DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Gelouterd
Kinderhuiswest Sf»335 Haarlem
Brieven uit het donkere
Werelddeel.
BUITENLAND.
DINSDAG 26 NOVEMBER 1907.
No. 6747, 32",t0 Jaargang
Bureaux van Redactie en Administratie:^^
interc. Telefoonnummer 142S.
Eeu moedig eu zelfopofferend
Priester, eau zoon van ons Katho
lieke Haarlem, vertrok voor eenigen
tijd uit onse stud naar het diepst
van het donkere werelddeel, naar
Oeganda, om er het geloof onzer
Moederkerk ie brengen aan de hei
denen der wildernie.
We hebben fat her Charles
Schoemaker, toen hij onlangs bloed
verwanten en vrienden verliet om
het Evangelie te gaan prediken in
Midden-Afrika, in onze Haarlem-
sche Roomsche krant een woord
van afscheid gebracht en een zege
bede voor zijn moeitevollen aposto
li-ehen arbeid.
En vele Haarlemmers hebben,
met ons, dat gedaan
Father Sohoemaker is vertrok
ken en op het oogenblik zal big waar
schijnlijk nabij de OoAkust van
Afrika zijn, om dan vandaar nog
den langen moeitevollen tocht door
de binnenlanden te aanvaarden naar
de plaats, hem door zijn Geestelijke
Overheid aangewezen om het Evan
gelie des Heeren te prediken.
MaarfatherSchoenmker
heeft Haarlem niet vergeten op zijn
verre reis 1
En evenmin de Nieuwe Haar-
lemsehe Courant!
Uit het donkere Werelddeel zal
hij ons van zijn reizen, van zijn
ervaringen, van ziju Missiewerk,
van zijn Apostolischon arbeid, ver
tellen, en door zijn blieven aan de
Nieuwe Haarlemse heCou-
ifint" al dus met ziju vroegere
sfidgenooten in verbinding blijven.
Pat wij die „Brieveu uit het don-
kei e Werelddeel" met het grootste
genoegen plaatsen, behoeft geen
betoog
Wij hopen, dat zij een aanleiding
ook mogen we en voor onze Ka
tholieke Haarlemmers, om onzen
medewerker in M ddon-Afrika to
blijven gedenken. Te gedenken ook
lijn werk en zijn Missie-arbeid. Eu
wanneer ij die belangsteliiug met
terdaad willen tooner. door een ot
fertje voor den apostolischen arbeid
van father Schoemuker, dan ver
klaren wij ons.nu reeds bereid, dat
in ontvangst te nemen, en onzen
medevrei ker te doen geworden.
Met deze enkele woorden meen
den wij «le „Blieven uit het donke
re Werelddeel" bij onze lezer3 wel
te mogen inleiden.
Ze zullen ver lor voor zich zelf
spreken
T.
S.S. Wenslej/dale"
17 Nov. iyo7.
Een Engeische Zondag op zee.
liet was op een prachligen Dius
dagmorgen in de maand November
dat de Wensleydale" de Londen-
sche haven verliet met IS passagiers
aan boord, allen bestemd voor
Britseh-Ooal-Afrika. De een ging
zich vestigen aan de kust, een an
der te Mombasa; een derde had
land gekocht te Nairobi ruim 000
kilometer het binnenland in, terwijl
eene Engeische onderwijzeres naar
haren toekomstigen man reisde.
Doch het verste van allen gingen
vier missionarissen, die bestemd
waren voor Oeganda, ruim 1200
kilometers het Afrikaansche bin
nenland in.
Alle soorten van stoombooten,
vau af het majestueuze slagschip
tot de kleine, vlrtggo loodskotter
gleden voorbij onder het afvaren
van de Theems en een kalme zee
wachtte de passagiers bij het invaren
van het Kanaal. Nog even zag men
het eiland Wight, en de Engeische
kust was voor goed achter den
rug,
Spoedig was do golf van B'scoye
bereikt, het beruchte zeegat, dat
reeds zoovelen magen een kwaden
dag heeft bezorgd doch gelukkig
was de wind kalm, en bedaard
wiegden de golven ons voorwaarts
naar de Spaansche kusten. De
Woensdar, Donderdag en Vrijdag
waren heerlijke dagen, en een ieder
was vroolijk en blij. Alle overigepassa
giers waren Engelsehen, protestant of
Anglieaansch, doch een ieder was
uiterst beleefd voer de vier Katho
lieke priesters aan boord. Alles
voorspelde een prettige reis.
Doch helaas Ilce veranderlijk is
alles in dit ondermaansche I Op
Zaterdagmorgen begon de lucht te
betrekken en een lievige wind stak
op uit het Zuiden. Wij voeren
langs het zonnige Spanje, doch het
was lang niet zonnig aan boord.
Hoe meer wij het Zuiden naderde,
des te grauwer en bleeker werd
menig gezicht. Het schip begon te
rollen en te stampen, en toen dien
Zaterdagavond het uur van slapen
was gekomen, deden allen in hun
kooi mede met de algeineene rol-
partij.
Een zwarte luchten hoogegolven
met schuimende toppen begroetten
on", toen wij op Zondagmorgen
buiten op liet eek kwamen. Een
groote donkere golf kwam aange
rold en spatte uiteen, of liever ver
brijzelde zich in kokend schuim
tegen den boeg. die met een nijdi
ger» smak op het water terugviel.
Een tweede, een derde kwam aan,
en met moeite baande het schip
zich een weg. Eindelijk, daar kwam
er een aan, een geweldige water
massa, die het schip een buishoog
optilde en het toen zoo geweldig
deed neersmakken, dat de volgende
drie golven triomfantelijk over liet
voorschiprolden.Zoovèr men zien kon
zag men de witte golf koppen nade
ren, rijzend en dalend als koppen
van tijgers, die zich ieder oogenblik
bukken om hun sprong te berekenen.
Het was een treurig en toch grootsch
gezicht. Thans was het geen glijden
of
dansen over het water, doch
worstelen met de woedende golven
onder het zuchten en stooten der
machines. Van tijd tot tijd viel een
hevige regenbui en dreef de passa
giers, die nog niet ziek waren, van
liet d- k af.
Het was eeu treurige Zondag, en
nog een c-cht Engeische Zondag er
bij. Welbekeud is de gewoonte van
het Engeische volk, om geen enkel
spel te spelen op Zondag, en vooral
geen kaartspel Dit kan heel goed
gaan in Engeland, als vrienden
elkander komen bezoeken, doch aan
boord maakte het de stemming niet
v ooiijker. Op de werkdagen waren
op het dek allerlei spelletjes ge
speld, vanaf krijgertje tot ringvver-
pen en touwtje springen toe, ter
wijl men zich m den salon en rook
salon vermaakte met domino en
kaarten. De Zondagmorgen was nu
gt komen en.... alles was weg, en daar
mede ook de prettige stemming.
Eenigen lagen ziek te bed, an
deren zaten, of liever hingen luste
loos eu slaperig in den salon, en
op veler gelaat was bittere ver
veling te lezen. Een pair dames
organiseerden een soort van gods
dienstoefening, die bestond in liet
zingen van eeuige godsdienstige
liedjes en waaraan niemand anders
deelnam. Binnen was het al even
eentonig als buiten en het was
moeilijk uit te maken, wat er droef-
geestiger uitzag, het druipende touw
werk buiten of de gezichten der
passagiers binnen.
Eeu der passagiers,
die het lezen moe was,
om maar een partijtje
doch aan alle kanten
antwoord, dat het Zoudag was. Een
derpassagiers, die eeu grammophoon
had, werd verzocht om zijn instru
ment te laten spelen, doch onver
biddelijk klonk het antwoord, dat
het Zondag was. Terwijl het anders
zoo gezellig is aan boord, werd het
thans al even saai uls in een spoor
trein. De conversatie verflauwde,
horloges kwamen ieder oogenblik
te voorschijn, en men hoorde weinig
meer dan het eentonig stampen
en dreunen der machines. Ook aan
de maaltijden was de stemming
gedrukt, en velen waren blij dat
bedtijd naderde, eu de prettige
Zoudag voorbij was.
Tegen den avond kon de Schot,
waarvan ik zoo juist sprak, bet
niet langer uithouden. Een zijuer
vrienden wist hij over te halen,
om in dat rooksalon piquet met
hem te spelen. Dit was natuurlijk
ontzettend shocking voor vele
passagiers, vooral voor de dames
die 's morgens zooveel succes had
den gehad met haar godsdienst
oefening. De wraak der goden zou
niet uitblijven! 's Avonds zond de
kapitein otlicieel het verzoek rond,
om Zondags geen kaart meer te
spelen
Met een dankbaar gemoed ging
ik naar bed. Alles dreunde en
schommelde, terwijl da liehtspiege-
een Schot,
stelde voo.
te kaarten,
klonk het
lingen van het onstuimige water
elkander najoegen op de zoldering
der kajuit en mijn droomerige ge
dachten voortdreven naar Oeganda,
het land ver over de zee
C. Sohoemaker.
Algemeen Overzicht.
Neen, die tegenspraak is ons te
kras
Onder ouzo drie regelbericliter
hebben we gisteren medegedeeld,
dat de Portugeesche regeerlrtg
alle berichten en geruchten over
de verbanning van den kroonprins
en wat dies meer zij, heeft afge
wezen en gekenschetst als leugen
berichten. Er is niets van aanEn
wat wèl waar isde toestand is zoo
gunstig mogelijk 1
De koning aldus uit Lissabon!
ontving gisteren een paar deputa
ties uit verschillende steden, die
hem kwamen vertellen, dat het nu
juist zoo heerlijk naar ieders zin
gin in het land, en dat ze zoo
graag wilden, dat het zóó nog een
poosje zou voortduren 1.
Neen, ons is alles wel, maar dat
is toch wel een beetje al te kras!
Te meer, omdat iu hetzelfde of-
ficieele telegram uit Lissabon, dat
den bovengemelden idylliscbeu toe
stand mededeelt, nog verteld wordt
in de gauwigheid, dat Franco alle
vereenigingen te Porto en op an-
plaatsen voorshands verboden heeft...
te vergaderen, omdat dat zoo op-
roerachtig en provoceerend eruit
ziet. Van die 22 of ongeveer zoo
veel vereenigingen, zijn er 15 re-
publikeinscb, deelt dat telegram
bij wijze vau verontschuldiging nog
mede.
A!s Franco met zulke berichten
aankomt, dan lijkt ons de toestand
toch wel wat précair! We zullen
dus maar afwachten wat de komende
dagen voor Portugal brengen zullen.
Vergissen we ons niet, dan ligt er
nog heel wat belangrijks in 't, ver
schiet voor dit in vele opzichten
aan ons, noordelijker volken, zoo
geheel onbekende land
Wat er in Marokko gebeurd
is twee nederlagen van Moe-lai-
Hafid, een tegen den Fransche, eu
een tegen de troepen van Abdul
Azis, zooals onze drieregelberichten
gisteren gemeldden wordt voor
een deel het eerste door den Pa
rijschen „Matiu" als volgt verteld
Tengevolge dor weigering van de
Beni-Hassans, om van 12 Novem
ber af de hun opgelegde boete,
wegens de gebeurtenissen van 7 en
8 Octobor, te betalen, was een
„vreedzame verkenning" naar hun
grondgebied afgezonden, in de ricli-
:iug van Assi-Khalifar en de kloof
van Guerbouz.
De verkenning had bevel gekre
gen, eenvoudig demonstreereud op
to treden, en geen enkelen dwin-
genden maatregel toe te passen.
Men veronderstelt dus, dat het te
Lplla, Marnia gehoorde kanonvuur
w-t>rd geopend door de Boni Has
sans.
Tezelfdertijd, als die van Oedjda,
vertrok een kolonne van Adjcroud
Kiss, bij Port-Sav gelegen. Zij telde
250 infanteristen, een peloton spa-
his en goumirs, en een sectie berg-
artillerie. Deze kolonne gaat zich
vertoonen op het gebied der Trifas
en Manzoer-Arabieren.
De „Echo d'Oran" ontvangt een
telegram uit Port-Say, meldende,
dat het deze verkenning is, die door
de Marokkanen is aangevallen.
Het gevecht duurde van 8 tot
12 uur. De Fransche troepen ston
den onder hevel van de kapiteins
Petrement en Hergault.
De bergpassen van Kiss werden
dooi de Fransche artillerie gebom
bardeerd tot aan het gtiliied der
Beni-Khaleda.
De Marokkanen boden heftigen
wederstand, maar moesten terug
trekken, na gevoelige Verliezen te
hebben geleden.
Aan Fransche zij le vielen zes
gewonden.
De kolonne kampeert op het
terrein van den strijd. Er werd
veel vee buit gemaakt.
Aldus de „Matin."
Voor het andere deel de
nederlaag van Moelad Hafid togen
de troepen van den eersten Sultan
hebben we nog geen vertrouw
bare berichten.
Daar begint een gerucht te rijzen,
waarvan we hier in dit overzicht
om der volledigheids- en belang
rijkheids wille wel mededeoling
moeten doen: Keizer Wilhelm
zou aan een ernstige kwaal lijden.
Men weet hetKeizer Frieurich,
Wilhelm, de vader van den tegen-
woordigen Duitschen imperator, is
bezweken aan een kankerachtige
aandoening van de keeltuberculose
volgens sommigen die hem van
een zeer krachtig man op middel
baren leeftijd plotseling tot een
doodzieke maakte en binnen korten
tijd smartelijk deed sterven te
San Rerao.
Het gerucht loopt nu en slechts
met de grootste reserve maken we
er melding van dat Keizer
Wilhelm aan eenzelfde kwaal zou
lijden.
Men heeft het vroeger al eens
bericht, en dat is vrij officieelde
Keizer zou een oorkwaal hebben.
En men herinnert het zich dat de
reis naar Engeland gevaar liep te
worden uitgesteld wegens een keel
aandoening
Die keel-aandoening zou ook
reden zijn dat de Keizer geen
toasten zou uitbrengen, maar in de
Gildenhal van Londen merkte mon
weer niets ervan.
Integendeelde Keizer was er
goed bij stem.
Daartegenover mei ken andere:
weer op dat de Keizer op al zijl
portretten uit de dagen van
Eugelsch bezoek steeds een bontei
halskraag draagt, een teeken, zeg
men, van bizondere voorzorg...
En zelfs gaat men nog verder
De Duitsche „Mililiirischo Poli
tische Correspondeuz" beweert, da
het gerucht hardnekkig de roudt
doet, dat Keizer Wilhelm als gevolf
van kou en overspanning werkelijk
ongesteld is.
Het blad beweert verder ui
hofkringen te weten, dat er me
het oog op deze ongesteldheid ver
anderingen iu 's keizers reisplannen
gekomen zijn.
Het heet dat Z M. een langer
kruistocht door de Middeilandscht
Zee zal ondernemen om vervol
geus eenigen tijd op 't eiland Korfoi
te vertoeven, waar hij, zooals mei
zich herinneren zal, onlaugs d<.
bekende villa Achiileion kocht.
Het vele werk der laatste tijd"»
heeft den keizer zeer verzwakt. L
voorjaarsrecepties zullen door dei
kroonprins worden waargencmen
zegt men te Berlijn algemeen.
De Engeische „Observer" heef
echter to Highcliffe officieel gehoort
dat een ooroperatie, waarvoor eer
oogenblik gevreesd werd, hoogst
waarschijnlijk niet noodig zal zijn
en dat de gezondheidstoestand vai
den keizer geen reden tot bezorgd
heid geeft.
Maar.... als men zoo uitdrukke
lijk aan het tegenspreken gaat, ei
er zelfs allerlei dingen bij haalt
die slechts als vermoedens zijn gc[
opperd, dan kan 't toch wel dat ei
iets hapert!
Zoo is onze indruk althans
En we kunnen niet anders dac
hopen, dat ze onjuist is.
De geldk westie iD Amerika waar
over we Zaterdag iu ons Tweedt
1 lad een en ander mededeelden
trekt immers hoogtlijk de aandacht
Ze is zoo acuut, dat ia de Ver
eenigde Stasen gebeurd is, wat zelf.*
Amerikanen voor ongeloofelijk zou
den verklaren (en dat wil wat zeg
genl) namelijk: Roosevelt heeft zijn
grootsten tegenstander Bryan oj
het Witte Huis ontvaugen:
Ze hebben Zaterdag samen eer:
onderhoud gehad van drie kwartie»
lang.
Bryan wilde geen journalisten te
woord staan, hetgeen echter vooi
de Amerikaansche bladen geen ver
hindering is, mede te deelen, wa;
er besproken is.
Het heet dan, dat Bryan Roo
seveld heefi toegezegd, met hem tt
zullen samenwerken tot oplossing
van de financieele crisis. Hij ver
klaarde er evenwel bij, dat hij de
voorkeur zou geven aan eigen plan
van oplossing boven het plan van
Roosevelt. Bryan zou willen, daf
dat de regeering van de Unie zich
borg zou stellen voor de in'eggerc
van gelden bij de banken voor er
FEUILLETON,
De een boet voor den ander!
HEM HMBLEMSCHE COO
I
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Haarlem f.1.35
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.35
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.8S
Afzonderlijke nummers0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1—6 regelsf0.60 (contant) fD.60
Elke regel meer„0.10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie (l contant.
Naar liet Dulfsch van Kakt. En. Ki.opi-er.
21.
Daar kwam plotseling een man in uni-
ft rui voorbij, bleef voor deu graaf staan
en groette niet groot respect.
„He, is u daar. meneer de Ispravn k,"
(e, n der hoogste politiebeambten uit een
distrikt) zeide de Vorst op een minzamt-n
toon. „Hoe komt gij hier?"
Het was do Ispravnik van Wilna, da
den keizerlijken Staatsraad Murawin
kende.
„Dienstzaken, Doorluchtigheid!" ant
woordde de man fluisterond. „We hebben
hier een moeilijke taak."
„O, dat begrijp ik 1 Wegens die geschie
denis daar ginds aan de Wilna? Lieve
hemel, gelooft gij dan werkelijk, dat ge
spuis zieli nog hier op het tooneel van
hun misdaad bevindt?"
„Waarom niet? Eenigen zeker. In Wil
na hebben wjj van nacht twee personen
gearresteerd, die zeer verdacht zijn."
„Het is zonder twijfel een goed geor
ganiseerde bende en zij kunnen zich, wan
neer ze niet al to zeer in 't oog vallen,
gemakkelijk verstrooien. De verwaning,
die in deze streek hoe recht, begunstigt
hunne vlucht zeer."
De Vorst dacht een oogenblik na, ter
wijl bij z oh langs don baard strook. Toen
wenkte hy plotseling den ispravnik om
hem naar de naastbijzynde vensterbank
te volgen.
„Wacht eens; gij kunt gelijk hebben.
Daar is mij zooeven een kerel opgeval
len, die op mij een zeer twijl'elaehtigen
indruk maakte. Ik ken hem. liet is mijn
vroegere secretaris, Gvegor Dimitrijewitsch
Kolofl'. Ik heb hem weggejaagd om zijn
slecht gedrag. Dat doel overigens niets
lot deze zaak. Ik weet slechts, dat de
man tot nu toe te St. Petersburg woonde,
waar ik hom heb laten gadeslaan, omdat
hij mij verdacht voorkwam en dat hij
zonder betrekking, ja zelfs zonder onder
komen was. Om hierheen te komen had
h:j dus geld noodig. Vanwaar kreeg hij
dat Misschien stelt gij er belang in, dat
van hem te vernemen, tegelijk met de
redenen, die den man hierheen brach
ten."
„Ha zoo," zei-Ie de beantb'e verrasten
haalde reeds zijn notitioboekjo uit deu
/.ak om den naam vau den verdachte op
te schrijven. „Dat zijn al reeds voortref
felijke punten van aanhouding. Een jonge
heer twijfelachtig sujet uit St. Pe
tersburg, waar hij waarschijnlijk ook ge
studeerd heeft?"
„Zoo is het. En dat hij zich bij de on
tevredenen uit de beschaafde proletariërs
aangesloten heeft, dat kan men nauwe
lijks betwijfelen.
„Sla een waakzaam oog op dat indivi
du. Gij bewijst mij daarmede persoonlijk
eenen grooten dienst, want ik geef er u
mijn woord van eer op, ik weet, dat ik
zelf alle redenen heb, mij voor hem in
acht te nemen."
„Zoo! Dat is voldoende, Dooi luchtig
heid I en ik acht mij door dezo goede in
lichtingen t .t den gróótster» dank ver-
pi cht. Het zal mij niet verwonderen, als
later blijken zal. (Jat wy in dezen man
een g.-wichtige vangst zullen gedaan heb
ben."
„Eene vangst! Ja, ja! doe maar uw
best, dat het er werkelijk toe komt."
„1st z.il alles in het werk Stellen en
ineen te kunnen verzekeren dat hij ons
niet ontsnappen zal."
„Als gij hein hebt, bericht het mij dan
te St. Petersburg. Misschien gelukt het
mij, daar ook nog iets naders over Kolofl
te vernemen, wat tot de zaak behoort.
Ik herhaal het u: ik interesseer mij zeer
voor dit geval en ik zal bij gelegenheid
niet in gebreke blijven een prijzenswaar-
digen dienstijver op de geschikte plaats
naar belmoren ter sprake te brengen."
De Ispravnik boog zeer nederig mei
een vroolijk gelaat..
Deze Gregór Dimitrijewitsch Kololf was
daarmede reeds heimelijk veroordeeld, <V
uls Nihilist, öf als iemand, dio een bij
zonder plan tot aanslag tegen Vorst Mu-
rawin koesterde öf als eon of andei
verdachte, en met zulke lui behoefde men
in deze tijden, waarin den geringsteu po
litiebeasnbtè de scherpste maatregelen
waren aanbevolen, waarlijk niet veel com
plilnenten te maken De beambte lie
zich nog oen persoonsbeschrijving gever,
en eene aanwijzing der omstandigheden
waaronder de Vorst den man aangetrof
fen had. Murawin bleef bij do meening
dat Kolofl' zich waarschijnlijk nog aan het
station ophield. Dat hij zonder bagage
reeds vroeger den trein naar Moskou kon
hebben genomen, dat wil dus zeggen, d it
hij een gedeelte van den van St.. Peters-
burg hierheen afgelegden weg weder zou
teruggekeerd zijn, dat schoen hem niet
aannemelijk. Bovendien kwam hot hem
zelf zeer waarschijnlijk voor, dat Kolofl'
aan den aanslag der Nihilisten mede
plichtig was, on in dat geval zou hij als
^•taatsrnisdadiger boven alles de nabyzijn
de grenzen als dool van zijn vlucht kie
zen. Dus liet de Ispravnik alle uitgangen
bezetten en eiken jongenman die aan
KolotI's signalement slechts eenigszius ge
leek, aanhouden, om zich nader te ver
klaren. Toen Vorst Murawin met zijn
zuster don eindelijk naar St.. Petersburg
bestemden sneltrein besteeg, bemerkte
hij met voldoening dat hij de vervolging
zijn vijand aan geen betere handen had
Kunnen toevertrouwen. Hot gelukte deu
ondergeschikten van den Ispravnik des
mi Idags dan ook te ontdekken, dat een
zekere Gregor Dimitrijewitsch Koloff uit
St, Peterburg, op wien de persoonsbe
schrijving van Vorst Murawin volkomen
paste, den laatsten nacht in die en die
nerberg te Swensjany had doorgebracht
in in dat stadje om een rijtug naar Wilna
had gevraagd. De politiebeambte knikte
ton hoogste bevredigd over dit bericht,
Nu kon hij hopen, dat de telegrammen
-lie hij reeds twee uren te voren naar alle
eindstations der lijnen, die naar de Prui
sische grenzen leidden, had verzonden,
iet gewenschto resultaat zouden hebben
en hij verheugde zich reeds in het voor
uitzicht op een ridderorde en op de be
vordering die hem de protectie van Vorst
Murawin verschaffen kon.
Z E 8 DE II O O F D 8 T U IC.
Te Wirballen, liet Russische grenssta
tion op den weg naar Koningsbergen,
ntoesten alle passagiers den trein verla
ten 0:11 [in de inspectiezaal van het s'*-
tion hunne bagage te laten onderzoeken.
Dit verwonderde trouwens niemand, daar
ieder bogreep, dat deze maatregel slechts
di -tule om 1 wijfelachtigen personen, die
wellicht direct of indirect medeplichtig-
waren aan do ontploffing te Wiln-% de
vlucht nuar het buitenland onmogelijk
te maken. Wiens papieren niet in orde
wareu, die kon er op rekenen, aangehou
den le worden, totdat de nauwkeurigste
inlichtingen omtrent hem waren ingeko
men. Oifers verjoeg echter zijn vrees,
door de overweging, dat de pas van Kolofl',
die nog op naam stond van den S -Cre
tans van Vorst Leo Nicolajewitsch Mura
win hem voldoende zekerheid moest geven
en hij volgde dus de menigte in ee:i
rustige natuurlijke houding. In liet bureau
van d m politie inspecteur werden do pas
sagiers in volgorde ondervraagd; zelfs de
dailies werden niet uitgezonderd. Kr mocht
zich eens eene studente onder haar be
vinden en sedert Wjera Sasctilitsch op
generaal Tvepofï bad geschoten, stond
deze soort van dames bij de Russische
politie niet bijzonder gunstig aangeschre
ven.
„Mag ik u verzoekenzeide een der
drie beambten aan de tafel en strekte
de hand naar Oifers uit om diens pas in
ontvangst te hemen. Oifers reikte dieu
over; de beambte deed hem open, sloeg
er een blik in, hield even op en staarde
den tegenover hem staanden eigenaa-
strak aan. Toen stond hij eensklaps op
en wendde zich tot zijn collega, wien hij
een paar woorden toef lui-tarde. Oifers
verbleekte. Wat moest dat beteekenen?
De beide ondergeschikten stonden even
eens op en de eene wenkte de politie
agenten toe, die de deuren bezet hielden,
t u-wijl de superiour haastig naar voren
trad.
Gregor Dimitryewitsoh Kolofl'?"
„Die ben ik," riep Oifers met vaste
stem.
„Dan zijt gij in naam der wet onze ge-
vangeno."
Olfors week terug mot een heftig gebaar
van schrik. De kamer scheen zich met
hem om te draaien. Alsof hy dronken
was, zoo warrelde alles rond hem door
een: de verraste gezichten der reizigers; I
de uniformen, die hem naderden, de tafel
met de geschriften, de vuile wanden Van
het vertek.
„Waarom toch?" riep hij nog, zijne j
zelihzheerschiug trachtende te behouden.
„Dat zul je later vernemen," luidle
het antwoord, dat hem onduidelijk inde J
ooren klonk, tegelijk niet eene menigte
andere stemmen rond om hem. „Maak
nu geene complimenten en schik je zon
der weerstand naar do omstandigheden!"
Twee gendarmen namen hem in huu
midden en brachten hom achter hit
planken beschot, dat de kamer van don
inspi cteur in twee ongelijke deolen ver
deelde. Daar nam men hem het taschje J
af, en toen achtereenvolgens zijn geheelo
bovcnkleeding. Hij begreep volstrekt niet 1
dat do brutale eisch van den inspecteur
zoo woordelijk zou worden opgevolgd en
ontving in den loop van die vernederende
behandeling mnnigen duw van de onbe
schofte gendarmen. Met gevoellooze on
derwerping liet hij eindelijk alles met
zich geschieden.
(Wordt vervolgd).
