woensdag 2 sept. iöös.
DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Aan onze ahonnés.
Uit de Statenzaal.
Van alles wat!
BUITENLAND.
ZIJN WRAAK.
ICinderhuisvesf 2€§-3f»339 Haarlem
Om!
S3,ta Jaargang No. 6676
ABONNEMÏST8PP.IJ8:
Per 8 maasden voor Haarlem f 1.36
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,1*
Afzonderlijke nummers0.05
Bureaux van Redactie en Administratie:
Intern. Telefoonnummer 1426.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf0.60 contant)! 0.50
Elke regel meer„0.19
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie contant.
4-
Alle betalende abonnéa op dit blad zijn, volgens de bepalingen en onder de beperkingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor bedragen van:
ssbiktheid tot
werken.
wijs Yin ger.
•¥L»EN bij
verlies van
é.a anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuws Gracht 11.
Be Directeur der Nieuwe Haar-
'eiusche Courant noodigt allen, die
daartoe kunnen medewerken, drin-
|end uit, ons te willen helpen, opdat
advertentiën van veilingen, verkoo-
Piagon, boelhuizen, grasverpachtingen
°az. ook in de Roomsche Courant
yan Haarlem en Omstreken worden
°Pgenomen.
Wanneer H.H. Notarissen en Make
laars door degenen, die bij dezs
verkoopingen enz. betrokken zijn,
tijdig op ons blad opmerkzaam wor
den gemaakt, zullen deze heeren niet
Peigeren ook in de Nieuwe Haar-
'emsche Courant, die toch door een
zeer aanzienlijk deel der bewoners
van Haarlem en Omstreken gelezen
Vfordt, die advertentiën te plaatsen.
Wij bevelen deze belangrijke zaak
<n de aandacht van al onze lezers.
DE DIRECTEUR.
De Bloemendaalsche Raad heeft
Bisteren de* wethouder Rouwen» ver
hangen door den heer de WaalMale-
Sjt, die aich in den korten tijd dat
hij het Raadslidmaatschap bekleedt,
de rechte man op de rechte plaats
heeft getoond.
Ongetwijfeld is als wethouder die
°ok de openbare werken onder zich
krijgt, de nieuwbenoemde de meest-
Resehikte persoon van den ganschen
Raad.
Deze vervanging heeft echter nog
een andere beteekenis.
De Bloemendaalsche Raad is „om"
en heeft dat willen toonen.
Waarschijnlijk als reactie tegen het
drijven en woelen van een radicale
Partij, met den heer Tideman aan het
hoofd, die in de gemeente Bloemendaal
de politieke hartstochten heeft opge
zweept.
Zoo komt loontje om z'n boontje.
De heer Tideman en de zijnen heb
ben den strijd aangebonden.
De kiezers hebben hem den bons
Begeven en den Raad „om" gezet. En
Qu krijgt de partij-Tideman nog in den
Raad-zelf de pen op den neus.
Tu l'as voulu....
Ralezing van de Raadsvergadering.
Onze nalezing kan kort zijn.
Zoo'n formeeie zitting als die van
den eersten Dinsdag in September
Pleegt te zijn, levert niet veel op.
In ons blad van gisteren meldden
we reeds, dat de beide wethouders
die aan de beurt van aftreden wa
ren, unaniem zijn herbenoemd. De
burgemeester installeerde hen met
een aardig speech je, waarin hij op
z'n bekende hoffelijke manier, op
meesterlijke wijze.niets zeide,
dan een passende gelukwensch
„De Raad die zoo goed op de hoogte
is met wat de heeren doen, stelt
blijkbaar groot vertrouwen in u,"
zei Jhr. Boreel. En voorts: „Al is
het heel goed dat er eens wat
nieuwe krachten, wat verech bloed
wordt gebraeht in het college van
B. en W., het is toch óok weer goed
dat de samenstelling van zoo'n col
lege niet te veel verandert."
Dat heet wel onder het volk: d»
kool en de geit sparen 1
Enfin, de heeren namen de her
benoeming dankbaar aan, en wij
voor ons al mochten w» wenschen
dat in het college van B. en W.
de samenstelling van de politieke
partijen in den Raad ook eindelijk
eens wat beter werd afgespiegeld
leggen ons gaarne neder bij de woor
den van den burgemeester.
Behalve tal van benoemingen in
de vaste raadscommissies, waarbij de
aftredenden, als naar gewoonte,
werden herbenoemd, behalve de
heer Stolp, in wiens plaats de heer
Hulswit kwam als lid der Commis
sie van bijstand in het beheer der
openbare werken en die in bet
beheer der gemeentebedrijven, kwam
als eenig voorstel aan de orde het
afwijzend praeadvies van B. en W.
op het voorstel van het raadslid de
Groot,tot afzondering van een terrein
aan het Lakenkoopersveld als kin
derspeelplaats.
Men weet hetdie grond is te
duur, zeiden B. en W.
Uit de discussie, die werd uitge
lokt door den heer Schram, bleek
dat B. en W. toch andere terreinen
(o. a. nabij het Gasthuis) op het
oog hebben om er een kinderspeel
plaats van te maken.
We zullen dus maar afwachten.
Bij de rondvraag bracht de heer
Visser zeer terecht d» onhebbelijke
manier ter sprake, waarmede vin
ders van „verloren zaken" door
onze politie worden behandeld. Wij
verwijzen daarvoor naar onsraads-
verslag. De burgemeester zeide
„overweging" toe... Daar valt bij
onze politie zoo langzamerhand maar
al te veel te „overwegen."
VI.
„D«»"-treinen en „Dee"-r»tributie.
Sinds den zomerdienst hebben
we hier in Haarlem óók het ge
noegen van een D-trein.
Ik voor me zelf heb er weliswaar
nog niet ingezeten, om de vrij aan
nemelijke reden, dat die trein 'smor-
gens even over zevenen gaat, en
ik zoo vroeg in Amsterdam niets
te doen heb, maar sommigen
van ons, Haarlemmers, en vooral
van die nuttige tusschenpersonen
tusschen den groothandel en den
detail ver kooper, die „reizigers" hee-
ten beroepsreizigers is het beste
woord hebben dien trein wèl
noodig.
En nu praat ik alleen nog maar
van ons, Haarlemmers.
Maar in heel onze provincie en
in heel onze omtrek zijn de men-
schen die dien trein noodig hebb»n
(»n tal van andere, die niet ons
station voorbijgaan, maar die ge
makkelijk en gauw voeren tot in
de verste deelen des lands,) zeer
talrijk.
Nu wil het geval, dat de spoor
wegmaatschappijen, in een opwel
ling van het oude particularisme,
voor die „doorgangstreinen" (zooals
ze met een afschuwelijk germanisme
heeten) ofwel D-treinen, zooals de
spoorwegboekjes ze noemen, een
apart kaartje vorderen.
Zestig centen apart van Haarlem
naar Amsterdam, of dertig in de
derde klasse
Is het te verwonderen, dat de
„beroepsreizigers", de menschen die
waarlijk niet voor hun pleizier in
den trein zitten, maar die er om
hun vak in gaan en dan natuurlijk
de snelste verbindingen zoeken en
de spoedigste wijze om 's avonds
weer thuis te zijn, allesbehalve ge
sticht zijn over die nieuwe belasting,
die de H. IJ. S. M. tot dusverre
vreemd was, maar die de Staats
spoor tot veler ongenoegen zoo lang
al hief?
Te meer, omdat die zoogenaamde
D-treinen zoo dikwijls onontbeerlijk
zijn: als je thuis wilt wezen op een
behoorlijken tijd, dan is er geen
andere trein te nemen I
En zoo hebben de Handelsreizi
gers, in hun vakvereeniging, beleef
delijk gevraagd aan de H. S. M. of
die extra-toeslag, tot dusverre on
bekend, niet kon vervallen.
Weet u wat de H. S. M. ant
woordde
Dat dit adres van handelsrei
zigers nu precies eens aantoonde,
hoezeer de spoordirectie gelijk had
met dien toeslag te heffen.
Meer niet.
Naar mijn verstand komt dat
neer op de uitspraak: jullie han
delsreizigers hooren in die D-treinen
niet thuis!
Zonder nu maar eenigzins op de
zelfstandigheid van een spoorweg
maatschappij af te dingen, komt het
me toch voor dat dit antwoord er
een is van de meest brutale en (wat
vaak hetzelfde wil zeggen) meest-
bureaucratische soort.
Wat hamer, aan onze handels
reizigers, die dan toch door de bank
nette (want bereisde) en kalme (want
niet veel eischende) reizigers
zijn, laat z» dan ook niet op het
praedicaat „bescheiden" aanspraak
kunnen maken, aan onze han
delsreizigers verdient een spoorweg
maatschappij vooreerst een aardig
duitj»!
Maar voortsis het wel gerecht
vaardigd, dat de maatschappijen
eenvoudig voor sommige treinen
het tarief eigenmachtig verhoogen?
Waarvoor moet dat dienen
Oorspronkelijk is het instituut der
D-treinen van Duitschen oorsprong.
„D-trein Duitsche trein* aegt «en
reiziger. En de Duitscher, die op
het gebied van spoorwegtarieven
nu juist niet de meest navolgens
waardige gidsen zijn, stelden dit
extratarief in, (net als *e nu weer
hebben hun „Zuschlag" voor snel
treinen en meer van die extratjes,)
op zeer groote trajecten voor de
reizigers een gereserveerde plaats
te kunnen verzekeren.
Maar nu komt het mooist van
alles
Wij in Holland namen op de
Duitsche doorgaande treinen no-
lens volens dien extra-toeslag
over. De Duitsche spoorwegadmi-
Distratie echter zag er ten slotte
het dwaze van in en schafte den
toeslag af.En onze spoorweg
maatschappijen houden de extra-be
taling kalmpjes aan profiteeren ervan
en doen net precies of ze van die af
schaffing niets wetenin Holland
betaalt men nog, ook op een eindje
sporens als van hier naar Amster
dam, den ouden, in Duitschland
afgeschaften D-toeslag
Dat is nu toch te dwaas.
En dat de H. S. M. zoo imper
tinent is om te zeggen, dat de be
weging daartegen juist bewijst dat
de toeslag noodig is, zal ongetwijfeld
oorzaak en gerechtvaardigde
een
reden is het! wezen van
algemeene beweging der reizigers
tegen die ongerechtvaardigde, dwaze
Duitsche erfenis!
Ik zie, als het zoo doorgaat, den
tijd nog komen dat alle sneltreinen
slechts met bijbetaling zullen kunnen
worden genomennet als in Duitsch
land.
De Staatsspoor paste bet al toe,
toen ze haar vroeger zoo gemakkelij
ke vacantiekaarten dit jaar slechts
op bepaalde treinen voor 't
meest boemels gangbaar stelde.
En tegelijk den prijs ervan nog
verhoogde
De maatschappijen schijnen het
op die manier erop toe te leggen,
het particulier bedrijf impopulair te
maken. Wat me geweldig spijten
zou, omdat ik nog steeds van oordeel
ben, dat de particuliere exploitatie
beter, economischer en gemakke-
1 ijker-controleerbaar is dan staats
exploitatie.
Maar ook die historie met deD*
tarieven, en de impertinente brief
wisseling der H. S. M. daarover
bewijzen, dat zulk eeu particuliere
exploitatie beter gewaarborgd en
strenger nagespeurd moet worden
dan totnogtoe op dit punt althans
geschieden kan.
In die richting dunkt mij de op
lossing te zoeken van het spoor-
wegvraagstuk, dat al zoo lang om
een uitsluitsel vraagt!
F.
DUITSCHLAND.
Duitsehland's Marokkopolitiek.
Het officieuze blad der Duitsche
regeering, de „Norddeutsehe Allge-
meine Zeiting" bevat het volgende
bericht
Naar wij vernemen heeft de Keizer
lijke regeering door hare vertegen
woordigers aan de regeeringen der
mogendheden, die de acte van Alge-
ciras hebben onderteekend, laten me-
dedeelen, dat de Keizerlijke regeering
in verband met den nieuwen «tand
van zaken in Marokko, gelooft er die
mogendheden op te moeten wijzen,
dat een snelle erkenning van Moelai
Hafid in het belang zou zijn van het
eindelijk brengen van rust in deMa-
rokkaansche toestanden.
Dat is officieel.
Duitschland viert dus openlijk partij
voor Moplai Hafid.
We weten wel dat de Duitsche
sympathieën aan dien kant waren,
maar zóó oppnlijk tegen de algemeene
opinie ingaan, werd toch van Duitsch
land niet verwacht:
Men kan er opaan, dat dit bericht
heel wat woorden zal uitlokken, ea
dat er een storm zal opgaan in Frank
rijk!
In verband met de berichten uit
Marokko, die we gisteren mededeelde*
en waarin werd gezinspeeld op moge
lijke verdenking en terugwinning van
Abdul Azis' posities, lijkt over Duitseh
land's voorstel om dadelijk Moelai
Haid maar te erkennen, ook wel wat
bruusk.
De dingen loopen zoo raar en zoo
afwisselend, daar in Marokko!
Een vredesboodschap
De heeie Europeesche pers, en met
name de Fransche, bespreekt de speech
die keizer Wilhelm Zondag aan een
feestmaaltijd te Straatsburg, in het
„verorerde land" dus, gehouden heeft
na de parade.
De keizer zeide toen tot de Elzas-
Lotharingers
„Als bewoners van dit grensland
hebt gij natuurlijk het grootste be
lang bij de verder» handhaving vaa
den vrede, en ik verheug mij, u te
kunnen mededeelen, als mijn innigste
overtuiging, dat de Europeesche vrede
niet bedreigd wordt.
„Hij berust op te vaste grondslagen,
dan dat hij door laster, nijd, wangunst,
stokerij van enkelen zoo gemakkelijk
verstoord kan worden. Een zekeren
waarborg biedt in de eerste plaats het
geweten van de vorsten en staatslieden
in Europa, die weten verantwoordelijk
te zijn tegenover God en gevoel hebben
voor het levea en den voorspoed der
volkeren, aan hun leiding toevertrouwd.
„Dan is het de wensch en de wil
der volkeren zelf, in kalme stadige
ontwikkeling zich de grootsche pre
staties van vooruitgaande beschaving
ten autte te maken, en in vreedzame
concurrentie hun krachten te meten.
En ten slotte wordt de vrede verzekerd
en gewaarborgd ook door onze weer
kracht te water en te land, door het
Duitsche volk te wapen. Trotsch op
zijn onvergelijkelijke mannelijke kracht
en de liefde voor zijn weermacht is
Duitschland besloten, zich, zonder
anderen te bedreigen, op de hoogte
te houden en verder te ontwikkelen
overeenkomstig den eisch van eigea
belangen, „niemand zu Liebe, niemand
zu Leide."
Men moet ook zeggen, dat deze
woordelijke tint, zooals wij die nu in
de Duitsche bladen vinden, kras ge
noeg is.
Ons, die weten welk en diep verant
woordelijkheidsgevoel keizer Wilhelm
heeft kwam die woorden niet vreemd
voorde Franschen, die zoo iets als
verantwoordelijkheidsgevoel niet hard
kennen, slaan echter ile handen in
elkaar van verbazing.
In ieder geval is deze vredesbood
schap een woord van gewicht in deze
tijden
FRANKRIJK.
Een wonderbare genezing te Lourdes.
De „Patriote" verhaalt
De Belgische pelgrims die dezer
PtUiLLETON,
Neen, neen, mompelde zij, dat
*an ik niet gelooven, vóór,,Vs
Die vader nam haar in zijn armen.
•■Misschien komt deze ontdekking!
üog juist op tijd, om jou om ons
■beiden te reiden," zei hij zacht.
Smeek den hemel om ophel.de-
mijn kind.! [Wees (dapper, wat
ook gebeure. Laat de wereld den-
*en wat zij wil. In de waarheid
Rgt da geheel© toekomst, dat weet
le nul
Langzaam gingen ze naar buiten.
Zonderling ontroerd staande Ra-
voor zich uit Toen sloot hij de
??gen en riep zich die lange vreese-
fijke nachten voor den geest. Toen
Verdween (do teere ontroering, die
©ver hem' was gekomen, hij sloop
door lie glazen (deur en verborg zich
®£hter den (divan.
De bediende kwam, sloot da bui
tendeur, deed het licht nit en ging.
j1 de verte werden zacht deuren, ge
sloten, Toen was alles stil.
Rfina twee uren konden er zijn
j^ïdoopen „Nu of nooit!" dacht
"teven. Hij kroo'p nit zijh schuil
plaats, stak: een lucifer aaJn en schoof
U^wzichtig den grendel terug om
P uitweg te hebben-
Zachtjes sloop hij door het slapen
de huis en de met een dikken loo-
per belegde trap op. Hij was reeds
vroeger eens met verschillende an
dere werklui hier geweest en kende
het inwendige van het huis.
Nu had hij lie juiste kamer gevon
den. De deur was natuurlijk geslo
ten, maar dat had hij voorzien.
Zachtjes, behoedzaam zette hij zijn
breekijzer aan een sterke druk
en met een kort geluid, dat als
een gesteun klonk, gaf het slot mee.
Hij sloop naar binnen en hield
onwillekeurig de deur dicht, want
het viel hem juist in, dat in het te
genover geliegen vertrek de eigena
res van de voor hem uitgebreide!
schatten lag.
Het door de Venetiaansche spie
gelruiten dringend maanlicht ver
toond© hem alles in vage omtrekken
en liet hier een metalen voorwerp,
daar bet rood© of groen© vuur van
een edelsteen opschitteren. In het
midden van het vertrek waren vier
lange tafels in den vorm van een
kwadraat opgesteld, en ook tegen de
muren stonden met ji© kostbaarheden
beladen tafels.
Raven tastte in zijn zak naar luci
fers en kaars en haalde toen met
koortsachtige haast een aardappel
zak van onder zijn jas te voor
schijn.
Nu vlug.
[Wat was dat Onwillekeurig
sprong hij naar de lieur >eu hield
ze toe, terwijl het koude zweet op
zijn voorhoofd parelde. Hij had gaete
sta'pi .vernomen, maar aan de bui
tenzijde lier deur stond iemand en
tastte er aan rond. En thans gleed
zachtjes en behoedzaam ©en sleutel
in het gat.
Op dat oogenblik ging Raven's
kaars uit, ien met een blinden, sprong
ging hij terzijde en drong zich in
een hoek, terwijl iemand zachtjes
binnenkwam en toen, als verwonderd
over de verbazende gemakkelijkheid
waarmee de lieur meegaf; bleef
staan.
Het was ©en man. Raven zag hem
op een verdachte manier rondsluipen
en zich onderzoekend over de met
kostbaarheden bedekte tafels buigen
Vervolgens zette hij een koffer, dien
hij in de hand had gedragen, meer,
stak een kaars aan en stak deze in
een vaas. Raven bemerkte nu, dat
hij ©en lichte reismantel met hoog
opgeslagen kraag droeg.
Zijn vingers waren handiger, snel
ler, dan die van Raven, en bi.nn.eni
enkele steconden, nog voor deze recht
wist van gene van plan was, had
de gapende opening van den koffer
de helft der kleineore kostbaarheden
.verslonden.
Hé haid een beweging hem ver
raden
Raven wist het niet. Nevels golf
den voor zijn oogen, en hij zag niets
dan dat andere gezicht, waaruit elk©
druppel bloeds was geweken. Een1
oogenblik staarden zij elkaar roer
loos aan. Toen week de man in den
mantel ontzet terug.
Ra.ven volgde hem. (T©n opzichte
van het schandelijk© dubbele spel,
dat deze mensch had gespeeld, was
een dooielijke koelbloedigheid over
hem gekomen
Dief! klonk het hem sissend
tegen Dief!
Een dito gaf Raven terug
Een dito, mister Stephan Able-
white!
Naar de deur gaand, plaatste hij
zich met den rug daartegen. Blik
semsnel sprong Ablewhite op hem
toe Twe© magere, zenuwachtig©
handen grepen naar zijn keel Maar
door een do ff© aankomende slag ge
troffen, tuimelde d© aanvaller te
rug en stond nu kuchend en tanden
knarsend tegenover Rayen
[Weg daar, siste hij. Weg, je
kunt gaan doen wat je wilt, ik wil
niet verder vragen.
Dat weet ik, antwoordde Ra
ven hoohend.
Misschien zal men j© eerst on
dervragen.
Dit zeggende keerde hij zijn hoofd
half om. Hij meende een zacht ge-
ruisch te hebben gehoord. Gebruik
makend van dit oogenblik sprong
Ablewhite als ©en kat op hem toe.
Een hevige strijd ontstond. Raven's
gezicht bloedde, doch zijn© armen
hielden de slank© taille .van den man
omvat.
En toten1....
Dat zacht© gesteun, ieder© snik
zou Raven nog lang in dei ooren'
klinken.
In de wijd geopend© deur stond
als een geestesverschijning Nora
Hartley in ©en wit morgengewaad,
het starre bloedlooz© gezicht omge
ven door het lange, loshangend©
haar.
Beide mannen stonden plotseling
roerloos, als verlamd van schrik, en
lieten elkaar los
Norariep Albewhite toen plot
seling brutaal, ik heb je juweelen'
gered,! Die man daar was hier bin
nengedrongen, had de deur openge
broken, kijk!
Hij wees op den koffer Maar zij
zag niets, scheen hem niet te hoo
ren De blik uit haar groote oogen
bleef onveranderlijk op Raven's ge
zicht rusten
Ravenhijgde z©, Raven
Raven's hand gleed haastig over
zijn kin, de haard was verdwenen.
Zijn hoofd zonk plotseling op zijn
borst. Nora was het geweest, die
zijn vrouw en kinderen heimelijk
geld had gezonden.
Ja juffrouw Nora ik ben het,
mompelde hij schor.
Een drukkend© pauze ontstond.
Toen beproefde Ablewhite Nora
te naderen en har© band te drukken,
maar zij weerde hem af. liep lang
zaam naar den koffer koffer en keek
er in.
Toen zfi zich weer omkeerde, was
Ablewhite verdwenen.
Laat hem maar gaan, juffrouw
Nora zei Raven. U weet niet» en
behoeft ook niets te weten.
Ik weet, zei ze toonloos. En
nog voor ik wist, vermoedde ik
reeds, dat het zijn koffer was. En
ik weet, dat u
Ja mompelde hij, den anderen
kant opkijkend, ik was hier 'n mi
nuut voor hem, niet langer. Ik
kwam om mij te wreken, dat is het
eenig© onderscheid. Doet u maar,
wat u wilt, juffrouw Nora ik zal
niet wegloopen en nooit zal een
woord tegen hem over mijn lippen
komen.
Nora was voor een stoel op de
knieën gezonken. Het hoofd in de
armen verborgen vocht ze zwijgend
den harden strijd nit, die aan een,
liefhebbende vrouw kan worden op
gelegd. Ze wist, dat iedere minuut
de afstand grooter werd tusschen'
haar en den man, die haar hart
slechts ontvangen had om het te bre
ken.
Toen ze weer opstond scheen een
starre ijskoude rust over haar te
zijn gekomen. Hij was in veiligheid,
de tragedie van dezen nacht zou aa.n
de buitenwereld nooit bekend ra
ken.
Daar is de deur, zei ze zacht.
Je temt gaan. Je bent gewToken,
EINDE.
MEUK HMRUMSCHE GODRMT
1000
400 =-" ann ss 150 mo Dn
60
éea
15
