hoofdbe
stuur vormen der centrale vereeni
ging.
Elke afdeeling mag zooveel afge
vaardigden benoemen als de paro
chie 50-tallen Katholieke kiezers
telt. Deze afgevaardigden vormen
met het hoofdbestuur de algemeene
vergadering. Behalve wat betreft
het verkiezen van een candidaat
voor de Tweede Kamer worden alle
zaken door de algem. vergadering
beslist.
De candidaat voor de Tweede
Kamer wordt rechtstreeks gekozen
door de afdeelingen. Elke afdeeling
kan zooveel stemmen uitbrengen
als de parochie R. K. kiezers telt,
met dien verstande echter, dat elk
aan de slemming deelnemend lid
niet meer dan 4 stemmen mag uit
brengen.
Elke candidaat moet op verlangen
van het hoofdbestuur do verklaring
afleggen, dat hij zich onvoorwaar
delijk onderwerpt aan den uitslag
der stemming en in geen geval met
den candidaat der kies vereeniging
in het krijt zal treden. Bij weigering
vervalt zijne cundidatuur.
Ten slotte is het lidmaatschap
der Tweede Kamer onvereenigbaar
met het lidmaatschap van het hoofd
bestuur.
De Vredesconferentie.
Het gaat maar slecht met de
Vredesconferentie. En dat vinden
de Vredesheeren zelf ook.
Zoo wil de Heer Martens, die de
4e Commissie steeds geleid heeft
en waarin hij met groote kracht
arbeidde, het bijltje er al bij neer
leggen.
Nog één vergadering wil hij slechts
bijwonen.
Zouden er niet meer volgen
Een middenstandstentoonstelling.
Voor de Middenstandstentoon
stelling in 1908 te houden verga
derde te Amsterdam het voorbe
reidingscomité.
In November zullen de plannen
FEUILLETON.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ABONNEM EN T S P R IJ S:
l'er 3 maanden voor Haarlem
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 130
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post
Afzonderlijke nummers
f 1.20
1.65
0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf0.60 (contant) f0.&0
Elke regel meer0.10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie A contant.
Weer een nieuw voorstel van den
Belgisehen minister van arbeid is dooi
de werkgevers te Antwerpen verworpen.
De Fransche regeering^aat te Tou
lon het Middel landsche Zee-eskader ge
reedmaken. Voor Marokko
De Duitsche kroonprins is bevor
derd tot majoor. Hij is4 jaar kapitein
geweest. Lang voor een prins, zegt men.
De pogrom in Odessa duurt nog
voort. Herhaaldelijk lezen we van
jodenmoorden aldaar.
Zaterdag of Maandag wordt de-
sultan van Marokko te Rabat ver
wacht.
'sPausen eenigsten broeder, Angelo
Santo, postontvanger te Asola is deze
week overleden.
3).
„Maak je niet zenuwachtig, beste Anna,"
sprak de jonge man kalmeerend, „God,
die mij tot dusver geholpen heeft, zal
mij ook wel verder beschermen. Als onze
laatste onderneming gelukt, dan is do
kroon op het werk gezet en onze arbeid
hier aan de Elbe ten einde. Dan zal mijn
vader, trotsch op de winsten, die ik liet
huis Elrenkrans bezorgd heB,.mij in
Hamburg mot open armen ontvangen en
mij zijn dank niet weigeren. Dan zal hij
mijn lieve vrouw en kind willen zien en
zegenen.
„Ach Frans, dat geve God!" sprak
Anna uit het diepst van haar gemoed.
„Nooit zal ik het me zelf vergeven, dat
ik geen weerstand geboden heb aan je
smeekingen en je gehuwd heb tegen den
wil van uw vader. Onze pastoor had wel
gelijk, toen hij zeide, dat er geen zegen
op zulk een huwelijk rusten kan, want
hoezeer wij elkaar ook liefhebben, kan
.lat leven van angst en spanning geluk
heeten
„Blijf kalm, Anna," sprak de jonge
man nogmaals. Thomas Ehrenkrans is
wel streng en hardvochtig, maar onrecht
vaardig is hij niet. Meent ge niet, dat liet
hem al lang berouwd heeft, den zoon
zijner eenige zuster Meta uit zijn huis te
hebben verdreven, omdat deze niet wilde
buigen onder zijn harde hand? Ik was
toen op een buitenlandsche handelsschool
en heb toen mijn invloed niet kannen
aanwenden, maar hoe treurig die breuk
ook geweest is, het gebeurde heeft toch
verzachtend gewerkt op mijn vaders
strengheid. Maar daar komt Nielsen, hij
wenkt mij. Zeker heeft hij berichten. Ga
in huis, Anna, ik volg u spoedig.
Bij deze woorden stond hij op en ge
leidde Anna eenige schreden. Daarna
wisselde hij eenige woorden met zijn zoo-
genaamden oom, en zocht met dezen de
plaats weer op, waar hij zoo vertrouwelijk
met Anna had zitten pralen en die zich
dan ook voor een rustig gesprek uitste
kend leende.
De bank onder de linde vóOr het huis,
waarop straks oude Marie gezeten had,
was onbezet.
De jonge man lette er niet eens op.
Wat bekommerde hij zich op datoogen-
blik om Frieda's grootmoeder!
De oude vrouw scheen zich intussehen
voor hem meer te interesseeren. Zoodra
ze hem met Anna in gesprek gezien had,
was ze stil opgestaan en met oen behen
digheid, die men bijkans niet gezocht zou
hebben, het paar genaderd. Zij verstond
slechts weinig, maar genoeg om haar ge
laat een trek van bittere hoon en bespot
ting te doen aannemen.
Nu de jonge man daar met Nielsen
zat, gleed ze nog meer naderbij. Duidelijk
had ze daar straks de niededeeling van
den jongen man over eeu groote „onder
neming" gehoord, en ze begreep, nu
nadere inlichtingen to zullen vernemen.
Eu ze had zich niet vergist.
„Ja, meneer Frans," hoorde ze den
schipper zeggen, „alles is iu orde. De
Engelsche kotter onder Hamhuvgsche
vlag ligt in een bocht aan deze zijde der
rivier voor anker. Ruim twaalf uur zal
bij mijn hut onze boot klaar liggen. Onze
mannen zijn reeds gewaarschuwd. Het
wachtwoord is „Huis Ehrenkrans", zooals
afgesproken was. Alles zal goed gaan, ge
kunt u op mij verlaten."
„De oude Nielsen is in deze dagen eeu
steunpilaar voor ons huis," sprak de
jonge man hartelijk, terwijl hij de ver
eelte hand van den ouden schipper greep.
„Reken er op Nielsen, dat vader en zoon
Ehrenkrans u dit alles zuller. vergelden."
„Ja, dank heb ik verdiend," sprak Niel
sen eenvoudig. Maar het zal toch daarom
wel niet zijn, dat Thomas Ehrenkrans
naar Scharnrode komt."
De jonge man verbleekte en sprong op
„Wat zegt ge!" riep hij uit. „Komt
nujn vader zelf naar Scharnrode?"
Gij zijt te ernstig om dwaze praatjes
te vertellen maar misschien heeft de
een of ander u beetgenomen!"
Bedachtzaam schudde Nielsen het hoofd.
„Jan Patzola is een uur geleden met
uw vader van Hamburg gekomen," ant
woordde hij. „Het verwondert mij, als
dat ze nog niet hier zijn."
Frans zag er als verstomd uit: hetgeen
hij vernomen had scheen hem te over
weldigen. Hij 1 tte or nauwelijks op dat
de oude man hem de hand op den schou
der lei en voortging: „Het hoofd omhoog,
meneer Frans. Dat ge er tegen opziet,
hem te ontmoeten nadat ge tegen zijn
zin met Anna gehuwd zijt, begrijp ik.
Maar dat is nu eenmaal gebeurd, en als
Thomas Ehrenkrans zijn lieve schoon
dochter ziet, zal alles vergeven en ver
geten zijn.
De jonge man had zich hersteld.
„Ja Nielsen," sprak lrij, en zijn stem
klonk vol en vast. „Vader moet toegeven,
als hij Anna maar ziet. Tot weerziens,
beste vriend, van avond om half twaalf
ben ik in üw hut."
Snel verliet hij, door Nielsen gevolgd,
den tuin. Geen woord van wat zij spraken,
was aan het scherp luisterend oor ont
snapt. Nu kwam zij uit haar schuilhoek
te voorschijn, en een donkere gloed
brandde op haar wangen.
„Kijk kijk," mompelde ze, „dus heb ik
toch gelijk gehal. Onder het schippers-
jak steekt een ijdel koopmanszoontje!
Huichelaars zijn het, allemaal, de oude
Nielsen niet het minst.
En om zulk een schelm ais die zooge
naamde schipper Frans heeft Anna Wer
ner mijn eerlijken, trouwen Friede ver
smaad? Wacht maar, ge zult oude Marie's
wraak gevoelen! Tot half twaalf toe heb
ik nog zeven uren! Schipper Frans, ge
zult Friede's grootmoeder nog leeren
kennen
Aan de eerste tafel op de bruiloft was
de koffie opgediend: weliswaar koffie van
slechte kwaliteit, maar tocli echte koffie,
al waren dan de uit Engeland betrokken
koopwaren door de strenge handhaving
van het continentaal stelsel zoo duur ge
worden, dat slechts de welgestelde» zich
en dan nog maar door middel van
den smokkelhandel zich dezen gelief
den drank kunnen verschatten.
Ook luitenant Manbcurg zat in den
kring. Minder uit vrije keus dan wel op
bjvel van zijn superieuren trachtte hij
de stugge bewoners der streek voor zich
te winnen. De Franschen kenden maar
al te goed den toomeloozen haat der
kustbewoners tegen de douaniers, en de
Fransche regeering wilde aan den eenen
kant met de uiterste gestrengheid tegen
de smokkelaars optredend, van den ande
ren kant door persoonlijke welwillend
heid het verbitterende van het beginsel
trachten tc verzachten.
Maar luitenant Manbourg kende beter
dan zijn superieuren de stemming dei-
Hamburgers en van de bewoners der
omliggende streken. Hij had gepoogd
zich vrienden te maken, maar was
overal afgewezen.
En hij was niet indringerig genoeg om
door vleierij te verkrijgen, wat hem niet
vrij wi.lig geschonken werd. Het aanzitten
aan het bruiloftsmaal was hem voorge
schreven, anders zou hij waarlijk niet ge
komen zijn! Nu zat hij daar zwijgend
voor zich'uit te staren in de lage, geheel
met tabaksrook gevulde zaal.
De brandewijn had de hoofden der
boeren warm gemaakt. Men prees de
koffie, maar veroorloofde zich tegelijk
allerlei grappen en toespelingen op de
smokkelarij, die Henri Manbourg niet
verbieden mocht en evenmin aanhooren
kon.
Hij stond op en verliet de kamer.
Zegevierend keken de boeren den af
trekkenden vijand na.
Deze trad naar buiten en verdiepte zich
in de beschouwing der heerlijke, vreed
zame natuur schrille tegenstelling met
het opgewonden tooneel daarbinnen.
Opeens verbraken naderende schreden
zijn gepeins: verstoord keek hij op en
zag een langen, mageren heer van onge
veer vijftig jaren op de bruiloftszaal aan
komen. De vreemde was geheel in een
reismantel van bruine, wollen stof, die
hem tot bijna aan de voeten reikte. Een
zwarte, breedgerande kastoren hoed over
schaduwde het gele gelaat met de scherpe,
grauwe oogen. Een onbuigzame ernst en
echt Duitsche taaiheid lagen in dit geheel
baardlooze, scherp geteekende gelaat uit
gedrukt.
Dj jonge officier wierp een vorsohen-
den blik op deze hem geheel vreemde
verschijning.
Wat deed die man hier? Voor znnge
noegen ondernam niemand in deze dagen
een uitstapjnaar de Elae-oevers. Hij
moest het doel der komst van dezen vreem
deling te weten komen en was juist in
de rechte stemming om van het hem
toekomende recht gebruik te maken.
Maar reeds in het volgende oogenblik
kromp hij als ineen. Het was niet de
vijandige gelaatsuitdrukking van den
vreemde op het zien der Fransche uni
form, het was de gestalte van den
ouden heer zelf, die op Henri Manbourg
zulk een diepen indruk scheen te maken.
Hij drukte de hand op het hart, alsof
hij het heftig kloppen wilde bedwingen,
en groette op militaire w(jze. Met een
stijven hoofdknik werd zijn groet beant
woord; het scheen, alsof de pas aange
komene den officier niet eens zag, zoo
vast keek hij voor zich uit.
Uit de geopende deur klonk het gejuich
der dansenden en de muziek der trom
petten.
Luitenant Manbourg' wees achter zich.
„Ik zou u raden," sprak hij, terwijl hij
tevergeefs een lichten conversatietoon
trachtte aan te slaan, „uw longen met
versche lucht te vullen, eer ge u in die
bedompte atmosfeer daar binnen waagt."
De luitenant had Fransch gesproken,
(Wordt vervolgd
