DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND,
■sgsr 400300 SS IÖ0 100 KT
I
Kort Verslag van de Tweede Kamer.
Een nabetrachting.
BUITENLAND.
Gemengde Buiteniandsche berichten
In den strijd des
levens.
ICissë^ritasït&veisi 29-3l-33f Haarlem
DONDERDAG 26 AUG. I909.
348t® Jaargang;. No. 6974
Bureaux van Redactie en Administratie:
Intereominiiinasi Telefoonnummer 1426.
Vo«r advertentie» en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1820.
Jaargang Sept. '09—1910.
De Administratie verzoekt allen,
die zich als abonné hebben opgegeven
voor 27 Aug. de kosten ad. f 0.50
ts willen epzenden aan het bureau
Kinderhuisvest, met duidelijke
vermelding van Naam en
Adres des afzenders.
Algemeen overacht
FEUILLETON.
9)
NIEUWE HAARLEM8CHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS!
Per 8 maaadoii voor Haarlem
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente)
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post
Afzonderlijke aummsrt
f 1,85
1.85
1-80
0,08
PPUS DER ADVERTENTltN:
▼a* 16 regels80 eemt (eentant 5® ce»t).
Iedere regel meer10 cent.
Buiten Haarlem es de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 oent (6 regels), driemaal voor 50 eentg (8 eentant).
1008
Alle betalende abonnét op dit blad, die In bet bezit eener verzekeringspolis zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
GULDEN bij IS &N #1 #1 jÜk 4 S** attt tvb» ua <i M tfts SÏ& GULDEN bij
300
verlies vaB
één
wijsvinger.
15
GULDEN b(j
verlies van
4en anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij Ocean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
Ee* nabetrachting over Se aïge-
loopen „Soc.iale .Week" te Nijmegen
mag in onze kolommen niet ontbre
ken.
[Wij hebben gemeend, Üat het on-
aood'g was, werkelijke „verslagen"
te leveren van de lessen, idle drie
maal per dag werden gegeven. Een
les „verslaat" men niet, en daar
enboven het programmaboek, dat
voor een luttel bedrag voor ieder
een te verkrijgen was, gaf al te voren
een uitvoerig en door de lesgevers
zélf bewerkt overzicht van wat er
gezegd zou worden, en een ver
slaggever, de beste ztelf-s, kan in een
dadelijk neer te schrijven verslag
daartegen niet op!
Djoch dat aehterwege-blijven van
eigenlijke verslagen is geen bewijs
van mindere belangstelling in de
Sociale [Week! Dat heeft wel aan
getoond al wat we te voren schre
ven erover.
Persoonlijke indrukken hadden we
willen geven over de Week, doch
dat is ons nelaas niet mogelijk ge
weest.
En we zijn dan aangewezen op
een nabetrachting, aan de hand van
gegevens, ons door bezoekers Ider So
ciale [Week welwillend verstrekt, en
van indrukken, (door Verschillende
vrienden verzameld.
Uit alles wat we vernamen, is
Wij ons nu vast gegroeid |de
overtuiging, dat ide „Sociale [Week'
van nu af niet meer gemist1 Z.il kun
nen worden in het Rooms ehe levetï
van Nederland.
Voor velen is zte een behoefte ge
worden, iets waar ze op rekenen, en
een welkome inleiding tot zelfstudie
die als-noodz&kelijk-gevoelde leiding
geeft.
Over het aantal der deelnemers
iets te zteggen, schijnt ons nutteloos
de toevloed was groot, bij sommige
lessen grooter zielfs dan bij vorige
Sociale [Wieken. Doch dit lijkt ons
(behalve voor de f inancieele re
sultaten) vrij onverschillig. (Want
er zijn bij die deelnemers nog altijd
velen, van wie 't klaarblijkelijk is
dat ze er zoowat niets van zullen
„meenemen", sofeiale figuranten, die
misschien eèlf te goeder trouw mee-
neD dat ze aan deze sociale lessen
wat hebben zullen, maar voor wie
wegens onvoldoende grondkennis de
stof toch werkelijk te hoog is.
Intussehen: al onderschatten we
niet het gevaar, dat zulke idilettant-
scciiologen medebrengen voor ide so
ciale beweging in haar geheel en
voor plaatselijke actie en den goe
den stuur van het Rpomsche veree-
nigingsleveu in het bijzonder,
toen hebben we vertrouwen genoeg
in de degelijke kennis der voorman
nen en in net zoo nuttige ij astituut
onzer geestelijke adviseurs, om ide
„eocialerigheid" van die ijverige,
maar voorstudie missende volgelin
gen niet te vreezien.
De groote beteekenis van het ge
hoor der „Sociale Week" te 'Nijme
gen was gelegen naar onze zegs
lieden in de kwaliteit van ie
aanwezigen.
Die kwaliteit verbetert nog bij el
ke Sociale Week.
Be menschen, die eens uit nieuws
gierigheid komen kijken, of voor Wie
Sociale actie een modeartikel is, ver
dwijnen. En de studiemensciheïi, die
er wat aan jhehben en die weten waar
ze hun kennis voor gebruiken kun
nen, blijven over.
Journalisten en jonge advocaten,
studenten van hooge.-chool en semi
narie, bestuurders van katholieke
vereenigingen en priesters, dat
is.de kern geweest van het ge-hoor
der Sociale Week. En dat waren
ook juist de menschen voor wie
wat het onderwerp aangaat de
Sociale Week zooveel vpordeel kan
doen.
Alleen mag hier de opmerking
worden gemaakt, dat sommigen ver
wacht hadden, meerdere geestelijke
adviseurs aanwezig te zien. Bij de
zware taak, die dezen geestelijken
raadslieden van het sociale leven op
de schouders is gelegd en die nog
steeds wordt verzwaard, is net on
twijfelbaar van hoog belang, dat zij
voeling honden met den ylooiuitgang
van sociale kennis die door de voor
mannen der vereenigingeia wordt op
gedaan.
Ook wat het onderwerp betreft is
deze Sociale Week een gelukkige ge
weest. Te voren hebben we dat al
kunnen zeggen: aah deze economi
sche studie-in leiding, die den onder
grond vormen moet voor de kennis
van tal van speciaal-sociale vraag
stukken, nu eens de volle aandae.it
te wijden, 'dat was een goede
gedachte.
En de idtvoering daarvan is even
eens op de hoogte geweest van liet
onderwerp zelf. Er waren er, die
klaagden over de voordracht van
sommige sprekers, en inderdaad
schijnt- de keuze vau enkele leeraren
niet zoo gelukkig geweest te zijn.
Intussehen Zij hier onbevooroordeeld
gezegd, dat wij de eritiek, zooals
die met name in „D|e Maasbode"
werd geoefend, ten eenenmale moe
ten af keuren. Dlat men van eein leer
cursus als de Sociale Week is, „ver
slagen" geeft, lijkt ons reeds iels
abnormaals, maar nog méér, dat
men die'verslagen in eritdschen vorm
giet! Afgezien ervan, dat deze cri
tic k door de inderdaad reeds over
drukke werkzaamheden gedurende
de week nooit objectief genoeg kan
zijn, komt het ons voor dat het beter
zou zün geweest, en opbouwender,
mogelijke aanmerkingen te bewaren
voor een afzonderlijke bes dh opwin ff
achteraf.
En daarenboven, toegevende dat,
naar veler onzer zegslieden moening,
de keuze van sommige leeraren niet
gelukkig was, en dat een Sociale
Week niet een oefenschool voor spre
kers is maar geheel en al op 't nut
voor de hoorders moet zijn ingericht,
het zou er toch te mal uitzien
als geen jongere zich voor het eerst
meer op de Sociale Week als leeraar
mocht doen hooren!
Wat den vorm betreft zij men
tevens indachtig, dat men op de So
ciale Week niet komt om het „hoe",
doch om het „wat", al waardeert
men dan daarbij dubbel het kristal
heldere van prof. Aeugenent's voor
dracht, of het sympathieke van ür.
Nouwens' optreden, of mr. Aalber-
se's gemoedeljjken toon vol geest,
of' het schitterende van dr.. Raayma,-
kers' eloquentie
Zcowel wat het gehoor aangaat
als wat het onderwerp betreft en
de manier waarop dit is uitgewerkt
in de vele lessen, heeft deze Sociale
Week dan naar getuigenis van al
onze berichtgevers een schitterend
verloop gehad.
En een kranige, enthousiaste slot
zitting, waarbij de heer Engels vodr-
al. een flink figuur maakte, bekroon
de liet geheel.
Bat succes doet ons genoegen, en
van harte.
Wij hebben immer zooveel ge-,
daan als we vermochten, om de soci
ale Week aan te prijzen en voor
onze lezers die ervan vruchten kon
den plukken, als onontbeerlijk eigen
lijk voor te stellen,
Be uitkomsten bewijzten telken
jare, dat wij daaraan goed doen.
Bewijzen óók, dat id.e door sommi
gen gevreesde eenzijdigheid op soci
aal gebied daarbij niet is te vreezen.
Met waardeering derhalve voor
hetgeen te Nijmegen is geboden,
spreken we onze beste wensqhen uit
voor de uitwerking van Wat daar
is geleeraard. Onze sociale vereeni-
ginegn en heel ons Room'sehe Neder
land, ja geheel het vaderland, zullen
daarvan dan de goede vruchten
plukken
UIT FRANKRIJK.
Da Katholiek, die van Frankrijk
hoort, denkt dadelijk en haast alleen
aan de vervolging, waaraan de Ka
tholieke kerk daar blootstaat, aan de
rechtsverkrachting die er tegen de
Katholieken wordt gepleegd.
En hij stelt zich het land voor als
een, waar alle Katholiek geloof helaas
afsterft, waar de mooi echt-Fransche
liefde voor den godsdienst, die vroeger
het volk beheerschte en lot de edelmoe
digste daden dreef, is verdwenen
Toch is dat niet zoo overal.
Er zijn nog mooie daden aan te
wijzen, en we gaan er ten voorbeeld
van ééne vertellen.
In Fervaches, een dorpje in het
Rhönedepartement, dat heeleo aal echt
Katholiek is, is een radicale, socia
listische, magonnieke maire natuur
lijk, want de regeering benoemt dien.
Ook is er een magrnnieke, gods-
diensthatende schoolmeester.
Natuurlijk, want de regeering be
noemt ook dezen.
Maar de tien gemeenteraadsleden
zijn Katholiek, als de heele gemeente.
De schoolmeester nu leerde de kin
deren geschiedenis meteen magon-
niek geschiedenisboek, dat van Calvet,
dat door de Fransche bisschoppen
verboden ie. 't Is dat mooie boekje,
waarin o.m. al dat mooi's over Jeanne
d'Aro woidt verteld, waarvan we vroe
ger al eens iets hier gesproken hebben.
De paste or van Feraches kwam tegen
dat boek op, en de gemeente eischte
dat de s choolmeester den kinderen
geschiedenis zou leeren uit een onpar
tijdig boek. Maar de magonnieke
schoolmeester weigerde, en nij bleef
erbij, omdat de maire, die alleen de
bevoegdheid bezit in te grijpen, óok
weigerde.
Toen namen alle raadsleden ontslag,
en de gemeente herkoos ze met alge-
meene stemmen.
Maar de maire bleef weigeren de
Katholieken van Fervaches haalden
toen hun kimderen van de school en
de raadsleden weigerden de gemeen
teraadsvergadering bij te wonen, voor
dat het goddelor-ze boek was verwij
derd
Ten slotte heeft de maire moeten
toegeven, en de schoolmeester werd
verplaatst naar een hoogeren rang,
met meer tractementl
De verfoeielijke sectegeest en vrij
heidsverdrukking der regeering is
daarmee ten volle geteekend, maar
óók: de mooie en edelmoedige hou
ding van de Katholieken van Fer
vaches
En zoo zijn er nog velen, God zij
dank, in Frankrijk!
De bisschoppen gaan ze intussehen
frank en vrij voort.
M^r. Amette van Parijs heeft dezer
dagen een klinkend protest tegen de
berooving der kerkelijke goederen uit
gevaardigd, dat door den „Osservatore"
is overgenomen, die de vertaling ervan
eindigt met deze merkwaardige en be-
hartenswaardige woorden
„Wij meeren tot stichting der ge-
heele Katholieke wereld te handelen
door de bekendmaking van dit protest,
uitgevaardigd door den geestelijken
herder van het Parijsche diocees, waar
in als in een bewonderenswaardige
samen vatting, de juridisch-apostolische
theorie betreffende het recht van ker
kelijk eigendom ligt opgesloten."
D» KRETA-KWEOTIB.
Gisteren zeiden we, dat de Kreta-
kwestie aan het luwen is, Jawel, tus-
schen Griekenland en Turkije ten
minste, maar niet op Kreta-zelf toch
Want daar groeit integendeel, naar
de jongste berichten uit Kanea luiden,
de opwinding met den dag
Geheel onverwacht is het verwijde
ren, door de internationale troepen,
van de Griekscbe vlaggen, die op de
forten van Kanea en Kandia wapper
den, het sein geweest om de nationale
Grieksche vlag overal te hijschenl
Volgens de „Daily Mail" wapperen
thans op Kreta 247 blauwe vlaggen
met het kruis op openbare gebouwen,
waaronder een op de vesting Rethimo,
800 op scholen en ontelbare op parti
culiere gebouwen I
Een andere vlag is op heel Kreta
niet te zien. Zelfs de blikken halve
maan, die de schepen der mogend
heden tien jaar lang bewaakt hebben
in de Soedabaai, ia nu verdwenen.
Als de mogendheden voor het in
halen van elk dier vlaggen een machts
vertoon noodig hebben als voor die
ééne vlag op het fort van Kanea, dan
moeten er nog heel wat troepeu naar
Kreta worden gezonden, om vlaggen
in te halen.
De internationale vloot verlaat he
den Kanea, en met spanning ziet men
de Di te wachten gebeurtenissen tege
moet I
SPANJAARDEN EN HOOREN.
Ee krijgsverrichtingen van gene
raal Marina schijnen nu eejn aan
vang te nemen.
Althans, gisteren of eergisteren
is een algemeene aanval van de
Spanjaarden op de Moorsche stel
lingen begonnen. Alle forten en bat
terijen waren aan het vuren om het-
oprukken der troepen te dekken.
Oorlogsschepen steunden de bewe
ging.
In regeeringskringen zeide jonen
echter, niet te gelooven, dat dit al
de algemeene aanval was, maar al
leen een opschuiving van dein linker
vleugel naar Nador, teneinde een
stelling te nemen, die de Moeren
verschanst hadden.
Ete minister van binnenla'adsci.ie
zaken, door een persman aangespro
ken, wilde niets bepaalds zeggen,
maar gaf toe, dat er bewegingen op
groote schaal aan den gang waren,
en er elk oogenblik gewichtig nieuws
kon komen.
Een later bericht uit Madrid zegt,
dat de Spaansche ruiterij langs, de
kust tegen vooruitgesehoyCn stellin
gen van de Mooren was uitgerukt,
onder (dekking van het scheepsge
schut.
Men beweert in Spanje, dat de
Mcoren gevangen Spanjaarden gru
welijk martelen.
B'at schijnt allen Mooren eigen te
zijnverschrikkelijke verhalen zij*
er van de wijze waarop Moeial Haf ui
de gevangen opstandelingen ver
minkt en martelt.
Zóó zelfs, dat de Errgelsehe consul
al effic-ieel heeft geprotesteerd.
De verdediging van Oastr#.
De .verdediging van Castro is door
het Congres van Venezuela met groote
hilariteit ontvangen, en verwezen naar
een bijzondere commissie van onder
zoek, schrijft de „Amigoe di Curasao"
van 7 Aug. „El Tiempo" van Caracas
noemt de verklarende uiteenzetting va*
den ex-dictator zeer ongelukkig en het
meest-komische stuk ter wereld. Het
Congres heeft in zijn antwoord er eenige
glossen op geleverd, waarbij de spot
gedreven wordt met zijn vermeende pro
videntieel e zending, zijn krijgskundig ge
nie bespottelijk wordt gemaakt en aan
Cipriano met ronde woorden wordt ge
zegd, dat hij wel degelijk schuldig is
aan den moord op Antonio Parades. Hij
heeft gestolen uit de schatkist van het
rijk en in plaats van de staatsschuld te
hebben verminderd, zooals hij beweer
de, heeft hij die grootelijks vermeer
derd. Zijn trots en ijdelheid worden
aan de kaak gesteld.
Het verslag begint met de volgende
zinsnede: „Castro richt zich nu
voor het eerst tot deze cor
poratie, een eerbied veinzende, welken
hij aan dit lichaam nimmer bewezen
heeft ,zoo Lang hij de macht in handen
had."
En de slotzin luidt: „Dat men de
verklarende uiteenzetting door generaal
Cipriano Castro tot het Congres ge
richt ten eenen male verwerpe als op
elk punt onontvankelijk en tegelijker
tijd dit verslag der commissie onder alle
opzichten goedkeure door een votum
van vertrouwen in de Nationale Verte
genwoordiging, verleend aan den bur
ger, die belast werd met het Presi
dentschap der Republiek, om zijn vrij
zinnige en vaderlandslievende politiek,
voor het land opengesteld op den 19en
December 1908."
Negers en blanken in Amerika.
Te Monroe in den Amerikaanschen
staat Louisiana Wilde de politie dezer
dagen een neger. Alfred Thomas gehee-
ten, in hechtenis nemen. Thomas ech
ter verschanste zich in zijn woning en
duizenden verdrongen zich voor het
huis om te zien, hoe de zaak zou af-
loopen. De woedende neger schoot
daarop herhaaldelijk op het bljeenge-
stroomde volk, doodde 3 personen en
wondde er 21. Ten slotte stak de op
gewonden menigte het huis in brand
en de neger kwam in de vlammen om.
Aardbevingen in Italië.
In de provincie Sienna beeft de aar
de nu. Huizen zijn ingestort, verschil
lende dooden en gewonden zijn er. De
dorpen San Morenzo, Buenconvento,
Piombino en Montezoni zijn zwaar ge
troffen.
Zij zelve zou dit zeker wel het
minst hebben kunnen beeliesefn, maar
zeker was het, dat ze barones Mela-
nie's wijze van praten scherp af
keurde en voor denzelfden toon van
gesprek bij Ortwin verzachtende om
standigheden pleitte.
Bij een wandeling over het land
goed, die in den namiddag onder
nomen werd, waren graaf Ortwin en
barones Melanie weer samen. Ldnu
werd wel erg door de kinderen in
beslag genomen, maar toch niet Zóó
zeer of ze had gelegenheid om op
te merken, dat Melanie's voorko
mendheid jegens den jongejn' graaf
zelfs de grenzen van het geoorloofde
naderde. En met diepe ergernis en
minachting zag ze, hoe graaf Ortwin
fidh door „die coquette" geheel liet
inpalmen.
Met die gedachten was het Zestien
jarige landmeisje op den terugweg
zoozeer bezig, dat oom Koenraaid.
naar gepeins met de vraag onder
brak: „He kleintje, wiat voor ge
wichtig e zaken heb jij' aan je hóófd,
je daar zpo zit te suffen
„Gewichtige zaken, oom? Hoe zou
ik daaraan moeten komen! Ik 'lacht
er alleen aan, of we dat reisje, waar
we al zoo dikwijls over gesproken
hebben, niet dit jaar nog konden
maken. B'an zou ik wel weten waar
ik naar toe wilde."
„Zoo, en waarheen dan wel, kind
je?" vroeg oom Koenraad in den
besten luim en zonder ook maar een
oogenblik te vermoeden, wat er ko
men zou.
„Naar Raderstadt."
„Naar Raderstadt! Hoe kom je
daar nu in 's hemelsnaam toe," rie
pen com en moeder bijna tegelijk.
„O, daar behoeft u zich niet over
te verwonderen. Het moet daar 'heel
gezellig wezen, .en het schijnt me
alleraardigst toe, al de grappige per
sonen van dien uitgelezen krjjag van
aangezicht tot aangezicht te kunnen
zien."
Het irenisch lachje, dat bij Una's
woorden om de lippen van graaf
B'essendorf gespeeld had, verdween
plotseling om voor een uitdrukking
van nieuwsgierige .vjerbaizling plaats
te maken.
„Maar kind," sprak mevrouw von
Heszborn, „heb je je wat wijs laten
maken
„Heelemaal niet. mama," ant
woordde Bi na koelbloedig. „Ma ar
zonder het te willen heb ik een ge
deelte van het gesprek tusschen
barones von der Linidhorst en graaf
Blesepdorf over hun beider kennissen
in Raderstadt mee aangehoord. En
naar hetgeen z'ij er van vertelden,
moeten dat zulke zonderlinge, be
lachelijke lui zijn, dat het werkelijk
de moeite zou loonen, eens naar hun
te gaan kijken."
Mevrouw von Heszborn zag haar
zwager verwonderd en verlegen aan.
Eeze barstte in een luide lachbui
los, die echter maar half natuurlijk
was.
Ortwin echter kon maar met
moeite zijn verontwaardiging be
dwingen. „Hartelijk en boosaardig,
zooals de meeste bekrompen lui,"
dacht- hij. Toen hij echter haar vas
ten, schitterenden blik ontmoette,
kon hij voor zichzelf haar niet lan
ger van bekrompenheid beschul
digen.
Hij wilde haar evenwel niet doen
bemerken, hoe scherp haar veroor-
deelende woorden hem getroffen
hadden, en sprak met een beleefde
buiging„[Welke reden gij er ook
voor moogt hebben om naar Rader
stadt te komen, freule, ik zal mij
steeds gelukkig achten, u idaar te
ontmoeten."
„Te hoog aangelegd, graaf Djesen-
dorf," antwoordde Lina bits, „als
ge gezegd hadt u er over te ver
heugen, zou het wat anders geweest
zijn. De Heszborn's zouden misschien
eenige afwisseling kunnen brei igen
iu de belachelijkheid u,wer kringen.
Maar gelukkig kan de 'aanwezigheid
van een eenvoudig landmeisje een
man, die aan Iden omgang met de
crème der hoogere kringen gewoon
is, niet maken.''
Mevrouw von Heszbórn stond ver
stomd over de woordenrijkheid van
haar dochtertje, en ook Djesendorf
wist niet wat hij er van denken
moest.
Oom Koenraad echter riep: „Maar
kiudje, hoe kun je nu toch zoo vinnig
zijnEn hoe kom je aan die vreemde
woorden, waarmee je onze mooie taal
vermengt?"
„[Wees u maar niet bang, oom",
was het antwoord. „Ik Zal Onze moe
dertaal niet bederven. Alleen wierp
ik er zoo hier en daar een Fjranseh
woord door, opdat ze voor beschaaf
de coren een beetje dragelijker klin
ken Zal en om te doen hooren, dat
Wij menschen van het platteland toch
ook nog wel Eransch verstaan. Met
u en mama echter blijf ik onze eigen
onvervalschte taal en zelfs, als u
het goedvindt, nu en dan oins krach
tig dialect spreken."
„En mij, freule, acht u dan Zeker
onwaardig om in uw lievelingstaal
aangesproken te worden", vroeg Ort
win, met opzet den spot niet ver
bergeed, dien hij' in deze woorden
legde.
„Integendeel, graaf. Ik koester al
leen den wensdh met u te praten
op een manier die niet te veel af
wijkt van den toon, "welke in uwe
kringen de heerschende is. Gelukt
mij dat niet, Idan mogt u bedenken,
hoe afgezonderd wij op Beikirchen
leven. Ik beveel mij dus in uwe toe
gevendheid aan."
Ortwin wist niet of al deze ver
zekeringen nu oprecht gemeend wa
ren, of dat het niets dan spotternij
was. Hij gaf er dan ook de voorkeur
aan, alleen met een toestemmende
buiging te antwoorden.
Koepraad von Heszborn echter
riep: „Maar kind, waar heb jij toch
ineens al dien wooridenrijkdom vak-
daan gehaald? Haast zou ik denken,
dat je iiien van de barones afgeluis
terd hebt."
„Nu, dat zou zoo kwaad niet we
zen", meende Lina's mama.
„Ge hebt gelijk, mama", antwoord
de bet jonge meisje, „en gij ook, oom
Koenraad. Ik heb inderdaad voordeel
getrokken uit de kennismaking met
barones von der Lendhorst. U zult
dat nog wel eens meer merken."
„Ze is wezenlijk slagvaardig",
dacht Ortwin, „maar erg kalm komt
dat alles er niet uit. ÖËat zou haar
schelen
Het verdere van den avönd was
Lina opvallend stil, en terwijl Ort
win door een vraag naar zijn moeder
en zuster tot een gemoedelijk, gezel
lig gesprek gebracht werd. waar
in hij op de bewoners van Beikirchen
een heel wat gunstiger indruk maak
te dan door zijn onberispelijke vor
men en zorgvuldige kleeding, richt
ten Lina's oogen zich telkens weer
op het gelaat van hem, dien m»n tot
haar echtgenoot bestemd hald. Ze
meeDde recht te hebben om hem
nauwkeurig te bestudeeren en ver
berg dat volstrekt niet. De graaf be
merkte het dan ook duidelijk genoeg
en lachte inwendig hartelijk over
de naïviteit, waarmee zij te werk
ging.
VI.
Ortwin Besendorf werd in Rei-
kirohen's omgeving weldra de held
en het middelpunt van een aantal
feesten, die te zijner eer gegeven
werden. Dat beyiel hem zeer goed;
alleen verbaasde hij er zich over,
dat men zoo dikwijls vergat, op die
feesten ook barones von der Lend
horst te noodigen of althans ver
zuimde haar op die partijen de eere-
plaats te geven, die haar naar zijn
oordeel ten volle toekwam.
Dat barones Melanie aan den he
mel van de streek maar oen voorbij
gaande ster was, kon daarvan de
oorzaak niet zijn. Hij, Ortwin, was
toch ook maar een vreemde, die
slechts tijdelijk zijn verblijf te Bei
kirchen gevestigd liad. Veeleer
moest dit verschijnsel worden toe
geschreven aan de zucht, de eere
plaats voor een andere open te la
ten, wanneer deze lust mocht heb
ben, ge in te nemen. v
Wordt vervoljd.)
