DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
"ssstr 411 SrJ?
KORT VERSLAG.
BUITENLAND.
Gemengde Buifenlandsche berichten
BINNENLAND.
In den strijd des
lewens.
Kiitsfes»i*ii8isw©fii &9«3S-339 üaapl©m
WOENSDAG I SEPT. I909.
34»*» Jsargang. No, 6979
Bureaux van Redactie en Administratie
Ssatan*GGssti!3nui&a«ii TeSesfeofaminremes* 1426.
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en ds agentschappen wende men zich uitsluitend tot RICARD9 s Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
De Administratie herinnert,
dat geen zorg gedragen kan
worden voor degenen, die zich op
gave als abonné voor het Kort
Verslag,maar de kosten ad f 0,50
niet te voren gestort hebben.
Hiertee zal nog kort gelegen
heid gegeven worden.
Over de kosten kan niet
worden gedisponeerd.
FEUILLETON.
14)
i I I I
HEME HURLEMSCHE COURAKT
ABOHNEMENTSPRM81
Ver 8 KiuuMleii voor Haarlenaf 1,85
Voor de plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente) 1.35
Voor da overige plaatsen in Nederland franco per post 1.80
A.fao*r«'*l\jke nummers 0,08
PRIJS DER ADVERTENTIÊN
Van 16 regsls64 oent (snntant 5f eent).
Iedere regel meer10 cent.
Buiten Haarlem sa de Agentschappen SO cent per regel. Reclames dubbel tariefi
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents (A contant).
Alle betalende «bonnés op dit blad, die in bet bezit eener verzekeringspolls zijn, zijn voigena de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor
GULDEN by #ltfl -t am.nma v>a 41 #1 GULDEN bfl
werken
éen oog.
100
GULDEN bi)
verbes van
éen duim.
00
verlies van
één
wijsvinger.
15
GULDEN bij
verlies van
éen anderen
vinger.
De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de Maatschappij Ocean". Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht 11.
DUITSCHLAND.
Xappeliu's pech.
Zeppelin's luchtschip zit weer te
Bultig, zooals we gisteren ver beitelen,
Aan den afrond geankerd.
En het schijnt er in Dtuitsohland
net zulk prachtig weer te zijn als
kier, ten minste Renter seint dat de
luchtschip-werkzaamheden nog weer
Vertraging ondervinden.
En het weerbericht is daar voor
v&ndaag nog slechter dan het gis to
ten was! Prettig!
Intns.sehen hoopt de hoofdinga-
kieur van dezen tocht, dat het lueht-
<*a;p vanavond gereed zal zijn ten
Rertrek.
Pech! Dat woord en Zeppelin's
«aam beginnen bij elkaar te hooren,!
ZWEDEN.
Da gcoote staking.
De ellende der groote staking duurt
Oog maar voort in Zweden.
Wat 'n economische schade moet
dat wel worden voor dit land, waar
alles in het honderd loopt, de industrie
an de handel klap »p klap krijgen
«n het vertrouwen verloren gaatl
De werklieden schijnen nog maar
niet te begrijpen, op welke banen de
«ocialistische menners hen voeren, en
hoe al dit meedoen aan socialistische
tolletjes tegen hun eigen belang ïsl
Het is toch duidelijk en klaar, dat
de arbeidersklasse die het minste
Weerstandsvermogen heeft, ten slotte
het loodje aal moeten liggen bij deze
algemeene misère!
Voor de tweede maal heeft de
Zweedsche regeering nu bet verzoek om
bemiddelend tusscheu beide te komen,
Afgewezen.
Zij zou anders, zoo heette het, den
schijn wekken, dat de arbeiders in
hun strijd, tegen de maatschappij
aangebonden, hadden gezegevierd.
Verder heet 't in hare mededeeling,
dat er stakers zijn die hun contract
Verbroken en daardoor het geloof in
de onschendbaarheid van overeenkomst
verstoord hebben; en dat de stakers
door het spoorwegpersoneel aan te
sporen met hen mede te doen, staats
ambtenaren hebben trachten over te
halen hun trouw te schenden. De
staking is een aanslag tegen de heele
inrichting der maatschappij. De re
geering kon niet tusscüenbeide komen
ten gunste van schuldigen, die moeten
inzien dat de belangen van staat en
maatschappij van meer gewicht zijn
dan de particuliere belangen van welk
gedeelte der bevolking ook.
Het stakersbestuur heeft nu besloten,
dat de «taking moet worden voort
gezet
Intusschen nemen allerwegen de
patroons nieuw werkvolk aan, met
belofte van een blijvende plaats
GRIEKENLAND.
Dw offi«ieren-opstan<l.
Nadere berichten ontbreken nog
over de zonderlinge en dwaze histo
rie in Griekenland, waar ©en groepje
officieren nu over koning en regee
ring gebieden.
Alleen krijgen we nu op wat uit
voeriger wijs te hooren hoe het
eigenlijk met dien staatsgreep der
officieren is gegaan.
Bij de organisatie, die de staats
greep uitvoerde, zijn thans aange
sloten 450 officieren van het land
leger en 150 zee-officieren, die op
hun eerewoord hebben beloofd de be
velen van het centrale comité on
voorwaardelijk op te volgen.
Toen het oorlogsgevaar geweken
was, besloot dit centrale comité,
den Koning en den minister-presi
dent met de eischen van het leger
in kennis te stellen. Binden 40 da
gen zou de regeering het parlement
bijeenroepen na een wetsvoorstel te
hebben, opgesteld, waarin aan de
eischen der officieren tegemoet werd
gekomen.
Voor het geval, da,t de Koning
niet gezind mocht blijken de eischen
dea- officieren in te willigen, zou
er een gewapende betooging plaats
hebben. Tweehonderd officieren wa
ren aangewezen om zich met geweld
toegang te verschaffen tot de plaat
sen, waar men hen niet wilde toe
laten en de overigen zouden met de
manschappen en met gewapende stu
denten en leden van genootschappen
de hoofdstad en den Piraeus bezet
ten, terwijl de marine-officieren zou
den; zorgen, dat de vloot in de haven
verscheen om met hare kanonnen
de hoofdstaf in bedwang te hou
den
E© trouw gebleven stedelijke com
mandant en de koning waren vrijwel
cp de hoogte van deze plannen, maar
namen desniettegenstaainde geen
maatregelen.
Dte koning liet door zijn adjuiant
Messale en door hofambtenaren in
direct aan de bladen mededeelen, dat
do uitsluiting der prinsen uit het
leger voor hem een aanleiding zou
zijn om a fte treden en dat 'hij, bijal
dien de officieren hunne eiachem ble
ven handhaven, met zijn geheele fa
milie het land zou verlaten.
Het officierscomité antwoordde
wederom in de bladen dat de
prinsen de plaatsen in het leger kojn-
den innemen, waarop zij volgens
hunnen diensttijd aanspraak kodden
maken, maar dat hun geen enkel bij
zonder voorrecht kon worden toege
staan. Ma ar in de eerste plaats eisch-
ten zij, dat de betrekking van hoofd
van het legerbestuur, die den kroon
prins bekleedt, zöu worden afge
schaft, want de minister van oorlog
mocht niet de mindere zijn van dep
kroonprins.
Toen daarop minister Rhallis wei
gerde de officdersdeputatie te ont-
vangeD, ging men over tot de betoo-
gingi
En wat daarop gevolgd ia, weet
men de koning en de regeering heb
ben toegegeven.
Dat lijkt nóg meer op een smade
lijke nederlaag dan eerst!
Een herinnering aan Li hoeng tsjang.
In het Septembernummer van het
„Windsor Magazine" wordt de volgende
anecdote van wijlen den grooten Chi-
neeschen staatsman verteld. Toen Li
hoeng tsjang Londen bezocht, kwam
een beursman op de gedachte, den be
roemden diplomaat een prachtig ge
schenk te maken. Na lang gepeinsd
te hebben wat hem het kostbaarst leek
en den staatsman het meest zou inte
resseeren besloot hij den Chinees twee
kleine zeer dure schoothondjes cadeau
te doen. Zoo gezegd zoo gedaan. Na
eenige dagen kreeg hij van Li den
volgenden bedankbrief. „Ik was zeer
verheugd met uw geschenk; helaas
dwingen mijn leeftijd en mijn gezond
heid mij tot een zeer streng dieet.
Derhalve heb ik bevel gegeven, de beide
hondjes voor eenige heeren van mijn
gevolg toe te bereidenzij hebben hun
voortreffelijk gesmaakt.*
Een zonderlinge aanvaring!
Het stoomschip Kaiser Wilhelm dei-
Grosse, van de Noordduitsche Lloyd,
Maandag te Plymouth aangekomen, is
drie dagen na zijn vertrek uit New-
York met een walvisch in aanvaring
gekomen. Het was mistig en het 25
M. lange heest sliep aan de oppervlakte.
Het snel varende schip trof de wal
visch midden in het lijf. Het gewonde
dier deed. heftige pogingen om los te
komen, maar het zat zoo vast aan den
boeg en het schip voer zoo snel, dat
het niet lukte. Men slaagde er ook
niet in den kolos met lange stokken
wegt e stooten. Ten slotte voer het
schip zoo hard mogelijk achteruit en
raakte den walvisch kwijt.
Aardbevingen.
Op de landengte van Panama is een
hevige aardschok gevoeld. Naar aan
leiding daarvan herinnert men eraan
dat de tegenstanders van een sluizen-
kanaal altijd gezegd hebben, dat aard
bevingen er verderfelijk voor zouden
wezen!
Ook zijn er gisteren ernstige aard
schokken gevoeld in Rome. Tooneelen
van paniek kwamen voor in gevange
nissen en ziekenhuizen; het personeel
moest tusschenbeide komen om de ge
vangenen of de zieken te kalmeeren.
Behalve dat van de kerk Santa Annetta
de gevel gescheurd is, werd er echter
geen schade veroorzaakt.
Spiolinage in Frankrijk.
't Schijnt thans vast te staan, dat de
verdwenen korporaal van *t Fransche
leger, Deschamps, het machinekanon
heeft weggenomen, en aan anderen heeft
verkocht. Die spioimage wekt natuur
lijk groot opzien, vooral ook nu er 'tal
rijke berichten komen over een uitge-
breiden spionnagedienst aan de Oostelij
ke grens. Hevige aanvallen richten de
bladen tegen de burgerlijke en militaire
overheden, die volgens de pers, maar
al te vertrouwelijk met de Duitsche
grensautoriteiten omgaan. Sommigen
gaan zelfs zoo ver, om in dezen zin
strenge verbodsbepalingen te eischen.
Verder wordt op verscherping van het
toezicht op vre««*delingen (Duitschers)
in de grenssteden en vooral op de Uit
zetting van dames-spionnen aangedron
gen.
Zuiver rivierwater 1
De Parijsche prefect heelt een ver
bod uitgevaardigd om doode honden in
de Seine te werpen. Een voorschrift,
dat niet ten onpas gegeven is, wan
neer men leest van hetgeen in de
maand Juli uit de rivier is opgevischt:
2680 honden, 281 katten, 74 reptielen,
12 hagedissen, 212 vogels, 2 eekhoren
tjes, 2 zeugen, een half varken, een
kwart geit, een ezel en... vier apen!
En dan verwondert men zich nog in
Parijs, dat het Seine-water niet drink
baarder is!
Russische knoeierijen.
Graaf Pahlen, lid van den Senaat, die
in Turkestan inspectie houdt, kreeg van
een officier een gedocumenteerd ver
slag, waarin op ongeloofelijke toestan
den in het militair bestuur wordt ge
wezen. Er bestond in die streek een
zoogenaamde „doode batterij" waarover
generaal Doedarof bevel voerde. De
„batterij" bestond slechts op papier. De
generaal streek de ervoor benoodigde
gelden eenvoudig op. Toen Doedarof
zooveel gestolen had, dat hij eenige
ongerustheid gewetenswreeging ware
een te schoon woord begon te ge
voelen gooide hij het op een akkoord
je met den vroegeren chef van het
Transkaukasische gebied, generaal Oes-
sakofski. Sedert werd er stelselmatig en
„in commissie" gestolen. De vennoot
schap dreef de zaak in het groot en
de „inkomsten" beliepen vele honderd-
duizende nroebel rs jaars. Zoo schafte
generaal Doedarof zich uit de lazaret-
gelden paard en rijtuig aan voor me
vrouw Doedarof.
Een officier, die tegen de beide hee
ren een klacht indiende, werd, als
„krankzinnig", onschadelijk gemaakt.
Talrijke klachten, onder het minister
schap van Koeropatkin, Sacharof en Rö-
diger bleven zonder gevolg. Generaal
Oessakofski toch diende als chef van
het militair district vervalschte stuk
ken in, waardoor de aanklagers er het
loodje bij legden.
Op een der stukken maakte de mi
nister van Oorlog Rödiger zelfs een
aanteekening van dezen inhoud: „Als de
aanklager voortgaat te trachten recht
te verkrijgen, moet hij in de gevange
nis of uit het district gezet worden".
Maar zelfs de omgekochte beambten in
Turkestan durfden deze gemeene reso
lutie niet ten uitvoer leggen en de ge
heele zaak bleef in het duister gehuld!
Pater du L»e f
Op 74jarigen leeftijd is te Parijs over
leden de eerw. pater Stanislaus Du Lac,
in vele jaren een der meeat bekende
geestelijken van Frankrijk'a hoofdstad,
die als zielzorger en redenaar een
groote populariteit bezat. Hij was
sinds 54 jaar lid der Sociëteit vaD
Jezus. Na de uitdrijving der orde in
1880 bestuurde hij te Canterbury bet
Mary College. Tien jaar later keerde
hij naar Frankrijk terug, en vestigde
zich te Parijs en later te Versaille
waar hij zich uitsluitend bezig hield
met de studie. (T.)
De zetel van Breukelen.
Jhr. mr. Röell, aangezocht voor een
Tweede Kamercandidaat vanwege de
centrale liberale kiesvereeniging in
het district Breukelen, heeft verklaard
geen candidatuur te zullen aanvaarden.
De Gouverneur Generaal van Heutsz.
Kaar aanleiding van de benoeming
van den heer- idenburg tot opvol
ger van den heer Van Heutsz als
gouverneur-generaal van Nederl.-In-
dië, komt bet Fransch-koloniaaldag
blad, „La Dépêche Colonial©", nog
eens in een redactioneel artikel terug
op de groote verdiensten van den
heer Van Heutsz.
Deze heeft, schrijft het blad, aam
zijn land groote diensten bewezen
door zijne tegenover de buitenbezit
tingen gevolgde politiek, ingegeven
door 'het besef, dat het feitelijk bezit
den besten waarborg oplevert tegen
internationale geschillen op koloni
aal gebied, terwijl aan de bevolking
dier streken de binnenlandse he vre
de werd gebracht.
Overigens herinnert het blad aan
hetgeen de heer Van Heutsz deel
cp het gebied van decentralisatie,
aan de uitbreiding van het onder
wijs, aan de bijzondere aandacht, die
onder zijn bestuur gewijd werd aan
maatregelen tot ontwikkeling van
handel, verkeer, nijverheid en land
bouw.
„Dé geldelijke offers ondanks
ben zeiven, dat moet gezegd door
de niet-inlaüdsche ingezetenen der
Nederlandscthe kolonie gebracht, zijn
niet als verloren geld te besefcouwen,
integendeelmaar er zal eenige tijd
moeten verloopen, alvorens vol
maakt recht zal worden gedaan aan(
den gouverneur-generaal Van
Heutsz, schreef het blad.
De Dépêche verklaart dan dat -ie
door den opvolger van den heer Van
Heutsz over te nemen taak zwaar op
diens schouders zal rusten. Het blad
voorziet evenwel, uit de persoonlijk
heid van den heer Idenburg en uit
het feit van diens jarenlange «amen-
werking met den heer Van Heutsz,
dat. hij de door dezen ingezette po
ll tiek zal voortzetten en tot een goed
einde weten te brengen.
De cholera te Rotterdam.
Het officieele bulletin.
De burgemeester van Rotterdam
maakte bekend dat gisterenmiddag te
1 uur in de tot het ziekenhuis be-
hoorende barakken zich bevonden 15
personen lijdende aan cholera en twee
die verdaent worden daaraan te lijden.
Van deze patiënten is de toestand van
1 ernstig, van 4 tamelijk, van de
overigen goed. Geïsoleerd en orider
observatie bevinden zich 74 personen.
De toestand van dezen laat niets te
wemschen.
Sedert 2G Augustas bedraagt het
aantal overledenen 10, waarvan 7 kin
deren. Nadrukkelijk wordt aanbevolen
de aanwijzingen der gezondheidscom
missie nauwkeurig in acht te nemen.
De burgemeester maakt tevens be
kend dat in de afgeloopen 24 uur
één persoon als overleden aan cholera
asiatica is aangegeven.
Een slachtoffer.
De schipper van iden boot op Hot
ter! am, bij wien Maandag cholera
asiatica was geconstateerd, Is Maan
dagnacht in de barak te Breda over
leden. Het lijk is reeds gister namid
dag om 5 uur ter aarde bes teil.
Vrijdagavond is de man, die naar
zijn beweren dien dag te Rotterdam
Maaswater had gedronken, onwel ge
worden en heeft den nacht 'daarop,
vanwege de pijn en benauwdheden,
op het dek van zijn schip, doorge
bracht. Op aanraden van zajn pa
troon is de man onder behandeling
gesteld van dr. Gunst, die oogea-
blikkelijke overbrenging naar de
barak beval, niettegenstaande de
man perse naar Terheijden vervoerd
wilde worden, waar zijn vrouw
woonde. De boot is Zaterdagochtend,
vóór iets van besmetting bekend
was, naar Rotterdam vertrokken.
jR&éér een verdacht gevjal.
Maandagavond 8 uur ia een
vrouw, wonende te Rotterdam; dia
met haar man van 's Heerarends-
kerke in Zeeland, waar zij een paar
dagen vertoefd had, huiswaarts reis
de, aan het spoorwegstation te Dor
drecht plotseling onwel geworden.
Aangezien zij aan braking en ddarrhé
leed, werd zij in de conducteurska-
mer gebracht en de hulp ingeroepen
van het hoofd van den ontsmettiaga-
dienst, den geneesheer dr. W. F.
„Dus eigenlijken tegenzin heeft
Vij u toch niet ingeboeziemd, niet
waar?" sprak zij.
„Dat niet", antwoordde ze, „maar
Aet, hinderde mij, zooals hij mij
«lijkbaar voortdurend bestudeerde,
*Isof ik een stuk koopwaar was,
•ver welker waarde hij het met zich
zelf maar niet eens kon worden. Het
•lot van de geschiedenis was, dat
lk blijkbaar niet waardig werd be
tonden zijn vrouw te zijn maar
jj°en hal ik Zelf ook al ingezien,
"at ik hem toch nooit het jawoord
teu kunnen geven."
„Wat bedoelt ge, kind?"
„Wel, ik ontdekte, hoe de vrouw
teu, moeten wezen, die hem gelukkig
maken. En de dame, aan wie
Pjj zich van het eerste oogen-
"Ük af bijna voortdurend wijdde,
WrschiMe met mij zóó hemelsbreed,
mij spoedig genoeg duidelijk
Jterd, hoe onmogelijk een huwelijk
mss< hen graaf Diesendorf en Lina
deszborn inderdaad was. Toen ik
jteffiaal zoover was, gevoelde ik mij
Tjrij, «n gerechtigd out duideliiip
te deen blijken, dat ilc graaf Ortwin
niet tot echtgenoot wenschte."
„Ik geloof wel dat je geheel ver
standig gehandeld hebt, Lina,
maar wie was die dame, op wie ge
straks, zinspeeldet
„Zij heet barones Melani© von der
Lendhorst."
Mevrouw Veldenz ontstelde zicht
baar. „Toch geen lange, slanke
vrouw met blond haar en bijzonder
heldere stem?" vroeg ze bijna adem
loos.
„Ja, zoo ziet ze er uit", antwoord
de Lina. „Ze is weduwe en komt
uit de hoofdstad. Ze is. een nicht van
mevrouw Lintorf."
„Wat mag Melanie von der Lend
horst- er toe bewogen hebben, het
verblijf' cp het stille landgoed der
Lintcrf's de voorkeur te geven boven
de feesten der residentie", sprak ba
rones Veldenz. als in gedachten.
„Meent u misschien", vroeg Lina
zichtbaar ongerust, „dat barones Me
lanie cm Ortwin Desendoif hierheen
gekomen is?"
„Neen, Lina", klonk het afwe
rend. „Om een armen edelman be
kommert Melanie zich hoegenaamd
niet, al was het ook de beste man
ter wereld M,et zoo iemand spelen,
dat zal ze misschien doen, maar ge
behoeft volstrekt niet bang te zijn,
dat. zij ooit de gemalin van graaf
Diesendorf zal worden.'*
„Bang, waaroto üou ik daar Üang
voor zijn", vroeg Lina trotsda. en
cp afwijzender) toon.
„Ge hebt gelijk", hernam barones
Veldenz sussend, maar met een on
deugend lachje, „gij behoeft u er
niets van aan te trekken, waïiineer
die onvoorzichtige graaf zich in de
strikken der sluwe Melanie laat van
gen Eén ding is intusschen ge
lukkig ik ben niet zóó na met haar
bekend geweest, dat ze mij hier op
Allnhausen zal komen bezoeken."
E'ie onderstelling was mis.
Want nauwelijks twee.dagen later
kwam er een rijtuig den tuin binnen
rijden, en de huisknecht diende ter
stond daarop barones von der Lend
horst aan.
Mevrouw Veldenz werd doods
bleek, maar herstelde zich terstond
en sprak op kalinen toon: „Ik voel
me niet wel genoeg om vreem
den te ontvangen; verzoek dus de
barones, mij te willen verontsehul-
gen."
Lin a was zieer verbaasd over dit
krasse optreden van 'haar anders zoo
zachtmoedige gastvrouw. Barones
Veldenz zag dat en sprak: „Ver
wonder u daarover niet, kind. Ik
heb goeie reden om zoo te hande
len."
„Diaarvan ben ik oveptuigt me
vrouw, en het verheugt mij, dat ik
barones von der Lendhorst niet be
hoef' te ontmoeten."
Daar fcrad da lakei weer binnen
met een vraag van de bezoekster,
ei' deze dan het genoegen mocht heb
ben freule Heszborn te spreken.
„Wel zeker", antwoordde de gast
vrouw voor de aarzelende Lina.
„Laat de dame in den blauwen sa
lon en zeg,dat de freule dadelijk ko
men zal."
Lina moest toegeven en ontving
barones Melanie met rustige be
leefdheid, evenmin eenige ergernis
als vreugde tconend over haar be-
zcek. De wel wat onbescheiden vra
gen der scheene weduwe naar ba
rones Veldenz: wist ze zóó te be
antwoorden, dat het mevrouw Me
lanie volkomen verborgen bleef, of
de slotvrouw, werkelijk ongesteld
was dan wel slechts een voorwend
sel gezocht had om haar niet te
ontvangen. Toen de bezoekster einde
lijk afscheid nam, vroeg ze zich
hcogst verbaasd af, of dat kleine
ding uit zie'n zelf zoo sluw en ge
reserveerd geworden was of dat haar
gastvrouw haar zoo gemaakt hal.
IX.
Aan den avond' van diem dag
schreef barones VeldenZ haar zoon
den volgenden brief
„Uit je laatsten brief, beste Ge
orge, sprak een grooteare opgewekt
heid dan ik sinds langen tijd van je
gewoon ben. Daar dit waarschijnlijk
voortvloeit uit de kuur, die je pas
begonnen bent. verzoek ik je, d,eze
vooral niet te bekorten, maar daar
ginds te blijven zoolang het weer
het voortzetten der kuur toelaat.
ÏWat mij betreft, de kleine Lina von
Heszborn houdt mij heel prettig ge
zelschap. Mocht je echter niet langer
alleen te Heilbrunn willen blijven,
schrijf het dan gerust: dan kom ik
bij je. Met de Heszborn's. ben ik
zoo eigen, dat ik Carolina zonder
eenig bezwaar kan verzoeken haar
verblijf op Allnhausen af te breken
en het later te hervatten. Doe dus
Zooals je wenscht, maar verkort in
geen geval een kuur, die je blijkbaar
zoozeer goed doet
Je moeder
JOSEPHINE."
Eat haar zoon uit dien brief een
geheime reien zou lezen, waarom
ze hem liever niet op Allnhausen
wenschte, vermoedde barones Vel
denz niet, en daarom verbaasde het
haar ten zeerste, dat haar schrijven
juist datgene ten gevolge had, wat
ze tot iederen prijs had willen ver
mijden.
„Komt daar geen rijtuig aan?"
vroeg de barones.
„Ik meende het ook te hooren,
maar wie zal er nu met zulk een
weer een rijtoer gaan maken!" riep
Lina uit
Haar vraag weid beantwoord door
den kreet van een ademloos binm i-
snellenden lakei: „Mijnheer de ba
ron
M
Een oogenblik later trad een slan
ke heer de kamer binnen. Met een
kreet van blijde verrassing sloot de
barones hem in haar armen. Eeni
ge cogen blikken dachten ae zoozeer
alleen aan elkander, dat Lina ge
legenheid te e ver had om den eige
naar van Allnhausen eens nauwkeu
rig gade te slaan.
„Eie man zal wel niet lang meer
leven", dacht ze met een blik op
zijn smalle borst zijn ingezonken
schouders en zijn voortdurend wis
selende gelaatsklem*. „Wat Met hiji
er vervallen uit! Alleen zijn oogen
zijn mooi. Zelfs graaf Desendorf*s
cogen hadden niet zoo n prachtigea
glans als de zijne."
Bij die vergelijking, die zicia zoo
plotseling aan haar opdrong, bloosde
het jonge meisje over zich zelve.
Ee barones schreef dit in verge
felijke moederlijke ijdelheid aan den
indruk toe, dien haar zoon op Lina
maakte. En het was dan ook met
wezenlijk warme hartelijkheid dat
ze de jongelieden aan elkaar ■«oor-
stelde.
Of ze het niet zeer stil had bij
zijn mama, vroeg baron Veldenz.
Lina antwoordde, dat ze het voor
recht van het gezelschap zijner moe
der te hoog schatte om het niet de
voorkeur te geven boven de altijd
zeer twijfelachtige genoegens va»
een aoogenaamd gezelliger leven.
Wordt vervolgd.)
