DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
4tll 310 Sar 151 w? 100 sS? 01 '."TC
Bet spools ran Ctietwynd-Park.
Na den Katholiekendag.
BUITENLAND.
Telegrammen.
BCinderhuisiresf 29«31«@@f Haarlem
AANDAG 25 MEI 8908.
S3st« Jaargang Ho. 8896.
ABOKKEMENT8PRIJ8:
3 maanden voor Haarlem f 1.35
^°or de plaatsen, waar een agent ia gevestigd (kom der gemeente) 1.85
I Y°or de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,8C
[^afaonderlljke nummers B 0.05
Bureaux van Redactie en Administratie:
flnferc. Teïef©®ïiiïum«mer» 142®.
PKIJ8 DEB ADVEBTENTIÊN:
Van 1—6 regelsf0.60 contant); 0.50
Elke regel meer0.10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie contant.
Alle betalende abonnés op dit blad zijn, volgens de bepalingen en onder de beperkingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor bedragen van:
•¥L»EN bij
verlies van
éts anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
IJ muiden.
Zaterdagavond gaven we reeds
•en vol ledigen tekst van het adres,
•foor de Vereeniging van Reeders te
IJ muiden aan de Tweede Kamer der
®t ate n - Generaal gezonden, en een re
sumé van het adres, dat door de
Md. IJmuiden van de „Vereeniging
tot bevordering der Ned. visscherij"
»an hetzelfde Staatslichaam is ge-
•richt.
Heden vinden onze lezers een ge
lijksoortig rekest, door de „IJ mui-
der Vischhandels vereeniging" aan
de Tweede Kamer verzonden, in ons
blad geresumeerd.
Uit die drie adressen blijkt, dat
feeders en vischhandelaren nU te sa
men, vereenigd en eendrachtig, de
actie voeren.
En ten tweede, dat de weg van be
dreiging is verlaten en die van ver
zoeken is ingeslagen.
Inderdaad is hiermede de eenig-
*ïogelijke wijze om nog iets te ver
krijgen, gekozen
W"anneer de IJmuidensche reeders
en de vischhandelaars niet eendrach
tig zouden optreden er "was een
oogenblik gevaar voor! kan er
geen sprake van succes meer zijn!
De regeering zou dan kalm kunnen
toekijken, hoe twee bij dezelfde zaak
geïnteresseerde partijen elkaar ruï-
•eeren zouden.
En anderdeelstegenover een pu
bliekrechtelijke macht als de Staat
is, schijnt geen andere wijze om iets
t© verkrijgen mogelijk, dan de orde
lijke'weg van onderhandelen, vra
gen en rekwesteeren
Dit is zoo terecht door den hoer
jrasstoors ingezien, wiens eerste
Werk is geweest met alle middelen,
«le staking te doen ophouden, ten
einde de onderhandelingen dan te
kunnen beginnen.
Nü zijn ze begonnen.
En zooals we zeiden, eendrachtig,
tbs met kans op succes.
kWat de IJmuidenaren betoogen
Wjj hebben reeds in onze hoofdarti
kels ongeveer dezelfde argumenten
aangevoerd, en ze zijn niet weer
sproken, zelfs niet door wat de heer
bottemanne, Directeur van den
tiijksafslag, in ons blad schreef!
Wat de IJmuidenaren betoogen,
komt ons voor de aandacht der Re-
geeringen der Volksvertegenwoordi
ging ten volle te verdienen.
Men kan deze argumentatie niet
zonder eenig wederwoord in een
boek duwen!
We hopen dat de IJmuidenaren
•net hun eendrachtige, ordelijke actie
succes mogen hebbenZooals we al
bebben aangetoondde welvaart van
onze grootste visschersplaats en het
belang van onze geheel© streek zijn
ermede gemoeid!
in enkele bladen vinden we nog
nabetrachtingen over den Katho-,
liekendag van Woensdag jl.
Ze stemmen overeen in dankbare
gevoelens over het welslagen van
den dag sn over bet vele goede
dat er gehoord en ondervonden is.
Wat de onderdeden van den dag
betreft„Ho tCentrum" wijdt een
hoofdartikel van de inleiding van
den heer van Vuuren in de IVe
Afdeeling, welke het blad en om
den inhoud ervan èn wegens den
opsteller-zelf, een zeer gelukkige
noemt.
Een enkele passage baalt „Het
Centrum" er bizonderlijk van aan:
„Het is die passage, waarin d6
beer Van Vuuren met veel nadruk
het denkbeeld bespreekt en bestrijdt
dat de katholieke pers is „een werk
van liefdadigheid hetwelk een goed
christenmensch met een aalmoes
heeft in bet leven te houden, om
bet in parenthesi gezegd zelf
te gelegener tijd om een aalmoes
lastig te vallen [in den vorm van
gratis advertenties voor alles en
nog wat."
„„Niets werkt meer verontze-
delijkend, zegt de beer v. V., niets
meer neerdrukkend, dan verzuch
tingen als: „Och ja, ik ben aan
deelhouder geworden, maar ik
weet natuurlijk, dat er nooit wat
van terecht komt", „ik ben geabon
neerd op het Roomsche courantje,
maar ik lees het niet* „ik ad
verteer, hoewel bet niets geefr,
om het katholieke blad te steunen.
Ik zou ze stond het mij te doen
allen toeroepen: houdt uw
geld, uw abonnementen, uw ad
vertenties.""
De heer Van Vuuren zoo
zegt „Het Centrum"heeft hier
mede zeker al zijnen oud-collega's
uit het hart gesproken. Nog minder
te dulden dan een onverdiende cri-
tiek, is dat air van quasibescher-
ming, dat sommigen bij hun zoo-
genaamden „steun" aan de katho
lieke pers meenen te mogen aan
nemen. Een air, dat vooral in onze
dagen bespottelijk wordt, nu de
meeste couranten hun abonnements
prijs zoo laag bebben gesteld, dat
van de abonnementen weinig of
niets overschiet; terwijl, wat de
advertenties betreft, een katholiek
blad natuurlijk rekening heeft te
houden met allerlei omstandigheden,
welke voor een liberaal, of „neu
traal" orgaan niet in aanmerking
komen. Iemand, die zes of zeven
gulden betaalt in een gehéél jaar
en daarvoor dag aan dag een cou
rant ontvangt van vier, soms zes,
acht en meer pagina's, meent wer
kelijk reeds, dat hij een „steun
pilaar" is van de katholieke pers
en als zoodanig ofwel zekere rech
ten kan doen gelden, ofwel redenen
heeft tot verzuchtingen over zijn
kostbare offervaardigheid! Het is
werkelijk maar al te zeer de vraag,
of hier van een „aalmoes" gespro
ken kan worden; en zoo ja, dan
is het zeker niet altijd de katho
lieke courant, die haar ontvangt....
De heer Van Vuuren deed
goed, hierover een pittig w«ord
te spreken en voor de katholieke
pers het recht op te vorderen om
te worden gelezen, om haar zelfs
wil. Haar belang is in dit opzicht
ten nauwste verbonden met het
belang der katholieke partij."
De Amsterdamsche briefschrijver
van „De Residentiebode" heeft
het voornamelijk over de magistrale
rede van prof de Groot.
„Een vrij groot aantal Katho
lieken uit Amsterdam zoo schrijft
hij is Woensdag ter Katholieken
dag naar Haarlem getrokken en
heeft zich daar kunnen verkwikken
aan de scboone, meesterlijke rede
van prof. de Groot over de bronnen
onzer Lectuur. Deze groote geleerde
weet toch altijd zijn onderwerp zoo
te kiezen dat zijn gehoor wordt
opgeheven en begeesterd, niet voor
een oogenblik, maar voor langen
tijd. Dat is nu geen oratorisch
vuurwerk, maar eohte, deze kunst.
Ik heb in meerdere couranten de
verslagen dezer rede nog eens nage
lezen en, hoewel respecteerende de
handigheid en het talent der repor
ters, niet kunnen vinden dat zij de
rede van prof. de Groot volkomen
hebben weergegeven. Maar ik moet
er dan ook bijvoegen, dat mij zulks
oamogelijk toeschijnt en ik versta
o«k iets van het vak. Prof. de
Groot toch improviseert niet, maar
draagt zijn keurige en gedamas-
ceerde volzinnen voor met veel
begeestering en soms zoo rad, dnt
zelfs een stenograaf erin zou blijven
steken. Maar men kan haast geen
woord missen of men is op het
papier h«t verband kwijt en voor
een aaneengeschakeld resumé heeft
men de gelegenheid niet. Men moet
het verband later trachten te vinden.
Ik ken geen tsveede redenaar van
het gehalte van prof. d« Groot, die
het der pers zoo moeilijk maakt.
Geen herhaling, geen rust tusschen
die op elkaar aanvallende frissche
en nieuwe gedachten. Ik wil met
deze bemerking niets anders tot uw
lezers zeggen, dan dat zij moeten
trachten de rede van den geleerden
Dominicaan, die tegelijk een be
minnelijk mensch en een "voortref
felijk leermeester is, te lezen in haar
geheel, wanneer zij verschijnt in
het officieel verslag van den Haar-
lemschen Katholiekendag. Hat zal
hun genot geven, ik kan hun zalks
verzekeren 1
BELGIË.
De ramp te Conticb.
Het rechterlijk onderzoek heeft
nu vastgesteld dat de onmiddellijke
verantwoordelijkheid der ramp uit
sluitend valt op de» wisselwachter
Camiel Van Tuyn, die ofwel ver
geten heeft den hefboom van de wis
selnaald aan het bifurcatiepunt terug
neer te leggen ofwèl dit te laat ge
daan heeft. Dit feit blijkt uit alle
getuigenissen en uit de eigen ver
klaring van Van Tuyn, alsook uit
ai de materieele gegevens van de
ramp. Deze conclusie sluit dus dui
delijk en onweerlegbaar alle hypo
thesen van slechte werking der
toestellen uit. En indien Van Tuyn
niet is aangehouden op dit oogen
blik, dan is het eenvoudig omdat
de toestand zijner gezondheid geen
aanhouding toelaat.
VTan Tuyn heeft 9 kinderen,
waarvan het jongste pas eenige
maanden oud is.
Evenwel schijnt het vastgesteld,
naar het Hand. van Antwerpen
meldt, dat andere personen on
rechtstreeks verantwoordelijk zijn.
Inderdaad, het onderzoek beeft tot
de ontdekking van andere admini
stratieve fouten geleid. Een meester
gast en een werkman hadden van
in den vroegen morgen gewerkt
in de Saxby-kabien waar de hef-
boomen liggen, o. a. de hefboom
die de wisselnaald der bifurcatie
doet werken.
Welnu, het reglement van inwen
dige orde der staties luidt dat, als
men gedurende de uren van ver
keer werkt aan eene installatie,
afhangend van de baan, de statie
overste moet worden verwittigd en
dat deze dan de treinen 100 meters
buiten de statie moet doen stoppen
en ze verder, met zeer trage snel
heid, door een wacht de statie doen
binnenloodsen. Men begrijpt dat,
ware die reglementaire maatregel
toegepast geworden, de ramp niet
had kunnen plaats hebben.
Men mag dus ongetwijfeld nog
andere vervolgingen verwachten.
Dat teekent 1
De socialistische werklui en hum
leiders geven voortdurend af op hen,
die aan de goede meening van
scheidsgerechten bij arbeidsconflic
ten weinig gelooven.
Wie dan vooropstelt, dat men
twijfelt aan de goede trouw bij die
socialisten, krijgt den wind van
voren.
Welnuzie dan hier een voorbeeld,
dat beter dan tal van redeneeringen
teekent dat die twijfel meestal hoogst
gewettigd is.
Ia de Belgische steenkoolindustrie
dat weet men is de meerder
heid der werklieden socialist. Ze
hebben den godiensi verloren, en
dan speelt de socialistische volks
menner het gemakkelijk klaarmen
kan gerust zeggen dat de mijnwer
kers in het bekken van Charleroi
allemaal socialist zijn.
Nu had men daar onlangs een
kwestie over opgelegde boeten.
Er bestaat dank zij de Ka
tholieke regeering een scheids
gerecht, en dat scheidsgerecht gaf
na lange beraadslagingen en ernstig
onderzoek den arbeiders ongelijk.
Wat avontuur de socialistische
leiders Onderwerpen ze zich? Neen
ze schrijven een algemeene sta
king uit!....
Ziedaar de onbetrouwbaarheid
van de socialistische leiders ineens
geteekend. Ze vragen een scheids
gericht, maar als dat geen uitspraak
doet naar hun zin en in hun voor
deel, dan weigeren ze zich eraan te
onderwerpen
De verkiezingen.
Gisteren zijn de groote verkie
zingen voor de Kamer in België
geweest. De eerste telegrammen
spreken van ettelijke verliezen voor
de Katholieke partij, o.m. te Char
leroi en Soignies, waartegenover
enkele winsten staan o. m. te Mons,
Men weet dat de liberalen en
socialisten tegen de Katholieken
een cartel hebben aangegaan, 't
oude liedje dat ook in België word
gezongen
De meerderheid van de Katho
lieken in de Kamer blijft evenwel.
Men zie, voor eventueel later ko
mende berichten, ons „Laatste
Nieuws."
ENGELAND.
Campbell Bannerman's opvolger.
Niet als minister, maar als La
gerhuislid is Campbell Bannerman
opgevolgd door zijn vroegeren se
cretaris Posonby.
De premier zat voor bet district
Stirling, en de verkiezing daar is
nu, wel een meevallertje voor de
liberalen, die geen voordeeltjes meer
gewend zijn, zeer gunstig voor hen
afgeloopen.
HAITI.
Weer oproer.
Er schijnt in de nogal rumoerige
negerrepubliek weer wat te dreigen.
De zwarte president heeft n.l. aan
de gezanten verteld, dat hij nu
heelemaal geen tusschemkomst van
de legatie meer zou dulden ten
gunste van opstandelingen, en gelijk
daarmee hooren we, dat er in het
Zuiden van de republiek weer nieuwe
onlusten zijn uitgebroken, 't Werd
tijd, dat de mogendheden hier eens
ingrepen en de mislukte neger
emancipatie, die hier althans ge
bleken is alleen tot ellende en ver
wildering te voeren, probeerden in
het rechte spoor te brengen. Zoo
ergens. dan is in Haiti een forscbe
regeerdershand noodigl
Nieuwtjes in drie regels.
De Groothertog van Luxemburg is
weer na zijn ziekte in zijn laud terug.
Echter nog allesbehave geheel hersteld.
In hooger beroep is het befaamde
vonnis tegen Harden en de zaak-ron
Moetke vernietigd en teruggewezen.
Koning Eduard heeft op Bucking-
ham-paleis een groep Duitsche burge
meesters ontvangen en toegesproken.
In Denemarken is een nieuwe
kiesdistrictregeling ingediend. Er ko
men nu 165 afgevaardigden.
ROME, 23 Mei. Z. H. de Paus
heeft de Fransche bedevaartgangers
ontvangen. Mgr. Amette beantwoor
dend, zeide de Paus, dat bei bezoek
der Fransche bedevaartgangers door
God beloond zal worden. Verder
zeide Z. H., dat hij het grootste
genoegen gesmaakt had toen hij
de bedevaartgangers in Rome zag
komen, niettegenstaande men hun
de grootste opofferingen had opge
legd. De Paus herinnerde er voorts
aan, dat de voordeelen door de
Fransche regeering aangeboden,
onmiskenbaar waren. Hij betreurde
het zich niet onder hen te kunnen
bevinden in hun land, om te toonen
hoe men het levende geloof moet
handhaven. Als gij in uw land
teruggekeerd zult zijn, aldus de
Paus breng het dan uw mede
burgers in herinnering, dat de Paus
steeds met hen is tot heil der kerk.
Zijne Heiligheid gaf daarop zijn
zegen.
FEUILLETON,
Boeiende roman, uit het Engehch,
56)
Madame Bongateau begaf zich
<*a,nstonds naar Bernioe, in de ach
terkamer.
Omstreeks zes uur 's avonds kwam
lifine thuis. Monsieur Bongateau
gediende in den winkel zijne klanten.
jU waskaarsen waren aangestoken,
te den haard brandde een vuur.
daartegenover zat Bernioe, naden
kend en bekommerd. Naast haar
?a,t madame Bongateau en beiden
ik en op, toen Fifine binnentrad,
p "Goede tijding, ladyMiss
"Wyn," riep Fifine^ terwijl zij hare
®rige meesteres met schitterende
jjigen naderde. „Ik heb met lady
brnla gesproken; zij wil u oogen-
dike lijk zien en wenscht dat gij
aar haar toe komt. Zij is heden-
,'°nd niet goed en ontvangt geen
^oek. [Wilt gij komen
jj. jonge- lady Chetwynd sprong
et gloeiend gelaat op.
f;.^stonds zullen wij gaan, Fi-
jj. e> riep zij uit; „ik vrees, dat
ouders heden tot groeten
«lief k ff6we'8SI'' ofschoon' zij het
bekennen willen. Mijnheer
Monk was hier, de oude Ragen, en
ook nog een ander. Het schijnt dat
zij weten dat ik hier ben."
„En zij bèwaken allen ons huis,"
zeide madame kalm. „Zij bewaken
't reeds vanaf den vroegen mor-
£en-"..
„Gij hoort het, Fifine. Hoe zal ik
wegkomen
„Ik weet 't niet," antwoordde1 Fi
fine. „Wij kunnen niet ongezien
wegkomen. Wat moeten wij doen,
moeder
Madame .Bongateau dacht na.
„Miss Gwyn heeft een geheim,"
sprak zij kalm; „dat kan men ge
makkelijk zien en tevens, dat zij
degene niet is, waarvoor zij zich
uitgeeft; maar haar geheim is haar
eigendom. Zij heeft onze hulp inge
roepen en die zal zij hebben. Wij
weten dat, wie zij ook mag zijn en
hoe veel vijanden zij ook mag heb
ben, zij onschuldig en edel is. Ik
zal maken, dat zij hedenavond on
gezien het huis kan verlaten."
,Gij moeder?"
„Ja, kind. Breng mij de grauwe
japon, den hoed en den sluier, wel
ke miss Gwyn gisterenavond droeg.
Wij zijn immers van gelijke grootte.
Ik zal hare kleederen aantrekken
en in Fifine's rijtuig wegrijden. De
spionnen zullen mij volgen. Dan
moet gij heiden het huis verlaten en
in de volgende straat een rijtuig
nemen. Begrijpt gij
„Goed gevonden," riep Fifine met
blijdschap uit.
Lady Chetwj'nd trok nu het nieu
we zijden kleed van Fifine aan en
maakte zich gereed om weg te gaan.
Madame Bongateau ging naar bo
ven, om de 'kleederen van Bernioe
aan te trekken.
„Wat hebt gij lady Diana gezegd,
Fifine vroeg Bern ice, toen zij met
baar alleen was. „Was zij gemak
kelijk tevreden te stellen, onder dat
gij haar mijne geschiedenis moest
vertellen
„Lady Diana is zoo koud als ijs
tegenover de meeste menschen,"
antwoordde Fifine, „maar zij is goed
en vriendelijk tegen mij. Ik zeide
haar eenvoudig, dat gij miss Gwyn,
een© weeze waart, die gedwongen is
in haar eigen onderhoud te voorzien.
En zij wilde u ©ogenblikkelijk hij
haar zien. Zij is heden zwaarmoedig
gestemd en ontvajigt geen bezoeken
zij verlangt, dat gij haar iets voor
zingt en haar onderhoudt. Zij heeft
ook haar kommer, de arme dames
evenals alle menschen."
Kort daarop kwam madame Bon
gateau in Bemice's gewaad terug.
Zij verliet het huis, fluisterde eeni
ge woorden tot den koetsier, steeg
in het rijtuig en reed weg. Gilbert
Monk en Ragen volgden den wagen,
maar Bisset, die aan den overkant
stond te kijken, glimlacht® en dacht
„Die list is al te eenvoudig. Het
verwondert mij, dat. Monk zich 20.0
laat vangen, aanstonds komen dé an
deren."
Hij had zich niet vergist. Eenige
minuten later kwam Fifine, gevolgd
door Bernioe, den winkel uit. Bisset
volgde hen. Zij wenkten een rijtuig
en Bisset hoorde het adres. Fifine
steeg met Bernioe in en het rijtuig
reed weg.
„Gevonden, zij is gevonden!"
sprak Bisset. „Grosvenor Square no.
52. Zoo, dat is het huis van lady
Diana Northwick. Ik zou wel willen
weten, in hoeverre lady Diana in
de zaak betrokken is. Gilbert Monk,
ik heb u overwonnen. De jonge da
me kan in zekerheid bij lady Diana
blijven, zoolang als ik het noodig
acht. Maar de volgende avond zal
voor .vele personen eene verrassing
brengen."
In gedachten verzonken, slenter
de de heer Bisset verder, terwijl
Monk en de .oude Ragen den wagen
volgden, waarin zij Bemice gezeten
waanden.
Terwijl dit alles voorviel, waren
Sylvia Monk en lord Chetwynd in
Londen aangekomen, om de laatste,
inkoopen voor het huwelijk te doen
zij waren in het huis van lady
Marchmont afgestegen. Sylvia had
Monk laten weten, dat zij te Londen
was. Nadat Monk het rijtuig lan
gen tijd had gevolgd en bij het uit
stijgen van madame Bongateau zijne
noodlottige dwaling bemerkt had,
besloot hij Sylvia te gaan opzoeken.
Vóór de kamer van Sylvia aange
komen, liet hij zich aandienen, en
werd terstond toegelaten.
„[Waarom kwaamt gij naar Lon
den?" sprak Monk op onvriendelij-
ken toon tot zijne zuster.
„Ik kwam om inkoopen te doen,"
zei miss Monk. „Ik hen onrustig,
Gilbert, gij ziet er zoo zonderling
uit. Is.... is alles in veiligheid?"
vroeg zij zachtjes.
„In 't geheel niet," hernam Monk
bitter. „Bernioe is mij ontsnapt."
„Ontsnapt!" riep Sylvia ver
schrikt uit.
„Gij doet, alsof u alleen gevaar
dreigde. Gij behoeft u niet te be
angstigen.... zij zal u geen leed doen.
Maar ik was niet voorzichtig ge
noeg,en nu is zij in vrijheid.'
„En bij Fifine
„Ik geloof van wel, ja, ik ben
overtuigd, dat zij in 't huis van den
koekbakker verborgen is. Maar ik
kan haar noch door omkooping, noch
door vleierij winnenmaar toch zal
ik Bemice in mijne macht krijgen.
Ja, ik zweer het!"
L.
BEKENTENISSEN.
Zooals Fifine aan de markiezin
gezegd had, was lady Diana niet
goed geluimd. Ze had zich in hare
kamer opgesloten en wilde geen be
zoek ontvangen.
De Mei-avond was koel en de ka
chel brandde lustig.
Lady Diana zat in een leuning
stoel en op hare kniën lag een schat,
die haar dierbaarder was, dan Te
heele wereld- dan al hare juweelen
en toch was 't maar een half versle
ten kinderschoen.
„Mijn arm kind," lispelde lady,
..ach, indien dat geleefd hadde, war®
ik eene betere vrouw geworden."
Tranen kwamen haar in de oogen
en ze kuste innig het kleine schoen
tje.
„Arm kindZa-1 ik u daarboven
terugvinden
Eensklaps werd er aan de deur ge
klopt. De dame schrikte, borg den
kleinen schoen vlug in eene kast,
droogde hare tranen en riep -Bin
nen De deur ging open en Fifine
trad binnen.
Lady Diana bemerkte bij den eer
sten .blik de slanke gestalte achter
haar kamermeisje niet.
„Zijt gij het, Fifine?' vroeg ze,
„wat verlangt ge.
„Ik heb de jonge dame meege
bracht, miss Gwyn, die ik als ge-
aelschapsdamfe aanbevolen had." 1
(TPortft vervolgd.)
Ellffi HURLEMSCHE COURMT
1010
15
