DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
MISLEID,
Van aïles wat!
BUSTENLAND.
SOndfeHhifiiswest HaaHsm
°ONt»ERDAG 10 SEPT. 1008.
Z^Zo Jar«srgang No. 6683
Bureaux van Redactie en Administratie:
Sntirc. Telefoonnummer I42S.
Verslag van de
Staten-Generaal.
vin.
Verspreide Berichten.
FEUILLETON,
8)
UEUWE HMRLEm COURANT
j, ABONNEMENTSPRIJS:
f®r 8 jH*a*den voor Haarlemfl.85
Voor d« plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.86
'oor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,8®
&«cnderljjke nmamera0.05
PRIJS DER ADVEBTBarriS®:
Van 16 regelsf 0.90 (oontant)f 0.50
Blke regel meer0.10
Groote letters naar plaatsroimte.
Dienstaanbiedingen £5 cent per advertentie A contant.
1800
Aile K «lende abonnés op dit blad zijn, volgens de bepalingen en onder de beperkingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor bedragen van:
400 3BB5?1 ton 100 Bn'—
schikt .4 tot
werkea.
II
óea
wyarmger.
15
GULDEN Mj
▼vlies van
één anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
®iE8 Administratie maakt be-
®hd, dat degenen die het ?Analy-
*<che Verslag8 van de zittingen
j®* Staten-Generaal door onze
^iddeling willen ontvangen, dat
v*d&an kunnen krijgen, reeds met
5£ang van 15 September de
"Srste vergadering in het nieuwe
*HitigrSjaar voor den prijs van
".50 voor een geheel jaar, bij
^uitbetaling.
«ten zende ons dus per postwissel
yjn postzegels de som van vijftig
den prijs dien het verslag ook
ons kosten zal.
Het zal zooals reeds onder
binnenlandsche berichten is
$8tï>e!d in den avond van eiken
Jf? dat er Kamerzitting geweest
Verschijnen.
Bestellingen te richten aan onze
"•toiinistratie.
„Al. Haarl. Courant".
Ja, dat moest ervan komen!
Oaza wethouder van onderwijs,
Thiel, is, zooals men weet, een
^onderwijzer.
i Hen, die het vak kent, en het
'appen van de zweep, en de trucs
de idealendie ook van de
essous weet!
.Hen, die men zoo gemakkelijk
?let van de baan knikkert, die, als
,et op onderwijszaken enon-
.,erwijzers-zaken aankomt, zijn man
%at.
v^oor zoover we dat nog niet
Llsten, heeft mr. Thiel het in den
*°rten tijd dat hij wethouder is,
i*®ds ten volle bewezenMaar wat
ook heeft bewezen, is dat hij
Hanks zijn radicalisme, (hij is
fl!sinnig-democraat) volstrekt niet
ip-iüd is, om de radicale eischen
H de moderne openbare-onder-
j liters-wereld, voor zoover die in
H half-radicalen, half-socialisti-
„Bond van Ned. Onderwij-
is vertegenwoordigd, te erken-
eb en in te willigen.
J^&t den rooden heeren van den
jj^öd" dat tegenvalt, is begrijpe-
Zij, die bij verkiezingen zoo
jreren voor alles wat maar anti-
l^^tosch en anti-kerkelijk heet,
en vroeger daarenboven nog
voorkeurtje voor mr Thiel.
icaal, en daarbij oud-collega,
kon wel wat worden!
Eilacie, 'tis juist andersom ge
worden.
Geval na geval hebben we gehad
en bijgewoond waarin de roode
Bonds-leden door den wethouder
van onderwijs duchtig op hun plaats
zijn gezet, waarin hij in den Raad
bun wenschen en eischen en ver
langens weersprak. En na de voor
gestelde salarisregeling, en het
voorstel tot het geven van eervol
ontslag aan onderwijzeressen die
huwen, is het dan ook begrijpelijk
dat de „Bond van Ned. Onderwij
zers" eindelijk van verlangen brandde
om den wethouder van onderwijs
in 't publiek eens te gaan bestrijden
en de ooren te wasschen. Waarbij
komt, dat de roode Bond, op de
beproefde socialistische manier, niet
afkeerig is van zoo'n publieke aan-
de-kaak-stellerij, waarbij het op zoo
iets beluste publiek altijd op de hand
is van de oppositie, en dus alweer
een goede en goedkoope propaganda
wordt gemaakt. De manieren der
socialisten zijn zóó, dat is bekend,
en dat weten mijn lezers zoo goad
als ik.
Dinsdagavond had die vergade
ring hier plaats, 'n Paar van de
hooge oomes uit den rooden „Bond"
zouden er het woord voeren.
Onze Courant heeft er wat ik
zeer terecht en natuurlijk vind
geen verslag van gegevenen ik
voor mij ben eveneens zoo vrij,
voor die heeren geen reclame mee
te maken, ik wil niet in hun schuifje
meevaren!
Toch zou het een feest zijn, om
bij veel van wat er gezegd is,
kantteekeningen te gaan schrijven 1
Vooral wat de heer Ketelaar ver
telde over de' zee van tijd die de
gehuwde vrouw tegenwoordig heeft,
zoodat ze met haar leegen tijd geen
raad weet endus zoo goed
onderwijzeres kan wezen, zou prach
tig wezen om. te il'ustreeren.
Maar dat laat ik nü achterwege.
Bij gelegenheid is deze rubriek
misschien nog eens goed ervoor.
Op iets anders echter moet ik
wijzen, dat van meer algemeen
belang is. En wel hierop:
Wethouder Thiel die anders zoo
goed van onderwijs en onderwijzers
op de hoogte is, heeft zich nu laten
verleiden tot iets, dat hij achteraf
zal betreuren.
Hij heeft het noodig geoordeeld,
op deze vergadering vanzijn
ondergeschikten, zijn denkbeelden
en zijn politiek te gaan verdedigen.
Het is begrijpelijk, dat deze oud
onderwijsman nog zooveel gevoelt
voor zijn oud-collega's dat hij hen
wil overtuigen van hun ongelijk.
Maar: het is mij toch onbegrij
pelijk dat deze oud-collega, zijn
jongere vakgenooten van nu niet
beter kent!
In plaats van zich te laten over
tuigen wat drommel, daarvoor
kwamen ze toch niet op die ver
gaderingze kwamen er om te
„ageeren" in plaats daarvan
hebben ze hun wethouder.uit
gefloten
'tls werkelijk een fraaie historie.
Ambtenaren, die hun supérieur
uitjouwen, tegen hem protesteeren
en hem ten slotte uitfluiten
Maar, neem me niet kwalijk, ge
achte heer Thiel, dat was vooruit
op uw vingers na te rekenen)
'n Supérieur, die met z'n onder
geschikten in een door deze belegde
protestvergadering gaat debatteeren,
verliest het altijd.
Dat is één.
En wanneer die ondergeschikten
van het genus der moderne open
bare onderwijzers zijn, en daarbij
van het species der roode Bonds
leden, dan wacht den supérieur
haast vast een bejegening als den
heer Thiel is overkomen! Dat is
twee.
Van de mannen der republikein-
sehe school, die geen gezag meer
erkennen, die met God en gods
dienst tevens ook maar de liefde
voor het vsderlaod en het Koninklijk
gezag, den eerbied voor de overheid,
de tucht in de school (niet onder
de kinderen, maar onder hen-zèlf)
hebben overboord gesmeten, van
die mannen, (of zijn het eigenlijk
niet meerendeels jongens?) is het
te wachten, dat zij zelf wèl groote
woorden genoeg bezigen, maar voor
het bezadigd woord van een oudere
doof zijn, dien uitlachen en bespot
ten, en ten slotte zelfs de onbeleefd
beid zóóver drijven, als hier te
Haarlem is gebeurd!
Mijnheer Thiel, ik zeg u, ge hebt
't u zelf te wijten
Dat komt ervan, als ge de heer
tjes van den Onderwijzersbond wilt
pogen te bekeeren!
En ik blijf er bijeen wethouder
van onderwijs hoort z'n verdediging
te bewaren voor 't geval een raads
lid zoo iemand als de heer Levert
bijvoorbeeld hem aanvalt i n
den gemeenteraad: in een la-
waaivergaaering van op socialists
sche wijze protesteerende en agi-
teerende onderwijzers moet 'n wet
houder van onderwijs zwijgen, toe
zien, en leeren!
F.
BELGIË.
De Congo komt aan België.
Het feit is thans belist.
Lang heeft het geduurd, doch het
is er thans van gekomen.
Na eindelooze debatten is tenslotte
de eindstemming gekomen met 't re
sultaat, dat de Senaat het verdrag tot
overdracht van den Congo aan Belgie
met 63 tegen 24 stemmen heeft aan
genomen. De Koloniale Wet werd ver
volgens met 66 tegen 22 stemmen aan
genomen.
ENGELAND.
Get Eucharistisch Congres.
Kardinaal Vanutelli is aangekomen.
En wat een gejuich!
Kardinaal Vincenzo Vanutelli is
door den H. Vader afgevaardigd om
te Londen het Eucharistisch Congres
bij te wonen.
Aan het Charing-Cross-station waar
hij afstapte, wachtte hem een groote
menigte op ea met geestdrift werd hij
begroet. Men juichte, zwaaide met
hoeden en zakdoeken enz.
Op het perron waren o.a. de Aarts
bisschop van Westminster, de Pri
maat van Groot-Brittannië, en de
hertog van Norfolk, het leekenhoofd
der Engelsche Roomschen, om den
Kardinaal te ontvangen. Aartsbissohop
en Kardinaal omhelsden elkaar, de
hertog kustte den Kardinaalsring. In
het Italiaansch dankte de Kardinaal
voor de ontvangst. Te Dover was hij
ook sterk toegejuicht.
Ken Engelsch blad zegt, dat men
zich gisteren te Londen als in Rome
waande, zoo vol Roomsche geestelijken
was het op straat, sprekende allerlei
talen.
De liberale „Nieuwe Rotterdamsche
Ct." ontving uit Londen het volgende
particuliere telegram:
Bijna aile bladen, onverschillig van
welke politieke kleur, raden thans
het bestuur van het Eucharistisch
Congres ernstig aan op de voorgeno
men openbare Processie om aanstaan
den Zondag achterwege te laten, om
dat deze ontegenzeggelijk strijdig zou
zijn met de wet en een gevaarlijke
betooging van protestantsche zijde in
het leven zou kunnen roepen, waar
door bloedige botsingen in de straten
zouden kunnen ontstaan; hetgeheele
succes van het Congres zou daardoor
bedorven worden.
SPANJE.
Weer niet in den haak.
Het schijnt weer niet in den haak
te zijn in het Spaansche Ministerie.
Ten minste Maura is reeds van zijn
vacantiereis teruggekeerd.
Deze onverwachte terugkeer wordt
druk besproken. Het gerucht loopt,
dat er mogelijk een gedeeltelijke minis-
terieelo crisis te wachten iB, daar de
minister van financiën wil aftreden.
RUSLAND.
Ben aardig tekorje.
Als er geldgebrek is, komt er nog
al eens ruzie.
En zoo is het ook weer in Rusland
gegaan.
Daar heeft de begrooting voor 1909
aanleiding gegeven tot levendige dis
cussies in den ministerraad. Zij sluit
met een tekort van 224 millioen roebel.
Bn nu beeft Stolypin den minister
van oorlog en dien van marine ver
weten, dat zij geen rekening hebben
gehouden met de hervormingen, die
nog in vele dingen moeten worden
ingsvoerd.
Het voorgaande jaar heeft het der
regeering veel moeite gekost de be
grooting door de Doema aangenomen
te krijgen. Om thans een mogelijk
échec te vermijden, zal het begroo-
tingsontwerp ingrijpende wijzigingen
ondergaan.
TURKIJE.
Strubbelingen.
Het Jongturkscbe Comité is on
danks alle ontzag, die het geniet,
er nog geenszins in geslaagd de
werkstakingen op 's lands groote
spoorwegen te stuiten. Het perso
neel van de Anatolische lijn houdt
voet bij stuk. Het heeft zijn ei
schen tot lotsverbetering nader om
schreven en vordert het ontslag van
den directeur-generaal Huguenin.
Diens positie hangt echter af van
het directorium der Duitsche Bank
en dit lichaam is niet gezind om den
bekwamen directeur-generaal, die
wegens zijn gestrengheid bij het per
soneel gehaat is, aan de eischen der
werkstakers op te of feren. Ook op
de lijnen in Europeesch Turkije
neemt ide gisting toe. S-edert Zondag
hebben de beambten van de lijn,
die de twee voornam© handelsplaat
sen Saloniki en Diede-agatsj verbindt
den arbeid gestaakt. Zij vorderen
loonsverhooging.
Te Constantinopel geven de tal
rijke als overtollig ontslagen rijks
ambtenaren de Regeering veel te
doen. Deze lieden zijn zonder mid
delen van bestaan aan den dijk gezet
en verkeeren in broodsnood. Telkens
scholen zij, om hulp vragende, voor
de ministeries samen.
Het wieder opvangen van de boe
ven, die in de eerste opwelling van
vreugde na de aankondiging van de
grondwet dwaselijk werden losgela
ten, gaat met bijzonder veel moeite
gepaard. Men gelooft, dat de brand
die onlangs Constantinopel teister
de, het werk van die heeren ge
weest is.
In het land der Koerden is een
opstand tegen het Jonge Turkije uit
gebroken. Het opperhoofd der Koer
den, Ibrahim, heef t zich aan de spits
van ©enige regimenten der op mili
tairen voet georganiseerde Hamidié-
ruiterij gesteld, die indertijd werd
opgericht om de Armeniërs in toom
te houden, en maakt het den Turk-
schen troepen vrij lastig. Hij zegt
naar Constantinopel te willen op
rukken om den Sultan uit de haude»
zijner vijanden te verlossen. D»
Turksche regeering heeft den nieu
wen bevelhebber van het IV, in Ajafir
tofie gelegerde korps, Abdulah-pa*-
ja, bevel gegeven, met de uiterste
gestrengheid tegen de Koerdische re
bellen op te treden.
PERZIE.
De Sjah moet zijn besluit
bevestigen.
Bij den Sjab moet een gelijk
luidende Engelsche en Rusasiche
nota ingediend zijn, waarin diens
aandacht gevestigd wordt op dewen-
schelijkheid om in het belang van
het land, openlijk nogmaals zijn be
sluit te bevestigen om de grondwet
te handhaven, de verkiezingen te doen
plaats hebben en in November een
nieuwe wetgevende vergadering bijeen
te roepen. In het bijzonder wijst de
nota op de dringende noodzakelijkheid,
dat dit besluit van denSjaa teTabris
bekend worde gemaakt met het oog
op den onrustigen stand van zaken
aldaar en het daaruit voor de vreem
delingen voortspruitende gevaar.
De aanslag op president Boose-
veld. Omtrent de vermeende aanslag op
den president der Vereenigde Staten,
ontleenen wij het volgende aan de „New-
York Herald":
De president reed met zijn neef in een
rijtuig langs den weg te Oyster-Bar.
Plotseling klonk een schot uit een der
boscbjes langs den weg. Stilhouden en
op het bosckje toeloopen was het werk
van een oogenblik, maar Roosevelt werd
tegengebouden doorzijn metgezel, majoor
Wadswarth, opdat hij zijn leven niet verder
zou wagen. Thuis gekomen, gaf men
terstond kennis aan de geheime politie.
Deze zocht den omtrek af, maar vond
niets. Men dacht dus, dat het schot af
komstig was van den een of anderen
jager.
Evenwel bespeurden een tweetal detec
tives, die nog steeds patrouille-liepen,
gistermorgen een zonderling uitziend
man, die zich begaf in de richting van
het tennisveld, juist tegen den tijd, dat
de heer Boose veld daar gewoonlijk speelt.
Zij grepen den man en vonden een re
volver op hem, hoewel ongeladen. Het
bleek later voor den politierechter, dat
men te doen had met een zekeren
Coughlin. die sedert 10 dagen vermist
werd en vroeger reeds 2 jaren in een
krankzinnigengesticht was opgesloten ge
weest.
De Gekke Mollah. Volgens een
bericht uit Aden is in Somaliland de
zoogenaamde Gekke Mollah weer aan
het stroopen Hij heeft, heet 't, van
inboorlingen 160 kameelen weggevoerd
en eenige menschen gedood. Ook zouden
er twee man van de bereden troepen van.
het Engelsche protectoraal zijn gedood.
Arm Zeebrugge. Het is gedaan
met Zeebrugge als havenstad.
De éénige klant dien zij ooit bezeten
heeft, trekt er uit. Aangekondigd wordt
inderdaad, dat de Duke of Clarence, die
driemaal in de week tusschen Zeebrugge
en Huil heen en weer voer, den 16en
October aanstaande zijn dienst zal sta
ken.
(Uit het Duitsch).
als het anders Jiiet is, dam)
ij:/ ik content. Het doet me name-
Senoegen, dat er aan die kinder-
(Jdigheiid een eind gekomen is. Ger-
WD is wel ©en bravo jongen, maar
loj1. doet hij maar beter om voor-
LJ*1# nog niet aan trouwen te den-
ijC' Hij is geen partij voor Malohen,
tte Vulere aanspraken kan doen gel-
(w/' Vooral onder de tegenwoordig©
n jandiglieden.
L '1 dat hij zooveel had gezegd,
ta hij zich met groote schredeui
de aangrenzende kamer. Daar
hij naar het meisje toe, legde
tL vinger onder haar kin en hief
v, hoofdje zachtjes omhoog,
geen kunstjes verkocht. Kom-
je ouden vader eens aan-i
V? 1° wat de postdirecteur zei-
te .at j© nu de schitterendste par-
•,oT Het stadje wordt."
tri °h, papa, die postdirecteur kan
°nzin vertellen'. Praat u hem
S j h niet na. En wat spreekt u
Hif 'eigenlijk van trouwen? Ik
*te i u, vadertje-lief. Cf wilt u
r*°ms liever kwijt zijn?"
'avenlas 'de schrandere vrouwen
die den strijd afwijzen', om te zege
vieren, legde zij haar hoofdje tegen
den schouder haars vaders, en hij
drukte een kus op haar voorhoofd.
„De hemel beware me, mijn liever
ling," zeide hij met warmte:- „Hoe
doodsch ware dit huis zonder jou,
voor mij, ouden man. Stil wordt het
daarin toch al, wanneer Cyrill mor
gen weer weg gaat. Doch dat is nu
eenmaal niet anders. iWil je m© ple
zier doen en hét een en ander in
mijn valiesje doen voor de reis van
morgen naar Y
Bij de laatste woorden keek hij
op zijn horloge.
^Waarachtig al een half uur over
den tijd, waarop hij zijn siësta placht
te houden.
Nu was het oogenblik daar voor
de dagelijksche wandeling. Fluks
maakte hij zich daartoe gereed en
verliet kort daarop het huis.
Nauwelijks was hij weg, of Mol
ly stond op, streek zich over de oo-
gen en keek weder nadenkend voor
zich uit. Zij dacht echter noch aan
het pakken van haars vaders valies
noch aan het gewonnen proces. Als
dochter van een vermogend man wist
zij zoo weinig van geldelijk© zorgen,
dat zij jde waarde van het geld zelfs
niet eens wist te waatideeren-
Of haai- vaider wat meer of min
der van den mammon had, dit liat
haar in hare oogenblikkelijke stem
ming vrij koud. Zij hadden er im
mers steeds genoeg van gehad. Wat
gaf zij om Ide erfenis van die oud
tante. Neen, niet deze zat haar in
het hoofd, maar wel vier kleine
woorden, die haar vader had gespro
ken: onder de tegenwoordig-© om
standigheden Precies dezelfde woor
den had Gerhard gebezigd, toen hij
zijn hoofd toonde en ging. Deze
paar woorden deden jMolly thans een
grievend leed. Van alles, wat haar
goede pa zoo even in zijn gesprek
met Cyrill had gezegd, waren dez©
haar het zwaarst op de ziel gevallen,
en terwijl zij daar nu over nadacht,
ging er steeds duidelijker voor haar
een licht op.
Plotseling huppel de zij naar de an
dere kamer naar Cyrill. Deze zat
daar onbeweeglijk in de courant ver
diept.
„Cyrill," zeide zij vleiend.
„Ik luister," antwoordde hij en
las door.
Zij trad nog dichter naar hem toe.
„Leg die akelige courant nu toch
eens op zij. Ik zou je graag wat wil
len vragen, boertje."
„Spreek gerust op, schitterend©
partij," plaagde hij.
Beiden lachten. Zonder da.t Molly
het wilde gleed er een zonneschijntje
over haar gelaat, om er echter ook
weder spoedig plaats te maken voor
dreigende regenbuien, want hare
fraai© oogen kregen een eigenaandi-
gen glans, toen zij zeide: „Cyrill,
zeg eens, denk je dat Gerhard eer
gisteren van dien onzin ja, ik
bedoel van ons gewonnen proces
afgeweten kon hebben
Cyrill dacht na, daarop knikte hij.
„Het zou kunnen zijn, dat vader er
onder het skat over gesproken had.
„Ja, ja," bevestigde zij, „dat zal
wezen en die booze dwaze, lieve Ger
hard, heeft zich dadelijk dolheden in
het hoofd gezet. Dat ontbrak er nog
maar aan, dat ik door de schatten!
der oude tante mijn eenigen schat ter
wereld verliezen zou. Even alsof
rijkdom mij van gevoelens zou kun
nen doen veranderen. Poei, hoe lee-
lijk om zoo iets ook maar te dien-
ken
„En dat zal ik Gerhard dan ook
eens terdege zeggen- Had ik hem
daartoe maar hier. Maar nu zit hij
zeker weer te huis, te mokken en
denkt-
„Dat je een luitenant wildet trou
wen," vulde Cyrill droogjes aan.
„Foei, broertje, kun je nu nog spot
ten, terwijl ik toch werkelijk zoo
diep ongelukkig ben."
„Wel, ik dacht, dat je dat gister al
den boelen dag waart geweest."
Molly antwoordde niet. Zij keek
den spreker alleen verwijtend aan en
ging naar haar naaiwerk terug.
Cyrill wierp d© courant wieg en
kwam haar na
„Hoor eens, kleine," begoin hij goe
dig, „ik ben wel g^en duif, maar
toch, wijl de zondvloed voorbij is,
ben ik ber3id om den olijftak naar
het vijandelijkd kamp te brengen,
Zal ik Gerhard gaan zeggen, dat j©
hem we,n.scht te spreken
Zij knikte. „Ja, doe dat, vraag of
hij bij mij wil komen. Ach, wat ben
je toch een goede jongen."
Cyrill nam zijn hoed en ging. „Ik
ga wandelen," zeide hij weggaande,
„en breng je wellicht den deserteur
mede."
Molly viel, zoo alleen in huis de
tijd buitengewoon lang;, zij had wel
een massa voor de reis van haren;
vader en haren broeder in gereedheid
te brengen en zij deed dit dan ook
zorgvuldig, gelijk een goed huismoe
dertje, doch hij den arbeid harer
handen, zweefden de gedachten ver
ai rond.
Als men wacht wordt men toch
zoo licht ongeduldig Eindelijk
Cyrill thuis, Molly hoorde d© huis
deur openen en luisterde met ge
spannen aandacht naar Je naderende
schreden
Haar broeder kwam alleen Zijn
gelaat stond niet zoo vroolijk als
anders, ja, er stond zelfs een zekere
ergernis op te lezen.
Vol verwachting keek zij hem aam
Hare oogen vroegen„Komt hij
Als antwoord daarop zei hij„Hij
is zelfs niet eens thuis."
Hare teleurstelling deed hem leed,
en zeer onverschillig berichtte hij
verder„Zooals de gedienstige geest
bfj de Cronau's mij zeide, ontving
Gerhard gisteren een brief en is
daarop van morgen vroeg voor een
paar idagen naar N. vertrokken.
„Je weet, daar woont de oude jus-
titieraad Schroder, die zich altijd
bijzonder voor Gerhard interesseer
de De goed© oude heer draagt hem
wellicht zijn practijk als advocaat
over. Nu, dan was hij aardig gehol
pen. Gerhard had er nu ea dan wel
hoop op en wanneer zich daar nu
soms vooruitzichten voor hem open
den, dan is het natuurlijk, dat hij
terstond afreisde."
„Maar hij behoefde toch niet heen
te gaan, zonder er mij een wooid van
te zeggen," klaagde Molly. „Mijn he
mel, hoe kon hij toch ook zoo trotsch'
zijn. Och, was je gisterenavond
maar naar hem toegegaan. iWat mag
hij al dien tijd wel van mij denken
Hoe lang zeide ze, dat hij weg
blijft?"
„Het meisje wist dat niet precies
te zeggen, maar in. elk geval komt
hij spoedig terug," troostte Cyrill,
„.Wellicht is hij morgen weer hier
„Maar gij gaat morgen heen, viel
Molly hem bedroefd in de rede. Wie
zal hem nu zeggen, dat ik hem wat
te vertellen heb, -
{Wtrdt vervlgd.)
