Markten.
Monseigneur Timmer
in Haarlem.
Het Annuarium der
Roomsche Studentea.
De Onschuld Zegeviert.
X-Tebt ge mannelijk of vrouwe-
lijk dienstpersoneel noodig
y^oekt ge een betrekking als 'J)
dienstboden, loopknecht, win-
kelbediende ens.
T-Iebt ge iets in uw huishouding "J)
-*• dat ge wilt verkoopen
"LT ebt ge een huis te huur of 0
wenscht ge er een te huren
\\7ilt ge voor een koopje het
een of ander voor uw huis-
houding van anderen overnemen
7oekt ge iemand, die u in de
avonduren helpen kan
2°eht ge bijverdiensten p
Plaatst een advertentie in de
Nieuwe haarlemsche cou
rant: eenmaal voor 25 cents,
driemaal voor 50 cents a contant.
ffltepggP»» Bij deze advertentiën
afzonderlijk op te geven,
te plaatsen in de rubriek
KWARTJES ADVERTENTIËN.
Week-kro ni ek.
D. H. den Bisschop goed
gekeurd. Kap. Quant tot
adviseur benoemd.
OMTREK
12 Jan. Het St. Jeroensgilde te
Noordwijk viert luisterrijk
zijn 12*/2 jarig jubileum.
in de week van 1727 Januari.
Maandag. Alkmaar, Amsterdam)
Beemster, Gouda, Haarlem, Hoorn,
Medemblik, Velsen. Dintdag. Beemster,
Beverwijk, Purmerend. Woensdag. Am -
sterdam, Beemster, Enkhuizen, Haar
lem, Helder, Behagen, Uitgeest, Velsen.
Donderdag. Beverwijk, Edam, Haar
lemmermeer, Hoorn, Purmerend, Scha-
gen, Zaandam. Vrijdag. Alkmaar, Am
sterdam, Assendelft, Hoorn, Leiden,
Oostzaan, Purmerend, Schagen, Velsen.
Zaterdag. Alkmaar, Amsterdam, Edam,
Hoorn, Leiden.
Van 9—16 Janauri.
BUITENLAND
9 Jan. Op voorbeeld van den Paus
schenkt de koning van
Italië 1 millioen lire aan
de slachtoffers der aardbe
ving.
10 Jan. De heer J. de Paul, vredes
afgezant van Venezuela is
te Parijs gearriveerd.
12 Jan. Nieuwe aardschokken te
Seattle, Bellingham, Van
couver, enz.
Moelay Mohamed, de broer
van Sultan Moelay Hafid
plotseling gestorven. Men
vermoedt vergiftiging.
13 Jan. Hevige aardbeving door
heel Toscane.
Turkije neemt 't voorstel
van Oostenrijk aan, 21 /2
millioen Turksche ponden
te accepteeren voor Bosnië
en Herzegowina. Daarmee is
grootendeels oorlogsgevaar
afgewend.
BINNENLAND.
H. D. H. de Bisschoppen
hebben gebeden voorze-
schreven voor H. M. de
Koningin.
9 Jan. Begrafenis van Minister
Bevers en van den Com
missaris van Gelderland,
baron Mollerus van West-
kerke.
10 Jan. De Katb. letterkundige H.
A. Banning overleden.
13 Jan. De Prins bezocht het 15-
jarig jubileumfeest Ver.
„Eerste hulp bij ongeluk
ken te Amsterdam.
14 Jan. Uitvaart voor Min. Bevers.
STAD
10 Jan. De protestvergadering tegen
den A. N. W. B.
11 Jan. Mgrs. Timmer en Giesen
brengen een bezoek aan
Mgr. Callier.
Een aantal cavaleristen er
van door.
13 JaD. Schitterende overwinning
voor de rechtsche partijen
In District I ep III werden
tot Raadsleden bij eerste
stemming gekozen de hee-
ren mr, W. N. J. M. Smit
(Kath.) en J. B. Lasschuit
(Chr. Hist.) Aantal recht
sche raadszetels stijgt van
10 tot 12.
De statuten der Lectuur
prop, club Pius X door Z.
)ïe hadden idea „Vajer" vafn de
Groenmarkt per telefoon, opgebeld.
„Meneer Pastoor, wilt u ons het
groote genoegen doen, uit onzejn,
naam aan Monseigneur Timmer, den
eerbiedwaardigen Missionaris-Bis
schop ,die in uwe pastorie vertoeft,
en wien wij voor de lezers 'der
„Nieuwe Haarlemsche" zoo
graag een en a|nider uit zijn erva
ring-rijk leven zouidejn willen vra
gen, de eer van ee|n onderhoud te
verzoeken
De „Vajer" was een en a,l welwil
lendheid, zooals altijd trouwens.
Hij zou een goed woordje voor ons
doen, en lang duurde 't dan ook niet,
oi' we kregen antwoord terug-: „Mon
seigneur zal u gaarne om zóó e|n zóó
laat wachten!"
En zóó is het gebeurd, dat we de
hooge eer hebben gehad een paar
gezellige uurtjes te keuvelen met de
zen oud-Haarlemmer, oud-misdie
naar van de St. Antoniuskerk, .die
als Pater-Minderbroeder blijde het
Missiekruis aanvaardde om den Chi-
n eez.cn het ware geloof te brengen,
en daar vijf en twintig jaar lang
hard heeft gewerkt, om nu voor een
wijle naar zijn geboorteland en ge
boortestad, naai- zijn bloedverwanten
en orde-broeders terug te keeran.
En hoe
Als Kerkvorst, als hoofd van een
kerkprovincie, als Bisschop
Daar is, in de intieme ontmoeting
met een Bisschop van Gods Kerk,
voor ons altijd iets diep-indrukwek-
kends. Dat gouden kruis e|n die gou
den ring geven al uit de verte de
impressie van iets heel-bizonders, en
als men dan in de onmiddellijke te
genwoordigheid van den Bisschop
neerknielt en den ring kust en dein
zegen vraagt, dan gaat er voor
ons althans van de gedachte-al
leen dat we een prins der Kerk vóór
ons hebben, van de groote geestelijke
waardigheid die we in onze nabij
heid weten, een zóó machtig gevoel
van eigen geringheid nit, da,t we den
indruk van zulk ee|n ontmoeting nog
lang bewaren. i
Deze Bisschop-Missionaris is de
eenvoudigheid en de hartelijkheid-
zelve. In zijn zwart, met grijze zijden
boordsels en grijze knoopjes voor
zien, bisschoppelijk gewaad, het pur
peren kapje op het energieke, a.1 da
delijk door den typischen baardvorm
wat Oostersch er uit ziende hoofd,
trad hij ons tegemoet en begojn al
dale)ijk te spreken over den grootejn
en boegen plicht der Roomsche Cou
rant, die dikwijls onder de Room
se-ben evengoed ee|n Missionariswerk
te doen heeft, als Mgr. da,t doet in
zijn ver diocees.
En met eerbied en gespannen aan
dacht hebben wij zijn wijze raadge
vingen en opmerkingen aanhoord,
onder den indruk stééds van .de groo-
de zelfopoffering, waarmede deze
opvolger der Apostelen, alsof- het
de eenvoudigste zaak ter wereldwas,
nu vijf en twintig jaren lang" in een
heidensch land, duizenden en dui
zenden mijlen ver, met het kruis
in de ©ene en het zwaard zoo noo
dig in de andere hand, de. leer van
onzen Heer heeft gepredikt e|n be
waard
Van hetgeen Monseigneur Timmer
ons verhaalde, willen we voor oinze
lezers een en ander oververtellen,
„[Wie verre reizen doet, kan immer
veel verhalen," luidt het. oude
spreekwoord, en deze Bisschop heeft
inderdaad verre reizen gedaan
Zijn residentie toch is gevestigd
in de districtshoofdplauts Luanfu,
provincie Zuid-Chansi, welke een ge
bied omvat dat welhaast zoo groot
als heel Nederland is.
En in Idit uitgestrekte diocees gaat
Monseigneur Timmer de helft van 't
jaar minstens van plaats tot plaats
rond, overal de missies bezoekende.,
de Christen-gemeenten een voor een
afgaande, berg-op en berg-af. Want
Zuid-Chansi is een bergland, gele
gen als het is diep in het binnenland
van het uitgestrekte Chineesche rijk.
Van de hoofdstad Peking is de resi
dentie van Mgr. Timmer ze.s a zeven
dagen reizens verwijderd, waarvan
men er vier en eej.ï halven a vijf da
gen noodig heeft, om naar 't spoor
weg-station te komen, dat aan de
spoorlijn naar Peking ligt
Hoe of dat reizen geschiedt?
Per muilezel. Iemand van dein
rang eens bisschops reist bij zulk een-
tocht in China per muilezel, ein het
is wel interessant te Weteh. dat zoo'n
muilider een merrie moet zijn- Dat
vprdert die waardigheid en de eti
quette onder de Chineezen, en die
is men weet het allesbehalve
te veronachtzamen
Toch reist Mgr. niet altijd per
muildier. Maakt hij officieel© be
zoeken in de stad zijner residentie,
dan gaat dat per draagstoel, een
hoogst-sierlijk gevaarte ,da.t_ op de
schouders van e,en. aantal dienaren,
rust. Voorafgegaan door een piket
soldaten van Monseigneur's eigen,
steeds beschikbare lijfwacht, die an
ders voor de deur van do Bisschop
pelijke woning zich n©ervleie,n en
die,den Bisschop bij .zijn reizen of
bezoeken immer moeten vergezellen,
gaat dan bij zoo'n officieel bezoek
een heele stoet uit! Een officier te
paard, een gouden parasol .als toe
ken van hooge waardigheid, gaaln
den draagstoel nog vooraf, e|n ©en
aantal dienaren, gevolgd wederom
dooi- een piket soldaten, volgen.
Zóó gaat Mgr. ook geregeld ter
Nieuwjaars visite bij de mandarijnen
of burgerlijke hoogwaandigheidsbe-
kleeders zijner residentie, welke vi
site bestaat in het aanreiken van
het visitekaartje, (onze. lezers vin
den in oas Zondagsblad van heden
dat visitekaartje van Mgr. afgebeeld
en beschreven), terwijl de étiquette
vordert, dat alle mandar ijn en in een-
zelfden statigen optocht óók bij Mon
seigneur hun visitekaartje komen af
geven
Intusschen, dat zijn .van die offi
cieel© plechtigheden, die Mgr. zoo
nu en da|n heeft te volvoerenhet
dagelijksche leven gaat natuurlijk
geregeld zónder dat opza-enbazelhd
vertoon voort.
Dan werkt Mgr. in zijn ge-
ma kkelijk-zittend, wijd-Chineesch
gewaad, van zwarte zijde of vaak
ook van gewone stof, met de lange
mouwen, die de handen bedekken,
en die men in het gewone leven te
rugslaat, doch op straat of bij be
zoek laat hangen daar de etiquette
voorschrijft dat men de handen niet
mag laten zien, aan de belangen
van zijn diocees. j
En die zijn 'niet gering
Niet minder -dan 16.000 Christe
nen zijn er nu reeds in het diocees of
Apostolisch Vicariaat van Zuid-
Ohansi, terwijl een 10.000-tal cathe-
chumenen of leerlingen onderwezen
worden om het H. Doopsel
te ontvangen- Daarenboven
heeft Monseigneur te Luainfu een
groot en klein seminarium, ter oplei
ding van Chineesch© priesters, waar
ruim 25 seminaristen op het
oogenblik onderwezen worden. Reeds
een zestal Chineesche priesters wer
ken er in het Vicariaat, en Mgr. ver
klaarde ons, dat hij den arbeid vaa
klaarde ons, dat hij den arbeid der
stelde en hun optreden niet genoeg
kon loven. .Wanneer men nu nagaat,
dat een dertig a veertig priesters
over de reusachtige oppervlakte van
het Vicariaat de geestelijke belangen
der hierboven opgetelde Katholie
ken èn aspirant-Katholieken moeten
behartigen, dat deze Missionaris
sen ieder voor zich eveneens gedu
rende bijna het geheele jaar van dorp
tot dorp, van Christengemeente tot
Christengemeente trekken, en dat
Mgr. niet alleen dit alles te bestu
ren, te regelen én t© ordenen heeft,
maar zélf eveneens herhaaldelijk zijn
uitgestrekt Missiegebied moet door
reizen om zich overal te vertoonen,
om in persoon de zaken te besturen
en te regelen, de H. Bediening van
zijn bisschopsambt uit te oefenen
enz., dan begrijpt men wel hoe onaf-
ebroken de arbeid is, die deze Bis
schop-Missionaris voortdurend be
zighoudt, hoe moeilijk het werk en
hoe groot de inspanning zijn, die va,n
den Katholieken geloofsprediker,
vooral op zulk een hoogen post, ge
vorderd wordti
,We spraken hierboven over de lijf
wacht van soldaten, die Mgr Timmer
steeds omringt, die voor zijii deur
legert, en die hem zoowrel bij bezoe
ken in de stad als bij reizen naar an
dere plaatsen vergezelt.
Die lijfwacht, uit 18 a 25 man he
staande, is een presentje van het
Chineesche gouvernement, en wel be
doeld als zorg voor Mg-r.'s veilig
heid.
Niet, omdat het Chineesche gou
vernement zoo machtig veel belang
erin stellen zou, dat Mgr-. Timmer
gezond en ongedeerd zal blijven, och
neen. maar het gebeurt.... van wege
de financies, weet u
Want- de Katholieke Missionaris
sen in China staan dat weet men
onder officiëele bescherming nog
altijd van Frankrijk, dat dit recht
sinds jaren al uitoefent, en de Eraïi-
sche gezant te Peking zou een be
ïangrjjk bedrag als schadevergoe
ding eischen, wanneer den Bisschop
,eenig leed werd aangedaan of wan
neer door een opstajnd der heidenen
of uit E.uropeanenhaat, tegen het le
ven van den Bisschop een aanslag
zou -gebeuren
Dat is een gevolg van hetgeen'
in den tijd van den verschrikkelij
ken Boxers-opstand voorviel.
Die vreeselijke tijd, in 1900, is
voor Mgr. Timmer een der meest
bewogen tijdperken va;n zijn verblijf
in China, geweest.
Men weet, dat het geheime genoot
schap der Boxers toen een algem©©-
nen Christen-moord (Europeanen-
moord) had georganiseerd, dat
verschillende Chineesche over
heidspersonen de hoofdlieden waren
der Boxers, en dat er toen dui
zenden e|n duizenden, waaronder bis
schoppen, priesters en religieuzen,
het leven lieten voor het Heilig Ge
loof.
Het was in dien tijd slat Mgr. Tim
mer, toen nog Vicaris-gejneraal van
Mgr. Hofman, den toelnmaiigeïi
Vicaris-Apostolicus van Zuid-Chan
si, weken lang met zijn Katholieken
in doodsangst heeft verkeerd, ter
wijl de met Mgr. Timmer hier te lan
de gearriveerde medebroeder en me
de-bisschop Mgr. Giesen, die nu Vi
caris-Apostolicns is van Noopd-Chan-
tong, drie ontzettende sabelhouwen
over het hoofd en gelaat opliep
(welke lidteekens als eervolle „tee-
kens van dieinst" hem nu nog sie
ren en eefn looden kogel in het
been kreeg, terwijl deze er slechts
het leven afbracht door zich dood
te houden wat trouwens in werke
lijkheid ook niet veel scheelde.
Het diocees Zuid-Chansi, dat toen
omstreeks 8000 Katholieken telde.
verloor in den Boxeropstand ruim
1600 van zijn geloovigén
En de Chineesche regeering heeft,
na de demping van den opstand,
en de bestraffing der hoefden, wel
ke door de Europeesche gezanten met
aandrang en volharding wend door
gezet, een enorme schadeloosstelling
moeten betalen voor de vermoording
der hooggeplaatste geestelijken.
Vandaar dan dat ze nu zóó bezorgd
is dat zoo iets ten tweeden male
niet meer z:al voorkomen, dat ze dén
Bisschop een lijfwacht van soldaten
ter bescherming zond, zonder welke
Mgr. geen stap buiten de deur kan
zetten. Vereerend inderdaad, maar
't kan wel eens lastig zijn Of
schoon naar Mgr.'s zeggen die Chi
neesche soldaten, 'net als alle andere
Chineezen, met een beetje tevreden
zijn en op wat. vogeltjeszaad of rijst
('t gewone Chineesche volksvoedsel)
het lang kunnen uithouden, terwijl
ze daarbij als boodschapsjongen of
brievenbesteller nog goede diensten
kunnen bewijzen.
Het schijnt over het algemeen, dat
wij Europeanen, va|n het karakter
der Chineezen vaak een heel ver
keerden indruk hebben- Wij stellen
ons vaak de Chineezen voor als het
onbetrouwbaarste volk ter wereld,
dat van liegen en om den tuin lei
den zijn hoofdbestaain maakt, en
wien het bedriegen als ia het bloed
zit.
Naar hetgeen Mgr. Timmer uit
eigen vijf en twintigjarige ervaring
ons mededeelde, is cüe voorstelling-
onjuist.
Zeker: de Chineezen zij:n slim.
Er is een spreekwoord dat zegt dat
tien Christenen t moeten afleggen
tegen één Israëliet in slimmigheid,
maar dat tien Joden inog niet één
Chinees zullen' kunnen beetnemen'!
En daar is wat van aanZijt ge
met een Chinees aa|n het onderhande
len, dan zoekt hij steeds voordeel
voor zichzelf er uit te slaan, dan
probeert hij te doen wat hij kan
om zelf aan den besten kant te ko
men, dan zal hij niet ontzien u met
allerlei slimmigheden en leugeins ein
uitstel en dralen op een dwa.alspoor
te brengen. Dat alles acht hij geoor
loofd. Maaris de overeenkomst
tot stand gekomen ein de zaak be
klonken, dan houdt hij zich aan zijn
woorddan zal hij (voor zoover hij
nog niet door de Europeesche moraal
is bedorven.de overeenkomst eer
biedigen en getrouw zijn verplich
tingen vervullen! Dat is zóó zeker,
dat de handelaars op de kust ook
zonder schriftelijke overeenkomst
desnoods, zich verlaten op de Chi
neezen en over bedrog ook bijna nim
mer of nooit hebben te klagen.
Dit, en nog veel meer over het
karakter der Chineezen, over het
moeilijke werk der Missie, over de
ervaringen e;n ondervindingen door
Mgr. opgedaan, over de Chineesche
taal en schrijfwijze, ja, waar al niet
over, hebben we, met hooge belang
stelling luisterend, uit den mond van
den vriendelij kén Kerkvorst mogen
vernemen.
Onze plaatsruimte laat niet toe,
dat we nog verier daarover uitwei
den. Onze lezers zullen uit het voor
gaande reetis aardige en wetenswaar
dige bijzonderheden hebbein verno
men, die de belangstelling over
waard zijn.
[Wij kunnen ons verslag over dit
onder houd niet beter beslui tefci,
dunkt ons, dan namens onze lezers
Mgr. Timmer dan opk een gelukkig
verblijf toe te wensehen te midie;a
zijner landgenooten, een voorspoe
dige reis wanneer hij terugkeert, en
een langen en gezegend en arbeid nog
ten voordeele van het Heilig Geloof,
in het diocees dat door hem wordt
bestuurd.
[We zijn er van overtuigd, dat al
onze lezers, vooral uit de stad Haar
lem, die den hooggeplaatsten oud-
stadgenoot met vreugde weder in
hun midden hebben begroet, daar
voor met ons een gebedje zullen stor
ten tot den Heer, .Wiens gebod:
„Gaat heen en leert alle volken!"
door dezen eerbiedwnardigen Kerk
voogd zoo letterlijk en ten volle is
opgevolgd
Ingezonden
Het zevende annarium der Room
sche studenten in Nederland is ver
schenen. Een belangrijk feit in hel
ai'geloopen jaar het tot stand!
komen van de Unie der Roomsche
studentenvereeni'gingen is reden
dat wij er langer bij sti'l willen
staan dan gewoonlijk. En óók, om
dat voor het eerst wij er drié kri
tische stukken op de studentenbe
weging-zelve in zien.
De hoofdredactie zegt daarvan in
haar voorwoord het volgende: „En
dan wi'llen we, in dit verband, voor
al wijzen op de beteekeni's. die dit
boek heeft als uiting van de Room
sche studentenbewegingdrie criti-
sche stukken tconen, wat er goeds
en kwaads in die beweging is. En
deze eerste openbare uitingen be
groeten we filer met. vreugde."
De heer Feix-r wijdt eenige woor
den aan de Unie, tot stand geko
men 26 October 1908, bij hel lustrum
van „St. Virgilius". Als doel van
de Uni'e geeft artikel twee van het
Uniereglement aan„De Unie behar
tigt de gemeenschappelijke belangen
van de aangesloten vere-enigingen en
vertegenwoordigt ze."
De Unie verzekert het voortbe
staan van het Annarium en van de
jaarlijksche studentenretraite te
[Warmond. De heer Feber Zegt er
verder van: „De komende jaren zul
len bewijzen dat ze waarachtig wel
ergens voor dient, en de vereenigin-
gen met hun vieren meer waard zul
len blijken dan vier maal één.
[Waardig wordt het -Roomsche
boek geopend met de beeltenis van
een der grootste Katholiek© figu
ren van onzen tijd. In korte- woor
den schetst de heer Groot het wer
ken en streven van onzen oud justi
tieminister Loeff.
Hij schetst hem als een man van
werkelijke be teekenis, die qua-
litatief zeker goed maakte aan het
te-kort der Katholieken, wat quan-
tita.tief niet mogelijk was.
Het heeft den schrijver bepaalii
moeite gekost om in enkele bladzij
den het werk van dezen em inenten
Katholiek samen te vatten, zonder
te vervallen in eep droge opsomming
van feiten.
Frans Eerens geeft als inleider
een artikel over de school van Beu-
ron- De kunst van Beurop iis de
kupst van rust, „Ruhe", „Samm-
lung", „Willensklarheit" is het
wat Lenz, de stoere Benedictijner,
monnik, beoogt Lenz formuleerde
in 1865 zijn theorieën, en men moet
ontzag hebben voor dezen monnik
die regelrecht tegen het naturalisme
in ging, wijzend op de kunst der
Grieken en Egyptenaren, zonder 6til
te staan bij gothiek of renaissance..
Kunst is rust- tegenover kunst
is pa.ssie vordert het essentiëeJe
van het Katholicisme. De religieu
ze kunst moet niet alleen van het
standpunt der schoonheid beschouwd
worden, maar het doel moet voor
oogen gehouden worden en dat doel
is gebed en besdiobwing. Het
einddoel van alles is rust, niet de
beweging is eeuwig, maar de eeu
wige rust- De kunst verlangt dan
ook rust, en dat beeft de school
van .Beuron ons gebracht.
Dan volgen de jaarverslagen der
vier vereen i gingen, die ongetwijfeld
den bloei van het Roomsch studen
tenleven verklaren. Machtig veel on
derwerpen zijn dit jaar weer behan
deld, het aantal leden die voor hun
ne vereenigingen optreden, neemt ge
stadig toe; zeer zeker een bewijs
dat er gewerkt wordt om het mo
gelijk te-kort van de Katholieken op
■-cuituc OM.
[Naar het Frameh)
van
RAOUL DE NA VERY.
16)
i i
Mocht ïk aarzelen
Ik sloeg den weg naar de straat
Vaugirard in.
Vóór het opgegeven nummer ge
komen, bekeek ik het huis nauw
keurig.
De vensters van de kamers op de
eerste verdieping waren gesloten.
Een vaag licht drong door de blin
den. i
„Daar is het," dacht ik.
Ik schelde.
De (leur ging open.
„Waar wilt gij heen?" vroeg de
portier met norsehe stem.
„Naar de vertrekken der dame,
Mie overleden is."
„Ha, vanwege het verzegelen zé
ker
„Juist."
„Ga dan maar naar boven, Ma,-
delon is er nog; zij wacht op den
Oppasser."
Ik bekloom de trap, ik klopte aan
een oude vrouw, kwam. weenepie
open doen.
Haar verwilderde oogen beschouw
den mij van het hoof d tot de voeten.
„Kom binnen," zei zs, „kom bin
nen, mijnheer!"
Zij ging mij voor naar de kamers,
die met lampen verlicht- werden.
„Madeion," vroeg ik, „kunt gij le
zen?"
„Neen, mijnheer," antwoordde zij
nederig.
Ik haalde haar brief en dien vap
Cyprien uit iden zak.
„Kent gij dit blad?"
„Ik heb het niet geschreven, mijn
heer, ik heb het een buurvrouw voor
gezegd, maar dat is mijn kruisje,
dat ik onderaan gezet heb.... Ik heb
dit schrijven aan den heer Cyprien
Daniel gericht."
„En Daniël zendt mij."
„Waarom
„Om een opdracht te vervullen.
Madeion, hij herinnert u, da,t gij hem
in uw brief geschreven hebt, dat
uw meesteres...."
„Mijn arme meesteres, die ik reeds
als kind gekend heb!"
Dat uw meesteres haai- ster
vende oogen naar den kant van de
rozenhouten secretaire we[ndde."
„Dat is de waarheid."
„In dat meubel bevindén zich pa
pieren."
„Brieven," mompelde Madelon.
„Ja, brieven, die vernietigd moe
ten worden."
„Arme, lieve vrouw, ik geloof wel,
'dat zij brieven had; zjj ontving er
elke weekzij weende wanneer zij ze
las."
„Welnu, Madelon, ik moet ze ver
nietigen."
„Wil zij dat, mijnheer?"
„Begrijpt gij dan niet, ongeluk
kige vrouw?"
„Jawel, jawel," riep zij opeens.
„Ach, mijnheer, denk niet, dat zij
iets misdeed! Op „haar graaf, bij
mijn heilig Doopsel, zweer ilc, dat
zij een arme martelares was."
Zij was met mijnheer Cyprien ver
loofd, zij zouden gaan trouwelneen
faillissement bracht den vader au
mevrouw Pauline aan dein onder
gang, en om hun fortuin te herstel
len, dwong men haar -den heer Cour-
taud te trouwen ,die vijf en twintig
duizend francs rente bezat.... Zij
schreide, zij smeekte, niets hielp.
Men noemde haar zelfzuchtig, men
beschuldigde haar, dat zij geen hart
had. Men herhaalde haar zoo vaak,
dat zij zich voor haar familie ten
offer moest, brengen ,dat zij einde
lijk bezweek; zij gehoorzaamde, en
ik was het, die haar bruidssluier
vasthechtte, welke minder wit was
dan haar gelaat.... Uit wanhoop 'nam
mijnheer Cyprien dienst; hij ver
wachtte den dood van een kogel in
den oorlog. Mevrouw Pauline, dat
weet, ik, ontving brieve.i van den
man, dien zij voorheen had mogen
beminne|n, en dién men haar opeens
beval to vergeten. Zoo dat een fout
was, dan was het de eenige die deze
arme martelares bedreven heeft....
Gij hebt gelijk, haar laatste gedach
te was voor die brieven. Daar zij bij
haar leven den man, dien men haar
opdrong, steeds trouw was geweest,
beefde zij bij de gedachte, dat men
na haar dood papieren zou vinden,
waarvan men een wapen tegen haar
onschuldige nagedachtenis zou kun
nen makejn.... Ik giste niet ik be
greep niet.... ik ben ee|n oude domme
vrouw, tot niets meer in staat, be
halve ba,ar te beminnein."
„Welnu, Madelon ,het is onze
plicht de doode te gehoorzamen."
„Ja, mijnheer."
„Daar Cyprien zijn regiment niet
kan verlaten, heeft hij mij opgedra
gen de brieven te nemén em zc te
verbranden."
„Ik zal u naar haar kamer bren
gen. mijnheer."
Madelon nam ,©en lamp en ging
mij voor.
„Hier is de secretaire," zeide zij,
vóór een meubel stil staande.
Ik slaakte een moedelooze zucht.
„Neem ze," sprak zij.
„Maar," antwoordde ik, de woor
den met moeite uitbrengeinde, „al
les is verzegeld."
„Omdat mijnheer Courtaud afwe
zig is," antwoordde zij eenvoudig.
„Maidelon," hernam ik ontmoedigd
„wij kunnen niets meer voor haar
doen."
„Niets, mijnheer, néén, gij hebt ge
lijk, nieis dan baar dierbaren wil
vervullen
„Zelfs dat niet."
„En wie zou ons dat beletten?"
„De wet."
„[Wat heeft die op den wensch van
een stervende aan te merken
„Op den wensch, niets! op het
verbreken der zegels, alles! Die
bandjes en dat lak schrikken mij
meer af, dan een muur, die is over
klimmen, of een slot, dal ik ver
breken moet,"
„Die bandjesMaar een kind zou
wel kunnen, mijnheer."
En Madelon stak er de hand naar
uit.
„Ongelukkige," riep ik. „houd
op
„Eigenlijk gezegd, mijnheer, heeft
men u er mee belast.... Gij kunt le
zen, en gij hebt verstand van papie
ren.... Ik weet alleen, dat men den
lieer Courtaud getelegrapheerii
heeft, om hem te verwittigen; hij
kan in dit huis bnilnenkomein als de
hongersnood bij een arm mensch....
Doe dus vlug wat de overledene
wensehte, en wat uw vriend u
vraagt."
„Madelon," antwoordde ik. ,gij
weet niet, wat ge mij aanraadt...^
Als wij die secretaire openbreken, als
men ons verdenkt ,dan zijn wij ver
loren."
„Maar wij zouden niets stele)n. Uw
vriend sclirijft uneem die hraeven
terug.... gij doet dat
„Maar de wet beeft gezegd: Van
af liet oogenblik ,dat ik die bandjes
op de meubels leg -- een belache
lijke. maar heilige hindernisdan
staat op elke verbreking een ont-
eerende straf."
„Ach," zeide Madelon langzaam,
„de gevangenis
„De galeien," mompelde ik.'
„Gij hebt gelijk, mijnheer, het gaat
u niet meer aan. Mijn arme meeste
res geloofde, dat ik een moederhart
bezat.... Bij haar leven belastte ze
mij met deze taak, en ik zal ze,
hoe dan ook, vervullenGeen
vreemdeling mag zich daarvoor op
offeren. .Wat gij zegels noemt, dat
zal ik alleen verbreken, en alleen
zal ik de geliefde doode tegen den
laster verdedigen. [Want als haar
echtgenoot die onschuldige bri- veta
vond onschuldig ,dat weet ik
en waarop zij nooit antwoordde, zou
hij niet in gebreke blijven haar te
beschuldigeu.
„Zou zi.i zich thans kunnen ver
dedigen Neen, het is dus mijn
plicht die onrechtvaardigheid te
voorkomen."
Ik greep Madelon's hand.
„Gij bekleedt hier een post van
vertrouwen
„Dat zou ik meenen. mijnheer."
Wordt vervolgd.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT TSEfïï""?
i
i.
