DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Gelouterd
Kinderliuisvest 31-33, Haarlem
Pauselijke en Bisschop
pelijke voorschriften.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
ÖINSÜAC 10 DECEMBER 1907.
No. 6759,,;328to Jaargang
Bureaux van Redactie en Administratie:
Interc. Telefoonnummer 1426.
Veertien dagen geleden beefi
■Professor Aengenent, algemeen
feestelijk Adviseur van de Kath.
Sociale Actie, in bet K. S. Wleen
Artikel geschreven om te betoogen
oat nooh Paus Leo XIII, noch Paus
Pius X aan de Katholieke Sociale
Actie (builen Italië) verboden heeft
Politieke actie te voeren. (Het streven
haar een democratischeu regeerings
vorm natuurlijk uitgezonderd).
Tegen dit betoog is de Redactie
van „l)e Maasbode" in verzet ge
komen met de stelling: dat de Pausen
frcl degelijk aan de Kath. Sociale
Actie, ook buiten Italië, alle poli
ticke actie verboden hebben.
Zaterdagavond heeft de Redactie
vau „de Tijd", die reeds als getuige
'fcn zijnen voordeele door Professor
Aengenent was opgeroepen, in dit
feding partij gekozen, en zich geheel
•Jan de zijde van Prof A. geplaatst.
quaestie die nu weer wordt be
sroken is eigenlijk geen quaestie
'heer, zegt „de Tijd", en de stelling
Sn De Maasbode" staat niet alleen
*eer wankel, maar mist eiken
«hondslag.
Nu zijn we wel nieuwsgierig of
«toe Maasbode" zonder meer in dit
v°ünis zal berusten,maar overi-
f^üs wenschen wij ons in dit geding
'Act te mengen. Wel echter zouden
naar aanleiding dezer discussie,
^nige vragen willen stellen.
I. Evengoed als „De Maasbode"
ook „De Tijd" vau moening: dat
°or„de Voorhoed e" langs een
''•bweg de politiek in de Katholieke
'Seiale Actie, geheel in strijd met
16 statuten dezer instelling, werd
''ünengesmokkeld." -Hit staat met
l v«n zoovele woorden in het boven
genoemde artikel van Zaterdag
J'Vond. Nu vragen wijHeeft De
,'jd" daarmede niet uitgemaakt,
l'.at liet Centraal Bureau van de
S. A. ten onzent het moge
dan niet misdaan hebben tegen
ttU8elijke voorschriften toch
''tiker de Bissch oppelijke voor-
Sriften heeft overtreden?
Rnmers de radactie weet toch,
at het doorluchtig Episcopaat aan
,'uze K.S.A. wel degeiq k alle politieke
Stie -
fctaat
»J
Nle
verboden heeft 1 Dat dit zoo
o.a. te lezen in het eerste
aarboek van de Katholieke So-
- - Actie in Nederland" op pag.
Daar wordt meegedeeld, dat het
brste schema voor de organisatie
de K. S. A. „begin Juni 1903
.Hh het Doorluchtig Episcopaat ter
pedkeuriug aangeboden, deze niet
'°cht verwerven, vooral op dezen
j ,°üd dat de sociale actie
1 e t van de politieke actie
j?e«c heiden werd, en het
A'^ema te vaag was."
Dit artikel was geschreven, voor
'8 „De Maasbode" van gisteravond on-
^de oogen kwam.
FEUILLETON,
°°Ke
En als dan de redactie yan de
„Tijd" zich even herinneren wil,
dat zoowel Paus Leo als Paus Pius,
uiet eens maar meermalen met
tllen nadruk hebben bevolen, dat
le sociale actie steeds zich moet
houden aan de leiding der Bis
schoppen, dan vragen we verder:
of uiet gezegd moet worden, dat het
Centraal Bureau, indien het inder-
laad, naar het oordeel van „De
Tijd", tegen de Bisschoppelijke
voorschriften zondigt, ook, althans
indirect, tegen de Pauselijke voor
schriften misdoet?
II. Zooals wij boven reeds zeiden:
wij willen ons niet inlaten met de
vraag, of de Pauselijke voorschriften
al dan niet eene vermenging van
de politieke met de sociale actie
verbieden. Ap.angenomen dus dat
lie voorschriften hier algeheele
vrijheid laten, i3 dan ook daarmee
uitgemaakt, dat ten onzent een
dergelijke vermenging geen vraag
meer is van beginsel, maar alleen
een vraag van opportuniteit en
tactiek?
Het komt ons voor dat zoowel
„De Tijd" als Prof. Aengenent ge
neigd zijn op deze vraag bevesti
gend te antwoorden. Ten bewijze
mogen de volgende passages dienst
doen uit het artikel van Prof.
Aengenent:
„Uit deze drie argumenten zal,
„dunkt mij, duidelijk zijn, dat de
„Katholieken buiten Italië, die bij
„hun sociale actie ook aan de po-
litiek doen, uiet misdoen tegen pau
selijke voorschriften, niet schuldig
„staan aan afwijking van de zuivere
„beginselenOf het daarom prac-
„tisch te verkiezen is, dat de sociale
„actie zich mengt in de politiek?
„Ook hierin ben ik het met „De
„Tijd" geheel eens, dat dit niet is
„een quaestie vau beginsel, maar
„van opportuniteit en tactiek."
Dat wil er bij ons niet in Als
de Paus vereenigiug van sociale
actie met politiek verboden had,
zou men gehoorzamen uit begin
sel. Accoord. MHaar nu heeft het
Episcopaat ten onzent die ver
eenigiug verboden; wil men zich
uu aan dat verbod houden alleen
uit „oppor tuniteit en tactiek"?
Ons komt het voor, dat hier wel
terdege een beginsel in het spel is,
het beginsel namelijk, dat de sociale
actie gehoorzaamheid schuldig is
aan de leiding der Bisschoppen.
Dit beginsel is door de Pausen zeil
voor alle sociale actie vastgesteld.
Nu gelooven wij gaarne dat Prof.
Aengenent het zoo kwaad niet be
doeld heeft. Wij twijfelen er niet
aan evengoed als Z.Eerw. zal „de
Tijd" dit beginsel, van gehoorzaam
heid aan de leiding van het Epis
copaat, „de boncoeur" aanvaarden.
Anderen echter zouden uit hunne
woorden verkeerde gevolgtrekkin
gen kunnen maken; en zélf schij
nen zij een oogenblik dat beginsel
uit het oog verloren te hebben.
Quandoque bonus
Niettemin: om in deze gewich
tige zaak allen twijfel of onduidelijk
heid buiten te sluiten, zouden wij
wel gaarne ook een antwoord heb
ben op onze tweede vraag
Is de Redactie vau „De Tijd",
lie het eens is met de stelling van
Prof. Aeugenent, het óók eens met
leze conclusiedat de vraag of de
ociale actie ten onzent aan politiek
nag doen geen quaestie van be
.jinsel is maar alleen een quaestie
van opportuniteit en tactiek?...
Algemeen Overzicht.
De scheiding van Kerk en Staat
in F r a n k r (j k, zoo tegen alle
recht en billijkheid in door de
vrijmetselarij doorgedreven, brengt
u voor de heeren-zelf tal van
onaangename gevolgen mede, die
niet voorzien noch vei wacht waren,
on die tevens óok bewijzen, hoe
verstandig ook in dit opzicht de
Paus handelde, toen hij de val der
„associations cultuelles", door de
Éransche regeering opengezet, ont
week
Het Parijsche gemeentebestuur
beeft om een, en wel een van
le meest typische, van die gevolgen
nier te vermeiden dezer dagen
van de regeering de boodschap
gekregen, dat het in 1907, vanwege
't nu opgeheven budget van eere-
diensten, een som van 679 francs
e ontvangen heeft, maar.... dat
het voor het onderhoud van de
zeventig kerken der hoofdstad over
lat zeilde jaar 1907 een som van
twee millioen, zes en dertig duizend,
icht honderd zestien francs moet
betalen
Dat is de ironie van het nood
lot, dat op de kerkvervolgens zelf
uu terugvalt I
De opheffing van het budget der
^erediensten heeft de belastingen
geen centime verminderd, integen
leel: de belastingen zijn weer sterk
verhoogd sinds het vorige jaar, en
le Parijzenaars voor hun hoofd
ïebben nu nog eens 't sommetje
van ruim twee millioen francs erbij
-e betalen
Vroeger was het onderhoud der
kerken voor rekening der kerk
fabrieken, der colleges van kerk-
neesters, die onderhouden werden
loor de vrome schenkingen en
gaven der geloovigen. Wie van den
godsdienst geen gebruik wilde
naken, betaalde niets aan de kerken
.naar n« zullen de anticlericale
ïeeren zèif net zoo goed als de
geloovigen mêe moeten opbrengen
voor de kerken; want het geld moet
>T zijn, en de stedelijke admini
stratie vindt het eenvoudig, dooi
len hoofdelijkeu omslag wat op te
slaan 1
'n Heerlijk gezicht, dat we met
een ironisch glimlachje kunnen
gadeslaaneen fel anticlericale,
was weg en niemand wist, waar deze zich
ophield
socialistische gemeenteraad als die
van Parijs is, is verplicht om per
jaar meer dan twee millioen francs
lit le geven voor het behoud en
iet onderhoud van diezelfde kerken
lie de anticlericale heeren bij de
vet wilden ruïneeren en doen
verdwijnen 1
Verplicht
Want erafkuunen zijniet. Die
zelfde anticlericale wet verplicht er
le gemeentebesturen toe en de
Parijsche gemeenteraad mag dan
>ok de 70 kerken noch laten ver
vallen, noch verkoopen. Ze moeten
lestemdblij ven voor den Katholieken
:eredienst, en dat op kosten der
gemeente, nu de „associations
cultuelles" zich niet hebben ge
vormd.
En daarenboven, al zou men met de
•vet korte raad weten (in Frankrijk
is dat ineêr vertoond) het heele
Pransche leven is bij het behoud
Ier kerken betrokken, en het gaat
ïiet gemakkelijk ie zeden en ge
woonten van een heel volk uit zuive
ren geloofshaat te veranderen
De kerken dienen nog altijd voor
len doop, het huwelijk, de begra
tënis van de overgroote meerder
heid der Franschen, radicalen en
-ocialisten inbegrepen
En zoo zullen de kerken, al zou
ook de vrijmetselarij nog verder
lat hun bestaan willen tornen, toch
in een onafzienbaren tijd nog wel
blijven bestaan!
Zoo zijn de anticlericale heeren
ia hun eigen netten gevangen 1
't Geval is te mooi om het niet
eens uitdrukkkelijk onzen lezers
voor te leggen
De kanseliers crisis inDuitach-
land, die met de voorbeeldelooze
onderwerping van de fiere heeren
van 't „bloc" heette by gelegd te
zijn, lijkt nog heelemaal niet uit
te zynl
Men begint hoe langer hoe meer
erop te zinspelen, dat von Bülow
le eindpaal van zijn kanselierschap
bereikt zou hebben.
En men noemt zelfs namen.
In plaats van von Bülow zou
prins Max zu Fürstenberg voor
len post van kanselier bestemd
/.iju, baron von Marschall zou Ra-
lolin als gezant te Parijs vervan
gen.
Verder zou Hellmuth von Moltke,
le chef van den generalen staf, in
plaats van graaf Hülsen-Hiiseler,
ien chef van het militaire kabinet
des Keizars, komen, die tot bevel
hebber van een legercorps zou wor
den benoemd.
Zeker is dus, dat meu in vele
kringen van meening is, dat de
kanselierscrisis nog niet heelemaal
bijgelegd is, en dat de eindbeslis
sing van den Keizer nog niet be
kend is!
Of de Polen-politiek hiermede
verband houdt, is ook niet te
zeggen.
'c Wetsontwerp om maar tout
court de Poolsclie taal in alle
openbare vergaderingen te verbieden
is velen van het „bloc" al te kras 1
En daarbij dringen de liberalen
er ook op aan, dat de Pruisische
regeering het wetsontwerp betref
fende de Poolsche onteigeningen,
door den Rijkskanselier op den
Pruisischen Landdag ingediend,
weer in zal trekken,
Men zegt zelfs dat de conservatie
ven, ook wanneer in het wetsont
werp d9 door hen verlangde amen
dementen worden aangebracht, deze
onteigeningswet niet als een man
zullen aannemen.
Van liberale zijde stelt men het
dan voor dat de regeering zich
niet langer zal willen bezighouden
met een wet, die bestaan van haar
meerderheid weer in gevaar zou
kunnen brengen.
De „Alg. Nordd.Ztg." in!usschen
is van oordeel, dat de Polenwetten
alle op het programma blijven.
Maar zoo ja, dan is hier een
groot geschilpunt blijvend gemaakt
dat het „bloc", ook al zal Bülow
vooreerst op zijn post blijven, erg
wankel doet zijn
'i Gaat met de Russische
Doema weer allesbehalve goed. Nü
al!
De uiterste rechterzijde (de re
actionairen), en de uiterste linker
zijde (de revolutionairen) werken
zoowaar samen, om den boel in
't honderd te laten loopen!
Hier vereenigt de haat tegen de
middenpartijen de zoo vierkant tegen
elkaar staande uitersten!
Er werden, toen de Doema pas
er was, onderhandelingen gevoerd
tusschen het Centrum van den
Rijksraad en dat van de Doema,
over eengemeenschappelijkenarbeid.
Maar deze onderhandelingen zijn
afgebroken. De Rijksraad meent, dat
na het resultaat van de jongste
stemming in de Doema, waarbij de
Octobristen en de gematigden in
de minderheid bleven, elke poging
tot overeenstemming tusschen de
beide centrum groepen voorbarig is.
Terecht vreest men, dat zulke
voorvallen in de toekomst zich zul
len herhalen, en dat de uiterste
rechterzijde in overeenstemming
met de oppositie alle voorstellen
van het Centrum en alle regeerings
ontwerpen zal verwerpen.
Als het daarheen gaat, dan is
alle arbeid onmogelijk.
't Is zonderling
De optimistische opvatting, waar
mede de derde Doema was begroet,
is dan ook lang verdwenenin de
practijk zal deze Doema, lijkt het
nog slechter blijken dan haar beide
voorgangsters.
En in de hooge ambtenaarskrin
gen wordt nu reeds weer van een
ontbinding der Doema gesproken
ZooÜLls wiL hebben gemeld, was
het Zondag 8 December 25 jaar ge
leden, dat kardinaal Ram pol la,
t )en nog secretaris der Congregatie
voor buitengewone kerkelijke aan
gelegenheden, door den kardinaal
aartspriester Howard in de basiliek
van St. Pieter werd geconsacreerd
als titulair-aartsbisschop van Hera-
clea.
De Romeinsche correspondent
van „De Tijd" meldt over de vie
ring ervan het volgende:
Z. Em. wilde volstrekt geen uiter-
lijken luister van dit jubilé; maar
op aandrang van het kapittel van St.
Pieter waarvan hij aartspriester is,
woonde h(j Zondagmorgen daar den
plechtigen Hoogdienst bij en.werd
hem in de kapittelzaal een prach
tige oorkonde op perkament over
handigd. In deze oorkonde staat
vooral vermeld de vorstelijke mild
heid, waarmede kardinaal Rampolla
als een ware Macaenas zijne basiliek
begunstigde. O. a. schonk hij aan
St. Pieter een kunstvol draagbaar
altaar, dat bij processie's wordt ge
bezigd, den gouden kelk, die Leo
XIII bij zijn gouden priesterfeest
gebruikte en tot gedachtenis aan
ziju trouwen Staatssecretaris naliet,
en verleden jaar nog 100,000 francs
tot herstel der kerkgewaden.
Kardinaal Rampolla leeft na Leo
XIII's verscheiden zeer teiugge-
trokken, en bijna uitsluitend voor
zijn archeologische studio's. Maar
hij blijft toch steeds een eminente
figuur onder de Eminentie's van
Rome. God spare nog lang ziju kost
baar leven voor de Kerk, waarvan
bij reeds zoovele jaren een der
krachtigste steunpilaren en edelste
sieraden is
Nieuwtjes in drie regels.
't Bezoek van den Keizer.
Omtrent de plansen hebben al
lerlei juiste en minder juiste mede-
deelingen in de bladen gestaan
doch tot dusver staat alleen vast
dat de keizer te 11 uur aankomende,
aan de Handelskade door Zijn
Koninklijke Gastvrouw zal worden
ontvangen, eenige oogenblikken
zal toeven In de hall van het ge
bouw voor algemeenen dienst, en
rijden langs De Ruyterkade, Ooste
lijk viaduct, Stationsplein en Dam
rak naar het Paleis op den Dam.
Deputaties van vereenigingen zullen
op de Handelskade zijn opgesteld.
HEDWE HMRLEMSCK COURW
ABONNEMENTSPRIJS:
Ter 3 maanden voor Haarlem f 1.35
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.35
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,84
Afzonderlij ke nummers0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—6 regelsf0.60 (contant) f0.50
Elke regel meer0.10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie contant.
het Duitach van Kari. Ed. Klopfer.
29
"hertig duizend roebels!" riep zij. „Wat
)JBt gij, Papa? Ontbreken er nog twin-
.huizend aan deze som? Is ons huis
5 niet zooveel waard
tr^omholt was reeds van plan haar
intend te bekennen, dat by het huis
sedert den herfst met een zware
My. BtfUtJrt ueil lieriöt lUCt CCU
\,P°'heek belast had, maar hij bedacht
"t> h en slikte het woord dat hem reeds
?B tong lag, weder in.
V, '""6 '"Si
V| jtt 1161 zou kunnen zijn wij
zien," zeide hij toen, alsof hij in
C0hten iets narekende.
L;"i keek hem onderzoekend aan; hij
'i|,üioh om, ten einde haren scherpen
j:,;i'e ontwijken, maar te vergeefs; zij
1 maai' al te wel, dat zijne opmer-
slechts ten doel had, haar gerust te
'■jjfii Kaf zich den schijn, alsof zij werke-
"h^Bvredigd was door zyn woorden.
ziet gij, dat men den moed niet
*H| 'aten zinken. Niet waar, Papa, alles
^>"8 wel terecht komen
"t (^ker, zeker!" mompelde hy tusschen
ii'i) Idenen streelde verstrooid hare wan-
';h *)^®es maar goedsmoeds het zal
i V„ wel redden."
"W er
jSiisf WQÊ
Oo narcn beiden verheugd, toen in
inblik een beambte van het kan-
■('V, r en dochter, die elkander weder-
met holle klanken dachten te
toor verscheen om den chef te roepen
Zij gevoelde zich verlost van den druk
eener armzalige komedie, die zij voor
elkander gedwongen waren te spelen.
Stromholt verwijderde zich met de ge
dachte aan een wanhopig plan; het huis
was wel met hypotheek bezwaard, maar
hij had nog équipage, luxe-paarden, kost
bare schilderijen en meubelen. Doch het
was hard, dat alles te moeten verkoopen
en de handelswereld moest daardoor vol
komen tot kennis van zijn ondergang
komen. Het viel hem het zwaarst, zijn
lieve kind van de gewone schitterende
omgeving te moeten barooven. „Mijn he
mel! zou er dan werkelijk geen andere
uitweg zijn Toen hij op het einde van
Januari den wissel van Beljuscheff met
drie maanden had laten prolongeeren,
toen was zijn vriend Opinsky nog aan
wezig geweest, tot wien hij zich om vrien
delijke hulp had kunnen wenden. Doch
een gevoel van kieschheid had hem van
dezen stap teruggehouden. Opinsky toch,
wist even als iedereen, dat hij eens dien
avonturier, dien graaf Ludeskoy als zijn
schoonzoon gewenscht had. En toen
Opinsky daarna, met zijn toestemming,
naar de hand van Eleonore had gedon
gen helaas, tevergeefs, zooals beiden
spoedig hadden moeten erkennen, toen
had Stromholt het niet van zich kunnen
verkrygeu zich tot schuldenaar van den
afgewezene te maken. Bovendien hoopte
hij toen altijd nog op redding uit zijne
liuancieele omstandigheden en heime
lijk misschien ook op een ommekeer in
de gevoelens van zyne dochter. En nu
was het toch tot het ergste gekomen,
doch nu zou hy Opinsky niet hebbon
kunnen aanspreken, al had hij er toe
kunnen besluiten, want zyn jonge vriend
Elli hield zich terzelver tyd met niet
minder buitengewone plannen bezig. Zij
kon zieli maar niet voorstellen, dat die
vrouwelijke woekeraar Nathalie Belju
scheff werkelijk zulk een harteloos schep
sel zou zijn, als Papa haar afschild.rde.
En bovendien, al was deze vrouw in den
omgang met mannen misschien hard
vochtig en niet te buigen, dan zou het
toch wel kunnen gebeuren, dat zij tegen
over iemand van hare kunne, tegenover
de smeekende dochter van een ongeluk-
kigen vader, eenig menschehjk gevoel
zou toonen.
Hoe meer Elli daarover nadacht, hoe
meer vertrouwen zij begon te stellen in
de uitvoerbaarheid van haar voornemen
en eindelijk kwam zij tot het besluit,
terstond den stap te wagen. Er was bo
vendien niet veel tijd te verliezen, want
overmorgen zou immers die vreeselijke
wissel vervallen.
Zij ging van huis, alsof z(j eene wan
deling wilde doen. In de naaste apotheek
trad zij binnen en verzocht het adres
boek te mogen opslaan. Zij vond zonder
moeite, wat zy zocht: „Nathalie Belju
scheff, rentenierster," en daar deze naam
er verder niet meer in voorkwam, kon
Elli niet twijfelen, of ze was op den
goeden weg.
Als woonplaats van deze origineele
vrouw werd een zoo goed als onbekende
steeg in de Nosdestwensky-voorstad aan
gegeven. Op de Alexandermarkt verliet
Elli de tram, die zij van af het Basilius-
eiland gebruikt had. Hier begint het
Nosdestwensky gedeelte, eene zeer armoe
dige wijk, Zy moest nogmaals vragen,
alvorens zy haar doel bereikte. Eindelijk
kwam zij by de aangeduide steeg, dicht
bij het Nikolai-hospitaal.
Het steegje scheen al evenmin tot ver
trouwen uit te lokken, als het huis, dat
het gezochte nummer droeg; een klein
armoedig gebouw met een kwalijkrieken-
de gang en eene zoo donkere trap, dat
Elli tegen den muur moest leunen en bij
el i. en k stap bang was te vallen, Op de
eerste «verdieping zag zij eene deur; deze
droeg 'wel is waar een naambordje, maar
in de duisternis kon zij dit niet lezen.
Elli trok op goed geluk aan de bel. Er
werd opengedaan en een vrouwenpersoon,
zij moest wel zeer oud zijn, want men
hoorde, dat bare heesche woorden uit
eenen tandeloozen mond kwamen, vraagde
vrij onvriendelijk, wat zij wilde.
„Woont hier Madame Beljucheff",
vraagde Elli, zeer bedeesd. Het vertrou
wen, dat haar onderweg aangemoedigd
had, was reeds, tamelijk aan het wanke
len geraakt.
„Ja, dan zijt gy hier terecht," bromde
de oude, wier kromme gestalte op den
drempel der deur van de donkere kamer
zichtbaar werd. .Maar Nathalie Pau-
lowna is niet te spreken als gij niet voor
zaken komt."
„Het is over eene zeer bijzondere zaak,
dat ik haar spreken moet," haastte Elli
zich te verzekeren en was zich bewust,
hiermee geen onwaarheid te zeggen.
„Nu ik zal zien of het haar gelegen
komt, bezoek te ontvangen. Maar wie
zyt gij?"
„Och, de naam doet niets ter zake,"
meende Elli, die vreesde als de dochter
van Stromholt afgewezen te zullen wor
den. „De dame kent my net zoo min als
ik haar. Doch ik kan mijne zaak slechts
persoonlijk met haar bespreken. Breng
mij dus maar bij haar, moedertje!"
Elli werd binnengelaten de oude sloot
de deur en opende eene andere, waardoor
eindelijk voldoend daglicht in de voor
kamer viel. Elli schepte nieuwen moed.
Aanvankelijk had zij reeds gevreesd in
de persoon van die kromme oude de ge
zochte vrouw te moeten begroeten.
Tot hare verbazing bevond zij zich in
een ruim, helder vertrek, keurig gemeu
bileerd, zooals zij niet verwacht had. Het
was inderdaad een nette salon, waarin zij
zich bevond, ofschoon wat Ouderwetseh
ingericht. De tapijten en fluweelen over
trekken der stoelen en canape waren
eenigszins verbleekt, maar verrieden toch
smaak en gegoedheid.
De eerste indruk, dien Elli verkreeg,
was dan ook, dat zij aan het verkeerde
adres was. want wat zy hier zag, scheen
het verblijf te zijn van eene beschaafde
dame, die met de wereld afgerekend had,
om geheel op te gaan in de herinnerin
gen van een aangenaam doorgebrachte
jeugd, Elli kende meer van zulke oude
dames, .tantes van hare vroegere vrien
dinnen, by wie ze eertijds gaarne bezoe
ken bracht, omdat haar de beschaafde
omgeving eu de onderhoudende gesprek
ken in die ouderwetsche woningen be
vielen.
Terwijl zij, alleen gelaten in den salon,
zoo hare beschouwingen maakte, voelde
zij haar vertrouwen op het welslagen van
haar plan steeds grooter worden. Neen,
eene vrouw, die zich zoo voornaam en
toch zoo huiselijk, zoo echt gezellig wist
in te richten, kon onmogelijk alle meri-
schelijk gevoel uit haar hart verbannen
hebben. Nu hoorde zij in de naaste ka
mer de heesche stem der oude oppasse
res, die de bezoekster aanmeldde. Een
Tegen koning Carlos van Portugal
waS 'een aanslag beraad op 18 December
in het theater, die ontdekt is.
De koning van Zweden heeft de naam
van Gustaaf V aangenomen. De konin
gin heet Victoria.
De toestand in Marokko heet hope
loos verward. Geen van beide sultans
heeft geld om te rechten.
De nieuwe voorzitter ran den Ita-
liaanschenSenaat,Manfredi,paktdezaak
Nasi wat krachtiger aan. Gelukkig 1
half luid, langgerekt steunen, daarna het
kraken der veeren van een fauteuil, dat
was alles, wat Elli in het eerstvolgend
oogenblik vernam. De vrouw des buizes
scheen dus niet zonder inspanning van
haar rustbed te kunnen opstaan, terwyl
dat pynlyke steunen blijkbaar zijn oor
zaak vond in een lichamelijke ongesteld
heid. Het duurde dan ook nog verschei
dene minuten, eer de deur van de zij
kamer openging; Madame Beljuscheff
maakte waarschijnlijk eerst nog een wei
nig toilet.
Daar eindelijk.' Elli keerde zich naar
de krakende deur, en stond niet weinig
verbaasd over de gestalte, die op den
drempel verscheen en een oogenblik bleef
staan om de bezoekster eerst eens
goed op te nemen. Die magere vrouw
was onbeschrijfelijk leelyk.
„Eleonore Stromholt," zeide plotseling
Nathalie Paulowna, luid en beslist.
Elli ziende, dat de vrouw haar kende,
wankelde tusschen hoop en vrees en vond
in hare verrassing niet eens de woorden
tot eene gewone begroeting: zij kon
slechts buigen, zonder een enkel woord
te aprekeo.
Nathalie Paulowna, die onderwijl tijd
genoeg had gehad de houding van het
meisje in het zwarte rouwgewaad ernstig
te bestudeeren, kwam nu geheel de (aio*
binnen.
„Wat brengt u tot mij, Eleoner Arwa-
dpwna".
„Ik heb een verioek aan u, mevrouw,
dat gij wellicht raden kunt, als ik u zeg,
dat ik heden mijn vader hoorde spreken,
van eene zekere schuldbekentenis van
dertigduizend roebels, die overmorgen
moet vervallen.
(Wordt vervolg dj
