ESPERANTO.
R. K. Middenstands-
vereeniging
Markten.
Een koning van
Gemengde Buiteniandsche beriehten
onder patronaat van den H. Jozef,
te Haarlem,
afdeeling van „de Hanze", goed
gekeurd bij Bisschoppelijk besluit van
26 October 1907 en bij Konink
lijk besluit van 9 Mei 1908.
De Paus en de derde orde.
X.
BINNENLAND.
FEUILLETON,
16)
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT ™eede bla*
De R.-K. Middenstands vereeniging
stelt zich ten, doel, volgens art. 2 harer
Statuten, de zedelijke en stoffelijke be
langen van den handeldrijvenden en
industriëelen Middenstand in het alge
meen, en van hare leden in het bij
zonder te behartigen, overeenkomstig
de beginselen van den R.-K. Gods
dienst.
Nog slechts kort geleden opgericht
Bracht zij reeds veel tot stand, en
toonde op velerlei wijzen het nut van
haar bestaan.
Zij voerde o.a. eene krachtige actie
tegen het verleenen van al te lang cre-
diet en de z.g. vliegende winkels; in
haar vergaderingen werden belangrijke
onderwerpen, als coöperatie, inkom
stenbelasting, arbeidscontract, enz. be
handeld
boekhoudeursussen werden door
haar opgericht;
door hare bemiddeling werden de
feesten der Alg. Ned. Wielr. Bond den
vorigen zomer hier ter stede gevierd;
eern onderlinge glasverzekering zal
weldra door haar tot stand komen;
op haar verzoek werden de le H.
Gommuniedagen in de verschillende
parochiën, zooveel mogelijk op uiteen-
Joopende datums gesteld.
Dit en nog veel meer deed zij reeds
in het belang harer leden en van den
R.-K. Middenstand in het algemeen;
nog veel meer zou zij kunnen doen,
indien zij van de R.-K. Middenstan
ders krachtiger steun genoot, dan tot
dusver; indien nog meerderen zich bij
haar aansloten.
De betrekkelijk geringe contributie
van 1.30 per 3 maanden kan geen
beletsel zijn.
Daarvoor hebben de leden bovendien,
doordat de Vereeniging aangesloten is
bij de Haarl. Handelsvereeniging, gra
tis gelegenheid information in te win
nen; dubieuze posten der incasseering
te geven aan bet bureau der H. II. V.
en rechtskundige adviezen betreffende
hnnne zaken te vragen bij de advocaten
der H. H. V.
Het bestuur spoort daarom hiermede
alle, nog niet aangesloten R.-K. Mid
denstanders aan, als Lid dezer nuttige
vereeniging" toe te treden; zich niet
te laten weerhouden door de gedach
te, misschien onmiddellijk geen per
soonlijke winst te behalen, maar door
hun steun aan deze vereeniging te ge
ven, het goede doel der vereeniging
te helpen bevorderen en daardoor ook
middellijk hun eigen belangen beharti
gen.
Voor het Lidmaatschap kan men
zich aanmelden bij het Bestuur of bij
den Secretaris
C. A. M. JONCKBLOEDT Lz.
Lange Heerenstraat 24.
P.S. De vergaderingen zullen in de
agenda der „Officieele Iverklijst" wor
den bekend gemaakt.
HET BESTUUR.
[n de week van 26 Juli tot 31 Juli.
Maandag. Alkmaar, Amsterdam,
Beqmster, Gouda, Haarlem, Hoorn,
Medemblik, Velsen. Dinsdag. Beemster
Beverwijk, Purmerend. Woensdag, Am
sterdam, Beemster, Enkhuizen, Haar
lem, Helder, Schagen, Uitgeest, Velsen,
Donderdag. Beverwijk, Edam, Haar
lemmermeer, Hoorn. Purmeiend, Scha-
•gen, Zaandam. Vrijdag. Alkmaar, Am
sterdam, Assendelft, Hoorn, Leiden.
Oostzaan, Purmerend, Behagen, Velsen,
ZaterdagAlkmaar, Amsterdam,Edam,
Hoorn, Leiden.
We vinden in de „Noordbrahanter"
den volgenden brief van Z. H. Paus
Pius X aan den HoogEerw. Pater Ge
neraal van de gansche Orde der Min
derbroeders over de Derde Orde van
Onzen H. Vader Franciscus.
Aan den beminden Zoon
Dionysius Schuier, Generaal Overste
van de gansche Orde der Minder
broeders Paus Pius X
Geliefde Zoon, heil en apostoliscben
Zegen.
Den leden der Derde Orde van den
zaligen Franciscus heeft dit voorna
melijk altijd tot lof gestrekt: hun
bizondere hoogachting en eerbied voor
den Paus van Romeen geen wonder,
want zij hebben een schitterend voor
beeld in hun heiligen Stichter, die
gelijk hij Jezus Christus bij uitstek
beminde, zoo ook in liefde jegens den
Plaatsbekleeder van Christus voor
niemand onder deed. Nog nooit is een
zelfde gezindheid jegens de Kerk door
de leden der Derde Orde zoo heerlijk
en zoo veelvuldig getuigd, dan bij Ons
vijftigjarig Priesterfeest.
Want zeer velen naderden voor Ons
ter heilige Tafel, en in 't algemeen
deden zij, om Ons van dienst te zijn,
niet weinig om God voor den naaste
en b' achten volgens vermogen geld
bijeen om in Onze 1 ehoelte te voor
zien. Dit was ons voorzeker, zooals ook
billijk is, zeer aangenaam en daarom
wenschen Wij, dat gij allen, die hun
genegenheid jegens Ons zoo toonden,
in Onzen naam, daarvoor dank zult
brengen. Wij willen, dat gij hen doet
begrijpen, dat Ons niets zoo dierb <ar
en aangenaam zal zijn, dan dat zij
de voorschriften hunner Orde getrouw
nakomen want zoo zullen zij veel
bijdragen tot het herstel van alles in
Christus, dat Wij vanaf het begii
van Ons Pontificaat hebben voorge
nomen.
De gezindheid toch dezer tijden
maakt Ons beangstigd en doet ons
huiveren immers zoo velen vergaten
en versmaadden de christelijke wijs
heid, zoodat wederom, o schande, de
verfoeilijke leerstellingen en grondre
gels der heidensche oudheid de over
hand beginnen te krijgen: en wel is
het te vreezen, dat zij ook het huis
gezin en bet burgerlijk leven en het
bestuur van den staat zullen bederven,
't Is volstrekt Doodz kelijk, dat zij
tegen dit kwaad ingaan, die de welda
den der Goddelijke Verlossing voor
bet menschdom willen hehoudeD dat
zij naar best vermogen trachten de
afgedwaalden terug te voeren, zoo eik
afzonderlijk niet kan door 't verkon
digen der waarheid, dan toch zeker
door de beoefening der deugden:
voorbeelden immers trekken vooral
ala voortreffelijke zeden gepaard gaan
aan een naarstige zorg voor de chris
telijke liefde.
De leden der Orde van Boetvaar
digheid nu moeten hierin hen voor
gaan, die leven in de beslommeringen
der wereld: Franciscus schreef hun
voor, de gewone plichten van den
christelijkeo godsdienst heilig en on
geschonden na le komen, n.l. datgene
wat ieder kind der Kerk toch reeds
moet doen, te beoefenen met meer
godsdienstzin en zoo en iu het huis
gezin èn in bet maatschappelijk leven
anderen een toonbeeld te zijn van
christelijke deugdeu. Dat zij, zooals er
o eral gevot den worden (want er zijn
er, Goddank, velen in eiken stand)
volgens tijdsomstandigheden alle z* rg
aanwenden om hun plichten te vol
brengen.
Wij naderen reeds een stap tot den
gelukkigen omkeer van zaken, waar
naar wij verlangen. Daarom heeft onze
roemrijke Voorganger de vereeniging
van de Derde Orue van Franciscus
hersteld, wijl hij er vrucht voor het
algemeen welzijn van verwachtte: Wij
ook koesteren dezelfde hoop, en wat
hij begon, meenen Wij, met alle
kracht te moeten bevorderen.
Derhalve, beminde zoon, spoor hen
allen aan roet Onze woorden, en houd
hun voortdurend voor oogenwathuD
belang en het welzijn van andereu van
hen vordert en wek hen op zich zoo
te gedragen, dat zij der verwachting,
die Wij en de Kerk van hen hebben
met Gods hulp kunnen beantwoor
den.
Verder, beloof hun onze bizondere
toegenegenheid en liefde, en opdat zij
daarvan een bewijs hebben, hebben
wij voor 't vervolg bepaald, dat de
welwillende gunsten van den Pause
lijken Stoel, welke de leden der eerste
en tweede Orde genieten, en de geeste
lijke vruchten der g ede werken, welke
zij plukken, dat aan dat alles ook alle
Derde Ordelingen van Franciscus vhd
beider geslacht en van iedere instel
ling tijdens hun leven en na hunnen
dood zullen deelachtig zijn. Wij be
velen u, dat gij dit aan alleD, die er
belang bij hebben, zult mededeelen.
Tot teeken der goddelijke gunsten
en als blijk onzer toegenegenheid,
schenken Wij u, beminde Zoon, vol
gaarne den apostolischen zegen.
Gegeven te Rome bij St. Pieter den
Óen Mei 1909, in het zesde jaar van
ons Pontificaat.
Paus Pius X.
In het "Esperanlo Bulletin" lezen wij
het volgende interessante artikeltje:
Esperanto en het Roode Kruis.
Overal waar het toeval of de omstan
digheden verschillende nationaliteiten
bijeenbrengen, zal zich de behoefte doen
gevoelen aan een gemeenschappelijke
taal door een ieder gesproken en be
grepen. Vreemden, elkander ontmo©-
tende, vragen niel in de eerste plaats:
„welke is de politieke overtuiging van
dien mensch, wat deden zijn voorou
ders, lot welke godsdienstige richting
behoort hij V' neen, vóór alles begin
nen deze mensehen te spreken, en
ieder geluid, dat zij voortbrengen, her
innert hun er aan, dat zij voor elkaar
als onbegrijpelijke wezens scherp van
elkander geseheiden zijn. Wanneer
wordt dit bezwaar pijnlijker gevoeld,
ernstiger beseft ,dan in tijden van oor
log, wanneer volkeren met de meest
uiteenloopende tongvallen samentref
fen'? Eerst komt liet wreede kanon,
het onmeedoogenlooze monster, de ver-
derfbrengende schande der „beschaaf
de naties", hel helsche werktuig, dat in
enkele seconden duizenden huisgezin
nen ongelukkig maakt, duizenden flinke
jonge mannen ellendig verminkt. Ach
ter dit ontuig komt het Roode Kruis,
trachtende te redden wat een oogen-
blik te voren zoo opzettelijk ver
minkt werd. Voor vele gewonden, als
krijgsgevangenen naar het vijandelijk
kamp getransporteerd, is geneeskundige
hulp soms niet meer noodig. Het
komt alleen nog maar aan op die
vurig begeerde hulp, die andersspre
kenden, en daardoor „vreemden", niet
bij machte zijn te verschaffen. De da
gen, weken, maanden in pijn en ellen
de doorgebracht, hunkert de hulpelooze
naar een medemensch, die hem ver
staan en daardoor* medegevoelen kan.
In "den laatsten strijd, dien gestreden
moet worden, ver van moeder, ver van
huis en haard, zou hel spreken der
zelfde taal zoo ontzettend veel kunnen
troosten en verzachten. In dergelijke
gevallen staat de meest bekwame ver
pleegster of dokter totaal machteloos.
Gelukkig hebben reeds vele doktoren,
verplegers en verpleegsters, van deze
waarheid doordrongen, de studie der
internationale hulptaal ter hand geno
men. Onder de medische studenten
wordt ijverig gepropageerd en reeds
werd, op initiatief van een groep Esp.
sprekende studenten te Lausanne, een
vereeniging van Esp. studenten opge
richt. Doctoren, eveneens van de drin
gende noodzakelijkheid eener gemeen
schappelijke taal doordrongen, kunnen
door hun orgaan „Yoco de Kuracistoj
voeling met elkaar houden.
Hoever sommige Roode Kruis-verplo-
gers reeds zijn, hiervan werd verleden
jaar, op het Congres le Dresden, een
niet onbelangrijke proeve geleverd.
Door het bestuur van het Congres uit-
genoodigd zich te laten vertegenwoordi
gen, gaf hel Internationale Comité van
het Roode Kruis t e Genève, aan deze
uitnoodiging bereidwillig gevolg. Onder
leiding van Dr. Thalwitzer werd op
aanschouwelijke wijze een openbare les
gegeven. Op de binnenplaats van een
kazerne lag een aantal quasi gewonde,
soldaten; op aan hen bevestigde bordjes
waren hun wonden aangegeven. Door
een onderofficier in 't Esperanto ge
commandeerd, gingen de hospitaalsol
daten naar hun gewonde kameraden.
Eén voor cén werden de gekwetsten
onderzocht, behandeld, in verbanden
gelegd, naar een ziekenwagen ver
voerd, in kribben gelegd enz. en elk
dezer handelingen ging vergezeld van
een duidelijke verklaring in Esperan
to. Daarna verscheen de dokter, die in
dezelfde taal vragen stelde betreffen
de meerdere of mindere onrust, eetlust
enz. der patiënten. Hij gaf raad, schreef
voor onderhield zich met patiënten en
verplegers, in de internationale hulp
taal.
De belangstellenden, die deze interes
sante les bijwoonden, bestonden hoofd
zakelijk uit doktoren, verplegers en mi
litairen. Eén der leden van het Roode
Kruis, luitenant Bayol uit Frankrijk,
bracht daarna een hoogst belangrijk
verslag uit betreffende het ontstaan en
den vooruitgang van de Ver. der Fran-
sche Roode Kruis Esperantisten, aan
wier hoofd Mevrouw Pérousse, presi
dente van den bond van Fransche vrou
wen en vice-admiraal Bayle, president
der Fransche Maritieme Esp. Ver.
staan. Hij wees er op, dat het ge
bruik van Esperanto, wegens haar neu
traal standpunt, haar eenvoud en prac-
tische samenstelling, zoo hij uitstek ge
schikt is om de oneindige reeks moei
lijkheden, door verscheidenheid der ta
len ontstaan, op te lossen. Hij was
er ernstig van overtuigd, dat de humane
taak van verpleegsters en verplegers
door de Int. hulptaal aanmerkelijk ver
licht zou kunnen worden. Zijn opwek
kend woord bleef niet zonder gunstige
gevolgen; reeds worden o.a. in Ant
werpen, Straatsburg, Jeruzalem, Beau-
vais, Petersburg en Königsberg cursus
sen aan het personeel van het R. Kr.
gegeven en hartelijk hopen we, dat de
tijd niet ver meer is ,dat ook hun
vakgenooten in Holland, eveneens
doordrongen van den grooten zegen,
welke het spreken één er gemeenschap
pelijke taal in lijden van oorlog zeer
zeker zou zijn, zich opgewekt zullen
gevoelen het goede denkbeeld te vol
gen. Door zelfstudie, of doof het deel
nemen aan een cursus, welke in Sep
tember in Den Haag geopend wordt,
kan men zich de taal in betrekkelijk
korten tijd eigen maken. Tot hel geven
van gratis inlichtingen is het bestuur
der Esp.-club in Den Haag, gaarne
ièderen Maandagavond tusschen 8 en
10 uur bereid in het Bureau ter bevor
dering van het Vreemdelingen Verkeer,
Plaats la. Ook kan men inlichtingen
bekomen bij het Secretariaat der Ne-
derlandsche Esperanlistenvereeniging
Singel 38C, Amsterdam.
ESPERANTANO.
Een geneesheer-giftmenger.
Een geneesheer te Parijs werd de
zer dagen tweemaal bij zieke kinderen
geroepen. Beide stierven onder zijn
oogen. Hij kreeg ten duidelijkste den
indruk, dat zij vergiftigd waren. Als
gewoonlijk liet hij zich hunne ziekte
uitleggen, zag de voorschriften na van
zijn collega, die ze verzorgd had en
bemerkte dat een dier voorschriften
eene groote hoeveelheid vingerhoed-
kruid bevatte, terwijl hij op een an
der eene groote dosis opium voor
schreef.
Het was duidelijk dat de kinderen
vergiftigd waren.
De geneesheer zeide niets lol de fa
milies, denkende dat hel een ongeluk
kon zijn. Maar hij deed een beschei
den onderzoek bij den apotheker, die
hem verklaarde dat die geneesheer ge
woon was voor de kinderen zoo groo
te dosissen voor te schrijven, dat hij,
de apotheker, er slechts een derde in
deed, van wat het voorschrift aan
wees.
Dr. Beltliazar heeft verklaard, dat de
geneesheer,, die de vergiftigingen heeft
vastgesteld aan de families moest zeg
gen dat de kinderen vergiftigd waren.
„Ware het feit gepleegd door een
kwakzalver," zeide hij, „allen zouden
het eens zijn om hem aan te klagen."
Het geval zal nu onderworpen wor
den aan eene vergadering van genees-
heeren, die binnenkort zal plaats heb
ben.
Wat moet er intussehen gebeuren
met dien geneesheer, die de kinderen
vergiftigt'?
Het kanselierspaleis.
Nu het paleis van den rijkskanselier
een nieuwen bewoner gekregen heeft,
brengt men in herinnering dat de werk
kamer van Bismarck door zijne opvol
gers ongerept is gelaten. Zoo staat daar
nog altijd de zware eenvoudige ma-
honie-houten schrijftafel met drie groo
te pennen erop, die Bismarck eens ge
bruikt heeft. Daarnaast staat een klei
nere schrijftafel, waaraan hij in latere
jaren werkte. Ook daarop liggen nog
eenige pennen, penhouder en liniaal,
waarvan Bismarck zich bediend heeft.
In het midden ziet men een groote ron
de tafel, waaraan Bismarck den minis
terraad placht te presideeren.
De Biilows hadden het paleis met
grooten smaak en pracht laten meubi-
leeren en inrichten. Dat alles ver
dwijnt nu met hen.
Een gevecht met nijlpaarden.
Roosevelt heeft, volgens de Ameri-
rikaansche kranten, Dinsdag een groot
gevecht met nijlpaarden geleverd. Hij
zocht in een roeiboot naar een vrou
welijk nijlpaard' op het Nawaisja-meer
en had twee inboorlingen meegenomen.
Toen de boot een heel eind van den
oever af was, werd zij omringd door
twaalf rivierpaarden, die het bootje
door eronder te duiken met hun bree-
de ruggen trachtten om te gooien. De
inboorlingen waren zeer beangst, maar
Roosevelt bewaarde zijne kalmte, legde
aan op de zwaarste mannetjes en wijf
jes en schoot ze dood. De overige
dieren namen de wijk. Om drie uur
's ochtends keerde Roosevelt in het
kamp terug op een barkas, die hem
nagezonden was.
De Californisehe zoöloog Edmund
Heller had intussehen een luipaard van
130 F.ngelsche ponden gestrikt.
De aap als wielrenner.
In Weigls Dreher-Park te Weenen,
treedt op het oogenblik de dierentem
mer Perkina op met een gezelschap
menseh-apen, zoo schrander, dat zij in
derdaad meer mensch dan aap mogen
worden genoemd. Eergisteren om vier
uur was de temmer bezig zijn pension-
naires te onderrichten in de edele sport
van het na-apen, de dames en heeren
rookten, aten, wandelden, deden als
menschen.
Ook fietsten zij. Zoo kreeg de drie
jarige chimpansee Crete onderwijs in
de balanceerkunst per rijwiel, waarin
de harige artiste het al tot een vrij
aanzienlijke hoogte had gebracht. Maar
het beest scheen gisteren een jolige
bui le hebben en zijn heer eens te
willen verrassen.
Crete greep althans plotseling de
fiets, sprong er met een eleganten
zwaai op, trapte in een vlotten gang
het Dreher-park uit, reed in wedstrijd
gang den weg op en scheen veel lust
te hebben in een bezoek aan haar col
lega's in den Schönbrunner dierentuin.
Zij fietste tenminste linea recta op den
ingang van het slotpark toe. Echter kon
de garde, die daar op wacht staat, moei
lijk voor Crete een uitzondering maken
op de strenge bepaling, die het wiel
rijder in het park verbiedt.
Hij remde de vaart en 'daarmee de
blijde verrukking van de peddelende
halfmensch, ving Crete in zijn armen
op, en leverde de desertrice over aan
den ongerusten temmer, die huiten
adem kwam aanhollen.
Gretes vlucht had in de Schönbrunn-
strasse dermate opzien gebaard, dat
het verkeer somwijlen gestremd werd.
Een handige dief.
119.000 kronen in 30 seconden op
klaarlichten dag uit een postkantoor
te stelen, dat vol menschen is, en daar
bij niet gesnapt te worden, dat is in zijn
soort een kunststuk.
Het postkantoor, dat op die wijze
vliegensvlug van zijn kas beroofd werd,
staat op den „Minoritenplatz" te Wee
nen, in de buurt van groote banken,
die aan dit kantoor dagelijks enorme
sommen laten bezorgen. Zooals over
al,. zit op dit bureau achter een glazen-
schuif de beambte, die de postwissels
vlijtig incasseert, ze afstempelt en de
ontvangbewijzen uitreikt. In dit geval
verkeerde ook de surnumerair Lenk
als hij plotseling door de telefoon werd
opgescheld, die slechts een paar pas
van zijn lessenaar verwijderd is. Maar
toch stond hij niet op, alvorens zijn les
senaar vol bankjes gesloten te hebben;
in de haast liet hij echter den sleutel
op het slot zitten.
Wie beschrijft den schrik van den be
ambte, toen hij bij zijn terugkomst de
lade openvond en juist uit het vak
van de bankjes van 1000 kronen er 119
miste, die klaarblijkelijk ..auf nimmer
Wiedersehen" verdwenen waren.
j#1*' Spoelingen.
De buurt der Begijnenvést te Antwer
pen, is in rep en roer gezet door de
heldendaden eener bende straalschui-
mers, jongens van 17 tot 20 jaar, die
wraak wilden nemen over een vecht
partij, die in een danszaal was ont
staan, waarin de soldaten de boven
hand hadden behaald. De bende was
gewapend met knuppels en had de zak
ken gevuld met stukken steen.
Rond 10 uur hadden de kerels,
die. toen nagenoeg 150 man sterk waren
geworden reeds verscheidene soldaten,
die naar de kazerne kwamen, deerlijk
mishandeld. Een bende van 50 sol
daten ongeveer kwam buiten en dreef
de kerels achteruit tot op het Zuid;
bij terugkeer naar de kazernes w erden
de soldaten achtervolgd door hunne te
genstrevers, die voortdurend met stee-
nen gooiden.
Een onderofficier, die bij de verdedi
ging van een der soldaten, een gewel
digen vuistslag toediende aan een der
aanranders, vluchtte daarna in de her
berg hoek Bcgijnevest en Kasteelplein-
straat, die nu belegerd werd door het
janhagel.
De politie, in voldoende sterkte en
met den blanken sabel kwam toege
sneld en joeg de bende uiteen.
Verscheidene soldaten zijn in de bot
sing gewond of gekneusd geworden.
Noodlottige val.
De generaal der Oostenrijksche cava
lerie, vorst Nicolaas Wrede, viel Dins
dag zoo ongelukkig op het terras van
zijn villa le Gmündcn, dat hij een sche
delbreuk bekwam en de doktoren het
ergste voor .hem vreezen.
In 't groot.
Tengevolge der ontdekte verduiste
ringen in het Russisch ministerie van
openbaar verkeer, heeft de minister een
200 hoogcre beambten ontslagen. De
bezittingen der ontslagenen zullen in
beslag genomen worden om de ge
pleegde verduisteringen te dekken.
Een auto aangereden.
Bij ClermontFerrand greep een
voorbijsnellende trein op een overweg
een automobiel van ter zijde aan, waar
in 4 personen waren gezeten. Resul
taat der botsing: 1 inzittende dood, 1
zoo goed ais dood, 2 bijna.
Overstroomingen in de Vereenigde
Staten.
Uit Duluth in Minnesota wordt ge
meld, dat het Bovenmeer in den tijd
van 24 uur tweemaal builen zijn oevers
trad. Door de voortdurende regens
steeg hel water in anderhalf uur, van
twee tot zes duim. De straten van
Duluth zijn in revieren herschapen. De
schade wordt op 1.000.000 dollar ge
schat.
Tweede zaak Kuyper.
Het „Arnhemsche Dagblad" verleen
de plaatsing aan een ingezonden stuk,
waarin zwaar wordt getoornd tegen
het „Alg. Handelsblad" naar aanlei
ding van het door dat orgaan te vuur
gezette Kuyper—Sweertspotje.
We drukken bier het volgende over
uit gezegd artikel:
Naar hei Engelsch.)
Voor treinen hebben we ©i.i afzon
derlijke afdeeling, waarvan een oud
trein beambte het hoofd uitmaakt
Zijt gij klaar?"
Ik was dadelijk gereed Five, open
de 't portier, toen de trein nog lang
zamer begon te rijden, en ging op
de treeplank staan Ik volgde hem
on hing daar bevende in da gure
mc.rgenluc.ht Ofschoon de trein zijn
vaart aanmerkelijk had vertraagd,
ging de locomotief nog vrij snel,
en de grond beneden cms scheien voort
te snellen met ijsel'ijke snelheid
'Maar Five was. heelemaal voorbe
reid op hetgeen wij móesten doiïini
Hij wachtte tot we langs een open
stuk grasveld kwamen
„Wacht een seconde, nadat ik heb
gesprongen." zeide hij met moeite
ademend, .want de wind was zeer
krachtig „en spring mij dan ia,
Spring vooruit, en laat u als een
blok neervallen. Tracht, niet u bij
het vallen stijf te houden!
Rij deze woorden drukte hij zijn
hoed vast. op het hoofd en sprong
netjes weg, juist als iemand die van.
een vlug rijdend© bar afspringt, Nog
vóór hij den grond had bereikt,
raapte ik al mijn moiod te zamen
en sloot mijn oogqn, tram mijn doel
op een bosje hoog gras dat naar
mij toe scheen te komen en sprang).
Ik kwam neder in het gras e:n i ri
stint matig had ik Five's waarschu
wing gevolgd Bij den val trok ik
mijn ledematen samen met het ge
volg, dat ik, al kreeg ik een vrij
hevigen schok, in geen Onkel op
zicht mij bezeerd had Ik lag daar
een oogenblik om tot mijzei velt ba
komen, en toen ik het laatste eind
van den trein in ee|n bocht van de
spoorlijn zag verdwijnen, voegde
mijn metgezel zich bij mij!
„Laat ons. een eindje wal.ndelen."
zei hij Een half uur van hier is
een klein station en daar zullen we
weer een trein neinnnj
Wij deden dat. Maar „Five" kocht
geen plaatsbewijzen naar Londen, In
stede daar van nam hij kaartjes naar
eein station, dat een aanmerkelijk
eind van Londen .afvoerde, en toen
de trein kwam stapten w'i.j in en
reisden van Londen af, in plaats
van. er heen te gaan.
„Maar waar woont Cardmon dan
toch vroeg ik nieuwsgierig, toen
deze manoeuvre, geschied was.
„Ons hoofdkwartier is natuurlijk
in Lenden doch we hebben vertak
kingen in verschillende" deelen van
het land. Maar onze grootste afdee
ling is. in Indië, te Calcutta. Wij
krijgen daar ©en heeleboel di'ngei-i
vandaan, en ze,aden daar ook véél
naar toe Er is niets zooveel waard
als een groote markt te hebben Dan
is er weinig vrees, bp den kraag ge
pakt te worden
Daarna vertelde mij Five in eelnig*
korte zinnen wat hij vair plan was
te doen Wij moesten uitstappen op
©enigen afstand van hiet station,
waar we nu heengingen om dan een
trein naar her Noor den te nemen
Als we in de eerste stad, die hij
daartoe uitkoos, waren gekomen,
moesten we van het eemu station
naar het andere toopea om ©el a an
der© lijn te hereiken en dan naar
Londen te rijden tot aan ©en station
dat. ver verwijderd was. van het eind
punt, waar men misschien op de loer
zou staan om ons te vatten, indien
mijn ontsnapping bekend was ge
worden Uit al deze maatregelen
merkte men de, slimme zorgvuldig
heid van den geheim zip rigor Card
mon, die niets aam het toeval over
liet.
Zonder in verdere bijzonderhe
den af te dalen, kam ik thans mede
deelen dat wij nag tamelijk vroeg
in den morgen, volgende op mijn
ontsnapping uit dep, gevangenis-
wagen, te Londen aankwamen Five
had zijn. kleeding thans; pok verwis
seld hij had in de, stad, die wij door
moesten wandelen om van het eene
station naar het, andere te gaa|n, an
dere kleeren gekocht en ziah gegri
meerd, om aldus de politie het spoor
bijster te ma,ken, gesteld dat zij een
spoor van ons, had gevonden. Als
twee mannen aan het ©ene' station
waren opgemerkt, en ©en dezer man
nen was in een ander station in
gezelschap van een geheel ander
persoon gezien, dan zou de verden
king, die een of andere speurder
van ons mocht koesteren, heel wat
verminderen
Toen wij eens in Londen waren,
wendden wij onze schreden naar ©en
huist in een stille straat. Er was niets
bijzonders aan dat hui». Het was pre
cies gelijk aan alle andere huizen
in dezelfde straatonbeduidend,
bouwvallig, kaa'l.
Het beneden -gedeelte van de moes
te huizen der straat was ingericht
tot kantoren, cm aan dit huis las
men oip de naamplaat eep firma
naam van zaakwaarnemers
Five opende de dour met. teen huis
sleutel en wij traden binnen in een
ruim voorhuis vanwaar ©en oude
trap naar boven voerde, waar het
zeer donker was Maar we lieten de
boven-verdiepingen in het huis voor
wat zij waren, eh gingen in plaats
daarvan een kelder biminem. In stede
van een vochtige, ongezonde, ver
blijfplaats was hier ©en droiog ver
trek, met een flink vuur, dat in den
haard brandde Er was: niemand in
dit keldervertrek te zien, maar toen
Five een luid tikken op de tafel deed
•hoeren, verscheen er een kleine,
loeremd-uitziende man aan de ge
opende deur en knikte mijn vriend
vroolijk toe
„Geef ons wat te eten," zei Five
„Wij vergaan van honger
„Juist, mijnheer We hebban hier
een lekker maaltje voor u klaar W©
kregen gisterenavond bericht, dat
we u hier moesten ontvangen, Hier
heen Gij' hebt hem. zie ik
„Ja dit is de heer Montague,
schoon dit de laatste keer is, dat gij
dezen naam hoort En wat nieuws
is er van de, andere jongens, dia
met mij medegingen, Ratty
„Ratty" lachte geheimzinnig „Ze
hebben zich verborgen h el
schuil," zei hij Hebt gij het nieuws
gehoord, Five Een van die agenten
wist los te komen; de duivel zal
loskomen als hij het hoort, en allen
zullen daarvoor betaald worden ge
zetDe. smeris kwam aan het station
aan, een half uur nadat gij vertrok
ken waart, em zond ©e)a signalement
van u" hij knikte in mijn richting
„langs de geheele lijn
„Zoo hebben we dus; al onze
voorzorgen niet tevergeefs genomen
zei Five met ©en glimlach. Ik denk
dat hij hier in den loop vap dezen
morgen wel zal komen-
Ratty knikte Ik begreep nu, dat
Cardmon nooit bij zijn haam ge
noemd werd, als er sprake van hem
was onder de minderen van de ver
eeniging. Men duidde hem steeds
aan door het persoonlijk voornaam
woord, waarop de klemtoon werd
gelegd
We volgden Ratty nu en werden
door hem geveerd in een lange ka
mer, die lang van verdieping was
en wel de eetkamer in een of ander
landhuis kon zijn geweest Het ver
trek was ter halver hoogte bekleed
met een soort wit eikenhout, dat
het hart van ©en verzamelaar m©t
nijd en begeerte zou hebbïtt vervuld
Een paar goede schilderijen sierde;»
den wand, en eenige meubels ston
den in het rond. Maar wat op dit
oogenblik het meest mijn aandacht
trok, was de tafel. Zij was niet ver
van een snorrend vuurtje geplaatst,
dat in een vreemden .ouden haard
knapperde en rood gloeide, ©n zij was
beladen met een wel b 'reid-:.n maal
tijd De eetlustopwekksnde geur
van het voedsel maakte mij hongerig
als een raaf, en haast vóór ik Five's
uitnoodiging hoorde, ging ik zitten
en begon te eten. Gedurende onze
reis hadden we bitter weinig ge*ge-
ten, want er was een zeker gevaar
in winkels hinten te tred n om
voedsel te koopen.
Wordt ve volgd.).
