DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Bedrogen,
KinifaHiuiBvesi 29«3S-383f HaaHeon
Dr. J. P. Heije.
BUITENLAND.
MAANDAG I MAART 1909. 33"« Jaargang No. 6827
Bureaux van Redactie en Administratie:
intercommunaal Telefoonnummer 1426.
-F Het lokaas.
Verspreide Berichten.
FEÜHXf TOn
HEIIWE HMRLEMSCHE COURANT
ABONNEMENT PR IJS:
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der geB»e#»te) 1.35
Voor de overig» plaatsen in Nederland franco per post 1.80
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 26 «ent per advertentie i eontant.
Atlc betalende abonnés op dit blad, die In bet bezit eener verzekeringspolis zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
1060 -SS- 400—" 360 150 100 60 3:
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
GULDRN bij
verlies raa
éea a ad era u
vinger
C« „Liberate Unte" heeft Zater
dag vergaderd.
La
.ang en breed is er gesproten over
„ket veririerings-program," alias
hot Lak aas waarmee men pogen zal
de a g. „kleurlooze middenstof" lek
ker te maken
.Want met zoo n lokaas vangt Bor-
®es:ius e s. de goegemeente zoo
gaarne
Voor vier jaten was het 't „Man
ns' - kiesrecht, artike 1
Du heeft mien, wat anders, wat
nieuws.
Staatspensi oneer iing
Hoe die te ver wezenlijken
Ja. dat laten we nog Manco!
Iedereen kan on dei- het hoedje ge
vouwen worden, tot iedereen kan
Borgegius zeggenwiel man, ge hoort
ïij ons!
Imjmiers, in het verkiezingspro
gramma, zooa ls het na lang en breed
praten Zaterdag eindelijk is opge
steld, heet het, dat de „Liberale
Ohio" bij de a s. verkiezing vóóral
pal ijveren voor
„een sociale hervorming bij vooir-
„teur in de richting van staats-
pensaonneering, om tegemoet te
„komen in de nooden van die me-
„deburgers, wien het niet gelukt
„is, als zij oud gewiorden zijn, in
„eigen levensonderhoud te voor-
„zien
W.at blieft u? Is 't „blaneo"-ge-
*oeg
Onder deze leuze nu teekt de Libe
rale Unie op.wie maar wil, kan
ia het schuitje m|eê.
Men zal willen vragen:
Hoe wilt u die staatspansio.nee-
ring- feredten
Hoe komt u aan de 40 mil lioen
«Ue er, volgens oud-minister de
Meester-zielf, voor noodig zijn?
Wie-Ik stelsel zult ga volgeaiwant
ée stelsels die mien links en rechts
-tpensoht, staan haast vierkant tegen-
•ver elkaar
Diat alles raakt de Liberale Unie
■iet!
Hat alles laat ze „blanco".
Staatspensioneeringhet „hoe"
pal men later wel uitmaken, want
anders raakt men zeker een deel
van de vrienden kwijt!
Maar met dit „blanco" lokaas
denkt men allicht nog den een of
ander te vangen in den strijd tegen
tegen al wat clericaal is
Onze mannetjes zijn nu gewaar
schuwd
De zorg voor de nooden van den
•uden medeburger is waarlijk geen
monopolie der Liberale Unie!
Maar de Christelijke partijen, om
dezfa te blijven, maken er niet die
Mieze ra lekker mede. als zie niet we
ien hoe ze hun beloften vervullen
moeten
Hat hart gelucht!
In Hiüegom harft Vrijdagavond een
vergadering plaats gehad, waarop we
te voren maar niet de aandacht heb"
ben gevestigd.
Wanteerlijk gezegd vonden we
dat de opzet van deze vergadering
den beleggers ervan niet tot eere
strekte
lu het Katholieke kamp kibbelt
men toch waarlijk aldus niet, wanneer
de organisatie eenmaal zó» beslist als
hier heeft gesproken.
Enfin, die vergadering is afgeloopen.
Wat daar is gesproken en op de
meeat psreooniijke wijze behandeld,
zullen wij hier niet herhalen, noch
critiaeeren.
Op enkele gebruikte uitdrukkingen
evenwel dient ter kenschetsing van
het geheeleen oogenblik de aandacht
gevestigd.
Wij lezen in een uitvoerig verslag
van deze vergadering, opgenomen in
't „Biilegoms Nieuws-en Advertentie
blad" dat ééa der sprekers verklaarde
niet aan den leiband der geestelijkheid
te loopen„wij handelen vrij I" En
voorts: „ik stern den democratischen
wolf, en niet den conservatieven ezel."
Waarmede dan de heer van Wichen
is bedoeld!
Nog: „Voor den R. K. Kring en in
„deze politieke zaak is er geen geeste
lijke adviseur; het is «en fatal» leugen
„dat we moeten doen wat de geestelijke
„adviseur wil, het geldt hier geen zaak
„van geloofs- of zedenleer."
Wij borduren op deze weorden niet
verder.
Ze spreken voor zichzelf.
J>e man, die ze sprak, heeft zichzelf
daardoor in het oog van alle welden
kende Katholieken veroordeeld
Méér willen we er maar niet van
zeggen.
Hiertoe heeft dan de onzalige op
winding der gemoederen in het district
Haarlemmermeer sommigen al ge
bracht!
Intussehen: de vergadering is nu
afgeloopen en de ontevredenen hebben
hun hart gelucht.
Wel hebben al die griefjes en
vitterijen en beuzelarijen met de
groote Katholieke zaak, noch met de
vraag betreffende de vertegenwoordi
ging ter Staten-Generaal iets te maken
gehad: het is, zooale we te voren al
voorspeld hebben, uitgeloopen op een
debiteeren van persoonlijkheden en
hatelijkheden, waarover men buiten
het Hillegomsche dorpskringetje de
schouders optrekt.
Maar nog eens: het hart is dan
gelucht.
En waar de gemoederen blijkbaar
zóó overkropt waren, kan zulk een
ontlading zuiverend werken.
Nu hopen we ook, dat na dit laat
ste dondertje de politieke herizon in
Hillegom zal èp-klaren.
De Katholieke partij in de gemeen
te Hillegom is in den jongsten tijd
door dezen onzaligen strijd zwaar be
proefd, en het wordt tijd dat daaraan
een «inde komel
Mogen wij nu een woord spreken,
dat opwekt tot eendracht?
Wij hebben er eenigzins recht toe.
Ook onze Courant is in de hitte
van dit plaatselijke gevecht meerma-
len ter sprake gekomen, en laten
we het op 't zachtst zeggen: niet altijd
op de meest hoffelijke wijze behan
deld!
Men heeft ons verguisd en uitge
scholden: op de vergadering vau Vrij
dagavond nog werd verteld dat wij
den heer Balvers op „oneerlijke" wijze
zouden hebben bestreden....
Tegen dit alles hebben wij nimmer
onze stem doen hooren, en wij zullen
ook uü niet den handschoen opnemen.
De adviezen die wij hebben gegeven,
zijn om wille van de Katholieke zaak-
zelve gegeven, en alleen in haar belang.
En hebben we tegen personen moe
ten strijden, die naar ons oprecht oor
deel de Katholieke zaak schade deden
in plaats van voordeel, dan hebben i
wij dat nimmer gedaan op persoonlijke
wijze en wij hebben ook den tegen
stander naar dieDS verdiensten oprecht
gewaardeerd, zooaJs we ook nü nog
doen.
0Intussehen: óók dit is voorbij.
Enjwat tegen ons blad al is uitge
speeld omdat wij die meer dan
eenig ander Katholiek orgaan betrok
ken waren in de historie die zich in
jongste maanden te Hillegom en om
geving heeft afgespeeld onze op
rechte meening niet onder stoelen of
banken staken maar met verreweg de
meerderheid der Katholieken, met de
leiders en de mannen van ondervin
ding, meenden dat sommigen te Hil
legom zij het .ook te goeder trouw
verkeerd handelden,welnu,
we gelooven het best te doen om op
dat alles maar niet terug te komen 1
De Katholieke partij en de Katho
lieke tucht moeten boven particulier
getwist of „"Rechthaberei" blijven staan.
En daarom meenen we ons ook ge
rechtigd tot den goeden raad aan -de
Hillegomsche Katholieken, aan Room-
sche-vereenigingen uit deze streek en
aan allen die in deze kwestie mede
waren betrokken: nu van wéerszijden
het hart ia gelucht, laat nu partijschap
rusten I
De Katholieke zaak, op politiek
zoowel als op sociaal terrein, eischt
aller medewerking, en die geheel
En wie nfi nog blijft mokken, of
particuliere veeten blijft voedeD,doet
nadeel aan 't maatschappelijk, politiek
en geestelijk werk, waartoe ieder Ka
tholiek en iedere Katholieke-vereeni-
ging is geroepen mede te werken!,...
Hollandach» geesten was, welke de
laatste eeuw kende; die met zijn
blijmoedigen dichtlust en zijn zang
rijke kloekheid den gezonden Hol-
landschen geest wist te teekenen, en
eenvoud en natuurlijkheid wist te
geven en te be war ken in een tijd
waarin die eenvoud en kinderlijkheid
ver was te zoeken. Een man ook,
die op filantropisch gebied veel heeft
gedaan, en die al was het de
Roomsche Charitas niet die hem
leidde, en al mogen we het betreu
ren, dat hij ook op geestelijk gebied
niet boven bet „neutrale" ging
vooral voor het kind, ook
op maatschappelijk gebied, véél
voelde.
Die man is Dokter Heije.
Wij behoeven slechts te herinne
ren aau de Volksliederen die hij
ons gaf: „Piet Hein", het „Vlag-
gelied", aan de aardige liedjes „Van
vrijen en trouwen", aan dat „Hol
land met zijn blanke duinen", aan
zijn kerngezonde kinderliedjes, (wie
kent ze niet, ca wie zingt ze niet:
„Zie de maan schijnt door de hoo
rnen" en honderd anderen méér) om
in het geheugen te roepen, hoe Heije
den Hollandschen geest wist te pak
ken en het frissche van ons Holland-
sche leven tot uiting te brengen.
1 Maart 1809—1909.
Vandaag is het een herdenkings
dag voor ons volk.
Een, die niet mag worden voor
bijgegaan in stilte of vergetelheid.
'tls honderd jaar geleden dat een
man geboren werd, die een van de
beste en gezondste en meest frisscha
Dr. Heijeop geen concert haast,
waar Hollandsche liederzangers zich
doen hooren, ontbreekt zijn naam.
Want hij is geweest de Holland
sche liederdichter bij uitnemend
heid, die het 't kan haast niet
andersden componisten allerge
makkelijkst moet hebben gemaakt
om op zijn zangerigen tekst de noten
te schrijven.
„Ik zing er van een Ruyter koen,
maarniet van een ruiter te paard"
de cadans zit er in, en de melodie
hoor je al uit de woorden! En als
we hardop lezen va.n de „herderin
met êere", dan voelen we de mu
ziek in het refrein
„ik dien je wel te trouwen
„jou kiazen geen mevrouwen
dat muziek al is op zichzelf.
Zoo zijn HeijVs liedjes alle.
Prisch van inhoud, muzikaal van
vorm, pakkend van woordkeus, 't
beste vau Holland's patriottischen,
ronden, avontuurlijken, ietwat sen-
timenteelen doch altijd goedlach
se!) en geest.
En bet nageslacht mag den maD,
die aan oaze taal zulk een keur
van volksliederen schonk, die zoo
gezond voelde en zoo oprecht zich
gaf in deze eenvoudige kunst, welke
toch van de moeilijkste kan heeten,
op den honderdsten gedenkdag van
zijn geboorte niet zonder eerbiedige
hulde voorbijgaan!
Dat gebeurt ook niet.
Feije was behalve Nederlandsch
dichter, ook geneesheer.
En ook op dit gebied heeft hij
veel gearbeid, zichzelf geheel ge
geven als in zijn liederen,—zijn rond-
Hollandschen geest laten sprekeD,
oprecht als in zijn gedichten, voor
de kinderen en de jongeren vooral,
zooals ook zijn jongens-gedichten
onder 't beste van zijn letterkundig
werk gerekend mogen worden.
Passend is daarom de hulde, die
mannen van verschillende richting
en levensstaat der nagedachtenis
van dezen merkwaardig»» man
brengen, door de stichting van »»ne
vereeniging ter verzorging en op
voeding van zwakzinnige kinderen,
welke Dr. Heije's naam zal dragen.
Om voor deze vereeniging, uit
piëteit voor den Hollandechen volks
dichter, die heden honderd jaren
geleden werd geboren, de aandacht
ook van onze lezers te vragen, zijn
deze regelen geschreven
SPANJE,
Crisis in het ministerie.
De minister van oorlog, generaal
Primo de Riviera, heeft wegeDS ziekte
ODtslag verkregen,
Zijn opvolger, generaal Pinares,
wordt heden door den koning beëedigd,
Men zoekt achter dit plotseling af
treden een politieke kwestie natuurlijk.
DE BALKAN
De crisis in het Oesten.
Rusland heeft water in zijn wijn
gedaan.
Reuter meldt dat de Russische ge
zant te Belgrado aan de Servische
regeering als vriendschap pelij ten
raad te kennen, heeft gegeven, dat
zij haar besluit betreffende inacht
neming van een vreedzame houding
heeft te handhaven.
Het Russische kabinet toch
aldus deelde de gezant mede is
het bekend, dat eventueele aanspra
ken van Servië, op eenig grondge
bied, bij de mogendheden noch sym
pathie, nóch steun, zouden vinden.
Daarom raadt Rusland Servië aan
de categorische verklaring af te leg
gen, dat het dergelijke eischen be
treffende eenig grondgebied niet
handhaaft en dat 't zich ten aanzien
van de huidige kwesties op de beslis
sing dei' mogendheden verlaat.
De beslissing over oorlog of vrede
is dus nu aan Servië.
En het kan niet anders of de Ser
vische regeering, mits ze niet ten
«enenmale het verstand kwijt is of
wel moet bukken voor een plotse
linge volksbeweging (die echter tot
dusverre nog is uitgebleven! zal
zich conform den raad dei" Russisch»
regeerdng gedragen.
SVO lesten nu wiel in sommige tele
grammen wat over agitatie afcder
het volk, en over militaire maatre
gelen vaat allerlei kajit, doch we vat
ten dat op als een noodzakelijke con
cessie aan de hier en daar' note' op
stekende oorlogsdenkbeeldeat, die
evenwel aan 't luwen zijn, ep aan
de voorzichtigheid die voor een der
gelijk geval maatregelen eisoht.
Da conclusie dus van de kwostt»
van den dag is: mits de opgewon
den en krijgszuchtige Serviërs nu
hun verstand eens laten handelen,
mits koning Peter en zijn raadslie
den het heft in handen kunnen hon
den en niet moeten bukken voor de
oorlogsschreeuwers die er nog ge
noeg rijn in Servië, blijft de vrèd»
bewaard
Oostenrijk en Turkije.
Een belangrijk» stap tot gunstiger
toestanden op den Balkan is óók, dat
tusschen Turkije en Oostenrijk het
verdrag over Bosnië sn Herzegowina
nu definitief is geteekend.
Dit verdrag schept een gunaiigen
toestand voor allebei de partjjea
Oostenrijk wint er mede een aanzien
lijke uitbreiding vaD grondgebied be
nevens de vr(je hand op den Balkan,
Turkije wint er verschillende conces
sies mede, zooale de opheffing der
Oostenrijksebe poetkantoren in het
Tnrksche Rijk, en o««d bondgenoot op
de bijeen te roepen conferentie die
over de emancipatie van Tnrkijeook
op ander gebied zal hebben te beslissen.
Daarenboven keert Oostenrijk voor
de particuliere Turksehe bezittingen ia
de nienw-verworven lan len nog eea
goeden som aan Turkije cit.
Bulgarije en Turkije.
Telegrammen melden, dat ook Bul
garije en Turkije een overeenkomst
hebbes getroffen, en wel op den basis
van een uitkeering van 125 millioea
francs.
Volgens nader» berichten echter
schijnt men echter nog wel niet zóóver
te wezea dat de schikking er is, maar
een oplossing is toch in voorbereiding;
ook van dezen kant heldert de
horizon op!
Ken jubileumgeschenk voor Z. IT.
de Paus .Bij de talrijke geschenken,
die de II. Vader bij gelegenheidva»
zijn jubilé ontvangen heeft, wordt nu
nog een kostbaar cadeau uit de naasle
omgeving van den Paus gevoegd. De
hoogwaardigheidsbekleeders der pause
lijke antichambre hebben den H. Va
der een behangsel van kostbaar rood
damast, versierd met de emblemata van
Pius X ten geschenke gegeven. Het zal
't oude behangsel van de troonzaal ver
vangen.
Belgische bommenwerpers. De
anarchisten zijn tegenwoordig in Bel-
2)
„Ja, op leven en dood op leven
en dood! En dan zullen wij zien, wie
het onderspit zal delven. Zoek, als ge
wilt, dat kunstenaarszoodje op, dat zoo
veel aantrekkelijks voor je schijnt te
hebben, vestig je op een of andere
Parijsche zolderkamer, mooie millio-
nair naar den geest! Het laat me koud,
maar als de honger je den een of
anderen dag komt kwellen, bedenk dan
nok, dat de fabrikant-millionair geen
stuk brood meer voor je overheeft.
At je bidden en smeeken zal vergeefsch
zijn. Ga dus, waarheen ge wilt
geen enkele reispenning heb ik over
voor den dwaas, die zoo hardnekkig
de welgemeende raadgevingen van er
varen lieden in den wind slaat:"
Het kwam Julien Landry voor, als-
»f de onbuigzaamheid van zijn neef
toenam, naarmate zijne smaadredenen
e« bedreigingen zich vermenigvuldig
den; op het zien van zooveel halstar-
Hgheid, geraakte hij buiten zich zelf
van woede.
„Gij stelt mij achter bij uwe zoo
genaamd» kunstenaarsloopbaan, bij die.
nuttelooze muziek, bij uwe hersen
schimmen van roem en eer, domkop,
die ge zijt. Scheer je weg van hier,
ondankbare, ik kan je tegenwoor
digheid niet langer verdragen uit
mijne oogen!"
Gaston beet zich de lippen stuk, om
niet te antwoorden. Maar tusschen de
halfgesloten, sidtferende leden, bliksem
de het oog donker en dreigend. Ook
in zijne aderen bruiste het bloed der
Landry's. Toch wist hij zich te be
dwingen; beseffende, dat niets in staat
zou zijn het harde gemoed van den
staalkoning te vermurwen, maakte hij
eene lichte buiging voor zijn oom, en
schreed ijlings naar het prachtige woon
huis, dat met zijn sierlijke torentjes
schilderachtig tusschen het frissche
groen gelegen was. Langs breede, met
zware loopers bedekte trappen, wier
leuningen rijk met kostbaar snijwerk
voorzien waren, had hij weldra zijne
kamer op de derde verdieping bereikt.
Hier was hij in zijn geliefd heilig
dom, hier in dit vertrek, met allerlei
prachtige muziekinstrumenten gestof
feerd, had hij zoo menig prettig uur
doorgebracht. Als vernietigd zonk hij
in een fauteuil en bleef eenige oogen-
blikken met de handen voor het ge
laat zitten, zwijgend en stil. Als een
wilde stroom woedde de vertwijfeling
in zijne ziel. Zwijgend en doof voor
alles om hem heen, gaf hij zich ge
heel over aan zijn kwellende bekom
mering. Eindelijk bracht een diepe
zucht hem eenige verlichting, de hoog
gaande baren zijner opgewondenheid
effenden zich. Hij stond langzaam op,
opende de balkondeuren en bleef in
denken verzonken tegen de balustra
de leunen.
Gaston gaf aan zijne overdenkingen
den vrijen loop, totdat de blauwe he
mel zich met het purpur van een
prachligen zonsondergang tooide en
het azuur langzaam vervaagde tot die
onbestemde donkergetinte vlakte, waar
langs de maan haar zilveren stralen
uitgoot.
In de fabriek lag de arbeid bijna
stil. Behalve eenige werklieden, die bij
de hoogovens moesten blijven, maak
ten de arbeiders zich gereed den hel-
schen gloed te ontvluchten om aan
den vreedzamen huiselijken haard rust
en verkwikking te zoeken.
Het was Gaston als riep de zwij
gende fabriek hem een laatst vaarwel
toe. Innig bewogen liet hij zijn blik
rusten op het voor hem liggende land
schap, op de reusachtige smeltovens,
welker schoorsteenen dikke rookwol
ken ten hemel stuwden, op de
grasvelden, die de groote bezitting om
gaven, op de honderdjarige ceder-
boomen van het park, die hun lange
schaduwen op de gazons wierpen.
Slechts één woord behoefde het hem te
kosten en hij werd eenmaal heer en
meester van al deze rijkdommen. Hij
behoefde niets anders te doen dan
vaarwel te zeggen aan zijne plannen
om de muziek tol zijne loopbaan te
kiezen en hij zou de eenige erfge
naam van Julien Landry's schatten zijn.
Maar met ijzeren wilskracht zette hij
die gedachte van zich af en een tri
omfantelijk lachje speelde, om zijne lip
pen. Hij gevoelde, dat hij zonder spijt
afstand kon doen van die aardsche
rijkdommen en in dat bewustzijn zag
hij een zeker bewijs, dat het zich ge
ven aan het beroep, dat hij zich had
verkoren, eene onafwijsbare behoefte
was voor zijn ziel. Onwrikbaar zou hij
dus blijven weigeren om op de voor
stellen van den fabrikant in te gaan.
In een opwelling van jeugdig enthou
siasme naderde hij den kostbaren vleu
gel, die in den hoek van zijn kamer
stond en legde liefkoozend en met een
teederen druk zijne slanke handen op
de ivoren toetsen, als wilde hij een
vriend met een warmen handdruk van
zijne liefde en trouw overtuigen.
„Arme piano!" fluisterde hij, „trou
we deelgenoot mijner eenzame mijme
ringen, wij hebben hier den langslen
tijd doorgebracht, wij mogen hier niet
meer blijven, men heeft ons verjaagd.
Voorlaan zijt gij mijp eenige vriend.
U zal ik thans al mijn vreugde en mijn
leed toevertrouwen en gij zult ze als
een trouwe echo in welluidende tonen
vertolken. Wij moeten van hier schei
den."
Den volgenden morgen begon Gaston
do toebereidselen voor de groote reis.
De vleugel van palissanderhout,' eene
Spastische guitaar, eene mandoline en
andere kostbare instrumenten werden
met vaardige hand zorgvuldig in groote
kisten gepakt. Niet zoo ging het met
zijne overige bezittingen. Zonder eeni
ge zorg werden deze in de geopende
koffers geworpen, zó ódat eene orde
lievende huisvrouw er wraak over zou
roepen. Kleederen en toiletbenoodigd-
heden gingen in bonte mengeling met
muziekstukken en eigen composities de
ledige ruimten vullen. Toen hij alles
wat hij wilde medenemen, ingepakt
had, nam Gaston het groote in goud
gevatte medaillon ter hand, dat op zijn
schrijftafel stond. Nadat hij het geo
pend had, vertoonden zich aan zijn oog
twee miniatuurportretten, waarvan het
eene een jongen huzaren-officier voor
stelde met een krijgshaftig uiterlijk, die
in een veldtocht in Afrika den dood
gevonden had en aan zijn zoon Gas
ton niets anders had nagelaten, dan een
onbevlekten naam en een met roem
bedekten degen. Naast dezen held, in
den ouderdom van 30 jaren op het
veld van eer gevallen, lachte den be
schouwer het beeld toe van eene jon
ge, zeer schoone vrouw. De weduwe
had haren gemaal niet lang overleefd
en op haar sterfbed had zij haar eenig
kind, den kleinen Gaston, aan de hoede
toevertrouwd van haren broeder, den
rijken industriëel Julien Landry. Gas
ton voelde zijne oogen vochtig wor
den, nu zijne blikken lang en leeder
op het lieve gelaat zijner moeder rust
ten. Hoe zou deze hem lief gehad
hebbenZ ij zou ten minste zijne
beroepskeuze goedgekeurd hebben,
want ook zij beminde de muziek. Uit
hare diepe oogen met de lange wim
pers lichtte een vurige, edele begees
tering voor alles wat schoon en goed
is, het breed gewelfde voorhoofd sprak
van zeldzame begaafdheid en verstand.
Zoo jong had de dood haar van heat
weggerukt! Nooit had hij het zoete ge
luk mogen smaken onder de beseher
mende vleugelen der moederliefde te
vluchten, wanneer hem van de zijde
der menschen onrecht wedervoer.
Hij loosde een diepen zucht en sloot
het medaillon, deed het in een passend
etui en legde het, als zijnde het dier
baarste wat hij bezat, bij zijn muziek
in den koffer.
Nu kwam de geldkwestie aan de
orde, want zonder geld kan men niet
reizen. Gaston haalde uit eene kleine
schuiflade een lederen beurs te voor
schijn. Zes goudstukken en eenige zil
veren munten was alles wat zij in
hield, een kapitaal, veel te gering
om daarmede de groote reis te aan
vaarden en zich in Parijs een wei
nig comfortabel in te richten. Al mocSit
hij zich een zolderkamertje op de zes
de verdieping huren en al bestonden
al zijne maaltijden voortaan uit een
enkel stuk brood, zes Louis d'or was
een al te geringe som om daarmede een
langen en moeilijken strijd aan te bin
den, die in 't eind tot de overwinning
en tot den zoozeer gewenschten roem
«■est tmtm, 4
Wordt vervolgd
