DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
De Bergmolen.
tt0
K
BCindeHhuisvesf 31-33, Haarlem
Middenstands-crediet-
vereenigingen.
BUITENLAND.
«e
w
iiand« ö'NSDAC 25 FEBRUARI 1908.
5 we*8
32sto Jaargang, No. 6821.
jr Laf
1 d.
-v.
Ness®"
PaftP
,n, z.
Bureaux van Redactie en Administratie:
Interc. Telefoonnummer 1426.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—6 regelsfü.60 (contant)f 0.50
Elke regel meer0.10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen, 25 cent per advertentie contant.
Rechtj
Minister Briand, de Pransche kerk-
.^volger, neemt na de priesters, nu
magistraten onderhanden.
Men zal zich nog herinneren het
°°Ungs door ons in het buitenlandsch
Vfcrzicht verwerkt artikel van een
e®2aghebbend buitenlandsch blad, dat
,a de campagne tegen het leger en die
,ei?en de priesters, maatregelen tegen
'®t derde bolwerk der geordende maat-
°Lappijde magistratuur, voorspelde.
Lat komt nu waarlijk volkomen
hit
Het systeem der bevordering in de
Winsche magistratuur was tot dus-
^rre, sinds eeuwen, gegrond op keuze
an een drietal, waaruit
<d°or gelijken vi
re Minister be:
iOUP
onzent de benoemingen in den
'Oogen ltaad der Nederlanden.
Briand wil dat afschaffen.
Zélf zal hij voortaan, geheel op eigen
"Uiatief en oordeel, benoemen.
Het groote voorrecht der tri as
Politica, dat uitvoerende, wetge-
Wtde en rechterlijke macht naast
^kaar staan inplaats van onder elkaar,
Wrdt door Briand met één penne-
Mreek geschrapt.
.He bedreiging door Briand in zijn
'■jeu wj aars-speech tegenover den pre
sident van het Hof van Cassatie geuit
rHt hij den rechters zou leeren, de
te verstaan „in republikeinschen
W', wordt na dezen nieuwen maat
hei ter dege verstaanbaar.
Het is de willekeur nu geplaatst
°P den zetel van het Recht.
..He rechtsverkrachting dóór de wet,
j.le Briand in de laatste kerkfunda-
'es-novelle heeft doorgezet, wordt nu
^volmaakt met een rechtsverkrach-
'bg van de bestaande wet, door de
'Hjheid van oordeel van den rechter
beperken en te binden aan de
Politieke opinie van den minister...
Ziedaar waartoe de kerkvervolging
'en slotte leidt.
.He Vrijheid gaat ten onder in tyran-
Me: vervolging van de kerk wordt
Üevolgd door aanslagen op geweten,
°P meeningsvrijheid, op het recht!
liet eene is het onafwijsbaar ge-
Volg
van het andere.
Sn intusschen heet Frankrijk zich
dot land .der vrijheid, en wordt de
'epubliek door sommigen waarlijk
tlog als de panacée versleten voor
l)bafhankelijkheid, onkreukbaarheid,
rechtsgelijkheid
Het voorbeeld van Frankrijk, en
v*n Frankrijk's radicale regeering, is
c'en welsprekende les voor ons!
(Ingezonden.)
III.
Schuize of Raiffeisen.
He credietvereenigingen of z.g.
°°operatieve voorschotbanken wor-
naar hun bouw en werkwijze
twee groote soorten verdeeld n,l.
die, welke bet beginsel van
^hulze-Delitzsch in eere houden
'!t) in die, welke de leer van Raif-
wisen aanhangen. Beide coöperators
Richtten in hun vaderland Duitsch
Htid een leger van credietvereeni-
S'hgen, en gewoonlijk met het
bootste succes.
Terwijl Scluilze-Delitzseh zich meer
°t den burgerstand in de steden
bepaalde, richtte Raiffeisen ziel:
voornamelijk tot den landbouwers
stand en vormde schier overal ter
plattenlande z.g. Boerenleenbanken.
Doch afgescheiden van het ver
schil in stand der leden hunner
bankjes stonden de stelsels dezer
pronniers nog al zeer ver van el
kaar.
Schulze-Delitzsch ging namelijk
van het m.i. zuiver beginsel uit
dat bij coöperatie in welken
vorm dan ook „selfhelp" wel
het meest noodzakelijke is; dat dus
uit deleden-zelf, het elkaar kunnen-
helpen moest ontstaan.
Daarom hamerde hij in al zijne
vereenigingen altijd op het zelfde
aambeeld, „het vormen van eigen
kapitaal".
Daarom ook drong hij er voort
durend op aan, door sparen en
sparen der leden-zelf, te maken dat
zij op 't laatst geen hulp van bui
tenaf meer noodig hadden.
Daarom begroette bij, bij de jaar -
lijksche overzichten, iedere vooruit
gang van het eigen kapitaal in het
geheele kapitaal waarmede de ver-
eenigingen dat jaar gewerkt hadden,
met de grootste blijdschap. Daarom
ook werden de aandeelen niet te
laag gesteld (3500 Mark) en werd
een storting van 10°/0 als minimum
aangenomen.
Daarom eischt men in de meeste
vereenigingen eene bijstorting op
deze aandeelen van minstens 1 M.
per maand en mag geen eventueel
dividend in contanten worden uit
gekeerd voor het geheele aandeel
volgestort is.
Mooi, zeer mooi, kloek en man
nelijk is daarom Sehulze's systeem
te noemen. Het is de ware opvat
ting van coöperatie.
Inplaats van reeds bij den opzet
te gaan rekenen op den grootsten
steun van buitenaf om daarmede
de eigen leden te doen profiteeren,
begint men met zelf te toonen en
te zeggen wat men kan en wil, Dat
men daarna dan vertrouwen vraagt
is een heel wat mannelijker han
delwijze dan dezen loop der zaken
juist om te draaien.
En dit, deze volgorde van han
delen omdraaien, was voor het
grootste deel Raiffeisen's streven.
Deze was n.l. eerst bijna geheel
tegen kapitaalvorming gekant en
dezen grondregel „zooveel mogelijk
vreemd en zoo weinig mogelijk
eigen kapitaal" omhelsden met het
grootste genoegen de meeste der
door hem gestichte bankjes.
Eerst nadat Duitschland's wet
geving van 1890 ze tot vorming
van eigen kapitaal dwong, zijn ze
er noode toe overgegaau.
Noode, want toen in 1905 de
verhouding van het eigen tot het
geheele werkkapitaal bij Schulze-
Delitzsch 30 bedroeg, was dit
bij de Raiffeisenbanken slechts 4 a
5 "Zo-
Vooral nu, na '95, men in Prui
sen 50 millioen Mark verstrekte
om daarmede Coöperatieve voor
schotbanken op te richten en van
de noodige middelen te voorzien,
heeft men van groote kapitaalvor
ming in deze banken geheel afge
zien en is dus thans voor altijd het
doel geworden op vreemde kurk te
drijven.
Dat men zoodoende een coöpe
ratie met een patroon krijgt, ziet
men, als zijnde oogonblikkelijk het
voordeeligst, over het hoofd.
Het spreekt vanzelf, dat banken
van bet systeem-Raiffeisen veelmeer
aantrekkingskracht, ook hier te
lande, hebben op hen die oogen-
blikkelijk voordeel verlangen dan
de Schulzebanken.
De eerste immers stellen zeer weinig
eischen, verlaugen bijna geen ka
pitaalstorting en bleken dan ook
vooral onder de landbouwers goed
te voldoen.
Men moet echter niet vergeten
dat dit goed voldoen zeker niet aan
het systeem doch aan de onderlinge
bekendheid der leden te danken is.
Immers hoe slecht en onprijzens
waardig het stelsel ook is, de boeren
zijn te goed met elkaar's crediet-
waardigheid bekend om te groote
risico bij leeningen te hebben.
Hoe geheel andere uitslag zou
echter met dit stelsel verkregen zijn
in de steden, waar men gewoonlijk
ternauwernood don naam van zijn
overbuur kent! Indien men daar
niet een stelsel typeSchulze-Delitzsch
omhelsde en niet tot zoo groot
mogelijke eigen kapitaalsvorming
overging, dan zou zeker de ver-
eeniging telkens groote verliezen
te boeken hebben en zou men spoe
dig inzien, het maar beter was,
het bijltje er bij neer te leggen.
Aan beide stelsels zijn echter
nog eenige groote door de practijk
aangewezen fouten verbonden.
O.a. de Railltisenbank leent,
zonder bezwaar, haar veelal op
korten termijn ontvangen geldeD,
op betrekkelijk langen termijn (1 a
2 jaar) uit
De Schulzebank telt veel te veel
deelhebbers in één bank te zamen
waardoor de bekendheid met elkaar
bij eene coöperatie zeker van
belang geheel verdwijnten zoo
zijn er nog enkele gebreken.
Het is daarom raadzaam bij bet
oprichten van Middenstandsbanken
met e. e. a. rekening te houden en
uit bet goede in de beide stelsels
een nieuw verbeterd type te maken.
IV.
Wijze van crediet krijgen.
Als eisck moet men evenals
Scliulze Delitzscli stellen dat zooveel
mogelijk een „selfhelp"-systeem
aangenomen wordt en dat dus uit
de leden-zelf, het elkaar kunnen
helpen moet ontstaan.
Een eerste vereischte biertoe is,
de vormiDg van een voldoend
aandeelenkapitaal.
Men late een ieder, die zich als
lid aanmeldt, een aandeel van b.v.
500 gulden nemen en daaroij direct
minstens 10 storten. (Deze
storting wordt in de practijk meer
malen verrekend tegen een gevraagd
voorschot.)
Zoo mogelijk worde statutair be
paald dat b.v. ééns per 3 maanden
eene storting van f 5.moet plaats
hebben en dat eventueel den aan
deelhouders toekomende winst, zoo
lang de helft op h6t aandeel nog
niet is gestort, als eene storting
moet worden bijgeschreven.
Behalve dat dus de Vereeniging
van alle leden als aandeelhouders
een zeker kapitaal verkrijgt, zal
rhen door het vergoeden van een
behoorlijken intrest zooveel doenlijk
deposito's 'sjaars, gelden der leden
trachten te krijgen.
Men zal er echter altijd op be
dacht 'moeten zijn dat al deze gel
den onvoldoende zullen blijken en
dat men daarom zooveel mogelijk
deze deposito's en spaargelden ook
van niet-leden lokken moet.
Ja, deze gelden zullen wel grooter
moeten zijn dan die der leden, wil
len de zaken altijd goed gaan.
Hiertegen is geen bezwaar mits
men immer een voldoend ver
goed en zooveel mogelijk gelden op
langen termijn ziet te krijgen.
Verder kan de bank de van de
aandeelhouders-geldopnemers ont
vangen schuldbekentenissen door
mede-onderteekening harerzijds
disconteeren bij de Ned. Bank of
eene andeie bankinstelling en dan
met bet hiervan ontvangene nieuwe
leeningen sluiten.
Deze laatste werkwijze, hoewel
soms noodig, is natuurlijk nimmer
de goedkoopste, daar dan aan de
geldopnemers minstens het dikwijls
hooge disconto der banken moet
in rek ening gebracht worden.
Dat het zeker noodig zal zijn
gelden ook van buitenstaanden,
en zelfs in zeer sterke mate, te
ontvangen, blijkt wel hieruit dat
bij de Schuize Delitzsch banken,
die toch hoofdzakelijk onder den
middenstand werken, slechts onge
veer 30 van het geheele werk
kapitaal, eigen kapitaal der bank is.
Hoewel nu natuurlijk de andere
70 °/0 niet alléén van buitenstaanden
werd betrokken en hieronder nog
een een tamelijk cijfer deposito's
en stortingen van de leden is, kan
men" toch zeker eruit afleiden, dat
men er alléén van de gelden der
leden niet komen zou. Dit is trou
wens zeer goed verklaarbaar. De
meeste middenstanders hebben of
slechts juist genoeg midde'en om
hun eigen zaak te drijven en kunnen
hieruit voor steun der bank niet
veel missen öf ze hebben feitelijk
te weinig middelen en hebben de
bank voor het overkomen van
moelijkheden juist noodig.
Met het van de aandeelhouders
ontvangen kapitaal worden zooveel
mogelijk aandeelen genomen in de
zoo spoedig mogelijk op te richten
centrale. Deze beheert dus feitelijk
die gelden en niet alleen die, welke
van de aandeelhouders komen,
doch ook alle aan de, onder haar
ressort behoorende, banken vrij
zijnde deposito's, stortingen en af
lossingen.
Juist hierdoor ontstaat het groote
kapitaal, dat voldoende moet zijn
om der buitenwereld een behoor
lijk crediet en medewerking te
vragen.
Algemeen Overzicht.
Het in verschillende kringen van
Katholieken, ook ten onzent, niet
onbekende geschrijf van den Fran-
schen abbé Naudet (die o.m. ook
de „Justice Sociale" redigeerde) is
door Rome veroordeeld.
Een decreet te dezen opzichte
verbiedt aan abbé Naudet en een
zijner geestverwanten, den priester
Dabry, met name, om de couranten
„La Justice Sociale" en „La vie
Catliolique" of dergelijke uitgaven
of geschriften, die denzelfden geest
ademen, onder bun eigen naam of
onder een schuilnaam in bet licht
te doen verschijneu, op straffe van
schorsing in de uitoefening hunner
priesterlijke bediening, welke zij
zouden beloopen door het feit-zelf
der overtreding van dit gebod.
De Duitsche Polen wet wordt
hoe laüger zoo meer verminkt en
besnoeid. Dat rapport van de com
missie uit het Pruisische Heereu-
huis, die het wetsontwerp behandeld
heeft, is nog ongunstiger voor de
regeering uitgevallen, dan rt en eerst
had gedacht.
De regeering heeft eerst doen
verklaren, dat de door den landdag
gemaakte restricties op het ont-
eigeningsrecht, onaannemelijk zijn.
De commissie uit het Heerenhuis
heeft deze restricties echter nog
verscherpt: bijvoorbeeld zouden de
familiegoederen en eigendommen,
die eenzelfden persoon sedert meer
dan 10 jaar hebben toebehoord, niet
door den staat, krachtens de ont
eigeningswet, kunnen worden ver
worven
Ondanks de hernieuwde protesten
der regeering, heeft de commissie
deze amendementen met 18 tegen
7 stemmen aangenomen!
Dat belooft niet veel goeds voor
von Bülow's uitzonderingswetten
Er gaan geruchten, dat nu geheel
en al alle feestelijkheden, welke
beraamd waren ter viering van het
zestigjarige regeeringsjubileum van
keizer Frans Jozef (2 December
a.s.) zullen worden afgezegd met
het oog op de gezondheidstoestand
van den grijzen monarch die niet
te veel inspanning meer kan ver
dragen.
Keizer Wilhelm, die het plan
had opgevat zich aan het hoofd
van alle Duitsche vorsten naar
Weenen te begeven, moet dit plan
op persoonlijk verlangen van Frans
Jozef hebben laten varen.
Men weet dat het liberale minis
terie in Engeland sedert geruim en
tijd den vroeger vrij algemeen ver
leenden steun der Katholieke mist,
hoofdzakelijk door de anticlerical©
onderwijspolitiek der regeering.
Het eerste ontwerp-onderwijswet
van Birrell, is dan ook vooral dooi
de bestrijding der katholieken, die
het onaannemelijk achtten,gevallen.
De regeering laat echter niet afze
heeft nu weer. door McKenna, den
nieuwen minister van onderwijs,
een nieuwe schoolwet bij het Lager
huis ingediend.
Reuter seint er een overzicht van,
waaruit blijkt dat er voortaan slechts
een soort openbare lagere school
zal wezen en wel onder volledig
toezicht van het algemeen. De on
derwijzers zullen, voor hun benoe
ming, niet naar hun geloof gevraagd
mogen worden. De particuliere scho
len zullen evenals de openbare
lagere scholen, een grooter bijdrage
uit de staatskas krijgen, maar geen
geld uit de plaatselijke belastingen
(waaruit de openbare school groo-
tendeels bekostigd wordt).
In districten, waar de eenige
school een particuliere school is,
zal die school overgenomen worden
en door de plaatselijke overheid als
een openbare lagere school voort
gezet worden. Er dan echter gele
genheid zijn om daarenboven gods
dienstonderricht te geven, buiten de
gewone lesuren en op kosten van
de betrokken kerk.
Balfour keurde het wetsontwerp
scherp af.
De conservatieve partij gaat er
dus niet mede aceoord en een her
nieuwing van den schoolstrijd schijnt
dus onvermijdelijk.
Wat de katholieken ervan vinden
Sien we nog niet vermeld, en kun
nen wij uit dit korte overzicht ook
niet opmaken. We wachten daartoe
nadere mededeelingeu uit de En-
gelsch bladen af.
Het is ongetwijfeld zoo, als we
gisteren al deden uit komen: de
Franseken verliezen in Marokko
terrein.
Reeds gaat van alle kanten de
roep op: méér troepen!
Men weet dat Clemenceau de
vorige week met veel pathos de
berichten over een nederlaag der
Franschen tgensprak.Maar het komt
nu uit, welke strijd aanleiding ge
geven heeft tot die ernstige geruch-
tende gevechten die een uit Boets-
nika zuidwaarts getrokken kolonie
op 17 dezer had te doorstaan, en
waarover we gisteren in ons Over
zicht reeds melding maakte.
Slechts luttel werd door Reuter
daarvan verteld en wat ervan offi
cieus bericht werd, scheen den in
druk te willen wekken als hadden
de Franschen een overwinning
behaald.
Het lijkt daar niets naar!
Particuliere berichten uit Casa
blanca vertellen er het volgende van
De colonne Taupin, die op 1(3
dezer uit Boetznika gemarcheerd
was met de opdracht, zich met ge
neraal d'Amade te vereenigen, kwam
op het gebied der Oeled Zejar in
een laagte, waar het moeilijk was
't kanon te gebruiken, in gevecht met
talrijke afdeelingen Marokkanen. Op
17 dezer herhaalde de vijand zijn
aanval en brak twee maal door het
Fransehe carrée, dat zich met be
hulp van de bajonet bevrijdde.
De troepen keerden geheel uitgeput
en n i ernstige verliezen naar Fedala
terug, na een verbitterden strijd te
hebben gevoerd om de lijken der
beide gevallen officieren, die zij ten
slotte konden medevoeren.
F LUI L LET ON,
N'd,
fprV
OWE HMRLEMSCHE CDURAHT
ABONNEMENTSPRIJS:
8 maanden voor Haarlem fl,35
Voor de plaatsen, waar een agent ia gevestigd (kom der gemeente) 1.35
'Oor de overige plaatsen in Nederland franco per post l,8t
Wonderlijke nummers0.05
(Naar het Duitsch.)
^'j ging daarbij eerlijk te werk en deed
J'ar kens met lijn overleg, hoe Eva er
M' mooist uit zon zien. Dimitri zou haar
-'t van eenige kleinzeerige ijverzucht
^.i'nnen beschuldigen, om geen prijs zou
,'|J zulk een zwakhoid hebben laten ge
ilen.
j.Hrlolf wensclite huwelijk zoo spoe-
uk mogelijk te doen plaats hebben,
j. vvrouw van Rustelli zorgde, wat er ook
o haar hart mocht wezen, voor ter zij
helling van ieder afstel,
lij. had dan 't huwelijk plaats nauwe-
v]'8 een drietal maanden na de verlo-
hein' Met haar fijne, bij iedere gelegen-
Vei, bewezen, tact, ried de barones
O, Srootsch feest af.
e<;hts weinige intiem bekenden woon-
depl huwelijksvoltrekking bij en namen
JtUs| aAu 't diner, dat door Mevrouw van
elij werd aangeboden.
1' 'iiv ,0li's was afgesproken ontving Dimi-
bol,/1? Hrloff de bruid uit hare handen,
lis ec' vun't begin tot het einde zich
ven,fmoeder voor of, een naaste bloed-
■inte. Niemand zou er aan hebben
durven twijfelen, dat alles niet met haar
volle goedkeuring, ja, op haar eigen aan
dringen geschied was. De voormalige, als
voortreffelijke tooneelspeelster beroemde
prima donna, had geleerd, de ware gevoe
lens barer ziel te verbergen en gevoelens
te doen gelooven, die rer, oneindig ver
van haar vandaan waren.
En al gloeiden haar oogen ook sterker
dan anders, om haar mond speelde een
bekoorlijk lachje en wanneer zij 't cham
pagne glas omhoog hief en met't bruids
paar klonk, inwendig verteerde zij
van ijverzucht.
Zij was erook bij, toen de pasgetrouw
de 't melkwitte atlaskleed en den mv ter
hadden verwisseld met een elegant reis-
costuum, vergezelde 't echtpaar naar den
trein en legde een welriekenden boeket
in de handen der jonge vrouw. Wees ge
lukkig! waren de laatste woorden, die zij
de scheidenden toeriep.
Orloff boog zich ver uit 't portierTot
weerziens
Trots het geratel, dat de vertrek
kende trein veroorzaakte, vernam de met
haar zakdoek wuivende nog dezen roep.
Tot weerziens! Klonk het ook van hare
nu opvallend bleeke lippen.
Nog lang bleef ze op 't perron staan
met somberen blik den trein na te sta
ren, tot ook het laatste rookwolkje ver
dwenen was. Toen trok de Barones den
sluier over haar gezicht, ging naar bui
ten, in een danrstaaud rijtuig zitten en
reed naar huis. Haar woning scheen haar
nu erg verlaten toe en toch was het Eva
niet, die de thuiskomende miste, want
zij bekeek de welgeslaagde fotografie dei-
pas getrouwden met bijna vijandigen blik,
scheurde de foto stuk en mompeldeDe
laatste dwaling van mijn leven!
In overmoedige vroolijke stemming
maakte Eva haar huwelijksreis. Scheen
alles haar niet als een betooverende
droom toe'?
Zij, 't kind uit 't volk, dat de armoede
in haar afgrijselijksten vormen gekend
had en leeren haten, rustte nu in de
fluweelen kussens eener coupé eerste
klasse en was een rijke voorname dame
geworden, die men eerbiedig met den
titel: „Genadige vrouwe" toesprak.
In iedere grootere, bezinswaardige stad
hield men halt, betrok het voornaamste,
duurste hotel, maakte uitstapjes en waar
maar wat Eva kou bekooren een kunst-
of sierwerk, het werd gekocht, zonder dat
zij ooit liooren moest de weigerende woor
den „Dat is te duur."
Wat maakt je me gelukkig, Dimitri!
riep ze dikwijls. Wat zullen we een leven
leiden van vreugde en geluk. Och, wat (is
dat alles schoon, sohoou Als de konings
zoon bij de slaapster in 't bosch, bent gij
gekomen om mij te verlossen.
Zeker had hij daarop, volgens haar, vu
riger en aardiger moeten antwoorden,
maar zijn interessant, alsook vervallen
gezicht spiegelde met een dieper gevoel
af en behield steeds de zelfde, half cynische
half doodbedaarde uitdrukking.
Maar wat bekommerde dit eigenlijk der
jonge vrouw? Een blik in den spiegel,
die haar jeugdige schoonheid door kost
bare, allernieuwste toiletjes nog verhoog
de, dat lichte rinkelen der gouden met
briilanten bezette armbanden, die haar
sierlijke polsen omsloten, de bewonde
rende blikken, die zij overal ontmoette,
stelden haar rjjkelijk schadeloos voor 't
gebrek aan waar gevoel, dat zij zoo
graag bij haar gemaal zou hebben waar
genomen. Zij had zich toch ook niet uit
liefde aan hem gegeven, maar daar hij
haar de poorten van weelde en rijkdom
opende zoo vervlogen er weken, die haar
als een kostbaar zweven door tooverlan-
den toeschenen, daarna werd haar de
omgeving allengs duisterder, ongezelliger
en eenzamer.
Men zag alleen nog maar armzalige,
Russische boerenhutten en reed tusschen
twee ruime vlakten voort, die aan 't oog
geen afwisseling boden.
O, foei, hoe naar en doodschriep Eva.
Duurt dat nog lang zoo
Neen, we zijn dadelijk aan ons station,
antwoordde Orloff.
Nog een half uur met den trein, dan
een niet heel korte reis met de wagen
en de ruime residentie ligt voor je.
Zoo? zei de jonge vrouw ontstemd.
Ik hoop, dat het daar niet zoo akelig
uitziet als hier.
Het park is zeer nauw, de gebouwen
hebben van buiten iets sombers, maar zijn
elegant en van alle gemakken voorzien,
ingerieht. Ze zullen je wel bevallen.
Zij bleef lang zwijgen cn vroeg daarna:
Liggen er nog andere goederen in de na
bijheid
Niet in de directe nabijheid, maar 't
goed mijner tante Iwanowna Wolgowske
is tamelijk spoedig te bereiken. Ons eerste
bezoek zal natuurlijk aan de oude dame
zijn.
Ontvangt ze graag veel gasten'?
Niets minder dan dat! Maar ik en eenige
vrienden, wij zijn haar steeds welkom.
Zij zal u vriendelijk ontvangen.
De trein hield op.
Orloff leidde zijngemalin naar een reeds
wachtende wagen, waarvan de portieren
door een grijzen palfenier werden ge
opend.
Tijdens den meer dan tweeuurlangen
rit werd Eva steeds meer in haarzelven
gekeerd en tusschen haar wenkbrauwen
was een kleine rimpel zichtbaar.
Mijn God, liet goed schijnt wel aan 't
einde der wereld te liggen 1 |merkte zij
eindelijk mismoedig op.
Juist zijn eenzame ligging, diemijvoor
al te veelvullige storing beschermt, mankt
het zoo dierbaar, antwoordde Orloff'
ttegmotisch, terwijl hij een eigaret aan
stak.
Gij hebt Jtoeh in Dr., waar wij elkaar
leerden kennen en tijdens önze huwelijks
reis het ook niet versmaad, onder levens
lustige wenschen te verkeeren.
Volstrekt niet. Maar die menschen n a
ren mij vreemd en niets dwong mij tot
een gezellig verkeer. Midden onder hen
bleef ik vrij als op mijn bezitting. Ik reis
gaarne en veel, sluit mij ook geenszins
uit, wanneer er interessante openbare
voorstellingen zijn bij te wonen, doch,
wanneer ik weer afwisseling genoeg ge
noten heb, dan houd ik weer van do
diepe teruggetrokkenheid, ja, somtijds heb
ik ze volstrekt noodig.
Het huis, waarin ik je zal voeren, zal
alle eischen bevredigen, maar de bekende
woorden: „gasten kwamen, gasten gin
gen," kan er maar zelden op toegepast
worden.
Gij voert mij dus de eenzaamheid in
Toch niet. We zullen er wel eens uit
vliegen.
Naar tante Iwanowna zei ze den
mond spottend vertrekkend.
Zeker! Die goede, trouwe ziel heeft daar
recht op.
En dan wilt u mij verder met niemand
kennes laten krijgen
O, ja, wij moeten eenige bezoeken af
leggen en ook ontvangen. Maar daaruit
behoeft nog geen geregeld verkeer te
volgen. Nadat ik mijn kleinood aan de
wereld vertoond zal hebben, zal ik alleen
van den aanblik genieten.
Een bitter antwoord zweefde op haar
lippen, maai' zij kon het nog onderdruk
ken. Want" Eva had reeds als nauwelij ks
volwassen meisje geleerd zich te krommen
en te buigen en ook ondervonden, dat
men daarmee meer bereikt, dan met kop
pigheid. Wordt vervolgd
