Js
DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Bedrogen.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
ICimdeplisiisirasi 23-3I-S3, Ha@a»f©m
VR1JD&Q S MAART 1909.
33»te Jaargang No. 683
Bureaux van Redactie en Administratie:
intercsmiisiMRaai Teiefeonnnmnaer 1426.
Verspreide Berichten.
PCUfiLLfiTON
M
NIEUWE HAARLEMSCHE COURAN
ABONNEMENTPRUSi
Por 8 «Maden voor Haarlem
Voer «ie plaatse*, wam- een agent ia gevestigd (kea* der «eaaeemte)
Voor de overige plaatsen i* Nederland franco per past
A&oadoriyite nummers
PRUS DER ADVERTENTtÊM
Va* 1—6 regelsf«,60 («o*!*at) f0,50
Elke regel meer„6,10
Groot© letters nasar plaadruimte.
Dienstaanhiedinp-en 26 eent per advertentie k eentant.
AH© betalende abonnés op dit blad, die ia bet bezit eener verzekeringspolis zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
GTLDJRf bij
verlies va*
één
wijsvinger.
SÊTLDBSf bij
levenslange «age
uehiktheid tot
werken.
410
«HLBHN bij
«verlijden.
GHLDHST bij
verlies van é«a
hand of voet.
OXJLDBN b?
verlies van
é»n oog.
10
QULDBN bij
verlies van
éen deiin.
SO
15
SOLDEN bij
verises vau
éen andere*
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
■M»iBwmewi«sH*^nroaniTP^MWmilWlllll|limwi
DUITSCHLAND.
Be liberalen onderwerpen zich.
De liberalen zijn onder het Caudijn-
sehe jak door gegaan.
Za hebben hun vroeger# verklarin
gen verloochend, en het vergelijk, dat
door de «enservatieven en von Bülow
ineengetimmerd is, aanvaard.
Ze mogen dus aan de regeering
big vee
Da finaneieele commissie uit den
Rijksdag heeft met 15 stemmen van
de blokpartijen tegen 13 van het cen-
tram, de sociaal-democraten en de
Polen in eerste lezing het voorsts!
Tan de vrij# conservatieven aange
nomen, volgens hetwelk de bondssta
ten een belasting van het bezit zullen
beffen, waarvan het geheele bedrag
«Ik jaar bij de rijksbegrooting bepaald
zal worden.
'De bij dragen, die voor rekening van
de verschillende bondsstaten komen,
aaogen alleen door algemeene belas
tingen op het inkomen, het vermogen
mi erfenissen opgebracht worden.
Met de aanneming van dit voorstel
is de totstandkoming der nieuwe be-
laatinge* verzekerd.
ENGELAND.
Hngeland's legerplannen.
't Gelief koosde stokpaard van Mi
nister Haldane heeft deze gisteren-
ia het Lagerhuis weer eens bereden
de noodzakelijkheid der uitbreiding
van Engeland'» legermacht.
De minister deelde mede dat de
landmacht gedurende de eerste zeve»
weken van 1909 met 30.000 officieren
en manschappen was vermeerderd!
De landmacht vormt nu oen sterker
bolwerk tsssehen het land en de
«snscriptie, dan ooit te voren.
Hij wees er verder op, dat de gene
rale staf een compleet plan had uit
gewerkt voor de landsverdediging, wat
het resultaat was van een afzonderlijke
beschouwing der kusten, over elke
bonderd yards. Er zullen afdeelingen
worden samengesteld voor de verdedi
ging va» die kuststukken en daarachter
zal dan de centrale macht worden
gereed gehouden, die bij het uitbreken
van een oorlog spoedig ter plaats#
kunnen si je, wanneer de garnizoenen
«en landing van den vijand hebben
afgeslage».
De minister vertrouwde, dat door
deze plannen «en inval nog minder
mogelijk wordt dan op het oogen blik.
De „Admirality" en het War-Office
bebben voorts in onderzoek genomen,
welke soort bestuurbare luchtballons
de beste is, terwijl wat vliegmaebmes
betreft, d# regeeriDg reeds met parti-
euliere uitvinders in onderhandeling
was getreden, van meening zijnde,
dat de vooruitgang der uitvinding
beter kan worden bevorderd door
particuliere uitvinders dan door leger-
autoriteiten.
De minister meende echter, dat het
nog wel lang zou duren, voordat de
vliegmachine# tot het oorlogsmateriaal
zouden bebooren.
AMERIKA,.
De nieuwe president der er. Staten.
.Onder verschillende sne&nw»tor-
mem en ij ©olijk© kou bijgelopivig©
lui djes Zouden er ©ejn sleoht voor-
teeien in ziieml heeft president.
Taft pp d© gebruikelijke meest
plechtige wijze Zijn hoog ambt aan
vaard.
't [Wleter was zoo slecht dat tal
van treined met feestgangers iWas-
hingtou, (niet hebben kunnen, berei
ken, ja. zjslfs dat er in de sneeuw:
zijn blijven steken, waarvan miejn
nog niet weet waar iefe zijn'
De plerih tigliedd - zelve was intus-
schen met het gewoon civiele en
ml Lit ai re eerbetoon.
De „clou" ervan is dan altijd de
groot© rede;, die de nieuwe presi
dent uitspreekt op de trappen van
het Kapitool, tot de verzamelde
menigte.
Ook dit echter heeft wegens, den
sneeuwstorm piet kunnen plaats heb
ben: de red© werd nu gehouden in
de zaal van den: Senaat.
President Taft, dia begon met te
wijzen op het gewicht van den af
legden eed zeide in deze uiterst be
langrijke „troonrede," dat Zijn
voorganger zijn raadgever is ge
weest en als zoodanig zou hij diens
krachtige hervormingen handhaven
die van het allergrootste belang
zijn voor de toekomst.
Mijn streven zal zijn, zeide Taft,
deze hervormingen te vervolmaken
met handhaving der noodzakelijke
wetgeving. Gelijk mijn voorganger
wil ik de spoorwegen bevrijden van
den druk der beperkingen van d©
antitrustwet, door met federaal toe
zicht de buitensporige uitgiften van
aandeelen té voorkomen. Een reor
ganisatie van' het departement van
handel en justitie, van het bureau
van ©en departement van handel en
Nijverheid en vestiging van een han-
delsoommissie is noodzakelijk. De
president hoopt in December aan de
bijeenkomst van het congres de de
finitieve ontwerpen voor te leggen,
die betrekking hebban op het nood
zakelijk amendeeren der anti-trust
handelswet en de veranderingen, die
door de uitvoerende macht in de
departementen1 wenschalijk worden
geacht.
De herziening der tarief wet is
zeer dringend. Op den 15den dezer
zal het congres in buitengewone
zitting worden bijeengeroepen tot
herziening der wet, waarbij het ta
rief wordt gelijkgemaakt aan het
verschil tusschen de kosten van het
product in binnen- en buitenland-
Het hoogste-tarief Zal op tie staten
toegepast worden, wier handelspoli
tiek zulke he&traffing eischt.
De crisis van 1907 deed de inkom
sten zoo buitengewoon dalen, dat
de uitgaven gedurende den loop
van het jaar de inkomsten met
100.000.000 dollar overtroffen. Er
moeten maatregelen getroffen wer
den om in de toekomst zulke deficits
te voorkomen, depr hervormingen,
der belastingen.
Na ever de kosten gesproken te
lïebben die voor een voldoende on
derhoud der diverse waterwegen
noodig zijn, wees Taft op de onder
houdskosten der vloot en van vol
doende versterking.
De afstand van Europa en Azië
maakt een groot landleger overbo
dig, maar toch dient men een vol
doend legier te hebben. Die president
bepleitte voorts de noodzakelijkheid
van een groote zeemacht als waar
borg voor den vrede en die onze
rechten kan doen eerbiedigen, in
vloed weet uit te oefenen op de in
ternationale politiek. Zijn staat
kunde zou zijn door arbitrage den
vrede te bevorderen, maar als, alle
naties zich wapenen moeten, wij in
gelijke conditie verkeerein-
Met betrekking tot de toelating
der Aziatisch© landverhuizers zeide
hij, dat er voorzorgsmaatregelen ge
nomen moeten worden tegen onlus
ten van rassenhaat onder het volk
en tegen oproerlingen van welk©
natie pok.
Verder drong Taft op wijziging
van de munt- en bankwtetten aan
ien ried een wet op de postspaar
bank aan en Sprak de hoop uit, dat
het Congresi den exporthandel zou
aanmoedigen.
Vervolgens vestigde hij de aan
dacht op de belangrijkheid van het
Panama-kanaal op den handel tus
schen de postelijkien en westelijke
gedeelten van het land. Hij drukte
zijn voldoening uit pver de regee-
ringen van Portoriec en de Phili-
pijnen en hij hoopte^ dat de goede
verhouding tusschen de andere zui
delijke landen steeds zpu versterkt
worden.
Taft verzocht meerdere sympa
thie van geheel de zuidelijke be
volking. Deze regeering is hunne
regeering, maar bij het beschouwen
van deze kwestie vraagt hij reke
ning te houden met de emancipa
tie der negers en hun vooruitgang
onder de tegenwoordige omstandig
heden, waarover de president lang
uitwijdde. De bekrachtiging der op
eenvolgend© stembus besluiten, zei
hij, moet ten opzichte van het neger
ras langzamerhand worden uitge
voerd.,
ÏWjat het arbeiders-vraagstuk be
treft, bracht Taft. hulde aan zijn
voorgangers in de wetgeving ejn
hoopt de arbeiders-wetgeving verder
te kunnen ontwikkelen.
Hij bestreed voorts het onttrekken
van de macht der federatieve recht
banken om de industriëele geschil
len te schorsen- Het voorstel dat in
Zaken -eigendomsrechten of gelde
lijke rechten niet kunnen worden
beschermd door wettelijke schorsing
is feitelijk ongegrond en gewoon
lijk verbonden met een onderge
schikt© wettiging van het boycot,
die het werktuig der tirannie is.
Ten slotte verzocht Taft den steun
van zijne medeburgers en hoopte,
dat God hem helpen zal bij de vol
brenging zijner plichten!
DE BALKAN,
Onzekerheid.
De dolzinnigste en meest-ernstig-er
uit-ziende berichten doen de ronde.
Servië zegt nu wel vrede te willen,
en zei officieel vsn zijn eischen af
stand doen, zoo het daarin, maar in
elk geval wil het van den zomer toch
oorlog voeren.
En Oostenrijk rekent daar al op,
lezen we in andere berichten.
Wij zijn zoo vrij, die telegrammen
en geruchten te blijven bewijfeleo.
De Serviërs schreeuwen hard, maar
als pietje bij paaltje komt, dan hou
den ze zich toch stil.
gen telegram uit Berlijn aan de
„Kölaische Zeitu»g" bevestigt, dat de
minister-president Novakowisch ver-
klsarde, dat Servië zich op raad van
Rusland, Franrijk, Engeland en Italië
aan ieder# uitdaging van Oostenrijk-
Hongary# weerstand zou bieden.
De autonomie van Bosnië en Her-
zegowina beschouwt Servië op zoo
danige wijze door de schikking van
Turkije en Oostenrijk-Hoagarije ge
regeld, dat Servië zich daarin niet
meer kan mengen.
Dat is het verstandigste standpunt
inderdaad I
Of de regeering echter binnenslands
óók deze theorie verkondigt, mag be
twijfeld worden.
üe week hebben b.v. te Belgrado
de vier politieke partijen der Skoep-
tjina een clubvergadering gehouden.
De daar aanwezige ministers gaven
een uiteenzetting van 't standpunt der
regeering, hetwelk daarop zou neer
komen dat er ge6n sprake van kan
zijn, dat de Servische regeering officieel
van haar eisch van schadevergoeding,
door uitbreiding van grondgebied, af
ziet.
liever dan dat te doen, blijft men
voortleven in den oDzekeren toestand
van tegenwoordig, hoe nadselig die
ook moge zijn, aldus heeten de mi
nisters gesproken te hebben.
Als dit inderdaad dus het geval is
geweest, dan zijn we er zeker van, dat
dit alleen was om de politieke drijvers
wat te bevredigen.
Doch dat Servië het op een oorlog
wil laten aankomen, wij kunnen het
niet gelooven!
Hot Tarksch-Bulgaareche «©schil.
In gezaghebbende kringen te Sofia
beerscht de meening dat Rusland en
Turkije het reeds in beginsel m«t
elkander eens zijn geworden over de
regeling van het Turksch-Bulgaarsche
geschil.
Men denkt ook, dat de mogendhe
den, zoodra Rifsat pasje (de nieuwe
Turkeche minister van buitenlandsche
zal en) zijn handteekening onder het
protocol zal gezet hebben, geen oogen-
blik langer zullen wachten met de
formeele erkenning van het Bulgaar-
sche koninkrijk.
De spoorwegkwestie, die nog te re
gelen valt, draagt een zuiver financieel
karakter ea al moge het bedrag d#r
Bnlgaarsche schadevergoeding in de
eerste plaats voor Taikije van belang
zijn, de Bnlgaarsche regeering zal zich
toch niet willen onttrekken aan de
verplichtingen tegenover de maat
schappij, welke den spoorweg exploi
teert.
Twee tegenspraken van Berich
ten, die we gisteren hebben opgeno
men. Vooreerst uit Cettinje, dat het
bericht over de voorgenomen afschei
ding van Montenegro van Servië en
de erkenning der annexatie, zoo Spez-
zia aan Montenegro werd afgestaan,
onjuist is. Die tegenspraak was in ie
der geval te verwachten! De b'ekende
tegenspraak is een verklaring van den
Spaanschen minister van binnenland-
sche zaken dat geen bom gevonden
werd, maar een eenvoudige voetzoeker
op ongeveer 500 M. van het Konink
lijk paleis. Nog al veel herrie dan ge
maakt, om zoo'n voetzoeker! Ook deze
tegenspraak lijkt dus wel wat ver
dacht!
Wilbur Wright gaat ook te Rome
vliegen. Naar men zegt heeft Z. H.
de Paus den wensch te kennen gegeven
dat de beroemde luchtschipper tijdens
zijn verblijf te Rome eenige vluchten
in de hoven van het Vaticaan zal ko
men doen.
't Eerst© cadeautje. De Ameri-
kaansclie Senaat heeft het wetsvoor
stel goedgekeurd, waarbij het salaris
van den president op 75.000 dollar ge
bracht wordt en 25.000 dollar worden
uitgetrokken voor reiskosten.
Sneeuwstormen. Ook in Engeland
heeft het geweldig gesneeuwd. Londen
heeft er van geprofiteerd. Gisterenmor
gen waren meer dan 17.000 menschen
aan 't sneeuw ruimen. De „Standaard"
berekent dat die sneeuwval aan Lon-
Londen meer dan 140.000 gulden zal
kosten.
Verschillende treinen ondervonden
veel vertraging.
Moeielijkheden in Arabië. Turkije
heeft in Arabië weer nieuwe verwik
kelingen door de verschijning van een
nieuwen „Mahdi", Saïd Mehmed gehee-
ten, die in heel de provincie Yemen
eene geweldige opschudding verwekt.
Hij vond reeds 25.000 partijgangers
en zijne aanhangers nemen met den
dag toe. Hij predikt de leer van 'de
heropbeuring der wereld en van de
verrijzenis. Hij veroordeelt de leuge
naars met het uitrukken der tong en
de dieven met het afkappen der han
den. De Turksche overheden hebben
tegen hem 5 bataillons voetvolk, 2 bat
terijen artillerie en verscheidene
mitrailleusen gezonden.
Hofberichten.
Gisteren waren aan tafel van H.
M. de Koningin genoodigd de heeren
Talma, Minister van Landbouw; de
Minister van Staat dr. A. Kuvper;
jhr. Van Citters, gezant ter beschik
king; jhr. Tan der Wijck, oud-Gou-
verneur-Generaal van Ned.-Indië, e»
mevr. v. d. Wijckluit-generaal Camp
bell, inspecteur der infanterie; ge*.-
majoor De Waal, inspecteur der be
reden artillerie; gen.-maj. Braams,
inspecteur der cavalerie, en mevr.
Braams; jhr. Van der Wijck, lid va*
den Raad van State, en mevr. v. «L
Wijck, benevens enkele leden van het
Huis van H. M, de Koningin.
Ministerraad.
Gisternamiddag te 4 uur was er een
buitengewone ministerraad.
Be invoering van den Amsterdam -
■chen Tijd.
Zooals bekend is, werd bepaald, dat
de wet tot invoering van wettelijke*
tijd, in werking zal tredea op 1 Mei
1909.
Tot nu toe was alleen bekend, dat
als wettelijke tijd was aangenomen,
de tijd van Amsterdam, zonder aadere
aanduiding volgens weiken meridiaa»
die tijd te rekenen zoude sijn.
Thans is besloten als zoodanig aau
te nemen den meridiaan van da*
Wester toren van Amsterdam, die tot
nu toe steeds als eerste meridiaan op
de Nederland&ch# marine-kaarte*
dienst deed.
Voor het gewone dagelijksehe leven
zijn de ongeveer 7 seconden versekil
in den tijd te Amsterdam van geen
beteekenis.
Anders is het gesteld met het ge
bruik dat de scheepvaart vandetyd-
seinen maakt.
Voor de bepaling van den stand der
echeepschronometers is het noodzake
lijk dat zeer nauwkeurig bekend zij
op welken tijd-Greenwi«h het tijdsein
in een haven gegeven wordt.
Faillieten en Kiesrecht.
Op de door Z. E. den Minister va*
justitie in verband met de vaststel
ling der kiezerslijsten aan burgemees
ters gezonden lijst, waarop de faillie
ten niet voorkomen, worden 220®
namen vermeld, tegen 4900 in het
vorig jaar, toen de faillieten wel op
die lijst voorkwamen.
Relletjes te Maastricht.
Dr. Jan v. d. Brink, uit Breda,
arriveerde Dinsdagmiddag te Maas
tricht. Collega van Vorst ging hens
aan het station begroeten. Beide rene
gaten gingen naar een hotel in Wijk.
In deze stadswijk liep het socialisten
duo in de kijkers van de spes patriae.
Honderden kleuters, van allerlei leef
tijd, de vinnige koude trotseerend,
deze trachtend te verdrijven door
het zingen van „den Mastreeehter
Volkszaank" posteerden zich voor
het hotel, geduldig wachtende tot de
„broeders" zich weer op straat zoude*
vertoonen.
Daar komen beiden de straat op
gestapt; de honderden jongens en
meisjes vormen een oDdoordringbaren
cordon, nemen de socialistische pro
pagandisten letterlijk en figuurlijk in
het oolje. Ook ouderen sluiten zich
aande menscheDmassa wordt dikker
Met ee® glimlach van tevredenheid
wachtte de spraakzame oude een be
vestigend antwoord op haar aanbod.
Doch het gelaat des jonkmans, zooeven
*og stralend, had plotseling eene don
kere uitdrukking aangenomen. Het
denkbeeld, dat dit nieuwsgierige, praat
zieke oude wijf zou te weten komen,
hoezeer hij in de toekomst zich be
zuinigen wilde, was hem onverdrage-
lijk. Hfj was arm, maar trotsch
gaarne zon hij zich met droog brood
tevreden stellen, maar niemand mocht
«Ut ooit weten.
Koel en teruggetrokken antwoordde
hy daarom
„Dank u wel, juffrouw, ik hen
reeds voorzien 1"
Moeder Gandon was zeer teleurge
steld. Het ging haar aan het hart, de
zeker niet onbeduidende bron van fooi
tjes te moeten missen, die haar een
kunstenaarshuishouding in het uitzicht
stelde. Zy wilde nog een laatste po
ging wagen, maar zij bemerkte, dat de
nieuwe huurder reeds weg was. Met
e«n ijver, die aan woede grensde, be
gon zij weer aan den knop van de
trapleuning te schuren, en om lucht
te geven aan haar diep gekrenkt ge
moed, mompelde zij
„Nu, erg beleefd is hij niet, die kun
stenaar. Hij heeft het nu voor goed
bij mij verbruid. Voor mijn part mag
hij daarboven in zijn hol ziek worden
of sterven van ellende, ik zal geen vin
ger naar hem uitsteken."
En met hare plumeau zwaaiende,
keerde zij terug in haar loge, waar een
papegaai in een koperen kooi krijsch-
te en schreeuwde, dat hooren en zien
verging en eene mooie kat dicht bij
den haard haar huiselijk spinnend ge
luid liet hooren.
Middelerwijl spoedde de jonge man,
zich geheel niet bewust van den storm,
dien hij in de borst van moeder Gan
don had verwekt, zich naar het Gods
huis. Daar zocht hij een plaatsje in
de schaduw van een grooten pijler, van
waaruit hij ongemerkt zijne omgeving
kon opnemen. Hij raakte in verruk
king door de tonen van het orgel, wel
ke hem toeschenen hemelsche melo
dieën te zijn op engelenwieken naar
de aarde overgebracht, opdat ook de
stervelingen een middel zouden hebben
om de aanbidding en de liefde, aan
het binnenste des harten ontweid, tot
uitdrukking te brengen.
De koorknapen zwaiden vóór het al
taar de wierookvaten. De priester, ge
huld in een schitterenden koormantel
maakte zich gereed om de van ju-
weelen fonkelende monstrans op te hef
fen en den plechtigen zegen met het
Allerheiligste te geven. Vol godsvrucht
zonken de geloovigen op de knieën
en sloegen zich eerbiedig op de borst.
Dan viel het orgel weer in en uit
duizend kelen schalde een lied, der
koningin van de Meimaand ter eere.
Op dat oogenblik vielen Gaston's oo-
gen op de familie Lambert. De blin
de vader, onbewegelijk in kaarsrechte
houding, scheen geheel in vrome be
schouwingen verzonken. Het kleine
meisje hield een gezangboekje in de
hand en trachtte, den tekst der liede
ren te lezen, welke hare zuster met
den vinger aangewezen had. Gabrielle
geleek te midden van de haren op
de serafijnen, die aan beide zijden van
het altaar knielend de wacht hielden.
De uitdrukking van vromen ernst en
heilige aandoening op haar stralend ge
zicht boeide den jongen man en deel
de zich aan hem mede. Ofschoon hare
gelaatskleur onder het donkere haar
wel wat bleek en de mond een weinig
te groot scheen, kon juffrouw Lambert
toch voor zeer schoon doorgaan. Hoe
gaarne zou Dufour een zuster gehad
hebben, die op haar geleek.
Toen het gezang geëindigd was, hief
het jongste dochtertje van den heer
Lambert het hoofd op en herkende
aanstonds den nieuwen huurder. Zacht-
kens stiet de kleine hare oudere zus
ter aan en fluisterde:
„Gabrielle, daar bij dien pilaar staat
die heer, die zoo mooi zingt. Kijk
eens naar hem, zusje!"
Onwillekeurig zochten de oogen van
de jonge dame naar Gaston Dufour.
Doch onmiddellijk sloeg zij, hevig blo
zend, de oogen neer en hare wenk
brauwen licht fronsende, voegde zij de
kleine toe: „Zwijg, Hermine in de
kerk mag men niet spreken."
Zoodra de laatste orgeltoon was weg
gestorven, verliet Gaston de kerk en
trad naar buiten op de Place St. Sul-
piee. De zoele lentevond noodigde
vriendelijk tot een wandeling door de
helderverlichte, drukke straten. Gaston
wierp zich in den dichten stroom van
wandelenden en zonder zich reken
schap te geven van de richting, stond
hij plotseling in het centrum van het
elegante Parijs.
Een vuurrood aanplakbiljet kondig
de een weldadigheidsconcert aan. Een
zee van licht stroomde door de boog
vensters der feestelijk versierde zaal.
Talrijke rijtuigen voerden de fijn uitge
doste bezoekers, heeren in rok en witte
das, dames in schitterende avondtoilet
ten tot aan den voet der breede trap
pen. De elite van Parijs kwam hier
bijeen. Men wisselde groeten en vrien-
degelijke woorden. Men gewaagde met
waardeering van de kunstenaars, die
hedenavond hun welwillende medewer
king op het concert zouden verleenen,
ook den naam van freule Charmette v.
Ritten hoorde Gaston noemen.
Hij riep zich de schoone amazone
in den geest terug, welke hij dien mor
gen gezien had. Zij had een wonder
bare stem, had men hem gezegd. Hij
voelde in zich het verlangen om zich
persoonlijk daarvan te overtuigen, als
de toegangsprijs maar niet te hoog ge
weest was. Evenwel, de nieuwsgie
righeid of was het de wensch freule
Van Ritten weer te zien overwon.
„Morgen zal ik beginnen te sparen,"
sprak de jonge man, die in den geest
een verblindend visioen aanschouwde,
„heden kan ik nog wel een goudstuk
laten rollen." j
En nadat hij een toegangskaart ge
kocht had, ging ook hij de zaal bin
nen. De groote ruimte was smaakvol
met groen en bloemen getooid. Voor
al aan weerszijden van het podium
vormden hooge geurige bloemenversie
ringen door hun kleurenrijkdom een
wellust voor het oog.
Gaston nam plaats in een hoek van
de zaal achter een mooie Oostersche
plant, die met haar overvloedig gebla
derte het minder correcte in zijne klee
ding aan het oog onttrok. Van uitdien
schuilhoek konden zijne blikken bin
nendringen in het heiligdom der mede
werkende kunstenaars. Ook freule Von
Ritten bevond zich onder hen. Hij her
kende haar zonder moeite, zoo'n die
pen indruk had hare eerste verschij
ning dien morgen op zijn geest ge
maakt. De statige dame aan hare zijde
moest hare moeder zijn. Deze ver
schikte met een vlugge vingerbeweging
het takje seringen, dat de zangeres
in het haar droeg. Ook de ruiter van
dien morgen, de heer Stephan von Rit
ten, verscheen. Eene orchidea, die hij
in het knoopsgat van zijn rok droeg,
stak door hare verblindende witheid
scherp af tegen het zwarte va* zijm#
avondkleeding. Hij reikte zijne doch
ter den arm en voerde haar met die
elegance, alleen den mannen van fijne
beschaving eigen, op het tooneel.
Geestdriftige toejuichingen begroette*
het in witte zijde gekleede jonge meis
je, dat geen andere juweel en droeg
dan twee echte parelen in de kleiae
rooskleurige ooren.
Zonder bedeesdheid, integendeel met
die rustige zekerheid welke een buiten
gewoon talent met zich brengt trad
Charmette voor het uitgelezen gehoor
op en maakte met een lieftaliigen glim-
glimlach hare buiging. Dan begon zij
de ballade van. den Koning van Thule.
Gaston luisterde met van vervoering
stralend gelaat, terwijl zijne blikken
als gekluisterd waren aan de lieve ver
schijning op het tooneel.
Op de ballade liet freule Van Rit
ten een groote aria uit „l'Africaine"
volgen. In welluidende, glasheldere to
nen weerklonk hare buigzame stem, die
alle technische moeilijkheden glansrijk
overwon door de ruimte en bracht ont
roering tot in het diepste des harten.
Gaston was, een en al begeestering, aan
gegrepen zelfs door eene koortsachtige
opgewondenheid verliet hij na afloop
van het concert de feestzaal.
Wordt vervolgd.)
