DAGBLAD voor NOORD- en 7" "O-HOLLAND.
Tegen Stroom op.
Steunt het katholiek
onderwijs
BUITENLAND.
Kindlei»$9uiswes$ 29«Sf-33, Haarlem
BINNENLAND.
18 DONDERDAG FEBRUARI 1909.
33st6 Jaargang No. 6819
Bureaux van Redactie en Administratie
Intercommunaaf Teiefoonnummep 1426.
KWARTJES ADVERIENTIËN.
Miliciens 1909.
Verspreide Berichten.
'ï&fIJL£?ON.
RUWE HURLEMSCHE CflURAWT
ABONNEMENT PRMS:
Per 3 maande* voor HaarlemI 1,35
▼oar de pJxatsem, waar eeu agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.36
Voor de overige plaatsen in Nederland franco pea- post! n 1.80
A£KKdfa»$p:e nummer* 0,03
PRMS DER ADVERTENTIÊN:
Van 1—6 regelsf0,60 (contant) fffS»
Mke regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie contant.
Alle betalende abonnés op dit blad, die ia|het bezit eener verzekeringspolis zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vernield, tegen ongelukken verzekerd voor:
GULDHN bi)
verlies van
één
wijsvinger.
GPLDKN bij
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
400
GÜLDBK bij
overigden.
GULDEN bij
verlies van éen
hand of voet.
150
GULDEN bij
verlies van
é«u eog.
100
GULDRN bij
verlies van
éen duim.
15
GVLDHN bij
verlies vso
éen anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maats- ov ,1/cean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
TTebt ge mannelijk of vrouwe-
lijk dienstpersoneel noodig
'Voekt ge een betrekking als
dienstboden, loopknecht, win-
kelbediende enz.
Hebt ge iets in uw huishouding "J>
dat ge wilt verkoopen
Hebt ge een huis te huur of
wenscht ge er een te huren
T X rilt ge voor een koopje het
een of ander voor uw huis-
houding van anderen overnemen
^oekt ge iemand, die u in de j)
avonduren helpen kan
^/oekt ge bijverdiensten p
Plaatst een advertentie in de
NIEUWE HAARLEMSCHE COU
RANT: eenmaal voor 25 cents,
driemaal voor 50 cents a contant.
Bij deze advertentiën
afzonderlijk op te geven,
te plaatsen in de rubriek
WiÜ ontvingen het maandblad „De
iBLatholieke Militair".
Daarin komt een waarschuwend,
artikel voor, waarin ouders en voog
den, overheden en belangstellend©
vrienjden van ie miliciens, die tus-
seben 1 en 15 Maart voor de eerste
ploeg opkomen moeten, dringend
worden aangespoord, de Ropmsche
jongens dringend te wijzen op de
5L K. Militaire vereenigingen, en te
zorgen dat zij zich daarvan als lid
aangeven.
Dat artikel zouden we gaarne in
rijn geheel overnemen.
Doqh onze plaatsruimte laat dit
niet, toe.
Daarom zij volstaan met deze kor
te, doch 'dringende aansporing.
Aan de geestelijkheid, die weet
dat zoons hunner parochianen in
Maart onder dienst moeten, aan
de ouders, die hun jóngen naar de
garnizoenen moeten zien vertrekken,
aan de Katholieke patroons, die
ondergeschikten hebben welke tot de
•erste ploeg miliciens behooren,
aan die allen onze 'dringende waar
schuwing: werkt mede met al uw
vermogen, dat onze Roomache jon
gens zoo spoedig mogelijk in een
Katholieke militairenvereeniging
worden ingelijfd!
Aan de offervaardigheid der ka
tholieken zijn altijd hooge eischen
gesteld.
Onze tijd blijft in dit opzicht niet
achter.
Maar aan hen, die zich daarover
beklagen en half schertsend zeggen
dat het Roomsche geloof toch zoo'n
duur geloof is, zouden we willen
vragen of ze het woord offervaar
digheid in zijn volle, mooie betee-
kenis wel geheel verstaan.
En nu die offervaardigheid der
katholieken zoo langzamerhand als
een staande uitdrukking is gewor
den, dringt ons dit te meer om
wezenlijk vaardig, met vreugde en
met graagte de offers te brengen,
die voor het lichamelijk en geeste
lijk welzyn van ons zeiven en van
den medemensch noodig zijn.
Een van die dingen, die ons
Roomachen altijd stroomen van geld
hebben gekost, is het katholiek on
derwijs.
Terecht heeft men daarvoor geen
kosten gespaard.
Er is haast geen vruchtbaarder
werk voor de toekomst van ons
Roomsche volk te bedenken dan
de zorg voor de katholieke school-
opvoeding onzer kinderen.
Maar kostbaar is het.
Dat was het nog meer in den
tijd, toen onze katholieke scholen
nog niet door den staat werden
gesubsidieerd. En toch zijn sinds
de uitvaardiging van het Mande
ment der Nederlandsche Bisschop
pen in zake het onderwijs (1868)
tot aan de inwerkingtreding der
subsidiewet Mackny (1889) in ons
land honderden katholieke scholen
opgericht.
Het wa3 noodig
Steeds meer verloor de openbare
school toch reeds niet geschikt
voor het katholieke kind op de
meeste plaatsen haar christelijk ka
rakter: steeds meer wordt zij een
onderwijsinrichting, waar over God
en godsdienst ongeveer geheel ge
zwegen wordt.
En nu bestaat er inderdaad geen
beter middel om den godsdienst in
hoofd en hart der kinderen een zeer
kleine plaats te doen innemen, dan
er over te zwijgen. Doodzwijgen
dat doet het neutraal onderwijs het
godsdienstig leven in onze kinderen.
Dat moet het, krachtens het neu-
traliteitsartikel in onze onderwijswet
ook doen, nu op de meeste open
bare scholen ook een aantal kinde
ren van ongeloovige ouders een
plaats moeten vinden.
Daarom klemt tegenwoordig nog
zooveel meer dan vroeger de nood
zakelijkheid van katholiek onderwijs
voor alle katholieke kinderen.
Dit is waar voor allen, óok voor
die gezinnen, waar in den huiselij-
ken kring aan de godsdienstige
opvoeding veel gedaan wordt. Want
aan die kinderen wordt dan toch
door het neutraal onderwijs dage
lijks in welsprekend zwijgen en door
een man, voor het kind veelal van
zoo hoog gezag als de onderwijzer,
gepredikt dat men een aanzienlek
deel van den dag leeft en kan leren
zonder aan God ook maar te denken.
Maar in veel sterker mate nog
is katholiek schoolonderwijs nood
zakelijk voor die kinderen en
hoevele zijn het er niet! aan
wier godsdienstige opvoeding thuis
maar heel weinig kan worden ge
daan.
De zorgen der priesters voor dit
deel der opvoeding liggen buiten
ons beoordeelingsgebied, maar wij
meenen toch te mogen zeggen, dat
het werk der christelijke leering
vooral in onze groote steden den
steun der fcatholieke-sehoolopvoe-
ding slechts bezwaailijk ontberen
kan.
Wie voor het Roomsche Neder
land een geslacht wil zien opgroeien
van katholieken uit éen stuk, die
zich hun godsdienst niet schamen
ook in het openbare leven, die niet
aarzelen voor hun geloof te getui
gen waar het pas geeft en wier
godsdienstzin hen tot toonbeelden
van trouw aan Kerk en Vaderland
maakt, - wie wil meehelpen om
zoo onze katholieke jeugd zich te
zien ontwikkelen, steune en nelpe
met milde hand het liefdewerk der
katholieke scholen.
Gij kunt aan de patronaten, aan
de katholieke vereenigingen geen
beteren steun, geen solieder onder
grond geven voor hun arbeid dan
door aan zoo mogelijk alle katho
lieke kinderen Roomsch schoolon
derwijs te helpen verschaffen.
Aan de meisjes, maar ook
en vooial aan de jongens.
Wij zeggen dit laatste met klem
en nadruk, omdat sommigen schij
nen te meenen, dat de jongens „er
beter tegen kunnen."
Onze voorvaderen in het geloof
hebben in duizend moeilijkheden
en ten koste van de zwaarste offers
in geld en goed ons den kostbaren
schat van het katholiek geloof on
gerept nagelaten. De katholieken
van dezen tijd kunnen, wiilen zij
dit voorbeeld volgen, niet beter
doen dan te zorgen, dat het nage
slacht in de nabijheid van elke
Roomsche kerk als zoovele monu
menten van katholieke offervaar
digheid scholen vindt, waarin een
echt-Roomsche schare onderwijzers
den zegen eener degelijk-weten
schappelijke maarniet minder innig-
godsdienstige schoolopvoeding tot
aan het laatste katholieke kind
verschaft.
Een katholiek kind op een niet-
Roomsche sehool is een droevige
noodzakelijkheid of erger!
DUITSCHLAND.
De rijkekaaeelier en de agrariërs.
De Duitsche regeering*, dat weet
men, zoekt voortdurend en immer
haren grootsten steun bij de agra-
giërs, de mannen van den landbouw
in het groat.
Dat was reeids zoo ten tijde van
Bismarck, em dit is zoa. gebleven.
Vandaar al die moeiten om1 eon
goed belastingstelsel te bedenken
zonder de groote landheeren al te
veel lastig- te vallen. Waaronder nu
natuurlijk de industrie en de mid
denstand lijden.
Gisteren heeft Van Bülowi weder
om een speech gehouden, waarin hij
het vasthouden aan lit program met
alls macht wieder verkondigde.
Hij zou Zeide ie rijkskanselier
onder luide en veelbeteekenende
bravo's dat program trots alle
tegenkanting en moeilijkheden door
voeren en trouw blijven Zoo- lang
hij zijn moeilijk ambt bekleedde. En
voegde hij er spottend bij idat
zou misschien nog wel langer zijn
dan de tegenstanders hoopten
Hierop sprak de rijkskanselier
van de hervorming der rijksfinan
ciën. Hij herinnerde er aan, dat het
oude Duitsche rijk te gronde ge
gaan was door opneenigheid en het
gebrek aan offervaardigheid,
terwijl Engeland en Frankrijk
RtêdD tot geordende finan
ciën en een sterk staatswe
zen geraakten. Wij zijn Goddank
in staat aldus verier de rijks
kanselier - glad uit de geheele mi
sère to komen, als wij maar willen.
Van de oplossing der hervorming
van onze financiën hangt de eer, de
welvaart, de macht, de veiligheid
van het land af.
Voorts sprak Von Bülow over de
bnitenlandsche politiek: hij memo
reerde met voldoening in de eerste
plaats het bezoeik van het Engel-
sche Koninklijke echtpaar, welk be
zoek beide volken ie gelegenheid
schonk te toornen, dat zij vriend
schappelijke en goede betrekkingen
wenschte.
„Dit bezoek, zeide ie kanselier,
en verder het verdrag in zake Ma
rokko' waarvoor ik met Cambon, den
uitnemen den vertegenwoordiger der
Fransehe republiek, een voor bed
de partijen eervollen en practischem
vorm vond, hebben in het iWes ten
den horizont doen opklaren. 5VÜ
hebben voorts reden aan te nemen,
dat het aan ie vredelievende bemoei
ingen van alle mogendheden geluk
ken zal, ook in het Qosten de wolken
te verspreiden. Om echter den vre
de van het rijk te beschermen, is
het niet alleen op militair, maar ook
op geldelijk gebied noodig gereed te
zijn. De weg tot overeenstemming
kan gevonden worde», omdat die ge
vonden moet warden. Daarom neem
ik beslist aan, dat de landbouw in
deZe kwestie, die de eer en het be
staan van het Duitsche rijk raaktl.
niet wijken zal."
Deze woorden zouden, dunkt ons,
meer indruk maken wanneer ze wa
ren gesproken tot vertegen.woordi -
gsers der groot-industrie, dia het
meest onder de nieuwe belastingen
te lijden zullen hebben!
DE BALKAN.
Hieuw® gebeurtenissen in Bulgarije
te wachten?
Bulgarije prepareert zich wederom
op nieuwe politieke gebeurtenissen!
Maar Ferdinand is een paar dagen
geleden met zijn land vertrokken, om
een visite te maken aan zijn moeder
te Cobnrg, en nu vertoeft hij te Weenen.
Heelemaal niets van politiek belang,
alleen een particulier reisje heette het
dadelijk in de berichten.
Maar van Ferdinand gelooft men
het niet zeo grif, dat h(j enkel voor
z'n pleizier op reis gaat, evenmin als
van koning Edward van Engeland 1
En das verwachtte men iets.
Nu zijn gisteren alle Bulgaarsche
ministers naar de oude hoofdstad
Tirnovo afgereisd, waar de eerste pro
clamatie van Ferdinand's uitroepiDg
tot Czaar heeft plaats gehad.
Men meldt, dat die reis geschiedt
met het doel „om ernstig te beraad
slagen", een uitvlucht die cataarlijk
niemand in ernst neemt. Wat er dïn
zal gebeuren Voor het naast denken
we, dat Czaar Ferdinand bij zijn te
rugkomst zich plaatselijk zal laten
kronen in zijn oude hoofdstad. Dat
is althans één aannemelijke verklaring.
Er zijn er meer: men spreekt ook
van een aanstaanstaanden oorlog. Doch
dat willen we maar niet hopen!
De nieuwe Regeering in Turkije.
De nieuwe grootvizier Halmi pasja
heeft gisteren in de Turksehe kamer
zijn beginselverklaring afgelegd.
Tegenover de andere staten zal
dezelfde gedragslijn blijven worden
gevolgd als Kianiel pasja volgde. En
het hoofddoel der Turksehe politiek
is schikkingen te maken, zeide Hiemi
pasja.
De kamer nam toen een motie van
vertrouwen in de nieuwe regeering
met groote meerderheid aan.
SERVIË EN OOSTENRIJK.
De Serviërs zijn weer erg onrustig.
Hun eischen tegenover Ooatensjk,
vroeger ai eens door ons opgenoemd,
houden ze vol.
Ondanks het gevaar, dat Servië
zulk een oorlog als men daar wenscht,
ten volkomen ondergang zal weena.
Maar dat is niet zoo erg, zeggen de
Serviers openlijk, dan dat de toestand
voortduurt zooals die nu ia.
Vroeg of laat leidt die gevaarlijke
gemoedstemming nog eens lot een
botsing
PSREIl.
Moeielijke dagen.
Het zijn moeielijke en gevaarvolle
dagen voor den Sjahde toestand laat
zich voor hem steeds ongunstiger
aanzien. De revolutionnaire beweging
groeit langzaam maar aanhoudend.
In kringen, waar men de vroegere
gebeurtenissen geen aandacht waardig
keurde, worden thans voorzorgsmaat
regelen genomen. En in de omgeving
van den Sjah wordt dan ook een
zekere onrust merkbaar. Dagelyke
verkeeren hoog waardigheidsbekleders
in geselschap van den Sjah en be
raadslagen uren achtereen met den
heeracher.
Het is nog onbekend, of de Sjah
zal toegeven, of krachtig zal optrede*.
Dit laatste is echter nauwelijks aan
te nemen, daar de vorst er zeker niet
bij winnen zou. Ook de berichten rit
de provincie luiden bij voortduring
ongunstig voor de partij van den Sjah.
De aardbeving van 23 i a
suiri, die uaar men zich nog zal her
inneren, door alle Europeesche institu
ten werd waargenomen en vastgesteld,
dat ze nog heviger moest zijn als die t»
Messina, is „terecht"! Velen geloofde* er
al niet aan, toeD het bericht laag oatbe
vestigd bleef, maar nu is gebleken, dat
de Perzische provincie Loeristan is ge
troffen. Ofschoon die provincie schaars
bevolkt is, tijn er door de aardbeving
toch 60 dorpen hetzij geheel hetzjj ge
deeltelijk vernield. Van verscheiden
dorpen wordt bericht, dat zij totiwti zijn
verzwolgen. De verliezen aan m en ach en-
levens worden geschat op vjjf a sesdad-
zend. Ongeveer het dubbele aantal stuks
vee is verloren gegaan. De overlevenden
uit de geteisterde streek stroomen naar
Boeieesjirt, waar zij om steun vragen
aan de regeering.
De berekeningen der aardkundigen zga
dus vrijwel benaderend gebleken.
Aardbeving in Kloin-Azië.Hit
Smirna wordt bericht, dat Klein-Azië gis
teren morgen in de vroegte is bezocht
door een hevige aardbeving. InFokiaen
Menemen zijn een twaalftal huizen inge
stort. Geen menschenlevens gingen ver
loren.
De schouwburgbrand in Mexi-
eo. Bij den schouwburgbrand teAcapulc#
zijn 810 menschen omgekomen; honder
den worden in het hospitaal verpleegd.
De Kamer-verkiezingen
In de Liberale Unie, afdeeling Zaan
dam, werd met algemeene stemmen
7)
jKSeunter verheugde zich over dit
l&appere antwoord, dat, aan zijn, ge
heime wenschen beantwoordde,
„Ge hebt gelijk, Lize," sprak hij,
„ik aal gaan, maar zijt ge niet
<nn
JBooe op mij t
„Neen. Ik heb u immers altijd ge-
aegd, dat mijn liefde nooit storend op
uw leven mag inwerken. Rn wje heb
ben er immers reeds lang van afge
zien, Tr»a.n en vrouw te worden,!"
Meunier vermeed het haar aan te
zien. Hij voelde diep, hoe ver zijn
pedrag bleef beneden het hare.
„Ik vertrek morgen," sprak hij.
„Als ik dan 's nachts doorreis, kan ik
nog een paar dagen vóór Kerstmis
thuis zijn."
„Morgen,' 'klonk het dol' en als
•en angstkreet van Lize's ziel, „mor
gen al
Diep teleurgesteld bekende zij
zichzelf, dat zijn besluit reeds vast
gestaan had, vóór hij bij haar kwam.
Een oogenblik achtte Paul Meu-
aier aich ,bljj het zien van de diepe
smart op haar gelaat, in staat rijn
•erzadhtige plannen op te geven ter
jwille van het meisje, dal hij liefhad.
maar met geweld onderdrukte hij
deize edelmoedige opwelling.
Eenjge korte woorden van af
scheid, en hij verliet haag voor altijd.
Franeine Favre was vastbesloten
zich aan de tirannie en de mishan
delingen van haar ruwen ellendigen
echtgenoot te ontrekken. Aan de
kinderen dacht zij daarbij maar heel
weinig. Die waren haar toch altijd
maar tot last geweest pn groeiden
op als het onkruid tussehen de
etraatsteenen.
Lachen delen ze alleen zoo stil
letjes weg, alsof de vreugd© eigen
lijk iets strafwaardigs was. Nooit
gingen ze wandelenbloemen en
weiden waren onbekende zaken voor
hen.
Alleen Jean Jacques ging school.
Het, oudste meisje, Marietje, ver
vulde met meer zorg dan zij, die
er toe aangewezen was, de moeder
lijke plichten ten opzichte van haar
zusje Lena en Baby-
Op een avond: kwam Jean Favre
bijzonder vroeg thuis. Franc ine
sprak, op voor haar doen vriende
lijken toonGoeden avond maar hij
beantwoordde haren groet niet.
Onderzoekend keek hij de kamer
rond en vroeg dreigend: „Kaar is
Jean Jacques?"
De knaap antwoordde niet. Zijn
moeder moest hem haast met ge
weld uit zijn schuilhoek halen en
bij zijn vader brengen. Hij verweer
de zich met handen en voeten uit
vrees voor een tuchtiging.
De vuist zijns vaders greep hem
in den nek, en met de andere hand
doorzocht Jea,n Favre de zakken van
den jongen. Van alles kwam er uit
te voorschijnbroodkorsten, knik
kers, messen, touw en eindelijk
ook een fonkednieuw' stuk zilver.
Franeine zag het en, begreep ter
stond Jon samenhang van wat er
gebeurd wasde appel valt niet ver
van den 'boom. Ze schrikte terug
voor d© scène; die komen moest, en
door lafhartigien angst gedreven,
deed ze een schrede naar de deur
om te ontvluchten. Favre zag haar
in zijn woede niet en zou haar on
gehinderd hebben laten gaan.
Opeens echter ontwaakte in haar
een geheimzinnig gevoel, waarvan
ze zichzelf bijna geen rekenschap
wist te geven. Op het oogenblik
dat ze het vertrek zou verlaten,
voelde ze zich met zooveel kracht
teruggehouden, dat het was alsof
een menschel ijke arm haar weer
hield. Als in den grond vastgewor-
tald, stond ze daar: het angstge-
schred der kinderen en het wiLie
gehuil van haar oudsten gingen
haar, die anders zioo ongevoelig was,
door merg en been. Als verlamd
stond ze daar toe te zien, hoe Jean
Favre in zijn blinde woede op den
jongen lossloeg of het een aambeeld
was, en dat onder een stortvloed van
vloeken en ve r wenschin gen
i „Galgenstrop... kwade rakker,
die streken zal ik er uit ranselen,
versta je
De arme knaap kromp ineen onder
de hevige slagen ,'lie hem werden
toegebracht, en stiet klaaglijke ge
luiden uit.
Opeens sprong de wouw, niet in
staat dit tooneel ianger aan te zien,
op haar man toe, zoo plotseling dat
de slagen haar vlak in het gelaat
troffen, en riep uit: „Zoo, nu is het
genoogof wou je hern somjs dood
slaan
Dat was dezelfde vrouw, die eeni-
g© dagen geleien nog haar zuigeling
als schild gebruikte, toen een moord
wapen haar bedreigde, en die nu, als
door een hoogere macht gedreven,
zichzelve aan de slagen van haar
man blootstelde om haar kind voor
verdere mishandeling te bewaren.
Haai' rechtsgevoel ontwaakte op het
zien van dezen onmenschelijken va
der, die zelf al meermalen zich aan
diefstal had schuldig gemaakt en
nu het vergrijp van een kind op zoo
onbarmhartig wreede wijze be
strafte.
Hq had den jongen nu losgaelaten
en stiet hem zoo ruw van zich af, dat
de ongelukkige knaap op den scher
pen kant van den haard terecht
kwam en bewusteloos op den grond
viel.
„Dat'» nu toch al te erg," riep de
vrouw bevend van verontwaardi-
gnig en ging vlak voor haar man
staan. „Ben jij dan altijd zoo'n voor
beeld van eerlijkheid geweest, zeg!
En nu sla j© den jongen haast dood
voor een ellendig beetje geld, üat hij
misschien uit honger gestolen heeft
Schaam je wat!"
Opeens deed de knaap een vreese-
lijk gesteun hoonen. Franeine boog
zich over haar kind, dat kermend ter
aarde lag, en trachtte het arme li
chaam op te richten. Toen ze den
jongen echter in het gelaat keek, ont
snapte haar een kreet van afgrijzen
midden in het door de slagen opge
zwollen gezicht gaapte een afschu
welijke wond de ontaarde vader
had zijn kind een oog uitgeslagen!
Het hart dei* moeder vloeide over
van' medelij den op het zien dier vree-
selijke verwonding. Voor de eerste
maal voelde ze zich getroffen in
haar kind, in haar eigen vleesch.
Sprakeloos hieLd ze haar man het
kind voor, om hem de ontzettende ge
volg-en zijner mishandeling te Joon
zien. Maar groot was haar vei'ba-
zing', toen ze zag, hoe Favre's ge
laat oepens door hevige smart ver
wrongen werd. En ze gevoelde, dat
alle verwijten achterwege moesten
blijven bij de verpletterende aan
klacht, die uit het verminkte kinder
gelaat tot haar man opsteeg.
Zijn toorn was opeens verdwenen.
„Neen, zoo heb ik het niet be
doeld," stamelde hij', en als oaü rich
te verontschuldigen ging hij voort:
„Het overviel mij ook zoo plotsetikg.
Ik was op den houtzoller en taefct
kwam Jean Jeacques' ondorwijirir
hem aanklagen, waar al mijn mah-
kers bij waren. Ze bespotten mij, eyt
toen liep ik woedend naar hier om
den deugniet het stelen af te learem
had ik het maar niet gedaan!"
Hij verwachtte dat ze toornig te
gen hem zou uitvaren, maar haai* ge
moed was verzacht door de lie.fi*
voor haar kind, die zoo krachtig ia
haar was opgeleefd, en zachtjes
trachtte ze den kermenden knaap
tot rust te brengen.
„Ja, arme Jean," sprak ze mede
lijdend, „daar kunnen wij niote aap
doen. Daar moet de dokter aan t«
pas komen." i
Die vriendelijke toon, diep- hij vap
Franeine in zoolang niet gehooptvi
had, ontroerde Favre.
„Ik ga mij aangeven," sprak h*,
en wendde zich naar de deur.
,(!\Vaarom vroeg Franeine ver
schrikt. „Dat helpt immers toch
niet, en wij zullen je niet aankla
gen
„Neen, maar de dokter wel. Ui®
laat den jongen «direct naar het zie
kenhuis brengen, en dan komen za
me natuurlijk al heel gauw wegha
len. Daarom ga ik liever uit mi}«
eigen."
'Werri.t verflfd
