DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
1000
s 410 •=.- 301 ssz 150 aw 100 "SST 60
15
MISLEID.
Een brief uit Heemstede,
BUITENLAND.
Kindephuiswest 29-33-33, HaaHem
WOENSDAG 14 OCTOBER 1308.
33ste jaargang No. 6712
Bureaux van Redactie en Administratie:
Intercommunaafl Telefoonnummer 1426.
FEÜSLLETON,
34) H
HIE HURLEMSCHE COUMIiï
ABONNEMENTSPRIJS:
Per S «tuurde* voor Haarlem
Voor do jlaat»©», waar eea ag«»t ia geveltijd (kern der gei
Voor de avenge plaatse* in Nederland franco per post
Aftsonderlijke nniamei»
ieeate)
f 1,3S
1,35
1,80
0,1)5
PRIJS DER ADVERTENTIÈN
Vaa 1—S regel»f«,C» (contant) f0,50
KIko regel meer0,10
Oroote letter» naar plaatsruimte.
Dionstaanbiedinren 96 eent per advertontte contant.
Alle betalende abonnés op dit blad zijn, volgens de bepalingen en onder de beperkingen op d« polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor bedragen van
wfcrke*.
een
wijsvinger.
•¥LDEN bg
verlies van
den anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
Wij ontvangen een uitvoerigen
brief uit Heemstede, die niet alleen
voor speciale toestanden in die ge
meente en de kennis daarvan van
veel belang is, maar die ook in en
buiten de gemeente Heemstede ve
len ter leering kan dienen.
Het is daarom, dat we dien brief
de eerste plaats geven in onze ko
lommen.
Geachte Redactie,
Zooals u wel bekend zal zijn, is,
in tegenstelling met den heerlijken
zonneschijn en de rustige herfst
tinten, waarvan het landelijk deel
onzer gemëente dagelijks te genie
ten geeft, de politieke horizon ten
onzent nog lang niet opgeklaard.
Dat blijkt ook alweer uit het juist
en nauwkeurig verslag van de laat
ste raadsvergadering alhier.
Toevallig ben ik gewoonlijk nog
al goed op de hoogte van wat daar
in die hoogen raadszaal wordt ver
handeld. Ik verkeer nl. op vertrou-
welijken voet met die beestjes zon
der pooten op het wapenbord in
den gevel van het raadhuis, canet-
tes worden ze geheeten. Óp die
mooie plaats heb ik ze neergezet
om eens voor mij te luisteren. Ze
zijn van het eendengeslacht en
houden dus, wat ze te vertellen
hebben, om den drommel niet voor
zich. Ieder van hen heeft daar zijn
taak. Voor een paar raadsleden heb
ik er wel twee noodig om alles
goed bij te houden, wat ze zeggen,
en dan geloof ik toch nog, dat ik
goed deed ze bovendien snelscnrij-
te leerendat kan wel, want in hun
vleugels dragen ze al van de ge
boorte af pennen.
Ik kom daarom echter nog geen
canettes te kort, want voor andere
raadsleden is-wel één op de drie vol
doende en dan kan mijn beestje in
dien tijd nog wel eea dutje doen.
Natuurlijk verteilen ze me ook,
wat in de geheime vergadering ge
beurt, maar dat komt u niet te we
ten, want dan krijgt de diender
van een der leden bepaald last om
ze onmiddelijk den nek om te
draaien.
't Is nu echter mijn bedoeling
niet, mijnheer de redacteur, om
hier diep in te gaan op de zaken in
die vergadering behandeld; ik wil
slechts enkele vragen, die daar ter
tafel kwamen, als leiddraad gebrui
ken voor de bespreking van eenige
kwesties, die, voor kiezers of geko
zenen van belang, onder den een
of anderen vorm zich ook wel in
andere gemeenteraden van bet platte
land ran tijd tot tijd zullen voor
doen.
't Zal dunkt mij, wel niet zoo lang
meer duren of op 't voorbeeld der
antirevolutionnairen wordt nu ook
door de Katholieken een vereeni-
ging van Katholieke gemeenteraads
leden opgericht; en ter voorlichting
bij de dikwijls moeilijke kwesties
over benoemingen, subsidies, armen
verzorging of sociale bemoeingen,
die zich in toenemende mate voor
doen, acht ik, mits na genoegzame
voorbereiding, dezen stap zeer ge-
wenscht.
In wat uitgebreider kringen nut
te stichten en een jklein steentje tot
die voorbereiding bij ie dragen, is
dus het hoofddoel van mijn schrij
ven. Op die manier kan uit het
kwade wellicht nog iets goeds ge
boren worden.
En dan doet zich allereerst de
vraag voorIs het niet dikwijls
moeilijk, ja onmogelijk voor «en
raadslid, om de belangen zijner partij
te behartigen zonder aan zijn eed
ontrouw te worden, die hem voor
schrijft zooveel mogelijk de gemeen
tebelangen te bevorderen?
Men kan dit vraagstuk van vele
zijden bezien en 't zou misschien
een geschikt onderwerp rijn voor
eene .samenkomst van gemeente
raadsleden. Ik wil slechts even op
een onderdeel ingaan en {mij afvra
gen Hoe moet men onder dat op
zicht handelen bij benoemingen
Deze vraag is hier opnieuw een
„question brhlante" geworden, om
dat juist op onze laatste gemeente
raadsvergadering een der niet-Ka-
tholieke leden er nog eens tegen
opkwam, dat ons jongste raads
lid een paar maanden geleden in de
„N. H. Courant" een berisping ont
ving, wijl hij op een niet Katho
lieken candidaat voor de functie van
directeur der gasfabriek hadgestemd.
Krenkend vooral in dat ingezon
den stuk vond men de bijvoeging
„dat al dadelijk bleek hoe weinig
pleizier nu reeds de Katholieken
van dit gemeenteraadslid beleefden."
De vraag is dus: Moet oen raads
lid niet onvoorwaardelijk zjjn stem
uitbrengen op den persoon, dien
hij den meest geschikten acht?
(Met opzet gebruik ik dat woord,
en niet „den meest be kwam en."
omdat daarbij mijn inziens alleen
op kennis, en niet op karakter,
gedrag etc. 'wordt gelet.)
En is 't dan niet unfair hem te
laken, wanneer hij daarbij van de
meening zijner partqgenooten af
wijkt? Daarop zou ik willen ant
woorden
Men moet inderdaad volgens zijn
overtuiging stemmenmaar wan
neer men daarbij afwijkt er ook
openlijk voor durven uitkomen
tegenover zijn partijgenooten, zoo
dat ook blijken kan of die over
tuiging eene eerlijke is, en niet 't
zij door persoonlijke antipathie tegen
een candidaat of zijn vrienden, 't zij
door hoop op stemmenwinst, 't zij
door oogendienarij of vrees wordt
beïnvloed't Is n i e t genoeg indien
het raadslid maar eenvoudig zegt
volgens zijn overtuiging gestemd te
hebben! Hij heeft ook verplichtin
gen tegenover hen, tot wier partij
hij behoort en indien men, al ia 't
ook door een ware overtuiging ge
leid, al te dikwijls afwijkt in meening
van zijn partjjgenooten, dan dient
men zijn mandaat neer te leggen.
Overtuiging is een mooi klinkend
woord; maar de zaak zelf komt
maar niet zoo aangewaaid I Immers
betrouwbare informaties omtrent
een voor benoeming in aanmerking
komenden candidaat zijn dikwijls
moeilijk te verkrijgen, en die geheel
alléén te beoordeelen is een nog
vervelender en moeilijker taak.
Daarom gaat men te rade met
zijn vrienden, in wien men er-
trouwen stelt en dan eerst met
anderen. Dat is dan ook in alle
colleges, waar ontwikkelde menschen
samenwerken, met Eerste en Tweede
Kamer incluis, en bij alle partijen
het geval. Is het dan onbillijk te
eischen, dat ook wij Katholieken
ons houden aan deze door de er
varing geijkte gewoonte?
Gezamenlijk overleg brengt meer
licht, en daarna is gewoonlijk eers**
een juist oordeel te vellen en een
stemming uit overtuiging mogelijk.
Hoe gaat het echter dikwijls in
de werkelijkheidhoe wordt de
zoogenaamde overtuiging gevormd
In de meeste dorpen van Holland
zijn de Katholieke raadsleden groo-
tendeels burgers van fatsoenlijken
huizesoms met praktischen blik.
maar niet uitmuntend door rijkdom
en aanzien, evenmin door juridische
kennis of debatteerkunst. Daarvoor
is een goede redende magistratuur
was ^oor onze Katholieke voor
ouders geheel verboden terrein, dus
moesten ze zich wijden aan land
bouw, handel en nijverheid en
konden ze zich niet toeleggen op
'thanteeren van een welversueden
pen of 't ontwikkelen van de gave
des woords. Gevolg daarvan is,
dat Katholieken, en veelal terecht,
hoog opzien tegen hunne mede
raadsleden maar ook en dat is
niet te billijkendat een vertrouwe
lijk tikje op den rug, een vriende
lijk knikje, een vereerend bezoek
of een welsprekend pleidooi van
iemand, dien men steeds voor een
orakel heeft gehouden, in staat zjjn
in één uur de overtuiging van
zwakke karakters te doen omslaan.
Honing vangt meer vliegen dan
azijn, en men vertelt zelfs, dat een
onzer meestbekende hooggeleerden,
wien men verweet, dat hij als ont
wikkeld man een overdreven vleierij
zich bizqnder had laten welgevallen,
antwoordde„es schmeckt doch
süss".
Daarom„serrer les rings* aan
eensluiten, en vooral in den tijd
van benoemingen of verkiezingen
eens denken aan een bekend ge
zegde, waarin van „kersen" wordt
gesproken, hoe loffelijk en bevor
derlijk voor de goede samenwerking
het overigens moge zijn met zijn
medeleden in aangename verstand
houding te leven.
Werd van deze eenvoudige regels
wat meer notitie genomen, dan zou
zich onmogelijk het geval kunnen
voordoen, dat, zooals in een onzer
naburige gemeenten.de meerderheid
van den Raad niet-liberaal is, terwijl
voor bijna geen enkel ambt een
Katholiek wordt benoemd, al is hij
ook nog zoo geschikt
(Slot volgt).
ENGELAND.
Een ongehoord incident.
Het oer-deftige, ceremoniëele, streng-
voor-iedereen-verboden Lagerhuis te
Londen heeft gisteren een ongehoord
voorval beleefd.
Er is, zoowaareen stemrecht-
vrouw binnengedrongen!
Die „dame" was in de Lobby of
wandelzaal, waar een liberaal lid haar
eens al het mooi's Tan de parlemente-
gebouwen liet kijken, toen ze opeens
de kans schoon zag voor haar mani
festatie.
Met een sprong vloog zij de deur
van de vergaderzaal binnen, en liep
de zaal in, met de armen zwaaiende
en roepende: „Hou op met over kin
deren te praten, geef het atemrecht
aan de vrouwen I"
Een bod# greep aanstonds de in
dringster beet en droeg haar uit de
zaal onder het spottend gelach van
de leden. De beraadslaging ging daarna
door alsof er niets was gebeurd.
Wie dat liberale lid is, die de „dame"
in het gebouw gebracht heeft, weten
we niet. 't Zal wel een afspraakje ge
weest zijn!
Want men weet, dat gisterenavond
de groote betooging van kiesrechtvrdu-
wen zou plaats hebben. Londen is dan
ook gisterenavond in ernstige opschud
ding geweest: overal hadden vecht
partijen plaats en de politiemacht had
handen vol werk tegen de oproerige
stemrechtvrouwen en de werkeloozen,
die ook relletje» maakten.
De katholieken in Engeland.
Naar aanleiding der gebeurtenis
sen bij het Eucharistisch Congres
hebben de Katholieken nu gisteren
in het Lagerhuis hun grieven ter
sprake gebracht
Lord Talbot vroeg, of de regeering
van plan was, stappen te doen om
aan de wettelijke bepalingen, die de
Katholieken, vergeleken met andere
godsdienstige lichamen, in eea on
gunstige en geminachte positie
plaatsen, af te schaffen.
Mr. William Redmond, vroeg, of
niet vele jaren geleden een wetsont
werp in dezen geest door eenige le
den was ingediend, en of, indien zulk
een ontwerp wederom zou worden in
gediend, de regieering haar steun zou
willen geven.
Minister Asquith verzocht beiden
redenaars, hunne wenschea op par
pier te willen zetten.
Mr. William Redmond beloofde
zulks te doen en kondigde tevens
aan, dat hij in de zitting van 27
October verlof zou vragen, om een
wetsontwerp in te dienen, teneinde
deze grieven uit den weg te ruimen.
ITALIË.
Is hot af?
Van het huwelijk tussehen den
hertog der Abruzzen en da Ameri-
kaansche milliardairsdochter miss
Katherine Elkins, waarover reeds
herhaaldelijk sprake was en dat
blijkbaar niet erg vlotten wilde,
schijnt nu toch niets te komen.
Volgens een telegram uit New-
York. heeft mevrouw Elkens plotse-
tig verzekerd, da.t hare dochter niet
met Iden hertog verloofd is...,
'n Blauwtje geloopen
't Is een rare historie.
OOSTENRIJK,
Aehrenthal'» politiek.
Minister Von Aehrenthal heeft
gisteren in de commissie voor buitan-
landsche zaken in de Hojngaarsche
delegatie een zeer gewichtige rede
gehouden, waarin hij zijn politiek,
die nu heel Europa op stelten heeft
gezet, verdedigde.
Baron Aehrenthal verklaarde dat
bij de onlangs door de regeering ge
nomen beslissing de bedoeling voor
zat de politiek voort te zetten, die
voor dertig jaren door Graaf An-
drassy is ingewijd Andras sy had
geen plan het gebied te verkrijgen,
maar hij achtte het wel noodig be
schermende maatregelen te nemen
aan de zuidelijke grens na dep oorlog
van 187778,
De politiek van Andrassy bleek
werkelijk die te zijn van een voor-
uitzienden staatsman. Sedert dien
zijn talrijke veranderingen voorge
komen, waarbij meer en meer bleek
hoe goed het denkbeeld was dat An
drassy had uitgesproken, ten aan
zien van Bosnië en van hoeveel be
lang het was op dat denkbeeld nog
eens weder dien nadruk te leggen. De
annexatie waartoe thans besloten is
had zeker niet plaats om het gebied
te veroveren, maar om een staat van
zaken die sedert 30 jaren bestond,
te con so lid eeren. De annexatie was
noodzakelijk om aan de geoccupeer
de provincies een grondwet te kun
nen geven, en eveneens in het belang
van de buitenlandsche politiek van
Oostenrij k-Hongarij e.
Wij zullen, zeide de minister, thans
zonder voorbehoud het beginsel van
non-interventie handhaven, en wij
zullen daardoor afdoend de legende
weerleggen, dat wij uit zijn op ver
overing van gebied buiten hetgeen
wij thans bezitten. Wij wenschen
aan; het nieuwe Turkije een perio
de van voorspoed en succes;, wij
hebben de vaste hoop. dat onze stap
in Konstantinppel zal worden ge
waardeerd, in den zin onzer bedoe
lingen.
De minister twijfelt niet of men
zal te Konstantinopel ook weten te
waardeeren de verzekering, dat ie
Oostenrij ksche vriendschap, die voor
Turkije van zooveel belang is, be
houden zal blijven.
De minister wees verder op da
noodzakelijkheid om krachtig te ant
woorden op de ongunstige en onwel
willende oordeelvellingen die ie hou
ding van Oostenrijk in zekere krin
gen ondervond. Die houding was
slechts de natuurlijke ontwikkeling
van den stand van zaken in IS7S
ontstaan. Wat Turkije betreft kan
van verlies niet worden gesproken,
noch formeel, noch materieel„M ij
hebben aan Turkije belangrijke rech
ten hergeven."
De minister herinnerde aan de be
palingen van het tractaat van Ber
lijn, waarin de rechten van Oosten-
rijk-Hongarije worden omschreven
om garnizoenen te onderhouden in
Novibazar. Hij wees er eindelijk op,
dat de openbare meening in Honga
rije steeds de expansie-politiek goed
keurde. Hij verwacht derhalve met
vol vertrouwen de bespreking van
zijn uiteenzetting.
De commissie keurde de geheel©
begrooting van buitenlandsche za
ken goed, en sprak met algemeen©
stemmen vertrouwen uit in de bui
tenlandsche politiek der regeering
DE BALKAN,
De internationale conferentie
De conferentie die de mogendheden
noodig achten om den Balkan-boel
„wettig te regelen" daar zal t op
neerdraaien is nu zooi goed als
in elkaar gezet.
Ook het programma schijnt door
Iswolski en Grey, al klaar gemaakt
te zijn.
Althans, Reuter semt dat de 011-
(Uit het Duitsch).
„Hiertoe was het maar het best,
dat ik mijn vaderland den rug toe
keerde en ergens anders mijn brood
zocht. Deze onduidelijke voorstel
lingen, die reeds vroeger mijn geiest
hadden bezig gehouden, namen, in
dat sombere nachtelijk uur van angst
schielijk bepaalde vormen aan. Ik
wilde mijn broeder de goedheid je
gens mij vergelden. Ik wilde vluch
ten, dan hield men mij voor den)
dief en mijn broeder bleef buiten,
verdenking. Men zou hem daln al
leen bel n en mij can ondankbare
noemen. Doch wat gaf dat, ais hij
maar niet met sch n oneer broo
deloos werd. Hij had voor vrouw
en kinderen te zorgen ik 'niet
„Ik deed hom mijn voorstel. In
yreeselijken ziele: ngst beurde hij het
goed, dat id m verwijderde. Wij
spraken af, dat ik mij in een klein
badplaatsje aan de Belgische kust
zou ophouden, totdat ik tijding van
hein had ontvangen.
..Hij hoopte het ergste te kunnen
«.1 w enden en de schade te vergoeden,
zonder dat de zaak publiek werd.
feitelijk was het geld immers door
de cautie gedekt. Werd echter da
diefstal bekend en' viel de verden
king op hem, dan moest in het erg
ste geval eerder ik dan hij voor den
schuldige doorgaan terwille van
zijne arme jongens. En om hunnent
wil dan ook, nam hij mijn offer aan
„Hij drong mij uit zijn eigen zak
de noodige middelen op en' ik verliet
hem in zenuwachtigen haast. Toen
ik naar boven naar mijne kamer
snelde, om mijn reistasch te halen,
hoorde ik hem nog eenmaal in een
hartbrekende smart 'mijn naam roe
pen, doch ik wilde dat vreeselijke
afscheidstooneel niet nogmaals be
leven, en spoedde mij zonder dralen
naar buiten als een werkelijke dieft
Ik kon spoedig jgog den sneltrein
bereiken. Haastig liep ik voort.
Slechts een enkel maal vertraagde ik
mijne schreden en dat _wel op de
plek, vanwaar ik uw huis kon zien.
Ik wenkte u een stom afscheid toe,
ofschoon mijn hart bloedde over uwe
vermeende trouweloosheid. Had ik
de waarheid vermoed,ik zou «den,
weg der misleiding niet betreden
hebben
Malchen drongen de trainen in de
oogen.
„Nu is het toch zoo, als ik ver
moed heb," zeide zij weemoedig:
„Cyrill had toen wel gelijk met te
zeggen dat kleine oorzaken vaak
groote gevolgen hebben. Had ik niet
gecoquetteerd en mij daarna zoo'n
stijfkopje getoond, dan zoudt gij er
zeer zeker niet aan gedacht hebban
om een verkeerden weg iu te slaan,
maar mij de verlegenheid nws broe
ders toevertrouwd hebben en papa
had ongetwijfeld geholpen."
„Ja," gaf Gerhard toe, „de red
ding was na,bij, wars ik niet te
trotsch geweest, om tot u te gaan,
maar ik hield mij voor bedrogen en
bedroog mij zei ven. Gekrenkt, ver
bitterd, teleurgesteld als ik was, zou
ik voor niets ter wereld de hulp uws
vaders hebben willen inroepen. Als
bedelaar aangezien te worden, ter
wijl Sabern als uw bruidegom was
aangenomen, daarbij vergeleken
wenkte mij, armen verblinde, de
vlucht na,a.r Amerika nog als ver
lokkend. In geheel jeiauwe vreem
de toestanden zou ik mij het best
thuis vinden, wanneer Raul slechts
gered werd
„Geheel vervuld met ideze angst
volle vraag, bracht ik de eerste da
gen eenzaam in het gelukkig bereik
te Heyst aan de Belgischs kust door
Niemand vermoedde en zocht mij
daar.
„In' het pas ontstane badplaatsje,
zag men vreemde gasten veel to
gaarne, dan dat men heb ve&l met
vragen lastig zou gevalllen hebben.
„Ik gaf mijne beide eerste namen
op,: Peter Gerhard, men maakte
daaruit „monsieur Gérard" en liet
mij verder volkomen ongemoeid; Te
vergeefs wachtte ik op de beloofde
tijding totdat ik in een Duitsche
courant de sensatie verwekkende ge
schiedenis van den dood mijns broe
ders, de besteling der kas en de op
mij gevallen verdenking las. Aan
vankelijk verlamde mij de schrik,
weldra kwam ik tot het bewustzijn,
dat nu alles voor mij verloren was
Mijn plan was op eene vreeselijk©
wijze vervuld geworden. In den be
ginne gevoelde ik wel neiging om
mij zeiven terstond a,an te geven en
de verdenking te ontzenuwen. Doch
zulks moest alsdan met dubbele
kracht het aandenken aan den ar
men schuldige bevlekken en zijne
vrouw met de arme kinderen nog
rampzaliger maken. Ik had voor nie
mand te zorgen en volgens mijine
meening bekommerd© zich ook geen
sterveling meer om mij sinds mijn
broeder heengegaan was. Ik besloot
dus zijne schuld op "mij te laten rus
ten en de gevolgen daarvan te dra
gen."
Malchen's hand legde zich thans
zacht op den arm van den verhaler
en diep bewogen zeide zij„Hij was
de schuldige niet. Gerhard, ga hebt
u, vergist."
Daarop berichtte zij hem het on
langs gebeurde en de bekentenis van
mevrouw Cr&nau, zonder er echter
van te gewagen hoe zij deze der ster
vende lichter had gemaakt. Zij
schilderde alleen Paul Cronau's edel
karakter. De zoon van uw broeder,
een knaap met een engelreine in
borst en eene grootsche levensopvat
ting," zeide zij, „was de goede, geest
van zijne moeder, en hij rustte niet
eerder vóór zij zich door eene boet
vaardige schuldbekentenis den vre
de barer ziel had verworven. Daar
door zijt ge van alle verdenking ge
reinigd. Cyrill moet u het overige
maar vertellen."
Cyrill verklaarde dan ook liet e©n
het een en het ander aan den diep
bewqgen vriend toen men een wei
nig later gemoedelijk vereenigd in
het gezellige vertrek zat, van welks
wanden de portretten van Marcel-
la's voorouders verwonderd op de
Duitsch-sprekende groep blikten,
waarin de aanvallige Canadeesch©
het middenpunt uitmaakte.
Zij was geheel oog en oor. De
wending in oom Pierre's lot maakte
haar als 't ware overmoedig en ver
dreef de schuchterheid, .lie zich van
haar als bruid meester wilde ma
ken. Kinderlijk teeder vlijde zij zich
tegqn. Malchen aan, die, den arm om
haar nieuw zustertje geslagen, niets
liever deed, dan Gerhard te hooren
spreken.
Zijne geschiedenis luidde kort als
volgt:
Van Heyst wa,s hij naar Antwer
pen gegaan, vanwaar hij op een
Pransch schip den overtocht naar
Amerika deed. Op dit schip leerde
hij een Fr^nschmsn keinjien, ure nimr
Canada ging, waar hij reeds een broe
der had wonen, die aan het hoof 1
eener groote handelszaak stond.
Door een dienst, welk© Gerhard den
reisgenoot bewees, verwierf hij zich
dien warme toegenegenheid, aan
welke hij later het overwinnen van
menige moeilijkheid te danken had.
Gaston de Dowial, zoo heette zijn©
nieuwe vriend, haalde hem over om
mede te gaan naar Canada, 'tgeenl
Gerhard volgaarne deed. In New-
York vertoefden zij slechts korten
tijd, en toch zou dit verblijf voor
den vluchteling bijna noodlottig zijn
geworden. Op het schip had zich
met hèn nog een Duitsche passagier
bevonden, een arme, ziekelijke man,
die na de landing in New-York lief-
zelfde hotel als de beide vrienden
koos. Gaston de Dowial bezat goe
de aanbevelingen, hij gaf Gerhard
voor zijn broeder uit. Men hield
dezen dus voor een Franschman. Hij
verzette zich niet hiertegen. Niette
min zag hij zich op zekeren dag zon
derlingerwij ze herkend. In het
dichtste menschengewoel hoorde hij
zich plotseling bij zijnen naam rov-
pen..
Wordt verwijd.")
