DAGBLAD voor NOORD- en ZLI8D-HOLLAND.
Tegen Stroom op.
lCiütÉak4nisw@$i 23*31-33, Haarlem
Ramp in Zuid-ltalië.
Van alles wal!
BUITENLAND.
BINNENLAND.
maandag is februari 1909.
3 38te Jaargang No. 6816
Per 8 maanden voor Haarlem
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente)
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per posti
Afzonderlijke nummer'
1,35
1.35
1.80
0,03
Bureaux van Redactie en Administratie
IsstercommMwaal Teldeennummer 1426.
Van 16 regelsf0,60 (contant) f0,50
Elke regel meer0,10
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie a contant.
Alle betalende abonnés op dit blad, die in het bezit eener verzekeringspolls zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
Hl
4
GULDEN bij
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
GULDEN bij
overlijden.
GULDEN bij
verlies van éen
hand of voet.
GULDEN bij
verlies van
éen oog.
GULDEN bij
verlies van
éen duim.
GULDEN bij
verlies van
één
wijsvinger.
GULDEN bij
verlies van
éen anderen
vinger.
Oe uitkeering dezer bedragen wo*dt gegarandeerd door de Maats-
j csan", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
Heden werd door ons nog ontvan
gen:
Van de oud-Zouaven-Eroe-
dersohap „Fidei et Virtuti"
(afd. Haarlem), voor onzen
Paus-Koningf 8.25.
N. N. f 1.—
Onte inschrijving wordt hedenavond ge-
Scheuring.
Het heil, dat den volke moet toe
komen uit de veelgeprezen socialis
tische leer, zal nu in concurrentie,
iioor twee verschillende partijen, die
«ei op elkaar gebeten zijn, worden
aangeboden 1
De S. D. A. P is op het congres
jte Derventer in twee fracties uiteen
gespat: die >ler opportunisten zoo
als Troelstra (welke nu de onbetwis
te leider is geworien) en die der
leerstellige Marxisten, die de socia
listische theorie niet willen verwate
ren door politieke en (diplomatieke
handigheidjes.
.Want het royement der drie re
dacteuren van de „Tribune" (men
!zie ons „Binnenland") is geen feit
«p zichzelf.
Het sleept na zich een scheuring,
üLie al zich aankondigde, toen Mr.
Mondeis-, de bekende Utrechtsche so
cialist en hoofdbestuurder der „Par
tij", verklaarde dat hij zich van de
partij afscheidde.
En zeker is het, dat velen hem
zullen volgen.
Dat heeft, practiseli gesproken,
voor de andere partijen een niet
te verwerpen gevolgde macht
'clie de S D. A. P. ontwikkelde
doordat zoovelen, om verschillen
de redenen ontevreden, bij verkiezin-
hare candid aten steunden, zal da ar
door een leelijken klap krijgen.
Doch ook in ander opzicht is deze
scheuring van beteekenis: zij toont
dat de idealen van den socialisti
sche» toekomststaat, reeds vóór er
iets van vervuld is, ten volle onwaar
»ijn en niet te verwezenlijken, inte
gendeel niets te baren dan feilen
kaai. h arts toch tel ij ken nijd 'en per
soonlijken strijd.
Wie nog eenig heil mocht zien in
den toekomstyrede, zöoals de socia
listen die door hun leer den wereld
voorspiegelen, moet door deze gewel
dige ruzie in de S. D. A. P. die ten
slotte op scheuring uitliep, wel be
keerd wezen!
XXII
De stnoadoorskwestie.
Op 'i eerste gezicht zou men zeg
gen, dat er geen vak ter wereld is,
FSUILLKTONb
Vroeger had ze nog een andere
vriendin gehad.
Maria Dimier was altijd een lief
meisje geweekt, ietwat oppervlakkig
es lichtzinnig, maar goedhartig en
als was in de handen van hen, clie
haar liefhadden. Op negen tien jari
gen leeftijd hal Zij verkeering aan
geknoopt met een jongen werkman,
•wiens ernstige gebreken zij in haar
verblinde liefde niet zag of wilde
inden. Haar vader beval haar, de ver
loving, zonder zijn goedkeuring aan
gegaan, te verbreken. Maar zelfs de
hevigste bedreigingen van den
hartssbochtelijken man walen niet in
staat, den tegenstand van het dwaze
meisje te breken. Everard Dimier
verstond het niet, de natuur zijner
oudste 'dochter te leiden, en schoon
hij Zeer zeker zijn strengen plicht
vervulde door haar den omgang
met den jongen arbeider, die onmo
gelijk tot haar geluk kon strekken,
te verbieden hij zou stellig meer
succes gehad hebben, wanneer hij
ide zaak wat minder bar en ruw aan
gevat had.
)Of» een avond kwam: het tot een
dat vreedzamer en kalmer lijkt, dan
het stukadoorsvak. Die bedaarde
luidjes in d'r witte jassen, die zoo
kalm onze plafonds afbikken, vol-
smeren, en ten slotte in verblinden
de witheid herstallen, die 'onze mu
ren weer opwittan en onze gangen
opfrisschen, lijken allesbehalve men
schep voor wat je noemt een „ar
beidsconflict" Bij dat woord denkt
men eerder aan forsche machinewer-
kerk, aan zwarte fabrieksarbeiders
of halfnaakte wöe&t-er-uit-ziande
mijnwerkers.
En tochde stukadoors zijn het,
die op 't oogenblik in Haarlem een
arbeidsconflict hebben, een sociale
gebeurtenis, die dunkt me door het
publiek niet zoo gering moet wor
den geschat.
Niet omdat het zoo'n bijzonderheid
zou wezen, dat er eens een botsing
tusschon patroons en arbeiders weer
is ontstaan, maar wèl om de reden,
die er aanleiding toe gaf
Kort en goed gezegd geloof ik, dat
ik die reden eenvoudig hierin is
gelegen, dat ide gezellen hij het
sluiten der arbeiis overeen
komst meenden hun opinie in ide
schaal te mogen leggen, lerwijl «le
patroons aan hün meelning blijven
vasthouden Die laatste meen mg is.
dat de overeenkomst door de gezel
len moet worden geheekend zóó ais
de patroons ze hebben opgesteld, ter
wijl de gezellen een collectief
arbeidscontract wenschen, waardoor
iedere gezel achter zich heeft de
vakvereeniging, als het soms eens
tot- een botsing mocht komen
Daar is zoowel voor de eene, als
voor de andere opvatting wel wat
te zieggen
Ik beschouw het altijd als een
beetje loslippigheid, wanneer in
zoo'n geval de gezellen in hun ma
nifesten spreken van „patroons-ti
rannie" van „slavernij", van het
„knechten" der arbeiders en meer
zulke woorden uit het woordenboek
dat ide socialisten vooral graag ge
bruiken
Van den anderen kant weer vind
ik, dat sommige patroons bij derge
lijke arbeidsconflicten (ik spreek nu
niet van dit conflict, men begrijpe
mij wèl!) vaak al te autoritair op
treden en dat ze maar al te dikwijls
vergeten die wiet der rechtvaardig
heid, waarop de verhouding tus-
sohen patroon en arbeider steunen
moet, en die niet mag worden op zij
gezet voor de leer van den liberalen
staat, dat de wiet van vraag en aan
bod de arbeidsvoorwaarden regelt
'en deze alléén
Ik wil op de gespannen verhou
ding tusschen de stukadoorspatroons
en de stukadoorsgeziellen hier te
Haarlem niet diep ingaan
Want het komt me voor, dat ook
hier gezondigd wordt „binnen en bui
ten de muren zooals de klassieke
term luidt. Met name ide gezellen voe
ren den strijd (want het is een strijd
geworden) op een manier, idie mij
openlijken breuk. Na een laatste be
dreiging, 'die troteöh afgewezen
werd, ontzegde Everard Dimier „de
ontaarde dochter" zijn huis en joeg
haar in den kouden winteravond de
straat op.
Sinds dien dag werd er over Marie
niet meer gesprokenzij was als een
döode, aan wien men slechts ongaar
ne herinnerd wordi
Sinds ld ze zelf liefhad, dacht ze
dikwijls aan de arme Marie, die haar
liefde niet in haar hart wilde begra
ven.
„PaulBeste Paulfluisterde zie
feeder in zich zelf.
Al het andere was, nu verleden:
Paul, hij was het heden en de toe
komst,. Lize stond als op den drem
pel des levens en gevoelde zich zoo
dicht bij het geluk, dat ze zijn vroo-
lijken, helderen lach al meende te
hooren.
Spoedig zou hij tot haar moeier
komen, en dan
Op Iden kerktoren in lie huurt sloeg
het twaalf nur. Beneden voor die
deur huilden een paar honden. Lize
rilde: was het de dood, die haar
naderde en de dieren zoo akelig deel
blaffen
Ze luisterdein heel het huis was
hot doodstil Alleen de wind huilde
door de straten en schudde de
deuren.
Zou de kleine Abel dood zijn?
Daar hoordei ze schreden op de
trap en zo opende voorzichtig ide
i niet aanstaat en die in de oogen van
j het publiek den patroons wel gelijk
geeft, als, deze spreken van „een bij
wagen der S. D. A. P, Sociaal
democratische manieren en taal zijn
schering en inslag, en ik zag al een
manifest, waarin de sociaal-democra-
t'en verklaren dat zij zich er nu eens
voorgespannen hebben!
Ziet ge, dat is maar jammer bij de
meeste van deze „vakbewegingen",
zooals ze heeten, dat him welslagen
en uitslag zoo dikwijls bedorven
wordt, doordat de sociaal-democra
ten er zich van meester maken, en op
linn gewone manier er een propa
gandistisch slaatje uit slaan[Want
zoodra lie S. D. A. P; 'etrs er achter
zitten, is de zaak in de oogen van
ordelijke menschen en van hen, die
orde en rust en gezag" hooghouden,
al bedorven
Toch zijn de werklui niet wijzer,
en vertrouwen ze maar al te dikwijls
hun zaken en hun organisatie en
actie aan die handige S. D. A. P -
menschen toe, die wel zorgen dat ze
er voor hün denkbeelden reclame en
propaganda van maken, en voor de
rest een hoop ontevredenheid wek
ken. Want een maatscnappelijk-on-
tevreden mensch de heeren weten
het welis, als hij niet den rug
steun van het geloof heeft, al voor
driekwart socialist!
Van den anderen kant zie ik ech
ter ook bij de patroons fouten, die
begrijpelijk zijn, maar die ook niet
mogen worden verdonkeremaand.
Vooreerst a-1 de weliswaar vergeef
lijke, en door den tijd zeer zeker ver
dwijnende fout, dat men nog niet
wil inzien dat de arbeidso vereen
komst volgens de wet dan toch
werkelijk een overeenkomst-
moet wezen. D. w. z dat er onder
handeling en overleg moet zijn, van
allebei de kanten! De vrijlieil van
het arbeidscontract is niet de vrij
heid. om 'een contract dat door de
patroons kant en klaar wordt voor
gelegd, te teekenen of niet, dat
is het oude liberale standpunt van
de „vrijheid van den arbeid", waar
we nu overhéén zijn i Maar die vrij
heid moet zijn een te samen overleg
gen van de „overeenkomst", die
naar het woord ook aanduidt, door
overeenkomen van beide partijen ten
slotte moet worden geboren.
Dit is een algeméén© uitspraak,
idie nu niet alleen op de stukadoors-
patroons slaat ofschoon ik geloof,
dat ook deze zóó hebben gehandeld
maar die eigenlijk tal van werk
gevers raakt over heel het land, die
van te voren een „overeenkomst''
hebben opgemaakt, soms zelfs door
een advocaat van lam kennis, om
dat zoo een ide Wet o.p 't arbeidscon
tract goed kent (of ie wat van so
ciale rechten e n sociologie kent,
wordt dan niet gevraagden welke
„overeenkomst" dan iien arbeiders
plotseling wordt voorgelegd met de
boodschap: zóó teekenen of de laan
uit- Iedereen zal het met me eens
deur. in de hoop eenig nieuws van
de Dimier's te vernemen. Het was
slechts een buurvrouw, die niets
van het ongeluk wist. Lize vertel
de het haar en ook, jiat ze er niet
van slapen kon.
„En waarom niet vroeg de
vrouw op eenvoudige toon. „Waakt
onze Vader in den Hemel dan niet
over ons allen
En door jiit eenvoudige woord
getroffen, voelde Lize een groote
kalmte over zich komen en rustig
begaf ze zich te bed.
II.
Hij had den h-eelen na-eht gewaakt.
De sterren aan den hemel begon
nen te verbleeken Grauw schemerde
de morgen door de stille stralen.
Uit een der naburige huizen klonk
de morgengroet van een merel. Di
mier hield een oogenblik stil put
naar den vogel te luisteren-
De kleine Abel had in den afge-
loopen nacht hevige brakingeh ge
had, maar er was geen 'druppel bloed
gekomen. Zijn verwarde blik hal
den valer niet herkend, en na de
lievige benauwdheid, die het gelaat
van het kind hoogrool gekleurd had,
was het Weer aschgrauw geworden.
Eindelijk was de kléine in een die
pen slaap geraakt; toen hadden de
lippen weer een rozig-frissehe kleur
gekregen, de stijfheid van het jonge
lichaam was geweken en weidaj-lig
zijn, dat hier van de wettelijke be
doeling der „arbeidsovereen
komst" al heel weinig terecht
komt.
Het arbeidsvraagstuk, niet waar,
is volgens de Christelijke sociolo-
gie niet een vraagstuk van macht,
maar een vraagstuk van rechtvaar-
digjheaid.
En willen met name de stucaioors
liun kwestie de wereld uit hebben,
dan zal dat moeten worden ingezien,
zoowel door de patroons, als door de
gezellen. Dat deze er vast en zieker
op staan, een collectief contract te
krijgen, en bij een individueel (Con
tract dadelijk een mond opzetten van
„knevelen van den enkeling", zie,
zulke ©ischen voorop te stellen en
Zulke woorden te ge brui leen acht ik
óók allesbehalve rechtvaardig!
Men moet overleg willen, óók ge
ven en nemen, en rekening houden
met den finanoieelen toestand der
patroons. En vooral, zich niet la
ten opstoken door die eeuwige sto
kers op arbeidsgebied, de sociaal-de-
mbcraten, die er dadelijk bij zijn
om hun netten uit te werpen
En van den anderen kant moeten
ook de patroons wat water in dein
wijn doen, en als ze iets moeten wei
geren, ook in onderlinge, bespreking
de noodzakelijkheid van hun weige
ring, hun Tuet-andcrs-kunnen, deia
gezellen toonen.
Zoo is onze tijd nu eenmaal.
En alleen zóó komt de arbeiis-
overeienkoms t tot haar recht!
E.
BELG1E.
De eerste Belgische Katholiekendag.
Uit Brussel komt het bericht, dat
daar plannen gemaakt worden voor
een grooten Katholiekendag, den
eersten, die daar te lande zal worden
gehouden.
Op eind September is de tijd daartoe
bepaald en vijf afdeelingen zullen er
rijnlo. Eene afdeeling voor de
hoogere politieke belangen; 2o. eene
afdeeling voor alles wat de maatschap
pelijke vraagstukken betreft; 3o. eene
afdeeling voor de belangen van het
onderwijs; 4o. eene afdeeling voor
letterkunde; en 5o eene afdeeling van
godsdienstverdediging (apologie).
Ofschoon het plan en de opzet ons
wel wat reusachtig uitgebreid voor
komen, blijkt toch wel dat er pit en
actie zit in de voorbereidingen zeker
is het, dat door zulk een volledig
geheel veel wat nu nog maar al te
z«er verdeeld is, zal worden bijeenge
bracht.
Hep Katholieke België kan door
een Katholiekendag, hoe die dan ook
worde ingericht, niet anders dan
winnen
TURKIJE.
Een binnenlandsehe revolutie.
Gerust mag men de gebeurtenissen
in Turkije zóó weer eens noemen.
drukt© hot id© armen van dep on ver
moeiden valer.
Eveline sliep nog altijd aan de ta
fel, en de moeier wankelde slaap
dronken van den eenen stoel naar
den anderen. Telkens sliep zij in,
maar even dikwijls schrikte ze weer
op en keek haar echtgenoot angstig
aan.
„Ga toch slapen, Elise," sprak hij,
„wees maar niet ongerust, ik voel
het kind beter worden."
In de straten begon het levendiger
te worden. De winkels gingen open,
het geraas van allerlei wagens klonk
omhoog en de stemmen van verschil
lende straatventers doden zich hoo
ren.
Everard stiet- het venster open om
w.at frissche lucht in te ademen.
Daar viel de eerste zonnestraal ijn
het vertrek: Dimier beefde.
Sinds twaalf uren hield hij den
knaap beschermend tegen zijn borst
geklemd, twaalf uren lang hal de
kleine in doodsgevaar verkeerd, en
nu de eerste zonnestraal daar binnen
viel, liet hij het zieke kind liefkoo-
zen door dien vriendelijken levens
bode-
In het belle licht sloeg 'de kleine
Abel plotseling de oogen op, geeuw
de en rekte zich uit als. een echte
langslaper. Toen sloeg het kind de
armen om zijns vaders hals en vroeg
lachend met zijn gewone vriendelijke
stemmetje: „Mag ik nu wakker wor
den, vader
Het blijkt dat er een groote strijd
is gevoerd tusschen de „stille" regee
ring van het z.g. comité voor vrijheid,
dat tot dusver steeds achter de scher
men heeft gezeten, doch feitelijk de
vreedzame omwenteling heeft tot stand
gebracht, en de eigenlijke regeering,
vertegenwoordigd door den grootvizier
Kiamil pasja.
Wat er van die samenzwering aan
is, waarvan we Zaterdag verhaalden,
is niet duidelijk. De' leden van het
comité zeggen, dat zoo iets eenvoudig
uit den duim gezogen is en dat er geen
sprake van is geweest, om den Sultan
te onttronen.
Kiamil pasja echter beweert, de
bewijzen ervoor te hebben.
IntuBschen heeft in de Turksche
Kamer een stormachtig debat plaats
gehad, waarna met 158 tegen S stem
men een motie van wantrouwen in
den grootvizier aangenomen.
Deze had geweigerd in die verga
dering te verschijnen, maar na de motie
kwam bericht, dat hij aftrad, dus dat
hij zich gewonnen gat.
Door den Sultan is Hoessin Hilmi
pasja benoemd tot grootvizier en be
last met de formatie van een nieuw
kabinet.
DENEMARKEN.
Oók al defensie-maatregelen.
Het is wel merkwaardig dat de be-
faamdeNoordzee-overeenkomstonlangs
gesloten, de verschillende naties in
West-Europa, over de kleinere, prik
kelt tot verbetering hunner defensie.
Berst Zweden, daarna België, waar
de militaire kwestie veel oneenigheid
baart en zelfs naar men zegt in het
katholieke ministerie eenige scheuring
heeft teweeg gebracht.
Nu gaat ook Denemarken beginnen
waar de regeering maatregelen heeft
voorgesteld tot versterking van het oor
logsbudget en van de defensiemaatrege
len. Het jaarlijksch recruten-contin-
gent zal worden verhoogd tot 12,000
man daardoor wordt het budget van
Oorlog gebracht op 15 millioen kro
nen.
Voorts wordt voorgesteld: het ver
beteren der vestingen van Kopenha
gen en het in staat van verdediging
brengen der kusten van Seeland,
waarmee bijna 18 millioen kronen
zullen gemoeid zijn.
Het plan is om van Kopenhagen
een volmaakte zeevesting te maken
en de bevestiging aan de landzijde
te sloopen. Bovendien is de regeering
voornemens om op de eilanden een
vooruitgeschovene stelling in te rich
ten, die de vesting Kopenhagen moet
dekken.
Bovendien zullen voor het verbete
ren der vloot en bet aanschaffen van
krijgsmateriaal voor de vloot, 17 mil
lioen kronen noodig zijn.
De Deensche regeering vloeit zich
blijkbaar niet zeer gernst met het oog
op een mogelijken Noordzee-oorlog.
die de veiligheid en de neutraliteit
van de eilanden in gevaar zou kunnen
breDgen
„Natuurlijk, mannetjes wondt jij
maar wakker, hoor. Wat is en met
mijn kereltje gebeurd, hè!'
Dimier's stem beefde van inner
lijke vreugdes
„Abel is gevallen," sprak het kind
gewichtig en trok de wenkbrauwen
samen. „Mijn hoofd doet niet meer
zeer," ging hij voort, „ik wou een
boterham."
„Zoo, heeft mijn beste kleine jon
gen geen pijn meer! Dan gaan we
straks wandelen in d© diergaarde,
hoor. waar al die mooie vogeltjes
zijn!"
Nu lachte het kind helderop, en
Everard lachte mee. In ©en oogen
blik was ide kamer vol VTOolijkheii,
zoo levendig dat de twee vrouwen
verhaasd en verschrikt ontwaakten.
Everard snelde op zijn vrouw toe
en legde haar den herstelden kleine
op den schoot. „Ziet ge, Elise, de
Vader in ilen Hemel heeft geant
woord op ons smeeken."
Dankbaar boog hij het hoofd en
ging ernstig en langzaam voort:
„Geheiligd zij Zijn Naam voortaan
in mijn huis. Straks gaan we al
len t© zamen naar de kerk om God
te danken."
Eveline's moeder vertrouwde haar
ooren en oogen niet. Met ongeloovig
bevende handen betastte ze den klei
ne van onder tot boven en overdek
te hem met liefkoozingen.
Eveline knielde voor haar moeder
neer en ke^k vol bewondering en
Waar blijft Nederland in deze oor-
logsconcurrentie
VENEZUELA.
Venezuela en de Ver. Staten.
De onderhandelaar BuchanaD heeft
van Venezuela verkregen dat de vroe
ger doer Castro verworpen eischen der
Bermuda Asphalt Co. worden erkend,
en andere kalm voor het Haagschen
Hot van ambritrage zuilen komen.
De vreedschappelijke vasthouding
tusschen de Ver. Staten en Venezuela
wordt nu spoedig hersteld.
Verspreide Berichten.
Een messensteker in Berlijn
genre-Jack the Ripper, veroorzaakt groote
ontsteltenis. Negen vrouwen zijn door den
onverlaat al onverhoeds gestoken. De
politie is aan 't zoeken.
De dief en brandstichter
Beekert v»n de Duilsche legatie t»
Santiago (Chili) is gepakt.
Een Rubens-museum te Ant
werpen. Het bekende huis van Rubens
op de Meirplaats te Antwerpen, wordt
tot museum ingericht. In dit huis zullen
alle souvenirs van den grooten meester
worden vereenigd. Men zal de woning
weder geheel in haar ouden vorm her
stellen. De meeste der in Belgie aanwe
zige Rubenswerken zullen hier vereenigd
worden, terwijl van de beroemde schilde
rijen in het buitenland eopieën vervaar
digd worden, die in het Rubens-museum
een plaats zullen vinden.
't Nieuwste. De Bulgaarsche Ka
mer heeft haar goedkeuring gehecht aan
een vrijgezellenbelasting, aarbij ieder
ongehuwd jonkman Doven de dertig jaar
een belasting van tien francs zal hebbea
op te brengen!
Scheutig! Een arbeidersvrouw ia
Wiesbaden vond Zaterdag een portefeuille
met 48.000 mark. De dame die 't verlorea
had, schonk de eerlijke vindster 5 pfen
ning (3 centen) belooning!
De Steinheil-affaire bljjft sle
pend. Wij hebben onlangs verteld, hoe
ook de dood van Felix Faure er mee in
betrekking wordt gebracht. De instruetie,
indertijd daarnaar geopend, leverde niets
op, en morgen is de termijn, dat een na
der onderzoek door verjaring niet meer
zou kunnen worden ingesteld. Dies heeft
de afgevaardigde Delahaye, die meent,
dat de beruchte wed. Steinheil in zake
den dood van Felix Faure nog wel eens
mocht worden nagevraagd (wat men cu
rieus genoeg steeds vermijdt 1) Zaterdag
een klacht ingediend, waardoor deze ver
jaring gestuit wordt.
Weer krachtige aardschokken
hebben in Italië en Calabrië de bewoners
verschrikt en tal van ruïnen doen in
storten.
Voor de Koningin.
In een dorpje in de Langstraat wa«
op initiatief van den Burgemeester
besloten, dat ook deel zou worden
genomen in de aanbieding v&n een
huldeblijk aan H. M. de Koningin by
gelegenheid van de blijde verwachting.
Eenige dames hielden daarvoor een
collecte bij de ingezetenen. By een
eenvoudige landbouwersvrou sv aange-
vreugde haar lief broertje aan. De
vader rekte zijn verstijfde leden uit,
blies het nachtlampje uit en aette al
de ramen open. De frissene morgen
lucht streek de rimpels van aller ge
laat weg. Van een zwaren last be
vrijd keek Dimier als uitlagend naai
den duisteren hoek, -waar de «lood
zoo langen tijd op post- gestaan hal.
De vreeselijke vijand hal gecapitu
leerd, en Dimier voelde geen wrok
meer tegen hem. Hij bukte en begon
op den grond te trommelen, tot groot
vermaak van den kleinen Abel.
„"Wat doe je toch, Everard?"
vroeg Elise verschrikt. Ze scheen
te vreezen, dat de plotselinge vreug
de haar man krankzinnig gemaakt
had.
„Ik trommel dokter Meunier op.
Hij zei, dat we hem roepen moesten,
als er een verandering intrad, en me
dunkt zoo, lat er wed een verande-
gekomen is!"
Abel probeerde om aan de handen
zijner moeder te ontsnappenhij wou
papa graag helpen trommelen. Heel
voorzichtig zette Elise hem op den
grond, alsof hij zoo breekbaar was
als glas.
Wordt vervolgd.
HEME HURLEMSCHE COM
ABONNEMENTPRIJS:
PRIJS OER ADVERTENT1ÊN:
100
15
