DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND
ICififiertwiswraf £&-3i-33f Haarlem
Katholieke
Middenstandsorganisatie
BUITENLAND.
Een koning van
misdadigers*
DINSDAG 10 AUG. 1909.
34ste jaargang No. @960
Bureaux van Redactie en Administratie
ïwtes*©taiH«ï«!£»»i»sêi T©lef öcmssurCTmer1 1426.
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RiCARDQ's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
Algemeen overzicht.
FEUILLETON.
30)
NIEUWE HAARLEM8CHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS!
Per 8 maanden veor Haarlem
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente)
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post
Afzonderlijke nummers
f 1,85
1.86
1.80
0,08
PRIJS DER ADVERTENT1ÊN:
Van 16 regels60 cent (contant 50 cent).
Iedere regel meer 10 cent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents contant).
Alle betalende abonné* op dit blad, die In het bezit eener verzekeringspolis zijo, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor
GULDEN bij
GULDEN bij GULDEN bö 111 li GULDEN bij verües van'
GOLDEN bij
levenslange onge
schiktheid tot
werken.
GULDEN bi,
overlijden.
verlies van éen
hand of voet.
GULDEN bij
verlies van
éen oog.
100
verües van
éen duim.
01
één
wijsvinger.
15
GULDEN b(j
verlies van
éen anderen
vingei
De uitksering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij Ocean" Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
Wij lezen in „De Tijd" van gisteren
avond
In de „Nieuwe Haarlemsche Cou
rant" komt een schrijven voor van
dr. Nouwens, waarin diens stand
punt in zake katholieke midden
standsorganisatie wordt uiteengezet
in verband met de sneening daar
omtrent, welke dezen katholieken
socioloog in „De Tijd" werd toe
geschreven. Op deze zaak komen
wij eerstdaags terug; wegens plaats
gebrek en andere redenen, van on
zen wil onafhankelijk, kan dit
heden evenwel niet geschieden. Wij
stellen ons voor aan te toonen, dat
dr. Nouwens in genoemd blad zijn
vroegere meening niet volledig en
daardoor minder juist heeft weer
gegeven. Uit onze mededeelingen
zal, vertrouwen wij, blijken, dat ons
beroep op dr. Nouwens niet onge
grond was. Van de collegiale wel
willendheid van oazen Haarlem-
schen confrater mogen wij zeker
wel verhopen, dat hij zijne lezers
met deze voorloopige aankondiging
zal in kennis stellen.
Wij hebben nog een ander vrien
delijk verzoek aan de „Nieuwe
Haarlemsche Courant", het volgen
de namelijk: in haar kolommen
den passus af te drukken, welke
diende tot uitgangspunt van de
discussie. Hij is niet lang en te
vinden in „De Tijd" van 15 Juli
De lezers van het Haarlemsche blad
kunnen dan zelf uitmakenof de
redactie onze zienswijze al dan niet
juist in hare polemische entrefilets
heeft weergegeven. Wij twijfelen
er niet aan, of de kennismaking met
het oorspronkelijk stuk zal hen
doen besluiten, dat de redactie ons
betoog, onbewust natuurlijk, niet
bijzonder accuraat heeft geresumeerd.
„De Tijd" doet in bovenstaand en
trefilet twee verzoeken aan ons adres.
Aan het eerste is door de overname
ervan reeds voldaan, en ook tegen het
tweede verzoek hebben wij niet het
minste bezwaar.
Het zij ons echter vergund, vóór we
dezen passus uit hei"„Tijd"-artikel
van 15 Juli 11. onzen lezers meaedeelen,
een enkele opmerking te maken.
Tegenover dr. Nouwens blijft „De
Tijd" op haai- stuk staiap, en het
blad houdt vol, dat deze practicus,
die dan toch werkelijk „in het volle
leven" der Middenstandsbeweging,
staat, de theoretische voorschriften
van prof. Aengenent in zake Ka
tholieke middenstandsorganisa
tie niet steunen zal.
Het blad meent dat te kunnen aan
toon en uit Dr- Nouwens' vroegere
uitlatingen, aan welke deze ten volle
verklaart getrouw te blijven.
Op welke wijze „Dje Tijd" tot
deze conclusie zal komen, wachten
wij met belangstelling af.
Dje beide artikelen, door Dr. {Kou
wens in zijn schrijven aangehaald
(11 en 14 Juni 1903), Welke de
Noord-Brabantsqhe Middenstands-
organisator nog geheel en al ver
klaart te ondcrschtdrwvi, hebben wij
nog eens aandachtig t.agelezen, doeih
wij vinden daarin gc.edjrpoor 'van de
meening, die „Dé Tijd" aan Dr.
Nouwens in het artikel, van 15 Juli
j.l. toedichtte.
Intueschen zullen wiij: zeker niet
nalaten, de ongetwijfeld belangrijke
beschouwingen, welke „De Tijd" ter
verdediging van hare zaak geven
zal, onzen lezers voor te jzettep.
En nu het tweede verzoek van „De
Tijd" aan ons adres. t
In een viertal artikelen besprak
het blad Prof. Aengenent's „Leer
boek der Sociologie."
„De Tijd" critiseerde dit werk,
voor zoover het de Katholieke Mid-
densfc indg n jüf|p 8 itie Ü'vp 'eekfc op
de volgende wijze
In zake de middenstands-organi
satie neemt de schrijver, zooals
overal, het zuiver katholieke
standpunt in, maar voor degenen,
die een leiddraad Vragen voorde
p r a c t ij k, geeft het theoretische
betoog, dat katholieke organisatie
de normale en ideale is, niet vol
doende licht.
De christelijke, niet speeifiek-
katholieke boeren organisatie
besprekend, zegt prof. Aengenent,
en volkomen terecht, ter vergoe
lijking, dat rekening moet gehou
den worden met de historische ont
wikkeling. [Wharorn dit ook niet
toegepast op de middenstandsor
ganisatie? Dje bewering, dat deze
nog .in haar opkomst is, moge in
het algemeen juist zijn, het
is toch ook waar, dat de opkomen
de katholieke organisatie in groo-
tere steden reeds met-katholieke
middenstands- (en patroons-) bon
den vond, waarbij niet weinig
Katholieken waren aangesloten.
Dfe vraag dringt zich derhalve op,
of deze Katholieken, die natuur
lijk slechts ongaarne de voordee-
len van een goed gevestigde en
bloeiende organisatie prijsgeven,
kunnen en mogen verplicht wor
den ze te verlaten; dan wel, of
de principiëele voorstanders van
de katholieke organisatie er mee
volstaan kunnen, dat zij, het histo
risch gewordene eerbiedigende,
de bij de niet-katholieke mid-
denst-mds-verceniginaea aapg Mo
ten Katholieken samenbrengen ijn
sociale bonden, opdat zij hier
in een tegengift vinden tegen het
kwaad der neutraliteit. iWnj doen
hier geen uitspraak, maar willen
er toch aan herinneren, dat
als wij ons niet zeer sterk vergis
sen o. a. dr. Nouwens in de
groote steden dezen middeniveg in
geslagen wilde zien.
Een verder bezwaar is, dat- prof.
Aengenent de organisatie van mid
denstanders en arbeiders, in zoo
verre het confessioneele vraagstuk
daarbij te pas komt, te 'zeer over
één kam scheert. Ongetwijfeld, de
bij neutrale middenstandsbonden
aangesloten Katholieken kunnetn
met liberale denkbeelden bespiet
worden, gelijk die bonden aan „li
berale tendenzen" onderhevig zij n.
[Wij' ontkennen het gevaar aller
minst. Maar het gaa,t toch niet
aan, deze neutrale bonden daar
om op één lijn te stellen met de
„neutrale" vakorganisatie der ar
beiders, in zooverre deze gevaar
oplevert voor socialistische, gene
voor liberalistische besmetting-
Vooreerst staat de „neutrale"
vakorganisatie der arbeiders fei
telijk zeer sterk onder socialis-
lischen invlo d; de öoCjial'sten be-
heerschen baar in hun geest, len
misbruiken ze algemeen tot propa
ganda van hunne sociale en poli
tieke inzichten. Niemand Zal be-
Averen, dat het liberalisme zich. al
dus verhoudt tot de neutrale mid-
denstandsvereenigingen. Ee|n an
der groot verschil is het volgende
voor de arbeiders, die in de soci
ale beweging betrokken zijn, gaat
op bet oogenblik van het socialis
me een allergevaarlijkste zuig-en
aantrekkingskracht uithet socia
lisme fascineert de arbeiderschare
door zijn nieuwheid en zijn schijn
baar idealisme, door zijne stout
moedigheid en zijn opgang, terwijl
het liberalisme met. zijn tanend
prestige eh proefondervinde
lijk onboudbaar gebleken be
ginselen grootendeels zijn
bekoorlijkheid voor het volk ver
loren heeft. Wanneer liberalisme
en socialisme beide gevaar opleve
ren, het socialistisch gevaar
is op het oogenblik toch verreweg
het grootste.
Ook hier dient trouwens in aan
merking1 te komen de vraag, welk©
door den schrijver bijna geheel
over het hoofd wordt gezien, in
hoeverre zuiver katholieke ver se-
nigingen, gelet op de locale toe
standen, bij machte zullen zijn om
hun naaste doel te bereiken.
Wie, door blindelings vast te hou
den aan het ideaal, dit doel zou
missen, is een onpractisch, zelfs
een gevaarlijk idealist, omdat hij
het katholiek vereenigingsleven in
discrediet zou brengen en de gess
ten ervan zou afkeerig maken.
Ook het hoogste en laatste doel
van het vereenigingsleven, dat-
door de Katholieken moet worden
nagestreefd, wordt trouwens niet
bereikt, als het naasts doel Wordt
gemist.
Op grond van deze overwegin
gen, lijkt het ons ook hier ©en ge
biedende eisch, het ideaal der thso-
riseerende sociologen te toetssn
aan de ervaring en het inzicht
der practici, die in het Volle le
ven staan en derhalve kunnen par
gaan, wat feitelijk al dan piet be
reikbaar is.
Wij hebben niet alleen een ienke-
len zin, maar het gansc.he stuk van
„De Tijd", voor zoover het de kwes
tie der Middenstandsorganisatie
raakt, hier medegedeeld.
Ongetwijfeld Zal het Amsterdam-
sche blad met deze overnam© tevre
den zijn.
Het zij ons echter veroorloofd, nu
onze lezers alles wat „De Tijd" hier
over schreef, kennen, nadrukkelijk
het zacht verwijt van onbewust dit
betoog niet goed te hebben weerge
geven, met een beroep op de eigen
Woorden van „De Tijd"1 af te wij
zen.
Wij hebben van den beginne laf
niet anders gezegd, dan dat ,,De
Tijd" o.a. ten opzichte van de Mid
denstandsorganisatie de bestaande
beutrale vereenigingen de hand bo
ven het hoofd wilde houdendat „De
Tijd" voorK-oomsohe Midden
standers eejtf apdepen maftt-
staf aanleggen wilde dan
voor Eoomsche arbeiders.
En die meening meenden wij te
moeten bestrijden.
In liet bovenstaande stuk vermo
gen wij inderdaad niets anders te
lezen.
De toespeling op de ©enigszins
raadselachtige „sociale bonden",
waarin de Katholieken, die bij een
neutrale middenstandsorganisatie
zijn aangesloten, moeten worden sa
mengebracht, hebben wij terzijde ge
laten wie, zooals „De Tijd" doet,
Amoral Amn practische zijde
de zaak wil beschouwen, kan
dan toch niet in ernst ver-
Avachten, dat Katholieke Mid
denstanders, die met beide voe
ten in een neutrale organisatie staap,
zich nog eens (als correctiefin een
„socialen bond"(?) zullen laten bij
eenbrengen l
Onderschat durven we vragen
„De Tijd" den invloed |der „neu
traliteit" hier niet ietwat?
In de heide artikelen van Dir.
Nouwens, in 1903 in „D|e Tijd" ge
schreven, komt trouwens geen en
kelen zin voor, waarin opi iiets der
gelijks wordt gezinspeeld: integen
deel wordt daarin allerduidelijkst,
zelfs met een beroep op de Amster-
da ms eb e „Alg. Winkeliersvereeni-
ging", bet verkeerde van een „neu
trale" Middens tandsvereeniging
aangetoond; dit in het voorbij
gaan.
Intusschen: wij- laten het oordeel
of ons resumé der meening van „De
Tijd" juist was, gaarne aan onze
lezers over.
D© geheele katholieke Pers heeft
trouwens in „D|e Tijd" hetzelfde ge
lezen, of meenen te lezen, als wij.
Ook hier zijn nadere ophelderin
gen van „De Tijd", o. i. niet over
bodig en met dezelfde belangstel
ling waarmede wij afwachten, hoe
„De Tijd" pogen zal om Dr. Nouwens
aan haar zijde te halen, wachten
we óók nadere mededeelingen, waar
uit duidelijk zal worden, in welk
opzicht onze resumeering van „De
Tijd's" opinie over katholieke Mid
denstands-organisatie onjuist is ge
weest
JAPAN EN CHINA.
Het oorlogsgevaar in het Oosten
luwt.
China draait bij en geeft toe.
Volgens een telegram van de Djuit-
sche Kabelmaatschappij uit Sjang
hai, heeft de Chineesche prins-re
gent den gouverneur-generaal van
Mantsjoerije last gegeven, de onder
handelingen met Japan in zake dep
Antoeng-Moekden-spoorweg on
middellijk te hervatten, ten einde
een voor beide mogendheden bevredi
gende oplossing jep kwestie te yer-
krijgen.
Volgens een ander telegram zou
China zelfs alle bezwaren, hebben
opgegeven.
Dat zal dan wel noodgedwongen
zijn!
Intusschen, voor het oogenblik is
de kwestie van de baan, en dat is
het voornaamste.
Japan verdedigd zich onder-wijl
tegen het verwijt A7an hebzucht en
het zoeken naar zijn voordeel.
In een rondschrijven aan de ge
zanten in het buitenland, zegt Ja
pan o.m., dat het zich uitdrukkelijk
het recht had voorbehouden de tij
dens den oorlog met Rusland inder
haast aangelegde militaire spoorlijn
met smal spoor later te verbouwen
tot een flinke lijn, welke ivoor het
internationale handelsverkeer te ge
bruiken is.
Die verbouwing is afgescheiden
van allerlei gebreken, samenhangen
de met de Avordingsgeschiedenis van
de lijn en terrein-moeilijkheden
t© noodzakelijker voor het interna
tionale verkeer, daar het hier gaat
om een nieuwen verbindingsweg tus-
schen Europa en Oost-Azië. [Wil
men er iets aan hebben, idan moet de
lijn dezelfde spoorAvijdte krijgen als
het Koreaansche en het Zuid-Mant-
sjoerijsche spoorwegnet, aldus Ja
pan.
De Chineesche regeering heeft ech
ter, volgens deze lezing, steeds een
politiek van uitstellen gevolgd en
in haar nota van 24 Juni eischen
gesteld (beperking van het tracé en
van de spoorwijdte) die de 'overeen
komst A'an 1905 en de geheel© lijn
waardeloos maakten. Daar China bij
zijn koppige houding volhardde,
bleef der Japansche regeering niets
anders over dan zelfstandig te ban
delen, zonder op medewerking der
Chineesche overheden te wachten.
HE KRETENZISCHE KWESTIE.
Het begint er nu toch op te lijken,
alsof een oorlog tusschen Turkije en
Griekenland alleen door de tusschen-
komst der mogendheden kan worden
voorkomen.
De inhoud van het Turksche ulti
matum heeft in Griekenland groote
ontstemming gewekt.
De pers teekent eenstemmig verzet
aan tegen den toon van het ultimatum,
dien zij uitdagend onopzettelijk kwet
send acht. Geheel overeenkomstig de
reeds medegedeelde inzichten van mi
nister Rhalli3 zal de Grieksche re
geering antwoorden, dat Griekenland
zich npoit in binnenlandsche aange
legenheden van Kreta heeft gemengd
eD dit ook thans niet voornemens is
dat Kreta staat onder 'toezicht van
de beschermende mogendheden en
dat deze, en deze alleen, te beschik
ken hebben overden toekomstigen re-
geeringsvorm van het eiland.
Maar de Grieksche regeering zal het
daarbij niet laten.
Zij zal tevens bij de beschermende
mogendheden op interventie aandrin
gen, opdat er een eind kome aan de
Turksche bedreigingen.
Trouwens: Oostenrijk en Frankrijk
hebben reeds aan Turkije een goeden
raad gegeven en Duitschland heeft
bij beide partijen op gematigdheid
aangedrongen.
Uit Konstantinopel wordt nog ge
seind, dat ook Rusland bij de Porte
op bedachtzaamheid heeft aangedron
gen en dat het uitstel aan Griekenland
voor zijn antwoord verleend, daaraan
te danken was.
De „Frankf. Ztg." verzekert dan ook,
dat de Grieksche regeering overtuigd
is, dat de[ tusschenkomst der mogend
heden een uitbarsting zal voorkomen.
De berichten over de gezindheid
der bevolkingen blijven echter on
gunstig.
Te Kanea is men voornemens deze
week groote betoogingen t,e houden
voor de inlijviDg bij Griekenland en
heeft de inmenging der mogendheden
met betrekking tot het voeien van
de Grieksche vlag groote ontstemming
gewekt, waaraan bij deze betoogingen
wel meteen uiting zal worden gegeven.
In de zuiver Mohammedaansche stre
ken van Turkije nemen de betoogin
gen voor de handhaving van de Turk
sche rechten op Kreta toe. Beidé tee-
kenen zijn verre van geruststellend.
De Porte althans zal een zware taak
hebben indien zij gevolg wil geven
aan de raadgevingen, die inmiddels
door de gezanten der vier beschermende
mogendheden aanhaar zijn verstrekt.
Voor de rust op Kreta zelf zullen
desnoods de mogendheden wel zorgen,
maar de Turksche regeering moet de
zaak met haar eigen volk in het reine
bi engen.
ZEPPELIN.
Het gerucht heelt gisterenmiddag
geloopen, dat Zeppelin dood was.
De graaf is namelijk wegens een
lichte ongesteldheid een dagje gewee^
in het ziekenhuis vau Constans, om
(Naar het Engelsch.)
Het moeilijkste vraagstuk, dat
was op .tie lossen, was hoe men den
trein zou doen stoppen. Waanneer
de trein tot stilstaan was gebracht,
ver van elke nederzetting, dan was
Je kans op ontdekking en gevangen
neming uitgesloten. Daarom voorzag
ik mij van leen kaart van de lijn,
alsmede van een spoorboekje, Waan
in ook deze speciale treinen opge
nomen waren. Ik bevond, dat de
eeDige stopplaatsen van dezen trein
de groote steden Waren, en zoodra
de trein in deze stations aankwam,
Wierd zij omringd door sterke bewa
pende troepen soldaten, die den wag
gon met het goud in het oog hielden.
Met, een machinist en stoker, die bo-
vbn vei dmking ;w]aièn, mfct een jfc?g ft
kogels bestande locomotief, die vlak
▼oor den trein reed, leek het een
onoplosbaar vraagstuk. Toch vond
ik een oplossing.
Daarbij Was het poodig, mJenschen-
leveris op te offeren, waarvan ik
•teeda een afkeer heb gehad, behalve
vani>>er Je pood hét eischte. Mijn
plan was in he kort als volgt: Dte
stoker moest verwijderd worden en
een handig werkman een onzer
leden in zijn plaats gesteld. Den
toegang tot den waggon met gemunt
geld te verkrijgen, wasi, in verge
lijking met andere moeilijkheden, ge
makkelijk. Een velletje papier, met
bet hoofd van een groote export
firma bidrukt, overwon die moeilijk-
beid. Een groote kist met waarde
vol juwelierswerk werd naar de
plaats gezonden, waarheen ook het
gleld bestemd was, en aan de spoor
wegmaatschappij werd de vraag ge
richt, om, met het oog op de groote
waarde die in de kist verborgen zat,
deze te verzenden in den waggon
met het goud onder de hoede der
bewakers. Dit verlangen AVerd inge
willigd en toen deze concessie ver
kregen was», liad ik verder geen
vrees.
[Want de kist met jpweelen was
in bet geheel niet gevuld met Waar
devolle edele gesteenten. In plaats
daarvan bevatte zij nagemaakte ju-
Avteelen bovenaan in een lade aalnge-
bracht. Een der zijden was geheel
beweegbaar, een hellend paneel gaf
mij1, als biet geopend werd, een blik
ovter den geheelen waggon, en door
kijkgaten aan elke zijde van de kist
kon ik mijn mannen bevelen geven
op het beslissende oogenblik.
Een van onze mannen was machi
nist geweest en was bekend met de
routine op den weg. Hem AVerd opge
dragen den stoker, die op den trein
in kw»estie zou dienst doen, te be-
studeeren, en hij gehoorzaamde aan
die opdracht naar je letter. Dé trein
zou New-York laat op den avond
vaia; ziekeren dag verlaten, en ter
wijl de werkelijke stoker op Aveg
was naar de machineloods werd hij
van achteren gegrepen en gekneveld.
Mijn agenten waren zóó gretig naai'
succes, dat zij den man doodsloegen,
en zijn lijk werd in de haven ge-
Avorpen
Onze man nam dadelijk de plaats
in van den dooden stoker zonder
dat men eenige achterdocht koes-
tierde, want bij was knap vermomd.
Mijn eigen rol was nu eenvoudig ge-
noieg. Op den bepaalden avond werd
de kist gevuld; ik nam daarbinnen
mijn plaats: in, en de geheele kist
Averd t oen naar de goederenloods van
den spoorweg gereden. Die man, aan
wien was opgedragen de lading te
inspectieereii, was zeer nauwlettend,
en ik had wel reden om mij zei ven
te feJiciteeren dat ik gehoorzaamd
had aan Cardnion's vermaning om'
niets aan het toeval over te laiten.
Het, eerst Avat deze beambte vroeg,
was een onderzoek naar den inhoud
van de kist,en het deksel werd af
genomen door hen, die de kist naar
biet station hadden gebrachtmijn
eigen mannen natuurlijk. De beamb
te zag de lade met schitterend© prul
letjes, vond dat ze zeer mooi waren
en zei, dat alles volkomen in orde
was. Maar ik had een slechte tien
minuten, terwijl de kist open was.
Als er eenige argwaan gerezen wa
re als, bijvoorbeeld, de man zijn
banden diep in de kist had gestoken,
moest mijn schuilplaats noodzake
lijkerwijze ontdekt zijn, en de aan
slag was bekend geworden.
Maar niets van dat alles gebeurde,
en, tot mijn groote geruststelling,
hoorde ik het deksel weder op
de kist plaatsen, de schroeven aan
draaien, de zegels aanbrengen, en
ten slotte de kist in den bestemden
waggon plaatsen. Binnen een half
uur vertrok de trein. f
Ik had afgesproken met den pseu
do-stoker, dat op een bepaald uur
onze aanslag zou plaats hebben. Als
[Welton, de stoker, het echter 'on
mogelijk vond om zijn deel van de
afspraak op den bestemden rijd uit
te voeren, dan moest hij een over
eengekomen signaal op de stoom
fluit laten hooren, wat mij 'zou Avaar-
schuAven nog wat te wachten. Op
een zeker punt van den spoorweg
liep de weg door een tunnel. Dit
punt nu werd ons om redenen, die
duidelijk genoeg zijn, gekozen. Het
langzamer rijden van den trein zou
nauwelijks opgemerkt worden we-
,gens de helling, en de tunnel zou
vol zijn met het geraas van den
trein, dat mijn pistoolschoten onop
gemerkt zouden blijven. SVaj hadden
gezorgd, dat een aantal snelloopen-
de paarden aan het einde der tunnel
zouden gereed staan, terwijl een vol
doend getal van onze mannen hfi de
hand zou zijn om den buit te ver
voeren.
iWaj moesten het grootste deel A'an
den volgenden dag wachten om de
plek te bereiken, waar' de aanslag
zou gepleegd worden. Het geld was
opgestapeld in het voorste gedeelte
\Tan het spoorrijtuig, en bedekt met
geteerd zeildoek. Drie mannen met
JVinchester-geAveren en revolvers ge
wapend, waren op dien stapel goud
gezeten, en de remmer was biet ver
daar vandaan.
[YVjj stopten op de aangewezen sta
tions en Avanneer AVij dat deden, kon
ik, doordien de deur Werd geopend,
gewapende mannen zien, die zich
rond den spoorwagen verdrongen,
om te vragen of alles in orde was;
ik moet zeggen, dat het spoorweg-
bestuur alle mogelijke voorzorgen
had genomen, onp te waken Noor ver
lies.
Mijn horloge had een lichtende
wijzerplaat, zoodat ik, ofschoon het
donker was in mijn kist, ïzonder
moeite kon zien, hoe laat het was.
De minuutwijzer kroop langzaam
naar den bestemden tijd en dooreen
van mijn kijkgaten zag ik de drie
bewakers en de remmer druk bezig
met een poker-6pelletje.
Ik stak de loopen van mijn twee
revolvers door de daarvoor in 'de kiat
aangebrachte gaten en zorgvuldig op
hep mikkende, wachtte ik met iep
vinger aan den trekker op den spoe
dig aanstaanden tijd van handelen.
De minuutwijzer stond nu op het be
paalde punt van de wijzerplaat»
mijn vinger drukte langzaam den
trekker van de revolver in mijn rech
terhand aan, doch.... daar kwam
zwak door het geraas A-an den trein
ni den trein in den tunnel het sig
naal op de stoomfluit, dat we vooraf
hadden bepaald. I
Als het een seconde later was ge
komen, dan was ik den aanval be
gonnen, maar thans Avas ik hog in
staat te rechter tijd terug te trekken.
Ik was zeer benieuwd, wat er ge
beurd was, doch ik kon natuurlijk
niets te weten komen. Als nu eens al
mijn nauwkeurig bepaalde voorzor
gen eens te vergeefsch Avaren ge
weest Zou [Welton reeds in den be
ginne hebben gefaald?
Naderhand vernam ik, dat Melton
om zijn leven had gevochten. De
machinists een grimmige, in Zich zei
ven gekeerde man, had hem zonder
eenige \-raag medegenomen en scheen
ook geen ATerdenking tegen hem te
koesteren, doch juist toen de tijd A-an
bandelen was gekomen, had. Melton
zijn slag gemist.
(Wordt vervolgd.').
