DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
m mm mm loll Uil rrr
MISLEID.
Afin GOLDEN bS SI H GULDEN b« 1 f«fl GUI?,"'bii Hifi 8ULDEN hij
De verkiezing van
morgen.
KindeipfiiiiHSirest 29-3133, Haarlem
BUITENLAND.
ÖIMSDAC 6 OCTOBER 3908.
33ste jaargang No. 6705
Per 3 maandem voor Haarlemf 1,35
Toor da plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1,35
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1,80
Afzonderlijke nummers 0,05
Bureaux van Redactie en Administratie:
Intercommunaal Telefoonnummer 1426.
Van 16 regelsf0,60 (contant) f0,50
Xlke regel meer0,10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie contant.
Alle betalende abonnés op dit blad z(jn, volgens de bepalingen en onder de beperkingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor bedragen van
werken.
GULDEN bij
verlies van
één
wijsvinger.
GULDEN bg
verlies van
éen anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
Véél behoeven we niet te zeggen
voor de Raadsverkiezing van mor
gen.
We hebben geen portretjes van
onze aanbevolen candidaten rond
te deelen: wij oordeelen dat niet
hun uiterlijk, maar hun beginselen
en hun werk voor de algemeene
zaak hier den doorslag moeten ge
ven 1
En daarom kunnen we ook tegen
over de pen-voortbrengselen van de
liberale aanbevelers het zwijgen
doendie spreken steeds van zulke
deftige en nette mannen, waardig
een plaats te bekleeden in stad's
raadzaalhet komt er voor
ons op aan, of de gekozenen naar
onzen geest in den Raad werkzaam
zullen optreden
Nu willen we hier niet weer eens
terugkomen op de noodzakelijkheid,
dat de Katholieken in den Haar-
lemschen Raad wat beter naar even
redigheid moesten vertegenwoor
digd zijn.
E. V. (evenredige vertegenwoor
diging) hebben we helaas nog niet,
endus hebben we er geen
form e el recht op.
Maar waar we toch nog ééns wel
op mogen wijzen, is op de méér dan
ergerlijke handelwijze der liberalen
bij de jongste verkiezing, toen deze
ons de plaats van wijlen Mr. Bij
voet absoluut niet wilden lateD,
maar die gretig voor zich zelf in
palmden
Zulke gebeurtenissen moeten de
Roomsche en Christelijke kiezers
wakker schudden, en noodzakelij
kerwijs hen er toe brengen, te er
kennen dat de Katholieken en Anti
revolutionairen in een stad als
Haarlem, waar ze een zóó beteeke-
nend percentage der bevolking
uitmaken, wat den gemeenteraad
betreft dan toch wel al te zeer
worden achteraf gezet!
Alleen daarom reeds stemt ieder,
die billijk wil zijn, morgen op de
recbtsche candidaten!
Maar daarnevenswij vragen
aller opkomst niet alleen omdat
deze candidaten nu eenmaal door
de rechtsche partijen zijn gesteld:
wij vragen die trouwe deelname
aan de herstemming óók, omdat onze
candidaten o.i. de meest-geschikte
zijn 1
Odz6 tijd staat in het teeken der
democratie, zegt men vaak.
Wij aanvaarden dat gaarne.
En we oordeelen, dat men dezen
wapenkreet wat dat is hetl
dan toch wel op de eerste plaats
zal hebben te gebruiken bij een
gemeenteraadsverkiezing, waarbij
vooral de burgerij en de werkmans
klasse een daadwerkelijk aandeel
hebben.
Welnu: onze candidaten staan in
de lijn, door die leuze aangegeven.
Met een middenstander en een
werkman komen de niet-liberale
partijen ditmaal uiten het is
niet onbekend, dat in den Haar
lemsehen Raad juist bet gemis aan
nog twee zulke vertegenwoordigers
méér dan eens is gevoeld.
Daarbij zijn onze mannen ook
mannen van beginsel, uit één
stuk.
Geen jagers naar het gemeente
raadslid-baantje, geen laveerders tus-
schen twee richtingen 1
Mannen die zichzelf hebben om
hoog gewerkt, en wier publieke en
politieke richting bepaald wordt
door de beginselen, die ze openlijk
en zonder schroom durven belijden,
voor een ieder
Dat alles overwegend, moeten ook
velen onzer politieke tegenstanders
het erkennen wat ze ook doen
dat ditmaal de rechtsche partijen
al een zeer gelukkige keuze hebben
gedaan 1
En dat is voor ons een reden,
om nog harder dan ooit ie werken,
om allen tot den allerlaatsten man
op te komen, om nu eens alles in
te spannen voor onze recbtsche
candidaten bij deze herstemming
Tot den allerlaatsten man
Want dat is het geheele geheim
van de overwinning!
Moge het morgen zoo zijn, en
alle rechtsche kiezers, ook de
lauwen en de tragen en de over-
schilligen, nu eens als één man
stemmen op onze rechtsche candi
daten
J w. FLORIJN
en
A. H. SMULDERS.
De Staatsgreep van Oosten
rijk en Bulgarije.
Gisteren' is dan werkelijk idia
onafhjankelijkheidsverkla
ring v an Bu 1 g,a;r ij er door ge
gaan.
Bulgarije is een koninkrijk nu, en
vorst Ferdinand draagt den (Ooster-
scben"1 titel van „Czaar" of beer-
sclier.
Die telegrammen stroomen sinds
gistermiddag 4 uur maar aangroote
blijdschap in Bulgarije, vlaggen en
parades, betoogingen lep plechtige
godsdienstoefeningen.
Dat is, voor zoover Bulgarije aan
gaat.
Uit Konstantinopel hoorer we nog
niet veel. D|ei beurs daalt sterk en
de gezanten keieren ten spoedigste te
rug.
Maar de oorlog is nog niet ver
klaard blijkbaar voelt Turkije zich
te zwak.
De groote aandacht concentreert
zich op Budapest en Parijs.
In Budapest
is blijkbaar ter gelegenheid van het
bezoek 'van vorst Ferdinand da ge
heel® staatsgreep in elkaar gezet. Te
dien opzichte is de allerhartelijkste
ontvangst die den toenmaligen vorst
van wege keizer Frans Jozef te
beurt viel, een duidelijke aanwijzing
dat de oude Keizer aan de zijdei
van Bulgarije staat.
En dat maakt juist de toestand
zoo ingewikkeld.
In Par ij s
confereeren da ministers en de ge
zanten Iswoiski is er nog, en wie la
zen wel van zes of zeven conferenties
te gelijk.
In Parijs zit blijkbaar het brand
punt der diplomatieke gedaehtenwis-
seling- trouwens: van de brieven
die keizer Frans Jozef nn, naar ge
meld wordt .heeft geschreven aan al
da groote mogendheden,, is die te
Parijs het eerst overhandigd.
't Blijkt goed gezien, wat de
Temps" meldde, en wat wij gis
teren mededeeldendie brieven heb
ben in de aankondiging van, Oo-s-
tenrijk's en Bulgarije' s plapnein, en
tevens de aankondiging, dat Oos
tenrijk nu definitief Bosnië en Her-
zogewina in bezit zal nemjein.,
Hoe het bericht wórd
on tv an gen.
Uit Londen, zoowel als uit Ber
lijn, levenzeer uit Parijs, komt, be
richt, dat ovieral het nieuws uit het
Oosten zeer ongunstig is ontvangen
De mogendheden zijn er niet tevre
den mede
Yopral Engeland is boos.
Reuters Agentschap verneemt, dat
da Britsche regeering niet kan toe
staan, dat welke mogendheid ook
het recht zou bezitten, wijziging te
brengen in «een internationaal trac
taat, zonder da,t daarvoor de toe
stemming is verkregen van da ove
rige mogendheden die dat tractaat
mede-onderteekend hadden- Uit dien
hoofde zal de Britsche regaering
weigeren goed te keuren, dat ©eni
ge inbreuk welke ook worda
gemaakt op het Tractaat van Ber
lijn. Zij zal weigeren te erkennen
hetgeen geschied is, totdat da op
vattingen der overige mogendheden'
zullen zijn bekend geworden, en met
name de opvatting van Turkije, dat
meer onmiddellijk bij de kwestie ba
trokken is dan een der overige mo
gendheden.
Dat wil dus zeggendat Enge
land vorst Ferdinand niet als koning,
en Bulgarije niet als onafhankelijk
koninkrijk erkent.
Althans: voorshands niet.
(Want Engeland wil blijkbaar zoo
maai' niet toestemmen in het ge
beurde, doch Europa's voogdijschap
over het Oosten beviastigen door een
herziening va;n het tractaat van Ber
lijn
En wel in een nieuw-bijeen te roe
pen
Europeesch e com f eren t ie.:
Dat wordt dan zoo'n repetitie van
Algeciras waarschijnlijk. (Wanneer
ten minste niet Turkije en Bulgarije
den boel in de war sturen en dade
lijk aan het vechten slaan
Berichten uit (Wjeenen aan de
„Temps" melden al, dat de twee le
gers naar de grenzen oprukken
Zal er oorlog komen?.
Te Weenen gelooft men zeker van
wel. Ook Oostenrijk-Hongarij© mo
biliseert legercorpsen, om gereed te
zijn tegen elke eventualiteit. En
Turkije zendt troepen en wapenvoor-
raad naar de grenzen.
Een vredelievende oplos
sing
wordt wel is waar door alle mogend
heden beproefd. De Europeescbe
staatslieden zijn voor niets zoo bang
als voor bet woord „oorlog", want...
men vreest dat een oorlog in den.
Balkan tot een algemeene botsing
leiden kan, en dan is de afloop niet
te voorzien.
Wij meenen derhalve als conclu
sie van de berichten, telegrammen
en beschouwingen, te mogen zeggen,
dat dit conflict o. i. wel leiden zal
tot ©en nieuwe conferentie der mo
gendheden, waar danFerdinand
ais koning zal worden erkend, ein
Turkije met veel beleefdheid en
spijt zal worden aangeraden, te be
rusten in het fait a o com p li
mits niet deze twee kemphanen de
mogendheden vóór zijn, en al aan
het bakkeleijen zijn gegaan.
Hieronder vplgen nog geinig® Reu
ter-tele grammen,. diei nadere bijzon
derheden of wetenswaardigheden
brengen.
Nadere berichten.
SOFIA, 5 October. Vorst Ferdi
nand ©n de ministers bevonden zich
tie Tirnovo gedurende de afkondi
ging van de proclamatie. Zij waren
gisterenavond uit Rpetsjoek daar
heen vertrokken, Ook prinses Eleo-
nore en de kinderen van vorst Fer-
dinamio. vertrokken gisterenavond
per extra-trein naar Tirnovo.
Die plechtigheid der afkondiging
va-n d© proclamatie geschiedde
's morgens om elf ure in de Oude
Kerk, Het Koninklijk manifest,
waarin de afkondiging der onafhan
kelijkheid zal worden bekend ge
maakt, zal heden verschijnen.
SOFIA, 5 October. De afkondi
ging van de onafhankelijkheid ge
schiedde te Tirnovo onder het ge
roep van „Leve de Czaar van Bulga
rije"». Een bevel tot mobilisaetie is
nog niet gegeven. Men houdt het
er voor, dat, mocht het bevel tot
mobilisatie gegeven worden, Bulga
rije een verdedigend© houding zal be
waren.
DARIJS, 5 October. De gedach-
tenwisselingen tusschen minister Pi-
chon en de gezanten van verscheiden
mogendheden blijven zoo druk mo
gelijk. Over den loop der bespre
kingen zijn geen aanwijzingen ver
strekt behalve de verzekering, dat
de Fransche, Engelsche en Russi
sch© regeer in gen gekomen waren tot
een overeenstemmend® beschou
wingswijs. Het staat vast, dat
Frankrijk, Rusland, Engeland en
Italië geneigd zijn al hun krachten
in te spannen om te komen tot hst
behoud van den vrede in het Oos
ten. Maar op het oogenblik schijnt
het moeilijk, een middel te vinden,
geschikt om tot het beoogde doel te
kimmen worden gebezigd.
Alles hangt af van wat er te Kon
stantinopel zal gaa,n .gebeuren. En
©en snelle opeenvolging van gebeur
tenissen zou de mogendheden Wfdl
eens kunnen stellen voor een voldon
gen feit en den stand van zaken vol
komen kunnen wijzigen.
Het plan van een nieuw interna
tionaal congres wordt met zeker©
hardnekkigheid opgeworpen. In elk
geval zou men te dezer zake de mee
ning moeten kennen van Turkije. Is
dat gunstig gestemd voor het denk
beeld dan zouden gelooft men
ida mogendheden bet gemakkelijk
over een conferentie kunnen ©ens
worden. Frankrijk, Rusland en En-
land zouden het initiatief kunnen,
nemen. Maar dat zijn alles hypo
thesen, welke men op 't oogenblik
met groote behoedzaamheid dient te
beschouwen.
ITALIË,
Het droevig einde.
Onder de rubriek „Notes Romaines"
lezen we in de Brusselsche „Patriote":
Abbé Murri, die langzaam aan dieper
en dieper is gevallen, zoodat hij ten
slotte „a divinis" is geschorst, zal
nu, zooals hij het zelf noemt, „zijn
post weer gaan innemen", dat wil
2eggen opnieuw zijn Revue gaan uit
geven, waarmede hij uit reverentie
voorde bevelen der kerkelijke overheid
eerst was opgehouden.
Bovendien is Murri van plan vol
gens de „Avvenire" van Bologna, die
vroeger tot de bewonderaars van den
„Koning van het congres van Bologna"
behoorde, doch die, op dit oogenblik,
hem geheel en al veroordeelt en hem
beschuldigt de vijand te zijn geworden
van de ohristelijk-sociale beweging,
naar aanleiding v*n het onlangs te
Genua gehouden congres zich te
Fermo candidaat te laten stellen voor
het parlement, onder de auspiciën
van niemand anders dande weduwe
van den ongelukkigen graaf Bonmar
tini, die, na haar veroordeeling wegens
medeplichtigheid in de bekende moord
geschiedenis, gratie heeft gekregen.
Tijdens een banket door de demo
cratische partij 2 October 1.1. te San
Giovanni Vardarno gehouden, waar
men vele socialisten opmerkte, die
hem de hand waren komen drukken,
heeft abbé Murri een rede gehouden,
om aan te toonen, „hoe de christen
democraten het denkbeeld der ver
wereldlijking der school en der gods-
dienstloosheid van den Staat verstaan."
Later heeft hij nog gesproken over „de
teleurstelling der jongeren, die gehoopt
hadden een werkelijk democratische
actie onder bescherming der kerkelijke
autoriteiten te kunnen ontwikkelen,
die gedurende eeuwen reeds er belang
bij hebben de verbetering van het
proletariaat te verhinderen."
Abbé Murri kan nu gerust de hand
drukken der socialisten beantwoorden:
hij heeft niets meer te verliezen, zijn
naam zal weldra en terechtin
de vergetelheid verdwijnen I
MAROKKO.
Een nieow incident tusschen Duit-
schers ea Franschen.
De „KölDische" meldt dat te Rabat
gisteren een nieuw Fransch-Duitsch
incident is voorgevallen. Een bode
van de Duitsche post, Moehammed
Filali, geraakte in twist met een
Fransch officier en den onder zijn
bevel staande politie-soidaten.
Hij werd in hechtenis genomen om
voor den Franschen bevelvoerenden
officier te worden gebracht. Daarbij
kwam het tot vechten tusschen de
politie, soldaten en de Marokkanen
Filali wist te ontsnappen.
Hierop eischte de Fransche officier
van den Duitschen vice-consul dat
deze den postbode zou uitleveren.
Deze weigerde, maar stond toe dat
de postbode werd ondervraagd in
tegenwoordigheid van den betrokken
officier en van getuigen.
Bij dit verhoor bleek dat er van
wat was voorgevallen, van elkaar
afwijkende voorstellingen werden ge
geven.
AMERIKA.
Kiesmanoeuvres.
Weder een nieuwe veldtocht tegen
Roosevelt en Taft wordt door de de
mocraten op toon gezet.
De heeren beschuldigen mekaar
over en weer van knoeierijen.
De voorzitter van het Amerikaansche
democratische nation aal-comité heeft
bericht, dat hij zich thans bezighoudt
met het onderzoeken van een zeer
gewichtige mededeeling; verscheidene
bekende leden der republikeinsche
partij, waaronder bloedverwanten van
Taft en Roosevelt, zouden bij het
syndicaat geïnteresseerd zijn geweest,
hetwelk het Panamakanaal voor 40
millioen dollars aan de Vereenigde
Staten heeft verkocht.
FEUILLETON,
(Uit het Duitsch).
27)
„In het geheim was mijn man
mededing gedaan van de aan
komst van den inspecteur, hij fluis
terde mij de tijding toe, tóen1 ik
reeds mij met onze gasten' bezig
Een onbeschrijfelijke angst maakt©
zich van mij meester, ik had te lang
gezwegen. Vol heimelijke ontstelte
nis bemerkte ik nu, dat mij;n orde
lievende, in de vorige dagen door d©
toebereidselen voor de soirée maar
al te vaak in zijn bureau-uren ge
stoorde man stilletjes de kamer uit-
sloop om eene yoor-inspectia te hou
den.
„Hij wendde behoefte naar rust
ten minste gedurende enkel© oogen-
blikken voor, maar ik raadde zijn
bedoeling, wist, wat hij ontdekken]
moest, en hield mij voorbereid op een
bekentenis.
„Met de grootste inspanning hui
chelde ik tegen mijne gasten vroo-
lijkheid, doch ten laatste kon ik de
steeds toenemende innerlijke onrust
niet langer verdragen en ik spoedde
mij naar Cronau. Het is mij onmo
gelijk te herhalen hoe ik hem1 vond.
Op dit oogenblik meende ik krank
zinnig te zullen wonden. Ik gilde
om mijn zwager Gerhard, dien ik
wist dat thuis was, alhoewel hij de
deelneming aian het feest had afge
wezen. Gerhard was echter weg. Ik
kou slechts vermoeden, wat hem tot
zijn vertrek bewoog, want even vóór
de soiree begon, hadden wij met hem
nog al hevige woorden gehad over
een verschil van meening. Dit was
echter nog volstrekt geen reden om
ons zoo plotseling te verlaten, en
zijn vlucht bleef mij steeds onver
klaarbaar-
„De verdenking die daardoor ter
stond op hem viel bracht mij echter
in de vreeselijkstei bekoring, waar
voor ik bezweek.
„In mijn wanhoop maakte ik mij
de omstandigheid ten nutte, dat
men hem de schuld gaf. Meer nog,
ik huichelde zelfs er aan te gelooven.
Nu en dan kwam de gedachte wel
eens bij mij' op, dat Gerhard opzet
telijk de verdenking op zich geno
men had, om zijn broeder er voor
te bewaren, da,t hij met schande uit
zijn ambt ontzet zou worden, ©W met
het oog top mijn zoons besloot ik,
dit heldhaftig offer van Gerhard)
niet te verijdelen, en het mócht dan
ook kosten Wat het wilde voor mijne
hoopvolle zoons een onbczwalkten]
naam te redden.
„Toen later mijne beide jopgsteinj
in den bloei der jeugd stierven, zag
ik daarin e-en strafgericht God's.
.Wellicht zou ik destijds een© open
hartige bekentenis hebben afgelegd,
hadde mijn zwager nog geleefd,
maar hij was dood en Paul leefde.
Ow; uwentwil zweeg ik onder dei
vreeselijkste gewetenswroeging. Al
le levensvreugde was mij vergald.
Mijn gansche karakter veranderde
onder den vreesdij ken druk, die ex
op mijne ziel lag. Dien druk van mij
af te schudden, dit gelukte mij niet
in al die lange bittere jaren. Om mij
zelve te verdooven, trachtte ik alles
te verloochenen wat mij vroeger hei
lig was geweest. Gelukte mij dit
niet, dan overmeesterde mij de bit
terheid en ik zwoer mijn geheim te
bewaren, en nu is het mij toch ont
rukt."
Hare stem brak. In korte, afge
broken volzinnen had zij, vaak naar
adem snakkend hare bekentenis uit
gesproken.
Een pijnlijke rustpoos ontstond,
Malchen W'©liner verroerde zich
niet, en slechts ean zacht onderdrukt
snikken van Paul deed zich ver
nemen. Thans hief hij het hoofd op
en kuste zijn moeder.
„Arme moeder, gij hebt veel ge
leden. God zal u genadig zijn. Wij
willen vereenigd hem daarom bid
den," ging hij met trillende lippen
voort, „En thans mag .ik voor u
doen, wat geschieden moet,"
De zieke knikte alleeh ien koek
hem lang aan.
Eindelijk zeide zij toeder„Ik heb
geen tijd te verliezen. God zal mij
om uwentwil vergeven. Wanneer je
wilt, ba,al dan nn den priester. Ik
vrees hem thans niet meer, daar mij
ne geheime schuld nu geopenbaard]
is, heb ik niets meer te verbergen ©n
behoef het verlangen mijner ziel
naar de vertroostingen van den gods
dienst niet langer te „onderdruk
ken",
„D;ank moedertje, voor dit woord.
Duizend maal dank," f luisterde Paul
onder tranen En hij haastte zich om
midden in den nacht aan haar
wensch te voldoen.
Toen de morgen in het Oosten)
grauwde en het schitterende dagge
sternte langzaam opsteeg, vielen de
eerste zonnestralen het stille zieken
vertrek binnen Zij kusten bet
doodsbleeko kalme aangezicht van
een arm menschenkind, dat eindelijk
rust gevonden had. Mevrouw Cro
nau wias met God verzoend, en mor
de niet meer op haar lot. Berouwvol
had zij haar eigen schuld bekend
en de vertroostingen van dsn gods
dienst ontvangen. Op geen hinder
paal meer stuitend, bleven deze niet
onwerkzaam op haarzij was geheel
veranderd.
De norsche verbitterde trek was
geheel verdwenen, zij haio, opgehou
den met lijden, haar borst ging lich
ter op en neer, zij zag er tevreden
uit, de eerste maal sinds vele jaren.
Zij had haar plicht gedaan. Nadat
zij met den hemel vrede gesloten:
had, rekende zij met de wereld af,
wat zij haar nog schuldig was.
Met inspanning van hare laatste
krachten, onderteekende zij in het
bijzijn van getuigen de korte beken-
nis van haar schuld, die de smet
van de eer en den naam baars zwa
gers nam. Eerst nada.t zij aan de ge
rechtigheid en de waarheid had vol
daan, zonk zij voldaan in haar bed
achterover en zoo groette haar
stil het eerste zonlicht.
Paul zat naast haar, hij wilde niet
van haar zijde wijken. Malchen had
beiden alleen gelaten, zij rustte een
weinig in de aangrenzende kamer,
het hart vervuld met onbeschrijfbare
gevoelens van dank voor de redding
van Gerhard's eer, tot welke zij had
mogen bijdragen. Haar geloof aan
hem zóó beloond te zien, dit schonk
haar een diep weemoedig geluk.
„Mijn zoon," fluisterde inmiddels
de zieke teeder en zelfs de toon van
baar stem verkreeg ©en anderen,
weeken klank, „mijn zoon, ik ge
voel het naderen van den dood, maar
ik ducht zijne verschrikkingen niet
meer. Nietwaar, mijn lieveling, je
zult voor mij bidden Thans ben ik
er gelukkig door, dat ge van den
glans der wereld niets voor u zei ven
begeert, want des te eerder vtargeeit
gij 'mij, Isidore en zelfs Axel zullen
mij moeilijk kunnen vergeven. Zij
vragen immers zooi veel naar de we
reld, dat hun geen tijd voor hunne
moeder overblijft doch ik klaag niet.
Groet beiden van mij."
Na ©en poos hervatte zij„Ik zou
Axel nog zoo gaarne eens gezien heb
ben, maar hij is zoo ver van hier.
Smeek hem en Isidore uit mijn naam
om barmhartig jegens mij te oordee
len. Ik weet, Paul, dat gij dat doen
zult, en dat gij uwe moeder niet
vergeet."
Nimmer, moeder, nimmer!"
Dit was het lafste gesprek tus
schen moeder en ^pon. D© zieke werd
hoe langer hoe zwakker, zij sliep
veel en toen de zon dien dag lang
zaam verbleekend in het (Veesten on
derging, sliep mevrouw Cronau met
de hand in die van haren zoon kalm
in, om nimmer meer in dit aardsche
leven te ontwaken.
Toen Isidore dien avond kwam',
vond zij hare moeder rejds over
leden.
De schuldbekentenis, dij deze na
gelaten had, bleef voor haar geen ge
heim Toen zij er van hoorde, toonde
zij zich ondanks hare droefheid zen-
verbolgen zij was er over buit ju)
ziah zeiven, dat men de zieke haar
geheim niet had laten m©denemen in
het stomme grafs
Wordt vervolgd.)
NEME HURLEMSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS:
PRIJS DER ADVERTENTIÊN
1000
II
IS
