DAGBLAD voor NOORD- en 7'"D-HOLLAND.
Tegen'Stroom op.
Ramp in Znid-Italië.
Aan onze abonrés.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
SÈS«3ü-33f Haarlem
WOENSDAG 17 FEBRUARI 1909.
33*te Jaargang No. 6813
Bureaux van Redactie en Administratie
iastercammiina^i Tel®f oonnummer 1426.
Verspreide Berichten.
Het was Zondagavond, de stilste
ure van de week voor de jonge vrouw
en hare moeder. Daar klonk opeens
een welbekende stap op 'de gang
het volgende oogenblik tra! Paul
Meunier binnen.
BIE HURUEMSGHE CODRMT
ABONNEMEN TP R ij S:
Per 3 aiaanden voor Haarlemf 1,85
Voor de plaatsen, waar een agent ia gevestigd (kom der gemeente) 1.85
Vbaf de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.80
AJaaMMterlijke nummers 0,03
PRIJS DER ADVERTENT1ËN:
Van 16 regelsf 0,60 (eontant) f 9,50 Jj
Elke regel meer6,10 J
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie a contant.
AHe betalende abonnés op dit blad, die ïn«het bezit eener verzekeringspolls zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeid, tegen ongelukken verzekerd voor:
GULDEN bij
verlies van
één
wijsvinger.
GULDEN bij
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
GULDEN bij
overlijden.
GULDEN bij
verlies van éen
hand of voet.
GULDEN bij
verlies van
éen oog.
10
GULDEN bij
verlies van
éen duim.
15
GULDEN bjj
verlies vaa
éen andereu
vinger.
Na sluiting onzer lijst ontvingen
vrij nog van B. te Haarlemmermeer
f 1 en van N. N. f0,50.
In het. geheel kwam bij ons in het
bedrag van 1364.30, welke scm aan
Z. H. den Paus ten bahosve van de
vreeseijjke ramp zal worden overge
maakt.
De oltkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maaisv 1
m—w—a—w—ww—WW—
•cean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
De Directeur der Nieuwe Haarlemsche
'Courant noodigt allendie daartoe kun
nen medewerkendringend uit, ons te
willen helpen, opdat advertentïén van
veilingen, verkoopingen, boelhuizen, gras-
verpachtingen enz. ook in de Roomsche
Courant van Haarlem en Omstreken wor
den opgenomen.
Wanneer H.H. Notarissen en Make-
lams door degenen, die bij deze verkoo
pingen enz. betrok zen zijn, tijdig op ons
blad opmerkzaam worden gemaaktzullen
deze heeren met weigeren ook in de Nieuwe
Haarlemsche Courant, die toch door een
zeer aanzienlijk deel der bewoners van
Haarlem en Omstreken gelezen wordt, die
advertentien te plaatsen.
Wij bevelen deze belangrijke zaak in de
aandacht van al onze lezers.
DE DIRECTEUR.
ENGELAND
De Troonrede.
Gisteren is met de groote gebrui
kelijke praal, die bij zulke gelegen
heden ontvouw!'! wondt, het Engel-
sdhe parlement geopend,
kn plechtstatigen stoet, waarbij on
to „opening van de Kamers" niets
is, ging koning Edward met zijn
gejmalin door Londen's straten in
een galakoets., met. 8 "paarden bespan
nen.
In de zaal van het Huis der Lorris
hield 'de Koning de troonrede, een in
vele opzichten allermerkwaardigst
stuk.
Vooral de opmerkingen over de
buiten! andsch© zaken werden met
Saettr veel belangstelling aangehoord.
Omtrent zijn bezoek aan
D,uitschland zeide de koning
„Ik was zeer onder den indruk en
dankbaar1 gestemd door dé warme
openbare ontvangst, der Koningin en
mij tijdens ons jongste bezoek aan
kien Duitscben Keizer en de Duitsche
Keizerin te Berlijn door alle klas
«.en der inwoners bereijd. Het was
ons een groot genoegen H. H M. M
wear 'te ontmoeten. Ik ben er van
overtuigd, dat het daar geuite har
telijke welkom, waarmede wij be
groot werden, er toe zal bij.iragen de
vriendschappelijke gevoelens te ver
sterken, welke tusschen de twee lan
den bestaan en die van zooveel be
lang zijn voor hun waderzijdsche
welvaart en voor het behoud van den
vrede."
Opmerkelijke woorden inderdaad!
Over den Balkan bevatte ie
troonrede eveneens woorden die blij
de stemmen: „Ik acht mii gelukkig
van oordeel te zijn, dat de vooruit
zichten dat de in de Ba.lkanst.aten ge
rezen rnoeiel ijk heden tot een oplos
sing zullen wonden gebracht, verbe
tend zijn. Het is mijn vurige wensch,
dat men tot een voor alle staten, wier
belangen daarbij betrokken zijn. be
vredigende regeling zal geraken."
De Koning drukte er zijn vreugde
over uit, dat liet Engelsebe volk ter
gelegenheid van ie verschrikkelijke
ramp in Sicilië en Oalabrië
sympathie heeft betoond aan de be
vriende Italiaansche natie.
Over Per zie was Edward VII
minder optimistisch gesitemd.
„De toestand in Perzië" aldus
de troonrede blijft een oorzaak
van' zorg. De regeerihg zou niet
gaarne afstand doen van het beginsel
van niet tusschen béid# treden in bin
nenlandsche aangelegenbeien. wij
zijn echter ook van meenihg, dat de
toestand van Perzië gebieden d de in
stelling van een stelsel van volksver
tegenwoordiging onder een werkda-
digeu vorm vereischt, om de verwe
zenlijking te verzekeren van de on
ontbeerlijke oeconomische. geldelijke
eu administratieve bervonningén en
om het land tot rast te brengen.
Daar- de huidige troebelen de vele
handels- en oeconomische troebelen
vele bandels- en oeconomische belan
gen van Engeland en Rusland in
Perzië in gevaar brengen, wisselen
de twee regeeringen van gedachten
daarover."
Wat don b i n n e n 1 a n d s c h en
toesta n d betreft, worden inder
daad nieuwe credieten voor de vloot
gevraagd.
Daardoor, en ook door de ouier-
üomsverzekering, zal de begroeting
voor dit ja,ar belangrijk die van het
vorige jaar overschrijden.
„De noodzakelijke voorziening in
de behoeften van den staatsdienst
eischt derhalve ernstige overweging
de vrees bestaat alzoo dat er minder
tijd zal zijn voor anderen wet gevon
den arbeid."
Aankondigingen van tal van wiets-
werpen, w. o. ook vele sociale wetten,
vormden het slot der troonrede, na
het uitspreken waarvan de koning
met evenveel staatsie wieer naar zijn
paleis terugkeerde.
Het Lagerhuis beraadslaagde da
delijk over de roonrede, waarbij voor
al Turkije en de toestand inZuid-
Afrika werden besproken.
VENEZUELA.
Hoe Castro alles verloor!
Dat lezen we in de berichten uit
Venezuela, door de Curajaosche couran
ten pas gebracht.
Toen generaal Gomez de aftreding
van het. kabinet Castro doordreef, be
sloten dr. Garbirae Guzman, admini
strateur van Castro's goederen, gene
raal Juüo Bermudez, directeur van
de telegraaf, en de bataljonscomman
danten Casanova en Angulo, dat
er onmiddellijk krachtige maatregelen
moesten genomen worden voor 't geval
dat het noodig zou zijn, Castro's gezag
te bandhaven. Geheime telegrammen
werden naar Macuro gezouden, van
waar zij in een boot werden overge-
bracht naar Trinidad, waar de Vene-1
zolaansche consul ze moest overseinen
naar Berlijn. Deze telegrammen deel-
den aan Gastro alle bijzonderheden
mede van hetgeen gebeurde en men
vroeg hem wat te doen. Het antwoord
dat kwam, wordt gezegd te zijn: „Om
de slang te dooden, moet men den
kop verpletten. Geef Caracas een les."
Door een fout in de telegraaf bestel
ling kreeg Gomez kennis van de tele
grammen, gewisseld tusschen Castro
en de samenzweerders en des avonds
laat ontdekte hij dat het plan bestond
om hem des nachts in zijn woning
aan den Parad ijs-weg te overvallen
met het bataljon van Angulo!
Spoedig handelen, was nu zaak.
's Morgens om vijf uur reeds nam hij
met zich generaal Sarnuento, in wien
hij vertrouwen stelde, in een rijtuig
en reed naar de Mamey-kazerue, waar
over Angulo het bevel voerde.
Hij sprong uit zijn rijtuig en riep
bet bataljon in de wapens. Dit bevel
werd uitgevoerd, terwijl Angulo, ver
rast door die onverwachte verschijning,
er slaperig bij stond te kijken.
Om zeven uur kwam bij in de Casa
Amarilla en vond daar den gouver
neur Cardenas, die geweigerd had zijn
bediening over te geven aan dr. Iturbe,
die daags te voren tot gouverneur
benoemd was. Gomez hield hem de
vuist voor de neus en zeide: „Uw
samenzwering om te dooden is ontdekt
en verijdeld en gij g&at naar de ge
vangenis."
Dr. R. Lopez Baralt, de minister
van Binnenlandsche Zaken, deelde het
zelfde lot. Dr. Garbiras Guzman werd
vroeg in den morgen in nachtgewaad
uit ziju bed gelicht en in dat kostuum
naar de gevangenis gebracht.
Kolonel Casanova, de commandant
van de Trioidad-kazerne, die ook in
de samenzwering was, was spoedig bij
de anderen in de Rotunda opgesloten;
tegelijk met generaal Bermudez, den
directeur der telegrafie.
En zóo was het in één slag met
Caetro's bewind gedaan
TURKIJE.
De crisis.
Nog immer zijn de berichten over
de aanleiding tot de jongste crisis in
Turkije e. het verloop daarvan in
hooge mate verward, toch zijn ze
intusschen zoo talrijk, dat het mogelijk
wordt met een vnj groote mate van
waarschijnlijkheid den loop der zaken
te herkennen.
Allereerst zij er op gewezen dat de
crisis niet uit is.
Er is een nieuwe grootvizier en er
zijn nieuwe ministers, maarde
crisis is nog niet uit!
Daarvoor liggen de oorzaken te diep.
Konstantinopel ligt nog steeds op
de grens tusschen Oosten en Westen:
wie verwacht, dat naar zuiver Wesler-
sche begrippen daar zal worden ge
handeld, moet op decepties voorbereid
zijnintusschen, een zoo revolutionaire
methode als bij deze crisis gevolgd is
had men toch niet behoeven te ver
wachten I
Kiamil Pasja heeft het noodig ge
oordeeld den invloed der Jong-Turken,
wier Comité het goed vond een
bijregéering in te stelieD, te breken.
Er w-':- reden toe! Het comité
achtte het nil-, beneden zich «le
officieren van legér en vloot te bezigen
ia zijn strijd, wat tea gevolge had,
dat de discipline bedenkelijk los werd 1
D officieren behandelden ook dienst-
zakau, alsof zij en hun superieuren
leden war i van een parlement!
loe zonder!, age opvattingen de
officieren hadden, biijkt wel het beat
Uit de houding ücor üen bij de crisis
aangenomen.
Een groot aantal hunner was bij
de zitting van Zaterdag in de
wandelgangen van het parlementsge
bouw aanwezig en maakte het daar
een spreker, die Kiamil verdedigd
had, bedenkelijk lastig; drie oor
logsschepen hadden hun kanonnen
gericht op het paleis van den Öultan
Dat leekent de situatie!
Kiamil Pasja wilde aan deze zon
derlingheden een einde maken.
Of hij daartoe den juisten weg koo»
is evenwel de vraag. Kiamil, die zooveel
jaren onder het oude regime een
trouw dienaar was van den Padisjah,
greep als 't ware in een reflexbeweging
naar een "middel, dat daar wel, doch
in het nieuwe stelsel niet paste.
De Jong-Turken evenwel zagen oit
naar middelen, die even inconstitu
tioneel waren. En daarom is de crisis
nog niet uit, ondanks de omstandigheid
dat de Jong-Turken thans in de
regeering den doorslag geven.
Een actie als die door hen gevoerd
is, moet reactie wekken, en de eerste
sporen daarvan zijn reeds te bespeuren
bij de tegenstanders der constitutie
en bij dat deel der bevolking, dat van
despotisme niet weten wil, of nu dit
wapen wordt gehanteerd door den
Saltan, diens grootvizier, of het comité
der Jong-Turksche partij
Aardbevingen. Zoowel uit Bul
garije als uit Portugal hooren we weer
van nogal ernstige aardbevingen, gisteren
voorgevallen. In Bulgarije zijn tal van
buizen ingestort en verschillende perso
nen zijn door nedervallende maren of
daken gewond. In Portugal werden even
eens aardschokken gevoeld, en zelfs in
Madrid is bij een instorting die ook wel
aan een aardbeving zal «oeten worden
toegeschreven, eon persoo» gedood en
zeven gewond.
Hevige mijnramp. De rampen
volgen elkaar op, zoo gauw dat ze zelfs
niet zijn bij te kouden. Nu weer een ont
ploffing in een kolenmijn nabij Durham
in Engeland. Honderd dertig mijnwerkers
zijn bedolven en aangezien de ingang dar
schachten vernield is, wanhoopt men er
aan om ze. nog te kunnen redden!
Nog een ramp. Gisteren konden
we in een groot deel onzer editie melding
make» va» den vreeseljjken brand die
in Mexico een schouwburg verwoest heeft.
Driehonderd menschen zijn daarbij in de
vlammen omgekomen: de bloem der stad
was er tegenwoordig, want het was een
officiéél feest. De rouw is groot 1
De Russische anarchist in
België, die op twee politie-agenten te
Gent schoot bij zijn arrestatie, blijkt nu
dezelfde te wezen, die de bom te Brussel
heeft, vervaardigd. De twee politiediena
ren zijn aan hun wonden bezweken.
De steker te Berlqn is nog al
tijd niet gepakt. Er worden weer nieuwe
moordaanslagen van hem gemeld.
Naar het Loo.
De Ministers vaa Binnenlandsche
Zaken, van financiën en Waterstaat,
namen heden Woensdag op het Loa
den bauw der nieuwe Koninklijk»
stallen aldaar in oogenschouw. Z. K.
H. de Prins bevond zich toen op het
Loo.
Se verwachte bik de gebeurtenis.
Door de leerlingen der Haagsche
vakschool worden met toestemming
van H. M. «Ie Koningin een zestal
nitzetten vervaardigd, om uit te rei-
keu voor kinderen, die op denzelfden
dag geboren worden als het verwachte
vorstelijk kind.
Min. Wentholt.
De Minister van Marine heeft zich
heden voor kortea tijd naar Duiteoh-
iand begeven. Maandag wordt de
minister wsder terugverwacht.
Voorepeilingen voor de verkiezingen.
Na de „Maasbode" doet nu ook
de Haagsshe briefsohrijver van „De
Tijd" aan voorspellingen over den
uitslag der verkiezingen.
Wij lezen:
„Op een vijfentwintig nieuwe ge
zichten wordt minstens gerekend. Een
15 tal leden schijnt zich al dadelijk
niet meer beschikbaar te stellen waar
onder echter bijv. de heer Pierson,
die met de heeren Reyne, Thomson
eu Van Doom bet viertal vormt, wier
politiek laven, naar het sshijnt, het
meest wordt bedreigd. Indien deze
veronderstelling uitkomt en Gouda,
Gorinchem en Kampen door de
rechterzijde wordt teruggewonnen
Leeuwarden wordt gerekend naar de
socialisten te zullen overgaan dan
zou de regeering dus een meerderheid
krijgen van 52 tegen 48, indien niets
verloren werd. De hoop is dan verder
gesteld op de drie groote steden, waar
niets te verliezen is en allicht, en de
Statenverkiezingen zijn in dezen be
vredigend, wat valt te winnen.
De Katholieke partij wordt, verwacht
noch in getal, noch in personen een
groote wisseling te zullen ondergaan.
Zij heeft trouwens in de laatste jaren
heel wat seniores verloren en telt nog
maar een drietal leden met een eenigs-
zins beduidend getal dienstjaren.
Slechts een lid «ie heer Sasse van
IJsselt eeu man, die op justitieel
gebied veel heeft gedaan en nog voel
zou kunnen doen. gaat vrijwillig heen.
De overige 24 stellen zich herkiesbaar
en de districten, waarvoor zij zitting
hebben, zijn sterk genoeg, dat zij wel
üerkozen zullen worden, tenzij mis
schien iD een of ander Noordbra-
bantsch district de Katholieken on
derling aan het haarplukken gaan.
In hoeverre daarop kans is, valt vau
hier moeielijk te beoordeelen, Eeu
Brabantsch lid dei Eerste Kamer, die
ik daarover dezer dagen polste, gaf
als zijn meening te kennen, dat net
wel kalm zal afioopen, ja, dat in de
meeste districten de uitslag op 1 Juui
zal bekeud zijn. In drie maanden Kan
echter nog heel wat gebeuren, zeodat
alle deze voorspellingen slechts iottel
waarde hebben."
De Rijksmiddelen,
Het jaar 1909 heeft goed ingezet.
De opbrengst van 'sRijksmiddele*
was in de maand Januari een flink
bedrag hooger dan in de overeen
komstige maand van 1908. Werd ver
leden jaar ontvangen f10,899,072, da
afgeloopen maand Januari bracht
f 11.249,624 in de schatkist, dua
f440,451 meer.
Natuurlijk kan hieruit nog geen
conclusie veor volgende maanden ge
trokken worden; vooral ook niet
omdat die meerdere opbrengst in
hoofdzaak het gevolg is van de toe
vallig hoogere opbrengst van den
enikeraccijns, en andere cijfer» neg
geen blijken geven van verblijdende
vermeerdering.
De verschillen de rubrieken nagaande,
toonen in Januari 1909 meer te heb
ben opgebracht dan in Januari 19oi
het reeht op de mijnen ruim f7000,
de invoerrechten f43,000, de suiker-
accfins f469,000, de wijnaceijns f 3000,
de zoutaccijns f21,000, die op bier
en azijnen f 11,000, de belasting op
gouden en zilveren werken f4000, de
zegelrechten f98,000, de registratie
rechten f25,000, de hypotheekrech ten
f2000, de domeinen 11000, de rijks
telegraaf f69,000, terwijl de Staatslo
terij en jacht- en viichakten niet noe
menswaardige verschillen aanwijzen.
Minder werd ontvangen uit de
grondbelasting f45,000, het personeel
f17,000, de bedrijfsbelasting f71,000,
de vermogensbelasting f 38,000, het
gedistilleerd f73.000, den accijns op
het geslacht f14,000, de successierech
ten 133,000, de posterijen f19,000, en
de loodsgelden f3000.
©lp ui 1 RTrtN
6)
.Woeden i keek de dronkaard op
met één sprong was hij bij haar en
schudde haar zoo. hevig door alkan-
0er, dat de soeppot, dien ze in de
hand hield .omkantelde.
„Ziezoo, daar heb je weer wat
moois aangericht, kerelLaa.t je me
los of niet
Jean Jacques was intueedien uit
zijn hoek gekropen en hegoin het nat
van den vloer op te liken 'dat was
zijn e enige kans op voedsel van
avonld
„Als j© me niet loslaat, loop ik da
delijk weg," schreeuwde' Erancine,
wit van woede.
„Voor mijn part," sprak Eavr®, en
liet haar los, Erancine deed een paar
schreden naar de deur, maar plotse
ling keek ze als onwillekeurig haar
man aan en zag in zijn gelaat zoo
veel onderdrukte woede, dat- een hef
tige rilling haar dooi1 de leden ging.
Gmotor dan ooit werd haar angst
voor den ellenidigeh echtgenoot:
voorzichtig langs den muur schui
vend trachtte zij de deur te bereiken.
Reeds had zij den knop in de handen,
toen Favr© zidh eensklaps bukte, het
j eerste het beste wapen greep, dat.
hem in de handen kwam, en gereed
J stond om toe te slaan.
De vrouw zag het staal van de bijl
I glinsteren ,en kroop terug in een der
j hoeken van de kamer,
j Niet meer wetend wat hij deed,
volgde Favre haar met het opgehe-
I ven wapen in de hand het gunstige
i oogenblik bespiedend. Ze voelde
dat hij zoo, dronken van woede en
alcohol, met zijn meti bloed onderloor
pen oogen, tot alles in staat was.
Daar stiet haar voet tegen een kin
derlichaam, e n zonder tc denken,
evenals straks, toen hij naar de bijl
greep, nam ze haar jongste in de
handen en strekte het als een schil!
om zich zelf te verbergen, naar hem
uit.
Zelf9 dé dieren van het woud hech
ten zich a.an hun jongen. Zou deze
zinnel ooze zijn kind niet ontzien
Zij hoopte hét, zonder gooi to weten
j welk een ontaarde moeier zij op dat.
I oogenhlik was.
Verbaasd en. in verwarring ge-
i bracht door deze verandering, staar -
de Favre voor zich uit. Hij zag daar
I het kleine lichaampje en het diep-
droevig kindergezichtje, waarachter
liet galaat zijner vrouw plotseling
verdween, en opeens was hij ont
nuchterd,
„Neetn het kind niet," riep hij,
gruwend van zich zalf, en wierp de
bijl met zooveel kracht wieg, dat ze
in den grond bleef steken.
„Neen, niet die arme kleine," her
haalde hij hij zich zelf, en nog sid
derend van afschuw voor de verzoe
king, die hem bijna tot een moorde
naar van zijn eigen kind gemaakt
had, rukte hij de deur open, trok ze
kletterend achter hem dicht en
stormde de trap af.
Erancine dacht er piet meer aan,
dat verblijf der ellende te ontvluch
ten. Tot in het diepst van haar ziel
geschokt door den doodsangst, waar
in ze verkeerd had, overviel haar
bovendien nog de schaamte voor de
afschuwelijke daad waartoe de
angst voor het leven haar gebracht
had. Verbaasd staarde ze op het
arme kleine wicht, welks onschuld
de woede van haar man ontwapend
had. En diep beschaamd moest ze
erkennen, dat Jean Favre mensche-
lijkar had gehandeld dan zij, die om
zich zelf te redden haar eigen kim!
aan een bijna, zekeren dooi prijsgaf.
Ze kuste de kleine, behoefte ge
voelende liet kind liane moederliefde
te toonen-
„Morgen ga ik weg," dacht, ze, en
ze kookte andere soep voor de kinde
ren en trachtte een laatste maa! hun
het ouderlijk huis aangenaam te ma
ken.
De bijl bleef als een soort stilzwij
gende oorlogsverklaring in den
grond steken.
Liz© Daniel zat in diep gepeins
verzonken.
Paul's ouders achtten haar niet
goed genoeg om de vrouw van hunne
zoon to worden! Ho© dikwijls had
die kwellende, martelende gedachte
als oen voortdurende vernedering
haar al die dagen gepijnigdHa! ze
daarom zich opgewerkt tot haar eer
volle betrekking, en wat was haar de
aachting der menschen, wanneer
juist zij, op wier erkenning zij het
meest prijs stelde, haar iiie ont
hielden
Het bloed schoot Liz© in het ge
laat. Had de liefde in zijn hart de
overwinning behaald op zijn eer
zucht en op die zijner ouders, en
kwam hij haar dit nu mededeelcn
Ze dacht er slechts een oogenhlik
aan, het volgende oogenblik was ze
alles, verleden en toekomst, vergeten
in zijn nabijheid. Moeder Sabine zag
het en schudde droevig het hoofd.
Vertrouwelinge van haai' kind, had
ze Paul Meunier, die zoo diep in
Lize's leven zou ingrijpen, bestu
deerd, en zfe' wist met haar grootere
levenservaring, dat van Hem niets
te hopen viel.
Lenige oogenblikken ging Paul be
sluiteloos in het vertrek p pen neer.
terwijl de moeier zich bescheiden op
een afstand hield om het gesprek der
jongelieden niet te belemmeren.
„Ik heb een brief van thuis gekre
gen," sprak Meunier eindelijk op ge-
dempten toon.
Nog eens schrikte Lize op. Maar
neen. niet met die woorden, zoo mat
en toonloos uitgesproken, zou hij
haar- de overwinning zijner liefde
verkondigd hebben.
„Zoo," antowordie ze schijnbaar
onverschillig, „en wat schrijven ze
„Ze vragen mij, met Kerstmis hen
te komen bezoeken en meenen, dat
ik mij eigenlijk beter voorgoed daar
ginds kon vestigen. De onde dokter
verlangt naar zijn rust, het is een
winstgevende praktijk... Ik weet
niet. wat ik doen moet. Wilt ge mij
geen raad geven, Lize?"
Het jonge meisje kon maar nauwe
lijks een bitteren spotlach weerhou
den. Kwam hij daarom alleen hier,
om haai1 in dezen vorm. te berichten,
hoe weinig zijn liefde vermocht te
genover zijn eer- en geldzucht!
„lees zelf maar, Lize, en zeg mij
dan wat ik doen moet."
Ze nam den brief aan en doorliep
de weinige regels. Voor een gewonen
lezer bevatten ze niets bijzonders,
i maar haai1 scheen bijna iedere letter
j een bedreiging te bevatten tegen het
onaanzienlijke meisje, dat het hart
van den zoon veroverd had. De moe
der schreef in quasi-hartelijke be
woordingen, dat ze hem natuurlijk
volle vrijheid liet, maar dat haar fpe-
zondLheid te wenschen overliet en dat
ze hem bij zich wenschte. Ze. samd»
al de voordeeien van haar plan. oft,
behalve dat eene groote. dat die ver
andering ,hem verwijderen zou vu*
het meisje zijner keuze, on verder
lagen eenige namen van jonge meis
jes uit de woonplaats der familie
Meunier tiaar schijnbaar achteloos,
maar inderdaad als duidelijke waar
schuwingen, zoowel voor Paul ajo
voor Lize, door den brief vesrsprciii-
Lize wist genoeg.
Ze vouwde den brief toe, reikt»
hem Paul over en wachtte in span
ning, wat hij verder zeggen zou,-
„Welnu?" vroeg zie eindelijk.
„Ja, wat moet ik doen, Laze W,Jt
ge mij niet raden
Een bittere spotlach krolde haar
lippen. Had die man daar recht,
haar raad te vragen, was zij va»
haar kant gerechtigd in te .grijp*,
in zijn leven en er invloed op uit te
oefenen
„Ge moet natuurlijk gaan, kltyA-
het eindelijk zacht. „Uw mooier
heeft uwe hulp noodig, aa kat
zou daarginds welBclit geen pas tt ig
Kerstfeest zijn zonder u."
Wtrdt vervolgd
