NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT tweedeblad
B KWARTJES ADVEP.TENTIËN
Tegen Stroom op.
B
Week-kroniek.
Markten.
Het Katholiek
onderwijs in België.
Uit den Omtrek.
He Administratie der
Nieuwe Haarl. Courant,
beueelt zich aan uoor de
plaatsing uan dienstaan
biedingen, aanuragen om
dienstpersoneeladuer-
tentiën, uan huur en uer-
huur enz. in de rubriek
Éénmaal uoor 25 Cent,
driemaal uoor 50 cents, a
contant. Hoogstens 6 regels
Men wordt uerzocht uit-
m drukkelijk op te geuen:
- Kwartjes-Aduertentie. -
Van 13—20 Februari.
BUITENLAND.
12 FEBR. Koning Eduard weer uit
Berlijn vertrokken.
De oude grootvizier Kia-
mil-pasja heeft een com
plot ontdekt om den Sul
tan van Turkije te onttro
nen.
13 FEBR. De Sultan belastte Hoes
sin Hilmi-pasja, benoemd
grootvizier, met de forma
tie van een nieuw Kabi
net.
15 FEBR. Uit Lissabon komt 't be
richt, dat koning Manuel
zich zal verloven met een
dochter van den hertog
van Edinburg.
Te Mexico is een groot
theater, benevens een tele
graafkantoor verbrand en
300 menschen omgekomen.
16 FEBR. Het Engelsche Parlement
geopend.
Uit Bulgarije en Portugal
komen weer berichten van
ernstige aardbevingen.
Groote ontploffing in een
kolenmijn nabij Durham.
17 FEBR. Hevige aardbeving in KI.
Azië.
Groote agrarische rede van
den Rijkskanselier.
BINNENLAND.
12 FEBR. De Limburgsche biercandi-
daten worden toch in de
Staten toegelaten.
De Eerste Kamer behan
delde de Staatsbegrooting
haar geheel af.
13 en 14 FEBR. Congres der S. D.
A.P. te Deventer. Goote
herrie. Groote scheuring.
13 FEBR. Mgr. Leijten, Bisschop van
Breda, viert zijn gouden
Priesterfeest. De Koningin
benoemde Z. D. H. tot
Commandeur in de Orde
van Oranje-Nassau.
OMTREK
1 FEBR. 't Kamerlid v. Wichen houdt
een politieke rede in de
R. K. Kiesvereeniging te
Lisse.
Bij 't Gemeentebestuur
van Haarlemmerliede c.a.
zijn eenige concessie-aan
vragen ingekomen yoor
een Gasfabriek.
Bloemententoonstelling te
Bennebroek geopend.
17 FEBR. De wethouder Groenland
te Heemskerk neemt als
wethouder en raadslid ont
slag.
18 FEBR. B. en W. van Bloemen-
daal doen in de Raadsver
gadering mededeeling om
trent de Woestduin-kwes-
tie.
STAD
14 FEBR. Groot feest in 't Patronaat
van de O. L. Vr. Paro
chie ter eere van de
15 FEBR. twaalf en een half-jari
ge Priesterjubilea der Wel-
Eerw. heeren L. H. J. Beij-
sens en P. J. Raëskin, ka
pelaans der genoemde pa
rochie.
Kapitein van Wagtendonk
heden als reserve-majoor
beëedigd.
16 FEBR. Dr. P. C. C. Hoek tol
voorzitter der Gezond
heidscommissie benoemd.
In de week van 2227 Februari.
Maandag. Alkmaar, Amsterdam,
Beemster, Gouda, Haarlem, Hoorn,
Medemblik, Velsen. Dinsdag. Beemster,
Beverwijk,Purmerend. Woensdag,.Am
sterdam, Beemster, Enkhuizen, Haar
lem, Helder, Schagen, Uitgeest, Velsen,
Donderdag. Beverwijk, Edam, Haar
lemmermeer, Hoorn, Purmerend, Scha
gen, Zaandam. Vrijdag. Alkmaar, Am
sterdam, Assendelft, Hoorn, Leiden,
Oostzaan, Purmerend, Schagen, Velsen.
ZaterdagAlkmaar, Amsterdam, Edam,
Hoorn, Leiden.
Een bekend Katholiek Belgisch
letterkundige, professor Kurth,
schrijver van historische werken,
heeft aan een medewerker van de
Croix" belangwekkende mededee-
lingen gedaan over het streven der
katholieke Belgen voor de vrijheid
hunner scholen.
Professor Kurth is een der eerste
voorvechters voor het katholiek on
derwijs. Door zijn persoonlijke ta
lenten heeft hg tot groote veront
waardiging der tegenstanders de
eerste bres geslagen in het bolwerk
der liberale universiteiten, toen hij
door zijn stijgende reputatie zijn
benoeming tot professor als bet
ware afdwong. Maar Kurth be
greep spoedig, dat de groote, ge
weldige veldslag voor het katholi
cisme op het terrein van het lager
onderwijs zou geleverd worden, en
en daarom richtte hij de nationale
vereeniging van katholieke onder
wijzers op, die thans haar machtige
phalana van 8000 leden de ver
eeniging van ongeloovige onder
wijzers tegenover stelt. De strijd
voor het katholiek onderwijs is dan
ook voor den wakkeren professor
nog pas begonnen ondanks de ver
schillende meeningen, die daarom
trent in het buitenland heerschen.
U zult velen der onzen ver
bazen, zoo verklaarde hem de me
dewerker van de Croix" wanneer
zij u zullen hooren verkondigen,
dat de schoolkwestie in België nog
niet is opgelost.
Zonder twijfelmaar het blijft
niettemin waar, dat sinds de wet
van 1870 de positie vau het bijzon
der katholiek onderwijs slecht blijft.
De sectariscbe wet is wel afgeschaft;
het religieus onderwijs is ook ver
plichtend gemaakt in alle door den
staat gesubsidieerde lagere scholen
en de gemeenten hebben zelfs het
recht gekregen om vrije scholen
over te nemen
Zoodat in de gemeenten, waar
het bestuur katholiek is, ook het
bijzonder onderwijs op katholieke
leest geschoeid is
Ja, maar ook omgekeerd.
Wanneer het gemeentebestuur „li
beraal" is en u weet wat zulks
in België beteekent of socialis
tisch, dan is het lager onderwijs
ongodsdienstig. En dat geval doet
zich voor in bijna alle groote steden.
Daarenboven weten de ongeloovige
onderwijzers door allerlei listen de
verplichting tot godsdienstig on
derwijs van de hand te schuiven.
Bij het begin van het schooljaar
duwt de schoolmeester zijn leerlin
gen een gedrukt formuliertje in de
hand, met het tamelijk gebiedend
bevel; „Breng dit morgen terug,
onderteekend door je onders."
Deze formulieren bevatten de
wettelijke aanvraag der ouders om
het kind van het bijwonen van 't
godsdienstig onderwijs te ontslaan.
Ouders en kinderen denken niet
aan de mogelijkheid en hun recht
om zoo iets te weigeren. Zij be
schouwen de onderteek ening als
verplichtend.
Dat is eene zeer lage manier
van handelen, maar deze huichel
achtige methode heeft tenminste
dit voordeel, dat zij de dieper-ge-
legen huichelarij wegneemt en de
antithese tusschen de atheïstische
gemeentescholen en uwe vrije scho-
duidelijker in het licht stelt.
Zeker, wij hebben onze vrije
scholen. Maar in de groote steden
worden ontfe vrije scholen neerge
drukt door de concurrentie der
gemeentescholen. Beider onderwijs
wordt koeteloos gegeven, doch het
regent gunsten en voorrechten op
de leerlingen der gemeentescholen.
Op onze scholen wordt slechts gratis
geleerd; op de andere worden ook
kosteloos al de boeken geschonken,
kostelooze schoolsoep, schoolkleeren,
schoolbaden en schoolzomerverblij-
ven, zoodat de kinderen der offi-
cieele scholen sterk doen denken
aan renteniertjes op kosten der
gemeente.
Dat is onrechtvaardig, dat strijd
tegen de eerste beginselen van
recht en billijkheid, zoo ging
professor Kurth dan verder. De
katholieken, die even goed belas
ting betalen als de liberalen en
socialisten en andere godsdienst-
loozen, zouden zelf al de onkosten
van hun vrije scholen uit eigen
buidel moeten betalen, zouden van
alle staatssubsidie verstoken blijven
en dan ten laatste nog hun belas
tingopbrengst moeten bijdragen om
de leerlingen der openbare scholen
allerlei voorrechten te bezorgen.
En wat is derhalve uw streven
Wij vragen op de eerste plaats
van staatswege een volkomen gelijke
behandeling van de gemeente- en
de vrije school, en eene subsidiee-
ring evenredig aan het getal der
leerlingen.
Best; maar in plaatsen waar
geen vrije scholen bestaan
Daar zullen wij eischen, dat
twintig hoofden van gezinnen het
reeht zullen hebben de oprichting
te vragen en eene subsidie tot dit
doel te verkrijgen. Zulk een wets
ontwerp is geen utopie het bestaat
reeds in het protestantsche Holland,
waar het, tot stand gebracht door
dr. Kuyper, een geldelijken steun
aan de onderwijzers op de bijzon
dere en openbare scholen verzekert.
Natuurlijk is de geldelijke steun en
het aantal leermeesters wettelijk
geregeld naar het getal leerlingen,
en wat de bijzondere school boven
deze taks wil aanstellen, komt op
haar eigen rekening.
Zulk eene wet is een mees
terstuk van wijsheid en politieke
rechtvaardigheid, doch in België
zou zy toch slechts een gedeelte
van het probleem oplossen. De wet
zal de vrye scholen vermeerderen,
maar zij kan niet beletten dat de
gemeente voortgaat de vrije scholen
te onderdrukken door den over
vloed van gunsten aan de leerlingen
van haar scholen.
Zeker, maar wij zullen de
handen niet in den schoot leggen
wij zullen ook aan de gemeenten
den eisch stellen, dat zij op vol
komen gelijke wijze haar bescher
ming schenken aan de leerlingen
van beide scholen.
Dan zult u echter met ge
weldige hartstochten te kampen
krijgen
Ja, maar wij zullen een
machtige hulp hebben in den geest
van billijkheid en rechtvaardigheid,
waarmede het Belgische volk be
zield is. En die geest zal nog
krachtiger werken wanneer een
maal de schoolplicht is ingevoerd
Dan zullen onze huisvaders er niet
alleen op staan in volle vrijheid
hun eigen school te kiezen, maar
dan zullen zij ook de gemeente aan
het verstand brengen, dat zij recht
hebben op dezelfde subsidie en
gunsten voor hun eigen kinderen.
En dit is geen pure redeneering,
zonder grondslag in het werkelijke
leven. De soepkwestie van Gent is
daar om de gegrondheid dezer
redeneering te bewijzen. De socia
listen zelfs hebben te Gent de
schreeuwende onbillijkheid der
liberalen openlijk afgekeurd, niet
natuurlijk om bij de katholieken
in het gevlei te komen, maar om
dat de publieke opinie anders ook
over hen een veroordeelend vonnis
zou uitspreken.
Dat zyn vooruitzichten en het
streven van professor Kurth en de
katholieken, een streven dat bij
eensgezindheid en degelijke orga
nisatie des te meer kans van slagen
heeft, wijl het niets als louter recht
en billijkheid voor de bijzondere
scholen opeischt.
Een Anglicaansch priester
over het Katholicisme in
Engeland.
Wij lezen in een brief uit Londen
aan een van de Noordbrabantsche
bladen de volgende opmerkelijke
feiten
Verleden Maandag was er te
Marylebone, in het Westelijk ge
deelt® tan Lonien, eene vergade
ring van het Rozenkransinstituut.
De Rev. Collisson, een Anglikaan-
8che Geestelijke, die alom zeer ge
acht wordt, nam het woord en
maakte zich, in eene schitterende
redevoering tot den tolk zijner col
lega's.
„Ik hoop", zoo sprak de gevierde
redenaar, dat de Geestelijkheid der
Anglikaansche Kerk weldra een
verzoekschrift tot den troon zal
richten, ten einde de afschaffing te
vragen van de bekende Eedsfor
mule of Verklaring, die gemaakt
werd in een tijdstip van hevigen
godsdienststrijdmaar die slechts
een overblijfsel te noemen is van
een bai baarschheid, die in dit zoo
genoemde christelijk land niet meer
kan gehandhaafd blijven zonder
rechtzinnige harten te grieven.
„De Vorst, die door zija volk
wil bemind, geëerd en geëerbiedigd
wenscht te worden, mag niet ge
dwongen worden, om, op den dag
zjjner troonsbestijging, millioenen
zijner toegenegene en eerbiedige
onderdanen smadelijk te beleedigen
Die Koninklijke Verklaring is eene
beleediging voor de Kerk van Ier
land; zij is eene beleediging voor
de Katholieke Franschen in Canada;
zij is eene beleediging voor den
Eerbiedwaardigen Keizer van Oos
tenrijk zjj is eene beleediging voor
den Koning van Portugal en voor
geheel diens {volk; zij is eene be
leediging voor Zijne Katholieke
Majesteit, den Koning Alphonsus
van Spanje; zij is eene beleediging
voor Zijne Heiligheid den Pauszy
is eene beleediging voor de drie
honderd millioen Katholieken, over
den geheelen aardbol verspreid!
„Die verklaring ia bovendien
een schandelijke beleediging voor
talrijke leden der Anglikaansche
Geestelijkheid en voor hunne ge-
loovigen, die gelooven de Wezen
lijke Tegenwoordigheid in het
Allerheiligste Sacrament des Altaars!
Die Verklaring is eindelijk eene
beleedigiDg, Gode zelve aangedaanü"
De redenaar vraagt verder, wat
er te recht komt van de godsdien
stige vrijheid, waarop Engeland
zieh zoo beroemt, als men die hate
lijke verklaring blijft behouden
Ook vraagt hij, hoe men, met
die beginselen van godsdienstige en
burgerlijke vrijheid, kon overeen
brengen de maatregelen door het
Landsbestuur genomen tegen de
processie met het H. Sacrament,
die het Eucharistisch Congres moest
sluiten en bekronen
De redenaar betreurt het, dat
men die processie verboden heeft,
en dat de katholieken, bij die ge
legenheid, bedreigd werden met
misdadige aanvallen.
En zijne prachtige rede eindi
gende, bracht de spreker hulde
aan de Engelsche katholieken, die
de sympathie genieten van hunne
protestantsche landgenooten.
Waarlijk, geen onzer eigen pries
ters zou dit onderwerp beter en
meer welsprekend hebben kunnen
behandelen I
Het is een kostbaar teeken des
ty'ds Vooral, als men bedenkt, dat
de groote meerderheid der toehoor
ders Protestanten en predikanten
waren, en dat die vergadering den
redenaar lang en luid toejuichte en
menigmaal met daverende bravo's
onderbrak
BINNENLAND.
De Boomsche Kerk en de S. D. A. P.
Naar aanleiding der royeering van
de Marxisten uit de S. D. A. P. vond
het liberale „Handelsblad" het goed,
die royeering te vergelijken met het
optreden der Katholieke kerk tegen
de Modernisten.
„Was het anathema zoo zeide
het blad door Pius X uitgesproken
tegen de modernisten in de Roomsch
Katholieke Kerk, tegen Loisy en de
zijnen inderdaad een andere maat
regel, dan het uitroeien van afwijken
de en lastige elementen, waarvan voor
het gemeenschapsverband gevaar werd
gevreesd? Toen is daartegen ook van
socialistische zijde scherpe critiek ver
nomen; thans heeft men het weinig
beter gemaakt!"
Terecht wordt door het „Centrum"
opgemerkt, dat ook een vergelijking
is, die in 't geheel niet opgaat.
Zelfs doet het „Hbld." 't voorkomen,
alsof de veroordeeling van het moder
nisme door Pius X nog een graadje
„erger" was, dan de uitzetting van
Wijnkoop c.b. door de S. D. A. P.
Bij zoo'n serieus orgaan mocht men
toch wat meer onderscheidingsvermo
gen verwachten, zegt het „Centrum",
en legt dan uit:
„Van een vergelijking tusschen de
Kerk en de S. D. A. P. kan eenvoudig
geen sprake zijn en van eenige over
eenkomst tusschen de handelwijze
van Pius X en die van Troelstra en
de zijnen al evenmin.
Laatstgenoemden hebben eenvoudig
enkele elementen, die hun lastig voor
het partijbelang en de propaganda
toeschenen, uit de party geduwd. En
zij deden dit met miskenning van de
„vrijheid", waarop zij immer prat
gaan, en welke zij krachtens hun be
ginsel huldigen.
Pius X daarentegen hield hoog de
zuiverheid der katholieke leer, waar
van bewezen was, dat zij geschonden
werd. En Hij deed dit krachtens het
ambt en ds macht, waarmede Hij is
bekleed.
Waar is bovendien de overeenkomst
tusschen een Congres, als dat te
Deventer, en de behandeling van dog
matische quaesties in de katholieke
Kerk?
En wat is het gezag van zulk een
rumoerige, opgewonden en hartstoch
telijke bewogen vergadering, vergele
ken bij de autoriteit, welke het Hoofd
der Kerk uitoefent?
Bovendien verkondigt deS. D.A. P.
een geheel andere „vrijheid", dan de
Kerk.
Eo waar deze laatste uit den aard
van haar beginsel en roeping het recht
heeft, zekere grenzen te stellen, derft
het socialisme, dat principieel de vrij
heid tot in 't losbandige predikt, zulk
een recht te eenenmale.
Niet het beginsel geeft dan den
doorslag, maar het belang en vooral
het persoonlijke.
„Dat de „Handelsblad"-redactie dit
essentieele onderscheid niet gevoeld
heeft en Kerk en S. D. A. P. op één lijn
stelt, verbaast ons in hooge mate.
IJMTTTDEN.
De Pins-avond. Hebben wij in het
nummer van Zaterdag den wensch ge
uit, dat de Pius-avond van Woensdag
voor onze Roomsche zangvereeniging
„Utile Dulci" een succesvolle avond
mocht worden, die wensch is geheel
vervuld. Talrijke aanwezigen vulden de
zaal van Hotel „Cycloop". Behalve de
Eerw. heeren Pastoor en Kapelaan van
IJmuiden, de feestredenaar Pater Ten-
nell, vereerden ook de Eerw. heeren
De Jonge, onze oud-Kapelaan en de
kapelaan van Driehuis, het feest met
hun tegenwoordigheid.
Als inleider werd door de vereeni
ging een fragment gezongen uit het
Oratorium „Die Heilige Caecilia",
waarna een woord van welkom werd
gesproken door den Eerw. heer Pas
toor, daarbij in het kort uiteenzet
tend het doel dezer uitvoering. Het
was voor hem eene groote voldoening
op dit feest zoovelen zijner parochia
nen aanwezig te zien. Na deze rede
trad de soliste van dezen avond op,
mejuffrouw A. Giezen, met eene „Hul
de aan den gevangen Paus-Koning".
Op verdienstelijke wijze werd dit lied
voorgedragen, evenals de daarop vol
gende Paus-Cantate voor solo en koor,
van J. P. J. Wierts.
Hierna volgde de feestrede.
In welsprekende taal schetste de Eer
waarde spreker ons, hoe geheel de
wereld het oog gericht had op de ster
venssponde van Pius' roemrijken voor
ganger Leo XIII z.g., hoe de vijand
der Kerk, diens dood als den val van
het Pausdom wenschten en verwacht
ten, maar ook hoe het Katholieke volk
gedachtig aan het „Tu es Petrus" on
wankelbaar zijn trouw aan en zijn ge
loof in het Pausdom blijft bewaren.
De personen mogen verschillen, de na
men veranderen, allen belijden hun
Credo in het Pausdom, omdat de Paus
is de Man der Voorzienigheid. In Pius
X heeft God het kleine, het geringe
verheven. Met treffende bewoordingen
schetste Pater Fennell den levensloop
van onzen Paus.
Het slot der feestrede was eene
krachtige aansporing tot trouw en ge
hoorzaamheid aan Christus' Plaatsbe-
kleeder op aarde.
Ook bracht spreker hulde aan onze
FEUILLETON.
9)
Neen, id© men ach leeft niet van
brood alleenLize Daniël werd
dagelijks mager,ter, sinds dokter
Meunier vertrokken was. Haar eer
ste gedachte, zioojdra zij ontwaakte,
gold nog steels hem, dien o|nwaar-
digie!
Er wias een schok noodig om
haar uit dien toestand va,n voort
durend zielelijden te verlossen.
Op een avond dat Liz© alleen op
haar kamer zat, werd pr geklopt.
Ze deed open en ontwaarde in het
halfdonker van ide gang een vrou
welijke gestalte.
i „Wat wenscht u?" vroeg z©.
„Ik kent ge mij niet mteer?"
stamelde ide vreemde, maar met zoo
ztwlakke steam, dat Lizte haar bijna
niet verstaan kon. Ze deed de deur
wtat verd.e|r open en noodigd© 'de
jonge vrouw uit, bdmmeln te komen.
Daar in het volle lamplicht keek
Z|e de vreemde nogeems in het ge
laat en deejd plotseling verbaasd
en verschrikt een schrede achteruit.
MarieBen jij het! Is het mo
gelijk riep ze uit „SBat is er
met je gebeurd
Onderwijl had Lize de jonge
vrouw naar een stoel gebracht,
waar Idiezte zich uitgeput op liet
heer zinken
„Ach, ik ben zoo ongelukkig,"
zuchtte Marie Dimier want zij
was het „mijn man is gestorven
en mijn kind ook. Eerst hadden we
het al slecht maar nu ik alleen op
de wereld ben, gaat het heelemaad
niet meer. Ik heb in een groote
confectiezaak geiwerkt dertien uren
daags voor een dagloon van vijf
tig centen, maar toen mijn kleeren
er minder uit begonnen te zien, over
laadde mien mij met verwijten, en
spoedig daarop weird ik ontslagen.
Daarna kwamen die bittere, don
kere dagten, waarin ik werkzoekend
langs de straten zwierf. Overal
wend ik afgewezen, omdat ik niet
netjes genoeg gekleed' was. W at zou
ik niet geda.au hebben om hulp te
krijgen! En nu ben dk hier; ge
Izu.lt mij toch zeker niet wegstu
ren
„Ik, weimeien! Maar ge moet terug-
keeren naar hier beneden-"
„Naar vader? Nooit! Die jaagt
me immers toch Ween de deur uit!"
„.We zullen zien. Voorloopig kun
jë hier op de sofa slapen. Ik zal
er een bed voor je spreiden."
„Hoe goied van je! Maar vertel
mij eerst van thuis. Hoe ie het met
moeder, en met Eveline? Komt ge
nog geregeld bij hen
„Ja> ik bezoek ze van tijd tot
tijd. Eveline is heel gelukkig en
tevreden, maar Ze heeft den ramp
spoed ook nooit gekend en ik
beklaag: jou veel meer dan dat ik
haar beWonidelr."
Dien avond sliep Mario voor het
eerst sinds langen tijd tevreden en
gerust, en toen zij wakker weid,
Was het haar alsof haar ellendig
leven als een beangstigende droom
achter haar lag.
Jean Favre W-as uit zijn gevan
genschap ontslagen-
Met de handen in den zak slen
terde hij de straten door, besluite
loos wat hij mtet ziijn pas verworven
vrijheid Zou beginnen. Als van zelf
ging hij den. kajnt uit, waar bij
Woonde, Zonder zich intussehen te
haasten. Een pijnlijke twijfel kwelde
hem. Hoe Zou hij thuis ontvangen
worden En hoe kon hij eigenlijk
bij vrouw en kinderen terugkomen,
hij dien den armen Jean-Jacques
zoo gruwelijk mishandeld had!
„Werk zou hij wel weer vinden,
want hij was geizond en sterk er
verstond zijn vak goed. jdij kwam
langs een herberg, maar huiverend
ging .hij er voorbij' Het bloedend
gelaat van Jean-Jacques, dat hij in
den geest nog vóór z|ich zag, hield
hemi terug. Overigens had hij in
den laatsteh tijd jhet drinken wel
mopten' laten, en jdie gedwongen ont
houding was de eerste stap op den
-weg naar de matigheid.
Heel dikwijls had hij in dè sla-
pelooze nachten zijner gevangen
schap zich die laatste pcène weer
te binnen gebrachthoe Franeine
zich beschermend met haar lichaam
voor den knaap geplaatst had, hoe
medelijdend ze zich over het bloe
dende kind .heen gebogen had en
hoe zeldzaam zacht en droevig ze
tot hem, haar man, gesproken had.
Dat had. hem eigenlijk den moed ge
geven, naar de politie te gaan, en
zijn openhartige bekentenis had zijn
vonnis aanmerkelijk verzacht.
Onwillekeurig verhaastte hij nu
zijn schreden. Niémand wist, dat
hij alweer vrij was. Op het werk
dacht iedereen dat hij den volgen
den dag pas kwam. Zijn goed ge
drag in de gevangenis en zijn op
recht berouw hadden zijn patroon,
den heer Maynard, gunstig voor
hem gestemt, en de ©dele man had
volstrekt geen bezwaar gemaakt
hem weer aan te nemeln
Vóor zijn woning gekomien, dren
telde Jean Favre eerst nog eenige
oogenblikken besluiteloos op en
neer. Plotseling vermande Lij zich,
alsof hij zich schaamde over zijn
zWakheid. Hij opende de deur en
ging de trap op. Aan het portaal
gekomen, hield hij met kloppend
hart op en wischte zich het zweet
van het voorhoofd. Daar hoorde
hij in de kamer vroabijk lachen en
praten, zooals het bij zijn weten
nog nooit in zijn woning geklon
ken had. Zouden er andere men
schen wonen Had men Prancme er
misschien uitge'zlet, omdat ze ide
huur niet kon betalen
Eindelijk liraaide hij de knop om
en trad binnen. De kamer was vol
zonlicht en vroolijkheid, maar op
eens verstomde ai idie opgewekt
heid en een schuw zwijgen verving
het druk gebabbel van zooeven.
„Vadier! Jean!" had het even
geklonken-
Maar geen welkomstgroet was
daarop gevolgd De kinderen kro
pen verschrikt achter moeders rok.
Zij zelf bleef onbeweeglijk staan,
maar een gevoel van groote vreug
de doortrilde haar, toen ze de diepe
ontroering op het gelaat van haar
man bemerkte.Hij had niet ge
dronken.. Hij was 'direct uit de
'gevangenis! naar huis gekomen.
Zou het gelukken, wat de priester
haar had aanbevolen?
Jean keek verbaasd door de kleine
kamer, die er zoo helder en frisch
nu uitzag. Hij omvatte de vrien
delijke groep, door vrouw en kin
deren gevormd, zag het stuk _wit
linnen, dat afhing van de naaima
chine en deze zelf, glanzend in den
zonneschijn.En Jean Favre ried
alles; dit tooneeltje sprak van moe
derliefde en moederplicht, van hui-
selijken vrede en eerlijken arbeid.
IBqen hij een schrede vooruit deed»
maakte Franeine zich van de kin
deren los, boog zich over 'ie kleine
hen en srak: „kom, zeg vader eens
gauw goeden dag! Je weet toch
wjel, hoe het moet!"
„U hebt gezegd lat vader mor
gen pas kwam, antwoordde een
der meisjes, blijkbaar allerminst
blij verrast.
De kleinste echter wankelde op
Zijn kleine voetjes naar Jean toe
en liet .zich door dezen opvangen>
„Waar bent u Zoo lang geweest?
vroeg het kind naïf.
De vader werd verlegen, maar
Franeine haastte zich te antwoor-
dlen: „Vader had heel geen tijd onj
hier te komen
Jean wierp zijn vrouw een dank
baren blik toe. t
„En blijft n nu altijd bij ons?
vroeg eon der meisjes.
„Maar natuurlijk, kind, blijft
vader bij ons»" viel Franeine in.
„Hoe kun je toch zoo dom vragen!"
En ze ging naar hem toe, sloeg
haar arm om zijn hals en zeide
„Ik ben heel blij dat je er weer
blent Jean. Heb je honger? Dan
zal ik dadelijk een bord soep voeg
je warm maken."
Ze wilde naar het fornuis gaan,
maar hij hield haar terug, en eer
zie het aelf wist, lag ze aan zijn
boiet> i
WordU vervolgd.
