DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
"=;r 431 ™- Hl SS 15H
BUITENLAND.
Gemengde Buitenlandsche berichten
BINNENLAND.
&i!9dea»§«uiftv®sft 2®™Si-33f Haarlem
Analytisch Verslag.
In den strijd des
levens.
MAAMöM: 6 SEPT. 1909.
84ste jaargang. No. £383
Bureaux van Redactie en Administratie
TeisfjsosiiasMrostiieB8 1426.
Voor advertentiën en reclames buiten Haarlem en de agentschappen wende men zich uitsluitend tot RICARDO's Advertentie-Bureau, N. Z. Voorburgwal 242, Amsterdam, Int. Telefoon 1020.
Zaterdag as. wordt de ter
mijn van aangifte van 'tKort
Verslag definitief geslo
ten. Onder de ingekomen adres
sen zijn nog eenige, waarvan de
abonnementskosten n g niet
gestort zijn. Daarom verzoe
ken wij dringend ons deze als
nog per postwissel toe te zenden
of te laten bezorgen, met ver
melding van vol ledig adres
des afzenders.
Aanvragen, waarvan Zaterdag
a.s. geen betaling gedaan is,
zullen wij niet kunnen behan
delen.
De Administratie.
De Noordpool ontdekt!
Nieuwtjes in drie regels.
FEUILLETON.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ABONNEBSENTSPRMSi
For 8 maanden voor Haarlem
Voor do plaatsen, waar een agent is gevestigd (kom der gemeente)
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post
AfiOQ'U-rliike nummers
f 1,86
1.35
1.80
„0,08
PRU8 DER ADVERTENTIÊN:
Van 16 regels 60 cent (contant 50 cent).
Iedere regel meer10 cent.
Buiten Haarlem en de Agentschappen 20 cent per regel. Reclames dubbel tarief.
Dienstaanbiedingen 25 cent (6 regels), driemaal voor 50 cents (k contant).
Alle betalende abonnéa op dit blad, die in het bezit eener verzekeringspolls zijn, zijn volgens de bepalingen op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
GULDEN bij Élfl Huil «i am.naw Ka <8 I0& Hit GULDEN bij
301
I0B
GULDEN bS
verb es van
éen duim.
m
verlies van
één
wijsvinger.
II
GULDEN bij
verlies van
éen anderen
vinger.
De uitkeerin# dezer bedragen word* gegarandeerd door de Maatschappij Ocean", Bijkantoor voor Haarlem, Nieuwe Gracht II.
SPANJE.
In Noord-Afrika.
Ock Ide Spaansche regeering' vindt,
dat het beter wordt met den toestand
in Noord-Afrika.
Verleden week zeiden we, dat laat
wel leek of er was een einde geko
men aan de militaire opratiënal
thans, generaal Marina hield zich
zoo bizonder stil!
En het lijkt werkelijk, of we gelijk
hadden.
Althans, de ;heer Alendesalazar,
minister van buitenlandsche zaken
van Spanje, heeft zich als vplgt uit
gelaten
„Ik geloof niet, dat er te Mel ill a
nog zeer ernstige gevechten zullen
plaats hebben. Zonder dat wij nog
versterkingen zullen noodig hebbel 1.
zullen wij de stellingen, aangegeven
in het plan van generaal Marina, dat
door de ïregeering is goedgekeurd,
bezetten. Die operaties zullen mis
schien langer duren dan me!a ver
wacht, maa-r dat is bij koloniale oor
logen steeds het geval. Die Rif-bë-
wrners zullön zich moeilijk kunnen
voorzien van nieuwe munitie eia zij
zullen den strijd dus niet buiten
gewoon lang kunnela volhouden."
Als dat alles Waar is, mogen de
Spanjaarden onder ons gezegd
van geluk spreken. Dan komen ze
er mooi afl
GRIEKENLAND.
Een Europeesche conferentie?
Koning George van Griekenland
heeit in dertijd van zijn familieleden
de verzekering gekregen, dat Kreta
eenmaal Grieksclh zou zijn.
Nu, onder den druk der Jong-
Turksche opleving, durven de mo
gendheden dat vorstenwoord niet
goed gestand doen, en vandaar dat
het bericht opdook in de pers, dat
kening George er genoeg van nad,
en wou abdkeeren!
Edocher zit nu een wolkje
in de lucht, dat hem mits het in
Griekenland-zelf kalm blijft, wat
nog de vraag zal wezen! een
kans op behoud verzekert.
Er moet. namelijk op 't oogenblik
tusschen de monarchen van Elige-
larfu, [Rusland en Italië van gedach
ten gewisseld w,Orden over de defi
nitieve oplossing van de Kreta-kwes-
fie en de handhaving yan |de Griek-
scbe dynastie, door een congres, 'het
welk al de kwesties van Oost-Europa
zal behandelen.
Met, het oog op de omstandigheid,
dat de Kretensische aangelegenhe
den nog' slechts voorloopig geregeld
zijn en zoo ongeveer niemand, be
halve 'misschien de Portc, bevredi
gen, komt ons dit bericht niet on
gegrond voor!
Op die manier zou de kroon voor
koning George op een heel respec
tabele manier nog te redden zijn!
Nadere bijzonderheden.
De „Times" heeft uit New-York ver
schillende bijzonderheden o ver den tocht
van dr. Cook.
John Breadly, de eigenaar van het
schip, dat Cook naar Annootolc voer,
verklaart dat hij duizenden dollars heeft
besteed voor de uitrusting der expeditie
en dat hij te Annootok levensmiddelen
voor 3 jaar ontscheepte, 40 ton ko
len, groote hoeveelheden suiker, thee,
koffie, beschuit, gedroogd vleesch, sle
den, keukengereedschap, 10.000 doozen
lucifers, 120.000 blikken met conser
ves, 600 liter alcohol, rijst en meel,
messen en kralen voor de Eskimo's.
Dr. Cook had een. sextant van alu-
munium, vele kompassen en verschil
lende andere zeer nauwkeurige weten
schappelijke instrumenten. Wat betreft
de groote geheimhouding van de toebe
reidselen, die kw.am voort uit den
wensch Peary voor te zijn.
Bij de aankomst te Annatok doden de
uitstekende organisatie der Eskimo's,
de overvloed van visch en wild, de
gunstige staat van het ijs en het uit
gezochte weer dr. Cook besluiten het
te wagen. De heer Breadley wees erop,
dat Cook door Zijn keuze van seizoen,
door het schip niet in het ijs te laten
en door zich ver te houden van het
drijfijs, anders heeft gehandeld dan an
dere ontdekkers. Dank zij de vouwb'a-
re linnen boot, die voor nachttent kon
dienen, werden de rivieren overgesto
ken, die den weg versperden.
Wat de snelheid betreft, rekent Bread
ley, dat Cook 560 K.M. heeft moeten
doorloopen van 17 Maart—21 April en
hij verklaart dat de sleden, door hon
den getrokken, gemakkelijk 95 K.M. per
dag.kunnen afleggen over vrij goed 'ijs.
Ten slotte merkte hij op, dat dr. Cook
zeer bemind was bij do Eskimo,'s, wier
taal hij spreekt. Hij had vele voor
werpen bij zich, waarop zij zeer zijn
gesteld.
Francke, de kok aan boord, de eeni
ge van de bemanning, die "bij den pool
reiziger bleef na het verlaten van het
schip, is vol bewondering voor dr.
Cook. Hij vertelt hoe men te 'Annatok
een hut bouwde uit oude blikken, met
hoeveel zorg de sleden werden inge
richt en hoe de Vriendschap van de
Eskimo's werd gewonnen.
Aan wien de Noord
pool
Over de vraag, wie de pool moet toe-
behooren waarbij men aan de huid
van den beer denkt, want de twijfe
laars zijn nog niet tot zwijgen ge
bracht zijn de meeningen nog ver
deeld.
Bezadigd doen zich thans stemmen
hooren te Washington, die er op wijzen,
dat dr. Cook niet officieel vertegen
woordiger w,as yan ue Ver. Staten, en
d,at zoo het poolgebied een voortzet
ting is van Groenland, het rechtens
aan Denemarken toebehoort.
Ook over den naam, die het ontdekte
Land zal dragen is men bezig te
Washington. De heer Amas Bonsall, ee-
nig overlevende van de Kane-expedi-
tie stelde voor „Cooks Land, Noordpool
U. S. A."
Antwoord van dr. Cook.
Naar de „Daily Express" uit Skagen
meldt, is dr. Cook bezig met een ant
woord op de kritiek van hen, die niet
gelooven, dat hij de Noordpool heeft
bereikt. In een onderhoud aan boord
van het stoomschip „Hans Egede", zei-
de hij„Laten de twijfelaars naar de
Noordpool gaan, daar zullen zij onder
de vlag een meettoestel begraven vin
den, waarbij het verslag óver de expe
ditie is gevoegd. "Dr. Cook verklaarde
verder, dat hij vele nachten een tem
peratuur van —65 gr. G. heeft waarge
nomen.
;I>e ontvangst te Kopen
hagen.
De ontvangst van Dr. Cook te Ko
penhagen is schitterend geweest.
De geestdrift van het publiek was
onbeschrijfelijk.
De kroonprins ontving den reiziger,
die daarna aan den koning werd voor
gesteld en bij dezen bleef dineeren.
De „République" verwoest?
De „République" is totaal vernield,
niet de Fransche slecht bestuurde re
publiek, zegt de „Msb." maar de
bestuurbare militaire luchtballon der
Fransche regeering, van welke al ver
meld werd, dat hij niet zonder een
aanvankelijk succes van Parijs naar het
tooneel der groote Fransche manoeu
vres te Lapalisse had koers gezet.
Eerst was de „République" te Cosne
neergedaald om een kleine reparatie
te ondergaan en kort daarna landde zij
opnieuw te Nevers. De reden van die
tweede daling werd niet aangegeven,
maar de „Petit Bleu" verneemt even
eens door een telegram uit Nevers, dat
de bestuurbare luchtballon geheel zou
vernield zijn.
Bijzonderheden over het ongeval wor
den niet gegeven, alleen vermeldt
een telegram nog, dat een trein met het
noodige materiaal naar de plaats des
ongeluks is vertrokken. Zou de Fran
sche luchtvloot nu ook al in het onge-
luksteeken staan?
Abdul Hamid's verjaardag.
Abdul Hamid was de vorige week ja
rig. Reeds een paar dagen tevoren be
toonde hij zich, volgens de bladen, veel
zenuwachtiger dan anders. En toen op
den ochtend van zijn verjaardag de in
tendant diep-buigend binnentrad en een
gelukwensch wilde uitspreken, werd hij
door den sultan barsch de deur uitge
jaagd. Deze liet zich echter daardoor
niet afschrikken, maar verscheen eenige
oogenblikkeh later weder om voor de
vrouwen uit den harem en de kinde
ren verlof te verzoeken om hunne ge-
lukwenschen aan den gewezen sultan te
mogen aanbieden. Abdul Hamid echter
weigerde beslist en zeide: „Gij komt
slechts hier om mij te bespotten, want
het is helen geen dag van vreuda
voor mij, maar van droefenis."
De ex-sultan bleef daarna den gehee-
len dag geheel alleen in zijn kamer,
koffie drinkend en sigaretten rookend,
terwijl hij de bedienden, die hem den
maaltijd wilden brengen, ruw de deur
wees.
De leuke reiziger.
Toen de sneltrein DomodossolaAra
na dezer dagen eene 100 M. buiten het
station Fondo-Toce was gekomen, klonk
plotseling de noodbel, zoodat de trein
in het open veld tot staan gebracht
werd. Onder de reizigers ontstond een
niekje, ze dachten aan een ongeluk.
De treinbeambten liepen heen en weer
om uit te vinden wat er aan de hand
was. Plotseling steeg uit een afdeeling
le klasse een goed gekleede slanke
heer met twee valiezen bij zich en
vroeg heel beleefd waar de uitgang van
het station was. Dat kon zoo niet af-
Ioopen; de beambten wilden hem aan
houden en wegens het zonder nood
zaak gebruik te hebben gemaakt van
het noodsein, verbaliseeren. Dat viel
echter de beambten niet mede bij dien
energieken passagier, die op hun vra
gen waardig en beslist antwoordde: „Ik
heb niets anders gedaan, dan waartoe
ik als eerlijk mensch verplicht was.
Ik heb een kaartje naar Fondo-Toce
en moest natuurlijk in Fondo-Toce uit
stappen. Toen de trein aan dit station
stopte, vertelde niemand me, dat ik
in [Fondo-Toce was. Ik heb' uit het
portier gehangen om den naam van het
station te ontdekken, maar nergens vond
ik een opschrift. Ik ben reiziger en
ben heelemaal niet verplicht alle sta
tions die ik langs moet uit mijn hoofd
te kennen. Toon we doorreden zag ik
een heel eind van het station een bord
met het opschrift; Pallanza-Fondo-Toce.
Toen bleef me niets an'ders over dan
den trein te doen ophouden. Het is
op de Italiaansche spoorwegen wel een
phenomenale janboel, maar ik wil van
die wanorde geen misbruik maken om
de staatsspoorwegen te bestelen door
verscheidene kilometers verder te ^rij
den dan waarvoor ik betaald heb." De
reiziger had gesproken en verwijderde
zich met afgemeten tred, nagestaard
door een aantal treinbeambten, die ver
gaten hun monden dicht te doen.
De „Tribun,a" uit Rome, heeft dit
verhaal wereldkundig gemaakt.
Voor tposTzegelliefhebbers.
Ter gelegenheid der troonsbeklimming
v,an den jongen keizer van China, zul
len de Chineezen drie nieuwe postze
gels, van verschillende waarde, uitge
ven. Deze postzegels zullen langwer
pig vierkant zijn en den „Tempel des
Hemels" voorstellen, den tempel die
door geen vreemdeling mag gezien en
nog veel minder bezocht mag worden.
Deze drie nieuwe postzegels zullen
maar een korten tijd gebruikt 'worden,
wat hunne waarde en zeldzaamheid ver-
grooten zal.
De staking te Zweden schijnt de
finitief uit le zijn. Steeds meer werk
lieden weiken er.
Koning Edward is te Londen te
ruggekeerd van zjjn badreis naar
Mariënbad.
Alle Europeesche ambtenaren en
officieren zijn uit Macedonië terugge
roepen. De Turken doen 't nu zelf.
Prins Hein rich van Pruisen is
door den Keizer bevorderd tot groot
admiraal.
Nieuwe overstroomingen hebben
Mexico geteisterd. Verschillende dorpen
zijn totaal verdwenen.
Ons prinsesje.
Het doet ons genoegen, uit de
meest betrouwbare bron te kunnen
mededeelen, dat Prinses Juliana een
alleraardigst, kerngezond kindje is,
dat zich in elk opzicht voorspoedig
ontwikkelt.
Hoewel omtrent een kind van haar
leeftijd met besliste zekerheid te
dien opzichte nog niets kan worde a
gezegd, is men in de allernaaste
omgeving der Prinses van oordeel,
dat de Koninklijke baby hoe lan
ger hoe meer op Haar Moeder gaat
lijken.
Haar heldere blauwe kijkers Zien
vroolijk de wereld in; en daar het
Prinsesje een bijzonder levendig
kind is, lacht ze bijna voortdurend.
Koningin Wiilhelmina is, Haar meb
ons verzekerde, in één woord een
jdeaal-moeder. Gelijk bekend is,
voedt ze haar kind, althans in hoofd
zaak, zelf. Ock de kleeding der Prin
ses verzorgt H. M. en legt daarbij
veel smaak aian den dag. Het Prin
sesje is steeds in het wit gekleed.
Haar jurkjes zijn allerliefst, vooral
door hun grooten eenvoud. Het on
dergoed 'der Koninklijke baby (de
luiermand werd indertijd door de
Koningin zelf in orde gemaakt) is,
brewel niet hypermodem, toch
uiterst practisch. Reformstoffen
werden, voor het kinderuitzet niet
gebruikt.
Over 't geheel genomen, lioujdt
men Prinses Juliana zoo rustig mo
gelijk. Ee omgeving van het Loo
biedt volop gelegenheid tot wande
len. Ondanks den slechten zomer,
heeft het Prinsesje veel buiten ver
toefd. Alleen, wanneer het stortre
gende, bleef de kinderwagen, dik
wijls door de Koningin zelf gereden,
binnen de muren vaji 't paleis. D|e
kamers, waar 't Prinsesje en Hare
verzorgsters zich ophouden, zijn,
evenals het geheele paleis te Apel
doorn, onderwetsch. Er werd echter,
voor gezorgd, dat lucht en licht rij
kelijk naar binnen kunnen stroomen.
Groote openslaande deuren verlee-
nen tcegang tot den tuüi. Overbo
dige luxe is in de vertrekken ver
meden alles wat het kindje noodig
heeft, is practisch en eenvoudig. Da
gelijks gebruiken de verzorgsters de
kleedtafel, indertijd H. M- door de
Utrecbtsche vrouwen aangeboden.
Dr Haverschmidt te Utrecht heeft
de algeheele medische behandeling,
in zooverre men bij een kerngezond
kin»! hiervan spreken kan, op zich
genomen, maar toch komt ook dr.
Roessingh af en toe naar het Prin
sesje zien.
D;e manier, waarop de Koninklijke
cuders met Hun kindje omgaan,
moet alleraardigst wezen en wanneer
Koningin Emma op het Doo is, ver
te eft ze urenlang aan het ledikant je
van Haar kleinkind, dat rustig ligt
te slapen, onbewust van 't feit, dat
de belangstelling van honderddui
zenden in den lajaie op Haar is
gericht. (Tel.)
Dr. Kuyper.
Dr. A. Kuyper wordt Vrijdag of
Zaterdag a.s. van zijn buitenlandsche
reis in de residentie terug verwacht.
De Kamerzetel voor Breukelen.
De R. K. Centrale Kiesvereeniging
in het kiesdistrict Breukelen, hield
Zatermorgen eene vergadering te
Utrecht.
De groslijst werd als volgt opge
maakt:
Baron de Wykerslooth de Weerde-
steijn te Utrecht; J. C. E. Slotemaker;
F. Wierdels, beiden te Amsterdam,
en A. Roeleveld te Vinkeveen.
A.s. Dinsdag zal de Centrale ander
maal vergaderen, om alsdan definitief
een caadidaat te stellen.
Van anti-revolntionaire zijde i3 ge
steld de heer Monthé VerLoren.
Geed inzicht van Min. Talma.
Van 1 Sept. j.l. af is de heer mr.
H. L. van Duyl, rêferendaris aan het
departement van minister Talma, aan
de Rij ks verzekeringsbank gedetacheerd.
Mr. Van Duyl heeft tot taak, bij
het voorbereiden van wetswijzigingen
en wetsontwerpen op sociaal gebied,
met het bestuur der bank besprekin
gen te houden.
Mondeling onderling overleg en to
18)
Deze liet niet na, haren jongein
zaakgelastigde ook anders dan enkel
door woorden haar tevredenheid te
beluigen. M;et Strooiavond oYerhan-
digda 'Z (hém ten bankbiljet yan drie
honderd gulden, aan den Kerst
boom vond hij een mooie portefeuille
met 'n briefje van vojfhondererin.
Toen hij haar met een zekere be
schaamdheid dankte, schudde Zie hem
hartelijk de hand met jde woorden
,,'tls aan je besteed', mijn jongen."
XIII.
Een Zware zorg" drukte op Ont
win',s gemoed.
Sinds maanden reeds worstelde hij
er mede, zonder dat hij een middel
wist te vinden om er van bevrijd te
worden, en zonder dat hij in heel
zijn omgeving iemand ook maar wist,
dien hij om raad en bijstand had kun
nen vragen.
De eerste Kerstdag was op Ro-
idecken ongewoon druk geweest. Gra
vin Alexandrine had, zeer tegen haar
gewoonte, een groot diner gegeven,
'Jat, om ook de jeugd haar recht te
geven, gevolgd werd door een dans
partij. In die dagen had Desetulorf
dan ook maar zelden gelegenheid
om met zijn moeder te sprekenal
leen verwonderde het hem dat hij
haar zoo verstrooid yond en zoo. wei
nig bij ide genoegens, waar Zie anders
zoozeer van placht te genieten.
Op een der volgende avonden was
graaf Haal burg met zijn zoon naar
de sociëteit gegaan, en gravin Emm,a.
was op bezoek bij een bevriende fami
lie en Ortwin meende dat Zijn mama,
haar vergezelde. Hij dacht dus
rustig ever zijn ayond te kunnela
beschikken om eenige brieven te
beantwoorden.
Maar in plaats daarvan was, hij
weldra in gedachten verdiept. Hij
zag zich weer op Beikirchen naast
:den goeden Heszlbom, terwijl Lina
in haar gekreukte japon en met de
armen vol veldbloemen naderbij
trad
Daar klepte opeens de kamenier
zijner moeder aan en vroeg met een
verontschuldiging voor de stoornis,
of ide graaf haar naar het boudour
zijner mama zou willen volgen, Ida,ar
deze hem ongestoord wensehte te
spreken.
„Wat is dat, There,se? Is mama
dan niet met freule Emma meege-
gaan?
Mevrouw de gravin voelde zich
d aar tee te vermoeid."
„En wen state mama mij nu te
spreken Zeg maar dat ik dadelijk
kom!"
Hij trad voor den spiegel om zijn
kleeding wat in orde te brengen, en
begaf ziicih teen naar gravin Amelia.
Hij schrikte, toen hij haar daar met
bleeke, ingevallen wangen op de
chaise-ongue zag liggen.
„Mama, u bent z|iekWil ik
Emma laten roepen en den dokter?"
„Jongen, wees toch kalm en rus,-
tig! Ik ben heelemaal niet ziek,
alleen maar een beetje opgewonden
en zenuwachtig door de drukte van
de laatste dagen." En zich tot de
kamenier wendende, sprak ze: „The-
rese,, ga maar na,ar je kamer. Als
ik je noodig heb Zal ik wel schellen."
In dat alles lag niets vreemds,
en toch voelde Ortwin zich onge
rust- Het uiterlijk Zijner moeder
verried, een buitengewone opgewon
denheid, die maar moeilijk aan een
alledaagsche oorzaak kon worden
toegeschreven. Wat was er yoor bui
tengewoons
De gravin liet, hem niet lang in
spanning. „Kom hier bij me zitten,"
zeide ze, „ik 'heb- heel ernstige
zaken met je te bespreken en hoop
dat je mijn wensohen begrijpen e,.i
aan je kinderlijke plichten denken
zult."
„Ge zult er toch zeker niet aan
twijfelen, mama...,
Met een handgebaar viel gravin
Amelia hem in de rede.
„Ik heb- maar al te veel relden om
te twijfelen", sprak ze, „wanneer
je niet meer aan mij denkt dan je
tot .dusver gedaan hebt, ben ik de
beklagenswaardigste van alle moe
ders."
„Maar mama, waf heb ik dan ge
daan, dait u tot zlulke klachten recht
geeft W;aardoor kan de gevierde
gravin Haa.lburg zich zoo ongeluk
kig gevoelen Vroeg Ortwin, half
verontwaardigd en half verschrikt
ever ide zonderlinge klachten zijner
moeder.
„Vraag je dat- nog", riep ze, zich
plotseling oprichtend. Het bleeke ge
zicht werd opeens donkerrood van
toorn en haar oogen fpnkeldej.i. „Heb
je, de rechtmatige verwachtingen,
die ik op je. verblijf te Beikirchen
bouwde, niet den bodem ingeslagen,
de laatste Hoop, eener arme moeder
niet. vernietigd?"
Ze brak in wanhopig snikken uit.
Als versteend keek haar' zoon haar
aan. D:a,t ken niet enkel de teleurge
stelde hoop eener moeder wezen, die
voor baar zioon een rijk huwelijk
wensehte: hier moest een ongeluk
gebeurd zijn.
De gravin droogde haar tranen en
onderdrukte met geweld haai' snik
ken cm te kunnen voortgaan. Einde
lijk begon ze weer op vasten, bijna
bevelenden toon: „Die betrekking
met de Heszborn's mag niet afge
broken worden. Gij moét die rijke
erfgename huwen, pp zijn laatst yóór
Januari," j i
„Maar mama, hoe kunt u dat nu
zeggen. Dat is eenvoudig onmoge
lijk!"
„Zulke dwaze dingen moest je nu
maar liever zwijgen. Zcu jij met
je schitterende hoedanigheden, zoo
wel naar den geest als, uiterlijke,
niet in staat zijn een gansje als Lina
Heszborn te veroveren
„Neen, ik kan niet. Overigens is
Lina Heszborn allerminst een gans
je"
„Ik herhaal, dat Lina Heszborn
je vrouw moet worden."
„Geen denken aan, mama,! Ei ik
begrijp ook volstrekt niet, waarom
dat zoo noodzakelijk zou zijn!"
„Begrijp je dat niet", riep de gra
vin vertoornd. „Maar hls je moeder
zegt, dat je haar trouwen moet,
zullen er toch wel degelijke gronden
voor zijn, en dan is het jou, plicht,
te gehoorzamen."
„Daarover zal ik toch zeker wel
zelf mogen beslissen", klonk het met
somberen ernst. „Het geluk of on-
Juk van mijn eigen toekomst kan er
immers van afhangen
„Van jou toekomst", herhaalde
zijn moeder, en ondanks haar zicht
bare opgewondenheid klonk er een
mengeling van toorn eli spot in den
verwonderden toon der vraag. „Ja,
het kan mij natuurlijk niet aange
naam zijn, wanneer gij, i(u plaats
van een rijk en onafhankelijk man
te worden, arm en onaanzienlijk I
blijft. Maar overigens, wanneer je,
in plaats van eigenaar v,an Beikir
chen en de vele andere landgoederen
der Heszborn's. te worden, er de voor
keur aan geeft particulier secretaris
van gravin Rodecken te blijven, daa
zou dat iinderdaad je eigen zaak
wezen wanneer niet helaas ook
anderen daardoor te gronde werden
gericht."
Be kalmte, waarmede de gravin
deze laatste woorden gesproken had,
■overtuigde Ortwin dat zij volkomen
wist wat zie zeide en dat er dun
aan dit alles iets heel ernstig ten
grondslag moest liggen.
Verbaasi en beangst riep hij uit
„Maar mama, wie kan er dan toch
ten gronde gericht worden, als ik
niet met Lina von Heszbom ii het
Jufwei ijk treed? Emma. misschien?"
„Emma? Weineen, die heeft im
mers een rijken bro,er. Arm en ellen
dig ben alleen ik in deze familie van
harteloozö egoïsten!"
En met een hartstochtelijk gebaar
liet ze zich achterover zinken en
drukte de handen tegen het voor
hoofd.
Bleek en ontsteld staarde de zoon
zijn moeder aan. Waarin bestond
bet nieuwe onheil, dat hem dreigde
Hij tastte in het duister, en sprak
op medelijdenden toon„Zeg mij wat
u hindert, mama. Hoe zal ik iets
voor u kunnen doen, zonder de oor
zaak van uw;, verdriet te kennen?"
(Wordt vervolgd
