aHHaaaBHaaaaa
KRUISSTRAAT S,
F. P. Machielse,
lit
I. LABS 4 ZOON Haarlem.
t
R. v.d.WERF,
Banketbakker,
Groote Houtstraat 102.
A. VON DER MOHLEN Gr. Markt 25
lag
Spaarnwouderstraaf 8
F. Doïng,
j. c. SWAALF,
Solied Schoenwerk is
No. 19.
ANEGANG.
Behangerij - Stoffeerderij
Bestelt uw DRUKWERK
Kinderhuisvest 29133
TELEFOON 1426.
Een uitgaansdag van
„Eensgezindheid",
Advertentie o.
Brand verzekeri ng
Maatschappij O
Joubertstraat 42 rood.
Werkplaats: Regulierstraat 38
Tandarts COHEN, Singel 502,
„Ik?" stamelde ze.
„Ja. Straks, de manier, waarop
ge de moeder met het kindje weg-
zondt, was de manier van alle eerlijke
menschen tegenover een spitsboef,"
zei de man met zijn leelijken lach.
„Ik ben van den een naar den ander
geloopen en heb overal mijn werk
kracht aangeboden, maar ze hebben
gelachen, gevloekt. Toby Broker
en een braaf menscbl Daar heb ik
nog bet litteeken van iemand, die
op mij schoot, toen ik mij nog maar
in de verte liet zien. Toen ik be
merkte, dat men van louter braaf
heid verhongeren kan en dat de
menschen mij altijd mijn verleden
onder den neus duwden en mij
schurk en schelm noemden, nu toen
heb ik hun eindelijk het pleizier
gedaan. Ze hebben letterlijk ver
ruimd adem gehaald, toen ze weer
de eerste dolle streek van mij hoor
den. Tot elke gemeenheid achten
zij mij in staat niet tot eenig
goeds. En er was misschien maar
een heel zwak koord van vertrou
wen noodig om mij op te trekken
uit alles wat ge aan mij verachtelijk
Vondt. Nu ge hebt me immers zoo
straks getoond, wat ge denkt en
gelooft en waartoe ge mij in staat
acht."
Elsie wilde antwoorden, maar
haar stem weigerde haar den dienst.
Zwijgend zaten de twee tegenover
elkaar, toen een schrille kreet van
ontzetting, welke uit het huis kwam,
hen deed opspringen.
Elsie, Elsie," riep de jonge moe
der en ze zou van angst bijna op
den drempel der woning zijn neer
gezegen. „Kijk toch eens wat er
aan het kind mankeert. Wat heeft
het toch?"
Elsie vloog de trap op en de
kamer in. Op de biezen mat op
de vloer lag het kind met blauw
verwrongen gelaat; het greep met
heide handjes naar den hals en de
teedere ledematen werden kramp
achtig bewogen.
Elsie liet zich op de knieën val
len en hief het stumpertje op. Dat
scheen de kleine eemge verlichting
te geven, doch slechts voor enkele
«ogenblikken, toen begon het kramp
achtig pogen tot slikken opnieuw.
De verschrikte oogen van het
jonge meisje vielen op de dikke
maïskorrels, welke op de mat ver
strooid lagen.
„Mijn hemel, zij heeft er een van
ingeslikt, ze zal er in stikken," sta
melde ze ontzet, en de naaste dokter
Woont in Daphne Hill en mijn broer
is niet thuis. O, Toby Broker." En
zonder zich te bedenken snelde zij
de deur uit naar den hof en ver
zocht Toby Broker met 't kind naar
den dokter in Daphne Hill te rijden.
Elsie, Elsie, wat doe je, wat doe
je?" jammerde haar zuster en wilde
haar het kind ontrukken. Maar Elsie
weerde haar af, haar wijd geopende,
vlammende oogen hingen aan Toby
Brokers bleek geworden gelaat.
„Het liefste, het dierbaarste, dat
We hebben, vertrouw ik je toe en
ik geloof, dat ik goed daaraan doe,
dat je ons het kind gezond terug
zult brengen, al moest je het leven
«r voor wagen zoo vertrouw
ik je."
Toby Broker was met drie spron
gen over den hof, krakend vloog
de deur van de corral open, het
paard was vrij, één sprong en de
man zat op zijn rug. Daar stond
Elsie ook reeds naast hem en reikte
tem het kind toe. Hij drukte het
tegen zich aan, gaf het paard de
sporen, een snel gefluit en de „Swal
low" vloog vooruit als de booze.
Hij hoorde achter zich nog het
Jammeren der doodelijk ontstelde
moeder en de hartelijke, vertroos
tende stem van Elsie, vervolgens
^iets meer dan den hoefslag van
^et paard en het piepende adem
halen van de kleine.
..Toby Broker had nog nooit in
leven een kind in zijn armen
§ebad. Zorgvuldig wakende, dat het
mme kind bij het galoppeeren van
hot paard geen schok kreeg, keek
tij slechts voor zich op den weg
u.U lette op niets dan op de rich
*mg, welke hij had te volgen. Zoo
doende bemerkte bij niet, dat zij
waarts van hem twee ruiters op
®en hoogte in het terrein te voor
schijn kwamen. Des te scherper
keek een hunner uit naar hem, die
°p de vlucht scheen te zijn, wiens
toode sjerp in de zon schitterde en
die, over den hals van het paard
gebogen, het land voor zich met de
°ogen scheen te willen inzuigen.
„Voor den drommel," riep de man
op de hoogte plotseling, als dat niet
foby Broker op mijn „Swallow" is,
Wil ik niet langer Farnz Walter
keeten! Wacht schurk, Truffer, hem
mhterna
Toby Broker bemerkte zijn vijan
den eerst, toen een kogel dicht langs
?ijb hoofd floot. Met een vloek
keerde hij zich, steeds voortjagende,
°m en hief den arm waarschuwend
°P- Een tweede schot was het ant
woord. Het kind was zijn eenige
pdachte. Met zijn gansche lichaam
échtte hij het te dekken. Een
zooals hij nog nooit had ge-
®Q.d, dreef hem het zweet uit alle
°riëü. Daarbij werd het ademhalen
Chemische Wasscherij
Yemry
Gr. Houtstraat
90.
HAARLEM
Telef. 426-1046.
van het kind steeds meer een ro
chelen en reeds verloor het paard
onder hem den gelijkmatigen wie
genden gang, het hoest en snoof.
Weer een scherpe knal; in de lin
nen blouse van Toby Broker kwam
een donkere, vochtige plek, die lang
zaam grooter werd. Hij was te veel
opgewonden om pijn te gevoelen.
Als hij het paard maar niet treft,
zei hij bij zich zeiven. Een snelle
blik over den schouder leerde hem,
dat zijn vervolgers hun best deden
om hem tusscben zich in te krij
gen. Met schel gefluit dreef hij het
paard tot grooter snelheid aan.
Truffer had hem bijna van ter
zijde bereikt; hij stak beurtelings
de handen op.
„Schiet niet, Walter, schiet niet
schreeuwde hij zijn vriend. „Hij
heeft je kind in zijn arm!"
Toby Broker klemde de handen
op elkaar, hij had den uitroep ge
hoord, maar niet begrepen. Voor
zijn oogen golfde een bloedroode
nevel. Eindelijk, eindelijk de eerste
huizen van Daphne HillOp den
weg waarin diepe wagensporen lie
pen, draaiden de menschen allen
het hoofd om naar den bloedenden
ruiter met het kind op den arm en
naar zijn vervolgers, van wie de
een voortdurend als een waanzinnige
schreeuwde: „Houdt heml Houdt
hem! Hij heeft het kind gestolen
Werkelijk sprong een der verme
telste jongelieden voor Toby's paard
en greep naar de teugels, maar hij
kreeg een vuistslag op den neus,
die hem drie pas achteruit deed
stuiven. „Ezel," waar woont de dok
ter?"
Een vrouw wees met de hand
naar het kleine huis van den dok
ter. Toby Broker sprong op den
grond, liet het paard loopen en
waggelde als een beschonkene over
den drempel. Door het rumoer op
merkzaam geworden, kwam de jonge
arts hem tegemoet en ving nog juist
bijtijds het kind op, dat bloedvlek
ken op haar jurkje had.
„Het heeft wat ingeslikt," bericht
te Toby Broker en leunde hijgend
tegen den wand. „Maar het moet
genezen, hoor je?" voegde hij er
dreigend bij. Het kalme antwoord
van den geneesheer hoorde hij niet
meer, bewusteloos viel hij op den
grond.
Toen hij de oogen weer opsloeg,
lag hij met pijnlijke ledematen op
zorgvuldig geschikte kussens en
dekens in een vriendelijk vertrek
vol zonlicht en voor hem op die
witten vloer speelde de kleine Trude
met een houten paardje.
„God zij dank!" zei Toby Broker.
„Toby," zei iemand naast hem
en een hand werd op zijn gloeiend
voorhoofd gelegd.
„Waar ben ik toch eigenlijk?"
vroeg hij met een onva9ten blik op
het schoone gelaat, dat zich over
hem heenboog.
„Thuis ben je," zei Elsie een
voudig.
Hij schudde het hoofd.
„Wij hebben je hierheen gehaald,
zoodra de dokter het wilde toestaan,"
vervolgde ze en streek zijn hoofd
kussen glad. „En nu lalen we je
niet weer vertrekken. Of kun je 't
Frans niet vergeven, dat hij je bijna
doodgeschoten heeft?"
„Hij had me gerust nog een paar
maal mogen treffen, opdat ik dit zou
kunnen," verzekerde Toby. „Maar
blijven kan ik niet. Nu heelemaal
niet. Op een goeien dag zou't jullie
toch spijten en daarop wil ik niet
wachten."
„Daarop zou je tot in eeuwigheid
moeten wachten," zei Elsie met een
glimlach vol vertrouwen.
Zwaar ademhalend schudde hij 't
hoofd.
„Ge zijt anders een bijzonder ver
standig meisje, maar dat begrijpt
ge niet."
„Toch wel; juist ik begrijp het."
Elsie bloosde plotseling over haar
gansche gelaat. Ze legde de handen
zacht om zijn hoofd, boog zich naar
hem toeen fluisterde hem toe
„Ik bemin je."
„Geloof je 't nu?" vroeg ze be
daard en glimlachend met bevende
handen.
Hij liet haar lang op antwoord
wachten. Maar eindelijk zei hij„Ik
geloof alles, wat je wilt, Elsie, alles,
wat je wilt."
Eindelijk had „de Eensgezind
heid" haar feestprogramma klaar,
In een bijna stormachtige vergade
ring- was het niet zpfnder strijd]
vastgesteld. Want de opinies, lie
pen zeer uiteen. Terwijl de voor
zitter, meneer Muller, voor een tocht
naar een moei vergezicht pleitte,
wilde de secretaris-penningmeester
Weezepoel slechts van een water
tochtje hoeren Het lid Berkenboom
kon zich niets aangenamere voor
stellen dam een bezoek a,ain den*
idyllisch gelegen WiOudmolen, waar
je zoo heerlijk aardbeien met room
at en meneer Smit drqng aa,n op
e;en rijtoer naar een bekend hotel
ten platteland©, waar het bier gere
nommeerd was en men zoo'n mooie
kegelbaan had Die discussie begon,
heftig te worden, en toen, nadat
aller vóór en tegen gehoord was,
het lid Lindenberg nog allerlei
égards verlangde voor ëene bij. hem
logeerende tante, die iets aan haar
voet had en het lid Jansen daarop
een ezel-tochtje voorstelde wat Lin
denberg weer als eene persoonlijke
beleediging opvatte - ja, t-oen
spatte „de Eensgezindheid'bijna
uit- elkaar!
Slechts, de welbespraaktheid van
den voorzitter en een nieuw rondje
heerlijk „Bürgerbrau" konden de
gemoederen tot bedaren brengénde
leden werden kalmer en ier kwam nu
een programma voor den jaarlijk
se ben feestdag tot stand, dat zoowat
aller wenschen bevredigd». Met kran
sen getooide J an-pleizier s zouden ,.do
Eensgezindheid" uit de enge stads
muren naar buiten brengen, naar den
schilderachtig gelegen Vredesmolen,
waar onder het mooie oude geboomte
het gemeenschappelijk middagmaal
kon worden genuttigd
Na een uurtje van rust zou het
gezelschap dan door de mooie woud-
paden den nabijgelegen Vnedesberg
beklimmen, om op zijn top. te ge
nieten vajn het onvergelijkelijke ver
gezicht, dat wijd en zijd vermaard
was] Daarna, wandeling naar bene
den en opnieuw in de gezellige
groote Jan-pleziers, om in een be
kend dorpshotel den avondmaaltijd
te nuttigen en zoo, mogelijk na een
dansje den vroolijken terugtocht te
,aanv a aarden
Dlit programma verwierf aller in
stemming en toen nog een meer be
jaard heer, genaamd Berends, oudste
commies ter gemeente-secretarie
zich bereid verklaarde van den berg
tocht afstand te doen en met Lin-
denberg's erftante in den Vredesmo
len te zullen blijven, w,as de zaak
dan opk volmaakt in orde en ver
lieten de leden van „de Eensgezind
heid" ten slotte in de aangenaamste
stemming' Jhun vergaderlokaal;
De feestdag brak aan. Onder bloei
ende a.ppelboomen en langs golvende
korenvelden en groene weiden rol
den de Jan-pleziersi van „de Eens
gezindheid" hunne bestemming tege
moet, Op den breeden landweg1 was
het bij dit mooie yreer al tamelijk
druk. En „de Eensgezindheid" w,as
nadat eenige verschillen waren
uit den weg geruimd, die de plaats-
Verdeeling in de rijtuigen veroor
zaakt had in de vroó:lijkste stem
ming,
Tusscben de herbengroienie slin
gers, die den voorsten tentwagen
sierden, schitterden de hooge zijden
hoeden van de bestuursleden in de
zon En daarnaast zag men rozen en
lelietjes, die schenen te bloeien bo
ven de lachende gezichten van hunne
deftige vrouwen en aardige, doch
ters. Behalve genoemden en eeni
ge aanzienlijke leden wiaren nog
twee heerm uitgenoodigd irn om de
zen wagen plaats te nemende ad
vocaat Hofman, dieveel kans had
eens kantonrechter te worden in het
stadje, en niettegenstaande de
strenge blikken van mevrouw JViee-
zepoel nog een j origin en sell, Al
fred Broers, de eigenaar van een©
kunst-ververij en chemische was&öhe-
rij De echtgenoot» van dein secre
taris-penningmeester vond bet n 1
wel wa,t overdreven, da,t men dezen
laatste ook die eer had aangedaan
en nog meer hinderde het haar, dat
„die jonge verver" juist tegenover
haar Annetje zat en deze steeds in
de bla.uwie pogen keek, die met het
kransje vergeet-mij -nietjes om haar
strooi)oedje slechts één kleur vorm
den1 1
Sinds de bals in den gfgeloopen
winter, waarop advocaat Hofman
bijna uitsluitend met Annetje [Wee
zepoel en hare intieme vriendin
Edith Muller gedanst had, koester
de Annetje eens de vrouw van een
„kantonrechter" z,o,u zijni iWlat
klonk dat deftigWeliswaar sicheen
Hofman's hart nog te wieifelen'
doch, eenmaal die strijd voorbij]
waarom zou het dan niet voor goed
en alleen voor Annetje kloppen?
Annetje was toch zeker zoo mooi
als Edith al had zij een ander
genre] En toch het werd mama Wee
zepoel ©enigszins bang om het hart,
als zij dacht atan den laatsten: co
tillon, waarbij de slanke Edith zich
zoo gracieus door de zaal bewoog
en haar dikke Annetje tweemaal op
haar eigen japon trapte. Toen scheen
hst wel of advocaat Hofman toch
meer voor Edith
Miaiar daarvan droeg toch eigenlijk
die Broers de schuld, die niet ge
kaart machtig wias gewonden en niet
rust had v.oor hij ook een invitatie-
van de zijde van Annetje week
ja, haar zelfs onomwonden verteld
had, dat bij hem niets ging boyen
blonde haren en hij niet van bru
nettes hield; En daar moest hij nu
vandaag ook weer van de partij zijn,
om Annetjes schoone toekomst te be
dreigen; Eoei! Annetje zag er nu
juist in haar nieuwe licht-blauwe
jurk zoo snoeperig uit. Mama Wee-
zepoel's oogen gingen da,n ook steeds
vol zorg naar den hoek, waar onder
een met kersen getooide u hoed
Edith's mooie bruine oogen uitkeken
en advocaat Hofman stil-vèrheugd.
de punten van zijn knevel opdraaide,
Een alleraardigst jongmensch,
die meneer Broers, nietwaar? fluis
terde haai' plotseling mevrouw Mul
ler, de deftige vrouw van het gelijk
namig gemeenteraadslid, tevens
eigenaar va,n een bekende zaak in
zijde, in 't oor.
Juist wilde mevrouw Weezepoel
daarop iets minder aangenaams ant
woorden, toen een kreet van ont
zetting, ontvlood aan een krachtige
vrouwenkeel, uit het tweede rijtuig
en allen met schrik vervulde-
In de tweede Jan-plezier had
behalve de apotheker Jansen, de ko
renkoopman Smit en de inspecteur
van de post Berkenboom ook de
heer Lindenberg met vrouw en kin
deren benevens de erftante, plaats
genomen. Verder behoorde tot het
gezelschap de commies ter gemeente
secretarie Berends, die naast meerge
noemde tante zat en zeer aange!na,am
verrast scheen dat dezie buurvrouw,
mevrouw de weduwe Peters, een ge
zellige dame was, met een prettig
rond gezicht, frissche wangen en
nog mooi donker haar, in het midden
gescheiden
En, u is zóó lijdend, geachts
mevrouw, meende hij iin den loop van
het gesprek -eens te moeten zeggen:
Wat blief, was 't antwoord,
ik ben zoo gezond als een viseh Ik
kan alleen maar'niet goed met mijn
voeten uit den weg, omdat ik in
m'ijn leven zoo veel gestaan heb
achter de toonbank, weet u. Wij had
den n: 1 den grootsten kruideniers
winkel uit den geheelen omtrek
van alle zijden kwam men bij ons
koopen. i-i-i
De heer Berends boog vol respect
toen hij dat hoorde, doch mevrouw
Peters hield plotseling op en wees
op een berkentak
Brr, deed ze, da,ar zit een mei
kever Ik houd van alle dieren op
Gods aardbodem, maar niet van mei
kevers
Zij huiverde letterlijk van schrik
bij de gedachte, dat neef Linden-
berg's jongste zoon, die op den naam
Max antlwoordde, dat alles mis
schien gehoord had en er nu stille-
jes op loerde den aangewezen tak
met den meikever machtig te wor
den.
Onze goede tante beeft plan
binnenkort bij ons te komen inwo
nen, vertelde Lindenberg aan .zijne
vrienden, zij voelt zich eenzaam en
ons huis biedt levendigheid genoeg.
Met trots wees hij op zijn jongens
en meisjes, toen plotseling de
kreet weerklonk, die alle deelnemers
a,a,n het feest den schrik op het lijf
joeg Tegelijk kwam nit vier zus-
ter-kelen de beschuldiging, dat het
lieve Maxje in tantes hals: een mei
kever had gestopt! Met zachte hand
bevrijdde de heer Berends tante van
het griezelig krabbelende diertje,
dat zij zelve voor alles in de we
reld niet aangepakt zou hebben. Be
vend over al hare leden zat zij daar,
dearme tante, terwijl yader Lin
denberg zijn veelbelo,venden jongen
aan de ooren trok en hem tevens
beloofde, dat hij straks op ander©
wijze met den berken tak kennis zou
maken
Laat 't nu maar. Oscar, zeide
tante, die weer wat op haar ver
haal kwam Kinderen zijn: kinde
ren En zij knikte Max reeds ver
gevensgezind toe
Maxje huilde 'echter zoo, geweldig,
dat men in het eerste en in het
derde rijtuig een druk discours be
gon over kinderopvoeding in het
algemeien en ook speciaal over de
opvoeding in h;et gezin van Lin
denberg, nog wel een leeraar aan
de Hoogere BurgerschoolD|a,t duur
de tot mén in het woud kwam! Toen
zwegen aller stemmen en' geheel „de
Eensgezindheid" blikte vol verruk
king op naar de groene, ruischen-
de masten en luisterde aandachtig
naar liet concert, dat vol jubel van
de takken klonk; de koekoek riep
nu eens uit de verte dan' van
dicht bij en zoo kreeg men den]
Vredesmolen in 't zicht, waar d©
witgedekte feesttafel op 't groene
tapijt gereed stond.
Aan het dessert ©en groote ver
rassing. toen het deftige gemeente
raadslid Muller opstond en met be
wogen stem mededeelde, dat zich
een verloofd paar iln het gezelschap
bevond: ziine dochter Edith en de
advocaat Hofman.
Gelukkig ging in den algemeenen
jubel, die op deze blijde boodschap
volgde, de wanhoopskreet verloren,
dien mama; Weezepoel uitstootte,. Zij
had haar bordje room met aardbeien,
dat zij juist in de hand hield, laten
vallen én de kleurige brei maakte
een groote vlek op haar lichten zij
den japon..,.;
Anna, heb jij da,t geweten
Annetje knikte lachendJa, al
lang.
- Waarom heb je er mij dan
niets van gezegd?
Ik had mijn woord van eer
gegeven, zeide Annetje heel gewich
tig.;
Het goedkoopste adres voor M
N. PISCAER. 9
Ach, die kinderen. Als ik dat
geweten had, zon ik heel anders
tegen Broers geweest zijn!
Mevrouw Weezepoel wrong de
handen van spijt, toen juist meneer
Broers op haar toe kwam en met-
kennersblik al zijne aandacht schonk
aan de aardbeienvlek op de zijden
japon. i
Dlat gaat er uit, mevrouw]. Als
u mij de japon morgen zendt-,h
Ja, natuurlijk, mijn waarde
heer Broers, natuurlijk-
1 1
En lm de Bergtocht! Van uit
haar schaduwrijk prieel zagen tante
en méneer Berends „de Eensgezind
heid" na, die zich als een slang langs
het stijgende bergpad bewoog.
Is het van n piet wat te veel
gevergd, meneer Berends, om mij:
zoo gezelschap te houden? vroeg
tante, terwijl ze twee lekkere kop
jes koffie inschonk.
Niet 't minst, mevrouw als
men bijna vijf-en-twintig jaren op
dezelfde secretarie-kruk heeft geze
ten, wordt men voor het bergklim-
men wat te stijf in de beeneu.
Tante knikte, toestemmend.
En u denkt, er zoo over spoe
dig bij uwe familie in huis te gaan
wonen
God beware er mij voor, riep
tante uit. wat denkt u, bij al die
ondeugende kinderenNeen, ik koop
©en mooi huisje voor mij zelf en
ik leg me dan een tuintje aan.,.,.
Zeker met veel rozen er in,
viel Berends lia,ai' in de rede. Die
willen in deze streek buitengewoon,
men kan hier de zeldzaamste soorten
kweeken.
Is u rozenkweeker, meneer Be
rends
Slechts in theorie helaas, ant
woordde Berends met een weemoe-
moedig lachjevoor de praktijk heb
ik geen gelegenheid
Dat komt alles' nog, als u eens
gepensiopneerd zult zijn].
Ja maar mevrouw, ik hoop
eerst nog gemeente-secretaris te wor
den, zei Berends met bescheiden'
trots v-u-i r
Langzaam kroop „de Eensgezind
heid" den ebrg op. Nog slechts pen
derde van dén weg moest afgelegd
worden Die hitte was ontzettend;
Men zuchtte zachtjes of steunde luid
en maakte aanmerkingen op het pro
gramma,;
Ik heb 't immers vooruit ge
zegd, riep ."Weezepoel, een water
tochtje, dat was het ware geweest,.
Die wanhoopskreet om water zou
verhoord worden Toen men boven
was op het plateau, dat zulk een
heerlijk vergezicht bood, schoven
zich grijze wolken voor de zon en
„de Eensgezindheid" stond voor de
keuze om voor de dreigende regen
bui te ga,an schuilen in het berghutje
of in allerijl den terugtocht te aan
vaarden. Dé opinies waren als naar
gewoonte zeer verdeeld Diaar leek
het een waarschuwing des hemels,
dat ©en plotselinge opkomende wind
vlaag den mooien zijden hoed van
des voorzitters hoofd rukte Meneer
Muller liep zijn eigendom achterna
achter hem aan kwam het geheel3
gezelschap, allen grijpend naar den
voortrol! enden hoed Het ging vlug,
maar toch zou „de Eensgezindheid"
haar noodlot niet ontgaan
Een hevige plasregen viel neder
en dreigde voor goed den vréde uit
„de Eensgezindheid" te verbannen,
want slechts de helft der deelnemers
verheugden zich in het bezit van
een paraplu Klacht op klacht drong
door tot des heer-en MulLers ooren,
D© geheel© menigte feestvierders
verdeelde zich, en de een voor den
ander vloog pf rende naar beneden,
om een droge plaats te vinden in
de inmiddels voorgekomen „Jan-
pleiziers". Dlat dit plaatsnemen ook
niet zonder ruzie en zenuwachtig
heid kon geschieden, is te begrij
pen. Toch kwamen ze thuis en zoo
eindigde dan ten slotte de jaarlijk-
sche fuif van „de Eensgezindheid'!;
Nagekomen Kerkberichten,
IJMUIDEN.
ZONDAG, halt 8 geestelijk en tijde
lijk welzijn der parochie, 10 uur Hen-
ricus Godefridus Smakman, 7 uur Broe
derschapslof en Rozenhoedje.
MAANDAG, 7 en 8 uur overledenen.
DINSDAG, 7 uur zekere intentie, 8
uur overledenen.
WOENSDAG, 7 en 8 uur overlede
nen, 7 uur Lot ter eere van den H.
Jozef.
DONDERDAG, 7 en 8 uur overlede
nen.
VRIJDAG, 7 en 8 uur overledenen,
7 uur ter eere van de H. Barbara voor
een zaligen dood.
ZATERDAG, 7 uur bekeering der
zondaren, 8 uur Geloovige zielen.
Van 4—8 uur gelegenheid om te
biechten.
Wie wil adverteeren
Moet kunnen concurreeren.
Op den Broekweg moet u loopen
Om fijne vleeech en worst te koopen.
Op den Broekweg moet u wezen,
Om de prijzen van fourage te lezen.
Op den Broekweg moet u zijn,
Voor fijne likeuren en wijn.
Aanbevelend,
F. ZWETSLOOT, Lisse.
HAARLEMSCHE
KANTOOR TE HAARLEM:
verzekert tegen vaste en billijke
premiën alle Onroerende en Roe
rende Goederen binnen het Ko
ninkrijk der Nederlanden tegen
schade, ontstaan door brand,door
het inslaan van den bliksem en
het ontploffen van lichtgas, ook
al heeft dit inslaan of dit ont
ploffen geen brand tengevolge
gehad.
Telefoon No. 1371.
BIJ DE
STUCADOOR,
Het goedkoopst en soliedst
adres voor WITWERKEN.
Schneevoogtstraat 16
of Kamperstraat 46.
(Firma HOEKSEMA.)
STEENHOUWER.
Beueelt zich aan uoor
BOUW- EN GRAFWERK.
Telefoon No. 1471.
HAARLEM
Specialiteit in WITTE e n TRICOT GOEDEREN, ROKKEN en BLOUSES.
Nieuwste Vinding.
KUNSTGEBITTEN
met Automatisch Zuigapparaat, waar
door aan het tot nu toe zooveel voor
komende vallen van het gebit in
den mond en de onhygiënische
verzameling van spijsresten achter de
plaat, nu volkomen eeD einde is ge
maakt.
bij het Koningsplein, Amsterdam.
Dagelijks te Corisulteeren voor alle
verdere Tandheelkundige behande
lingen.
Abonnementen voor het regelen
van Kindertanden.
Operatiën pijnloos
Informatiën kosteloos.
Prijzen zeer billijk.
I 1 K«) t |4Ü 4 1 I I
OPGERICHT 1846.
