GEBROKEN TROTS.
Onze Kinderen.
Van Overal.
Wat anderen zeggen.
UIT FRANKRIJK.
STADSNIEUWS.
FEUILLETON.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT. ™.5™.E «A5
Met grooten ophef werd door de
Combisteu en blokmannen in Frank
rijk dag in dag uit geschreven
over het milliard der kloostergoe
deren.
Na de scheiding van Kerk eu Staat
zouden de duizend millioen francs
teti goede komen "aan de behoef
tige ouden van dagen en invalide
werklieden
Duiz md millioen Dat was, naar
cene berekeuing van zeven behoef
tige of invalide werklieden boven
de zestig jaar op duizend inwoners,
voor ieder hunner een kapitaal van
4000 frs. a 4 percent uitgezet f60
frs. intrest 'sjaars!
Maar nog is men steeds bezig
met de liquidatie, die overal erg
tegen valt.
In het Departement van de A in
hadden de inventarismakers de
goederen der Kartuizers geschat
op 737 440 frs. Zij hebben opge
bracht 110,000 frs.
De goederen der missionarissen
van La Öalette geschat op 154,000
frs., zijn aangeboden voor 30,000
frs., maar ei' is geen kooper.
De eigendommen der Trappisten
en Maristen geschat op 292,000 frs.
zijn gebleven voor 40,000 fr.
De beziLtingen van de vier ge
noemde congregatiën 'geschat op
1,760,000 frs. hebben niet meer op
gebracht dan 150,000 frs. De ge-
zamelijke goederen in het Dapar
temen! geschat op elf millioen frs.
zijn verkocht voor 935,000 frs.
Deze moeten nog verminderd
worden met het honorarium der
inventariseerders, de kosten der ad-
vokaten, der deurwa irders, der
huisbewaarders en niet te vergeten
de reis-eu verblijfkosten en dag
gelden der liquidatoren.
Tot op den dag van heden is
er geen cent van de duizend mil
lioen gestoit in het fonds voor de
pensioneering der werklieden. En
deze zijn natuurlijk bitter teleur
gesteld
Eene andere teleurstelling onder
vinden de Kegeeringsmannen bij
het leekenpersoneel der hospitalen
en ziekenverzorgers.
De gouverneur generaal van Indo
China verzocht dringend om hulp
ter verpleging van de inhtndsche
melaatschen in het leprozenhuis te
Ci-lao-Rong. Uit Parijs wrerd gemeld,
dat ter verpleging dier zieken.
geen leeken waren te vinden!
Ten einde raad, heeft men zich
tot de religieuzen gewend, die nog
in Frankrijk vertoeven.
Ofschoon duizenden barer mede
zusters uit de hospitalen en hare
kloosterzijn verdreven, hebben zij
zich gewroken noar den raad van
het evangelie: „Doe goed aan hen
die u haten en vervolgen."
Onmiddelijk hebbeu zich meer
zusters aangemeld dan geviaagd
waren.
Maar ondanks dat voorbeeld van
christelijke heldiunenmoed, blijven
de godsdiensthaters blind en ver
stokt in de boosheid.
VIL
Ontwikkeling.^
Het is met de ontwikkeling van
het jonge kind zoowel in lichame
lijk i^Js geestelijk opzicht zeer eigen
aardig gesteld. Daaraan moet veel
zorg besteed worden, maar meer
de zorg van den tuinman voor zijr.
planten, die hij laat groeien, dan
van een werkman, die iets moet
vervaardigen.
In het kind ligt de aanleg, de
kiem van lichamelijke en geestelijke
vermogens, maar tevens liggen in
het kind de neigingen, driften, die
de ontwikkeling dier kiemen bevor
deren.
Zoo is de beweeglijkheid van het
kind een gevolg van zijn streven
naar beweging en bezigheid, nood
zakelijk voor de lichamelijke
ontwikkeling. De opvoeder heeft
niets te doen dan dit streven te
laten werken en alleen tegen over
drijving te waken.
Zoo is de zucht tot opmerken,
waarnemen in het kind, het stre
ven naar kennis, het middel om
de verstandelijke ontwikkeling te
bevorderen. Deze ontwikkeling gaat
dan ook in de prille jeugd van
zelf. Daarvoor b hoeft niets bijzon
ders gedaan te worden.
Een kind leert in de eerste 3
levensjaren meer dan later in 3
akademische jaren, luidt een beken
de uitspraak, en toch wordt in de
eerste drie levensjaren weinig op
zettelijk daaraan gewerkt. De natuur
van het kind, de kiem der vermo
gens door den Schepper in het kind
gelegd en de drijfveer om die ont
wikkeling te bevorderen zijn vol
doende.
Een andere neiging van het kind
is de zucht tot navolging. Deze
bestaat evenals alle andere neigin
gen bij groot en klein, maar bij
de jeugd is zij het sterkst, evenals
de meeste andere, omdat dan die
ueigingen noodzakelijk zijn ter ont
wikkeling. Zoo is de zucht tot na
volging een oorzaak, dat een kind
onnoemelijk veel leertspreken zoo
wel als handelen, lichamelijke zoowel
als geestelijke, materieele zoowel als
moreele handelingen. Ware de om
geving van het kind altijd onbe
rispelijk en volmaakt, dat zou een
gunstigen invloed op zijne ontwik
keling hebben.
Zoo ligt ook in het kind de kiem
voor godsdienst en zedelijkheid,
voor waarheid en schoonheid, en de
strevingen die deze moeten ontwik
kelen zijn mede aanwezig. Eveneens
ontwikkelt zich in het kind liefde
tot den naaste, zelfs tot het rede-
looze dier.
Al deze neigingen en strevingen
ontwaken op hun tijd en behoeven
slechts voldoening om in kracht toe
te nemen, maar een gepaste vol
doening. Overmatige voldoening-
of ontwikkeling kan het streven
verstompen. Men wachte zich dus
voor elk te veel in de opvoeding.
Dit geldt van geestelijk voedsel
zoowel als van lichamelijk eu zeker
niet het minst in godsdienstig-zede-
lijk opzicht.
Maar behalve voor het te veel
wake men tegen verkeerde invloe
den, verkeerde voorbeelden, ver
keerde kennis, slechte makkers,
slechte boeken enz. Onder deze
verkeerde of slechte zaken, versta
men niet alleen wat in zich zelve
slecht is, maar ook wat voor den
leeftijd van een kind niet past. Iets
wat goed en nuttig kan zijn voor
een jongmensch van 18 jaar bij
voorbeeld, kan hoogst verderfelijk
zijn op jeugdiger leeftijd. Dit geldt
van zaken, van genoegens en ge
notmiddelen, van boeken en ge
schriften, van kennis van sommige
dingen. Ontijdig aangebracht of
j gebruikt kunnen die het kind
schaden. Ik behoef hier geen
dingen te noemen of nader aan te
duiden. Do moderne geest in de
j opvoeding wijst hier zeer vaak een
verkeerden weg, waarlangs het kind
in zijn tijdelijk en eeuwig verderf
i loopt.
Zal men dus de ontwikkeling van
het kind in elk opzicht trachten te
bevorderen, voor ontijdige te Vroege
ontwikkeling zij men op zijne hoede.
Deze werkt verstompend en vef-
dorfelijk. In de opvoeding is het
meer dan elders noodzakelijk dat
alles zijn juisten tijd heeft.
Prijsvraag van den R K. Volksbond.
Gisteren reeds hebben we over dezen
prijs onder ons stadsnieuws een en
ander medegedeeld.
Zooals we daarbij beloofden, geven
we hierbij een uittreksel uit het
tegenwoordige rapport, door de com
missie van bevordering opgemaakt, en
waarin wij verschillende opmerkens
waardige zaken vinden opgenomen,
die ook buiten den R. K. Volksbond
kring wel aandacht verdienen.
Naar onze lezers weten was de vraag
zelve aldus geformuleerd:
„Hoe kunnen de vakafdeelingen met
inachtneming der omstandigheden van
onzen Volksbond krachtiger gemaakt
worden."
Wij deelden gisteren al mede, dat
zes antwoorden zijn ingekomen. De
antwoorden, hebben, in acht genomen,
dat onze afdeeling uit ongeveer 550
leden bestaat, niet aan de verwach
ting beantwoord, wat het aantal be
treft. Den inhoud echter oordeelt de
Commissie over het algemeen zeer
bevredigend.
Als eerste middel voor den bloei
der vakafdeelingen wordt door bijna
al de inzenders genoemd „Huisbezoek",
en wel een huisbezoek, waarbij de
noodzakelijkheid wordt aangetoond
voor ieder R. K. vakman, om zich bij
zijne R. K. vakafdeeling aan te sluiten
waarbij ook wordt gewezen op het
reeds behaalde succes en wordt voor
gehouden wat er in de toekomst nog
te doen valt en te bereiken is voor
iedere vakafdeeling.
De commissie deelt mede, harerzijds
diej) overtuigd te zijn van de goede,
werking dezer raadgeving. Wat den
propagandisten betreft zag zij daarbij
gaarne het volgende plan toegepast
De geheele propaganda worde opge
dragen aan ééne vereeniging van pro
pagandisten.
Om de aangeworvenen te behouden,
eischen bijna alle inzenders, dat de
gewone vergaderingen der vakafdee
lingen geleid worden door goede be-
bestuurders, die, vólgens velen, meestal
ontbreken.
Twee der beantwoorders willen goede
bestuurders verkrijgen door speciaal
daarvoor een cursus in te richten, bo
vendien wil een van hen een hand
leiding zien aangeschaft, waardoor de
leden zich kunnen bekwamen tot goede
bestuurders.
Opmerkelijk is liet, dat de meesten
van hen, die een antwoord op de
prijsvraag inzonden, er nadrukkelijk
op wezen dat een vakafdeeling on
mogelijk tot standvastigen bloei kan
gebracht worden, als de gewone ver
gaderingen der leden niet belangrijk
worden gemaakt.
Hoe een belangrijk agenda kan
samengesteld worden echter, zegt jam
mer genoeg, niemand.
Mocht er door omstandigheden niets
belangrijks te behandelen zijn, dan
meent de Commissie dat de vergade
ring tocli zeer zaakrijk en zeer aan
genaam voor de leden gemaakt kan
worden, dó-jv een groot gedeelte ervan
te wijden aan de ontwikkeling van
de vakkennis en op sociaal gebied.
Om de vergadering belangrijk tc
maken wordt ook noodzakelijk ge-
ëischt meerdere kennis op verschillend
gebeid, en daarom vragen sommmige
inzenders, dat er door en voor do
vakafdeelingen .worde opgericht een
vakbibliotheek en dut er onder de
verschillende afdeelingen een porte
feuille worde verspreid, verschillende
vakbladen inhoudende.
De commissie geeft in overweging
om de lezing der bladen uit de porte
feuille toe te vertrouwen aan drie of
meerdere leden van iedere vakafdee
ling, wier plicht het is, de bladen
zorgvuldig te lezen en al het zakelijke
en wetenswaardige "daaruit op de
vergaderingen mede te deelen. Ken
uitstekend middel tevens om de ver
gadering ook belangwekkend te maken.
Als volgend middel wordt aange
geven „een jaarverslag". Over de be
langrijkheid van dit punt is de com
missaris het éénparig eens.
Om aan al deze voorgaande ver-
eisehten voor den bloei der vakaf
deelingen te voldoen, worden de uit
gaven in ruime vergroot en daarom
verzoeken verschillende inzenders om
betere regeling der subsidie door het
hoofdbestuur aan de afdeelingen te
verleenen.
De commissie billijkt geheel en al
dit verzoek, doch was van meening
dat er voorloopig bij al deze grootere
uitgaven niet te veel mag gerekend
worden op den geldelijken steun van
het hoofdbestuur, omdat een ieder
overtuigd is van de zware lasten die
thans op het hoofdbestuur rusten.
Trouwens, juist de contributie is
door meedere inzenders besproken.
Twee daarvan wenschen haar te zien
verlaagd, de commissie is echter van
tegenovergestelde meening.
Een der inzenders was van meening
dat dj wijze van uitkeering de zieken
fondsen in neutrale vereenigingen
dikwijls een beletsel is voor het toe
treden van de leden van den Volks
bond tot de ziekenfondsen in dezen
bond bestaande. Om dat beletsel nu
op te heffen wenschte hij de uitkee
ring geregeld te zien naar die der
neutrale ziekenfondsen en na ieder
5-jarig lidmaatschap de wekelijksche
uitkeering met 50 cent te verhoogen.
De middelen waardoor de vakaf
deelingen tot een krachtigen bloei
worden opgewekt, zijn niet alleen
onder de leden zelf te vinden, maar
ook in kringen buiten den Volksbond
staande. Zulk middel vinden ver
schillende inzenders in de RK. Pers.
De commissie was het hiermede vol
komen eens! Over don invloed van
de R.K. Pers ten bate van den Volks-
bonds en zijne onderafdeelingen be
hoeft de commissie geen oordeel uit
te spreken, daar een ieder van dien
invloed op het vereenigingsleven ten
volle overtuigd is!
Merkwaardig is ook het volgende:
een der inzenders merkt op, dat de
toetreding van den vakman tot den
Volksbond en de vakafdeeling dik
wijls onmogelijk gemaakt wordt door
de vrouwen, althans toch het gere
geld bezoek aan de vergaderingen.
Hij wil nu de vrouwon meer iti de
gelegenheid stellen, met den bonden
zijne afdeelingen kennis te maken,
door de feestavonden van den bond
en van de vakafdeelingen toeganke
lijk te maken voor de vrouwen.
De Commissie dezen wensch goed
keurend,vroeg echter deaandachttevens
voor een ander middel om de vrouwen
te overtuigen van de noodzakelijkheid
van het vereenigingsleven en van het
lidmaatschap der vak-afdeelingen,door
een enkele maal per jaar die nood
zakelijkheid uiteen te zetten in tegen
woordigheid van de vrouw!
Wij hebben hiermede de hoofdin
houd van het rapport weergegeven.
Men ziet dat het belangrijk genoeg
is en begrijpt dat er in onzen Huar-
lemschen Volksbond pit en studie en
veerkracht genoeg zit, om voor een
vruchtbaar sociaalleven de beste ver
wachtingen te koesteren 1
Een s p o o r w e g 1 ij n door
de volle zee. 1'aarover schrijft
de Aarde en haar Volken het
volgende
Aan de zuidpunt van Florida
iigt een rij van wel honderden
kleine eilandjes, die zich voortzet
door de golf van Mexiko Key West
is er het eindpunt van en is een
belangrijke Amerikaansche oorlogs
haven, juist ten noorden van
Havana op Cuba.
Nu hebben de Amerikanen de
grootsche onderneming op het ge
touw gezet, om Key West met het
vasteland van Florida te verbinden
door een spoorweg, die zonder
onderbreking door zal loopen over
al de eilandjes. De aanleg is een
reuzenarbeid en de moeilijkheden
zijn velerleimaar toch denkt men
het volgend jaar de lijn te voltooien.
Er moeten bergen van materialen
naar de plaatsen van het werk
worden vervoerd. Geheele rots
blokken worden van den mond van
de Hudson aangebrachtgrint komt
in platboomde schuiten van Mobile
en het cement wordt geleverd door
uitsche fabrieken. De ingenieurs
hebben het geluk gehad, in Florida
zelf grintlagen te ontdekken, die
hun de taak zullen verlichten.
Een honderd vijftigtal schepen
zijn in gebruik voor al di« trans
porten, voor het inslaan van pijlers
in den zeebodem en het aanleggen
van dijken in volle zee. Gelukkig
dat de oceaan daar niet zeer diep is.
Om een vaste basis te krijgen
voor de lijn, die door de golven
van den Atlantisrhen Oceaan aan
de eene en door die van de Golf
van Mexico aan de andere zijde
zal worden gebeukt en overspoeld,
zijn lange rijen booten en schepen
bezig, van het eene eiland naar
het andere in een rechte lijn rots
blokken in zee te werpen ter vor
ming van den grondslag voor den
dijk, waar de spoorweg over zal
loopen. Vierduizend arbeiders zijn
er aan het werk.
Boven de waterlijn worden de
blokken door cement aan elkander
verbonden en deze stof wordt zoo
hard, dat er krachtige explosief-
stoffen noodig zouden zijn om de
steenen van elkaar te scheiden en
dat de brug aan de heftigste zeeën
weerstand zal kunnen bieden.
De reede van Key West, die in
de eerste plaats van de lijn zal
profiteeren, is reeds vergroot en van
havenbekkens voorzien over een
lengte van 306 en een breedte van
30 meter, om als lig- en losplaatsen
te dienen bij de uitbreiding, die
men van het handelsverkeer ver
wacht. De toekomstige spoor
weg zal aansluiten hij de groote
lijn der Florida East Coast Railway
die langs Florida's oostkust loopt,
zooals de naam aanwijst en zich
bö de spoorwegen van de oostkust
der Vereenigde Staten aansluit.
EenhokvasteEngels c he.
Op den algemeenen regel dat de
Engolschen het meet t reizende volk
ter wereld ziju, bestaan ook nog
wel uitzonderingen. Zoo heeft de
vorige week te Great Ponton nabij
Grantham, een zekere mrs. Mould
den gezegende» ouderdom van hon
derd jaar bereikt, die zich haar
leven lang niet verwijderd heeft
buiten een gebied van twee Engel-
sche mijl in middellijn, l'e oude
dame lijdt alleen aan gezichtszwakte
enze kan geen auto's uitstaan.
Het m u ziek. Op een der
[dorpen van Zeeuwsch-Vlaanderen
1 moest een hoofd der school benoemd
j worden. De oude hoofdonderwijzer,
tevens kapelmeester van de dorps-
j fanfare, wasoverleden. De voordracht
bestond uit no. 1 en 2, Zeeuwen,
no. 3, een Limburger1 en 2 deden
niet, 3 wel aan muziek. No. 3 werd
benoemd, want, „hetmuziek" moest
toch een directeur hebben
Een brutale roof in de
Vereenigde Staten. Op het ge
bied van dit fstal en roof worden er
in de laatste jaren ouder den invloed
der omstandigheden in Rusland
stoute stukjes uitgehaald, maar het
schijnt dat Amerika toch nog immer
de overhand heeft, wellicht niet wat
het aantal, maar wel wat den aard
der rooverijen betreft.
Zoo hebben Zondag een viertal
gemaskerde mannen een inval go-
daan in de plaatselijke bank van
Seddon in Alabama en ze maakten
zich ongestoord meester van alles
wat niet nagel- en spijker vast was
en de moeite van het meenemen
loo'.de.
Bij hun vertrek werden de brutale
dieven ontdekt door eenige burgers,
die zich van zulk een schanddaad
op Zondag eerst geen voorstelling
konden maken, maar imeenigszins
van de verbouwereerdheid bekomen
te zijn, besloten ze de kerels ach
terna te zetten en de daad bij het
woord voegden.
Zoo begon er dan een de Zon
dagsrust en Zondagskalmte te Sed
don verstorende wilde jacht, maai
de roovers hadden hun wapens in
hun voordeel, waarmee ze de jagers
op een behoorlijken afstand wisten
te houden Om er den schrik in te
houden schoten de bandieten den
sherif dood.
Ouder de algemeene verwarring
bereikten ze ongestoord en onverlet
hun rijtuig, legden de zweep over
de paarden en ontkwamen met een
bedrag van vijfhonderdduizend dol
lars.
Nog eens: de stelling
van Amsterdam.
Ook het „Utrechtsch Dgbl." is zeer
sterk gekant tegen het nog vermorsen
van vele rnillioenen aan de stelling
Amsterdam.
Dit blad zegt:
Wie zich nu de moeite geeft om een
deel der stelling van Amsterdam te
gaan bezichtigen, zal spoedig de zwak
heid van die hoofdstelling inzien. De
inundatiën zijn niet verzekerd. De
forten worden, naar wij vernemen,
volgens één vast type gebouwd, on
geacht terrein en omstandigheden
dus met volledige verwaarloozing van
bet eerste beginsel der versterkings
kunst. De forten heeten te zijn steun
punten, maar ze zijn het niet, en ze
kunnen het niet zijn.
En in die hoofdstelling zullen wij
dus weldra met ons .veldleger zitten
Men kan wel beweren dat het er bui
ten blijft, doch dit laat de overmach
tige aanvaller aan dat geslagen leger
niet toe. En waarheen zou dat veld
leger ook uitwijken? Naar Amsterdam
of naar zee? Andere keus heeft het
niet. Bovendien zal de aanvaller van
onze stratische en tactegische fouten
gaarne gebruik maken.
De aanvaller heeft dan ons geheele
land in zijn bezit. Slechts de stelling
van Amsterdam is ons. Doch we zitten
daar met minstens één millioen mon
den en... geen eten. Er uit kunnen
i«)
Het mes, welks greep hij nog kramp
achtig omvat hield, ontzonk aan zijn
hand. Met heide handen bedekte hij zijn
gelaat en weende. Kr lag niets onman
nelijks in deze tranen van den man, die
nog zooeven op zoo vreeselijke wijze zich
zijn vrijheid heroverd had.
De oude vrouw richtte hem op.
„Vlucht!" Gebiedend klonk haar stem.
„Nog aan anderen dan u zelf en mij
zijt ge verplicht, voor u zelf te zorgen.
Ga naar overste Maubourg. liij zal je een
schuilplaats en middelen voor de vlucht
verschaffen. Misschien gaat hij zelf wel
mede, want ook hij wordt bedreigd. Men
verdenkt hem, de aanvoerder van het
geheim genootschap te zijn, en morgen
zullen de soldaten des konings huiszoe
king hij Item kotnen doen. Graaf Perronet
is met onbeperkte volmacht tot konink
lijk commissaris benoemd. Zeg dat aan
overste Maubourg en gij zult. hem wel
kom zyn. Ge moet door het bosch vluch
ten, dat is (h- veiligste weg. Neem uw
mes en laat mjj voor het overige zorgen.
Gauw, vooruit, ik hoor ze al!"
Zij raapte het mes op, drukte het hem
in de hand en duwde hem vooruit.
Bijna willoos gehoorzaamde Henri, liet
wus hem, alsol een zware, benauwende
droom zijn geest gevangen hield. De
zekerheid van Melanie's liefde, de ge
heimzinnige toespelingen zijner grootmoe
der, zijn eigen droevig lot en het gevaar,
dat den vereerden overste Maubourg be
dreigde, dat alles woelde in zijn geest
dooreen. Slechts éen gedachte sterkte zijn
wilskracht: Melanie was bezorgd voor hem
en om harentwil moest hij leven!
De ruwe kameraden van George Dèblas
hadden den gewonde naar bet slot ge-
dragen.
Een bloedspoor toekende den weg, dien
zij gevolgd hadden.
Heel het landgoed kwam in beweging.
De graaf, die reeds te bed lag, werd door
het geraas gewekt en snelde, zoodra bij
do oorzaak vernam, naar het bed van
ridder George.
Ijlboden werden uitgezonden naar dok
ters en apothekers; de knechts moesten
met lantaarns en door jachthonden ver
gezeld, heel de omgeving van het kasteel
doorzoeken en den dader trachten te
vatten, dien men reeds in het huis zijner
grootmoeder tevergeefs gezocht had. On
der strenge bewaking bleef de oude vrouw
in haar huis.
Geen woord, zelfs geen woord van deel
neming in het lot van haar vervolgd
kleinkind, was haar bloedlooze lippen
ont napt.
Melanie schreide op haar kamer bittere
tranen. Zij had gehoord wat er gebeurd
was en lag voor het open venster op
haar knieën, Blarend over de wijde velden
en over de ondoordringbare duisternis
van het woud, waarin zeker nu wel de
ongelukkige man zich verborgen hield,
dien zij zon liet' had en die nu waar
schijnlijk wor altijd voor haar verloren
was.
De duisternis van hot woud!
Niets vermochten de bleeke stralen der
maan, niets de flikkerende sterren tegen
het ondoordringbare bladerendak, dat de
reuzen hoornen hoven liet hoofd van den
ongelukkige welfden, die daar tusschen
struiken en laag geboomte heen zich een
weg baande. Nu en dan hield hij even stil
om zich van de juiste richting te vergewis
sen, en daarna zette hij de vlucht voort-
Hij moet ongeveer in liet midden van
het bosch zijn, en zijn terreinkennis
zeide hem, dat hij spoedig aan een pad
moest komen, dat hem in korten tijd
naar de woning van overste Maubourg
zou voeren. Koortsfantasieën verwarden
zijn geest en meer dan eens had hij al
zijn wilskracht noodig om de schrikbeel
den te verjagen, die in zijn verhitte ver
beelding opkwamen.
Eensklaps hield hij op dat was geen
verbeelding Aan liet. einde van het pad,
op de open plek die zich daar moest be
vinden, scheen fakkellicht: verwarde ge
luiden bereikten zijn oor, alsof daar lie
vig getwist werd. Hoe nader hij kwam,
des te onbedrieglijker werden de teeke
nen er werd daar een geheime vergade
ring gehouden in het diepste van het
woud. Het waren de „wrekers van den
dood" daaraan twijfelde hij geen oogen-
hlik.
Voorzichtig sloop hij nader; zorgvuldig
ieder gedruisch vermijdend, slaagde hij
erin, een boschje struikgewas te bereiken
in de onmiddelijke nabijheid van de open
plek.
Ongeveer dertig mannen bijna allen
tot de lagere klassen dei' maatschappij
belmoren», maar onder wie ook eenigen
waren, wier kleeding en gelaat hun hooge-
ren stand verrieden, vulden de open
ruimte, die door eenige fakkels spaarzaam
werd verlicht. Ieder hunner was van
wapenen voorzien. De meesten droegen
pistolen, degens en messen, enkelen
bijlen.
De vergadering was niet geopend; de
mannen stonden in groepjes bij elkaar
te praten. Opeens klonk niet een korte
tusschenpoos het geluid eener bel, waarop
liet fluisteren verstomde. Ilenri wachtte
ademloos op hetgeen er gebeuren zou en
staarde in gespannen verwachting op de
donkere gestalten, die door het licht der
walmende fakkels onheilspellend verlicht
werden.
De fakkeldragers naderden elkaar, zoo
dat een oogenblik al liet licht op een
soort van podium viel, dat inderhaast
onder een reusachtigen beuk was opge
slagen.
Een oud man met sneeuwwit haar en
baard betrad de verhevenheid. De luiste
raar kende hem wel; liet was een oud
soldaat van Napoleon, die getuige was
geweest van keizers verheffing en val.
Hij had gestreden aan den voet der pi
ramiden en op de ijskoude velden aan
de Beresina.
„Broeders," duidelijk drong de stem
van den grijsaard tot Henri door
„hïoeders, leden van den hond der wrekers
van der. doode, zijn wij allen aanwezig?"
Een algemeen „ja" beantwoordde deze
vraag, en de grijsaaard ging voort: „Heb
ben de wachters bun plicht gedaan? Is
er geen luisteraar in de nabijheid?"
Ken uit de groep antwoordde: Wij
hebben onzen plicht gedaaner is geen
luisteraar in de nabjjheid."
„En is er onder ons geen verrader?"
[ging de grijsaard met indrukwekkende
i «tem voort. „Gedenk de straf, die den
meineedige zal treffen, herinnert u den
eed dien gij gezworen hebt om onzen
grooten doode te wreken en zijn werk
voort te zetten tot Frankrijk» roem en
glorie. Zweert ge dat ge allen bereid zijt
goed en bloed op te offeren voor onze
heilige zaak?"
„Wij zweren liet!" Handen en wapenen
werden in bonte wanorde omhoog ge
stoken naar den nachtelijken hemel.
„Dan maak ik hier plaats voor iemand
die waardiger is om tot u te spreken
dan ik, een man dien Napoleon II, de
zoon van onzen grooten doode, met zjjn
vriendschap vereert. Gij allen kent hem,
Neem dus mijn plaats in,overste Maubourg
de ouderdom weikt voor de waardigheid
en de dapperheid van een edele als gij."
Overste Maubourg als een electrische
vonk doortrilde liet den jongen man.
Tot dezen man wilde hij gaan, en nu
was de overste zoo dicht bij hem, maar
tegelijk was liet hem duidelijk, dat de.
door hem zoo hoog vereerde man tot die
duistere bende behoorde, die in naam dei-
wraak in het duister van den nacht hare
misdaden pleegde.
Henri hield den adem in om te luiste
ren. Een krachtige marinengestalto in
een militairen mantel gehuld, had de
verhevenheid bestegen en liet hoofd ont
bloot. het licht der fakkels viel op de
scherpe lijnen van het gelaat waarin een
lijdende trek sterk uitgedrukt lag. Het
geelbruine gelaat van den ongeveer vijftig
jarigen man was glad geschoren, de haren
waren bijna wit men zag liet. hem aan
dat hij vóór zijn tijd oud geworden was.
Hij sloeg zjjn mantel open en de uni
form van een overste der linietroepen
van den grooten keizer werd zichtbaar.
„Mijne vrienden," zoo begon de overste
„ik groet u, kameradm uit de veldslagen
onder onzen onvergetelijken doode go-
leverd. Gij allen weet, dat in duizend
en nog eens duizend harten slechts één
gevoel leeft, dat in die duizenden één
groote gedachte cverheersehtde ver
wijdering van den verzwakten Bourbon en
de verheffing van den zoen van den grooten
keizer op den troon. Daarvoor heb ik
mijn goed en bloed veil, en het is een
groote, edele zaak die ik desnoods mot
gevaar voor mijn leven zal weten te be
waren voor bevlekking. Maar gij gij
hebt de zaak ontheiligd, ze bevlekt door
lagen hartstocht en ellendige wraak."
Een ontevreden, gemompel werd hoor
baar. Naar voren treden en met de voet
op de eerste trede der verhevenheid, riep
de oude: „Noem toch wat wij gedaan
hebben en nog verder denken te doen,
geen lage wraak, maar rechtmatige ver
gelding, overste Moubourg. Wee dengene
in ons midden die zich ook maar de ge
ringste kleinigheid zou verrijken uit liet
goed onzer vijanden; maar de bezittingen
te' vernielen van hen, die door laaghar
tig verraad tot welstand gekomen zijn, die
het aandenken van onzen grooten doode
beschimpen en zijn getrouwen vervolgen,
dat is handelen, zooals het de wrekers
vau den doode past.-Wat hebt gy bewerkt
met al uw schrijven, uw beloften en be-
dreigingen? Bodewijk XVIII zit in de
Tuileriën en te Sehönbrilnn smacht onze
keizer."
Wtrdt vervolgd.)
