DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
GEBROKEN TROTS.
BUITENLAND.
Kïnderhuisvest 31-33, Haarlem
BINNENLAND.
VRIJDAG 4 OCTOBER 1907.
No. 6702, 329te Jaargang.
Bureaux van Redactie en Administratie:
Interc. Telefoonnummer 1426.
Algemeen Overzicht.
Telkens nieuwe moeilijkheden
duiken er in Ma rok k o op. Moeie-
lijkheden vooral voor Frankrijk dat
zich nu eenmaal de taak om den
Koel in orde te maken, heeft toe
bedeeld, en te Iaat inziet dat het op
allerhande wijzen een blok aan liet
been heelt gekregen.
Om eens iets te noemen, twee
der belangrijkste stammen in Ma
rokko, die na de jongste gevechten
om Casablanca heen van plan waren
zich te onderwerpen, zien zich aan
gevallen door de andere stammen
die van geen onderwerping willen
weten.
Fn nu roepen zij de hulp der
Franschen in Deze zullen dat
goedschiks wel niet kunnen weige
ren, en zijn dun alweer in een ander
conflict gelokt, behalve de campagne-
die zij tegen de volgelingen van
Moelai llatid, tegen Raisoeli en
andere den Sultan vijandige ele
menten hebben te voeren.
Ja, Frankrijk heeft het maar
lang niet gemakkelijk in Marokko
Bij de gewone moeielijkhedeu
van den krijg, in een vreemd land
in de tropische zon, tegen woeste
volksstammen, komt nu nog een
ander kwaad, dat in I'arijs wel
beschouwd wordt als een der hoofd
zaken, waarom de oorlog zoo lang
duurt.
En dat is de geheime smokkel
handel in wapenen, waardoor de
Marokkanen voortdurend nieuwen
krijgsvoorraad krijgen.
Frankrijk heeft nu aan de mo
gendheden voorgestelddat maat
regelen zullen worden goedgekeurd
om den smokkelhandel aan de Ma-
rok kaansche kust tegen te gaan.
In de Akte van Algeciras wordt
de verkoop van oorlogswapenen
aan de Marokkanen beslist ver
boden strenge straffen worden be
dreigd tegen de overtreders. Maar
niet is geregeld om de bewaking
van de kust en het onderzoek van
vaartuigen mogelijk te maken.
Frankrijk stelt nu voor een bewa
kingsdienst te organiseeren, maar
daarvoor is noodig dat de mogend
heden toestemmen in het onder
zoek van de vreemde vaartuigen
die de kust naderen.
Verschillende regeeringen, ook
die van Duitschland, hebben daarin
toegestemd, onder voorwaarde dat
het buitengewone en voorloopige
karakter van dien maatregel door
Frankrijk en Spanje wordt erkend
dat de tijd van duur wordjL beperkt,
dat vergoeding zal worden betaald
zoo het vermoeden, dat tot het on
derzoek van een schip heeft geleid
ongegrond blijkt, en dat geen schip
mag worden aangehouden buiten
de Marokkuansche territoriale
wak ren.
Slechts Spanje lieeft de Fransche
voorstellen niet goedgekeurd.
Geen wonder: het grootste aantal
smokkelschepen komt uit Spaansche
havens
In Parijs hoopt men echter, dat
Spanje zich spoedig met de andere
mogendheden eenstemming zal
toonen, opdat de diplomaten te
Tanger beginnen kunnen met de
uitwarking van de bijzonder
heden.
Want de pacificatie der Marok-
kaansclie stammen hangt nauw
samen met de maatregelen tegen
den smokkelhandel, zoo wordt daar
gedacht.
Nu we toch over F r a n k r ij k
spreken, zij nog wat medegedeeld
over de beruchte kerkvervolging die
alweer een stapje verder is geko
men.
Niet bij een wet, maar in een
ministeriëele „administratieve ver
ordening" is even weer voorge
schreven dat met ingang van 1
Januari de scheiding van kerken
en staat in Algerië op dezelfde wijze
als in het moederland uitgevoerd
zal worden.
Een gevolg daarvan zal ook zijn
dat de Mohammedanen hunne
moskeeën, voor welker onderhoud
Frankrijk dadelijk uit eigen bewe
ging zorg heeft gedragen, voortaan
uit eigen middelen moeten onder
houden.
Maar men kan er zeker van
wezen, dat die Mohammedanen wel
in een of anderen vorm schadeloos
zullen gesteld worden Het gaat toch
niet aan, niet waar, om die goede
vrienden van de Halve Maan boos
te maken Als 't nu nog Katho
lieken waren, ja, dan was 't wat
anders.
Fondsen in eigendom en bezit
tingen hebben de moskeeën overi
gens niet, zoodat van dien kant
geen gevaar dreigt. Anders was het
gekker, want er zou kans op wezen,
dat de Mohammedanen niet maar
zoo kalm en zonder slag of stoot
zich zouden laten berooven van hun
eigendom, zooals de Fransche regee
ring het de Katholieken heeft ge
daan
Tn O o s t e n r ij k zijn de spoor-
wegmannen weer begonnen met die
ergerlijke manoeuvre, die ze vroe
ger al eens hebben toegepast, liet
z.g. lijdelijk verzet.
Dat bestaat hierin, dat ze door
allerlei kleine verzuimen den dienst
in de war sturen, niet meer geven
om orde en tucht en tijd, en dus
den heelen spoorwegdienst nog veel
meer desorganiseeren dan 't zou zijn
als ze gewoonweg staakten.
En zoo zijn de gevolgen van dat
passieve verzet reeds duidelijk merk
baar. De leiders der beweging heb
ben weliswaar bekend gemaakt, dat
het passagiers verkeer niet te lijden
zou hebben, daarmede schijnen zij
echter meer beloofd te hebben dan
zij kunnen houden, want reeds thans
hebben talrijke vertragingen plaats
gehad en het is zelf3 niet onwaar
schijnlijk, dat dit verkeer op som
mige lijnen ter wille der veiligheid
eenvoudig moet ophouden
Het goederenverkeer staat hier
en daar reeds stiluit de veewagens,
die op de rails staan, hoort men de
koeien loeien van den honger.
Het verzet brengt natuurlijk be
halve stoornissen in liet verkeer,
nog tal van andere nadeelen mede!
Zoo heeft bijv. de directeur van
een groote melkinrichting te Wee-
nen verklaard, dat de met de te laat
aankomende wagens aangevoerde
melk gisteren reeds onbruikbaar
was geworden, zoodat het niet lang
zal duren of te Weenen heerscht
gebrek aan melk. En met andere
levensmiddelen, die aan snel bederf
onderhevig zijn, gaat het evenzoo.
De redevoering van minister
ïaft in Tokio, waarover we giste
ren uitvoerig spraken, wordt in de
pers van de Vereenigde Staten druk
gecom mentariëerd
Eu ofschoon de president-zelf nu
(Jok verklaard lieeft dat de uitzen
ding der reusachtige Amerikaansche
vloot naar den Stillen Oceaan niets
anders beoogt dan oefening van
oflicieren en manschappen, blijven
zich in Amerika stemmen verhef
fen tegen dien kruistocht, dien men
schildert als een uittarting van de
Japanners.
De bladen ontkennen, dat zij het
zijn, die de goede verstandhouding
tusschen Japan en Amerika ver
storen, en stellen in het licht, dat
de uitzending van de vloot aan de
geruchten over een aanstaanden
oorlog nieuw voedsel geeft.
De „World" verklaart dan ook:
„De eenvoudige mededeeling dat
president Roosevelt afziet van het
uitzenden van een vloot van pant
serschepen, zou eerder de oorlogs-
geruchteu doen verstommen dan de
beste redevoeringen van minister
Tuft". Men ziet bet 't is nog lang
niet uit Amerika
Nieuwtjes in drie regels.
Bezoek van den Duitschen Keizer.
Het bezoek van het Duitsche
keizerpaar aan ons Hof, waarvan
we gisteren melding maakten, zal
te 's Gravenhage plaats hebben tegen
20 November, na het achtdaagsehe
verblijf in Engeland. Een deel der
vloot zal het keizerlijk echtpaar le
Vlissingen begroetenvan daar
vertrekken de Keizer en de Keizerin
naar de residentie. Den eigen avond
keeren de liooge gasten naar Berlijn
terug.
Het is een beleefdheidsbezoek aan
ons Hof ter gelegenheid dat het
keizerl jj k echtpaar o verNederlandscl i
grondgebied reist.
De Kamerverkiezing te Schiedam.
Men schrijft uit Vlaardingen aan
„De Standaard":
Gisterenavond vergaderde deanti-
rev. kiesvereeniging „Nederland en
Oranje" te Vlaardingen om hare
houding* vast te stellen voor de
verkiezing in liet district Schiedam.
Met algemeene stemmen werd de
volgende motie aangenomen
„De antirev. kiesvereeniging N.
en O. te Vlaardingen, betreurende
de houding der Chr.-Hist. partij
inzake liet aanbieden van een zetel
in de Tweede Kamer aan Dr. A.
Kuyper
zich te diep gegriefd gevoelende
door de smaadheid den eminenten
leider onzer partij daardoor aange
daan om bet besluit der centrale
kiesvereeniging in het district
Schiedam tot steun van den Chr.-
Hist. candidaat uit te voeren
acht onder de gegeven omstan
digheden gewensclit zich vau allen
oilicieelen steun te onthouden en
de leden der vereeniging in het
uitbrengen van hun stem geheel
viij te laten.
Uit de Stsats-courant.
Bij Kon. Besl. van 30 September
zijn, met ingang van 1 November,
benoemd tot surnumerair der directe
belastingen, invoerrechten en ac
cijnzen, L. A. Bartelds, W. M.
Weve, M. L. Gualthêrie van Weezei
en I1. Greidanus.
Prov. Staten-verkiezing.
Bij de gisteren te Amsterdam
gehouden verkiezing voor een lid
van de Provinciale Staten (vacature
Tak) zijn tot candidaat gesteld de
lieeren J. W. Smit (R.-K.), H. Wert-
heim (V.-D.) en J. A. van Zutplien
(S.-D.).
De Tweede Vredesconferentie.
Opnieuw is de reeds eenmaal
uitgestelde bijeenkomst van Je
voltallige derde commissie, betref
fende het blijkbaar zeer ingewikkelde
vraagstuk van de rechten en plichten
der onzijdige Staten in een zeeoorlog,
verschoven tot een nader te bepalen
datum. Zij zou, zooals men weet,
gisterochtend plaats hebben. Het
uitstel is thans geschied in verband
met loopende onderhandelingen.
De ramp van de „Berlin."
Het Londensche „ScheriffsCourt"
heeft aan mevr. Baartman, wier
echtgenoot, een veehandelaar uit
Nederland, bij de ramp van het
stoomschip „Berlin", van de Great
Eastern spoorwegmaatschappij, was
omgekomen, een schadeloosstelling
van 1500 p. st. toegekend.
Op grond van de „Merchant
shipping act" is de geheele' finan-
cieele aansprakelijkheid der maat
schappij beperkt tot 25,000 p. st.
en uit die som zullen nog een groot
aantal schadeloosstellingen moeten
betaald worden.
Gemengde Berichten.
De Elevatorkwestie te
Rotterdam. Het operatieterrein
der Rotterdamsche stakers lieeft zich
gisteren verplaatst naar dé buurt
van de Calandslraat en het West
plein, waar thans werklieden voor
F. Swarttouw worden aangenomen.
Daar verzamelden zich gisteren een
000-tal ontslagen bootwerkers van
Swarttouw, om pressie nit te oefenen
op lien die zich wilden aanmelden.
Het verbod van samenscholingen
werd hier streng gehandhaafd en
te II uur gisterenmorgen werd on
der leiding van den le luitenant der
cavalerie, jhr. De Jonge van Elle-
meet, door de cavalerie een charge
gemaakt, waarbij van de sabels ge
bruik moest worden gemaakt. De
bende werd toen door de Wester-
straat in de richting der Leuvehaven
verdreven.
De Parkkade, waar de ligplaats-
is der logementschepen, is met prik
keldraad afgezet en alzoo aan liet
openhaar verkeer onttrokken, ten
einde aldaar samenscholingen en
ongeregeldheden te voorkomen.
Gisterenmorgen 51 /2 uur, werd
een varensgezel, uit Antwerpen, die
werk kwam zoeken, door stakers
aangevallen en mishandeld.
Door den grooten aanvoer van
werkkrachten kon heden op bijna
alle schepen worden gewerkt, o.a.
op 10 booten van Swavttouw.
Naar het „Vad." verneemt bou
deer te 's-Gravenluige 2 compagnieën
grenadiers en jagers, te zamen 300
man. onder bevel van de kapiteins
jhr. Alting van Geusau en Kist,
en 1.00 huzaren zich gereed om op
het eerste hevel naar Rotterdam te
vertrekken, in verband met het ge
schil de haven.
Vergiftiging. Het huisge
zin van den gemeenteveldwachter
B., te Stanrpersgat, hij Rozendaal,
had Zondag j.l. hoofdkaas gegeten,
die hij een slager in liet dorp was
gehaald. Na het gebruik werd het
geheele gezin ongesteld en deden
zich verschijnselen van vergiftiging
voor. Een 11-jarig meisje is sedert
overleden, terwijl de overige huis
genoten nog in zorgwekkeuden
toestand verkeeren. Een tot heden
ingesteld onderzoek heeft echter
nog niet aan het licht gebracht of
de vergiftiging door de hoofdkaas is
geschied.
Een ou voor z icli tig e werk
man. Woensdagmiddag omstreeks
3 uur ontdekte men brand in den
toren der St. Janskerk te 's-Her-
togenbosch. Reeds een balk was
door het vuur aangetast. De hulp
der steenhouwers nit de bouwloods
kwam echter nog tijdig, zoodat erger
voorkomen werd. De oorzaak van
dit ongeval moet weder gezicht
worden hij een werkman, die in
den toren werk verricht had.
Jjij ke n gevonden. Einde
lijk zijn de lijken der sedert 15
September vermiste schoolknapen
te Iluissen (Gr.) opgevischt in den
Rijn. Het staat nu vast dat zij bij
het zwemmen het leven hebben
verloren. Kort na het ontdekken
der lijken werden de kleederen
verborgen gevonden in een boschje
aan den Rijnoever.
Overleden. Omtrent het
gisteren reeds vermelde ongeluk
te Bovenkarspel vernemen wij nog
De man die op het rangeerterrein
onder den trein geraakte was Adr.
de Vries, wonende te Grootebroek.
Nog voordat de man in het zieken
huis te Enkhuizen, waarheen li ij
per brancard werd vervoerd, was
aangekomen, was hij reeds over
leden.
- Aan een groot gevaar
ontsnapt. Gisterenmorgen is de
Parijsche sneltrein, Amsterdam via
UtrechtRoosendaal en die om
10.-14 te Roosendaal arriveert aan
een groot gevaar ontsnapt, waarvan
de gevolgen des te meer te betreuren
zouden zijn geweest, wijl groote
onvoorzichtigheid daarvan de om-
zaak was.
Toen n 1. deze sneltrein in volle
vaart liet station Etteii Leur pas
seerde, was men aldaar op den
laad berg bezig met een kraan zand-
steenen te lessen. Of nu deze te.
ver stond of door welke oorzaak dan
ook, plotseling hoorden de opge
schrikte reizigers een vreeselijk ge
kraak en geschuur langs de buiten
zijde van het prachtige le klasse
Fransche rijtuig, dal altijd in dezen
trein is opeuomen en waarvan de
ruiten tot gruis den inzittenden in
't gezicht vlogen.
Zooals altijd bestaat deze trein,
behalve uit locomotief, tender en
bagagewagen uit een reeks gewone
Plollandsche spoorwagens en een
doorloopend le klasse rijtuig van
den Franschen Noorder Spoorweg,
welk rijtuig breeder is dan de ge
wone rijtuigen. Hierdoor kwam
het, dat die niet geraakt waren,
maar des te erger was het met dit
Fransche rijtuig. De heele zij warn I
was aan den onderkant er als het
ware afgestroopt, de closets ineen-
gedrukt en totaal verbrijzeld, zoodat
deskundigen nadien verklaarden,
dat, wanneer het niet zoo'n zwaar,
groot rijtuig tras geweest, dit zeker
zou ontspoord zijn.
De inzittenden werden haast allen
min of meer licht gekwetst dooi
de glasscherven, gelukkig geen
enkele ernstig.
Met eenige vertraging kwam de
FEUILLETON.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ABONiNE M E;N T S P R IJ S:
I Per 3 maanden voor Haarlem f 1.20
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 130
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,65
Afzonderlijke nummers0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf0.60 (contant) f0.50
Elke regel meer0.10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie i contant.
De rijkste erfgename der wereld, de
Amerikaansche juffrouw Vandcrjiilt, is
verloofd met een Hongaarschen graaf.
Uit Casablanca verneemt een En-
gelsch blad dat de troepen van den Sul
tan te Rabat aan 't muiter, zijn.
De Amerikaansche vloot die naar
den Sti'len Oceaan gaat, zal bestaan uit
32 schepen, waaronder 16 slagschepen
De Keizerin-weduwe van China
heeft bij decreet den algemcenen leer
plicht ingevoerd.
De exprestrein van Odessa naar
Lemberg is door Russische bandieten
aangevallen,! millioen roebels gestolen.
13)
Ri elits van den ingaug lagen de kanto
ren. Toen hij daar binnentrad, kwam
Steven, de kantoorknecht een der
meubelstukken van het huls -hem tege
moet.
„Ik was hij meneer Karker aan het
stof afnemen,' verontschuldigde hij zich.
„Wij meenden,'dat meneer pas tegen den
avond terug zou komen."
„Is meneer Karker dus al op het
kantoor?"
„Ja meneer, al sinds half acht. Zoo
gaat liet, de ouderen doen steeds hun
plicht, maar dat jongen goed, 't is
een ware schande!"
Ehrenkrans luid geen ooien voor de
woorden van den oude. Hij ging de
eerste kamer door en kwam in het
eigenlijke kantoorlokaal, waar drie be
ambten en drie leerlingen anders druk
aan den arbeid waren. Nu echter was
alles nog in diepe rust; eerst de klok
van negenen riep de jongelieden aan hun
werk.
Thomas Ehrenkrans betrad de derde
kamer, die er even laag en berookt uit
zag als de beide andere. Van daar uit
voerde een smalle gang naar zijn prive-
kantoor. Aan beide, zijden van de gang
waren deuren aangebracht, met zwaar
laken bekleed, om voor ieder onbeschei
den oog te verbergen, wat hier in dat
heiligdom des huizes verhandeld werd
Ook hier stonden drie lessenaars leeg,
die voor het hooger personeel der firma
bestemd waren. Tot dezen behoorde ook
de jongeheer, die eerst bij zijn meerder
jarigheid deelgenoot in de firma zou wor
den. Echter stond in het privé-bureau
van den ouden heer reeds een lessenaar
voor den jongen man gereed.
Toen de chef binnentrad, stond een
klein, oudachtig man van zijn kantoor
kruk op. Een bereKening afbrekend, legde
hij zijn pen neer en trad zwijgend den
binnenkomende tegemoet. Het was Kar
ker, de oude boekhouder van het huis
Ehrenkrans.
De oude heer had de deur achter zich
gesloten en trad tot dicht voor den ouden
man.
„Karker," .zeide hij, „ik wil nergens
van hooren. Gij hebt onbeperkte vol
macht en ge z.ult het huis Ehrenkrans
vertegenwoordigen? totdat de geheele
liquidatie afgeloopen'is."
„Liquidatie!" Karker schrikte op, als
door den bliksem 'getroffen. „Maar me
neer Ehrenkrans
„Ja, de liquidatie!" herhaalde de chef
op vasten toon.
„En mijnheer Frans dan zoo waagde
de boekhouder het op don regel van
blinde gehoorzaamheid inbreuk te maken.
„Mijn zoon is dood de Franschen
hebben hem dezen nacht te Scharnrode
betrapt als aanvoerder van een "bende
smokkelaars, en het doodvonnis bijna
terstond aan hem voltrokken."
„Barmhartige Godi"
„Neem een blanco vel papier en schrijf
op wat ik u dicteer," ging de koopman
met ijskoude kalmte voort. „Ik zal teeke
nen en verder alles klaarleggen, wat ge
voor de uitvoering mijner orders noodig
hebt. Zoodra ik daarmee klaar ben, roep
ik u, en dan bezorgt ge dit schrijven on
verwijld aan zijn adres. Aan het werk,
Karker."
Met bevende hand greep de boekhou
der naar zijn pen: een vel papier lag
reeds voor hem op den lessenaar
„Adres: aan vorst von Ehrenkrans!"
„Schrijf, zeg ik u!"
De pen gleed over het papier. En de
koopman dicteerde:
„Het huis Ehrenkrans heeft zich schul
dig gemaakt aan overtreding der bepa
lingen van het Continentaal stelsel door
een poging om Engelsche koopwaren
langs de Elbe binnen te smokkelen.
De zoon en erfgenaam des huizes, bij
de smokkel-expeditie betrokken, is ge
vangen genomen en op last van den
commandeerenden officier na kort ver
hoor doodgeschoten. De vader en chef
van het huis Ehrenkrans stelt zich nu
ter beschikking van de wet, die Frank
rijke tirannie den overwonnenen heeft
opgelegd."
„Meneer Ehrenkrans, deze brief is
uw doodvonnis!"
De chef haalde do schouders op, maar
antwoordde niet. Hij nam de pen uit de
ijskoude hand des boekhouders en schreef
met vaste hand de oude onderteekening
„Thomas Ehrenkrans."
Daarna keek hij om zich heen, omvatte
in een langen blik de zalen, (lie hern eens
een koninkrijk hadden toegeschenen,-
waarin hij als onbeperkt.heerscher gebood.
Ledig en eenzaam lagen zij daar voor
hém, als een beeld van deu dood, die
plotseling zoo vreeselijk in zijn leven ge
grepen had. Het huis Ehrenkrans ging
bfawijken de zoon rustte in het graf
tc Schnrnrode, de vader ging de vreese-
lijke wraak der Fransche- gerechtigheid
over zich aftrekkeu.
Als een bovenaardsche verschijning
kwam hem op dit oogenblik een vrien
delijk kindergezichtje voor den geest,
waar.n hij de trekken van zijn zoon Frans
meende te herkennen. Twee blauwe armp
jes strekten zich als om hulp smeekend,
naar hem uit.
„Neen!"
De oude boekhouder schrikte op bij
het hooren van dat neen, waarmede Tho
mas Ehrenkrans eigen zwakheid onder
drukte. Met een gevoel van diep ontzag
en bewondering keek hij zijn chef na,
toen deze zich naar zijn privé-kantoor be
gaf.
„De dood van mijn zoon Frans blijft
voor het personeel nog verborgen, totdat,
gij uw opdracht vervuld en ik alle aan
gelegenheden geregeld heb. Tot dan toe
wil ik onder geen voorwendsel gestoord
worden. Vaarwel, Karker, ge hebt het
huis Ehrenkrans trouw gediend. De firma
gaat niet ten onder, zonder uwe trouw
te beloonen. Ik zal daarbinnen aan u
denken. Zorg dat ik niet gestoord word,
en dat er geluisterd wordt, of ik u niet
roep I"
Nog een laatste hoofdknik zoo moest
een onttroond monaich zijn vasallen
gegroet hebben - en Thomas Ehren
krans verdween achter de dubbele deur,
die geruischloos achter hem dicht viel.
De gang doorgaande, betrad de heer
Ehrenkrans zijn heiligdom. Het was een
sombere kamer, uiterst eenvoudig ge
meubileerd. Tusschen de heide smalle
vensters stond de schrijflessenaar van den
koopman en daarnaast op zware ijzeren
kolommen de met zware handen besla
gen geldkist, die toen de brandkasten
van den tegenvvoordigen tijd vervingen.
Boven den lessenaar hing een portret in
een zwaar vergulde houten lijst het
eenige sieraad der kamer, waarvan de
wanden eenvoudig gewit waren.
Het was de beeltenis van den vader
des heeren Thomas Ehrenkrans, dén
stichter der firma.
Aan dit strenge,, maar eerbied inboe
zemend gelaat was het wel te zien, dat
hij de leuze: „de eer van het huis hoven
alles" tot grondslag van al zijn daden
gemaakt had en dat ook zijn zoon in
deze begrippen was opgevoed. Jarenlang,
zelfs nog tijdens het leven van den ouden
heer, had dit portret bij Thomas
Ehrenkrans boven de schrijftafel gehan-
gen.
Vandaag voor het eerst vei meed hij
liet, zijn blikken naar dit portret te rich
ten. Hij voelde maar al te goed de uit
werking der vreeselijke vermoeienis, voel
de, dat slechts de koortsachtige opge
wondenheid van het oogenblik hem nog
op de been hield. Maar hij mocht niet
ineenzinken, eer alles geregeld was, zoo
als hij het besloten had. Wie kon weten
of niet reeds zonder zijn eigen aangifte
de Fransche ambtenaren reeds voor zijn
gevangenneming in aantocht waren, of
Maubourg niet, om zich voor ieder ver
wijt te bevestigen, reeds voor zijn vertrek
uit Scharnrode liet hoofdkwartier omtrent
het gebeurde in kennis had gesteld.
Henri Maubourg! Zijn gelaat vertrok
van haat en woede, als hij aan dezen
naam dacht!
Hij dwong zich tot rust: in vliegende
haast gleed zijn pen over het papier. Vel
na vel vulde zich met het regelmatige
schrift: slechts éénmaal sidderde zijn
hand. Het was. toen hij de liquidatie-acte
schreef, die het groote gevolg was van
den dood zijns zoons.
lie verandering in zijn testament, die
nu noodzakelijk geworden was, en het
opstellen van het verzoekschrift om het
lijk van zijn zoon naar Hamburg te mo
gen overbrengen, stelde hij tot later uil.
Eerst wilde hij zekerheid hebben omtrent
de grootte der geldboete, die men hem
zou opleggen. Dat men hem zelfs in liet
ergste geval den tijd zou laten voor de
vervulling van de noodige formaliteiten
daaraan twijfelde hij niet.
Hot belangrijkste werk was gedaan.
Doodelijk vermoeid liet Thomas Ehren
krans zich in zijn stoel achterover vallen.
Maar aan rusten mocht hij nog niet deu-
ken: hij richtte zich weer op en trok
tweemaal aan het wollen schelkoord
naast zijn stoel. Dat was het teeken voor
den boekhouder Karker.
In een oogenblik was de geroepene op
zijn pos'. De kleine, misvormde gestalte
scheen door den last van den tegenspoed,
nog kleiner.
„Is het personeel aanwezig, Karker?"
„Om tien uur, meneer Ehrenkrans?"
vroeg de boekhouder verbaasd, en niet
hegi ijpend, hoe het mogelijk kon zijn daar
aan te twijfelen.
(Wordt vervolgd.)
