DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
De koningsmoord in
Portugal.
e Bergmolen.
m
Igsche Brieuen.
Kjndet®Sïpiswest 3I«33S Haarlem
BUITENLAND.
L
ÖAG 4 FEBRUARI 1908.
32"te Jaargang. No. 6803.
Bureaux van Redactie en Administratie:
Intetcc. TalefooBBitumnrsar 1426.
XI
ster Veegens beeft een crisis
1 eentje doorgemaakt. Och,
laakte die Excellentie een
euswaardig figuur in de jong-
ting der Eerste Kamer. De
tagout verweet bem, dat bij
Uhartige wijze het eenhoofdig
t van don Staatsmijndienst
aburg had veranderd in een
bfdig, welke verandering de
*xd eenparig bad afgekeurd,
nu dit college ware gehoord
j minister tegenover het advies
abdere adviezen van bevoeg-
?.§dde kunnen stelleD, ware
!hi orde geweest. Maar noch
K noch het ander geschiedde.
'Üüraad werd pas gehoord na-
fc minister feitelijk al had he-
Kwiji die beslissing puur uit
eeren Veegens brein scheen
te komen. Ik zeg scheen,
Natuurlijk zat daar drukkglijk
achter, wat o.a. bleek uit
erkwaardig verschijnsel, dat
tïpartements-ambtenaar, die
ur werd, zijn Haagsch huis
de hand deed en er een te
kocht, nog vóór zijn aan-
in de Staatscourant had ge-
Vriendelijke scherpte en met
ifig van allerlei hoogachting
Uen persoon der ministers,
lij een slachtoffer noemde,
de heer Regout dit alles dan
jdsman wel gedocumenteerd
den neus. De heer Veegens
p hoogachting voor zijn tegen-
fa niet onder, maar diens
pte kan hij niet evenaren. Ik,
!ker bewindsman in de Tweede
1 meermalen fel van zieliheb
h afbijten met een stem dat
tien ervan tuitten, ik stond
trbaasd over de bedremmeld'
l'an dezen stoutmoedigen por-
letoiser. Hij deed wel net of
tirk stond, maar 't ging niet
Harte en zijn eigen vrienden
'Hir-n 't niet, zoodat dit laatste
den van den Arbeids-Excel-
een bepaald pijnlijken indruk
dat in de Eerste Kamer
too gemoedelijk gaat, maar
fs zoudt ge een opgewonden-
[beleefd hebben bij dezen de-
Wiren uittochtDe Tweede
zou er wel een relletje van
jftkt hebben.
college komt deze week ook
'6ns even neuzen. Nu de oor-
-grooting vervallen is, moet
[t anders op verzonnen worden
soldijen, menagerekeningen,
kosten enz. enz. toch regel-
t te kunnen blijven voldoen.
Voor dient een zoogenaamde
ptwet, welke hier te lande voor
Half jaar pleegt te dienen en
Hok de helft der uitgaven van
knsche begrooting bevat, zoo
veel mogelijk natuurlijk zonder de
posten, waarover de betrokken mi
nister struikelde. Die credietwet,
een heel onschuldige geschiedenis,
heeft minister Van Rappard ai
sinds eenige weken ingediend en
nu begint deze week de Tweede
Kamer met de behandeling ervan,
eerst natuurlijk in de afdeelingen.
De demissionaire oorlogsman zal
de parlementaire troepen nog even
mogen aanvoeren, want het nieuwe
kabinet is vooreerst nog niet klaar.
Wel zijn zoetjesaan ondanks alle
geJieimhouding de namen der mees
te nieuwe ministers toch uitgelekt.
De heeren Bevers, Kolkman, Talma,
Idenburg en Hoekwater moeten wel
degelijk op de nominatie staan,
terwijl het niet-wederoptreden van
mr. Loeff geheel strookt met wat
ik van stonde af aan vernam, n.l.
dat deze bekwame jurist om gezond
heidsredenen niet voor de tweede
maal naar 't Plein wil, al drongen
zijn partijgen ooten daar nog zoo
op aan.
Dat ministerschap moet trouwens
geen baantje wezen, om er hard
naar te verlangen. Zeker't ap-
pointement van f 12000 per jaar
is wel aardig, en het pensioen, dat
men zonder storting hoegenaamd
krijgt, is al evenmin te versmaden,
maar daarvoor moet men dan ook
heel wat afwachtenReken er op,
dat de linkerzijde op den loer zal
staan om terstond op alle slakken
zout te kunnen leggen I Een politiek
van speldeprikken zal de vrijzinnig
heid den eersten tijd gaan voeren,
weinig gezind als zij natuurlijk is,
om een conflict uit te lokken, dat
naar kamerontbinding voert,
Ben ik toch wel ingelicht, dan
zal het kabinet-Heemskeik-Kolk
man geenzins de Tweede Ka
mer van meet af aan naar huis
zenden, maar eerst de kat eens uit
den boom kijken. Valt er, zolder
de beginselen prijs te geven, met
de linkerzijde op te schieten, welnu,
dan mogen de afgevaardigden hun
tijd uitdienen, maar gaat de vrij
zinnigheid op haar achterste beenen
staan, dan zal terstond over de
volle linie de strijd ontbranden.
Zeker is het dus nog niet, dat
we dezen zomer kamerverkiezingen
krijgen, maar onwaarschijnlijk even
min. Het Binnenhof, zoo rijk aan
vreemde zaken, kan ons nog aller
lei verrassingen haren.
ik hoop van alles getuige te zijn.
Politicus.
De nieuwe toestand.
De gehuurde moordenaars van
koning en kroonprins in Portugal
vuige huurlingen als de bravo's
uit Italië 's donkerste historie tijd
hebben het ontzettende doei dat ze
wilden bereikenuitroeiing der
geheele Portugeesche vorstelijke
familie, gelukkig niet kunnen be
reiken.
Koningin Amalia en de jongere
prins Manuel nu koning zijn
haast wonderdadig aan de fusillade
ontsnaptde jonge koning draagt
den arm in een doek, maar zijn
toestand schijnt niet gevaarlijk,
hoewel we nog niet weten hoe bij
eigenlijk verwond is.
Intusschen, deze 19-jarige is nu
op eenmaal koning.
En te bewonderen is de geest
kracht van de zoo zwaar getroffen
koningin-weduwe en van bare
schoonmoeder, Maria Pia, die de
zitting van den Staatsraad dadelijk
na den moord hebben bijgewoond,
begrijpende van hoeveel belang het
is, dat nu het koningschap onmid-
delijk onverzwakt zich laat gelden
In die vergadering hebben alle
monarchistische partijen, de onder
linge veeten vergeterd, zich om den
troon geschaard.
Zoowel Franco, als de hem
vijandig gezinde leiders der monar
chistische partijen boden den jongen
koning hun steun aan, teneinde een
monarchistische concentratie te ver
krijgen.
De koning nam dit aanbod aan,
waarop 't Kabinet collectief ontslag
indiende. Het zal nu vervangen
worden door een ministerie, dat
gesteund wordt door de monarchis
tische concentratie.
Als oudste raadsheer drukte
Luciano Castro,: namens den staats
raad, in deze bijeenkomst innige
deelneming en afkeuring over de
misdaad uit en sprak verder de
hoop uit, dat de nieuwe regeering
voorspoedig en gelukkig moge zijn.
Franco.
Van den eminenten, vaak gesma
den, maar toch zoo kranigen staats
man Franco, die weliswaar door
zijn bewind, en door den krach-
tigen steun dien de koning hem
verleende, middelijk misschien mede
oorzaak is geweest van dezen afschu
welijken moord, van Franco is
het afstand doen van de regeering en
het roepen der monarchisten tot
een concentratie, een even wijs als
grootmoedig besluit.
Het is een bewijs, dat Franco
blijk geeft van even grooten tact
als hi] tot dusverre blijk heeft ge
geven van groote dooi tastendheid
en geestkracht.
Tegenover het feit, dat de geheele
natie in gevaar verkeert, dringt
zich nu aan alle monarchaalge-
zinde partijen in Portugal de plicht
op, vast aaneengesloten de rechten
van den troon te verdedigen tegen
over de revolutie, en hun onderlinge
twisterijen voorloopig te vergeten.
„Op die wijze zullen," zegt de
„Indép. Beige", „de Portugeesche
staatslieden het best de nagedachte
nis eeren van den koning en den
prins, gevallen onder de kogels der
moordenaars, en den meest edelen
troost bieden aan koningin Maria
Amalia, wier rouw als echtgenoot
en moeder zulk een een diepe deel
neming wekt in de geheele wereld".
Franco is veel-gesmaad, zeiden
wij.
Zelfs in katholieke bladen lezen
we, dat hij „veel te ver ging."
We zijn het er niet mee eens.
Franco is als dictator opgetreden
sinds 10 Mei 1907. Maar dat is
'allesbehalve een vreemd iets in
Portugal. Herhaaldelijk hebben dat
ministeries gedaan. Maar die deden
het om hun eigen zak (te spekken
of hun vriendjes op 't kussen te hel
pen. Men is het er algemeen, zeer
algemeen, over eens, dat Franco
aan dat verderfelijke stelsel dat Por
tugal ten onder bracht, een einde
heeft gemaakt. Hij wilde het mèt
de Cortes doen, maar ken niet, daar
deze weigerde.
En dan mocht hij wel zonder
Cortes regeerentotdat de zuive
ring voltooid was. Dat de koning
hem hierin steunde, bewijst hoe
Don Carlos zijn land goed wilde.
Maar de beste bedoelingen en
de beste daden ook het volk waar
deerde dievermogen niets tegen
een sluipmoordenaar
En de betaalde huurlingen, die
Don Carlos deden vallen met zijn
oudsten zoon, kunnen dan ook op
geen enkele wijze den indruk vesti
gen, als zou Franco op éénige wijze
verantwoording dragen moeten voor
dezen koningsmoord
Gehuurde vreemdelingen....
Niet anders, zijn de koningsmoor
ders van Lissabon.
Onmiddellijk reeds na het plegen
van de daad riep de Koninginden
minister-president toe, dat de daad
niet kon zijn gepleegd door Portu-
geezen 1
En. werkelijk seint de Standard-
correspondent, dat van de op de
plek neergelegde daders één een
Franschman is en één een Span
jaard.
Nog meldt deze correspondent,
dat drie andere daders gevat zijn.
maar de overigen zijn ontkomen.
Sommigen ontkwamen naar Spanje
nog vóór de Spaansehe regeering
er in geslaagd was, een cordom om
om de grens te trekken, hetgeen
door de Portugeesche regeering was
verzocht, zoowel wat Spanje betrof
als Frankrijk.
De Daily Telegraph verneemt,
dat 30 medeplichtigen aan het com
plot deelnamen.
Van dezen zijn 14 gedood (o. w.
de aanlegger) de overigen zijn
gevat; doch zes zijn ontkomen.
En de „Kolnische" ontving het
volgende telegram uit Oporto„Van
de moordenaars zijn er drie, die
zichzelven hebben doodgeschoten of
door de omstanders gedood zijn,
buitenlandsche anarchisten, die door
republikeinen gehuurd waren" De
zelfde correspondent verzekert, dat
er in het land volkomen rust, groote
rouw en diepe verontwaardiging
beerschen.
Volgens officieele berichten zou
de politie het bewijs bezitten dat
de aanslag gedaan is op last en op
de kosten van een hooggeplaatst
persoon, behoorende tot de repu-
blikeinsehe partij. Men zegt, dat
een oud-minister der conservatieve
partij in de zaak is gemengd en
over de Spaansehe grens is gevlucht.
Buitenlandsche tus-
schenkomst?
Een Spaansch staatsman, die
sedert geruimen tijd reeds te Parijs
woont, liet zich volgens den Parij-
schen berichtgever van het „Berl.
Tageblatt" aldus uit over een
mogelijke tusschenkomst van een
buitenlandsche mogendheid in Por
tugal: „Inmenging van Spanje schijnt
haast van zelf sprekend met het
oog op de gemeenschappelijke be
langen, maar blijft buitengesloten
om redenen van internationale takt.
De eenige staat van wie eenig in
grijp: n te verwachten is, is Enge
land, dat na de gebeurtenissen van
1891 met Portugal in een verbin
ding is getreden, die nauwer is
dgn men gewoonlijk aanneemt.
Dat de opvatting van dezen staats
man niet ongegrond is, blijkt ook
uit een telegram van den bericht
gever van het „Berl. Tageblatt" te
Madrid, die seint, dat een Engelsch
eskader, dat in de Noord west-Spa an-
sehe wateren kruiste, bevel heeft
gekregen naar Lissabon te vertrek
ken.
Algemeen Overzicht.
De Congo-kwestie is toch in
alle opzichten wei een interessante,
der bestudeering waardige zaak!
Vooreerst om de opwinding en
felle discussie, waartoe zij in Bel
gië zelve leidt.
Men weet het, de koning wil
de overneming door België met
kracht doorzetten op de voorwaar
den, door hem gesteld, die hierop
neerkomen, dat hij het rijkste deel
van den Congo, dat het meeste op
brengt, als kroondomein behoudt.
België wil daar echter niet aan.
Ongeveer unaniem verzetten zich
de partijen tegen den koning
in dat opzicht, en zelfs zij die den
koning nabij staan, durven zich niet
zonder voorbehoud voor dit kroon
domein verklaren.
De koning heeft nu het kroon
domein verdedigd door te verklaren
dat de opbrengst daarvan voor een
groot deel aan België zelf zal ten
goede komen, omdat hij er paleizen
stichtcrijeu, openbare werken enz.
voor wil uitvoeren.
De Belgen hebben op die bouw-
m anie huns konings het ook al
niet erg begrepen, maar dat steunen
ze toch liever dan den koning zelf
voor zijn vaak bedenkelijke parti
culiere liefhebberijen millioeneu
cadeau te doen.
En zoo heeft de heer Beernaert
in de parlementaire commissie, die
het vraagstuk der Congo-overnarae
heeft te onderzoeken, het voorstel
gedaan om 't kroondomein enz.
definitief te schrappen en in ruil
daarvoor het parlement de nationale
erkentelijkheid moet betuigen door
stemming eener wet, die, van heden
af en voor een bepaald getal jaren,
een crediet toekent van een nader
te bepalen aantal millioenen franks,
voor de uitvoering in België en
in den Congovan werken, door den
koning voor te stellen, door de
Kamer goed te keuren, uit te voeren
op de voorwaarde door de Belgische
wetgeving aangeduid <n die allen
een herinnerend opschrift zullen
krijgen
't Is vrijwel zeker, dat dit zoo
mooi eruit ziende voorstel een recht
streeks tegen den koning gerichte
maatregel is, die deze allesbehalve
prettig zal vinden.
En het lijkt toch wel, dat de meer
derheid der Congo-comm ssie met
dat voorstel mee zal gaan, in welk
geval het wetsontwerp naar de re
geering zal worden teruggezonden
en de koning zal moeten kiezen of
deelen.
In de Congo kwestie trekt nóg
iets zeer de aandacht!
Het is de perfide, onbeschaamde
houding van Engeland. De Congo
toch is, wat men er ook van moge
zeggen, een vrij land, een onaf
hankelijk land, waarover Engeland
niet het minste heeft te zeggen.
Nu niet, en later, wanneer Belgie
den Congo zal hebben overganomen,
evenmin.
En toch houdt de Engelsche
publieke opinie (die niet kan uit
staan dat zulk een mooi en groot
laad in Afrika niet in Engelsch bezit
iszich voortdurend met den Congo
bezig.
En tocht wisselt de regeering met
de sprekers in het Lagerhuis over
den Congo publiek van gedachten.
Meer nog zelfs koning Edward
roerde in zijn troonrede verleden
week den Congo brutaalweg aan!
Dat is wel de eerste maal, dat
een troonrede zich bezig houdt met
een kwestie, vreemd aan het eigen
land. Men mag hier wel een oogen-
blik bij stilstaan; het bewijst, dat
de Èngelscbe regeering toch maar
steeds de Congo niet als een vreemde
staat wil beschouwen.
Wat zou Engeland wel zeggen,
als bijvoorbeeld in de Duitsche
troonrede gesproken werd over den
ellendigen toestand, waarin de be
volking van Nigeria verkeert, of
over de onderdrukking van den
opstand in Natal?
Maar het is altijd weer het oude
liedje: de grootste beleefdheid te
genover de grooten en machtigen,
die in staat zijn van zich af te
bijten, en onbeschaamd tegenover
FEUILLETON,
EUWE HMRLEMSGHE COORIMT
ABONNEMENTSPRIJS:
1 öiaanden voor Haarlem f 1-35
de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.35
[de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.8C
(Wrlijke nummers0.05
I
PRIJS DER AD VERTEN TIM:
Van 1—6 regelsf0.60 (contant)f 0.50
Elke regel meer0.10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie a contant.
I (Naar het Duitscli.)
i ookriepSuusje. „Ik beu op het
pkomen, ik heb dus 't recht bij de
bing een woordje mee te spreken."
.sprong uit den stoel en stond nu
«Oo klein en lief als een kind; maar
1 smalle schouders stond een hoofd,
'leek op dat eener volwassen vrouw,
'.als je wilt, Suusje, dan natuurlijk.
Je zult je toch niet afmatten."
b,God! die eeuwige voorzichtigheids-
gelen Waarom toch? Ik bon zoo
tii gezond als jullie allemaalWil-
fllie me dan met geweld ziek heb-
V is geen sprake van stelde Mar-
Haar gerust, „zeker, alles is jou idee,
je zult nu eens zien hoe aardig we
''gewerkt hebben. Maar wiljemee-
u«t zal ons des te liever en aan-
tir zijn."
ga mee!"
ti'elijks een half uur later werd de
geluid, de deuren werden geopend
u. edelden straalde in 't licht van
1 gekleurde kaarsen. Op de bovenste
,-etier niet dennentwijgen en Chris-
jT bestrooiden trap bespeurde men
yflijksten kerstengel. „Stille naaht,
dacht," weerklonk het door zeer
[S lieflijke stemmen gezongen, en
(J,e ruimste, kinderlijkste gods-
tig. In prachtige plooien hing het
zachte, sneeuwwitte gewaad langs het
schoone lichaampje.
In zijn geest zag Walter reeds deze
kostelijke engelengestalte in marmer uit
gebeiteld.
Onuitwischbaar prentte hij zich dat be
koorlijke beeld in zijn geest. Hij hoorde
heelemaal niets meer, wat men zei en
elkaar toeriep, ja, hij sprak altijd nog
geen woord, toen men reeds lang aan de
keurig gedekte tafel zat bij 't avondbrood
en de engel zich weer lang in een ge
woon menschenkind veranderd had.
De houtvester Dohme vatte dit zwijgen
geheel verkeerd op, zijn voorhoofd fronste
en hij riep met, toorn„Wat is dat weer
met jou? Ben je weernietjgoedgestemd?
Het bevalt je zeker weer niet in het huis
van je vader? Ga dan eenvoudig hier-
weg?"
„Niets van dit alles!" antwoordde Wal
ter. „Wanneer ik niet sprak, dan was het
wijl ik des te meer dacht.
Mijn heele toekomBt hangt hier van
af, dat ik een werkstuk, dat mijn naam
beroemd zal maken, in 't publiek bren
gen, doch omtrent, de keus van 't on-
kerwerp was ik het nooit met me zelf
eens, daarom bleef ik zoeken en vond
nu eens dit, dan weer dat. Nu kwam het
plotseling als ware het een openbaring
tot me. Kon ik het heerlijke beeld, dat
Margriet ons zooeven bood, in marmer
uitbeitelen, dan zou de waardeering der
wereld mijn deel worden.
Mijn heele kunst en al mijn kracht zal
ik daaraan geven, iets grootach, iets heer
lijks te scheppen. Sta mij toe, Margriet
te modelleeren."
„Dat is nu ook weer een idee," morde
de houtvester, en wie weet wat daarvan
komt en hoeveel tijdverlies dat niet zal
kosten.
„Ik vind ook niet, dat dit kind voor
iedereen te pronk gezet moet worden,"
merkte postmeester Wernecke op.
„Maar, vader, zal ze zich dan op be
schaamde wijze te pronk stellen? riep
Suusje uit. „Daar is toeh geen sprake
van. Als reine engel gebeeldhouwd te wor
den, vernedert zeker niemand.
Ik wil mijn Margriet zoo zienToe,
heb daar nu niets tegen.
„Ik ben nu eenmaal niet daarvoor,"
verklaarde Wernecke en schudde met
zijn grijüe hoofd, „maar wanneer het om
een reine engelengestalte te doen is en
wanneer daardoor voor een goed talent
de weg tot edele doeleinden geëffend kan
worden, dan durf ik ook niet te beletten.
Sta jij liet toe, Dohme."
„Wanneer het werkelijk tot iets goeds
zou kunnen voeren, heb ik er niets
tegen," antwoordde houtvester, zoo barsch
en kortaf, alsof dat nu eenmaal zijn na
tuur was. „Het huis is groot genoeg en
als de jongen vlijtig werken wil, dan |zal
niemand hem storen en daarvan afhou
den."
Blozend was Margriet opgestaan en
deed, alsof ze in een andere kamer wat
moest doen, Walter volgde haar en vroeg
half schuchter: Hoe denk je daarover,
kind? Voldoe je niet graag aan mijn ver
zoek? Zeg het maar ronduit! Op jou ja
of neen zeggen komt het toch allereerst
aan."
Met een onschuldig lachje keek ze tot
hem op.
„Ik zal volgaarne jou en Eva van dienst
zijn."
„Eva? Wat zal die om mijn doen
en laten geven?"
j;Och, ga toch door! Hoe zoet en
hartelijk klonk haar gulle lach. „Heb ik
niet als kind reeds geweten, dat zij met
hart en ziel van je hielden heel stilletjes
uit den molen sloop om jou te ontmoe
ten Dan dacht grootmoeder altijd, dat
ik in mijn kamer lag en vastsliep. Maar
dat was niet waar, want Eva zei telkens
tegen me: „Pas op, en als grootmoeder
ongeduldig wordt, hang dan een witten
doek uit 't venster, als hang je hem te
drogen. Dat heb ik ook altijd gedaan."
Walter wist zelf niet, wat voor een
pijnlijk, beschaamd gevoel plotseling in
hem opkwam. Het was hem, als was door
zijn schuld haar reine, vlekkelooze on
schuld door 't stof en slijk gesleurd. En
toch was het dat eigenlek weer niet. Geen
lichtzinnige, wereldsche gedachte voerde
hem toen tot Eva. Hij beschouwde haar
steeds als zijn bruid, als de schitterende
ster, die hem den weg wees en die hij
volgen moest, al mochten er zich nog
zoovele hindernissen voordoen.
Maar Margriet mocht, toen nog een
kind, niet voor leugen en om den tuin
leiderij, gebruikt worden.
„Je ziet me zoo ernstig en nadenkend
aan, als had ik 'een verwijt verdiend?"
Half schalks, half ernstig deed ze deze
vraag.
Gij niet! Gij zeker niet! Maar dat
gij voor ons tot onwaarheden gedwongen
bent, dat betreur ik.
Maar dan zou ik Eva's verzoek hebben
moeten afslaan?
Dat zou niet erg zusterlij k van me ge
weest zijn. Ik moest doen wat gij van
mij verlangde en daar heb ik geen spijt
van, ze hoeft je toch hou en trouw ge
zworen.
„Hoe weet jij dat? Schrijft zij je dan?"
„Neen. Mijn zuster schijnt heelemaal
geen tijd te hebben mij een woordje te
schrijven. Haar succes heeft ze evenwel
meegedeeld, zij had een telegram naar
den molen gestuurd; zooals je denken
kunt, ik heb haar dadelijk gefeliciteerd.
Maar ik heb nog geen antwoord terug
gekregen. Maai- daarom denk ik van Eva
nog niet, dat ze onverschillig is of zoo.
Zij zal door de vele kennissen enz. het
te druk gekregen hebben.
O, ik ben toch zoo trotsch op mijn zus
ter, zoo trotsch, dat ik het je niet zeggen
kan. „En met een kinderlijken lacn
voegde Margriet daarbij„Nu zal ze °°k
trotsch op u zijn. Walter, ik help je zoo
graag, je doel te bereiken!"
Hij drukte de kleine hand, die ze hem
toestak, aan zijn lippen.
„Gij zult mij dus voor model dienen
voor een kunstwerk, dat mijn toekomst
moet maken?"
„Zeker, als 'ge tenminste niet een be
ter onderwerp vinden kunt."
„Zeker niet, Margriet."
„Ni}, dan, je kunt te allen tijde over
mij beschikken. Ik blijf toch voorloopig
bij uw ouders. Hoe zal de gedachte mijn
levenlang genoegen doen, dat ik jou nog
geholpen heb mijn schoone, gevierde
zuster te krijgen
„Laat ons daar nu maar voorloopig
niet meer over spreken. Misschien speel
ik wel heelemaal geen rol meer in haar
leven, zij heeft bereikt, wat ik nu nog
bereiken moet."
De begroeting zal des te heerlijker zijn,
wanneer gij haar volgt op 't pad dei-
roem."
„Dat hoop ik, kindje. Welnu, je neemt
het aan, en, heel en al vrijwillig?"
„Ja, Walter, ik neem het aan, in jou
en Evaas belangen."
Nog in 't, zelfde uur werd het vastge
steld, dat Walter in de houtvesterij zou
blijven. Margriet zou modelleeren.
Vol geestdr. voor 't nieuweplan schreef
hij dadelijk aan zijn beroemden meester
en deed er een kleine teekening van het
lieftallige beeld bij. Hij brandde werkelijk
van verlangen om met 't werk te begin
nen en zag met spanning naar 't einde
der feestdagen, want tijdens deze dagen
mocht hij in de houtvesterij, waar men
zulkestrenge godsdieiistigebegrippen koes
terde, in geer. geval aan 't werk gaaii.
Margriet liet zich niet bepraten, doch
ging den laatsten avond in den molen
doorbrengen. Nu, in den winter was het
er stil en eenzaam. Walter vergezelde ze.
Want voor den vorm moest hij toch ook
haar vader en grootmoeder om toestem
ming vragen. Alleen in de zoogenaamde
mooiste kamer brandde licht, toen de
jeugdige bezoekers binnentraden en dit
schaarsche licht maakte een zeer som
beren indruk. Hier was geen kerstboom
aangestoken. De oude vrouw zat er in
haar Zondagsche kleeren, maar haar
rimpelig gelaat zag er nog verwoeder en
vergramder uit dan anders.
„Goeden avond, grootmoedertje!" riep
Margriet en zette een korf vol geschen
ken op de tafel, die ze zelf gemaakt had
en daarbij verschillende cadeaux van deu
houtvester en der houtvesterin.
Wordi vervolgd.)
