24
„Arme vrouw!" klinkt het dan. „Arme moeder!
Ja, ik vergeef en beklaag u, want gij zijt niet de
hartelooze moeder die ik bij mij zeiven altijd beschul
digd hebLieve moeder
En hij maakt een beweging om haar te omhelzen,
maar zij schudt droevig glimlachend van neen.
„Neen," zegt ze. „Waarom dat? We zullen elkaar
er niet méér om liefhebben. Gij hebt mij vergeven,
dat is de hoofdzaak. Bovendien zijn er dingen waar
gij niet aan denkt. De goede menschen die je
opgenomen hebben de vrouw die je lief hebt
zouden zij mij moeten erkennen als uw moeder,
mij, met mijn misvormd gelaat? En hoe weet je
dat het waar is wat ik u vertel
Haar zoon weende. Ja, hij voeide dat het zijn
moeder was die daar voör hem stond, zijn moeder
die zelfs tegen zijn wil, tot het laatste toe zijn dienst
bode wil blijven. En tegenover de moeilijkheden
die hij ziet oprijzen, besluit hij dat haar verlangen
geëerbiedigd zal worden.
Hij richtte zich op, omhelsde de oude vrouw en
sprak
„Tot weerziens dan, moeder Mariette. Maar kom
vooral terug zoo dikwijls gij wilt."
En hij begreep niet, dat deze berusting van hem
Mariette's zwaarste boete was 1"
Om haar liefde
i.
Hij deed zelf de deur open, nadat ze twee keer
gebeld had.
„Zoo, Greta, ben jij daar? Ik verwachtte je niet!
Druk, altijd druk, meisje!
Ze kwam binnen, een beetje twijfelend, of ze het
wel doen zou.
„Misschien was het wel beter, dat ik maar wegging
De jonge schrijver zei luchtigjes „Weineen, liefste
Je hebt hier altijd vrijen toegang. Vader is ook blij
je te zien, niet waar, vader Hoe is het van
avond
En hij verwelkomde haar, vluchtig alweer,
maar dat merkte zij niet, gelukkig dat ze hem nu
eens niet aan zijn werk vond, naar ze dacht.
„Maar je bent misschien aan het werk
„Aan het werk? Of ik! Je weet, het is nu juist
de drukste tijd voor ons, schrijvers, en de uitgevers
zijn zoo gehaast!"
Hij hielp haar niet aan haar hoed en mantel, maar
ging dadelijk naar zijn schrijftafel toe, en verdiepte
zich in zijn werk.
Z'n vader, een oud man, zat met een boek in de
hand, keek niet op.
En zij nam een illustratie, doch haar blik dwaalde
af naar den man, die aan zijn bureau zat. Soms keek
hij op, maar niet naar haar: hij volgde met zijn
oogen de lijnen van 't plafond, om een versch-inval-
lende gedachte uit te werken.
Opeens sprong hij op.
„Ziezoo, dat is gedaan! Zoo, Greta, ben je er nog?
M'n roman is klaar, en ik ga hem als de wind op
de post brengen
„Kan ik hem niet posten, Nevill?"
„Ik denk er niet aan, kind!" zei hij. „Sindsdien
laatsten keer, toen dat manuscript van me verloren
is gegaan, stuur ik mijn werk altijd aangeteekend,
en dat moet ik zelf doen."
Onder het spreken was hij de deur al uit. Zij
zat nog steeds in haar stoel, de tranen in de oogen.
Spoedig zou zij de vrouw wezen van een succes-vol
literator, van een schrijver van naam. Maar die
toekomst lokte haar niet aan: ze had Nevill
Masterman lief met heel haar hart, en bij hem kwam
altijd eerst zijn werk, dan zij.... weinig vrouwen,
al hebben ze zoo diep lief als maar kan, zoude.1
daarmede tevreden zijn.
Het was niet altijd zoo geweest. In vroeger dagen,
toen hij nog niet beroemd was en bekend, toen hun
engagement de charme had van een toekomst die
hijzelf zich moest verdienen, toen was het anders
geweest. Toen was zij de eerste!
Maar nuHij was de slaaf van zijn werk. En
het beste wat ze hem gaf, haar jonge liefde, stelde
hij achter bij dat werk, dat eeuwige werk.
Wat was dat? Ze hoorde iets in ,de bus. De
post kwam voorbij en er was een brief in de brie
venbus. Ze haalde dien er uit en deed hem open.
Hij had immers nooit geheimen voor haar. O, 't
was het antwoord van de firma Thompson, de be
kende uitgevers, op zijn jongste aanbod, waarvan
hij haar verteld had. De firma nam het aan op
voorwaarde dat hij goed zou vinden in eenige con
dities te treden, waarvoor binnen twee dagen ant
woord werd verzocht.
„Dus alweer geld, meer geld? Roem, meer roem!
En... minder voor haar, minder voor haar liefde
Zoo ging het een oogen blik in haar hoofd om.
Als alles verkeerd liep, wel, dan konden zij er
toch altijd komen met de renten van haar kapitaal,
dat juist voldoende zou zijn, voor hun huishouden 1
Het denkbeeld van een huwelijk met een beroemd
man maakte haar ziek liever armoede lijden met
hem, dat ze hem geheel en al zou hebben, als ge
trouwd zijn zonder zijn liefde het éérst te bezitten,
getrouwd zijn met immer dat litteraire werk tusschen
hem en haar.
Misschien dat ze nu de schaal kon doen over
slaan.
De offerte van de firma Thompson was voor
Nevill, dat voelde zij, de sleutel tot een groote
beroemdheid. Maar ze zou hem dan zeker verliezen
wat zou hij voor haar, het stille meisje, verder nog
gevoelen, als hij zoo opging in zijn faam?
Met een snelle beweging stak ze den brief in
haar zak, en ging de deur uit, na nog even den ouden
vader te hebben vaarwel gezegd.
Op straat kwam zij Nevill tegen.
„Zoo, Greta, ga je al weg? Is er niets nieuws?
„Neen, niets bizonders, Nevill 1"
„Zoo, adieu dan, meisje, ik moet werken
II.
Het wasNevill's werkkamer en tevens de speel
kamer van zijn twee kindertjes. Het geluid van de
pen, die zachtjes over het papier gleed, werd door
het gelach van de twee kinderen geheel overstemd.
Maar pas op, als ze aan het raam kwamen, waar
vader's schrijftafel stond: ze hadden al eens onder
vonden hoe een letterkundige kon te keer gaan als
men hem stoort in zijn werk
Maar of Nevill gestoord werd of niet, dat gaf al
weinig voor zijn werk, of liever voor de kwaliteit
ervan.
Men behoefde er geen doekjes meer om te winden:
zijn vrienden wisten het, zijn buren wisten het, zijn
vrouw wist het: Nevill Masterman's geluk was ge
vlogen. Het getij dat hem ineens gebracht had op
den springvloed van bekendheid en roem, was ge
zakt, en hij was nu zoo goed als vergeten. Het
succes van zijn eerste boek was niet gevolgd door
zijn tweede, en het derde boek was een stuk machi
naal werk gebleken, dat dè critiek werkelijk had
boos gemaakt en dat door het groote publiek opzij
was geschoven. Wat had de man tegenwoordig, vroeg
men zich af?
Zelf" voelde hij zijn nederlaag. Maar hij weet het
niet aan zijn eigen literaire minderwaardigheid. Neen,
het waren de zorgen van zijn huwelijksleven, een
