DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Gelouterd.
De aanstaande Raads
verkiezingen.
BUITENLAND.
NCinderhuisvest 31-33, Haarlem
WOENSDAG 13 NOVEMBER 1907.
No. 6735, 32ste Jaargang
Bureaux van Redactie e. Administratie:
Interc. Telefoonnummer 1426.
Onze Haarlemsche kiezers hebben
dit jaar voor de publieke zaak wèl
druk werk 1
Tweemaal een Statenverkiezing,
de periodieke raadsverkiezingen m
September en nu eerlang wederom
een verkiezing voor twee leden van
den gemeenteraad in de vacaturen-
Hij voet en -de Jlann Hugenkoltz.
Ofschoon de tijd van candidaat-
stelling en stemming nog niet offi
cieel is afgekondigd, mag het toch
niet overbodig of voorbarig geacht
worden, dunkt ons, wanneer we er
een woordje over zeggen.
Vooreerst is het toch te ver
wachten, dat de vaststelling der
kiesdagen zeer spoedig zal volgen,
en ten tweede: wat we te zeggen
hebben, is het best 'gezegd vóóraf,
wanneer de kiesvereenigingon nog
niet voor de delinitieve uitspraak
ziju gesteld en het stadium der
allereerste voorbereidingen pas is
ingegaan.
Twee raadszetels zijn vacant.
Die van wijleu den Katholieken
heer F. A. bijvoet, en die van den
liberalen wethouder de Haan Hu-
gonholtz.
Om dan maar direct te zeggen
waar bet op staatwe gelooven
dat de kiesvereenigingen goed werk
zouden doen, bij deze verkiezing
een voorafspraak te maken om de
vacante zetels elk dooi een partijge
noot van de vroegere raadsleden te
doen bezetten.
Niet omdat wij oordeelen dat de
Katholieken in evenredigheid ,naar
hun getalsterkte onder de bevol
king reeds over-voldoende in den
Raad zijn vertegenwoordigd!
Ook niet omdat wij van meening
zouden ziju, dat de plaats, door
Mr. de Ilaain Hugenholtz openge
laten, noodzakelijkerwijze aan een
partijgenoot van dezen zou moeten
worden toegewezen.
Maar omdat we tot op zekere
hoogte er mee kunnen instemmen
dat bij tusschentijdsche gemeente
raadsverkiezingen de politieke twist
appelen opzij worden gelegd en de
politiek geen invloed uito.fene op
de verkiezing van een vertegen
woordiger der burgerij.
Kn juist nu, nu een christelijk
man en een liberaal beiden al vie
len, nu dient liet ernstig onder
zocht te worden, dunkt ons, of
utiliteitsredenen niet spreken kun
nen om den strijd te vermijden,
en de tusschentijdsche bezetting dei-
vacante raadzetels zoo eenvoudig
mogelijk plaats te doen h bben.
Rest dan nog, dat de socialisten
de afspraak tussclien de christelijke
en liberale fracties verijdelen door
met een candidaat hunnerzijds te ko
men. Dan is er tóch een stemming
noodig. Doch is de overeenstemming
tot stand gekomen en wordt voorden
vaeanten zetel van den heer Bijvoet
een Katholiek, voor dien van den
heer Hugenholtz een liberaal aan
gewezen, dan zal er, ja, door het
drijven der socialisten eeji stemming
worden uitgelokt, maar succes
hebben zij dan toch niet en ze
zullen alleen de verantwoordelijk
heid hebben te dragen van de ge
meentekas met de onkosten eener
verkiezing, die lang niet meevallen,
geheel onnoodig hebben belast. Wat
de belastingbetalende burgerij hun
allesbehalve als een verdienste zal
toerekenen
Wat we dus meenen dat bij deze
bijzondere gelegenheid het rniDst-
omslachtig, het goedkoopst, het
doeltreffendst is, is een overeenstem
ming tusschen de liberale en de
christelijke fracties om ditmaal dm
politiekeu strijd zoo mogelijk te
vermijden en in de vacature-Bijvoet
een Katholiek, in de vacature-de
Haan Hugenholtz een vrijzinnige te
steunen.
Dat we daarmede allerminst iets
opofferen aan de beginselen die bij
elke verkiezing voorop moeten staan
behoeft voor ieder die wat van het
politieke leven ia Haarlem en van
de vertegenwoordiging der verschil
lende partijen in onzen gemeente
raad weet, geen betoog meer.
Bij een verkiezing als die nu
voor de deur staat, waarbij de
de twee groote politieke fracties
van deu Raad ieder een ver
tegenwoordiger verloren, is het
volkomen billijk dat de samenstel
ling van den gemeenteraad tusschen
tijds dezelfde blijft als te voren.
Voor de Katholieken is hiermee
echter lang niet alles uit den weg
geruimd.
Wie Mr. Bijvoet zal moeten ver
vangen is geea gemakkelijk te be
antwoorden vraag!
Natuurlijk zullen wij ons wel
wachten, ook maar in de verste
verte iets te willen vooruitloppen
op hetgeen de Katholieke kiesver-
eeuiging zal besluiten en op de
keuze die door haar zal worden
gedaan.
Maar we mogen wèl zeggen, dat
die keuze niet gemakkelijk is!
En evenzoo mogen we zeggen,
dat als een overeenkomst tusschen
de verschillende partijen-zooals we
hierboven wcnschelijk noemden, zal
zijn tot stand gekomen, de keuze
van Mr. Bijvoèt's op volger nog voor
zichtiger zal moeten plaats hebben
dau tóch al 't geval zal ziju.
Niet iedereen is maar de geschikte
perioon om in de vacature-Bij voet
raadslid te worden.
En evenzoo is niet iedereen ervoor
aangewezen, om eventueel met in
stemming der andere politieke.frac
ties de Katholieke partij in den Raad
te vertegenwoordigen.
Het bestuur der Katholieke kies-
vereeniging heeft bij deze verkie-
derhalve een uiterst kiesche taak te
vervullen
Want het is goed, het nu j reeds
te bedenken, dat hij de vervulling
der vacature-Bijvoet in onzen Raad
nog andere beweegredenen zullen
gelden dan in het algemeen bij een
raadsverkiezing in het geding wor
den gebracht
Zoo ooit, dan past hierbij
dunkt ons een gevoel van ver
trouwen in het bestuur der Rooin-
sche kiesvereenigiug, dat zooveel
beter dan het gros der kiezers in
staat is, alle beweegredenen en
andere factoren te onderzoeken, te
schiften, en na te komen 1
Met belangstelling zien wij uit,
wat er voor de aanstaande raads:
verkiezingen zal worden besloten!
Algemeen Overzicht.
Engeland jubelt.
De Duitsche Keizer wordt er
vooral na de gebeurtenissen der
laatste jaren beschouwd als
iemand die over 't wel en wee van
Engeland ('t wee vooralin groote
mate te beschikken zou hebben.
En de groote individualiteit, de op
de voorgrond tredende persoonlijk
heid des Keizers, worden in Enge
land dan ook zeer opmerkelijk
gevonden, al vreest men Wilhelm II
vaak als een soort boeman.
Geen wonder dan ook, dat elk
Engelschman, van welken rang of
stand ook, belangstelling toont in
het bezoek dat het Duitsche Keizer-
iijkpaar nu met zooveel ophef
en klaarblijkelijk bedoelde vertoo-
niug, bij Koning Edward maakt.
Dat beteekent iets heel bizouders,
zegt de practische Engelschman.
En naar zijn gewone manier van
doen de Eugelscben, dat weet
men,ziju de oprechtste.... egoïsten ter
wereld ziet de Engelschman in
de komst van deu Duitschen Keizer
na den moeielijk weg te cijferen
tijd van spanning tussclien Engeland
en Duitsohlandeen triomf voor
zijn land en zijn koning.)
Eu dies juicht hij
Vandaag is het de groote dag.
Dan komt de Keizer in de City
van Londen, en hoogstwaarschijnlijk
zal hij er een redevoering houden
iu de Gildenhal.
Om intusschen plichtmatig
ile belangstelling onzer lezeis ook
over de minder gewichtige momen
ten van het Keizerlyk bezoek te
bevred;gen, zij hier medegedeeld wat
Reuter zooal seint over den verloop
ervan.
Gisteren gingen de Keizer en
[Coning Eduard ter jacht in het
park.
In den loop van den morgen
werd de bekende specialiteit voor
keelaandoeningen Sir Felix Semon
ten paleize ontboden, waar liy een
onderhoud had met den lijfarts van
den Keizer.
Later reden de Keizer en de
Koning naar Frogmore om het
koninklijk sanatorium, aldaar, te
bezoeken.
Overigens zijn er, als altijd, tal
rijke ridderorden uitgedeeld, waar
van wij als de belankrijkste noemen
den Zwarten Adelaar, geschonken
aan 's Konings zwager den hertog
van Argyll en aan den hertog
van Wellington.
In F r a n k r ij k is te Bordeaux
ditmaal het jaarcongres gehouden
van de „Action liberale populaire,"
de partij der Katliojieke republi
keinen, onder leiding van Jacques
Piou, die naar men weet de partij
van het behoud en van het geloof
iu Frankrijk isen zeker eon
zeer sterke partij kon zijn als zoo
vele naam-katholieken maar werke-
hun opinie wisten op te offeren voor
het algemeen welzijn der katholie
ken.
Dat congres heeft weer eens aan
het licht gebracht, dat de toekomst
der Katholieke kerk en der Katho
lieke partij in Frankrijk alleen af-
van de hernieuwing van den katho
lieke geest en van een eendrachtige
krachtige actie naar buiten.
Zonder dat zal Frankrijk steeds
harder den weg opgaan naar het
antigodsdienstig verderf.
De heer Piou zeide het terecht
„Reeds sinds dertig jaar is onze
verdeeldheid ook onze nederlaag.
Reeds sinds dertig jaar ondervinden
wij de waarheid van het woord,
eik huis dat in zichzelve verdeeld
is, ten ouder zal gaan! De katho
lieken moesten samengaan, niet om
omver te werpen, maar om óp te
bouwen. Wanneer wij allen datgene
wat mogelijk is willen, en niets
meer of niets anders, dan is het
uit met de regeering der Jacobij-
nijn, der anticlericale .vrijmetselaars-
bende, van die „professionals" van
liet ongeloof, het fanatisme deoin-
kooperij
Gulden woorden die alle Fran-
eclien mochten begrijpen
Er woorden ook, die om hun strek
king wel ten onzent door ieder ka
tholiek mochten worden begrepen en
gevolgd
Onze Belgische broeders zit
ten in de drukte van de Gongo-over-
natne.
De Kamer is er weer bijeenge
komen en de beraadslagingen begin-
i.en over het ontwerp tot annexalie
vunjden Congo, dat door de bekende
i n door ons al meermalen bespro-
Comtnissie der XVII is opgemaakt
Het zal goed zijn, omdat we er
nog wel eens op zullen terugkomen,
na den globaien inhoud van bet
utsverp bier in het kort mede te
óeelen.
Het ontwerp draagt den vrijen
Congoslaat over als kolonie van
België.
Maar onder ten zeker aantal
voorwaarden.
De voornaamste daarvan zijn
dat aan den Oongostaat worden
overgedragen de raste eigendommen
van de Congo-domeinen, die een
waarde vertegenwoordigen van 30
millioen francs; dat de rechten van
derden worden geëerbiedigd, waar
onder ook verstaan worden de con
tracten die de Congostaat sloot met
exploitatie-maatschappijen en met
de Congodomeiuen, onder meer het
tot 1912 loopende contract tot ver
zekering van het privilegie van
den caoutchouc-oogsten dat het
recht worde erkend van de „Société
du Lac Léopold II" op belangrijke
concessies, in verschillende deelen
van den Oongostaat.
Dit laatste voornamelijk zal heftig
verzet uitlokken.
Daarenboven zal het budgetrecht
uiet aan de Kamer komen, óók
een zonderlinge bepaling 1
Het schijnt, dat er in het ontwerp
zorgvuldiger gezorgd is voor de
linanciëele rechten en belangen des
Konings dan voor de belangen van
België, dat opeens een kolonie krijgt
al weinig landen bezitten 1
Er zijn stormachtige discussies te
wachten 1
Euintusschen zit koning
Leopold weer in Parijs of op 't
kasteel Lormoy...
'tls vreemd 1
Die spionuenzaak in F r a n k r ij k,
waarover we al een aantal berich
ten hebben medegedeeld, wordt hoe
langer hoe uitgebreider!
Nu is zoowaar op stel en sprong
de Marine-attaché bij het Duitsche
gezantschap te Parijs, schout-bij-
nacht Siegel, teruggeroepen en ter
beschikking gesteld van de minister
van buitenlandsehe zaken.
Men kan natuurlijk niet nalaten,
dit bericht in verband te brengen
met de berichten over de Fransche
spionnzaken van de laatste weken.
Er blijkt dus waarlijk weer een
groote spionnagezaak te hangen]
Het staal nu vast, dat er vijf
persoflen te Toulon in hechtenis
zijn genomen in verband met die
laatstontdekte spionuenzaak, en er
wordt nog van een zesde inhechte
nisneming gesproken.
De speurende ambtenaar van den
veiligheidsdienst is op het spoor
gekomen door beslag te leggen op
verdachte brieven poste restante.
Onder die brieven zijn er van al
lerlei menschen, die misschien wel
niets met de spionnenzaak te maken
hebben.
Men denkt denkt dat een make
laar van Hyeres de hoofdschuldige
is. Maar uit den aard der zaak zijn
de berichten vaag en onbetrouwbaar.
De speurders hangen niet aan den
groote klok wat zij gevonden heb
ben en hoe het m et hun onderzoek
staatl
En vooral iu die spionnenliistorie,
de nachtmerrie van eiken Fransch-
man, zijn ze zoo gesloten als een
bus!
De Amerikaansche bisschoi
pen hebben een zeer merkwaard!
adres aan Z.H. den Paus gezonde
om Z. H. hunne nederigste onde
werping en algeheale overeensten
ming te doen weten in zake
Encycliek tegen het modernismt
Dat is een heugelijk bericht.
Men weet dat er nog al eens, i
de modernistische kringen, gespr
ken werd van en geschermd m
„Americanisme".
De bisschoppen der Vereenigd
Staten zeggen echter gezamenlij
tot den Paus
„Het decreet, dat onlangs i
afgekondigd is een prachtig gedenk
teeken van den plicht van de
Hoogsten Leeraar en wekt in onz
nederige harten de gevoelens o
der levendigste vreugde en dank
baarheid, eerstens jegens den Gc
delijken Stichter der Kerk en da
jegens zijn waardigsten plaatsvei
vanger op aarde."
En onder meer heet het nog i
dezen brief
„Hoewel niemand onder ons, voo
zoover we weten, is aangetast doo
deze treurige dwalingen, haasten wi
ons niettemin, wij en allen, die aai
ons zijn toevertrouwd zoowel geest
lijkeu als leeken, Uwe Heiligheid t
verzekeren van onze onverwijlde e
volkomen goedkeuring van dit juis
te gelegener tijd uitgevaardigd de
creet. We veroordeelen elke stellin
die veroordeeld is door Uwe Heilig
beid en bovendien hebben we doel
treffende maatregelen genomen o
de leer en de tucht van onze kerken
scholen en seminaries te behoede
voor de gevaren, aangewezen i
het nieuwe decreet."
Duidelijker kan het niet
De briëf aan den Paus is doo
alle kerkvorsten van de Vereenigd
Staten geteekend.
Nieuwtjes in drie regels.
De „Meuse" weet te vertellen,
dat koning Leopold van België wel
haast afstand zal doen van den troon.
In de Fransche Kamer is gisteren
weer over Marokko gedebatteerd. Geen
nieuwe gezichtspunten geopend.
Prins Arnulf van Beijeren generaal
inj 't Duitsche leger, een der zoons van
der. prins-regent, ie overleden.
In 't proces-Nasi blijkt meer en meer,
dat nepotisme en omkooperij in Italië
regel zijn. Wij komen erop terug.
De vreeselijke overstroomingen,
regenbuien en dijkdoorbraken in Zuid-
Frankrijk houden nog immer aan.
De verkoop der juweelen van wijlen
de Belgische koningin zal nu toch door
gaan, koning Leopold kan'tnietschelen.
In Montenegro is een complot ont
dekt. Meer dan 150 personen in hechte
nis, w.o. 3 leden der vorstelijke familie!
De Hongaarsche onaf hankelijkheids-
partijheeft't„Ausgleich"-ontwerp goed
gekeurd. De aanneming is nu verzekerd.
FEUILLETON.
CHE COURANT
ABOiNNKMBNÏSFKIJS:
Per 8 Jmaauden voor Haarlem f 1.35 i
Voor "de }>laatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.35 1
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,80
Afzonderlijke nummers„0.05 ?i
PRIJS HER AOVERTENTIËN:
Van 1—6 regels f0.60 (contant) flO.50
Elke regel meer„0.10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie d contant.
Naar liet Pnitseh van Kari.. En. Ki.oprur.
10.
Hen troep jonge heeren, die een uur
geleden, Oscars handelingen bij bet spel
met bijzondere aandacht had gadegeslagen
ging nu met veel drukte aan eene tafel
zitten, die juist dicht hij de door een dub
bel gordijn afgesloten alkeof stond.
„Ik blijf er bij, hij is volkomen aan
lager wal of houdt het ten minste geen
drie avonden meer uit," bracht de dikke
Straschinkoil' er uit. „Waarom wed je?"
Ziju buurman Neredschefl, een aarts
domme knaap, wiens eenige levenstaak
daarin bestond, om zich tot een wande
lend keermakersmodel te maken, geeuwde
achter zün hand, terwijl hij zijnen vriend
met eenen hoofdknik gelijk gaf. „Volko
men mijne meening? Olfers is zoo goed
als op. Zoo bijzonder groot waren immers
zijne middelen niet, Strötobolt heelt ons
daaromtrent inlichtingen genoeg gege
ven.#
„Ja, die Stromholt, die uitgeslapen Inn-
landt r," lachte de droge Pajukin luid
keels. „Hij was wel de eerste van alien,
die een juisten blik had, voor wat er
gebeuren zoude."
„Hoor eens!" mengde zicli Opinsky in
hi t gesprek op een toon, die duidelijk
zijn ergernis te kennen gaf, „als ik met
Olfers op vertrouwelijken voet stond, dan
zou ik het als mijnen plicht beschouwd
hebben, ham bijtijds de oogen te openen.
Het is geen mooie daad iemand zoo in
liet ongeluk te laten loopen."
„Komaan, meen je dan, dat die knaap,
naar ons geluisterd zou hebben? Hebben
wij hem niet van het begin af aan wel-
gemeenden raad gegeven?"
„En dan," viel een ander in, „zoo heel
gemakkelijk zou het toch ook niette be
wijzen zijn, dat Ludeskoy met voordacht
hem zijn bruid ontfutselt."
„Maar 't is toch zoo," liet zich de hooge
tenorstem van den kleinen Willman hoo-
ren, die het gewichtig geheim niet langer
meer voor zich kon honden „EUi Ström-
holt weet natuurlijk ook; dat hij zijn ge-
heele kapitaal reeds verkwist heeft en
daardoor heeft Ludeskoy hem kunnen
verdringen. Nu, kwaad is de grap niet,
dat hij innige vriendschap met hem sloot,
om hem zijn geld en ten slotte zijn bruid
afhandig te maken. Ik Iaat het mij niet
uit het hoofd praten; de graaf volgde
dadelijk van het begin af dit plan
„Juist," zeide Pajukin, „geen krachti
ger middel zou er kunnen gebezigd wor
den, om den gehaten mededinger uit het
zadel te lichten, dan hem bankroet te
maken. Oscar Gawirlowitscli, de arme
jongen, zou dan immers volstrekt niet
meer aan trouwen durven denken, zelfs
niet, al wilde Elli hem getrouw blijven,"
„Zoo, waarlijk," zeide Opinsky, zich
met een droevig schouderophalen om-
keurende: „Arme Oilers! Ze hebben je
mooi beet."
Doch in het volgende oogenblik ver
stomden allen van schrik, toen in hunne
onmiddellijke nabijheid een rood fluwee-
len gordijn teruggeschoven werd en het
doodsbleeke gezicht van Oscar te voor
schijn kwam. Pajukin was de eerste, die
zich tamelyk goed hield. Grijnzend liet
hij zijne gele tanden zien.
„YVel drommels dat is niet kwaad/
Ben jij daar nog, Oscar? Wij meenden,
dat je al lang over de bergen waart."
Oifers keek met gloeiei.de oogen nu
een? den een dan weder den ander aan.
Het viel niet te ontkennen, dat hij erg
opgewonden was, ofschoon zijne houdiug
niet correcter en rustiger had kunnen
zijn.
„Gij hebt u daar met eene zeer aardige
geschiedenis beziggehouden," zeide hij
na een oogenblik zwijgends met halfluide,
doffe stem. „Wees toch zoo vriendelijk,
mijn lieve Willman, ze mij ook te ver
tellen, misschien kan ik dan mee
lachen
Hij ging op zijnen landgenoot toe en
legde hem de eene hand op den arm.
Wilman lachte in dwaze verlegenheid.
„Waarachtig," stamelde hij.; „Gij kunt
gelooven, Oscar, ik zou niets gezegd heb
ben, als ik een vermoeden gehad bad..'
„Dat ik ze zou gehoord hebben. Zeer
prijselijk. Maar daar het toeval het nu
eenmaal zoo gewild heeft, zoo zult ge u
goed of kwaadschiks er toe moeten laten
vinden, mij over het gehoorde verder te
woord te staan."
„Wat wilt gij dan?" trad Willman nu
op, zijne lafheid achter eene toornige
verontwaauliging verbergende en maakte
ziju arm los.
„Ik iico mol u te doen, u, die Mej.
Eleonoro Strömholt op infame wijze be-
leedigd hebt!" riep Olfers, zijn stem ver
heffende, Daarmede was het woord ge
vallen, dat reeds lang in de lucht ge
zweefd had. Do heeren traden nu haastig
tussclien beiden om een onaangenaam
conflict te voorkomen.
„Beleedigd liefet? Wie spreekt hiervan
beleedigen? riep Willmann met zijn krij-
schende jongensstem en ging op de pun
ten van zijn voeten staan.
Oscar trók de onderlip tusschen de
tanden, liet de levendig gesticuleerende
handen plotseling zinken en week eene
schrede achteruit.
„Waar is graaf Ludeskoy 1" riep hij
plotseling niet eene van woede bevende
Stem uit.
„Reeds lang naar huis," heette het.
„Goed, dan kan men hem ook daar vin
den 1"
„Hoe, wat?" hoorde men door elkander
roepen. „Ge zult hem toch niet tot een
duel uitdagen?"
„Maar, mijn beste Oscar, wat is dat
voor een zot idee? Gij wilt Eédor Davi-
dowitsch toch niet verwijten, wat een
paar losse tongen over hem, in een in-
tiemen kring, slechts terloops en uit
scherts
Een verachtelijk lachen misvormde het
bleeke gelaat van Oscar. Hoe vreeselijk
het in hem koken mocht, deze vreedza
me woorden van het eerwaardige gezel
schap schenen toch gevolg te hebben; ze
gaven hem tenminste zijne uiterlijke rust
weder. Hij begreep, dat hij zich voor zijne
clubgenooten slechts belachelijk zou aan
stellen, als hij langer liet blijken, dat
hunne praatjes hem getroffen hadden.
Nog wist hij niet, wat hij in de eerste
uren doen wildemaar hij voelde de
noodzakelijkheid, deze naar nieuwtjes
jagende spetters en domkoppen over zijn
waren geestestoestand te misleiden. Hij
geleek op dit moment een waanzinnige,
wiens verstoorde geest toch de merkwaar
dige bekwaamheid bezit, eenheLch besluit
in 't geheim met alle geslepenheid voor
te bereiden. Zoo voeren zulke dwazen
dikwijls de meest ingewikkelde moord
plannen uit in weerwil van hunne be
wakers.
„Wat wilt gij? Wat gaat het jelui aan,
wanneer en hoe ik met Fédor Davido-
witsch die zaak zal afdoen?" beet hij hun
kort en bondig toe. De tong kleefde aan
zijn gehemelte. Hij voelde weder «enen
brandenden dorst. Hij ging naar zijnen
tafel terug, nam de champagneflesch op
en wilde zich opnieuw inschenken, maai
er was reeds sedert lang geen droppel
meer in.
Nu kwaman hem verscheidene handen
tegemoet en hij had slechts te kiezen
tusschen een half dozijn gevulde glazen.
„Ziedaar, Oscar, neem een teug en ver
geet die domme geschiedenis! Waarlijk,
het is toch maar ijdel geklets, niet waard,
dat usen daarover boos wordt. Drink jon
gen, en spoel de gal weder weg.
Werktuigelijk, zonder goed te weten,
wat hij deed, nam Oscar een glas aan en
ledigde het in éénen teug, daarna nog
een tweede, dat een van hen hem tpt aan
de lippen bracht.
Opinsky, die achter hem stond, fluis
terde hem nu over de schouders toe„In
ernst, Oscar, geef de gedachte op met
Ludeskoy te willen duelleeren! De kapi
tein i3 een schutter, die op 150 pas zelfs
de snede van een mes zou treffen. Is er
van dat domme gezwets iets waar, zoo
geeft gy hem zelf immers de schoonste
gelegenheid zich van een mededinger voor
goed te ontdoen."
Oscar keerde zich om en staarde den
welmeenenden spreker met verglaasde
oogen aan. De heeren knikten elkander
glimlachend toe. Olfers scheen hun nu
toe als iemand, die een goeden roes in
had en die tot een beslissenden stap op
dit oogenblik niet in staat was. Hadden
zij eenig vermoeden gehad, welke onheil-
spellenden gedachten achter dien bene
velden blik broeiden, dan zouden zij hem
niet langer reden tot ergernis gegeven
hebben.
„Alles zal wel terecht komen." riep
Olfers, terwijl hy de kin op de borst liet
zakken en ging niet slependen tred weg.
„Goeden nacht I"
Een paar volgden hem tot aan den
drempel van de voorkamer. Toen zij ech
ter zagen, hoe kalm hij zich hoed en
wandelstok liet geven en hoe rustig hij
de trap afging, kwamen zij gerustgesteld
terug.
„Men moet hem maar het liefst alleen
laten. Als hij morgen zyn roes uitgesla
pen heeft zal hij wel tot een verstandiger
inzicht in de zaak komen."
Oscar was inderdaad buiten zich zelf.
Hij bespeurde het eerst, toen hij in de
frissche buitenlucht kwam. Op de straat
gekomen, draaide alles met hem in 't
rond en tuimelde hij tegen eenen muur
aan. De stok viel hem uit de hand. Tijdens
den val bespeurde hij eene hevige pijn
aan den linkerkant der borst.
(Wordt verruigd.)
