DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
té
n.
MISLEID.
Xk
Haagsche Brieuen.
SCindephuiswest 23-3S-3S, HaaHem
if
Aan onze abonnés.
-lan
BUITENLAND.
BINNENLAND.
feuilleton,
WOENSDAG 30 SEPT. 1008.
S3,t9 Jaargang No. 8700
Bureaux van Redactie en Administratie:
Iniere. Telefoonnummer I42&.
De Directeur der Nieuwe Haar-
lemsche Courant noodigt allen, die
daartoe kunnen medewerken, drin
gend uit, ons te willen helpen, opdat
advertentiën van veilingen, verkoo-
Pingen, boelhuizen, grasverpachtingen
^nz. ook in de Roomsche Courant
van Haarlem en Omstreken worden
Opgenomen.
Wanneer H.H. Notarissen en Make
laars door degenen, die bij deze
verkoopingen enz. betrokken zijn,
tijdig op ons blad opmerkzaam wor
den gemaakt, zullen deze heeren niet
peigeren ook in de Nieuwe Haar-
«emsche Courant, die toch door een
2eer aanzienlijk deel der bewoners
Van Haarlem en Omstreken gelezen
wordt, die advertentiën te plaatsen.
Wij bevelen deze belangrijke zaak
tn de aandacht van al onze lezers.
Verspreide Berichten.
22)
INE HMRLEMSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden voor Haarlem fl.85
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.36
Voor de overige plaatsen in Nederland franoo per post 1,80
Aisonderlijka nummers0.05
PRUS DER ADYEBTENTIÈN
Van 16 regelsf0.60 (oontant)f 9.50
Elke regel meer0.10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 26 cent per advertentie i contant.
lt coB^
1001
Alle betalende abonnés op dit blad zijn, volgens de bepalingen en onder de beperkingen op de polissen vermeld
GULDEN bij
levenslange enge- JS Uil GULDEN bij ^fgffl
overigden fii 1111 hand of voet.
scbiktheid tot
werken.
„j.
400
150
GULDEN bij
verlieB va»
éen oog.
100
tegen ongelukken verzekerd voor bedragen van:
GULD-JN bij
verlies van
éen
wijsvinger.
GULDEN bij
verlies va»
éen duim.
15
GULDEN bjj
verlies van
éen anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
i
XXVIII.
I Hebt u dat al eens opgemerkt,:
|Ms er een Raads-, Staten- ol Kamer-
J*id aftreedt dan wel sterft, en er
«Valt niet veel van zijn openbaar
vjoptreden te zeggen, dan heet het:
£ijn adviezen in de afdeelingen
berden zeer gewaardeerd! Makke
lijke lofspraak: het groote publiek
keeft daar toch geen controle over.
Men denkt, als iemand in de af
deelingen wel eens wat goeds zegt,
ï£d bij allicht voor de openbare
Vergadering zijn mond niet vol tan
den hebben tenzij bij een aarts-
hijger mocht wezen als ons Haagsch
Raadslid de Bas, die inderdaad in 't
I openbaar nog nooit iets anders heeft
?e-egd dan „ja" of „neen" en toch
de afdeelingenenfin dat
t iveet u.
Ik wilde bet intusschen niet
«ebben over Raad of Staten, maar
°ver bet [parlement, dat alle twee
hiaanden zijn afdeelingen vernieuwt
■°oi toch maar een soliede wissel
werking van gedachten te hebben.
1 Moet na de voorzitterskeuze
zeer huiselijk toegaan in de
afdeelingen der Tweede Kamer:
Politieke onderonsjes zijn het, waar
ïQen geen blad voor zijn mond
heemt en vaak een geestig kruis
vuur van korte debatjes wordt ge
houden waaraan de rapporteurs
Panden vol werk hebben.
„Ra de voorzitterskeure", zei ik
'00 juist, want daarbij wordt alle
gemoedelijkheid opzij gezet, 't Gaat
dan fel links tegen rechts. En zie
hier waarom.
Er zijn 5 afdeelingen, ieder van
20 leden, met uitzondering van een,
waarin slechts 19 leden zetelen om
dat de voorzitter der Kamer niet
aan den afdeelingsarbeid deelneemt,
waartegenover staat dat hij het
recht heeft alle afdeelingen te be
zoeken en daar een advies te ge
ven wat de heer Roëll wel eens
in 't belang der bespoediging van
de werkzaamheden moet gedaan
hebben. Ieder van die 5 afdeelin
gen nu kiest zich een voorzitter en
die 5 voorzitters vormen, met den
kamerpresident de „centrale sectie",
die de werkzaamheden der Kamer
regelt. Nu is er vaak veel aan ge
legen, welk onderwerp 't eerst, welk
later in behandeling zal komen,
wat telkens duidelijk merkbaar is
als de „regeling van werkzaamhe
den" ter goedkeuring aan de ka
mer wordt voorgelegd. Daar wordt
dan meestal fel over gedebatteerd
en ik herinner me levendig, hoe
de heer Heemskerk, thans minister,
daar met groote voorliefde en vaak
scherpe geestigheid aan placht deel
te nemen. Ook de socialisten laten
zich dan in den regel gelden ten
bate der onderwerpen, die hen 't
naast aan 't propagandistisch harte
liggen.
Nu is 't duidelijkals in de cen
trale sectie een meerderheid is,
strookend met die in de kamer,
dan loopen de regelingen van werk
zaamheden 't vlotst van stapel. En
zoo is er dan ook bij de verkiezing
van afdeelingsvoorzitters een ware
wedijver tusschen rechts en links
om van een toevallige meerderheid in
een sectie te profiteeren.
Het toeval speelt daarbij een
groote rol. Vooreerst worden de
leden door 't lot de voorzitter
trekt opgerolde nummertjes uit een
bakje, terwijl de griffier de namen
der leden leest over de afdeelingen
verdeeld, zoodat de grootste wissel
valligheid ontstaat, 't Komt intus
schen meermalen voor, dat 't b.v.
11 tegen 13 staat, en als dan van
de 13 een paar leden mankeeren,
dan bezet 11 den voorzitterszetel.
Les absents worden dan door
hun partijgencoten met een zuur
gezicht herdacht. Vergaderingen
waarin de afdeelingen worden her
nieuwd zijn dan ook in den regel
zeer goed bezocht, met het oog op
die „centrale sectie".
Niet altijd worden de afdeelings-
vergaderingen zoo goed bezocht.
Integendeelals er een min belang
rijk onderwerp aan de orde is, is 't
er wel eens zeer slapjes, wat echter
aan de schriftelijke verslagen nooit
te bemerken valt. Daar prijken al
tijd de „verscheidene", „veie", „som
mige", „enkele" en „andere". Deze
woordjes staan daar zoo argeloos
verspreid, maar voor de goede ver
staander zijn ze duidelijk. Als er
b.v. staat „verscheidene" leden keur
den dit goed of af, dan behoorden
die leden tot meerdere staatkundige
partijen, zoodat daarin wel een aan
wijzing is gelegen omtrent algemeene
opinie in de kamer, terwijl de
„sommigen" en „anderen" meer
tegen elkaar opwegen.
Op 't oogenblik hebben de af
deelingen de Staatsbegrooting onder
handen. Met de Indische dito zijn
ze al door: ja, dat gaat vlug. De
Indische debatten plegen ieder jaar
eenige weken te duren, maar de
besprekingen in de afdeelingen
nemen slechts ettelijke uren in
beslag, wat intusschen r»iet zeggen
wil, dat de zaak niet van alle kan
ten wordt bekeken. Het tegendeel
moet wel het geval zijn, want het
is regel, dat in 't openbaar slechts
gesproken wordt over die punten,
welke reeds schriftelijk zijn behan
deld. Ieder zorgt er dus voor in
de afdeelingen datgene minstens aan
te roeren, waarover hij in de open
bare zitting een speech wil afsteken
tenzij hij schriftelijk reeds een
z. i. voldoende antwoord krijgt,
wat echter slechts bij ondergeschikte
punten het geval pleegt te zijn.
Die regel wordt zoo stevig ge
handhaafd, dat 't eventueel toch
bespreken van een niet schriftelijk
voorbereid punt met een excuus
door den afgevaardigde wordt inge
leid en dat de minister in zijn volle
recht is, zoo'n spreker met een
kluitje in 't riet te sturen of zelfs
te zeggen, dat hij daarover nu geen
licht kan verschaffen.
Politicus.
FRANKRIJK.
De deserteurskwestie te Casablanca.
Frankrijk zou van plan zijn, de
kwestie der Duitsche en Oostenrijksche
deserteurs de Fransche bladen staan
er nog vol vanl te onderwerpen
aan het oordeel van het Hof van
Arbitrage te den Haag.
Dat zal dan dus eindelijk eens wat
te doen krijgen.
Waarom toch b.v. die Bulgaarsch-
Turksche kwestie over den spoorweg
óók niet eens onderworpen aan dat
hof?
BULGARIJE.
De spoorwegverwikkeling.
De betrokken ministers van Bul
garije en Turkije verklaren, dat ze
vol hoop zijn om de zaak van den
Oriënt-spoorweg bij te leggen.
Maar men merkt nog niet veel van
toegeven, aan geen van beide kan
ten
En wat mieer isde deskundig!
schrijvers in couranten en tijdschrif
ten houden vol, dat Bulgarije nu
alles er op zet, len dat oorlogsgevaar
dreigt.
Bulgarije werkt er op dat weet
men een koninkrijk te worden, en
zich daarbij mieester te maken van
Oost-Roemenië en zoo mogelijk ook
van Macedonië.
En daarvoor heeft Bulgarije den
Oriënt-spcorweg dringend poodig*.
Indien Bulgarije nu toegeeft, is
zijn aanzien in het Oosten, vooral
tegenover Macedonië en Servië, on
herstelbaar verzwakt en het volk
zou zoo verontwaardigd zijn, dat de
negeering te Sofia ©en harden dobber
zou hebben. Maar ook Turkije kan
zich deze zware he leed i ging door een
leenstaat mceielijk la,ten welgeval
len, zoodat een voor beid© partijen
aannemelijk© uiting moeilijk te vin
den zal zijn. D© toestand lijkt dus
zeer gespannen.
Voor Bulgarije is het oogenblik
zoo gunstig, als ooit te voren. In
Turkije zijn de zaken nog niet op
orde. De Sultan wil den oorlog ver
mijden, de ïurksehö volksvertegen
woordiging, die anders misschien een
beslissenden stap zou doen, is er 'nog
niet.
Er is dus een soort vau tusschen-
regeering, van welke men nog, eer
der dan van een ander© regaering,
toegeeflijkheid zou kunnen verwach
ten. In elk geval moet d© uitkomst
©en gewichtig© beslissing brengen-
Uit Saloniki werd gisteren ger
meld, dat daar verluidt, 'dat het mi
nisterie van oorlog last heeft gege
ven, liet derde legercorps binnen ©en
etmaal op voet van oorlog te bren
gen.
Dp iWeensche correspondent ;van
de „Diaily Express" verzekert, 'dat
Oostenrijk-Hongarije slechts voor
den vorm tegen het inpalmen va,n
den Lev ant-spoor weg verzet heeft
aangeteekend en het heimelijk met
Bulgarije eens is. Voor zijn steun
zou Oostenrijk-Hongarije beloond
willen worden met de nu enkel 'nog
bezette provincies Bosnië en Her-
zegowina.
MAROKKO.
De Fransch-Spaansche actie.
Reuter seint De regeeringen te
Parijs en te Madrid «tellen een ge
meenschappelijke nota op, welke, naar
verluidt, zal worden onderworpen aan
het oordeel der mogendheden, die de
acte van Algeciras hebben ondertee
kend. Die nota zal aan Moelai Hafid
worden ter hand gesteld door tus-
schenkomet van den deken van het
diplomatieke korps te Tanger.
In dat stuk zullen, naar het heet,
opgenomen worden de van Hafid ge
il ëischte waarborgen om als sultan van
Marokko erkend te worden. Deze
waarborgen zijn die ten aanzien waar
van tusschen de mogendheden tenge
volge van hun onderzoek der eerste
Fransch Spaansche nota, overeenstem
ming is verkregen.
Pichon had gisterenavond een on
derhoud met den Spaanscheu gezant,
aan wien hij het ontwerp der nota
ter hand stelde, dat nu aan het oordeel
der Spaansche regeering wordt on
derworpen.
Het ontwerp deed bij markies Del
Munio geen enkele bedenking ontstaan.
Hij heeft het onmiddelijk naar Madrid
gezonden.
AMERIKA.
De vooruitgang van het Katholicisme
in de Ver. Staten.
Kardinaal Gibbons, aartsbisschop
van Baltimore, die in zijn lang leven
van 74 jaren, getuige is geweest van
den vooruitgang van het katholicisme
in Amerika, heeft alvorens Europa te
verlaten in een interview verklaard,
dat er geen overdrijving is in hetgeen
in Europa gezegd wordt over dien
vooruitgang en hij geeft twee oorzaken
aande ijver en de actie van de
geestelijkheid en... de scheiding van
Kerk en Staat.
In de Vereenigde Staten is namelijk
die scheiding van Kerk en Staat een
weldaad, omdat zij is gebazeerd op
den stipsten eerbied der vrijheid.
Deze eerbied van de regeering jegens
de katholieke kerk wordt telkens be
vestigd als het burgerlijke en het gods
dienstige gezag met elkaar in aan
raking komen. Bij het eerste concilie
te Baltimore gehouden door het epis
copaat van Amerika, verzekerde de
regeering een openbare dienstorde,
stond processies en optochten toe die
door de prachtig gedecoreerde straten
met een eereescorte van politie trok
ken 1
Kom daar bij ons zelfs eens om
Keizer Wilhelm en de fa rei-
lie Lippe. Wg hebben iudertgd uit de
Dnitsche couranten de verschillende com
mentaren medegedeeld, vastgeknoopt aan
bet gevraagde ontslag van prins Bernbard
von Lippe als ritmeester der cavalerie.
Thans maakt prins Bernbard zelf aan die
besprekingen een einde, door de volgende
verklaring, in de „Landesztg." opgeno
men „Ik heb mijn ontslag uit den mili
tairen dienst alleen om persoonlijke rede
nen gevraagd, daar ik voornemens ben
mij bezig te houden met landhuishoud
kundige en koloniale studiën. Het doet
mij in hooge mate leed, dat mijn besluit
aanleiding kon geven tot zulke onjuiste
en mijne loyauteit in kwestie stellende
combinaties, waarvoor geen enkelen grond
bestond."
De een na den ander! Uit Tan
ger meïdt men, dat El Gebbas, de Troe-
gere minister van oorlog van Abdul-Azis,
ais opvolger van El Torres met bet be
stier van de buitenlandsebe aangelegen
beden, in dienst van Moelai Haiid, be
last is.
De cholera te Sint Peters
burg. De telegrammen uit St. Petersburg
melden, dat de cholera langzaam afneemt.
Eergisteren werden 219 nieuwe gevallen
aangemeld, tegen 240 op Zondag. Het
afnemen wordt toegeschreven aan de toe
nemende koudemaar vele geneesheeren
vreezen, dat de epidemie, die nu lang
zaam gaat afnemen, in het voorjaar we
der met vernieuwde kracht zal uitbreken.
Van de Koningin.
H. M. de Koningin heeft f300 ge
schonken tot leniging van den eersten
nood der gezinnen, welke werden
getroffen door de jongste ramp in de
mijn „Laura" te Eygelshoven.
Minister de Marees v. Zwijnderen.
De Minister van Buitenlandsche
Zaken komt Woensdag van verlof
terug.
De aehterstandsontwerpen.
„L. en V." verneemt, dat de Minis
ter van Justitie op zijn voornemen is
teruggekomen om een wetsontwerp
bij de Tweede Kamer in te dienen
tot wijziging van de bij de Eerste
Kamer nog aanhangige achterstands-
ontwerpen.
Uit de Staats-Courant.
Bij Kon. besl. van 28 dezer is be-
noemd tot rechter in de arrondisse-
ments-rechtbank te 's Gravenhage, mr.
J. G. Gratama, doctor in de Staats
wetenschap, thans rechter in de arron-
dissements rechtbank te Almelo.
Baron Van Asbeck, te New-York,
op weg naar Holland.
De Amerikaanscbe editie van de
„New-York Herald" van 17 Sept. meldt
het volgende:
Baron Van Asbeck arriveerde hier
vandaag, op zijn doortocht naar
Holland.
Hij deelde o.a. mede, dat baron Van
Seckendorff, die tot dusver geen per
soonlijke onaangenaamheden met
president Castro gehad heeft, en thans
de Hollandsche belangen behartigt,
van opinie is, dat Holland veront
schuldigingen zou aanbieden, vóórdat
het eischen aan Venezuela stelt.
De commandant van de „Gelderland"
was in groot tenue tijdens de confe
rentie, welke niet van vriendschap-
pelijken aard schijnt geweest te zijn,
daar beweerd wordt, dat de Duitsche
consul zeer snel vertrok met zijn boot
zonder het vertrek van de „Gelderland"
af te wachten.
Het was de eerste maal, dat de „Zislia"
van de Red D. Line, waarmee baron
Van Asbeck hier aankwam, sinds zij
La Guayra aandeed, geen ziekte aan
boord had en geen gevallen van pest
gerapporteerd waren, zelfs niet te
Curag&o.
De Hollandsch-
Belgische entente.
Naar de „Petit Bleu" meldt, zal de
tweede conferentie van de Hollandsch-
Belgische commissie in den loop van
November in Den Haag worden ge
houden. Den 12den en 26sten Oct.
zullen daaraan vergaderingen der sub-
(Uit het Duitsch).
'pijn. wijze van dit te doen verried
2ulk ©en fijn© goedhartigheid, dut
J-yrill's belangstelling voor djein stil
ist man aanmerkelijk toenam. Hij
Fx.'iatte zich zijn naam te poiemeh, 011
driest binnenkomen t© vieront-
s,-huldigin, waarop het gesprek ter-
sWid in gang kwam, want M arcs ill a
UeiiMe zich met hare gewone Ie-
Vimdigheid daar terstond in. Zij
pist dit frisch en levendig te hou-
pm, ofschoon zij slechts hier en daar
plagen inwierp; zij bezat ier den slag
iVah om den gast aan het praten te
~^ngen, terwijl de lieer des huizes
y^ootendeels toeluisterde, doch dit
mat die beleefde yookomend-
ï^id, welk© aantoont, dat men ger
^1 hij d© zaak is.
Hhniddels viel daar buiten de re-
met stroomen uit den hamel,
jple bliksemstralen doorkliefden
ruim en de donderslagen yolg-
elkander onafgebroken op. Dit
i stoorde echter de pratenrien in
y gezellig© vertrek niet.
L?n comfortabele, ouderwietscbe
inrichting maakt© dit huiselijk; rijk
en degelijk was deze kamer, zonder
©enigen pronk. Bein smaakvolle,
voorname eenvoud kenmerkte 't ge
heel. Dezen indruk ontving Cyrill
op het eerste oogenblik, wat hem
echter 't meest opviel, dat waren
de fraaie, oude olieverfschilderijen,
portretten van oud© Fransch© hoeren
en dames, in pruik en poederkapsel,
wier fijne aristocratische gezichten
levendig uit de antieke lijsten kwa-
men kijken. Dezelfde fijne trekken
vertoonde het beeld van ©en jong,
aanvallig meisje, dat, ©ene roos in
de hand houdende, zelf een© bekoor
lijke, pas ontloken bloem scheien. Dit
portret 'da,teerde blijkbaar uit een la-
teren tijd. Daargelaten de kleeding,
zou men het voor ©en portret van
Maroella hebben kunnen houden, ten
minste men vond daar dezelfde schit
terend© oogen in terug-
Steeds wieder yiel Cyrill's blik op
deze schilderij. Maroella bemerkte
het en zeide vriendelijk„Dat is het
portret van mijn lieve moeder. Het
deed mij ©en onbeschrijfelijk genoe
gen, het t© vinden. Nooit werd ik
moede het te aanschouwen eu er d©
lieve, mij zoo goed bekende trekken
in te zoekiein. Arm© mama! Hoe
gaarne vertelde zij mij[ van d© plaats,
waar zij haar jeugd had doorge
bracht ien die zij nimmermeer terug
zag. Al de-ze oude, eerbiedwaardige
portretten beschreef zij mij. Het
zijn mijne voorvaderen. Alleen on
der voorwaarde, dat zij hier hun)
plaats zonden behouden, kochten wij
mijn bloedverwanten do bezitting
af."
In dezen geest keuvelde Maroella
voort, terwijl zij inmiddels zorgvul
dig een wijngrogje .voor oom Pierre
gereed maakte.
D© oude Maggot schonk inmiddels
den parelenden Mótezelwijn in fraaie
kristallen glazen, die Maroella, zel
ve den gast aanbood, alvorens zij
oom Pierre het zijne reikte.
Cyrill hiel het sierlijk© kelkglas
op ien zeide: „Op uwe gezondheid,
juf frouw de Döwial. Sta mij toe, om
op Duitsche wijze miet u te klinken."
Toen deze onvoorzichtige woorden
hem ontsnapten, beefde het glas zóó
merkbaar in oom Pierre's hand, dat
hij het neer moest zetten, doch wat
Maroella betreft, deze stootte kalm
met haren gast, a,an- Dit bracht ©en
helderen klank te weeg. Zij lacht©
daarbij en wendde zich met ©e,nejn
onbeschrijfelijk toederen blik tot
com Pierre, di© nu ook zijnerzijds
Cyrill bescheid deed en toen zijn glas
haastig tpt op den bodem toe le
digde.
Die kleine' rustpoos, di© daardoor*
ontstchd, onderbrak oom Pierre ech
ter zelf, hij nam den draad van bet
gesprek weder op.
Van. lieverlede toonde hij zich
daarbij wat levendiger. Hij sprak
wel is waar niet zonder terughou
ding ,maar wat hij zeide, yerrieicf
een hoogst beschaafden geest en ©en
ruimen gezichtskring. Hoe moer het
gesprek in gang kwam, 'des te moer
ook trad d© veelbereisde man van
d© wereld op don voorgrond.
In den loop van het gesprek ver
nam Cyrill dat da Dpwial's uit Nor-
mandië afkomstig waren, doch een
tak van dien ouden stam, voor langen
tijd reeds jaan gte|n© zijidje van jdje'n, Ocic-
aan in Be|n©clen-Ca|nada wortel
schoot, waarheen ©en der jongere tel
gen van het oud© geslacht, Gasten
da Dowial, de schoon© Lotharingsch©
als zijn jonge vrouw heen gevoerd
had. Beiden vonden hun graf in:
de Nieuwe [Wereld en lieten hun
©enig kind onder d© bescherming van
oom Pierre achter.
„Het is nu Mijn vadertje, mijn al
les op de wereld, aan hem heb ik
alles te danken wat vreugde en ge
luk heet," zeide Marcella, terwijl
zij tender hare kleine hand op den
schouder van den trouwen bescher
mer legde, voor wien zij steeds ©ene
aandoenlijke opmerkzaamheid aan
den dag legde, die haar allerliefst
stond.
Bij bet bloeiende, frissche .kopje
vergeleken scheen het kalme gezicht
van oom Pierre oud en geel.
Zijn bewegingen hadden iets onbe
holpens, stijfs, onzekers, hij moest
zeker zeer bijziende zijn, of wel ©en
oogziekte hebben, want nooit schoof
hij den gouden bril met de zwarte
glazen naar boven-. Men kon zijn
oogen niet zien lachen, alleen om
den fijnen, ernstigen mond dwaal
de van tijd tot tijd een zonderLing
glimlachje, 't welk aan het droef
geestige' gelaat een© eigenaardig© be
koorlijkheid verleend©.
Mareella's vriendelijke stem lokte
ook nu dien glimlach te voorschijn,
terwijl hij met zijn© rechterhand lief
devol hare kleine hand van zijn
schouder trok en vast in de zijn©
hieldonderwijl zij voortging„Aan
zijn© opmerkzaamheid heb ik ook al
leen den aankoop te danken van deze
grootouderlij ke bezitting hier met
al de dierbare herinneringen, waar
naar ik zoo vurig verlangde."
D© aankoop was echter denkelijk
meer ©ene daad van piëteit, dan wel
van overleg geweest, want op den
duur moest dit levenskrachtige,
bloeiend jong© meisje immers in deze
deze eenzaamheid wegkwijnen, en
voor den ietwat hypochondxischen
zoon van Normandië, di© volgens
Margot's verklaring de Duitscbers
niet luchten of zien mocht, kon het
slechts een offer zijn, om hier onder
da overwinnaars van Sedan te leven.
Hierover en over nog veel meer
dacht Cyrill ernstig na, toen hij een
uur later den steilen terugweg naar
Metz insloeg.
Nadat hst onweer over was, mocht
Cyrill niet lanaer dralen met af
scheid te nemen, doch de kort©
sparine tijds, die het hem vergund,
was bij da Dowials te .vertoeven,
deed hem in deze beschaafde, .be
minnelijke menschen kennen, die hij
in stilte hoopte nog vaker te kun
nen bezoeken.
Hij wachtte echter tevergeefs op
©en© uitnoodiging daartoe. Met on
gezochte beleefdheid vervulde men
alle plichten jegens den gast, die het
toeval in huis had gebracht, doch
verder ging men geen stap, totdat
Cyrill met koen© beleefdheid begon
te verzekeren, dat hij zich eerstdaags
veroorloven zou, om de familie in
allen vorm ©en bezoek te brengen,
ten eind© haar nogmaals zijn dank
te betuigen yoor de zoo voorkomend
aangeboden schuilplaats gedurende
het onweer van heden.
Maroella had ook toen geen woord
gezegd. Om den mond van oom
Pierre echter had die innemende
vriendelijke glimlach gsspeeld,
waarbij hij evenwel ietwat ceremo
nieel antwoordde, dat zij, geheel bui
ten alle gezellig verkeer, volstrekt
geen vormelijk© bezoeken ontvingen,
wanneer mijnheer echter op zijn©
wandelingen eens aan wild© komen,
zijn bezoek hun z©ex .veel ©er zou
doen. i
Wordt vervolgd
