DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
II
iswest 29-31-33, Rasrlem
Medewerking gevraagd
BUITENLAND.
Gemengde Buiteniandsche berichten
Een koning van
misdadigers.
WOENSDAQ li AUG. 1909
jaargang No. e96|
Bureaux van Redactie en Administratie
Intercommunaal Telefoonnummer 1426.
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
Wij maken er onze abonné's
met nadruk op opmerkzaam,
dat ingeval van ongelukken,
- waaruit krachtens onze -
gratis- ongevallenverzekering
- recht voortvloeit op een -
grootere of kleine uitkeering,
alle bijzonderheden omtrent
het ongeluk BINNEN ZEVEN
DA6EN nadat het gebeurd
- is, aan de directie der -
„Nieuwe Haarl. Courant"
schriftelijk moeten worden
meegedeeld.
Ingeval van ongelukken met
doodslijken afloop moet o n-
m i d d e 11 ij k aan de direc
tie der „Nieuwe Haarlemsche
- Courant" kennis worden -
gegeven.
DE DIRECTEUR
Algemeen overzicht.
FEUILLETON,
NIEUWE HAARLEMSCHE COUNT
ABONNEMENTSPRIJS)
Per 8 maanden voor Haarlemf 1,35
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.35
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post 1.80
Afxondedjjke nummers 0,03
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van 16 regels80 cent (contant 50 cent).
Iedere regel meer10 cent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents (4 contant).
Alle betalende ateonné* op dit blad, die in het bezit eener verzekeringspolis zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeid, tegen ongelukken verzekerd voor
GULDEN bij
levenslange ong.- #1 BIX B 1 i i vlütsTn 'él HM lllli besvar" verlies van
schiktheid tot
werken.
400
overlijden.
300
hand of voet.
150
éen oog.
100
éen duim.
één
wijsvinger.
15
GULDEN bij
verlies van
éen anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij Ocean" Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
't Is vacautiel
Dat beteeken t voor velen een tijd
van ontspanning, van herstel, van
krachtsvernieuwing, van het opdoen
van frisschen levensmoed en Eieuw
Weerstandsvermogen.
Meer en meer gelukkigdringt
overal de waarheid door, dat voor den
arbeider van welke soort ook, of bij
werkt met de handen dan wel met
den geest, een zekere vacantietijd on
ontbeerlijk is. En zooals het met den
volwaseen mensch gaat, zoo gaat het
óók met het kind.
!§Het kind beeft, zoo goed als de
volwassene, ja wellicht nog meer dan
deze, geregeld vacantie van noode.
En dat wel om twee redenen voor
eerst om den kleinen hersens mat en
ontspanning te geven van het school-
leereo maar ten tweede en niet
minder noodzakelijk om door frissche
lucht, door spierversterking, door spel
en uitspanning, het lichaam t.e ver-
eterken en het weerstandsvermogen
te vergrooten.
In dit laatste opzicht echter ont
breekt er aan de „vacantie" onzer
kinderen wel eens héél wat I
Eu dit üebrek klemt nog te meer,
Waar er vooral in de kringen der
kleine burgers en der arbeiders zoo
ontzaglijk veel kinderen zijn, die door
ongunstige levensomstandigheden,door
gebrek aan krachtig voedsel en vol
doende frissche lucht, door tubercu
lose, door huiselijke bekommernissen,
zoo hard noodig nebben een voldoende
en echte vacantie, met goede voe
ding véél lrissche lucht, lichaamsbewe
ging, orde en tucht
Men gevoelt bet: hier is een leemte,
die door het vrijaf-hebben van de
school wel allerminst voldoende wordt
aangevuld.
In die leemte voorzien de Vacantie
kolonies.
Een verblijf van een drietal weken
in een boschrijke, zonrijke streek, aan
het Noordzeestrand of op een andere
gezonde plaats, geeft de ondervin
ding heeft het klaar en duidelijk be
wezen voor al zulke stumpertjes die
in den strijd om het bestaan zwakke
lingen en dus de minst fortuinlijken
dreigen te worden, de beste resultateD.
Ongeloofelijk dikwijls is het succes
van zulk een echte vacantie voor
tal van kinderen geweest.
Althansnaar het lichaam.
Daar was het dan toch om te doen,
zegt u
Een oogenblikje I Totnogtoe werd
bet stoffelijk-goede werk der vacantie-
kolonies verricht door „neutrale" ver-
eenigingen. Maar hoe verdienstelijk die
vereenigingen ook zijn, voor onze
Roomeche kinderen begeeren we ze
niet, kunnen en mogen we zelfs hunne
hulp niet aanvaarden.
Althans, we moeten uitzien naar
eigen, Roomsche inrichtingen, waarin
onze Roomsche kinderen het goede
en voortreffelijke resultaat naar het
lichaam. dateeD vacantiekolonie geven
kan en ook geeft, kunnen verkrijgen.
Daar zijn er, die dit aandringen op
Roomeche instellingen neg altijd maar
wat „onverdraagzaam" vinden.
Van eigen katholieke scholen zien
dezulken de noodzakelijkheid wel in:
maar van andere eigen katholieke in
richtingen vindt men de dringende
noodzaak 'niet bewezen.
We hebben nu niet te spreken over
andere instellingen, maar ons bepalend
bij de vacantiekolonies, vragen we;
kau er wel een intiemer omgang tus-
schen kinderen mogelijk zijn dan die,
welke in die kolonies gedurende het
verblijf aldaar bestaat? Dat is als een
gezinsleven, ja, nog intiemer doordat
het zoovele en enkel kinderen zijn,
die met elkaar spelen, zich vermaken,
buiten zijn, die met elkaar omgaan
veel nauwer dan bij het speien op
de straat of elders.
Daarenboven een inzender in „De
Tijd" merkte dit onlangs in een arti
kei zeer terecht op behooren de
kindereo die naar een vacantiekolonie
gaan wegeos lichamelijke minderwaar
digheid, toch meestal ook tot de zede
lijk Zwakkeren, voor wie dus het nauw
lettend toeziet.t op den omgang met
anderen des te scherper wezen moet!....
Dit alles bijeen, kan géén goed ka
tholiek opreebt zeggen, dat voor vacan
tiekolonies de eischRoomsche kin
deren in Roomeche omgeving en onder
Roomsch toezicht, overdreven is.
Integendeel: alles moet er gedaan
worden, om Roomsche inrichtingen
van dezen aard te verkrijgen, dat is
in het belang ODzer kinderen en in
het belang ook van ons katholiek
onderwijs,op welks resultateD en doel
de neutrale vacantiekolonie uit den
aard der zaak remmend werkt, dure
plicht
Welnu, na dit alles durven we ge
rust de warme medewerking vragen
van al onze lezers, die een steentje
kunnen bijdragen tot de oprichting
van een Haarlemsch Comité, voor de
uitzending van Haarlemsche Room
sche kinderen die daaraan beboette
hebben, naar een Roomsche vacantie
kolonie.
Een zoodanige kolonie is in voor
bereiding: dank zij de geestdriftige en
onvermoeide pogiDgen' van pastoor
Suidgeest te Egmond aan Zee, zal
aldaar naar wij hopen spoedig
een katholieke kinder-vacantiekolonie
gereed zijn om arme kinderen die 't
verblijf in een uiterst gezonde omge
viDg een poosje noodig hebben, te
ontvangen.
In Haarlem zijn een aantal katho
lieke onderwijzers, mannen met een
warm hart, voor het kind en een echt
Roomsch gevoel voor wat Roomsche
kinderen noodig hebben, bezig om een
Comité te vormen en voorbereidende
maatregelen te nemen, teneinde een
plaatselijke vereeniging op te richten
die geregeld de weldaad van een ver
blijf in een vaoeDtiekolonie aan die
katholieke kinderen die daarvoor in
aanmerking komen (en hoevele zijn
er dat niet?) mogelijk zal maken.
Dit korte woord moge dienen als
een introductie voor die wakkere
mannen, wanneer zij bij onze lezers
aankloppen.
En van harte wenschen wij hun
een goeden uitslag op hun pogen:
we twijfelen er niet aan of Haarlem's
katholieke burgerij, die al zooveel
goeds toor de zwakke en zieke eD
tuberculeuze kinderen doet, zal deze
echt katholieke zaak met bet mooie
charitatieve doel, dat wij hierboven
uiteenzetten, warm en van harte
steuntn
BALKAN-KWESTIES.
Het moet dan toch gezegdde
Jong-Turken spelen hoog- spel.
Van alle kapten dringen de fno-
gendbeden aan op verzoening: etn
onomwonden wijzen zij de Turken
er op, dat zij de sympathie van
Europa zullen verspelen, indien zij
aansturen op een oorlog met Grie
kenland!
Trouwens: het zeldzame schouw
spel wordt vertoond, dat alle mo
gendheden het eens zijn.
i
Zooal3 reeds gezegd is in onze
berichten, heeft ook Oostenrijk tot
de Porie vertoogen gericht.
Daartoe begaf zich de Oosten-
rijksch-Hongaarsehe gezant, mark
graaf Pallavicini, naar de Porte, met
de mededeeling. dat Oostenrijk
Hongarije een gewelddadig© oplos
sing van de Kretenzer kwestie ten
zeerste zfbu afkeuren, en dat het de
oplossing van de kwestie aan de be
schermende mogendheden overlaat.
In Russische diplomatieke krin
gen. zoo wordt uit St. Petersburg ge
meld, wordt ook al de houding van
Turkije afgekeurd.
Men acht de nota aan.Griekenland
ongerechtvaardigd en voorbarig en
verklaart, dat de mogendheden alles
zouden doen ten einde een 'oorlog te
vermijden en zouden zorgen, dat, in
dien hij toch mocht uitbreken, de
strijd zou blijven gelocaliseerd.
Over Londen komen intusschen
minder gunstige berichten uit Tur
kije.
Men zou, volgens deze, te Kon-
stantinopel overtuigd zijn. dat het
antwoord van Griekenland niet be
vredigend geacht zou worden en tot
het afbreken der diplomatieke be
trekkingen zou leiden.
Intusschen zijn er óók al berich
ten, dié vertellen dat d© mogendhe
den het niet zóó eehe zijn als wel
lijkt.
De „Temps' heeft zich namelijk
met voldoening uitgelaten over het
feit, dat Frankrijk en Diuitsohland
hetzelfde inzicht hebben in de Kre
tenzische kwestie en dat Diutseih-
land op gelijke wijze optreedt als
Frankrijk. .Nu verneemt de „Köln.
Ztg'." echter, uit Berlijn, dat het
optreden van Duitsehland door de
„Temps" niet juist wordt voorge
steld.
Het heet n.l. dat de Djuitsehe re-
regeering den D'uitschen gezant te
Konstantinopel heeft opgedragen te
verklaren, dat de regeer;rig te Ber
lijn de houding van Turkije afkeurt.
De Duitsche gezant te Konstanti
nopel heeft, niet bevel gekregen Tur
kije de afkeuring van Duitsehland
te betuigen, maar hij heeft slechts,
naar aanleiding van de dreigende
verwikkelingen, de Turksche regee
ring aangeraden zich niet te laten
meesleepen door de heerschende op
winding en in haar eigen zoowel als
in het algemeen belang, zoover het
gaat, een vredelievende politiek te
voegen. Dezelfde raad is te Athene
gegeven en daarbij is Duitsehland
slechte, trouw gebleven aan zijn ond
grondbeginsel steeds op te treden
voor de zaak van den vrede, waar
deze wordt bedreigd.
Waaneer daarbij het Duitsehe op
treden overeenstemt met dat der be-
bescbermende mogendheden, kan het
Duitschlands slechts voldoening
schenken.
Men is echter niet verder gegaan
en er is geen sprake van een geza
menlijk optreden met de bescher
mende mogendheden, dat door
Duitsehland zou zijn gezocht of be
doeld.
De beschermende mogendheden
hebben de zorg voor Kreta op zich
genomen, en Duitsehland, dat zich in
dertijd van de Kretenzische kwes
tie heeft losgemaakt is niet van plan
zich er thans weder in te mengen.
Duitsehland en Oostenrijk zullen
op eigen initiatief steeds alles doen
oin den vrede te bevorderen
Ook hier teekent zich dus Weer af
de scheiding tusschen de „entente"
en de twee Keizerrijken van Mid
den-Europa
Over de plannen voor de toekomst
lezen we van allerlei. i
Volgens het „Berliner Tageblatt"
hebben intusschen de protectie-mo-
gendheden de Porte aangezocht een
grondwet voor Kreta te ontwerpen.
De beteekenis van dit besluit zou
niet, gering zijn, daar hiermee feite
lijk meteen gezegd is, dat de bescher
mende mogendheden de Turksche
souvereiniteit over het land erken
nen.
De Porte heeft dan alle heden hier
mede haar instemming te betuigen,
terwijl Griekenland, dat, zooals
reeds is gezegd, de oplossing der
kwestie geheel aan de uitspraak der
mogendheden overlaat, er zich waar
schijnlijk wel mee vereenigen zal.
Het, streven der mogendheden is
klaarblijkelijk er op gericht, een
vreedzame oplossing der Kreta-zaak
te vinden en in elk geval den oor
log tusschen de Porte en Grieken
land te verhinderen.
Bij Engeland schijnt intusschen
nog een nevengedachte te bestaan,
zegt, het „Berl. Tagebl.".
Evenals de andere mogendheden
wil ook Engeland tegen eiken prijs
den krijg verhinderen, doch de
hoofdgedachte der Engelsche poli
tiek zou toch wezen, er tevens voor
te zorgen, dat Kreta in Turksche
handen blijft.
De Engelsche regeering zou name
lijk, wanneer Turkije aan haar het
bezit van het eiland te danken heeft,
hiervan profijt kunnen trekken, door
voor zich zelf een soort van toezicht
op de Kretenzer aangelegenheden te
eiscben. Het denkbeeld, zich hier een
versterkt punt ter bescherming van
den zeeweg naar Indië te verschaf
fen, zou bij de Engelsche n in de
Kreta-onderhandelingen op den
voorgrond staan.
Het „Berl. Tageblatt" ziet in hét
streven van sommige mogendheden,
om Kreta een autonoom bestuur te
verschaffen, een bewijs, dat zij En-
gelands plannen hebben doorzien en
ze op deze wijze trachten tegen te
werken.
DE MILITAIRE KWESTIE TE
BELGIË.
De Belgische Katholieken toonen
zich zéér begrijpelijk daar Bel
gië een land is welks, neutraliteit
door de mogendheden formeel is uit
gesproken zeer afkeerig van 'het
militarisme.
De smaak des konings en het drij
ven der liberale partij, voert echter
de Belgische regeering steeds meer
in die richting.
Er schijnen nu plannen te bestaan
om althans wat het leger betreft,
een Katholieken Bond te stichten,
die het vrijwilligersstelsel zal pro-
pageeren boven de hatelijke conscrip
tie.
Verscheidene bladen voorspellen
al, dat spoedig die Bond een 100.000-
tal leden zal hebben.
't, Gaat van Katholieken uit. dus
kan dat de goedkeuring van blade*
als het joods'h-liberale „Handels
blad" niet wegdragen. Het blad de
biteert dan ook deze enormiteit:
„Dus 100.000 Belgen, die openlijk
„wenschen te verklaren, dat huneer-
„ste plicht als staatsburger hen te-
„gen de borst stuit en die het ge
makkelijker vinden, dezen met es-
„nige zilverlingen af te koopen."
Wel, wel!
„Be eerste plicht als staatsbur
ger", waarschijnlijk is déze be
schouwing door het redactieklerkje
geschreven. Men kan niet veronder
stellen van een bevoegd redacteur,
dat hij de gehate-conscriptie uit Na
poleon's tijd zoo maar „de eerste
plicht" van den staatsburger noeme*
zal
Men ziet intusschen weer, hoe de
liberale pers zich laat verleiden tot
allerlei dwaze qualificatiën, als het
Katholieken geldt.
De beschouwing over den „eersten
plicht" en de ontboezeming over „de
zilverlingen" is wel het dwaaste wat
we in den laatsten tijd van dien kalnt
onder de oogen kregen
Kardinaal Panici f.
Een plotselinge dood heeft weer een
der leden aan de Romeinsche Curie
ontrukt. Mgr. Panici werd eergister-
morgen stervend op zijn bed gevonden.
Ternauwernood kon men hem nog de
laatste heilige Sacramenten toedienen.
Mgr. Panici was te Rome zeer goed
bekend. Hij was titulair-aartsbisschop
van Laodicea en secretaris van de
congregatie der Riten. Op hem rustte
o.a. de taak om in de plechtige Zit
tingen voor den Paus voorlezing te
doein van de decreten waarbij de ver
schillende phasen der zalig- en heilig
verklaring worden ingeluid. Hij was
68 jaar oud. (Msb.).
Het spoorwegongeluk nabij Parijs.
Aangaande het spoorwegongeluk, dat
Zondag in de nabijheid van Parijs
plaats had, zijn o.a. nog de volgende
bijzonderheden te meldenDe botsing
werd veroorzaakt, doordat een goede
rentrein uit Longjumeau in volle vaart
op een stilstaanden personentrein in
reed. Deze zag zich namelijk den weg
versperd door een kar, waarvan het
paard op de rails gestruikeld was,
zoodat midden op het traject halt ge
maakt moest worden. De machinist
Naar het Engekchj
31)
Hij waa van plan geweest,
Sen machinist, terwijl deze leun
de over de stoom klep, van ach
teren neer te slaan, maar volgens
hetgeen ik hoorde, had de
•aacbinist den slag zien aankomen
Waarschijnlijk had hij den opgehe
sen arm in een weerspiegelend stuk
•betaal gezien.
Hij was plotseling uit zijn bukken
de houding opgestaan, zoodat de slag
zijn schouders in plaats van zijn
hoofd trof. Een seconde later had hij
rich omgewend en Wc.iton woest
Aangegrepen, hem hüjigend van drift
®®n verraderlijken hond scheldende.
Welton had juist den tijd óm den
hefbqom van de stoomfluit op te
"ichten om mij; het alarmsignaal te
'Reveil voor hij moest worstelen te-
8en dezen met herculische kracht ge-
danen greep. Zij vochten als wan-
hopjgen op de door een ijzeren hek
afgesloten staanplaats op de looo-
riotief. i
Krankzinnig van vrees dat ad les
*Qu mi*l ukken, wierp [Welton aich
met wilde kracht op den machinist,
lichtte hem op in zijn armen en
wierp hem met een kraqhhigen zwaai
van zijn gespierde armen van de lo
comotief.
De trein reed met een «snelheid van
naai- schatting veertig mijlen in het
uur, en het lot van den heldhaftigen
machinist kan men zich dus Verbeel
den, want het is te akelig, voor een
beschrijving.
Welton had nu den trein in zijin
macht, en besloot dadelijk te han
delen. Hij rukte aan den hefboom
van de stoomfluit, om heet veilig
heidssignaal te doen hooren, ver
minderde de snelheid een weinig en
wachtte.
Zoodra. ik het tweede gefluit hoor
de, vuufrde ik mijn beide pistolen
gelijktijdig af,, en twee van de-ge-
wapenden vielen zonder een kreet
te slaken dood op den grond. Maar
vóór ik den haan van de revolvers
weer kon spannen, waren de over
blijvende bewaker en de remmer
naar hun geweren gesneld en keken
verschrikt en verbaasd rond, van
waar de schoten waren gekomen.
Vóór zij dat konden uitmaken, vuur
de ik nogmaals en de remmer viel
neer. Toen bleef er slechts nog één
bewaker over. Doóh deze had de
vlain van mijne pistolen gezien, en
vuurde drie schoten van zijn repe-
teer-geweer af in de kist, waarin ik
lag. Een schot ging rakelings langs
mijn oor, het tweede joeg een kogel
door mijn linkerarm, het derde miste
mij geheel. Vóór hij nogmaals den
trekker kon achterover halen, had
ik wederom door den rook op hem
gevuurd, en viel hij waggelend neer.
Er verliej) geen seconde, of ik had
de losse zijde van de kist verwij
derd, en stond in het midden van de
waggon. Ik ging langzaam voor
waarts, en juist toen ik den laatsten
man voorbijging, dien ik had neer
geschoten, voelde ik mij vast om
klemd bij den enkel en werd ik
krachtig- tegen den grond gesleurd.
Toen begon er een woest gevecht.
De bewaker had een lang jachtmes,
waarmede hij mij in het hart tracht
te te stooten. Mijn gewonde linker
arm hinderde mij geweldig, en wij
rolden en worstelden daar, tot ik, al
mijn krachten inspannend, in staat
was den pols van den wakkeren ke
rel naar achteren te buigen, zoodat
de beenderen kraakten en het ines
rinkelend op den bodem van den
waggon viel. Mijn revolver te voor
schijn halen en hem daarmede leen
geweldigen klap op het hoofd te ge
ven was nu het werk van een oogen-
blik, en spoedig zakte hij bewuste
loos ineen.
Toen sprong ik op en onderzocht
mijn positie .Dó andere drie lie
den hadden hun bekomst gekregen
zij waren allen* dood. De man,
dien ik bewusteloos had geslagen,
ademde zwaar en steunend, en toon-
de overigens geen teeken ran leven.
Ik was meester van het terrein in
den waggon en had. eenvoudig ite
wachten tot "VVelton zijn deel van het
werk had verricht.
Dit oog'enblik kwam spoedig. De
snelheid van den trein werd aan
merkelijk verminderd en Welton
fiool herhaaldelijk, zooals machinis
ten doen, als er een defect of verhin
dering om voort te gaan op de lijn
is. Er werden verscheidene hoofden
uit de raampjes van de slaapwag-
gons gestoken, doel; de nacht was
zeer donker en niets was er te zien.
j-ü zag een enkel rood licht opduiken,
bijna vlak naast mijn waggon, en
begreep dat onz:e mannen daar wa
ren. ,Welton stopte den trein. Dla^
delijk wierpen twee mannen een
dwarsligger achter de wielen van
den waggon met goud. Welton ge
bruikte zijn remmen juist genoeg om
den trein een voet terug te rijden,
ten einde de koppeling slapper te
maken, een man gleed tusschen de
waggons en wierp den grooten sta
len schakel af, en de waggon met
goud was vrij. Een lang, doch niet
te luid fluiten was het signaal, Wel
ton opende dadelijk de stoomklep,
en de trein verdween in den nacht.
Eten stilstaanden waggon van zijn
inhoud te berooven Was een eenvou
dige taak en de kisten werden gela
den op de wachtende karren, Izonder
eenig ongeval. Daarop reed de
heele troep weg, den leegen waggon
o© het spepr aihAuJtteod VJ|t'»®sij-
len verder stroomde een groote ri
vier, waar een boot in •gereedheid
lag. Het goudgeld werd in die boot
opgestapeld, en met verschillende
vrachtgoederen bedekt; eenigen on
zer gingen met de boot tnede om de
kostbare lading te bewaken. De boot
voer den stroom af tot wij het Mi-
chigan-meer bereikten, waarna de
overbrenging naar Canada waar het
goud in veiligheid werd gebracht,
een gemakkelijke taak was.
Ik had maatregelen genomen voor
Welton's veiligheid, want hij was
voor mij een te verdienstelijk man
om opgeofferd te worden. Dertig
mijlen verder op liep de lijn door
een dal. Hier stopte Welton den
trein, en sprong van de staanplaats
der locomotief. Hij was zeer goed be
kend met het land, en had geen
moeite om een schuilplaats te vin
den. Een weinig later ontmoette 'hij
mii weder in New-York.
Alles was voortreffelijk gegaan
en ik had reden mijzelven met het
succes geluk te wenschen. Bijna een
millioen dollars was zonder eenig
ongeval aan onze zijde, genomen.
De nieuwsbladen werden welspre
kend als zij dezen diefstal in alle
bijzonderheden mededeelden, en ik,
als een man, die hart heeft voor de
algemeene belangen, bood een flinke
som aan als belooning voor hen, die
de dieven arresteerde, welke som,
wat ik eigenlijk niet behoef te zeg
gen, nooit werd opgeëi*cht. |£aar
.toen ik vernam dat een der bewa-
I kers, een gehuwd man met een tal-
rijk gezin was, liet ik een flinke
som in alle stilte naar de weduwe
brengen, en wist zoodoende mijn
verstoord geweten eenigszine tot
kalmte te brengen.
Nadat ik op deze wijze getoond
had, dat ik een waardig opvolger
van den dooden Cardmon wasi stond
ik mijzelven eenige rust toe, om!
mijn huwelijk te doen voltrekken.
Toen ik nabij New-York de witte
broodsweken had doorgebracht, oor
deelde ik het tijdstip gekomen om
Weer naar Londen terug te keersn.
Ik besprak de beste reeks staatsie
hutten op de stoomboot voor mijn
vrouw en mij. en nam passage naar
Iiverpool, wel voldaan over mijn
verblijf in de groote republiek.
Maar terwijl ik de zeereis maakte,
was mijn brein voortdurend bezig
met het maken van allerlei plan
nen, en het verlangen om leen of an
der geruchtmakend feit te doen,
maakte mij bleek en slapeloos. Want
er was buit te behalen aan boord van
de stoomboot, als men zich er een
weinig moeite voor wilde getroosten,
en uur na uur, terwijl de groote
boot zijn weg naar Europa ver
volgde, beraamde ik middelen om
een plan uit te voeren.
Wordt vervolgd.).
