DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Gelouterd.
1 Kênderhuisvesi 38-33, Haarlem
Uit de Statenzaal.
BUITENLAND.
DONDERDAG 14 NOVEMBER 1907.
No. 6737, 32*° Jaargan
*2..J[Bureaux van Redactie^e. Administratie:
I Inferc. Telefoonnummer 1426.
Nalezing van de raadsvergadering.
Wij hebben maar eeu paar korte
opmerkingen Ie maken bij ons uit
gebreid raadsverslag in dit nummer.
En de eerste gelden natuurlijk
de beslissing van dea Itaud in zake
bet voorstel Modoo tot wijziging der
bouwverordening.
Merkwaardig is het wel, dat die
discussie niet zoozeer liep over dit
speciale voorstel, als wel over liet
heele stelsel der bouwveiordemug-
politie, dat nog niet zoo is als het
wezen moet.
De heer Rinkema raakte, dunkt
ons, de kwestie juist op het gevoe
ligste punt, toen hij zei de dat het
niet aangaat bij den bouw of ver
bouw van buisjes in de binnen.tad
precies dezelfde eischen te stellen
als voor die in de buiteuwijken.
Hegel is natuurlijk weer uiet te ge
ven, en een stel bepalingen is uiet
dan na zeer uitgebreid onderzoek
te maken. Maar alles over één kam
te scheren is in ieder geval onlo
gisch en in strijd met den bistori-
schen groei van elke stad.
Met zoo'n eenvoudiger) eisch mo
derniseert men trouwens de stad
uiet, zelfs al zou dat in bedoeling
liggen.
Maar de beer Mo loo heelt, dan
toch liet geneesmiddel niet gevonden
door zijn voorstel om alle beslissingen
bij den Raad te brengen
Hij zou hoogstens erdoor nóg
meer verwarring scheppen.
Toegegeven dat het stelsel der
bouwverordening niet hot ware is,
en dat voor binnenstad eu buiteu
wijken andere eischen moeten wor
den gesteld bet is dan toch een
stelsel! En wat de lieer Modoo
wilde, is sit venia verbo
eigenlijk niets aan anarchie 1
Want men kan toch een, aan zoo
wisselvallige samenstelling, wisse
lende invloeden en persoonlijke
inzichten onderhevig lichaam als de
Raad i's, zeker niet het geschiktste
orgaan achten voor een stelsel
matige toepassiDg eener veror
dening, wanneer bij elk bizondo.
geval 's Raads beslissing weer wordt
ingeroepen
De heei Thiel zette dat zeer juist
uiteen.
Waarom de heer van de Kamp
die priucipieële fout van het voor
stel over het hoofd zag, en het
weer <om advies naar de commissies
wilden zenden, was ons dan ook
niet duidelijk: en o.i. terecht wees
dun ook de Raad het voorstel-
üchram om de zaak maar weer op
de lange baan te schuiven en uit
te stellen, af, en werd ook liet
voorstel van den lieer van de
Kamp niet, aangenomen.'
De heer Modoo won bij de stem
.ning zoowaar nog haast zijn zaak
l, scheelde maar ééu stem!
littf voorstel van den beer Rin-
kerna, de vorige maal aangehouden,
om de Holl. Elec. Sp. Mij. te ver
plichten in de Trekvaart een brug
te leggen met doorvaartopeuing in
de as van de vaart, werd ditmaal
aangenomen.
Eerlijk gezegd lijkt het ons, dat
de overwinning van deu beer Rin
kema een goed staaltje mag heeteu
van de.onwetendheid van den
Raad in technische kwesties als
deze.
Theoretisch had de heer Rinkema
volkomen gelijk, 't Is veel beterde
laadhoofden van eeu brug te leggen
recht in de richting van de door
vaart, dan schuin erop. Maar voor
eeu vaart die zoogoed ills niet voor
de scheepvaart dient, waardoor
alleen kleinere schuitjes varen, is
daarvoor die recli t, h a b e re i nu
noodig?
Maar de heer Rinkema is iemand
die altijd met grof geschut begint.
Hij gebruikt woorden, die in door
snede de helft zwaarder, forscher
en harder zijn dan die van een
ander in zoo'n gevalzijn stem is
als zij no woorden: een zaak van
niets krijg', als de heer Rinkema
met zijn vuur en zijn nadruk ze
bespreekt, den schijn van iets bui
tengewoon gewichtigs 1 Eu vooral
is dat het geval in technische kwesties
I waarvan de meeste raadsleden zelf
niet op de hoogte zijn.
Zoo is het dan ook hier gegaan.
De Raad liet zich overbluffen, en
volmaakt onuoodig o. i. belastte
hij ds Holl. Elec. Sp. Mij. met den
bouw van een veel duurdere brug
ten behoeve van de veiligheid der
scheepvaart.... die er uiet is!
Opmerking verdient nog een prin-
eipieele kwestie, die bij een klein
voorstel tot. verhuring van de boer
derij „Het Torentje" werd vooruit-
gebracht door de heer Middelkoop.
Deze wenschlé hier iu toepassing
te zieu gebracht de bekende leer
„de waarvermeerdering van den
grond, blijve aan den huurder," en
dezen na al'ioop der huur een scha
deloosstelling te geven te bedrage
van de waarvermeerdering, die de
grond gedurende de huur Heeft
gekregen.
Dit voorstel, door de moest-link-
sclie-fractie van den Raad gesteund,
kreeggeen meerderheid. O. i. terecht,
want het principe is niet vol te
houden eu in de praetijk zou liet
een reusachtige massa bezwaren
opleveren.
Rij de discussie wees de heer
Thijssen er bovendien terecht op,
dat één der partijen, B. en W. na
melijk, dus de verhuurder zelf, die
schadeloosstelling zou moeten be
palen Dat zou nóg meer practwch
bezwaar gevenEn daarenboven
ook geheel indruischen tegen alle
tot dusverre gevolgde en gebruike
lijke principen.
De heer Middelkoop won zijn plei
dooi ten aanzien eener andere zaak
bij overmacht kan de huurder ver
mindering der huur vragen. Ons
dunkt dat hij gelijk had en zelfs,
dat het artikel, zooals het was
voorgesteld, later tot moeilijkheid
had kunnen aanleiding geven. Ait.
1628 B. W. is te dezen aanzien
vrij duidelijk.
Ten slotte nog twee woorden over
een o.i. volkomen juiste opmerking
van den burgemeester in zake de
kwestie van openstelling van het
Muesum op Zondag.
Pas is besloten, die opensteliings-
uren op Zondag uit te breiden.
Dat besluit is genomen na am
pel gepraat.
Men moge daarover nu denken
zooals men wil, liet goedvinden ol
niet, maar net gaat niet aan om
nil al, vóór het besluit goed eu wel
in werking is getreden, deu Raad
te vragen zijn eigen werk te ver
nietigen
Dat deed een adres, door eenige
stadgenooten aan den Raad gericht.
En de Burgemeester zei dan ook
zeer terecht, dat men eeist toch met
het eerste Raadsbesluit eens een
proef moet nemen, om te beslissen
of het zoo ongerijmd is als men
wel wil beweren.
Uit deferentie voor 's Raads be
sluiten was dat al de aangewezen
weg!
Algemeen Overzicht.
De groote dag van 'iEngelsclie
bezoek was gisteren, in een groot
deel onzer oplage van gisteren
deelden we al mede het Reuter-
telegram uit Windsor met de toasten
die daar gehouden werden.
Maar nog veel belangrijker waren
de toasten in de Gildenhal gisteren,
tusschen den Londen-.cheu Lord
Mayor en den Duitschen Keizer ge
wisseld.
Men weet, dat vorsteutoasten bij
zulke gelegenheden zoowat de ther
mometers zijn van de stemming.
Welnude thermometer van
genegenheid staat dan, als dit waar
is, tusschen Duitschland en Engeland
hoog
Nadat de dichte meuigte bet
Keizerpaar ten hartelijkste had
toegejuichd (we geven van de be-
zouderhéden van den intocht nog
wel een uitgebreid relaas een dei-
volgende dagen in ons blad was
eindelijk 't groote moment van heel
het bezoek aangebroken, bij de
ontvangst in de Gildenhal.
i e tafelredenen van Lord mayor
eu Keizer komen ons gewichtig
genoeg voor, om ze hier in hun
geheel mede te deelen.
t'e Lord /mayor z.eide o.m. toen
hij de, dronk op den,Keizer en de
Keizerin voorstelde
„Deze dronk zal met toejuiching
worden ontvangen, niet alleen omdat
wij voor den persoon van Uwe Ma
jesteiten zoo grooten eerbied hebben,
maar ook omdat wij nooit hebben
opgehouden mv groot, met ons be
vriend rijk oprecht, te achten.
hoop uitgesproken dat de gevoelens
van eerbied en achting, die reeds
zoolang bestaan tusschen Duitsch
land eu Engeland, steeds sterker
zullen worden, tot heil en geluk
van beide volken.
„Wij bidden dat Uwer Majesteiten
leven en gezondheid mogen worden
geschonken om nog vele jaren te
heerschen over uw welvarend, trouw
en vereenigd volk.
Volgens een Engelach blad zou
Keizer Wilhelm besloten hebben
eenigeh tijd verblijf te houden op
iiot kasteel te High Cliffe Christ
Church een dorpje in Hampshire.
De Keizer moet dat kasteel voor
veertien dagen gehuurd hebben en
er Maandag heen gaan.
De Duitsehe gezant is al teHinton
aangekomen, om de noodige schik
kingen te treffen.
„Tn het pro ces-N as i blijkt meej
en meer, dat nepotisme en om-
kooperij in rtalie regel zijn."
Zoo schreven we gisteren ouder
onze drieregelberichten, met de
belofte erop terug te komen.
Wat we dan nu doen.
'i Is een knoeiboel van de aller-
vunzigete soort, de administratie vuu
het moderne, verlichte, liberale
Italië
Dat staat nu al vast.
De heer Nasi, minister van schoont
kuusten indertijd, heeft haudigjes
omgesprongen met de schatkist,
dat weet men.
En dies staat hij terecht voor
den Senaat.
Zijn systeem van verdediging is
nu, dat hij dat geld wel is waar
deugdelijk heeft uitgegeven (ont
kennen baat niet) maardat hij
het deed ten behoeve van den Slaat,
althans van de regeering.
Nu ja, zei men, maar er is ook
heel wat tusschen je vingers blij
ven hangen.
i e heer Nasi giug, toen ze dat
van hem zei len, dadelijk met een
ander stelsjl van verdediging drei
gen: dan zal ik bewijzen, z-;i hij
dat het geld gediend heeft om
vriendjes om te koopen!
Men lachte er eerst een beetje
witjes om.
Maar de man schijnt zoowaar
bewijzen te hebben, die hij nu zul
publiceerende berichten dien
aangaande zijn nietalleen zoo stellig
mogelijk, maar ook officieus!
De pas overleden premier Zanar-
delli gehuldigd als een staats
man vau 't eerste plan! is er
ook bij betrokken.
Met de millioenen der schatkist
werden eenvoudig oppositiekranten
„gestopt", lastige polistieke tegen
standers werden met groote fooien
stil gehouden enz!....
Dus nu openiijk eu duidelijk de
politieke chantage!
Tot dusverre wist men nog alleen
maar van hel uitdeelen van baant
jes en betrekkiukjes, zooals ook in
j Erankrijk onder- dit radicale mi
nisterie schering en iuslag is
Maar nu komen er nog de bs
gcldsommetje3 bij.
Dat wordt een schandaaltje a
Panama. Daar ging het óók zei
naar men weet.
Maar de Panama hceroii zijn
weergrootendeelsbovenop iu Fran
rijk en spelen nu de eerste viool
de kerkvervolging. Wie weet, ga
liet in Italië niet net zoo
Bah, wat 'n knoeiboel
De eerste minister van Port
gal, Senor Franco, die naar iu<
weet sinds maanden als dictator d
regeering voert, heeft tegenover e.
verslaggever van deu „Tcmps" zi
positie op deugdelijke wijze vt
dedigd.
Franco wees daarbij allereerst
de ongeregelde bn Wanordelijke rc
standen iu Portugal, die slech
kunnen worden gewijzigd door er
krachtig en onbevoor-ieeld optrede
Hij zette uiteen, dat een die taf
riaal optreden iu de geschieden
van Portugal niet voor het eer
plaats had; en zelf in deu jongste
tijd zijn herhaaldelijk beiangrijl
maatregelen ingevoerd bij koni
klijk besluit.
In de laatste tien jaren is h
echter noodzakelijk gebleken,
andere en meer afdoende wijze or
in den toestand te brengen.
Franco had er veer tegen opg
zien, daarmede te worden belas
en hood meer dan eens den koni
zijn ontslag aan. Muar koning Ca
los verzocht hem zijn arnbt te bl
ven en herinnerde hem aan <j
woorden van Frederik den Groo
tot een zijner grenadiers, die wilt!
weglöopen
„Wij zullen eerst samen vech
en worden wij verslagen, dan g
wij samen er van door".
Dus bleef Franco; en ia hg voo
nemens nog minstens Iwee jar
te blijven.
Hij besloot zijne mededeeling
met de woorden
„De oulusteu, die tegen mij we
den beraamd, zijn verloopen.
orde is hersteld de bevolking, d
tegen mg opgezet, staat thans aa
mijne zijde. Lissabon is kalm;
bevolking is rustig. Mijn dictatu
is zuiver administratief.
„Mijn program is thans eenvo
dig. Ik blijf nog anderhalf of tw
jaar aan het bewind. Binnen h
jaar, als ik den tijd gekomen ach
zal ik verkiezingen uit-chrij ven
dan krijg ik een meerderheid. D
zal ik een liberale kieswet voo
stellen, en zal ik mot de kaarte
die ik heb, mijn partij uitspel
En als ik dan in mijn vaderla
een werkelijk parlementair 3te'
heb ingevoerd zal ik heengaan,
zal eindingen met te do n, waa
mede ik had willen beginnen".
Franco heeft dus vertrouwen
zich zeil', eu in de toekomst,
dat maakt hem slok.
FEUILLETON.
MM
A B O N N E M E N T S P R IJ S
Per i!-maanden voor Haarlem fl.35
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom dor gemeente) 1.30
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,80
Afzonderlijke nummers0.05
PRIJS DER ADVERTEXT1ËN:
Van 1—6 regelsfO.ött (contant) f0.60
Elke regel meer n OJO
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 525 cent per advertentie coulant.
i 11
Wij achten het een groote eer, dat
de doorluchte bloedverwanten van on
zen vorst tijdens hun kort bezoek,
naar de City hebben willen kómen,
om den burgers gelegenheid te geven,
ben te verwelkomen in hun ouden
Hall.
Vooral verheugen wij ons dat de
de Keizerin in staat is geweest den
Keizer te vergezellen en getuige te
zijn van de geestdriftige ontvangst,
die de hoofdstad hun vreugdevol be
reidt."
Herinnerend aan 's Keizers bezoek
16 jaren geleden, zeide de Lord Mayor
„Van toen tot nu toe is onze belang
stelling in 's Keizers eerste bezoek
nooit verminderd, en zijn wij steeds
blijven hopen dat dit bezoek herhaald
zou worden. De aanwezigheid van U we
Majesteit verschaft ons zeer oprechte
vreugde. Wij zijn daarvoor dankbaar,
omdat wij er een bewijs in zien van
Uwe goede gezindheid."
„In vele opzichten zijn sedert het
vorig bezoek veranderingen tot stand
gekomen, maar klaarblijkelijk heeft
de hand van den tijd niet zwaar op
Duitschland gerust".
„De Keizer regeert nog altijd met
de wonderbare geestkracht, bekwaam
heid en werkzaamheid, die hem altijd
hebben gekenmerkt. Zijn onafgebroken
belangstelling voor kunsten,weten-
schajipeD, letteren en beschaving, is
even sterk als ooit. Rooit was debe-
teekenis van Duitschland, noch de
populariteit van den Keizer grooter
dan nu.
„De geboorte van een erfgenaam
van den troon is hier met evenveel
blijdschap vernomen, als door de on
derdanen van Uwe Majesteit, en wij
stellen er prijs op van harte te dee-
lea in Duitschland's blijdschap in
de gelukkige gebeurtenis.
„Wij hopen van harte, dat Uwe
Majesteits regeering van huigen duur
zal zijn; wij hopen en bidden, dat
Hare Majesteit gespaard moge blijven
om te genieten van de welverdiende
liefde en achting van Uwe ondorda-
nen, van de achting en den eerbied,
waarop Uwe persoonlijke hoedanig
heden U recht geven."
Wat de keizer geantwoord heeft,
wordt door Reuter tot hedenmiddag
toe niet geslind.
Dat hooren we dus morgen wel
De Lord Mayor en de Corpora
tions boden deu Keizer een adres
van verwelkoming aan, waarin ge
zegd wordt dat Londen Zijne Maje
steit niet alleen begroet als nauw
bloedverwant vandengeliefden vorst,
maar ook als den vermaarden
hoerseher over het Duitsehe volk.
„Uit onzen eigen naam eu voor
de burgers van Londen, spreken
wij gaarne uit de gevoelens van
hoogachting, vriendschap en sym
pathie, die het geheeie Hritscbe
volk ten opzichte van (lo Duitschers
bezielen."
Tot slot wordt in het adres de
g«aai
.Naar belïlnitsch van K.uu. Ed. Klopper.
11.
Hij voelde ill <1«" rokzak naar het
voorwen», waaraan -h ij zich gestooten had.
Het was een revolver, die hij-nog inliet
laatste oogenblik. van huis medegenomen
had. Hij wist, dat ze geladen was Hg
had er zich nog van overtuigd, alvorens
zijne kamer te verlaten. -
'Men had hem als een stommerik voqr
den gek gehouden: elk wist het reeds
tang en slechts hij, hij had met een bold
voor het hoofd rondgeloopen, zooals ze
het (laarhoven zoo mooi gezegd hadden.
Ras maar op, gij schurk" nep hij plot
seling uil, „er is toch nog één weg voor
mij ovc, o o jelui te midden \an jc tii-
oinfeerend lachen met een bleek gezicht
ie overbluffen."
Met snelle schreden, het pisto lil de
hand, vervolgde Olfcrs zijn weg door de
straat, die over het Karpowka-kanaal
l'idt naar hot Apothekers-eiland, de
schoonste villa-wijk der Russische hoofd
rad. Atec'm.s enkele malen ontmoette hij
eeru-n wandelaar, «lie zich verlaat had.
Niet één sloeg acht op hem. Op de brug
reeds bemerkte hij de geuren der heer
lijke tuinen, waardoor het Apothekers-
eiland zich kenmerkt. Daar heersehte
j eene doodsohe stilte, de rust der aristo-
eraten, die voornamelijk hier woonden,
ülfers Ifad tot hiertoe nog geen minuut
stilgestaan of zijn haastigen stap ver
traagd.
Het was, alsof, hem iets noodlottigs
voortdreef, wat hem de moeheid van zijn
lichaam deed overwinnen en den harts
tochtelijken «torst naar wraak voortdu
ren! I deed aangroeien. Aan giudsehe zijde
van het kanaal giug hij links in de Pes-
sotschnaja, die hier het A'pcthekerseiiand
snijdt. Daar stonden de prachtigste villa's
van elkander gescheiden door meer of
minder groote tuinen. Kindelijk bleef' lrij
staan voor het kleine aardige gebouwtje,
in oud-engelsehen stijl, dat graaf Ludes-
koy gehuurd had: De heide lantaarns
voor aan het hek waren reeds uit geen
geluid werd rondom gehoord. Oif rs wiet,
dal do kleine eetzaal.eu d«s slaapkamer
van den graaf achter in den tuin uit
kwamen en dat hij door Ludeskoy dus
niet gehöord kon worden,
Anders zou hij hem dadelijk van afde
straat met een donderend geroep opge
schrikt hebben, want nu hij zoo dicht
hij 'zijn doel was, verstikte Iiqiu bijna de
razende woede, die hem tot hier toe
voortgedreven had.
Met den loop van liet pistool drukte
hij op den schelknop aan dë deur. De
scherpe klank der hel, die in het parterre-
kamertje van den concierge overging,
kon hij in de nachtelijke stilte duidelijk
hooren. Het duurde geruiruen tijd, voor
dat hij eenig teoken van leven vernam,
doch hij wist, dat de concierge op dit
uur moeilijk te wekken was.
Hij belde nog eens en nog weder, maar
het liefst had hij de deur ingetrapt. Woe
dend leunde hij legen den muur en veeg
de met den rug der hand over zijn gloei
end, geheel en al met zweet bedekt ge
zicht. Iu deze gedwongen rust na de in
spanning van dea langen weg, kroeg de
woeste champagneroos weder macht over
hem en zijne hersens schenen hem onder
deu schedel te draaien.
Eindelijk, eindelijk, Oscar meende,
dat er wet oen uur verloopen was ver
nam zijn gespannen, luisterend oor eenen
slependen tred, daarna eene tastende
hand van binnen aan het slot en nu
opende de oud-gediénde de deur. Do
man kwam zonder licht. Bij liet zwakke
schijnsel der maan, zag hij de vreeselijke
ontroering niet in het uiterlijk van den
laten gast. iu zij ne slaapdronkenheid
herkende hij hem zelfs niet dadelijk.
„Fedor Davidowitsch is toch thuis?"
vroeg deze en drong zich roods door de
half geopende deur.
„Hoe, wat? wie is daar 1 O, bent u het
mijnheer Oscar Gawirlowitsch?" bromde
do verblufte oude, die nu eerst den bes
ten vriend van zijnen heer herkende.
„Maar ik weet niet of.... pardon, het is
immers reeds vreeselijk laat."
„lloho!" lachte Offers, den man op
zijde duwende, „mijn zaak duldt gcene
vertraging. Voor mij is de graaf op elk
uur te spreken; dat heeft hij u zeker
dikwijls genoeg gezegd."
De concierge was inderdaad gewóón,
de vrienden van zijn meester, soms diep
in den nacht, dikwijls reeds vroeg in den
morgen, binnen te laten en zoo waagde
hij het niet Oscar af te wijzen.
„Wacht, totdat, ik licht aansteek om u
naar boven te geleiden I" riep hij den
reeds verder gaanden bezoeker gemelijk
na. „De kamerbcdiendo is heden uit en
daarom moet ik u aanmelden."
„Belachelijk! G-ecne complimenten
Tusschen mij en Fedor Davidovvitsch zijn
geene formaliteiten uoodig en den weg
vind ik wei alleen in de duisternis. Daar
mede liep Offers reeds de welbekende
steenen trap op, terwijl de coueierge met
een zucht van verlichting naar zijne loge
terugkeerde.
Het tapijt, dat de trap bedekte, ver
doofde liet geluid der stappen. De druk
kend zwoele lucht in de vestibule, (te
doodsche stilte om hem heen, benamen
hem het laatste beetje verstand, doch hij
kon geen weerstand bieden aan dien
vreemden duivel in zijn hinuenste.
Ware hij iu dit huis niet zoo goed be
kend geweest, hij zou in den roes, die
hem beving en hem nu elk geregeld den
ken onmogelijk maakte, nimmer de rechte
deur gevonden hebben. Zoo ging hij met
de werktuigelijke zekerheid van den droo
menden nachtwandelaar verder. Blind
rondtastende opende zijne linkerhand bo
ven in de gang de deur van de voorka
mer, toen die van de receptiezaal, wier
ramen op de straat uitzag in. Drio secon
der later stootte hij eene derde deur
open. Deze leidde in de eetzaal, die op
den tuin uitzag.
Wat was dat? Hij had nauwelijks den
drempel overschreden en stond in liet
zwakke maanlicht, dat door een der ge
opende vensters binnenkwam; hij be
speurde zelfs nog een deel van de indrin
gende, frissclie nachtlucht. Daar dook
plotseling eene ilpnkere massa voor hem
op en wierp zich zonder spreken op hem.
Bliksemsnel kwam de gedachte bij hem
op: „Ha! hij heeft je gehoord, hij heeft
't geraden eu voorkomt je!" Hij kon zich
j echter niet meer verwereneene kraoh-
i tigo vuist drukti- hem de keel dicht:
Toen viel hij achterover tegen een scherp
voorwerp; hij voelde nog de brandende
pi ju aan het achterhoofd én dan ma ver
loor hij het bewustzijn. Hij dacht te .ster
ven, verslagen vernietigd dooi' de hand
van zijnen tegenstander. Zijne laatste be
weging eene zuivere onwillekeurige
maakte h\j nog door zijn rechterarm om
hoog te heffenia die hand hield hij het
pistool met deu roods beneden aan het
hek overgehaalden liaan.
VIERDE 1100FDSTU K
Een droeve morgen
Toen Offers bijkwaw, kon hij maar
niet begrijpen, hoe lang die bezwijming
had geduurd. Lang duurde het, eer hij
zicli rekenschap kon geven van het ge
beurde. Hij voelde nauwelijks het koele
windje door liet open raam naar binnen
kouien. Eenige oogenblikken nog bleef
hij met starende oogen liggen, terwijl hij
zich trachtte te herinneren, waar hij eigen
lijk was. Een pijnlijk gevoel aan tmt ach
terhoofd drong hem eindelijk zich om te
wonden en een«» poging te doen om op
te sta au. Nauwelijks echter bracht hij
het bovenljjf omhoog of hij voelde een
ontzettende "pijn als van honderd dolk
steken in de- hersens, zoodat hij kermend
weder terugzonk. Eindelijk gelukte liet
hem zich op een elleboog op te heffen,
doch opuienw ontwaarde hij die vreésé-
lijke pijn. Nu bemerkte hij, dat het een
tweevoudige 'noofdpijn was; een ontzet-
l ende drukking inwendig en eene hevij
pijn uitwendig. Onwillekeurig lustte zjjt
hancl naar achteren en bespe.it: de hij eei
buil aan liet achterhoofd. Toen lichte
zicli op in zittende houding. Het was he
alsof de bodem onder hem wankelde e;
zijne hersenen in zijn hoofd ronddraaide!
Iets dergelijks, doch niet zoo hevig, hs
bij meermalen ondervonden en toen b
greep hij eensklaps, van waar dio p:
kwam. „Je bent dronken!" mompelde h
Doch zoo erg was hij nog nooit gewee
Hij kon immers nauwelijks een hewegi
maken en bad nog altijd geen vermo
den waar hij zich eigenlijk bevond t
wat met hem was voorgevallen. Kan
wijn een rnensch dan zoodanig in de w
i brengen? Hij had een gevoel, alsof' ms
hem de beenderen in hot. lichaam gebr
ken had, terwijl de duisb-rms om he
heen ondoordringbaar was, hoe wjjd
ook de oogen opende. Doch ja. daar b
ven, daar bemerkte hij toen eene va
schemering \an licht; hjj zag een raai
daarnaast een tweede en nu spande I
zijn blik zoo in, dat hij zelfs de kanti
gordijnen herkennen kon, waarmede i
nachtwind speelde. Eu in het bleet
schijnsel der mu.au, dat door de rsto
viel, vertoonden zich hier en daar sch
duwbeeklen, afkomstig van de meubele.
die in do kamer vorser id stonden.
Was hij ill Rju i.joi woning? Wast
in yolkornc.» bewusteloosheid naar hu
geslenterd of had men li cm thuis g
bracht.
Nu aloud hjj krampachtig op
strompelde in de stille duisternis velde
hij merkte nauwelijks eenigen wede
stand óndér' zijne vosten.
(Wordt vtrvoLtd.)
