DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Bedrogen.
fCinsfepfaui&vestt 2ü»ill-33? Haarlem
BUITENLAND.
BINNENLAND.
KflAANDAa (5 MAART S9CS9.
33ste Jaargang No. 6339
Bureaux van Redactie en Administratie
listereciisiisiunaai TeSisfoossnMmamer 1426»
Algemeen overzicht.
lW lant bij slot van rekening" is ge
keken, dat de socialisten en repu
blikeinen vier zetels hebben gewon-
"eh, waarvan drie in Home zelf, en
wel één daarvan in het kwartier
^•aar het Quirinaal 't koninklijk pa-
'Hs, ligt
Verspreide Berichten.
FEUILLETON.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ASONNEMENTPRMS;
Per S maanden voor Haarlemf 1,35
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.35
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.80
ij Afzonderlijke nummers 0,08
PRIJS DER ADVERTENTigN:
Van 1—6 regelsf0,60 (contant) fö,50 ii
Elke regel meer9,18 I
Groote letters naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 cent per advertentie a contant.
Alle betalende abonnéa op dit blad, die In het bezit eener verzekeringspolls
GULDEN bij
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
400
GULDEN bij
overlijden.
GULDEN bij
verlies van éen
hand of voet.
volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
GULDEN bg
verlies van
é-u oog.
GULDEN bij
verlies ran
éen duim.
GULDEN bij
verlies van
één
wijsvinger.
GULDEN by
verlies van
éen anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij „Ocean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
DE VERKIEZINGEN IN ITALIË.
Het la.waai van de liberale en
VikkderLoalo bladen over de verkie-
yöaingen in Italië, constateerende
ja,t> „het Vaticaan duchtig klop
«eeft gehad," houdt nog maar
®iet op.
Hn daarom is het goed nog eens
een andere ge voltrekking te wij-
''öa. die men uit dezen uitslag' kan
'baken.
Hieruit maakt men zeer terecht.
*e gevolgtrekking, dat niet zoozeer
Paus een nederlaag heeft gele
ten we hebben verleden week al
■Sezegd dat hiervan eigenlijk geen
•"Prake kan zijn ais wel de koning
de monarchie,
Teekenend is daarbij, dat tal van
tof officianten openlijk den socia
list Brissaliti hebben gestemd, enkel
®h alleen om den anti-socialistisclieu
invoerder Santini te weren!
Openlijk hoort men dan ook ai in
WQime verkondigen dat het koning-
*K-*hap maai" uit moest weztenwe zul
len dezen Koning echter president
yRn de republiek maken, zeiden so
cialistische werklieden bij deze ver
kiezing
Viator Emanuel echter, door de
yrees voor den Paus bevangen,
steunt maar steeds op de anticleri-
taien, die zooals overal, ook hier
langzamerhand afzakken naar het
Socialisme en het anti-koningschap
Geen bewijs van helderen politie-
ken blik bij den koning!
Overigens de manier waaróp
*®n slotte hier en daar de social Ls-
T*en en anticleriealen werden geko
men, blijkt nu van de minste soort
*n zoo laag mogelijk geweest te
tijn
Eomeinsclhe correspondent vaat
net „Centrum" vertelt er in een
brief uit E,ome een en ander van,
dat zoo teekenend is dat we het on
zen lezers niet willen onthouden!
Men kan hieruit zien, hoe onwaar
al de gevolgtrekkingen zijn van de
-li her ale en „neutrale" pers, ook hier
te lande, over deze verkiezingen!
Hoe worden ziop vraagt de cor
espondent zulke overwinningen
•èhaald
En hij antwoort: „De wijze,
■"[aarop hier in Home het stemmen
Ïijn verloop had, is nog teekenender
Rn de uitslag. Zooals de „Messag-
berp" terecht zegt, was men niet
Seker wat krachten de katholieken
•ogen hen zouden aanvoeren en ze
<am,en hun maatregelen om die
brachten zooveel mogelijk te breken.
He voorzitters der verschillende
•temjbusften hebben zich walgelijk
gedragen en men heeft tooneelen ge
zien, nopals men die nog nergens
beleefd heeft. Vooral de priesters,
die van hun stemrecht wilden ge
bruik maken, hebben er hier en daar
duur voor moeten betalen. Zoodra
zich een priester aanbood, schenen,
de heeren opeens al hun geheugen
of erkenning'svermogen te hebben
verloren, tegelijk met alle gevoel
van schaamte. Zij herkenden hen
niet
En daar ze toch zoo gaarne alle
oneerlijkheid wilden vermijden, kre
gen ze maar telkens weer scrupulen,
of zij zooi'n man met een toog aan,
dien zij niet kenden, wel mochten
laten stemmen. Ieder priester dusi
moest telkens een geheel verhoor on
dergaan om zijn recht te bewijzen.
Alle mogelijke vragen werden ge
steld onder het gelach en gehoon
van het gepeupel, dat rondom in
de zaal, met stokken gewapend, had
post gevat en de slotsom was gere
geld: „V/jij kennen u, niet, en gij zult
niet stemmen!" Een v.an hen dacht
de heeren op een andere manier te
verschalken. Na afgewezen te zijn
kwam hij terug in een burgerpak je
De heeren voorzitters herkenden
hem natuurlijk direct en wederom
werd hij afgewezen en nogmaals
moest hij onder gelach en bespotting
aftrekken Daar kwam ook de over
ste der broeders van het hospitaal
Ben man die zieker door iedereen
hier -gekend is. Maar ook hij werd
niet herkend! [Wat toch een last
al® de heeren socialisten eenmaal
gewetensangsten krijgen! Na hem
kwamen tien zijner broeders, die
allen het volste recht hadden om
te stemmen. Ze werden niet herkend
en moesten onverrichter zake huis
waarts keeren! Dit echter verkozen
ze niet en namen hun toevlucht tot
eenige goede katholieken, die met
hen terugkeerden naar de stembus.
Dat beloofde een tooneel te worden.
Zoodra ze binnen kwamen, regende
het scheldwoorden en stoksla
gen, zoodat zelfs advocaat Allessan-
dri en een broeder in een naburige
apotheek pleisters moesten gaan
koopen. Op zulk een oogeiiblik werd
natuurlijk de hulp van de politic
niet ingeroepen
Tot vier uur waren de stemlo
kalen open. Natuurlijk wiaren er nog
vele katholieken, die toch telkens
ten achter werden geschoven, die nog
moesten stemmen toen het tegen vie
ren beg-on te loopen. Natuurlijk, toen
ging allés zeer langzaam, en de ver-
hooren werden langer en langer, zoo
dat ten slotte velen geen beurt kon
den krijgen.
Ziedaar dan', hoe men in Home
stemt. Het is zeker een stichtende
geschiedenis. Italië gaat in alles
Frankrijk navolgen en het ergste zal
waarschijnlijk niet lang meer uit
blijven
KEIZER EN KANSELIER.
De Keizer heeft zich Zaterdag
avond bij den rijkskanselier voor het
diner genoodigd, waaraan ook heel
W,at generaals, ministers en andere
hooglieden deelnamen.
Men houdt het er algemeen voor,
dat de Keizer door dit verschijnen
bij zijn kanselier de geruchten van
een verkoeling en verzwakking dei-
positie des rijkskanseliers heeft wil
len teniet doen.
Voornamelijk de liberale bladen
hebben dat praatje rondgestrooid,
en steeds volgehouden dat de Keizer
de gebeurtenissen van November jl.
niet kan vergeten. Toch schijnt een
bepaalde ondergrond aan deze ge
ruchten niet vreemd te zijnde be
kende vrijzinnige afgevaardigde
Müller-Meiningen heeft n.l. zelf een
relaas v,an een onderhoud met den
Kanselier geplubliceerd, waarin deze
moet geklaagd hebben over het feit
dat de' Keizer hem zooi koel behan
delde
Dit onderhoud, waarbij von Bil
low zijn positie als zeer précair af
schilderde, heeft de vrijzinnigen er
toe gebracht, naar het verlangen van
den rijkskanselier, diens positie door
het belastingconpromis van het
„Bloc" te versterken.
In dit verband wordt in de „bloc, '-
kringen nu met spanning verwacht,
wat uit de verzoening- des Keizers
en den Kanselier zal volgen voor de
belastingsvoordrachtende tegen
stand tegen het door de „bloc" par
tijen aangenomen curpromis worclt
met den dag grooter, en de. moeilijk
heid voor von Bülow om daaruit te
komen, schijnt nog lang niet over
wonnen
Do „Zeppelin". Het Duitsche oor
logsluchtschip heeft Zaterdagochtend te
Friedrichshafen een schoonen tocht vol
bracht. Het steeg 's ochtends vroeg,
loodrecht als een leeuwerik, naar
steeds hoogere luchtstreken. Ér woei
een wind uit het Zuidwesten, waar
van het vliegerstation de kracht op 7
sccondenmeters bepaalde. Nadat het
een hoogte van 1500 M. bereikt had,
bleef het luchtschip een uur lang op
een punt slaan. Daarna klom het nog
hooger, tot het door wolken omhuld
was. Na een tocht van drie uren, land
de het. Volgens de militaire deskun
digen, heeft het oorlogsluchtschip daar
mee het bewijs geleverd, dat het in
staat is, geruimen tijd buiten de gevaar
lijke zone, d. i. op een hoogte van
1500 M., te vertoeven en dan bewe
gingen van den vijand gade tc slaan.
De Steinheil-affaire. De instructie
in de zaak Steinheil is gesloten. De
rechter van instructie heeft mevrouw
Steinheil er mede in kennis gesteld, dat
door het gehouden onderzoek voldoen
de bezwaren tegen haar gerezen zijn,
om haar te beschuldigen, opzettelijk en
met voorbedachten rade haar echtge
noot gedood te hebben en ten aan
zien van mevrouw Japy van moeder
moord.
Mijnongeluk. In de mijnputten van
de kolenmijnen Mareiniili-Nord te
Couillet bij Charleroi is een ongeluk
gebeurd. Vijf werklieden waren bezig
met het boren van een gat in de gang
op 1000 M. diepte, toen een groote
hoeveelheid water hen overweldigde.
Allen zijn verdronken.
Staking van post- en felegraaf-
beambteu te Parijs. De Parijzenaars
maken weer een veelbewogen tijd door.
De „Confederation du Travail" bewerkt
tegenwoordig de post- en telegraafbe-
ainbten, en Zaterdag is dan ook een
algemeene staking uitgebroken, waarbij
citoyen Pataud duidelijk liet uitkomen,
bat hij, als de regeering niet toegeeft,
ook de lichtfabriek-arbeiders zal doen
staken. Ook het bureaupersoneel van
de post enz. is solidair met het buiten-
personeel. 't Kan dus wat worden!
Aardbeving. Er is weer een aard
beving in liet Verre Oosten geregis
treerd. Waar is onbekend, meh denkt
natuurlijk weer aan Turkestan.
Uit de „Stants-Courant."
Audientiën. De gewone audiëntie
vau Z E. dttu Minister van Oorlog zal
op Donderdag 18 Maart eerstkomende
niet plaats hebben.
De
stuiver.
nieuwe
De Delftsche Handek-Vereeniging
zal bij de regeering stappen doen tot
wijziging van den vorm van het ui-
kelen stuiverstuk, opdat het zich
beter zal onderscheiden van het kwart-
guldenstuk.
Het afloopon van do „Zeven
Provinciën". Z X. H. de Prins te
Amsterdam.
Onze Amsterdamsche correspondent
meldt ons hedenmorgen:
Heden wins het de dag waarop de
„Zeven Provinciën" te water werd
geinten. Dit schip is geheel van staal,
heeft een lengte van 101.5, een breedte
van 17 1, een diepgang van 6.15 M..
een water verplaatsing van 6525 tonnen
ei» een stoom vermogen van 7500 io
dic. paardekracht. Het stalen pantser
van den gordel heeft een dikte van
100 tot 150, van d«a gsschuttoren van
250, van den comBuandotoreu van 200
ca van het dek van oü znM. De wa
pening bestaat uit 20 kanonnen en
1 mortier. Er kamen twee masten met
geiara'e op het «chip, hetwelk voor
zien wordt van een electmche venti-
latie-inricbting en verschillende zoek
lichten gedreven door compound
stoomwerktuigen. De bemanning is
441 keppea.
Be „Zeven provinciën" is het
grootste schip eazer marine.
Zooals gewoenlijk bij een vorstelijk
bezoek, had zich tegen het middaguur
een groot aantal personen op het per
ron van het Centraal Station verza
meld, teneinde de aankomst van Z.
M. den Fries af te wachten.
Precies op den bepaalden tijd, 14
minuten voer twaalvea, kwam de trein
het station biunen en arriveerde op
de gewone plaats. Direct stapte Z.
K. H. gekleed in admiraaleuniform uit,
vergezeld van zijn adjudant dsn kort
geleden ale zoodanig opgetreden lui
tenant tsr zee Bijl de Vroe. Op het
perron werd de hooge gast verwel
komd door den kapitein ter zee J. H.
Caimeyer, namens den viee-admira&l
Baron Sweert» de Landas Wijborgh
en den stationschef den heer Krapels.
Vergezeld van deze heeren ging de
Prins naar de Koninklijks Wachtka
mer, om zieh vervolgens over het
Stationsplein te begeven naar de
directiesloep, welke aan een der stei
gers gemeerd lag.
Zoodra Prins Hendrik, die door het
publiek levendig werd toegej aicht, in
deze sloep had plaats genomen werd
deze door een stoom barkas en begeleid
door een boot der havenpolitie waar
op zich de heer Scholten, inspecteur,
bevondnaar het paleis van den com
mandant der Marinewerf, gesleept.
Aldaar aangekomen werd Z. K. H.
verwelkomd door den vice-admiraal
J. H. L. J. Baron Sweerts de Landas
Wijborgh, directeur en commandant
der werf alhier, benevens eenige andere
marine-officieren.
Na slechts even daar getoefd te heb
ben begaf de Prins zich naar het op
stapel staande pantserschip teneinde
de te waterlating te bewerkstelligen.
Aan het einde van dit schip welks
roode romp scherp tegen de omgeving
afstak, had men een scort Paviljoen
voor den Prins aangebracht.
Voordat de Prins daar aankwam
was de werf reeds één en al levendig
heid. Talrijke genoodigden hadden
reeds op de tribune plaats genomen
terwijl ook de helling rondom het
schip en de ruimten tusschen de ma-
chinedeeien en marinesloepen dieht
bezet waren; aan den overkant van
het water hadden zich de werklieden
der werf met hun vrouwen opgesteld.
Eenige oogenblikken voor den vast-
gestelden tijd van het te water laten,
klopten de werklieden de laatcte blok
ken onder de kiel van het schip weg,
waarna Prins Hendrik met de ver
schillende autoriteiten in het vorste
lijk paviljoen aankwam. De Prius
keek even viucatig de plannen van
het op stapel staande schip in, waarna
de minister van Marine Z. Kxc. J.
Wentholt het woord nam en Z. K. H.
verzoent het nieuwe pantzersehip te
water te laten.
De Prins aatwooidde met een paar
vriendelijke woorden, die in verren
omtrek verstaanbaar waren.
Na deze woorden was het gewichtig
oogenblik aangebieken. Mat een zil-
vsren byltje dat voor Z. H. gereed
lag, sneed hierop de Prins het koerd
deer.
Direct hierop hoorde mea ia den
romp va* het logge grootsche gevaar
te het zware gewicht valles, daardoor
het doorkappen van den groeten kabel
veroorzakende.
Een oogeablik, één oogenblik slechts
lag het schip doodstil, daarop begon
het gevaarte langzaam af te glyden.
Sneller, allengs sneller zocht bet schip
zijn element op en op eenmaal, daar
gleed Harer Majesteits pantserzchi»
„De zeven Provineiëa" majestueus,
Btatig, onder het oorvsrdoovend ge
jubel der menigte het water in, om
zieh aan den overkant tegen de rijs-
naatten dood te loopen.
Na de plechtigheid onderhield de
Vorstelijke bezoeker zich nog even
met de autoriteiten, en wandelde de
werf over naar het paleis van den
directeur der Marine.
Bij de hoofdpoort waren de mariniers
als «erewacht opgesteld en speelde de
marinakapel het „Wilhelmus". In het
gebouw van den directeur der Marine
had de lunch plaats, waaraan ver
schillende autoriteiten aanzaten.
Hierna verliet de Prins, uitgeleide
gedaan door den vice-admiraal Sweerts
de Landas Wyborgh, met de gereed
liggende sloep de werf, om zich langs
den zelfden weg weer naar het Cen
traal Station te begeven.
Bij de terugtocht zoowel als bij de
heenvaart werd de Prins op ds Prins
Hendrikkade, de Oosterdoksdijk en
het Stationsplein warm toégejaieht,
terwijl de bemaDning van het wacht
schip de „Wassenaar" bij het voorbij
varen in bet want paradeerde. Met
den gewonen trein van 4.15 stads tijd
keerde de Hooge Bezoeker naar de
Residentie terug.
Onder de aanwezige autoriteiten
merkten wij o a. op de ministers .van
Binnenlandeche zaken, van Financiën
en van Koloniën. Na het te water-
laten van de „Zeven Provinciën" vond
Z. K. H. de Prins nog gelegenheid
een bezoek te brengen aan het scheepje
„De Halve Maan" dat ep de Rijks
marinewerf in aanbouw ie. Zooals wij
indertijd meldden, wordt dit miniatuur
diiemastertje ter gelegenheid vsn de
Hudsonfeesten in Amerika in Septem
ber a.s. aan het Amerikaansche volk
aangeboden. Zooals het wellicht velen
bekend zal zijn was „De Halve Maan"
het eerste scheepje uit Europa dat
de rivier waar thans New York ligt,
opvoer en welke rivier thans nog den
naam draagt van den kapitein van
dit vaartuig Hudson De Prins be
zichtigde met zeer veel belangstelling
het netedopje, dat tegenover het pas
te water gelaten modern zeemonster
een alleraardigst figuur maakte.
Invoerrechten op kaas.
Door de Ned. Ver. van Kaashan
delaren, gov. te Gouda is aan Z.E.
den Minister van Landbouw, Nijver
heid en Handel, een adres gezonden,
waarin opgemerkt wordt:
„dat de aanhangige herzienisg van
het tarief ven invoerrechten in Frank
rijk, welke binnenkort in behandeling
komen, de aandacht van adressant*
heeft getrokken en zij de mogelijk
heid niet uitgesloten acht dat die her
ziening ook voor de Nederlandsahe
kaas van beteekenis zou kannen wer
den waarom (na de redenen te hebban
aaDgevoerd) adresgante den Minister
verzoekt zijn aandacht te vestigen op
het verloop der te voeren onderhan
delingen, opdat achteruitzetting van
den Nederlandscben handel ten ep-
zichte van dien van andere landen,
zooals dit bij de toepassing van het
14)
Da* waarschuwde liem de nederda
lende zon, dat het tijd was om zich
naar hel landhuisje te begeven. Naast
de Bron op het zachte grastapijt was
dan de tafel reeds gedekt voor het
avondmaal. Gabrielle had voor alles
gezorgd en zag er in hare kwaliteit
*an huismoedertje bekoorlijk uit met
daar eenvoudig linnen kleed en met
den hlos der gezondheid op de wan-
getr. Met eene sierlijke handbeweging,
een innemenden glimlach, wees zij aan
ieder zijne plaats aan en terwijl de
gevederde zangers in het Ioover hun
Avondlied zongen, liet het vroolijke ge
zelschap zich het souper goed sma
ken. Daarna mochten de kinderen op
hel gazon zich met een of ander spel
vermaken, terwijl de ouderen onder
vroolijken kout een glas wijn gebruik
ten. Als de schemering dan haren
sluier over het landschap uitspreidde,
*is de glimwormpjes in het mos hun
phosphorglans lieten schijnen en het
Es gemaaide gras zoo heerlijk geurde,
n ondernam men eene wandeling
Ungs de idyllische paden van het woud,
waarbij dan naar hartelust werd gezon
gen. Gebeurde hel soms, dat Gaston
zieh verstoutte om aan Gabrielle een
zeldzame bloem of een takje met glan
zende bessen aan te bieden, dan ver
stomde echter plotseling het gezang van
André en schreed hij in somber stil
zwijgen voort.
Eens op een avond, dat Gabrielle
als naar gewoonte haar kleine zusje
naar bed bracht en hare hand lief-
koozend over het blondgelokte kinder
hoofd streek, voegde de kleine haar op
fluisterenden toon toe:
„Wil ik je eens wat in het geheim
vertellen, zusje? Ik geloof, dat Gaston
zeer veel van je houdt. Ik ben dit
vandaag aan de weet gekomen. Dezen
morgen hoorde ik hem tot André zeg
gen, dat gij een bekoorlijk wezentje
zijt, een opofferend, beminnenswaardig,
allerliefst meisje. En nog veel meer
zeide hij van je, allemaal goeds en
lief."
Blozend legde Gabrielle hare vinger
op Hermine's lippen en zeide: „Zwijg,
kleine babbelaarster! Denk er liever
aan nog wat te bidden, nu is het tijd
om te gaan slapen. Wet te rusten,
schat!"
Toch bleef zij in diep nadenken ver
zonken voor hetgeen zij zooeven van
Hermine vernomen had. Zij trad op
het balkon en ademde met wellust den
heerlijken geur der rozen in, welke
zich met de welriekende uitwasemin
gen van het verschgemaaide gras ver
mengde. Zij voelde in haar binnenste
een zoete, bedwelmende aandoening ea
plotseling ontwaakte» in kaar gevoe
lens, die zij tot dusver niet gekend
had.
„Zou het mogelijk zijn? Zou hij mij
beminnen?" fluisterde het in haar en
onwillekeurig drukte zij het ruikertje
wilde rozen, die Gaston heden in het
woud voor baar geplukt had, aan hare
lippen. In hare kamer sierden jas
mijn en zachtgetinte irissen het beeld
der H. Caecilia, doch André Leroy
had die bloemen geplukt en daarom
wachtten die kinderen van Flora dien
avond te vergeefs op den vriendelijken
blik, waarmede het meisje gewoon was
liare lievelingen te koesteren.
Tegenover het balkon teekende zich
de omtrek van den ouden molen groot
en spookachtig tegen den helderen he
mel af. Zij zag hoe twee donkere
gedaanten op het zonderlinge verblijf
toetraden en een oogenblik later scheen
uit do boven- zoowel als uit de bene
denverdieping het zachte licht der ont
stoken lampen.
„André is wederom aan het dichten,"
mompelde Gabrielle in zich zelf. „De
arme jongen!"
Zij vond verder geen woord van deel
neming met den armen gebrekkige. En
terwijl hij met gloeiend voorhoofd en
knagende pijn in het hart zijne schoon
ste gedichten neerschreef, luisterde het
jonge meisje met blijde verrukking
naar de klankvolle, frissche stem van
den zanger Gaston Dufour. Op de gaan
derij van den molen staande, slank en
hoog van gestalte, in de volle schoon
heid der jeugd, hief fle eomgonist zijne
oogen op naar den sterrenhemel, ter-
hij zijne liederen zong. De klank zijner
stem werd door den zoelen avondwind
in al hare volheid en weekheid, overge
bracht tot het oor der bevallige luis
teraalster. Dufour gaf eenige aria's uit
de beroemdste opera's.
De nacht werd koel. Eene groote
wolk onderschepte het vriendelijke licht
der maan. Gabrielle verliet het balkon,
.en begon in de kamer teruggekeerd,
wederom aan de nog te verrichten huis
houdelijke bezigheden. Zorgvuldig
vouwde zij de kleedereit van Hermine
op. Dan nam zij het huishoudboek
en rekende vlijtig tot alles klopte, sloot
dan het boek weder in de kast en deed
frisch water in de kristallen vaas, met
de goudgele irissen.
„Arme André!" fluisterde zij. „Ach,
waarom kan men niet steeds weder
liefde schenken aan dengene, die ons
uit de volheid zijns harten bemint?
Arme, arme vriend!"
Zij zonk op de knieën voor het
beeld der heilige Caecilia en verricht
te haar avondgebed, doch heden deed
zij het, misschien voor de eerste maal
niet zoo aandachtig, doch met eene
zekere verstrooiing, waaraan zij tever
geefs zich trachtte te ontrukken.
Den volgenden morgen schreed Gas
ton in gedachten verzonken het heuvel
pad af om in de nabïjzijnde-beek een
weinig te hengelen. Zijn geest hield
zich bezig met Gabrielle. Hij moest
zich zeiven Bekennen, dat zij niet ge
heel en at de vrouw zijner droomeo
was. Zij miste dien tintelenden geest,
die naai* alle richtingen zijne vonken
doet spatten, die vroolijkheid, die als
een dartele beek zijn golven schuimend
over den kiezel doet rollen, zij miste
dien gullen lach, die ais een zilveren
klok tot vroolijkheid wekt en dien hij
zoo noode miste bij het beeld, dat hij
zich van eene kunstenaarsvrouw vorm
de» Zij was zeer godsdienstig en
wees deze omstandigheid niet op een
te grooten levensernst? Kon een
meisje wel voor eene kunstenaars
vrouw deugen, dat boven alles hield
van eene regelmatigheid in het leven,
zooals die in een klooster bestaat? En
dan, met welk eene pijnlijke nauw
keurigheid werden alle uitgaven ge
boekt! Ten slotte vond hij haar zelfs
gierig en vond in elk geval, dat de
zorg, waarmede zij alles uitrekende,
meer voor haar verstand getuigde dan
voor haar hart.
Vol van deze overwegingen kwam
Gaston vlak langs het landhuisje. Hij
zag den in bloei staanden tuin, en kon
niet ontkomen aan den indruk van hei
ligen vrede, die in deze lieve woning
heerschte. Juist drongen de accoorden
van een kerkdijken lofzang tot hem
door, dien Etiennette op de piano
speelde. De blinde met een grooten
stroohoed op het zilveren haar, adem
de met welbehagen den heerlijken geur
eener roos in, op wier donkerrood flu-
fluweel de zilveren dauwdroppelen nog
als diamanten fonkdden. Hermlno
strooide broodkruimels neer voor ie
vogeltjes. Hij zag Gabrielle verschij
nen in de omlijsting van hloeienden
jasmijn en klimmende mosrozen, wel
ke den hoofdingang van het lieve
huisje weelderig omrankten, en haar
aan eenige arme vrouwen de gewone
aalmoes ter hand stellen, steeds verge
zeld van haren innemenden glimlaeh
en een vriendelijk woord.
Lang staarde Gaston op het roeiende
tooneel en zijn gedachtengang nam
plotseling een wending.
„Zij is verrukkelijk als een engel,"
zeide hij bij zichzelf. „Welk een reis
geluk wacht den man, wien het bescho
ren is het leven met haar te deelenf...
Mijn besluit staat vast, zoodra ik am
vaste positie heb verworven, zal ik
mijnheer Lambert om de hand ra*
Gabrielle vragen. Als zij maar va* mij
houdt! Die kleine heiligen zijn dikwijl»
ook zeer grillig, zij verlangen naai}
het bezit van een hemelsch, van een
volmaakt wezen, zooals er op cmze
zondige aarde in het geheel nief te
vinden zijnl Als ze mij echter *rii
nemen, zooals ik Ben, dan zal zij mfna
vrouw worden."
{Woidt iti wlyd.)
